OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Nou ja, je kan niet altijd alles aanvoelen en dan kan je toch ook niet heel veel meer dan je excuses aanbieden, zoals je deed?quote:Op donderdag 18 november 2004 14:26 schreef Sugar het volgende:
Ik begreep uit haar reactie dat het bij Spin verkeerd viel en vind het wel een "les" dat de toon zo overkomt. (GHoh, wat klink ik verantwoord! )
Ik had er zelf juist helemaal geen afstandelijk of veroordelend gevoel bij. Eerlijk waar. Echt een overpeinzing was het. Goed om te weten dat dat er blijkbaar niet uitkomt. Maar ja, nu nog zelf aanvoelen...
)
***
Dat weet ik. Daarom bood ik ze ook aan.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Precies! Iedere situatie is anders en daarom is niet iemand minder of meer zielig dan de ander.Door jezelf op te winden of zieliger te voelen zul je niet eerder zwanger worden of eerder een adoptiekindje krijgen, het komt wanneer het komt. Ik hoop wel dat we met z'n allen hier een klein beetje begrip voor elkaars situatie kunnen opbrengen en ook vooral respect en dat ontbreekt hier nogal.quote:Op donderdag 18 november 2004 14:21 schreef phileine het volgende:
..en het oneindige zelfbeklag van sommige zwangeren en/of moeders heeft nu eenmaal niets te maken met het feit dat jij zo lang op je kindje moet wachten.
We moeten bereid zijn het leven dat we gepland hebben op te geven om het leven te vinden dat op ons wacht.
nou sugar, ik vond het niet zo raar wat je schreef en vind dat er toch nogal bot op in gehakt word.
Dat bepaalde dingen op een bepaald moment verkeer kan vallen kan ik best begrijpen, en ik vind het ook hartstikke vervelend voor iemand als diegene niet de kans krijgt zwanger te worden en zelf een kindje te krijgen. Maar de reaktie was mij te bot, maar goed... er zitten nu eenmaal nadelen aan een adoptie, maar daar is TS zich waarschijnlijk wel degelijk en heel erg van bewust
Het is ook zo op een forum dat het maar net is hoe je iets leest en wat voor gedachte je achter de persoon zelf hebt. Omdat sugar het zei word er zo gereageerd vrees ik en dat is natuurlijk niet reeel.
Maar lees dan niet of negeer het gewoon.... als jullie mekaar niet liggen. Doe ik ook bij sommige personen, lekker links laten liggen. Je kunt nu eenmaal niet iedereen even aardig vinden, in het "echte" leven is dat ook zo....
en ja....Ik ben vast nummer 3 ofzo
Verder bemoei ik me niet met de discussie, en hoop dat iedereen het geluk krijgt wat hem/haar toekomt!!! Of dat nu een ooievaar is, een ijzeren vogel, of 9 maanden kotsen ...
Dat bepaalde dingen op een bepaald moment verkeer kan vallen kan ik best begrijpen, en ik vind het ook hartstikke vervelend voor iemand als diegene niet de kans krijgt zwanger te worden en zelf een kindje te krijgen. Maar de reaktie was mij te bot, maar goed... er zitten nu eenmaal nadelen aan een adoptie, maar daar is TS zich waarschijnlijk wel degelijk en heel erg van bewust
Het is ook zo op een forum dat het maar net is hoe je iets leest en wat voor gedachte je achter de persoon zelf hebt. Omdat sugar het zei word er zo gereageerd vrees ik en dat is natuurlijk niet reeel.
Maar lees dan niet of negeer het gewoon.... als jullie mekaar niet liggen. Doe ik ook bij sommige personen, lekker links laten liggen. Je kunt nu eenmaal niet iedereen even aardig vinden, in het "echte" leven is dat ook zo....
en ja....Ik ben vast nummer 3 ofzo
Verder bemoei ik me niet met de discussie, en hoop dat iedereen het geluk krijgt wat hem/haar toekomt!!! Of dat nu een ooievaar is, een ijzeren vogel, of 9 maanden kotsen ...
Met grote tranen lees ik wat er hier allemaal geschreven word.
Zullen we lekker effe kappen met dit gezever en over het onderwerp verder gaan.
Het is zo teer en broos!
Adoptie... nog altijd niet uit mijn hart.
Heel ondankbaar voor vele mensen.
Want ik heb toch al 2 kinderen.
Pff gun het anderen!!! Ook regelmatig gezegd nu we zelf kinderen hebben.
Toen ik dacht nooit kinderen te kunnen krijgen. En dat boek voor mij gesloten was, was adoptie zo vanzelfsprekend. Met heel mijn hart ging ik (Geer ook natuurlijk, maar ik spreek ff uit mezelf) daar voor.
En tuurlijk, tuurlijk zijn er hobbels, twijfels, overpeinzingen. Maar nu weet ik dat die er ook zijn als je zelf zwanger bent/word, wil worden.
En tuurlijk is niet elke situatie ideaal. Net zoals die ook niet altijd ideaal is als zelf zwanger word.
Toen ik zelf zwanger werd heb ik het er ontzettend moeilijk mee gehad. De procedure ( die we nog "maar"een jaar in waren) moest stop gezet worden. Ineens ben je zwanger en moet je iets afsluiten wat je zo verlangde, omdat je eits ben (zwanger) wat je zo verlangde. Niet zeiken dit wilde je toch zo graag. Werd er gezegd. Mijn hemel.
Nooit had ik zoveel moeite gehad met het niet zwanger kunnen worden. Er waren zoveel kindjes die op een lieve papa en mama wachtte. Dat was voor mij weggelegd. En toen was ik ineens wel zwanger. Ondankbaar nest!
Nou echt niet hoor. Ik ben zo dankbaar dat ik nu 2 schatten van kinderen heb. En dat ik dat allemaal heb mogen meemaken.
En ik weet zeker dat ik net zo dankbaar was geweest als ik een kindje uit Taiwan (daar gingen wij voor) hadden geadopteerd.
En nog steeds knaagt het. Ik heb een kindje laten zitten gewoon. (zo voelt dat)
En gisteren.... tijdens die vreselijke amerikaanse documantaire. Kwam dat weer boven.
Dat verscheurde gevoel.
Ik kon dit topic niet openen om dit alles te beschrijven.
En nu lees ik dit. Bah!
Zand erover en verder.... de weg is nog lang....en laten we elkaar daar in steunen.
Spindizzy meid dikke
Sugar jij ook
Zullen we lekker effe kappen met dit gezever en over het onderwerp verder gaan.
Het is zo teer en broos!
Adoptie... nog altijd niet uit mijn hart.
Heel ondankbaar voor vele mensen.
Want ik heb toch al 2 kinderen.
Pff gun het anderen!!! Ook regelmatig gezegd nu we zelf kinderen hebben.
Toen ik dacht nooit kinderen te kunnen krijgen. En dat boek voor mij gesloten was, was adoptie zo vanzelfsprekend. Met heel mijn hart ging ik (Geer ook natuurlijk, maar ik spreek ff uit mezelf) daar voor.
En tuurlijk, tuurlijk zijn er hobbels, twijfels, overpeinzingen. Maar nu weet ik dat die er ook zijn als je zelf zwanger bent/word, wil worden.
En tuurlijk is niet elke situatie ideaal. Net zoals die ook niet altijd ideaal is als zelf zwanger word.
Toen ik zelf zwanger werd heb ik het er ontzettend moeilijk mee gehad. De procedure ( die we nog "maar"een jaar in waren) moest stop gezet worden. Ineens ben je zwanger en moet je iets afsluiten wat je zo verlangde, omdat je eits ben (zwanger) wat je zo verlangde. Niet zeiken dit wilde je toch zo graag. Werd er gezegd. Mijn hemel.
Nooit had ik zoveel moeite gehad met het niet zwanger kunnen worden. Er waren zoveel kindjes die op een lieve papa en mama wachtte. Dat was voor mij weggelegd. En toen was ik ineens wel zwanger. Ondankbaar nest!
Nou echt niet hoor. Ik ben zo dankbaar dat ik nu 2 schatten van kinderen heb. En dat ik dat allemaal heb mogen meemaken.
En ik weet zeker dat ik net zo dankbaar was geweest als ik een kindje uit Taiwan (daar gingen wij voor) hadden geadopteerd.
En nog steeds knaagt het. Ik heb een kindje laten zitten gewoon. (zo voelt dat)
En gisteren.... tijdens die vreselijke amerikaanse documantaire. Kwam dat weer boven.
Dat verscheurde gevoel.
Ik kon dit topic niet openen om dit alles te beschrijven.
En nu lees ik dit. Bah!
Zand erover en verder.... de weg is nog lang....en laten we elkaar daar in steunen.
Spindizzy meid dikke
Sugar jij ook
De jan lul van het geheel.
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
ik sluit mij aan bij Jessie (uitgezonderd het ervaring-verhaal want daar kan ik niet over meepraten)
en nou ophouden met dat gezemel!
en nou ophouden met dat gezemel!
Begin maar gewoon, op hoop van zegen.
Begin maar gewoon,hier en nu.
Je kunt niet alles voorzien.
Begin er maar gewoon aan te werken.
Begin maar gewoon,hier en nu.
Je kunt niet alles voorzien.
Begin er maar gewoon aan te werken.
Euhmm..ik durf me hier bijna niet in te mengen, doe ik verder ook niet. Heb nergens recht van spreken over en kan me gewoonweg geen voorstelling geven van gedachten en gevoelens in zo'n situatie. Maar ik wil toch even kwijt dat ik me helemaal kan vinden in de reactie van Slaapmeisje.
Met rood hoofd wegloopt..geen idee waarom. Voelde een sterke drang om het toch even te zeggen..
voor allen.
Met rood hoofd wegloopt..geen idee waarom. Voelde een sterke drang om het toch even te zeggen..
voor allen.
Winnares Dione-award '05, '06 en '07!
Jessie, wat beschrijf je jouw gevoelens ontzettend mooi, ik ben er echt door ontroerd. En wat vreselijk dat je nog met dat schuldgevoel zit.
Ik heb zelf heel lang gelopen met het gevoel 'maar waarom ik en niet dat kindje dat nu die schepen uit elkaar moet schroeven met gevaar voor eigen leven?'. Het brengt je alleen niet verder he, je kan het niet anders maken. Zelf wil ik graag naar ontwikkelingslanden om daar iets te kunnen betekenen voor kinderen die het niet zo goed hebben, helpen met scholing oid.
Ik heb zelf heel lang gelopen met het gevoel 'maar waarom ik en niet dat kindje dat nu die schepen uit elkaar moet schroeven met gevaar voor eigen leven?'. Het brengt je alleen niet verder he, je kan het niet anders maken. Zelf wil ik graag naar ontwikkelingslanden om daar iets te kunnen betekenen voor kinderen die het niet zo goed hebben, helpen met scholing oid.
One of the least benightedly unintelligent life forms it has been my profound lack of pleasure not to be able to avoid meeting.
Als ik me niet vergis ben ik meerdere keren op de bres gesprongen voor mensen die te horen kregen dat ze geen recht van klagen hadden. En in principe ben ik het helemaal met je eens: iedereen heeft zo zijn verdriet en heeft er alle recht op om dat lekker te kunnen suien en een dikke virtuele knuffel te krijgen. Daarom ben ik dit topic ook begonnen, zodat de zwangeren het lekker kunnen negeren en zonder schuldgevoel zwanger kunnen zijn.quote:Op donderdag 18 november 2004 13:36 schreef Catootje het volgende:
Niemand kan en mag jouw misere bagataliseren, maar niemand mag anderen het recht ontnemen om te vertellen over wat hen wel is overkomen, met alles wat daarbij hoort!
Dus als je het niet trekt: lees het dan maar niet, kijk dan maar niet, maar geef anderen de kans wel te genieten en zonder schuldgevoel.
Tuurlijk snap ik dat zwangerzijn hartstikke zwaar is en natuurlijk heb je dan wat meer alleen oog voor je eigen leventje en buik. Het is ook zo overweldigend allemaal. Over het algemeen heb ik ook geen problemen met het gewone geklaag over zwangerzijn. Ik heb ook geen greintje medelijden met je, maar ook geen probleem. Het hoort erbij.
Ik had dus duidelijk wel een probleem met Sugar en het feit dat ze zo volledig op uiterlijkheden gericht is. Hier heb je iemand die vrij moeiteloos zwanger is en alleen maar gefocust is op het dikker worden. Tja, daar erger ik me aan. Dat steekt. Dat doet pijn.
Maar ik kon het redelijk goed negeren. Tis maar internet, je kunt er vrij makkelijk overheen lezen. Gewoon mond houden en op naar de volgende post.
Maar als diegene dan op 'mijn eigen terrein', terwijl ze net zelf zonder veel moeite een kerngezonde dochter heeft gekregen, iets dat op dit moment zo'n belangrijke plek in mijn leven inneemt gaat veroordelen dan is dat voor mij net even de bekende druppel. Dat vind ik kwetsend.
Het is verdomme wel heel makkelijk praten als je een brabbelende baby naast je hebt liggen. Als je geen idee hebt hoe vaak ik op het punt heb gestaan om de boel maar af te blazen omdat ik twijfel of ik een kindje met een deukje wel goed kan opvoeden tot een blij, vrolijk en evenwichtig mens. Of ik dat donkere kind wel naar dit land vol haat moet halen met een oma die ervan overtuigd is dat ik het over 20 jaar eens per week in de gevangenis mag gaan opzoeken. Of ik mijn kind wel wil blootstellen aan mensen die zo hun twijfels hebben bij adoptie. Aan bemoeizieke bejaarden die aan de kassa opmerken dat het geen "echt" kind is.
Het is makkelijk praten als je geen idee hebt hoeveel bloed, zweet maar vooral tranen hier inzit. Hoeveel pijn, verdriet en twijfel. Dan wil ik geen op of aanmerkingen horen van iemand waarvan ik vind dat ze al haar prioriteiten verkeerd heeft liggen. Dat schiet me dan helemaal in het verkeerde keelgat. Misschien ben ik wel overgevoelig maar ik vind dat ik daar ook wel recht op heb. Net als dat Sugar recht heeft te klagen.
En ja, als ik kwaad of verdrietig ben dan ben ik bot. Leer er maar mee leven dat er ook wel eens mensen zijn die je niet aardig vinden. Verder mag op dit moment iedereen wel in de stront zakken eigenlijk.
Nothing is ever easy Zeddicus Zu'l Zorander (Wizard's First Rule)
Go then, there are other worlds than these Jake (The Gunslinger)
Go then, there are other worlds than these Jake (The Gunslinger)
En nee, ik ga hier niet mee naar het modtopic want ik zit hier niet om Milagro en al die andere sufkuttige ramptoeristen te vermaken
Nothing is ever easy Zeddicus Zu'l Zorander (Wizard's First Rule)
Go then, there are other worlds than these Jake (The Gunslinger)
Go then, there are other worlds than these Jake (The Gunslinger)
Spin, eerlijk gezegd snap ik je betoog helemaal. Kan er ook geen speld tussen krijgen.
Het was geen veroordeling, maar zo kwam het over. En ik besta gelukkig wel uit meer dan alleen oppervlakkigheden, maar zo kwam dat niet over. En dan snap ik het helemaal en vind ik inderdaad alleen je manier van uiten nu nogal heftig. Schrok ervan. Maar eerlijk gezegd vind ik best wel dat je gelijk hebt met wat je nu schrijft.
Het was geen veroordeling, maar zo kwam het over. En ik besta gelukkig wel uit meer dan alleen oppervlakkigheden, maar zo kwam dat niet over. En dan snap ik het helemaal en vind ik inderdaad alleen je manier van uiten nu nogal heftig. Schrok ervan. Maar eerlijk gezegd vind ik best wel dat je gelijk hebt met wat je nu schrijft.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Het hoort niet eens in het mod topic. Hooguit in mail.quote:Op donderdag 18 november 2004 15:03 schreef Spindizzy het volgende:
En nee, ik ga hier niet mee naar het modtopic want ik zit hier niet om Milagro en al die andere sufkuttige ramptoeristen te vermaken
Kunnen we er dan wat dit betreft even het laatste over gezegd hebben op dit moment?
Anders gooi ik er namelijk wel een slotje op.
Iedereen heeft zijn zegje kunnen doen. De 2 mensen waar 'het' mee begon iig. en ik denk dat het wel weer mooi geweest is zo.
***
hij staat in mod-topic al beter op zijn plek
[ Bericht 96% gewijzigd door phileine op 18-11-2004 15:42:54 ]
[ Bericht 96% gewijzigd door phileine op 18-11-2004 15:42:54 ]
mooi he, alles
oeps sorry BE, ik zie nu pas je opmerking. haal mijn tekst maar weg hoor als je vindt dat dat beter is.
mooi he, alles
Phil... wil je hem anders even meenemen naar het modtopic, waar de discussie over wel en niet meepraten nu blijkbaar toch wel heen verplaatst is, haal ik hem hier even weg, want het is weer een heel ander verhaal dan dit en het voorgaande.quote:Op donderdag 18 november 2004 15:20 schreef phileine het volgende:
oeps sorry BE, ik zie nu pas je opmerking. haal mijn tekst maar weg hoor als je vindt dat dat beter is.
***
(laatste opmerking over de kijvende dames: Ik heb hem helemaal begrepen)quote:Op donderdag 18 november 2004 14:56 schreef Étoile het volgende:
Jessie, wat beschrijf je jouw gevoelens ontzettend mooi, ik ben er echt door ontroerd. En wat vreselijk dat je nog met dat schuldgevoel zit.
Ik heb zelf heel lang gelopen met het gevoel 'maar waarom ik en niet dat kindje dat nu die schepen uit elkaar moet schroeven met gevaar voor eigen leven?'. Het brengt je alleen niet verder he, je kan het niet anders maken. Zelf wil ik graag naar ontwikkelingslanden om daar iets te kunnen betekenen voor kinderen die het niet zo goed hebben, helpen met scholing oid.
*hier ook door omstandigheden maar binnen komt vallen*
Ik begrijp dat jij geadopteerd bent? Is het een soort survirorsguilt (schrijf ik dit nu goed??)? Want op zich...als jij niet geadopteerd was, dat was jij misschien nu dat kindje dat schepen uit elkaar zit te schroeven. Mar ik denk wel dat ik begrijp waarom je het zegt....het had jij kunnen zijn, en het tussen het wel zijn en het niet zijn (omdat je geadopteerd bent) zit voor je gevoel een heel klein verschil. Zit dat zo in elkaar? Zo van: als mijn adoptiefouders een ander kindje eerder hadden gezien dan ik dan zat ik nu op een schip...? *nieuwsgierig is*
Nog even iets anders over wat spindizzy zei over de opmerkingen van anderen over je gekleurde kind .....dat oma's kort door de bocht vliegen is trouwens nog tot daaraan toe, maar reageert de omgeving verder echt zooo bot? Dat je kind niet je eigen is omdat het een kleurtje heeft? shit. En idd, het lijkt mij zeeer spannend om in deze tijd als kleurling of met gekleurd kindje over straat te gaan :'(
:'( [ Bericht 18% gewijzigd door Catootje op 18-11-2004 17:25:58 ]
DANYEL EN THIJS
....maar daarna ben ik weer triestig...
....maar daarna ben ik weer triestig...
Dank je Etoile.quote:Op donderdag 18 november 2004 14:56 schreef Étoile het volgende:
Jessie, wat beschrijf je jouw gevoelens ontzettend mooi, ik ben er echt door ontroerd. En wat vreselijk dat je nog met dat schuldgevoel zit.
Ik heb zelf heel lang gelopen met het gevoel 'maar waarom ik en niet dat kindje dat nu die schepen uit elkaar moet schroeven met gevaar voor eigen leven?'. Het brengt je alleen niet verder he, je kan het niet anders maken. Zelf wil ik graag naar ontwikkelingslanden om daar iets te kunnen betekenen voor kinderen die het niet zo goed hebben, helpen met scholing oid.
Ik kan me ook inleven in hoe jij je moet voelen. Je voelt je schuldig omdat jij het wel goed hebt en een ander niet. Je had niet willen ruilen, maar vind het superonredelijk die ongelijkheid. Uit welk land ben jij geadopteerd, hoe heb je dat ervaren. Hoe oud was je toen je naar nederland kwam. Heb je nog broers en zussen. Ofterwijl ik ben geintreseerd in hoe het vanuit jou kan allemaal gegaan is. Als je vind dat het me niks aangaat. Je goed recht hoor! Lees er dan maar overheen
De jan lul van het geheel.
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Catootje: Ja ik ben inderdaad geadopteerd. En inderdaad, je hebt het begrepen zoals ik het bedoel. Ik kom zelf uit een kindertehuis uit India, ben als babietje naar Nederland gekomen. Mijn ouders (de adoptieve) hebben via een vergelijkbare procedure als Spindizzy een kindje geadopteerd na ontzettend veel miskramen. Het blijft voor mij idd een soort van 'voorbestemd toeval' dat ik het kindje ben geweest die het beter heeft gekregen. Idd, het is een soort van survivorsguilt, ik voel me echter niet zozeer schuldig dat ik nu hier ben en het goed heb, maar voel een soort plicht/drang om het 'door' te geven. Om in het onrecht waar kinderen in dergelijke landen mee te maken hebben een positief verschil te maken en ik merk nu steeds meer dat het verder gaat dan gewoon idealisme.
En ja, die opmerkingen zijn echt zo erg. Mijn ouders hebben op vakantie meegemaakt dat mensen mij in mn gezicht spuwden, 'mijn soort' hoorde hier niet. Ik was toen een jaar of 4 dus weet er zelf niets meer van. En een ander voorbeeld, iedereen neemt aan dat ik de 'importmeid' van mn vader ben als wij samen ergens zijn, vreselijk genant. En zowieso wordt er veel gediscrimineerd, ik ben al meerdere malen totaal zonder reden voor van alles en nog wat uitgescholden.
Edit: Ik moet wel zeggen dat ik hier toch wel goed mee om kan gaan, ik was de eerste keer vreselijk geschrokken, nu probeer ik in redelijke bewoordingen iets terug te zeggen en ze dan te laten. Zij zijn dom, het enige is dat ik me toch schaam door de negatieve aandacht, maar wat ik veel erger vind: Ik kan goed nederlands en me verbaal verweren, wat als ik dat niet goed kon (zoals veel allochtonen)? Zowieso is de maatschappij vrij hard, ook voor nederlandse kindjes/volwassenen, zo gauw je anders bent om wat voor reden dan ook loop je een groter risico om 'onjuist bejegend' te worden. Dat hou ik mezelf in ieder geval altijd voor
Jessie, ik vind het prima om erover te vertellen, ben er ook open in opgevoed. Ik ben zelf, zoals ik al zei, uit india geadopteerd toen ik 3 maanden was. Omdat ik uit een tehuis kom weet ik helemaal niets van mijn biologische ouders/familie. Er staat in de hele map met gegevens niets wat naar ze te herleiden zou zijn. De dame die vanuit india de adoptie geregeld heeft is inmiddels overleden, dat zou het enige aanknopingspunt zijn geweest.
Ik heb geen broers en zussen in nederland, mijn ouders waren toendertijd (23 jaar geleden) 38 en 39 en waren te oud om nog in een 2e procedure te stappen. Dat is tegenwoordig wat soepeler heb ik begrepen.
[ Bericht 15% gewijzigd door Etoile op 18-11-2004 22:59:25 (aanvulling mbt discriminatie) ]
En ja, die opmerkingen zijn echt zo erg. Mijn ouders hebben op vakantie meegemaakt dat mensen mij in mn gezicht spuwden, 'mijn soort' hoorde hier niet. Ik was toen een jaar of 4 dus weet er zelf niets meer van. En een ander voorbeeld, iedereen neemt aan dat ik de 'importmeid' van mn vader ben als wij samen ergens zijn, vreselijk genant. En zowieso wordt er veel gediscrimineerd, ik ben al meerdere malen totaal zonder reden voor van alles en nog wat uitgescholden.
Edit: Ik moet wel zeggen dat ik hier toch wel goed mee om kan gaan, ik was de eerste keer vreselijk geschrokken, nu probeer ik in redelijke bewoordingen iets terug te zeggen en ze dan te laten. Zij zijn dom, het enige is dat ik me toch schaam door de negatieve aandacht, maar wat ik veel erger vind: Ik kan goed nederlands en me verbaal verweren, wat als ik dat niet goed kon (zoals veel allochtonen)? Zowieso is de maatschappij vrij hard, ook voor nederlandse kindjes/volwassenen, zo gauw je anders bent om wat voor reden dan ook loop je een groter risico om 'onjuist bejegend' te worden. Dat hou ik mezelf in ieder geval altijd voor
Jessie, ik vind het prima om erover te vertellen, ben er ook open in opgevoed. Ik ben zelf, zoals ik al zei, uit india geadopteerd toen ik 3 maanden was. Omdat ik uit een tehuis kom weet ik helemaal niets van mijn biologische ouders/familie. Er staat in de hele map met gegevens niets wat naar ze te herleiden zou zijn. De dame die vanuit india de adoptie geregeld heeft is inmiddels overleden, dat zou het enige aanknopingspunt zijn geweest.
Ik heb geen broers en zussen in nederland, mijn ouders waren toendertijd (23 jaar geleden) 38 en 39 en waren te oud om nog in een 2e procedure te stappen. Dat is tegenwoordig wat soepeler heb ik begrepen.
[ Bericht 15% gewijzigd door Etoile op 18-11-2004 22:59:25 (aanvulling mbt discriminatie) ]
One of the least benightedly unintelligent life forms it has been my profound lack of pleasure not to be able to avoid meeting.
Mental note: als we aankomen op Schiphol het Spinnekind gelijk op karate doen en schoentjes met stalen neuzen kopen.quote:Op donderdag 18 november 2004 22:54 schreef Étoile het volgende:
En ja, die opmerkingen zijn echt zo erg. Mijn ouders hebben op vakantie meegemaakt dat mensen mij in mn gezicht spuwden, 'mijn soort' hoorde hier niet. Ik was toen een jaar of 4 dus weet er zelf niets meer van. En een ander voorbeeld, iedereen neemt aan dat ik de 'importmeid' van mn vader ben als wij samen ergens zijn, vreselijk genant. En zowieso wordt er veel gediscrimineerd, ik ben al meerdere malen totaal zonder reden voor van alles en nog wat uitgescholden.
Sommige mensen sporen gewoon echt niet.
Nothing is ever easy Zeddicus Zu'l Zorander (Wizard's First Rule)
Go then, there are other worlds than these Jake (The Gunslinger)
Go then, there are other worlds than these Jake (The Gunslinger)
Ik voel me nu vreselijk naief
ik leefde echt in de veronderstelling dat het in Nederland ontzettend meeviel met de discriminatie en aanverwante zaken. Wat lijkt me dat vreselijk! En ook heel moeilijk voor je ouders. Dat is een onderdeel van adoptie dat ik heel naief niet eens meegenomen heb in gedachten.
ik leefde echt in de veronderstelling dat het in Nederland ontzettend meeviel met de discriminatie en aanverwante zaken. Wat lijkt me dat vreselijk! En ook heel moeilijk voor je ouders. Dat is een onderdeel van adoptie dat ik heel naief niet eens meegenomen heb in gedachten.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Haha you go Spindizzy! Het is vooral een kwestie van zelfvertrouwen/zelfwaarde waar je denk ik bij adoptiekinderen een extra duwtje aan moet geven om weerbaar genoeg te zijn in deze maatschappij. Dan je maar beter voelen dan dat 'volk', niet erg netjes, maar wel de enige manier om er mee om te gaan (iig voor mij!).
enne miss_sly, vind ik best begrijpelijk hoor, er gebeurt zoveel waarvan je pas beseft wat voor impact het heeft als je er iets meer persoonlijks over hoort. Ik heb mezelf ook altijd voorgehouden dat het wel mee viel, maar ik mocht op school idd niet meespelen omdat ik 'zwart' was (boerenschooltje in gehucht). Het heeft me wel onzeker gemaakt over mijn huidskleur, maar mn ouders waren juist altijd zo positief ('jaloers' op mijn bruine velletje etc) dat dat me er wel doorheen heeft geholpen.
enne miss_sly, vind ik best begrijpelijk hoor, er gebeurt zoveel waarvan je pas beseft wat voor impact het heeft als je er iets meer persoonlijks over hoort. Ik heb mezelf ook altijd voorgehouden dat het wel mee viel, maar ik mocht op school idd niet meespelen omdat ik 'zwart' was (boerenschooltje in gehucht). Het heeft me wel onzeker gemaakt over mijn huidskleur, maar mn ouders waren juist altijd zo positief ('jaloers' op mijn bruine velletje etc) dat dat me er wel doorheen heeft geholpen.
One of the least benightedly unintelligent life forms it has been my profound lack of pleasure not to be able to avoid meeting.
Spindizzy ik hoop dat je het niet vervelend vind dat ik dit allemaal vertel in 'jouw' topic, als het niet op zijn plaats is hier, zeg het dan hoor!
One of the least benightedly unintelligent life forms it has been my profound lack of pleasure not to be able to avoid meeting.
Ik vind het geweldig om de andere kant te horen. Ik wil zoveel vragen maar ik weet juist niet of jij daar wel zin in hebt. Vind het inieder geval verschrikkelijk lief dat je al zoveel hebt verteld, en zo eerlijk ookquote:Op donderdag 18 november 2004 23:25 schreef Étoile het volgende:
Spindizzy ik hoop dat je het niet vervelend vind dat ik dit allemaal vertel in 'jouw' topic, als het niet op zijn plaats is hier, zeg het dan hoor!
Ik vind het geweldig om de andere kant te horen. Ik wil zoveel vragen maar ik weet juist niet of jij daar wel zin in hebt. Vind het inieder geval verschrikkelijk lief dat je al zoveel hebt verteld, en zo eerlijk ook
Nothing is ever easy Zeddicus Zu'l Zorander (Wizard's First Rule)
Go then, there are other worlds than these Jake (The Gunslinger)
Go then, there are other worlds than these Jake (The Gunslinger)
Gelukkig maar!
Vraag maar raak hoor, en als het misschien erg persoonlijk of privé wordt is mail/msn oid ook een optie wat mij betreft
Vraag maar raak hoor, en als het misschien erg persoonlijk of privé wordt is mail/msn oid ook een optie wat mij betreft
One of the least benightedly unintelligent life forms it has been my profound lack of pleasure not to be able to avoid meeting.
Etoile, ik ben Spin niet maar ik vind je verhalen wel ontzettend interessant en belangrijk.
Een vriend van mijn pleegbroer is geadopteerd. Hij is echt gek op zijn adoptieouders en broertjes en zusjes (die zijn niet geadopteerd), maar hij zegt altijd wel "ze zullen nooit echt mijn ouders zijn". Mijn moeder stond toen op het punt mijn pleegbroers op te nemen in het gezin en kreeg echt kippenvel van die opmerking. Deze jongen heeft ook veel gedaan om zijn biologische familie te vinden en heeft daar nog steeds contact mee.
Mijn broers noemen hun pleegouders (mijn ouders dus) wel hun "ouders", maar niet hun "vader en moeder". Hoe zie jij die dingen. Wie zijn je ouders? Waar ligt je achtergrond?
Ik kan me enorm voorstellen dat het bijna als een schuld voelt dat jij het nu wel zo goed hebt. Een soort private ryan, "be worthed". Hoe ga je met zoiets enorm zwaars om?
Een vriend van mijn pleegbroer is geadopteerd. Hij is echt gek op zijn adoptieouders en broertjes en zusjes (die zijn niet geadopteerd), maar hij zegt altijd wel "ze zullen nooit echt mijn ouders zijn". Mijn moeder stond toen op het punt mijn pleegbroers op te nemen in het gezin en kreeg echt kippenvel van die opmerking. Deze jongen heeft ook veel gedaan om zijn biologische familie te vinden en heeft daar nog steeds contact mee.
Mijn broers noemen hun pleegouders (mijn ouders dus) wel hun "ouders", maar niet hun "vader en moeder". Hoe zie jij die dingen. Wie zijn je ouders? Waar ligt je achtergrond?
Ik kan me enorm voorstellen dat het bijna als een schuld voelt dat jij het nu wel zo goed hebt. Een soort private ryan, "be worthed". Hoe ga je met zoiets enorm zwaars om?
mooi he, alles
