Liefje stadionosta
Ik weet het zelf maar al te goed
Eens komt een dag zo zwart als roet
Je zei gedag
en brak mijn lach
Heel stil lag je daar in de hoek
Vlakvoor jouw witte favo doek
Een dier als jij wordt niet erg oud
Maar nu ben je zo koud
Een huismier
is een vreemd huisdier
je leefde niet zo lang
Maar toch ben ik nu bang
Dat ik deze klap niet meer te boven kom
Al klinkt zoiets natuurlijk wat dom
Adiosta, stadionosta!
![]()
(hij was een spaanse reuzenmier)