Thomas Dekker.

quote:

Op zaterdag 18 maart 2006 17:18 schreef mbn het volgende:
Dat achteraan rijden is vooral angst. Het klopt dat hij geen bijster aanvallende renner is of zal worden, maar een renner van het soort Indurain. Doordat hij echter nu nog te bang is om zich in het gedrang te begeven, kan hij echter voor de ploeg te weinig doen in zo'n wedstrijd als vandaag. In de interviews voorafgaande aan het seizoen heeft hij belooft zich meer vooraan het peloton te gaan begeven, dus we wachten af .

quote:

Op zaterdag 18 maart 2006 17:19 schreef SaintOfKillers het volgende:
Hij rijdt niet achteraan uit passiviteit, eerder uit onzekerheid. Daar kan aan gewerkt worden, maar een acrobaat ga je 'r nooit van maken.

quote:

Op zaterdag 18 maart 2006 17:28 schreef maril het volgende:

[..]

Dat begrijp ik dus niet want worden achterin niet de meeste ongelukken gemaakt.

quote:

Op zaterdag 18 maart 2006 17:28 schreef maril het volgende:

[..]

Dat begrijp ik dus niet want worden achterin niet de meeste ongelukken gemaakt.

quote:

Op zaterdag 18 maart 2006 17:53 schreef Bartoli het volgende:

[..]

is een reflex om uit angst achteraan te gaan rijden. Ik was toen ik nog koerste net zo.
Ik durfde ook niet te wringen en was ook bang om midden in een groep te rijden. Ik reed of altijd achteraan of aan de zijkanten maar praktisch nooit middenin want met de armen werken was niet mijn ding. Als het me echt te link werd ging ik achteraan rijden terwijl vooraan rijden wat dat betreft makkelijker is aangezien het minder kracht kost

quote:

Op zaterdag 18 maart 2006 17:59 schreef maril het volgende:

[..]

Maar jij bent zelf ook ongeveer van zijn leeeftijd ,je bent kennelijk overheen gegroeid .Ik weet niet op wat voor niveau jij koerst , wil je ook prof worden? Ja ik ben mij een partij nieuwsgierig ik weet het.

quote:

Op zaterdag 18 maart 2006 18:05 schreef Bartoli het volgende:

[..]

ik ben net als Thomas ook 21 alleen is hij 12 dagen ouder . Ik koers nu niet meer maar anders reed ik nu in de categorie beloften en was ik zeker nog geen prof. Zo goed als TD op zijn 21e was ik niet. Ach en qua nieuwsgierigheid valt het wel mee je wilt tenslotte immers wat leren

quote:

Op zaterdag 18 maart 2006 20:22 schreef Wombcat het volgende:

[..]

Nee, de meest valpartijen zijn in het middelste stuk van het peloton.
Achteraan rijden is echter wel onverstandig, omdat je altijd achter de valpartij zit, en dus altijd een gat voor je keizen krijgt na een valpartij.

quote:

‘Ik kom uit voor mijn ambities’

Thomas Dekker draait er niet omheen: hij is bij Rabobank dé man voor het klassement in Tirreno-Adriatico, de Italiaanse rittenkoers die vandaag begint.

,,Ik weet ook wel dat ik deze koers niet tien jaar op een rij zal winnen, maar twee keer achter elkaar moet kunnen,’’ zegt de renner die in 2006 zijn debuut in deze meerdaagse bekroonde met de eindzege.

Na twee uur praten, onderbroken voor twee espresso’s en een cola light, en besloten met een snelle rondleiding door zijn riante appartement in het oude stadsgedeelte van Lucca, neemt Thomas Dekker afscheid. ,,Ik moet nu naar ‘Ceccho’.

,,Om acht uur eten we bij Cecchini thuis. Fabian Cancellara, Tyler Hamilton en Jörg Jaksche schuiven ook aan. Dat doet hij drie keer per week. Vindt Luigi gezellig. Er komt zelfs een vrouw die voor ons kookt.’’

Dineren bij zijn wielertrainer, of zijn tweede vader, en een avond lang met veelbesproken vakbroeders praten over de sport: Dekker kan er intens van genieten. ,,Wat denk jij zelf?’’, vraagt hij met een knipoog, als er wordt gesuggereerd dat de gesprekken vooral over de 42ste Tirreno-Adriatico zullen gaan.

,,Daar hoeft niet veel meer over te worden gezegd, lijkt me. De uitslag staat toch al vast, dat weten die mannen ook.’’ Dekker kijkt nog een keer om en verdwijnt grinnikend om de hoek van de straat.

De jonge Noord-Hollandse vedette in wording (22) is klaar voor een nieuwe klapper in de Italiaanse zevendaagse die zich afspeelt tussen de Tirreense en Adriatische zee. De buitenwacht volgde een jaar geleden de knappe voorstelling van ‘die opgeschoten Rabo-snuiter’ met een verbaasde blik, maar realiseert zich inmiddels dat Dekker geen gewone is. En wanneer hij, kort na de onthulling van het parkoers met opnieuw een tijdrit, heel brutaal roept dat het weer ‘zijn rondje’ wordt, is er geen hoongelach meer te horen.

,,Ik kan weer winnen,’’ stelt Dekker zelfverzekerd vast. ,,Luister goed, hè, ik kán winnen. Deze wedstrijd is natuurlijk niet een koers die je zomaar even naar je hand zet. Bekijk ik de profielen van de ritten, dan zijn er weinig verschillen met vorig jaar. De ploeg die we hier hebben is prima, mijn conditie uitstekend. Ik denk dat het logisch is dat ik dé man bij Rabo ben voor het klassement.

,,In 2006 hield ik me als debutant de eerste dagen wat op de vlakte. Aan renners als Freire en Boogerd die al het nodige hebben bewezen, kun je niet zomaar voorbijgaan. De situatie is veranderd, want ik heb laten zien dat ik het kan. Er is vertrouwen in me. Daar kom ik ook voor uit. Je mag toch je ambities uitspreken? Ik heb een hekel aan coureurs die dat nooit doen.’’

Net als in de laatste editie zal er stress zijn. ,,Die voel ik al enkele dagen. Het kopmanschap maakt me niet nerveus. De hele dag vooraan in het gedrang moéten rijden, dat bezorgt me mentale druk. Ik beheers het al beter dan in het verleden, maar het kost me moeite. Bij de amateurs reed ik gewoon langs het peloton naar de eerste rij. Daar kon dat.’’

,,Tijdens de Ronde van Mallorca won ik een ritje. In de finale schoot een groep van vijftig, zestig man over die aan de slotbeklimming begon. Ik was ongeveer de laatste van dat peloton. Er hoefde niets, ik voelde geen druk, maar ja, de benen waren goed en ik knalde over iedereen heen.

,,Dat hoef je in de Tirreno-Adriatico niet te proberen. Hier moet je van voren beginnen. Je kunt nog zo sterk zijn, je kunt Eddy Merckx zijn, als ze vooraan met vijftig kilometer per uur die berg aanvallen, ze trekken door, en het wordt een lang lint, dan kun je nog zo goed zijn, maar dan ben je gezien. Die haal je nooit meer in.’’

De zege van 2006 vormde een prachtige start van een degelijke wielerlente, die een bizar vervolg kreeg. Dekker duikelde in een langdurige crisis en liep zo de Tour de France mis. Net toen de benen weer de arbeid aan konden die zijn hoofd verlangde, brak hij een pols. De blessure kostte hem het WK.

,,Het doet vreemd aan, maar die tegenslagen hebben me goed gedaan. Nog zo’n cliché: ik kan nu beter relativeren. Voor mijn gevoel heb ik in een aardig wak gezeten. Het is zo moeilijk te accepteren dat je lichaam niet vooruit wil. Dat kan een keer gebeuren, maar niet gedurende een langere periode. In de Sachsen-Tour wilde ik een punt achter mijn seizoen zetten. Die tweede etappe, ik dacht wel tien keer aan afstappen.

,,Samen met Kai Reus, die zijn eerste koers voor het ProTour-team van Rabo reed, hing ik tussen de auto’s. Om beurten haalden we een bidon. De etappe was 229 kilometer, het was veertig graden. We belandden in de tweede groep van zestig renners en nog waren we met voorsprong de minsten van het hele stel. Gelukkig hebben we volgehouden door steeds op elkaar in te praten.

,,Een paar dagen later werd ik zestiende in de tijdrit, zonder parkoersverkenning of inrijden. Dan ben je alweer beter dan honderd anderen, denk je op dat moment. Afzeggen voor de Tour was achteraf bekeken een juiste beslissing. Het deed even pijn, omdat je weet dat je wat had kunnen uitrichten in de Tour.

,,Dat was niet zo, ik zou tot niets in staat zijn geweest. Ik was volkomen leeg. Zodra ik ’s morgens ging douchen, moest ik erna vijf minuten op de bank bijkomen en kon pas daarna m’n kleren aantrekken. Er zat geen energie meer in het lichaam.

,,Ik kan mezelf niets verwijten. Ik trainde vorig jaar superhard, misschien wel te veel. Maar ik ga dit jaar precies hetzelfde doen, want daar kan het gewoon niet aan hebben gelegen.’’

quote:

Op woensdag 14 maart 2007 12:49 schreef Ericr het volgende:
Met Jaksche en Hamilton in gesprek bij het ontbijt, gezellig keuvelen over de hond van Valverde of zo.

quote:

Dekker is het gezeur zat

’Wat ik wil?’’ Thomas Dekker had de vraag herhaald. In het ruime en luxueus ingerichte appartement van Stefano Cecchini, de zoon van zijn wereldberoemde trainer, stond de televisie aan.

De Giro d’Italia was bezig, en de eenzame vluchter Stefano Garzelli naderde de finish. Dekker, net terug van een lange training, wreef met een handdoek zijn haar droog, pakte een cola light uit de koelkast en plofte op de bank.

,,Ik wil na een dag fietsen hier gewoon wat eten, lekker douchen en in m’n onderbroek onderuit kunnen hangen. En geen gezeur aan m’n kop.’’

Dat was een maand geleden. Maar dat redelijk zorgeloze leventje van een topcoureur is voorbij nu de buitenwereld verder is gegaan dan alleen meekijken over zijn schouder. Moet ze niet doen, vindt Dekker.

Hij mag dan pas 22 zijn, hij heeft over een hoop zaken al een uitgesproken mening. Soms gaat het over het randje, maar dat valt dan onder de noemer van jeugdige overmoed.

Thomas is klaar voor de Tour. Denkt hij. ,,Ik heb een aardige Ronde van Zwitserland gereden,’’ oordeelt hij. De heupproblemen die weken duurden, behoren tot het verleden. Het bewijs leverde hij vorige week, onder meer door de ingekorte bergrit naar Crans Montana op knappe wijze te winnen.

Als het even kan, tekent hij het liefst nog deze week een nieuwe meerjarige verbintenis bij Rabobank (‘Maar dan moet er niet zo moeilijk worden gedaan door de verantwoordelijke man’), en pakt hij komende zondag de rood-wit-blauwe trui op het Nederlands kampioenschap in Zuid-Limburg. Lijkt hem wel mooi: als nationaal kampioen naar de ronde der ronden. Want onderscheiden zal Dekker zich. Altijd en overal.

Dus is het volstrekt logisch dat hij eind 2005 onder de uitgeslagen vleugels kroop van Luigi Cecchini, de bewierookte en verguisde wielertrainer uit Toscane. Dekker was amper professional, maar wist wel wat hij nodig had om de wereldtop te bereiken: een bergachtig trainingsparkoers en iemand met verstand van de sport.

Van meet af aan klikte het met zestiger ‘Cecco’, de man die in het verleden tientallen coureurs adviseerde. Ja, natuurlijk was hij op de hoogte van ’smans reputatie, van de (nooit bewezen) beschuldigingen dat hij handelde in dopingproducten. Dekker lag er niet wakker van, zo zei hij het voorbije jaar, wanneer de controversiële relatie weer eens werd aangestipt.

,,Ik ben er zelf bij, ik weet wat er gebeurt. Niets bijzonders. Elk woord dat er over wordt gezegd, is er één te veel.’’

Daar had Pat McQuaid afgelopen week geen boodschap aan. De voorzitter van de internationale wielrenunie (UCI) liet weten dat álle begeleiders van renners die niet op de loonlijst staan van een wielerploeg, zo snel mogelijk moeten verdwijnen. Dekker reageerde een dag later diplomatiek. ,,Misschien moet ik er in de toekomst consequenties uit trekken.’’

Terug in Lucca na de Ronde van Zwitserland meent hij: ,,Ik overweeg serieus te stoppen met Luigi. Wanneer ik een wedstrijd win, lees ik eerst vijf, zes regels over Cecchini en dan pas is er aandacht voor mijn prestatie. Mijn imago lijdt eronder en dat vind ik niet leuk.’’

Toch weer dat gezeur aan zijn kop. Prima moment ook, zo vlak voordat hij aan zijn eerste Tour begint. Hij zucht. ,,Natuurlijk is Cecchini de laatste tijd weer in het nieuws. Denk jij dat het terecht is? Zowel Ivan Basso als Michele Scarponi (die beiden hebben toegegeven betrokken te zijn in het Spaanse dopingschandaal Operación Puerto, red.) zou Cecchini hebben genoemd als de link naar dokter Fuentes. Niet dus, hè! Het Italiaans Olympisch comité verklaarde dat later ook op een persconferentie. Maar dat stond nergens in de kranten. Journalisten verzinnen veel om een verhaal mooier te maken. Want eens een dief, altijd een dief, hè.’’

,,Bij Rabobank weten ze: het is alleen een samenwerkingsverband op trainingstechnisch gebied. Ik woon in Lucca gewoon heel plezierig, train lekker achter de scooter, heb er vrienden en heb het naar mijn zin. En dan gaan andere mensen plotseling bepalen dat ik zou moeten verhuizen omdat ik met ‘Cecco’ in verband word gebracht. In Italië word je tegenwoordig in dopingzaken als een crimineel opgepakt en in de cel gegooid. Dat hangt Cecchini boven het hoofd, hè. Denk je dat hij, op zijn leeftijd, dan nog stomme dingen gaat doen? Laat hem toch met al zijn miljoenen op de bank lekker zelf fietsen en een paar rennertjes begeleiden.’’

Praat je vaak met Cecchini over de affaires en zijn vermeende betrokkenheid?

,,Nee. We zijn er wel een beetje klaar mee. Ook wij kopen dagelijks de krant en die lezen we. Dan staan er nieuwe dingen in die soms ’savonds aan tafel even ter sprake komen. Pas geleden zei Luigi: ‘Het is toch ongelooflijk hè. Op mijn leeftijd (63) word ik afgeschilderd als een pedofiel, omdat ik met jonge coureurs werk. Het slaat echt nergens op. Dit heb ik niet verdiend’. Ik kan hem alleen maar gelijk geven.’’

Zijn verleden blijft hem maar achtervolgen.

,,Zijn verleden, zijn verleden… Iedereen die, pak ’m beet, tien jaar geleden in de wielersport zat en om de prijzen meedeed, deed hetzelfde. Laten we dat even vooropstellen. Als je eenmaal de naam hebt, is het moeilijk er vanaf te komen. Ik vind het sneu voor hem.

,,Vorige maand was er een reportage over Cecchini op de Italiaanse televisie en ik zag dat hij het er erg moeilijk mee had. De meeste mensen weten helemaal niet hoe hij is. Cecco is zo’n goeie man. Niemand weet dat ik hem nog nooit één euro heb hoeven geven voor zijn begeleiding. Ondertussen geven allerlei kneuzen achter een computer hun ongenuanceerde mening over hem.

,,Laatst las ik een stuk in de Volkskrant dat was geschreven op een toontje van ‘Mij hoef je niets te vertellen’.

,,Wie is die journaliste dan wel? Ik heb ’r nog nooit gesproken. Heeft ze zelf op een fiets of in een peloton gezeten? Ik ben ervan overtuigd dat ze denkt dat ze gelijk heeft. En dat is het vervelende van die mensen. Ik kan haar allerlei dingen vertellen, maar ze denkt toch dat zij bij het juiste eind heeft.’’

Geeft Cecchini wel eens aan dat hij ermee wil ophouden?

,,Hij neemt in elk geval niemand meer aan. We stoppen samen, hebben we afgesproken.’’

Hoeveel procent ben je verbeterd dankzij Cecchini?

,,Het scheelt wel iets, maar het is minimaal. Het grootste gedeelte doe je zelf. Het is de omgeving die me bevalt. Voor mij is het belangrijk dat ik ergens ben waar ik me plezierig voel, waar ik goed kan trainen, de nodige bergen heb om me in uit te leven. En ik heb iemand naast me die heel gepassioneerd is en veel ervaring heeft.

,, Natuurlijk had ik het liefst bij m’n ouders gewoond, maar in Noord-Holland kan ik niet trainen. Ik kan ook in Spanje gaan wonen. Alleen, daar ken ik niemand, en waar is dan het plezier? Je maakt ook niet snel vrienden in deze kleine wereld. Je staat ’smorgens op, je gaat fietsen, je keert terug, gaat wat eten, rusten, je eet ’savonds opnieuw en duikt je bed in. Verder stap je nog tien keer per jaar een discotheek binnen en voor de rest houdt het op. Maar ik klaag niet.’’

Als er maar niet te veel aan z’n kop wordt gejengeld.

quote:

Op dinsdag 26 juni 2007 12:03 schreef SaintOfKillers het volgende:
Nog enkele jaren en we krijgen een "Luigi heeft me voorgelogen, ik wist helemaal van niets " vervolg.

quote:

Op dinsdag 26 juni 2007 15:53 schreef Rory78 het volgende:
Gaat Dekker dit jaar al een etappe winnen in de Tour?
En hoe hoog zijn de ogen die hij gaat gooien in het Jongerenklassement?
Wat denken jullie?

quote:

Op woensdag 27 juni 2007 21:50 schreef TheVulture het volgende:
Ik denk dat ie dé verrassing gaat worden... top 10 in het eindklassement

quote:

Op woensdag 27 juni 2007 22:11 schreef flyck het volgende:
top10 TT? in zwitserland haalde hij dat juist, en nu komer nog 10tal 'grote' kleppers bij.

Als hij de eerste TT top 10 haalt zal het al goed zijn. De tweede top 20 zou ok zijn.

quote:

LUIGI CECCHINI
WIELERTRAINER
(Telegraaf) Hij staat bekend als de beste trainer in de wielersport. Maar zijn reputatie is even zo bedenkelijk nadat tal van ‘zijn’ kampioenen betrokken raakten in dopingaffaires. Sinds UCI-voorzitter Pat McQuaid vorige week zijn naam noemde en de renners adviseerde niet meer met hem te samenwerken, is de maat vol. Voor het eerst in tien jaar doorbreekt Luigi Cecchini het stilzwijgen. Tegenover Telesport wil de Toscaan eenmaal zijn verhaal doen, omdat hij ziet dat zijn huidige pupil Thomas Dekker gebukt gaat onder alle kritiek. ,,Thomas moet zijn trainingswerk met mij beëindigen. Helaas heeft hij geen andere keuze”, zegt ‘Cecco’ berustend.

,,Thomas Dekker moet stoppen met mij. Mijn naam schaadt zijn imago”
IN DE VUURLINIE
,,Fuentes heb ik de laatste drie jaar nooit meer gesproken”
door RAYMOND KERCKHOFFS (Telegraaf)
LUCCA, zaterdag 30 juni
In zijn riante landhuis net buiten Lucca toont hij zich een ware ‘patras familias’. De grote tafel in de keuken is ’s avonds het verzamelpunt, waarbij bekenden welkom zijn om tijdens het diner aan te schuiven. Zijn twee zonen Azano en Stefano komen trouw naar dit samenzijn, terwijl voelbaar is dat Thomas Dekker het afgelopen anderhalf jaar als familielid is geaccepteerd. Vol trots schenkt Luigi Cecchini de wijn uit zijn eigen wijngaard en toont met Italiaanse charme zijn gastvrijheid.
Totdat de jonge Dekker even de tafel verlaat. Cecchini pakt ineens mijn pols. De glimlach verlaat zijn gelaat en de groeven in zijn voorhoofd tonen zijn ernst. ,,Zeg alstublieft dat Thomas stopt met onze samenwerking”, vraagt hij op haast smekende toon. ,,Helaas schaadt het zijn imago wanneer hij met mij verder gaat. Ik heb een slechte naam. Als de media een bepaald beeld van je creëren, kun je daar moeilijk tegen vechten. Drie keer deed justitie een onderzoek naar me. Ze hebben zelfs mijn telefoons afgetapt. Maar ze kwamen er snel achter dat ik niet betrokken was in dopingaffaires. Wanneer de voorzitter van de UCI mij echter zonder bewijzen in een slecht daglicht plaatst, houdt het op.”
Cecchini wijst erop dat Dekker zelf in staat is zijn training te vervolgen, terwijl hij vertrouwen in Rabobanktrainer Louis Delahaye heeft. Al vindt hij het belangrijk dat het 22-jarige talent in de buurt van de bergen blijft wonen. ,,Wil Thomas ooit meedoen in een grote ronde, dan moet hij dagelijks klimmen. Dat is een voorwaarde. Thomas blijft verder altijd een vriend van de familie. Dat kunnen ze ons niet afnemen. Hij is een van de meest sociale, talentvolste en intelligentste renners met wie ik ooit gewerkt heb.”
Met pijn in zijn hart gaat Cecchini afscheid nemen van de wielersport. Nog vijf renners begeleidt hij in de training, maar eigenlijk wacht hij tot zij het besluit nemen de samenwerking te beëindigen. Het kenmerkt zijn realisme, waarbij hij zijn eigen passie naar het tweede plan schuift. Aan de overkant van de weg ademt zijn kantoor de sfeer van een wielermuseum. Overal staan trofeeën en hangen foto’s van winnende renners met bijschriften. ‘Grazie Cecco’ is veelal de boodschap. Bugno, Ballerini, Tchmile, Cipollini, Bartoli, Sörensen, Bettini, Riis, Hamburger, Casagrande, Petacchi, Basso, Ullrich, Cancellara en Cunego zijn de belangrijkste kampioenen. Toch spreekt de Toscaan niet over ’zijn geheim’.
Hij noemt het een voorrecht dat hij met de betere renners heeft gewerkt. Een goede trainer is in zijn ogen iemand die zo weinig mogelijk fouten maakt. ,,De wielersport is nog geen professionele sport. Kijk naar voetbal, atletiek en tennis, waar iedereen zijn persoonlijke trainers heeft. In het wielrennen deed de ploegleider tot vijf jaar geleden alles, terwijl de meeste ploegen nu een trainer voor dertig renners hebben. Een trainer kan hooguit tien coureurs goed begeleiden.”
Halverwege de jaren tachtig was hij een van de eersten met het SRM-systeem. Door hartslag, pedaalomwentelingen, kracht, wattage en snelheid in beeld te brengen, kreeg hij een goed beeld van de training. Doordat hij jaarlijks ruim 30.000 kilometer fietste, kon hij zijn ervaring naar de SRM vertalen. ,,Ik heb heel veel ervaring en informatie van topwielrenners verzameld. Dagelijks sta ik in contact met de renners en neem hun uitdraai van de SRM en persoonlijke notities door. Vaak kijk ik een half uur naar alle gegevens, voordat ik beslis hoe de renner de volgende dag traint. Daarbij is het belangrijk dat de renner weet wat hij doet. Sommigen noemen mij een goede psycholoog. Dat gaat te ver. Wanneer een renner begrijpt wat hij doet, wordt hij uiteindelijk zelf de beste trainer.”
Cecchini’s naam wordt veelvuldig genoemd in de Italiaanse heilige drievuldigheid. Samen met Francesco Conconi en Michele Ferrari bracht hij de wielersport op een hoger plan. Maar de drie namen zijn ook onlosmakelijk verbonden aan dopingbegeleiding. ,,Overal word ik de leerling van Conconi genoemd, maar ik ken hem alleen van congressen van sportartsen. Slecht één keer heb ik Conconi ontmoet. En op de universiteit van Ferrara ben ik ook slechts eenmaal geweest. Toch wordt mijn naam in de media aan die universiteit gelinkt. Waarom? Geen idee. Met Ferrari had ik eveneens nooit innig contact. Een seizoen werkten we samen bij Ariostea. Ons contact was koel en zakelijk, maar met onderling respect.”
Ondanks zijn opleiding als arts besloot ‘dottore’ Cecchini in 1996 zijn medische werkzaamheden in de sport te stoppen. Hij richtte zich vanaf toen, zo zegt hij, alleen op trainingstechnische aspecten. Een bewuste keuze. Juist in 1996 won zijn pupil Bjarne Riis de Tour de France. Een zege die met hulp van epo tot stand kwam. Het werd als een ‘smoking gun’ richting Cecchini gezien. Tot drie keer toe raakte ‘Cecco’ betrokken in onderzoeken naar doping. In 1994 werd zijn naam genoemd door dopingjager Sandro Donati. In een rapport over epo-gebruik in de sport werd zijn naam door twee van de elf getuigen genoemd. ,,Er werd een onderzoek naar twintig sportartsen gedaan. Mijn naam verscheen in de kranten, maar ik heb van justitie nooit iets van gehoord.”
Vier jaar later doen de autoriteiten wel een huiszoeking in Lucca. In de apotheek Giardini Margherita in Bologna, een draaischijf van de dopinghandel in Italië, stuitte het gerecht op ondertekende dopingrecepten door onder meer Ferrari en Cecchini. ,,De politie heeft alles onderzocht, maar niets gevonden. Ik ben later nooit verhoord. Justitie heeft verklaard dat het onderzoek naar mij was afgesloten. Toch stond mijn foto in de kranten en schreef men dat er verboden producten waren aangetroffen. Drie keer heb ik een proces aangespannen tegen journalisten. Drie keer kreeg ik een schadevergoeding. Maar ik kan niet tegen iedereen blijven vechten. Ik heb fulltime een advocaat in dienst om alle leugens over mijn persoon te onderzoeken. Ooit haal ik mijn gram.”
Ook in ‘Operacion Puerto’, de grootste dopingaffaire in de wielersport, dook zijn naam op in de media. Cecchini kan niet ontkennen dat hij het spilfiguur, de Spaanse gynaecoloog Eufemiano Fuentes, heeft gekend. In 2001 wint Angel Luis Casero de Ronde van Spanje. In de afsluitende tijdrit verovert hij de leiderstrui. Niet veel later wordt er telefoonverkeer ontdekt tussen Fuentes en Cecchini. Die vraagt aan de arts naar Madrid te gaan om ‘datgene waar hij weet van heeft klaar te maken’. ,,Toen ik ploegarts bij Ariostea en MG was, kwam ik Fuentes als arts van Kelme tegen. In 2001 vroeg hij me of ik Casero wilde begeleiden, omdat die met het SRM-systeem wilde werken. Voor de bewuste tijdrit besloot ik om Casero met een langere crank te laten rijden. Dat gaf ik telefonisch aan Fuentes door. Met Fuentes heb ik drie jaar geleden voor het laatst contact gehad. Zijn dochter was ernstig ziek en Fuentes zocht contact met alle artsen die hij kende voor de beste behandeling. Ik kende oncologen in Sienna waarmee ik contact heb gelegd. Uiteindelijk heeft Fuentes besloten om zijn dochter elders te laten opereren. Sindsdien heb ik hem nooit meer gesproken.”
Het raakt hem dat zijn naam gekoppeld wordt aan ‘Operacion Puerto’. Al is het natuurlijk opvallend dat zijn renners Basso, Jaksche en Hamilton betrokken zijn in deze bloeddopingzaak. ,,Maandenlang is Fuentes gevolgd. Lees het dossier echter na en mijn naam komt nergens voor. Zo langzamerhand ga ik eraan kapot altijd leugens over mij te lezen.”
Dat een aantal van zijn renners betrapt zijn op doping komt zijn naam niet ten goede. ,,Ik ben enorm in die renners teleurgesteld. Maar ik voel me niet schuldig. Ik heb te maken met volwassen personen. Als zij dingen achter mijn rug om doen, kan men mij daar niet de schuld van geven. Met Basso heb ik goed gewerkt. Ik ben overtuigd dat hij in de periode onder mijn trainingsregime geen verkeerde dingen heeft gedaan. Ullrich zag ik maar tien dagen per jaar. Ik weet niet wat hij de rest van het jaar heeft gedaan. Het raakt me als ik zie wat er nu allemaal gebeurt. Ik zit in een positie waarbij mijn naam ten onrechte in allerlei zaken wordt verwikkeld. Aan alle onderzoeken heb ik meegewerkt en nooit hebben de onderzoekers iets kunnen vinden. Helaas telt dat niet voor de journalisten.” Wanneer we Cecchini na afloop vragen om voor een foto te poseren, weigert hij resoluut. ,,Sommige mensen zijn er trots op om in de krant te komen. Voor mij heeft dat geen waarde meer. Ik heb nog een keer willen spreken voor Thomas. Omdat hij geen slachtoffer moet worden van mijn naam.”

quote:

Op zaterdag 30 juni 2007 12:18 schreef Ereinion het volgende:
Dekker heeft zijn samenwerking met Cecchini verbroken. Vandaag stond er in de Telegraaf ook een interview met Cecchini.

quote:

Op zaterdag 30 juni 2007 12:30 schreef mbn het volgende:

[..]

Jammer en tegelijk goed voor Dekker. Jammer, omdat het een goede locatie bood om te trainen en met name om aan zijn klimcapaciteiten te werken. Goed, omdat er toch een flinke dopinggeur rond bleef hangen.

Boogerd heeft aangegeven misschien wel trainer voor een paar renners te willen worden in de toekomst. Misschien kan hij Dekker en een paar andere renners onder zijn hoede nemen en dan regelmatig trainingskampen met deze jongens organiseren. Maar Boogerd zal nu vast eerst een periode meer thuis willen zijn.

quote:

Op zaterdag 30 juni 2007 12:34 schreef Ereinion het volgende:

[..]

Dekker gaat echt niet verhuizen uit Toscane hoor. Een paar andere jonge Nederlanders hebben al aangegeven ook misschien daarheen te willen verhuizen (Reus, Gesink).
En daarnaast, Cecchini is nu dan wel niet meer officieel zijn trainer, maar er staat ze natuurlijk niks in de weg dat Dekker als huisvriend maandagochtend eens langs komt voor een kopje thee, toevallig een uitdraaitje van zijn SRM uitslagen bij zich heeft, waarna Cecchini, uitsluitend als vriend, een paar goedbedoelde trainingsadviezen geeft.

quote:

Op vrijdag 13 juli 2007 16:25 schreef MichelWuyts het volgende:
Ze,dat is een talent ze

quote:

Op vrijdag 13 juli 2007 16:32 schreef Bartoli het volgende:

[..]

, zeg dan niks

quote:

Op vrijdag 13 juli 2007 16:38 schreef MichelWuyts het volgende:

[..]

Is een halve Vlaming he, zijt ge zot?

quote:

Op vrijdag 13 juli 2007 16:47 schreef Bartoli het volgende:

[..]

hij woont niet meer in belgie

quote:

Op vrijdag 13 juli 2007 16:48 schreef MichelWuyts het volgende:

[..]

Monaco is 1/3434ste Belgisch he, dat je dat niet wist, Michele Bartoli

quote:

Op vrijdag 13 juli 2007 16:48 schreef MichelWuyts het volgende:

[..]

Monaco is 1/3434ste Belgisch he, dat je dat niet wist, Michele Bartoli

quote:

Op vrijdag 13 juli 2007 16:57 schreef Bartoli het volgende:

[..]

, dat tel ik al niet als Belgisch. Alleen omdat Tom er ook woont is het 1/3434ste van dat

quote:

Op zondag 29 juli 2007 09:49 schreef Bruce117 het volgende:
Ik ben benieuwd of hij binnen 2 jaar top10/podium kan rijden in de tour.
Hij is nog wel erg jong, maar ja Contador kon dit jaar (door omstandigheden) ook winnen.

quote:

Op dinsdag 26 juni 2007 16:02 schreef pfaf het volgende:

[..]

Top 10 tijdrit, in de bergetappe's bij de eerste echte versnelling op de slotklim er af en 6e in het jongerenklassement.