Vandaag moest ik de post die de gevallen in Rijssen behandeld hebben. Het gesprek ging ongeveer als volgt:
-Goedenavond. Mijn zoontje heeft van een aanmaakblokje geproefd. De oppas zegt dat ze waarschijnlijk alles uit zijn mond heeft weten te krijgen, maar ik weet niet zeker of er restjes waren die hij ingeslikt kan hebben. Op de verpakking staat de Giflijn vermeld en wordt gezegd dat ik onmiddelijk een arts moet raadplegen en...
-Wat is uw telefoonnummer?
-Uhh...(vragen aan de oppas en opnoemen; vervolgens ben ik drie minuten kwijt met vertellen hoe en wie en waar wij zijn , dus over zijn toestand -overigens nog steeds goed- wordt niks gevraagd)
-Maar wie is uw huisarts dan!? U zit niet in het systeem!? (Ja, dat is pas erg, als mensen niet in
de computer staan....
)-Onze huisarts is (naam) in (plaatsnaam).
-Tja, dan zijn er extra kosten aan verbonden.
-Oh, dus we kunnen langskomen?
-Nee, eigenlijk moet u naar Hardenberg. Belt u daar maar naartoe.
-Wat is het nummer.
-Ja, dat weet ik niet. Dat staat wel in het telefoonboek. Of anders belt u Inlichtingen (Gut ja, stel je voor dat hulpdiensten de weg naar elkaar weten te vinden.)
-Juist...
-Maar ik denk dat het wel meevalt hoor.
-Dus wat raadt u mij aan?
-Bel maar naar Hardenberg, maar dat hoeft waarschijnlijk niet. (
)-Oh, dus ik moet niet bellen.
-Nee, denk ik niet hoor
-Waar moet ik op letten? Wat voor symptomen krijgt hij als hij toch iets heeft ingeslikt?
-Ja, dan moet u Hardenberg bellen.
-(verward) Ik bel toch wel even ja...
-Goedenmiddag
-Bedankt, goedenmid...KLIK
Ligt het nou aan mij of is dit een vaag gesprek? Ik bedoel, die troela heeft een opleiding gevolgd om mijn vragen te beantwoorden en heeft daarnaast een draaiboek naast zich liggen. Maar ze weigert in feite te vertellen waar ik op moet letten omdat ik volgens de regeltjes niet onder haar district val...
En als ik nou in Limburg had gezeten? Had ik dan ook niet naar de dichtstbijzijnde post gemogen ?
Ik vind dit raar. Ik begrijp dat ze ws. anders had gereageerd als ik hysterisch gillend over een slagaderlijke bloeding had gebeld, maar in noodgevallen bel je toch 112?
Overigens is zoontje in orde. Inlichtingen gebeld, Hardenberg gebeld, gehoord waar ik op moest letten. Ik denk dat ik voorlopig maar niet buiten het bereik van die post ga....
Zeggen ze, ja, je moet eerst langs de huisartsen post. Pas toen die van zijn stokkie ging gingen ze hem helpen en lag die binnen no-time op de hartbewaking.. Ik kom daar aan, hoor het verhaal van mijn broer, loop ik naar die gasten toe en vertelde dat als ze mensen zo graag dood willen hebbe, dat ze dan vooral die KUTregels maar moeten handhaven. Ik heb me helemaal gek staan maken daaro
Of nee, dat meen je natuurlijk wel. Een maand ofzo geleden las ik nog van die man die aangeraden kreeg om maar een paracetamolletje te slikken terwijl hij een acute halfzijdige verlamming had (door een beroerte bleek achteraf, lijkt me niet zo'n moeilijke gok eik...)
Goed dat je je even hebt doen gelden. Hopen dattut helpt...
ik heb er meedere malen iemand heen moeten brengen en er zat een oude vrouw zowat dood te gaan. iedereen zag dit maar 'je moet allemaal op je beurt wachten!' werd er vanachter het glas gezegd. schandalig echt waar.
O en van al die keren (stuk of 5x inmiddels) hebben ze niet 1x de goede diagnose gesteld....
quote:Ik loop stage in een revalidatiecentrum met veel CVA-patiënten (beroerte) en jouw verhaal hoor ik vind ik iets te vaak van patiënten...Op zaterdag 15 mei 2004 22:31 schreef Mwanatabu het volgende:
Dat méén je niet!
Of nee, dat meen je natuurlijk wel. Een maand ofzo geleden las ik nog van die man die aangeraden kreeg om maar een paracetamolletje te slikken terwijl hij een acute halfzijdige verlamming had (door een beroerte bleek achteraf, lijkt me niet zo'n moeilijke gok eik...)
Goed dat je je even hebt doen gelden. Hopen dattut helpt...
Triest he, een beroerte herken ik meteen hoor, ook als er niet zo duidelijk een halfzijdige verlamming optreedt.
Huisartsenpostenmedewerkers/huisartsen zijn gewoon sukkels...
quote:Ik heb sterk het idee dat de functionaliteit van zo'n post staat of valt met wie de telefoon bemant: de assistente dus. Als die chagrijnig/murw/ongesteld is heb je een probleem (naast het probleem waarvoor je belt).Op zondag 16 mei 2004 03:00 schreef BBQ-kip het volgende:
[..]
Ik loop stage in een revalidatiecentrum met veel CVA-patiënten (beroerte) en jouw verhaal hoor ik vind ik iets te vaak van patiënten...
Triest he, een beroerte herken ik meteen hoor, ook als er niet zo duidelijk een halfzijdige verlamming optreedt.
Huisartsenpostenmedewerkers/huisartsen zijn gewoon sukkels...
Ik denk dat we het daar allemaal wel over eens zijn.
Dat er naar je naam enzo word gevraagd en gekeken moet worden of je in het systeem staat is normaal, gebeurd bij bijna elke post. Er zijn namelijk mensen die heel vaak voor de lol bellen, die dreigementen uitten, die alleen bellen als ze zat zijn en lulverhalen hebben, of die gewoon gevaarlijk zijn.
En die mensen staan dus ook in de computer, met bijv. een opmerking erbij "Geen visite afspreken bij dhr. bla, belt vaak voor niks, is aggresief, heeft ooit visite arts aangevallen".
Vandaar dat ze willen weten wie ze aan de lijn hebben, en om terug te bellen in nood.
Maar dat ze het telefoonnr van 'n naburige post niet weten, en dan ook nog niet eens jou vraag beantwoorden (die van de symtomen) vind ik ronduit absurd.
Zo gaat 't bij onze post in indergeval niet.
En als jou hier in Limburg (en je woont in een andere provincie) iets gebeurd dan kan je gewoon naar de post komen hier, zou belachelijk zijn om je terug te sturen naar weet-ik-waar.
Ik sta in een muziekzaak met een kennis, en deze wordt benauwd. Hij heeft astma en zegt: "Ik voel een aanval aankomen, maar ik heb geen medicijnen bij me," Hij bleek het laatste restje wat hij had thuisgelaten te hebben voor noodgevallen, en wou onderweg terug naar huis (50 km verderop) nieuwe halen. Niet slim, maar ja. Ik vraag aan de man achter de toonbank waar de dichtstbijzijnde apotheek is. Hij weet dit niet, omdat dit wisselt per weekend. Hij raadt aan de huisartsenpost te bellen om te vragen welke open is. Je kunt dit ook zien in de streekkrant, maar die heeft hij niet in de winkel liggen. Er is ook geen tv (is op de regiopagina ook te zien welke open is). Ondertussen is mijn kennis gaan zitten en voelt zich echt niet lekker. Ik bel dus als de sodemieter de huisartsenpost.
Gesprek:
-Huisartsenpost Zwolle
-Goedenmiddag, met (mij). Ik wil graag weten welke apotheek open is. Mijn vriend hier heeft het benauwd en heeft zijn astmamedicijnen vergeten.
-Dan moet u op de regionale pagina kijken
-We hebben hier geen tv
-Dan moet u in het krantje kijken
-We hebben hier geen krantje
-Dan moet u bij de apotheek gaan kijken. Staat op de deur.
-We kunnen zo niet over straat, hij heeft al bijna een aanval
-*Zucht* Ik kijk wel op de tv hier (Dus ze heeft het gewoon voor haar neus staan?)
-Het is (mompelt iets onverstaanbaars wat de eigenaar van de muziekwinkel later gelukkig kon reconstrueren tot een naam). Wilt u in het vervolg niet meer hiernaartoe bellen, dit is namelijk voor spoedgevallen !! TAK!!!! hoorn erop.
Ik was te verbijsterd om toen kwaad te worden, en bovendien moest ik als de donder naar die apotheek. Later dacht ik pas: dit is toch achterlijk? Dat was een spoedgeval toch? En het kon verholpen worden met medicijnen!? Ik begrijp best dat er malloten zijn die die post bellen om te melden dat ze een zere vinger hebben ofzo, maar dat was toch een normale oproep van mijn kant?
Trek ik dit aan ofzo?
"nee meneer het is mn neus echt niet...") Paar dagen later was het nog niet beter en naar andere huisarts gegaan en 30 min later werd ik al geopereerd aan een losgelaten netvlies. Later bleek dat ik ongelofelijk veel geluk heb gehad dat ik er met -8,5 en een half jaar geen lenzen in vanaf ben gekomen. (k had met een losgelaten netvlies een hele hockey wedstrijd gespeeld, later bleek dat lopen al fataal had kunnen zijn).
quote:Dat zou ook een mooie zijn geweest, ja:Op zondag 19 september 2004 17:38 schreef Conflict het volgende:
als je astma hebt moet je gewoon zorgen dat je je medicijnen bij je hebt.
-Huisartsenpost
-Mijn vriend heeft een astmaaanval en heeft geen medicijnen
-Dan had hij maar moeten zorgen dat hij medicijnen bij zich had, dahag! TUUT-TUUT-TUUT
Ik acht ze ertoe in staat.
Netvliesverhaal hierboven is ook diep triest natuurlijk....
Ik moest pas zelf.. Ik kreeg ook opeens een aanval van benauwdheid, ik had het 1 keer eerder gehad 's nachts, maar ja.. toen was het niet zo erg en ik wilde m'n familie niet ongerust maken, dus na 2 uur opzitten en bijna stikken weer gaan slapen..
Nou nu had ik het zeg maar rond een uur of 17.30. Maar ja.. m'n pa keek al zo met een schuin oog van "volgens mij loopt het uit de hand".. nou j.a. inderdaad op een gegeven moment was ik zo kortademig dat ik ook nie tmeer kon praten.
Wij maar gelijk naar huisartsenpost zonder te bellen.
Nou goed.. ga maar zitten.. er was 1 vrouw voor me..
En ik maar zitten.. en maar hoesten proesten rood aanlopen..
Zo heb ik daar dus tot 19.15 gezeten... ik naar binnen.. ondertussen was het weer zo gezakt dat ik weer kon praten. Nou fijn.. dokter ff luisteren (na de vragen gesteld te hebben om te kunnen nagaan of ik niet geestelijk gestoord was)..
"tja.. ik hoor eigenlijk niks bijzonders. ja.. een beetje lawaai, maar ja.. eh. Ik denk dat je een allergische reactie hebt gehad.. hier heb je een pilletje maar het valt nu weer wel mee, dus ik zou maar geen apotheek bellen.. dat doe je maar als het weer erger wordt"
Maar ja.. zoveel minder wast nou ook weer niet..
Kom ik dat hokkie uit staat de assistente al klaar met de telefoon om apotheek te bellen, kwartier later medicijnen gehaald en daar werd ik weer rustig van vanbinnen..
Maar ja.. ik vind het dan ook weer niet echt heel veel nut hebben zoiets.. kijk als die man nou op het moment van de aanval (wanneer die het ergst is) es kritisch luistert enzo.. dan "kan" ie tenminste nog wat "horen"...
Nu voelde ik me min of meer voro gek staan want "het was toch al bijna over"...
Net alsof ik daar voor niks kom ofzo!
Nou ja.. m'n broertje moest er ook wel es heen, en toen zat er ook iemand half dood te gaan.. maar inderdaad.. "wacht maar netjes op je beurt"...
Ik begrijp het best.. iedereen denkt dat hij het ergste heeft natuurlijk.. maar ja. soms dan zie je toch meteen dat een bep. geval ernstiger is dan het andere..
.............
zucht
Zegt die arts: draai je eens om
Ik probeer duidelijk te maken dat dat niet gaat, aanwezigen leggen uit dat het niet lukt
Arts: als ze me niet aankijkt ga ik weer weg
Ik piep tegen de muur: gaat niet, sorry, kramp
Gaat de arts weg, zegt tegen degene bij de deur dat als ik weer normaal kan doen ik maar eens naar de huisarts moet voor antidepressiva of therapie. Hij voelde geeneens mn hartslag...
Natuurlijk was ik toen een pubermeisje met kleren met veiligheidsspelden en teveel oogpotlood. Tuurlijk wekt dat de indruk van gut, weer een aanstellertje met hyperventilatie. Maar ik bleek later dus wel een ernstige spierziekte te hebben die dodelijk kan zijn (hart houdt er mee op). En ik vind het belachelijk dat zo'n arts zomaar weggaat in zo'n situatie omdat ik hem niet aan kon kijken. Dan klim je maar op het bed, klootzak.