Boris - Rely On Me
Prophet6 | 21/06/04 @ 11.47u
Boris zegt teleurgesteld te zijn in het publiek dat hij trekt: "kleine kinderen". Meneer ziet dan ook het liefst een "meer volwassen" crowd tijdens zijn optredens.
Is deze Idol dan werkelijk zo naïef of gewoon verwend?
'Rely On Me', het debuut van Boris, schijnt naar zijn eigen zeggen een mix te zijn van Soul, Funk en Jazz. De oplettende lezer heeft natuurlijk gelijk door dat hij stiekem weer doelt op zijn oude naam: 'SoFuJa'.
Het album begint met 'When You Think Of Me', en laat je nog even lekker aan de oppervlakte mee zweven in andermans liefdesproblemen. Ondertussen schijnt Boris ook "schijtziek" van dit nummer te worden. Daar kunnen wij ons wel iets bij voorstellen: de veel te hard afgestemde backing vocalistjes bereiken qua irritatie hun hoogtepunt halverwege het nummer.
Knap irritant is ook het feit dat je na één minuut luisteren al gelijk hoort dat het een Nederlandse (pop) productie is. Scoren in bijvoorbeeld Engeland zal het daarom nooit, al lijkt zijn platenmaatschappij dat niet zo heel erg te vinden: laten we eerst zijn succes in Nederland eens flink uitbuiten.
Funk, met een heel erg vervelende melodie; 'One Girl', waarop Boris gilt om het gillen. Ook de lyrics zijn niet echt om naar huis over te schrijven: "all I want is one girl, 'cause one girl is enough". Zal het feit dat Boris zich nu neerzet als een trouwe lover de BrEeZaAh-sletjes in elk geval thuis houden?
Als we een aantal nietszeggende nummers verder luisteren, komen we ineens terecht bij het briljante 'Twisted'. Een aangename verassing en verademing tussen de tot nu toe slaapverwekkende nummers.
Hadden we nog hoop door ‘Twisted’, wordt die met de grond gelijk gemaakt door 'Take Me To Heaven', ‘Cordelia’, ‘M.S.G.’ en ‘Why Are People Runing’.
Het album sluit af met ‘For All We Know’, een cover die al eerder opnieuw is uitgebracht door o.a. Bette Midler en Rod Steward. Verneuken doet Boris het nummer niet, maar om te spreken van een muzikaal hoogstandje gaat ons te ver.
In bijna alle nummers kan Boris het gillen niet laten. Heel vervelend, en na een uur een werkelijke aanslag op je oren.
Natuurlijk kan men aangrijpen dat dit bij het genre hoort, ware het niet dat Boris zich in de toekomst nog moet bewijzen om ook écht onder zijn gewenste genre (soul, funk en wellicht jazz?) te mogen vallen. Met een Idols overwinning en een plaat die geproduceerd is in drie weken lukt dit niet.
Bron:
Single predictor.com