[Adoptie] Waar blijft die ooievaar nou...?

ik ken meerdere geadopteerde kinderen (oa ook uit india en uit indonesië). Het is opvallend hoe verschillend 'wij' er allemaal mee omgaan. Ik denk dat kinderen die al iets ouder waren/zijn voordat ze geadopteerd werden sneller dergelijke gevoelens hebben. Die doen idd veel meer moeite om ouders te vinden.
Mijn ouders hebben nooit gepretendeerd mijn echte ouders te zijn, ze hebben vooral de nadruk gelegd op het feit dat zij zo gelukkig waren met mij toen ik kwam. Maar ik zie mijn adoptieve ouders WEL als mijn echte ouders gek genoeg. Zij hebben mij opgevoed, normen en waarden bijgebracht, mij voor een groot deel gemaakt tot wat ik ben. Als ik het over mijn ouders heb, dan bedoel ik die 2 rasechte hollanders.
Het is wel zo dat ik natuurlijk mijn achtergrond (een deel persoonlijkheid maar vooral de buitenkant) ergens anders vandaan heb. Misschien krijg ik in de toekomst nog behoefte toch te proberen om eea uit te zoeken, maar ik weet dat mijn ouders me hierin zullen steunen.
Overigens bij 1 van de meisjes die ik ken is het idd een hele heftige periode geweest waarin ze haar adoptieve ouders veel heeft verweten, maar nu ze iets ouder is en haar biologische ouders gevonden heeft zegt zij dat ook veel van die gevoelens JUIST bij de adoptieve ouders geuit zijn omdat die toch zo vertrouwd zijn. Ik kan me wel heel goed voorstellen dat het een vreselijk moeilijke periode voor de adoptieve ouders was...

Ohja, over dat schuldgevoel, zoals ik al een beetje aangaf, ik ga er mee om door mezelf heilig voor te nemen dat ik in de toekomst iets terug ga doen. Oprah zei eens: er ontstaat een chain of kindness, je geeft het goede door...

Spin, ik heb 2 namen, mijn indiase naam eerst en mijn nederlandse daarna. Mijn ouders hebben dat idd gedaan met het idee dat die naam/dat deel van mij er eerst was. Tevens dat ik de mogelijkheid had om in de toekomst te kiezen welke naam ik als roepnaam zou gebruiken. Mijn indiase naam is echter vrij lastig (uch) uit te spreken, dus zelf vind ik de nederlandse practischer. Ik ben er echter wel trots op dat ik de indiase heb!

emailadres weg

Etoile bedankt voor je uitgebreide uitleg. Echt verschrikkelijk he dat er zo nog met gekleurde mensen omgegaan word. Wat fijn dat je je adoptieouders als je ouders ziet. Ik denk inderdaad ook dat heel veel afhangt van hoe oud je geadopteerd bent. Wat je voorgescheidenis is enz. En dan nog. Door de programma's als spoorloos denkt nu elke buitenstaander dat een adoptiekind naar zijn biologische ouder op zoek wil en met zichzelf in de knoop zit.
Spin wat jij schrijft over die namen. Ik denk inderdaad dat het voor het kind heel belangrijk kan zijn om de eigen naam te behouden. Het enige wat echt van zichzelf is.

ik wil ook even kwijt dat ik totaal verbijsterd ben over het verhaal van etoile over discrimintatie. wat kunnen mensen toch wreed zijn.

Ik voel me soms ook vreselijk wit . Wat irritant zeg. Ik weet nog wel dat een geadopteerde vriendin van mij (uit Suriname trouwens) van vroeger altijd te horen kreeg:"Ja, jij deugt wel, maar die andere zwarten...die moeten weg" ...dat mensen dan niet snappen wat ze zeggen he...

Dat meisje was trouwens wel een beetje naar de verdommenis als ik het zo mag zeggen. Ze was 7 jaar toen ze geadopteerd werd, maar was in haar vroege jeugd zo slecht gehecht aan 'ouder/verzorgers' dat ze dat nu ook niet meer onder de knie kreeg waardoor ze mensen ook meer als gebruiksvoorwerpen zag (effe kort door de bocht gezegd hoor, lag ook wel iets ingewikkelder).

Spin, mag ik vragen van welke vergunninghouder jullie gebruik (gaan) maken?

(mag ook per mail hoor)

Oh, had het topic een tijdje terug gelezen en nu ik nog eens opnieuw lees heb je het zelfs al verteld van Meiling en ook waarom een surinaams kindje .

Mag ik binnenkort nog eens wat vragen stellen? (ben grieperig en de woorden komen niet nu )

*topic in springt met vraag*

Waarom moet het toch altijd zo gruwelijk lang duren voor je als Nederlands paar een kindje kan adopteren, terwijl je op tv in die reality programma´s over adoptie een Amerikaans echtpaar ziet wat binnen een jaar na beslissen een kindje kan ophalen uit weetikveelwaaristan?

Zal ongetwijfeld met regels en papierwerk te maken hebben... maar ik kan me voorstellen dat je als nederlandse man/vrouw best wel frusty wordt als je die verschillen ziet... en ondertussen zijn er ik weetniethoeveel kindjes die een mama en papa willen..... wordt er altijd een beetje wanhopig van......

_{(Hub zegt dat ie mij ook opgeeft voor adoptie.... ik ben niet gezellig nu ik zit te typen... )}

Zag net een berichtje dat wellicht interessant is:
http://www.telegraaf.nl/b(...)nderen_toelaten.html

In dat berichtje staat dat het ook toegestaan zal worden om 2 kinderen tegelijk te adopteren, maar dat kon toch al? Mijn vrienden hebben twee kinderen tegelijk geadopteerd (broer en zus).

Biedt dit extra perspectief voor jou, Spindizzy? Of is het aanbod van kinderen uit Suriname niet gestegen?

Na een heel lang en goed gesprek met Slaapvriendje gisteravond hebben we besloten om toch beginseltoestemming voor adoptie aan te vragen nu het nog kan (hij is 41, ik 33). Net dit hele topic nog een keer doorgelezen... pfff het is een enorme beslissing en we staan nog maar aan het begin van dit alles. Maar we moeten wel realistisch blijven dat het wellicht voor ons niet zal lukken om biologische ouders te worden. Gelukkig is ouderschap veel en veel meer dan alleen die biologische kant en die gaan we nu ontdekken. Spannend!

Meteen een vraag aan de "expert" in dit topic Spindizzy, hoe lang hebben jullie erover gedaan om door de hele nederlandse molen te komen, dus totdat je echt op de wachtlijst van Meiling kon komen?

[ Bericht 1% gewijzigd door Slaapmeisje op 24-02-2005 10:19:28 ]

Slaapmeisje gefeliciteerd! Tis inderdaad een hele stap. Maar fijn dat jullie het daar over eens zijn.
Succes joh!!!

Wat een stap zeg maar geweldig dat jullie het er over eens zijn
heel erg veel succes en gefeliciteerd met deze stap ..

Ben eigenlijk best wel opgelucht dat we ook dit traject gaan instappen en ik zoek me momenteel suf naar informatie Wat een ingewikkelde toestand zeg en zo overweldigend qua procedures en regelgeving

Slaapmeisje! Wat spannend!
Een andere weg om de mogelijkheid te hebben samen een kindje op te voeden!