Als de plaatjes het niet doen, dan staat mijn pc uit* Jean-Luc GodardOver 2 weken gaat zijn nieuwste film
Notre musique in premiere in Parijs. Prima aanleiding dus om een topic te openen over één van de grootste rebellen die de filmwereld rijk is.
BiografieJean-Luc Godard is geboren als zoon van een rijke Zwitserse familie in Parijs op 3 december 1930. Tijdens de oorlogsjaren leefde hij in het neutrale Zwitserland, maar kwam later terug om volkenkunde te gaan studeren in Parijs. Daar leerde hij
Claude Chabrol,
François Truffaut,
Eric Rohmer en
Jacques Rivette kennen. Zij deelden een passie voor de cinema en hadden hier een radicale kijk hierop. Dit resulteerde in de oprichting van een nu legendarisch filmmagazine wat nog steeds bestaat,
Cahiers du Cinéma. Hierin publiceerden zij hun controversiële meningen over de hedendaagse film.
Zijn passie voor film zorgde niet alleen voor de oprichting van het magazine, het had ook een schaduwzijde. Om de shorts die ze toen maakten te betalen greep hij al snel naar diefstal, wat in een breuk met z'n ouders resulteerde. Dit duurde totdat hij een baan aangeboden kreeg om aan een Zwitserse dam te werken. Hij maakte van de mogelijkheid gebruik om een documentaire van de constructie van de dam te maken, welke het bedrijf kocht.
Nouvelle VagueIn tegenstelling tot veel andere critici bleef het niet bij radicale woorden van het vijftal in hun magazine; ze wilden maar al te graag laten zien hoe het ook anders kon. Chabrol was de eerste die met een film op de proppen kwam, namelijk
Le beau Serge. Het was echter Truffaut's debuut
Les quatre cents coups die als eerste stof deed op waaien. Laaiend enthousiaste kritieken van over de hele wereld vielen de film ten deel. Een jaar later was het de beurt aan "het
enfant terrible van de Nouvelle Vague", die debuteerde met
À bout de souffle. Men was totaal voorbereid op deze revolutionaire film, die als een donderslag bij heldere hemel kwam. Het zou Godard's enige hit aan de box-office zijn, maar daar ging het hem niet om. Hij wilde de wereld laten zien hoe het anders kon en dat deed hij.
Een treffende omschrijving zou "de Quentin Tarantino van de jaren '60" kunnen zijn. Godard is dan ook één van de inspiratiebronnen van Tarantino, die niet voor niets zijn productiemaatschappij naar één van Godard's films heeft genoemd (
Bande à part). Net als Tarantino nu mixte hij genre's (vaak ook B-genre's) door elkaar tot een nieuw geheel. Godard was het hipste en coolste wat je in de theaters te zien kon krijgen. Maar Godard liet het niet daarbij, hij speelde ook met andere dingen van de film. Hij introduceerde de zogenaamde "jump-cuts", mini-sprongetjes in tijd midden in een scene, speelde met kleurgebruik en had andere filmische grapjes. Zo hadden regelmatig personages uit z'n films dezelfde achternamen als grote regisseurs (Alfred Lubitsch in
Une femme est une femme, Marianne Renoir in
Pierrot le fou). Maar de films van Godard zijn nog veel meer dan een verzameling trucjes en foefjes. Vaak zit er ook nog een flinke scheut maatschappijkritiek in en bieden de films ook op emotioneel vlak voldoening.
Tijdens het maken van z'n films had hij een paar "vaste" acteurs en actrices. Eén daarvan werd zijn vrouw en voor velen
het icoon op het scherm voor de Nouvelle Vague, het lieftallige Deense model
Anna Karina. Haar rollen waren vaak melancholiek, maar altijd straalde er ook een bepaalde
joie de vivre door in haar performance.
Met deze groep, waar ook
Jean-Paul Belmondo deel van uit maakte, maakte hij gedurende de periode 1960-1967 15 films, met als laatste
Week End, die eindigde met het statement
"END OF CINEMA / END OF WORLD". En toen, werd het op filmisch gebied, wat betreft het commerciële filmmaken, stil rondom Godard. Hij scheidde van Anna Karina en trouwde met Anne Wiazemsky, een huwelijk wat tot 1979 zou duren.
Hij ging underground, (politieke) documentaires maken en af en toe nog een "normale" film. Sommige waren succesvol, andere niet, weer andere waar alleen maar erg vreemd. Ze hadden één ding gemeen, bijna niemand zag ze. Af en toe schoot er een film tussenuit, zoals
Passion of
Nouvelle Vague die een iets groter publiek wisten te bereiken. Recent maakte hij sinds lange tijd een film die op het Cannes Film Festival in de smaak viel,
Éloge de l'amour, waarin nog altijd de rebel in hem te herkennen is. Eén van de duidelijke boodschappen die de film uitdraagt is dat Steven Spielberg in zijn ogen niets goed kan doen.
Round-upWanneer je een film gaat kijken van Godard weet je nooit helemaal zeker wat je kunt verwachten, één ding weet je wel en dat is dat je waarschijnlijk iets te zien krijgt wat je nog niet eerder hebt gezien en dat is wat van Godard zo'n boeiende regisseur maakt. De één vindt het briljante cinema, de andere pseudo-intellectuele kitsch, maar dat zijn films saai zijn zul je niet snel horen.
Filmografie1.
À bout de souffle (Breathless) (1960)
2.
Une femme est une femme (A Woman Is a Woman) (1961)
3.
Vivre sa vie: Film en douze tableaux (My Life to Live) (1962)
4.
Petit soldat, Le (The Little Soldier) (1963)
5.
Carabiniers, Les (The Soldiers) (1963)
6.
Mépris, Le (Contempt) (1963)
7.
Bande à part (Band of Outsiders) (1964)
8.
Une femme mariée: Suite de fragments d'un film tourné en 1964 (A Married Woman) (1964)
9.
Alphaville, une étrange aventure de Lemmy Caution (Alphaville) (1965)
10.
Pierrot le fou (Pierrot Goes Wild) (1965)
11.
Masculin, féminin (1966)
12.
Made in USA (1966)
13.
2 ou 3 choses que je sais d'elle (Two or Three Things I Know About Her) (1967)
14.
Chinoise, La (1967)
15.
Week End (1967)
16.
Gai savoir, Le (The Joy of Knowledge) (1969)
17.
Tout va bien (All's Well) (1972)
18.
Numéro deux (Number Two) (1975)
19.
Sauve qui peut (la vie) (Every Man for Himself) (1980)
20.
Passion (1982)
21.
Prénom Carmen (1983)
22.
'Je vous salue, Marie' (1985)
23.
Détective (1985)
24.
King Lear (1987)
25.
Nouvelle vague (New Wave) (1990)
26.
Allemagne 90 neuf zéro (Germany Year 90 Nine Zero) (1991)
27.
For Ever Mozart (1996)
28.
Éloge de l'amour (2001)
29.
Notre musique (2004)
Deze filmografie bevat alleen de feature-length films die hij geregisseerd heeft. Hierbuiten heeft hij nog een flink aantal documentaires, shorts en co-regie producten afgelevert.Hier volgen van vijf van zijn films beschrijvingen, tot nu toe de enige films die ik van hem heb gezien. Dat is niet helemaal waar, want ik heb
Le Mepris ook ooit eens gezien, maar dat is te lang geleden om daar nu iets zinnigs over te kunnen zeggen.
"Up to now -- since shortly after the Bolshevik Revolution -- most movie makers have been assuming that they know how to make movies. Just like a bad writer doesn't ask himself if he's really capable of writing a novel -- he thinks he knows. If movie makers were building airplanes, there would be an accident every time one took off. But in the movies, these accidents are called Oscars."[ Bericht 1% gewijzigd door Gorro op 07-05-2004 00:58:58 ]