Het gaat weer om mijn vriendje, NovoP.
Een schat van een jongen, werkelijk waar, maar hij heeft een ernstig psychologisch probleem waar ik me nu echt geen raad meer mee weet en wat mij helemaal kapot vreet.
Zijn probleem komt er heel kort op neer dat hij (waarschijnlijk door een soort van minderwaardigheidscomplex) probeert mij op alle mogelijke manieren te kwetsen, van dingen te beschuldigen etc. En dat terwijl ik weet dat 'ie echt zielsveel van me houdt. 
Het begon vrij onschuldig. Hij maakte van de meest onbenullige zaken een conflict en ik ging daar dan maar niet op in om de lieve vrede te bewaren.
Maar dat werkte dus averechts. De conflicten en beschuldigingen werden erger en erger. Omdat ik zo lief en rustig reageerde.
Totdat hij op een gegeven moment zelfs een vriendin van mij opbelde om te zeggen dat ik een relatie zou hebben met haar man. Ik schaamde me natuurlijk kapot, die vriendin was gelukkig zo reeel om hem uit de droom te helpen en hij ging zwaar door het stof toen hij uit zijn roes ontwaakte en besefte dat het klinkklare onzin was waar hij die vrienden van mij (en mij!) mee lastig viel. Ik vind het nog steeds heel erg dat hij dit gedaan heeft maar ik heb hem voor de zoveelste keer vergeven, omdat ik wist dat hij zelf minstens zo lijdt onder het probleem als ik.
Nu was er dan ineens de kwestie poes (zie klaagbaak: vriendin heeft mijn kat weggepest). Ik word beschuldigd van dierenmishandeling en weet ik wat niet al. Terwijl achteraf bleek dat het gewoon zijn eigen schuld was dat de poes 8 dagen in het dierenasiel heeft gezeten. Ik heb helemaal niemand weggepest en al zeker niet geschopt of geslagen.
Waar ik dus opnieuw een lading aan excuses had verwacht, BLIJFT hij nu om (voor mij) volslagen onverklaarbare redenen op mij schieten. Ik ben er echt wanhopig van geworden. Het vreet me tot op het bot kaal om keer op keer van zaken beschuldigd te worden die niet kloppen.
Aan de andere kant vind ik hem ook zo lief, zo kwetsbaar, zo gevoelig dat ik er alles aan wil doen om hem te helpen.
Nu met de relatie kappen zou heel voor de hand liggend zijn, maar dat kan ik (nog) niet. Omdat ik teveel van hem hou, omdat ik weet dat het een serieus probleem is dat hij niet onder controle heeft en omdat ik weet dat hij diep in zijn hart steeds niet blijkt te menen wat hij mij toeslingert.
Maar ondertussen ga ik er nu echt aan onderdoor. En hij ook.
Is er iemand die een klein beetje herkent wat hier aan de hand is en die ons (en vooral hem) kan helpen?
Please? 
Het kan soms moeilijk zijn om je te realiseren dat je eigenlijk alleen de relatie in stand houdt omdat je denkt dat de ander te kwestsbaar/hulpeloos/afhankelijk/... is.
Professionele hulp voor hem lijkt me dringend aan te bevelen.
[edit]
Veel sterkte voor jullie beiden!
Op een gegeven moment moet je echter aan jezelf denken!
[Dit bericht is gewijzigd door Halinalle op 09-08-2001 11:51]
Ik heb ongeveer hetzelfde als jou vriend maar ik ben er nu bijna overheen..af en toe komt het weer terug, maar bijlange na niet zo xtreem als jou vriend het doet...Waarschijnlijk zit er ergens in zijn geheugen een dingetje zo te springen om eruit te komen en daar komt zo'n gesprek goed van pas....
ik hoop voor je dat het goed komt...
Maar wat ik weet van het leven is dat je ervan moet genieten.. en die mogenlijkheid krijg je in NL..
dus pak die kans ook..
Als je dan met iemand die een beetje vreemd is een relatie hebt.. en volgens mij zijn er niet zoveel momenten meer dat je daar van geniet...
Dan moet je zorgen dat je weer kunt genieten.
Ik snap dat het heel moeilijk is om iemand te laten gaan...
Maar met jouw worden zijn problemen niet opgelost.
Wat ik hoor is dat jij die problemen niet eens aankan om ze op te lossen.
Dus lieve meid.. probeer eens een aantal maanden (of weken) een beetje afstand te nemen...
Ga terug naar je ouders een tijdje... en zie dan verder...
Netsplitter
#jesuisMasi
Hij zal zelf er iets aan moeten gaan doen, hulp vragen of zo.....ik denk niet dat jij hem kan helpen, dat doe je al door bij hem te blijven...wat dus niet werkt.
Ik denk dat je heel duidelijk tegen hem moet zijn wat hij nu wil, samen zijn zonder geouwehoer of uit elkaar.
Zet hem voor het blok en laat hem zien dat je het meent.
Wanneer zijn reactie je niet bevalt zou ik weggaan, maar dat ben ik...
Ik denk dat je de situatie goed moet aanvoelen en dat kan ik niet als buitenstaander zijnde....
Voor de rest is het heel moeilijk om "goed" advies te geven omdat ik niet het hele plaatje ken....
Ik wens je veel sterkt toe....
Mijn oom kan niks goed doen, afspraken moeten in het geniep gemaakt worden, omdat zij liever geen contact met de rest van de familie wil hebben omdat we haar zouden belazeren.
Mijn oom zelf is ook al meerdere keren beschuldigd van vreemdgaan, wat ABSULUTE onzin is. Ze belt regelmatig zijn school op (hij is leraar) om te controleren of hij daar wel is. Ze heeft zelfs de directeur een keer gebeld om direct ontslag te vragen voor hem, omdat hij gevoelige informatie naar buiten zou brengen. De directeur heeft hem toen gelijk op het matje geroepen, en hij heeft het hele probleem uitgelegd.
Jouw verhaal klinkt heel bekend, misschien is het een steun om te weten dat je vriend niet de enigste is met dit probleem.
Een oplossing heb ik helaas niet voor je, acceptatie van het probleem is de eerste stap, maar dat is voor deze mensen vaak het moeilijkst, want (net als bij m'n tante) bij MIJ is toch niks mis? Het is de mijn omgeving die raar doet.
Licht in ieder geval je directe omgeving in, dat ze kunnen omgaan met verhalen zoals je vriendin te horen kreeg. En misschien leukt het je om hem eens mee te sleuren naar een psy.
succes 
Todat zij overleed en hij met de kinderen gebroken achterbleef, toch echte liefde?
toen heb ik er even over na gedacht, en toen dacht ik dumpen
maar goed als je van hem houd gaat dat een probleem worden...
het is niet leuk om ergens van beschuldigd te worden,
misschien doet ie t om een andere reden, misschien dat de sex daarna beter is, of omdat ie gewoon zich zo beter kan uiten...(je vriendin opbellen dat je een relatie hebt...bla..bla)jaloers, en dat doe je niet als je niet van iemand houd.
of misschien is ie wel gewoon gestoord.
maar goed, als je t nou eens anders om gaat doen,
hij zegt iets, normaal zeg je nee ik was t niet...echt niet.
dan maak je dr nu van, ja en wat dan nog?? problemen mee?
mocht t voor de lol zijn wat ie doet, dan gaat t er snel van af
suc6
Jullie doen niets dan elkaar zwart maken. Ik vind dit behoorlijk ziek.
Vandaar deze post. Is een schreeuw om hulp. Sorry als het anders overkomt.
quote:Juist.
Op donderdag 09 augustus 2001 12:50 schreef Tinkerbell het volgende:
Misschien dat jullie je ruzies privé kunnen uitvechten i.p.v. op een forum?Jullie doen niets dan elkaar zwart maken. Ik vind dit behoorlijk ziek.
Zoek professionele hulp.
Snuffelen in elkaars prive-zaken
overspel houdt je relatie fris
beschuldigd worden van wat je niet gedaan hebt
Wat kunnen wij nog meer verwachten?
Sterkte, ik kan me voorstellen dat het je hart breekt. Denk aan jezelf. Zoek afleiding en doe leuke dingen met vriendinnen/vrienden.
Nee, ik heb nooit precies hetzelfde bij de hand gehad als jij, maar wel andere rottige dingen in een relatie.
Misschien klinkt het erg zweverig, maar ik ben werkelijk gaan geloven dat mensen elkaar ontmoeten voor een specifiek doel. Dingen zijn gewoon te toevallig. Ik denk dat het enige wat in deze situatie nog positief betrokken kan worden, is dat jij je vriend kan redden door hem goede psychologische ondersteuning aan te raden (en niet zo'n zakkenwasserrrrr), en jezelf kan redden door je niet zo neer te laten halen.
Je schrijft het zelf al: je bent er (nog) niet aan toe om van hem af te gaan. Ergens weet je al, dat dat eigenlijk hetgene is wat er moet gebeuren. En ik denk van je te begrijpen dat je net zo bent als ik, alles is zielig en je moet er toch voor elkaar zijn in een relatie. Maar wat hij nu bij jou kapot maakt, dat komt nooit meer goed, lieverd. Denk eraan dat je nu al voor een gedeelte getekend bent door deze situatie. Als in de (verre) toekomst een ander vriendje of gewoon een persoon je ergens van beschuldigt, doet dat bij jou nog steeds meer pijn dan bij een gemiddeld ander persoon die niet heeft meegemaakt wat jij nu meemaakt.....
Ik snap dat je een redder bent - je wilt graag een wonder verrichten in deze situatie. En dat kan ook, maar dat is niet de meest voor de hand liggende, nl dat alles goed komt en dat jullie het wel redden.... ach, lees mn eerste alinea maar - ik val in herhaling 
Goed - ik hoop dat je wat kunt met mijn stukje en met de stukjes van alle anderen. Ik wens je heel veel sterkte hiermee
Dikke knuffel!
Je hebt me echt ontroerd met je reactie.
Dit is heel lief en bemoedigend!
Ben blij dat je de kat geen kwaad hebt gedaan, maar ik stel voor om jullie privéproblemen vanaf nu onderling op te lossen en hulp te gaan zoeken bij specialisten.
Veel sterkte!
Na zijn laatste post in het 'vriendin heeft kat weggepest' topic voelde ik al mijn liefde voor hem uit me wegstromen. Ik voelde me zo verschrikkelijk machteloos. Beschuldigd worden van dingen waar je werkelijk part noch deel aan hebt.
Al mijn woorden werden verdraaid, alles werd uit zijn verband gerukt. Het stond als een paal boven water dat ik niets maar dan ook niets met het verdwijnen van die kat te maken had, maar NovoP BLEEF gaan. Bleef drammen, bleef alles verdraaien, bleef mij beschuldigen. Hij zoog werkelijk al het bloed uit mijn lijf.
Dit topic heb ik geopend als een allerlaatste schreeuw om hulp. Ik heb hem een briefje gestuurd gisterenmiddag waarin ik hem mijn vertwijfeling heb duidelijk gemaakt. Mijn radeloosheid, mijn onmacht. Ik heb hem ook verteld dat er bijna niets meer over was van mijn ooit zo sterke liefde voor hem. Door al die beschuldigingen. Door al die onredelijkheid.
Hij is vrijwel onze hele relatie lang (14 maanden) bezig geweest mij te slopen. Misschien niet eens bewust, maar wel heel duidelijk. Uit onmacht, uit frustratie. Slopen slopen slopen. Zo hard mogelijk raken. Dat daar soms ook anderen door getroffen werden (zoals die vriendin die hij belde om te zeggen dat haar man een verhouding met mij had), had 'ie niet eens in de gaten. Niets had 'ie meer in de gaten. Hij denderde maar door.
Het allerlaatste flintertje liefde dat ik nog in me had heb ik gisteren geprobeerd aan te grijpen om onze relatie te redden. Ik heb het hem op een presenteerblaadje aangeboden en hem gesmeekt er heel voorzichtig mee te zijn omdat het het laatste was wat ik in me had.
Ik heb hem gezegd dat ik op was. Leeg, uitgemergeld. Dat ik helemaal niets meer kon hebben.
Ik was nog geen uur thuis of hij schoot alles aan flarden. Dit was de allerlaatste kutopmerking. Het was gebeurd. Ik voelde mijn hele lichaam gaan trillen van woede. Ik voelde letterlijk mijn bloed rondpompen door mijn lijf. Een heel raar gevoel. Ik ben weggelopen, heb me een paar minuten lang sufgefietst op de hometrainer om te proberen mijn woede kwijt te raken maar het was te laat.
Ik explodeerde. Ik heb staan schreeuwen tegen hem. Zoiets heb ik nog nooit van m'n leven gedaan. Ik heb hem verteld wat een klootzak hij was, om alles zo kapot te maken. Hij zei niets.
Ik heb hem gezegd dat het over was. Dat ik nu echt geen spoortje liefde meer voor hem voelde. Dat hij het allerlaatste beetje zojuist had gesloopt. Uit, over, finito.
Het voelde goed. Ik voelde me heel erg opgelucht. Ik had ineens energie voor 10. Ik ben gaan klussen in huis. Tot half 2 's nachts. God wat had ik veel energie ineens. Het leven was weer van mij. Van mij en van niemand anders. Nooit meer kutopmerkingen naar mijn hoofd. Nooit meer valse beschuldigingen. Nooit meer verwijten of pogingen tot kwetsen. Ik was bevrijd.
Toen ik naar bed ging (ik sliep op de logeerkamer want hij moest om te provoceren al een paar dagen de poes op bed hebben) kwam hij bij me. Piepklein. Het mocht niet over zijn.
Hij zou in therapie, misschien moesten we samen. Hij zag in dat hij een lul was. Hij zou veranderen. Hij zou zelfs, als ik dat zou willen, zijn kat het huis uit doen. Alles om onze relatie te redden. Maar ik wilde niet meer. Kon niet meer. Ik was tot op het bot leeggeschraapt.
En nu voel ik me leeg. Ik voel bijna geen emoties meer. Ik ben niet meer boos, ik ben niet eens verdrietig. Ik ben gewoon helemaal leeg.
Hoe het verder moet, weet ik niet. We wonen samen. Hij wil alles opzij zetten om opnieuw te beginnen. Hij smeekt me te denken aan al het goede dat we hadden. Hij gaat alles anders doen.
Maar ik wil rust. Gewoon rust. Nadenken. Ik heb zo verschrikkelijk veel van deze jongen gehouden. Ik heb alles van hem geaccepteerd. Omdat ik van hem hield. Ik wilde HEM helpen en daarom heb ik mezelf (door hem) laten slopen.
Pff, wat een verhaal. Ik weet niet of iemand hier op zit te wachten, maar ik ben blij dat ik het kwijt ben. Ik dank u voor uw aandacht.
R.
Een mooi sprookje van Robinsonne, alleen jammer dat het vol leugens staat.
Leugen 1: "Nog nooit, maar dan ook echt nooit heb ik een kat geschopt of geslagen"
Zoals ik al schreef gaf ze de kat een keer een tik met 'r voet, gisteren vond ze het nodig dat weer te doen, en toen de kat eens aan een plant zat kreeg ie ook een mep.
Leugen 2, 3 en 4 (3 leugens in 1 zin!): "De enige momenten dat 'ie angstig wegschoot waren als ik de stofzuiger pakte (dat doet NovoP nooit), of als ik bestraffend "HEE" of "FOEI" riep als 'ie met z'n nagels in de bank hing of aan de planten aan het knagen was (van NovoP mag 'ie echt alles)."
Dat beest schoot de laatste tijd al in een hoek als ze zich maar bewoog, sloop met de buik omlaag door het huis als ze thuis was. Geen wonder dus dat ze met steeds langere tussenpozen van huis wegbleef.
Ik stofzuig wel, maar iedere week (of nog vaker) het hele huis is voor mij niet nodig. En nee, van mij mag ze niet alles, als ze aan de meubels of planten zit corrigeer ik haar ook, maar niet op een manier waar ze doodsbang van wordt.
En ja, ik had haar een bandje om moeten doen, maar vroeger was dat nooit nodig, kwam ze iedere dag met plezier thuis. Dat dat beest in heeft kunnen overkomen wat haar is overkomen kwam omdat ze niet meer met plezier thuiskwam en dus met steeds langere tussenpozen wegbleef.
Leugen 5: "Natuurlijk kwam hij de volgende dag met 100 rozen aan (ja lief he, zo is hij!). En nu nog steeds kan hij zijn schaamtegevoelens en excuses maar nauwelijks onder woorden brengen."
Nee dus.
Toen zij er voor koos om de discussie te sluiten met "mooi zo" deed ze dat om me te kwetsen, vertelde ze me gisteren. Nou heb ik al heel veel fout gedaan in onze relatie, uit onervarenheid en onvolwassenheid, en heb ik haar daar mee gekwetst, maar nog NOOIT heb ik iets gedaan met de intentie haar te kwetsen. En altijd heb ik mijn excuses aangeboden en ben diep voor haar door het stof gekropen. Robinsonne mag God op haar blote knietjes danken dat ik haar vergeef wat ze die kat en mij heeft aangedaan, dat ik haar vergeef dat ze mij met opzet heeft gekwetst (en ze heeft me, heel onvolwassen, lopen uitschelden, iets wat ik ook nog nooit gedaan heb) en dat ik haar vergeef zonder dat ze daarvoor haar excuses heeft aangeboden.
En rozen? Die krijgt ze al iedere week van me, maar ze beweert dat ze er niks om geeft. En weten jullie dat Robinsonne zelf ooit een kat heeft gehad, en dat die bij de buurman is gaan wonen? Hoe zou dat toch komen?
Kijk jullie zitten alles te verantwoorden hier op FOK! ipv samen te gaan zitten en daar te praten, probeer dat maar eens, dan lukt het zeker
oke als het uit is veel succes met een nieuwe vriend te zoeken waar je hopelijk geeeeeeeen problemen mee zult hebben en een gelukkig leven. En een tip als je er even genoeg van hebt neem dan even tijd voor jezelf en daarna pas opnieuw iets beginnen.
Kippevel krijg ik hiervan, maar ik heb echt diepe bewondering voor je!!!!
Jullie zaten samen vast in een relatie die in elk geval jou sloopte en waarschijnlijk hem ook. Een heleboel mensen laten zich slopen, omdat ze het niet uitmaken, om wat voor reden dan ook. Jij hebt dat nu wel gedaan en dat is het allerbeste wat je in je leven kunt doen: voor jezelf kiezen!!!
Daarom vind ik dit knap van je, ook al zul je je nog wel een tijd rot voelen, maar dit is zo sterk dat kan niemand je meer afpakken!!!
Heel veel sterkte en ik hoop dat je mensen hebt die je kunnen steunen!
Ik heb ook een dergelijk vriendje, lief maar moeilijk.
Ik volg dit forum al langer en las ook jouw postings. Meestal verstandig en evenwichtig, maar soms las ik ook dingen die me even deden fronsen. Zoals die keer dat je schreef dat je zelfoverschattend arrogant blij met je zelf was (of zoiets). Dat is een fijne eigenschap als alles meezit, maar wat als dingen tegenzitten, zoals nu? Waarschijnlijk (maar mischien vergis ik me) maakt deze eigenschap het ook zo dat je niet gemakkelijk iets bij jezelf zoekt en misschien moeilijk kritiek accepteerd. Bedenk dat je een relatie met z'n tweeën hebt, ruzies en conflicten met z'n tweeën hebt en het nooit zo is dat 1 partij honderd procent sculdig is en de andere partij honderd procent onschuldig. "If you're not part of the solution, you're part of the problem". Je vriendje heeft hulp nodig, maar verstandiger lijkt het me als jullie samen relatietherapie gaan volgen. Hij kan dan leren hoe hij z'n gedrag kan verbeteren, jij hoe je er mee om moet gaan, er op moet reageren en voor welk deel jij verantwoordelijk bent. Mijn vriend en ik hebben dat ook gedaan, en geloof me, het helpt. Het gaat langzaam, maar het gaat stukken beter. Eerst dachten we dat we het alleen konden, maar dat was niet zo, en we zijn blij dat we onze schroom opzij gezet hebben en hulp gezocht hebben. Veel sterkte meid,
Liefs,
Pessoa
quote:Het lijkt wel alsof jij haar vriendje bent. (NovoP)
Op vrijdag 10 augustus 2001 12:39 schreef Pessoa het volgende:
Lieve Robinsonne,Ik heb ook een dergelijk vriendje, lief maar moeilijk.
Ik volg dit forum al langer en las ook jouw postings. Meestal verstandig en evenwichtig, maar soms las ik
.............................................
ook dingen die me even deden fronsen. Zoals die keer dat we het alleen konden, maar dat was niet zo, en we zijn blij dat we onze schroom opzij gezet hebben en hulp gezocht hebben. Veel sterkte meid,Liefs,
Pessoa
Ik denk dat je de juiste beslissing hebt genomen, het zal moeilijk worden. Maar maak je los.
wat een explosie van energie....
Hoe dan ook was dit al een ontzettend fantastische actie: je bent ontzettend voor jezelf opgekomen.... Wouw...
Neem jouw tijd. Ik ken jouw (ex)vriendje verder niet, maar mooie verhaaltjes zijn erg verraderlijk.... het belangrijkste is dat je aan jezelf blijft denken en aan wat voor JOU goed is. Ik weet iig dat ik zelf erg slechte ervaringen heb met van die verhalen.. 'het komt wel goed' en 'laat me ajb niet alleen' enzo. Mannen weten verrekte goed waar jouw zwak zit en hoe ze je bij zich moeten houden als ze in nood zitten. Ik kan niet bepalen of dat nu ook zo is, met hem, maarrrrr... dat is niet echt fijn 
Misschien moeten we maar 'es meelen ofzo.
Keep up the good work!
p00000000------ (dat was Trucky, mn katje van 7 weken)
Knuffels
quote:Waarom staat er hier geen 'prrrr' achter?
Op zondag 12 augustus 2001 13:34 schreef Pridemeid het volgende:
Hoe is het nu met je, Robinsonne?Knuf
quote:Inderdaad! Waarom vallen meiden toch altijd op die kneuzige types?
Op dinsdag 24 juni 2003 08:37 schreef KingCold het volgende:
*EditGoed dat het uit is.
quote:Ja dat vraag ik me elke keer weer af, vooral als die persoon al vanaf het begin zo was....
Op dinsdag 24 juni 2003 08:46 schreef KingCold het volgende:
En er is 1 ding wat ik nooit begrijp van dit soort situaties..
Waarom de hell hou je van zoiemand??
