Ja, die vind ik ook leuk
![]()
Het zijn vooral 'leuke' nummers, poppy inderdaad, lang niet zo raar of spannend als andere dingen die hij maakt. Zijn meest meezingbare cd (andere cd's zijn eerder 'meebrulbaar')
Nummer met Carol van Dijk is mooi.
Dat Somnabula cd-tje heb ik nooit meer gedraaid, op dat
![]()
ene nummer
![]()
na. Maar ik blijf erbij: die keer dat hij hier live als Somnabula optrad was fenomenaal.
{Beschrijving van dat optreden: "Two stories out of F. Bordewijk's 'De Korenharp' were read through a Vox-amplifier ('Visioen uit het hiernamaals' and 'Mist'). In the background there was a cassette playing with Moroccon rythms and a cd of David Tudor (and occasionally LaMonte Young). The 'Thundertube', his acoustic guitar and a tambourine taped to his trousers were also used. As a grand finale, there was an Afro-Electro beat that was sent through an effects pedal, while yelling 'rammenas' to the audience and exhibiting some Fearsome Epileptic Moves. A true relic could also be seen, namely the ladder that was once used at Humo's Pop Poll now served as a table for Mauro's electronic equipment! ")
Ik heb zelf laatst juist Black Europa herontdekt en voor de gein wat recensies opgezocht. Je lacht je dood. De chauvinistische Vlaamse poppers aan het woord:
""Fuck, dit plaatje is goed! Gitaren rechtdoor, drums kaal en agressief, giftige electrosynths en Mauro, duivelshorens op zijn kop, bloedend voor de vrouw van de helleput."
"Duister, magistraal, van bloed doordrongen, niet voor doetjes."
"de nummers op ‘Black Europa’ slaan zich eerder als uit de kluiten gewassen vleeshaken in de huid, laten je stuk voor stuk gedurende een viertal minuten in de lucht bengelen en gooien je als een gefileerde homp vlees tegen de grond. Om maar te zeggen dat we eventjes niet goed waren van de gestructureerde, maar uiterst destructieve chaos op dit album."
"grimmig, in bloeddoorlopen gitaargeweld en pekdonkere industrial ondergedompeld"
"De plaat is bikkelhard, ruig, heeft zware gitaarriffs en strakke ritmes die primitief aandoen. Het krijsende stemgeluid creëert met momenten een ultiem, psychedelisch hardrockgeluid. De teksten gaan over dood en erotiek, ontmoetingen met God en de confrontatie met de duivel...het obscure als het ware. Uit veiligheidsoverwegingen wordt de plaat dan ook enkel en alleen vooruit afgespeeld."