ik kots van mezelf wat een waardeloos kutwijf ben ik 
Ga gewoon ff wat leuke dingen doen, chatten, tv kijken of ff gezellig bij de buren langs. Dan voel je je vast weer beter.
Dikke kus
quote:Neej, de laatste tijd interesseert dat allemaal niet meer. Ik héb alles om gelukkig te kunnen zijn maar dat benik niet. Het leven is momenteel veel te zwaar voor me. Ik snap er zelf ook niks van. Mensen hier die me kennen weten wel een beetje hoe het in elkaar steekt.
Op zondag 05 augustus 2001 22:46 schreef rick82 het volgende:
Ik voel met je mee, ik denk ook vaak zo. Het enige wat mij levend houd is de dingen die ik nog graag wil doen, huisje kopen, autotje rijden enzovoort. Denk ook eens aan dat soort dingen! Bij mij helpt het ik denk bij jou ook.
Ik zit nu gewoon in een megadip en ik zou er graag uit willen maar ik weet niet hoe.
quote:Dan moet je je handen uit je zakken halen!
ik voel me KUT
quote:Misschien eens nadenken over hoe fucking gelukkig je bent ivm 3 miljard mensen op deze wereld die vechten tegen van alles en nog wat om te blijven leven?
Op zondag 05 augustus 2001 22:49 schreef DuchessX het volgende:
Ik zit nu gewoon in een megadip en ik zou er graag uit willen maar ik weet niet hoe.
quote:Riagg
Op zondag 05 augustus 2001 22:49 schreef DuchessX het volgende:[..]
Ik zit nu gewoon in een megadip en ik zou er graag uit willen maar ik weet niet hoe.
Weet verder geen bemoedigende woorden, ik herken het alleen uit mijn verleden.
Ik hoop dat Juup je een beetje kan steunen...
Hou het hoofd koel, veel sterkte.
quote:Ooit gehoord van "depressie"... Daar kies je voor hoor, gewoon voor de lol...
Op zondag 05 augustus 2001 22:51 schreef Dagootje het volgende:
Misschien eens nadenken over hoe fucking gelukkig je bent ivm 3 miljard mensen op deze wereld die vechten tegen van alles en nog wat om te blijven leven?
quote:Ow jeeeee dat had ik nu net nodig een grapjas die me weet op te vrolijken hahaha wat ben jij lollig joh!
Op zondag 05 augustus 2001 22:51 schreef slechts_op_bezoek het volgende:[..]
Dan moet je je handen uit je zakken halen!
quote:Moet woensdag weer naar mijn psych.
Op zondag 05 augustus 2001 22:51 schreef TheGoldenGirl het volgende:[..]
Riagg
quote:geluk is dus niet helemaal eenvoudig ?
Op zondag 05 augustus 2001 22:56 schreef DuchessX het volgende:[..]
Moet woensdag weer naar mijn psych.
quote:Proffesionele hulp zoeken schoonheid.
Op zondag 05 augustus 2001 22:49 schreef DuchessX het volgende:[..]
Neej, de laatste tijd interesseert dat allemaal niet meer. Ik héb alles om gelukkig te kunnen zijn maar dat benik niet. Het leven is momenteel veel te zwaar voor me. Ik snap er zelf ook niks van. Mensen hier die me kennen weten wel een beetje hoe het in elkaar steekt.
Ik zit nu gewoon in een megadip en ik zou er graag uit willen maar ik weet niet hoe.
Heb ik ook gedaan.
Is het enige wat helpt.
Die mensen leren je je onredelijke gedachten en visies die je leven verknallen die 9 v/d 10 keer onterecht zijn weg te gooien.
Die leren je dat het allemaal niet zo definitief is.
Dat je weliswaar geen invloed hebt op alle elende die je overkomt, maar WEL zeer veel invloed hebt op de manier waarop je er daarmee omgaat.
Medicijnen helpen je in het begin, maar zijn niet de oplossing. GA naar het Riagg, kijk door alle geitenwollensokkenvooroordelen heen, want ze hebben wel degelijk gelijk.
Bijna alle negatieviteit die jij over je leven ziet, is irrationeel en zit in je hoofd!
Geloof me!
quote:Hoe lang loop je daar al dan? Niet echt resultaat geboekt?
Op zondag 05 augustus 2001 22:56 schreef DuchessX het volgende:[..]
Moet woensdag weer naar mijn psych.
quote:Da's een goeie. Geluk is juist wel eenvoudig, ik weet dat je het geluk kunt vinden in de kleine dingen. Alleen is het bij mij momenteel zo dat ik het fut niet heb om het geluk te zien, te voelen of te zoeken. Ik zit nl al sinds vorig jaar december in een zware depressie, inclusief psych en antidepressiva. Het leven valt me 'gewoon' steeds zwaarder, ondanks mijn lieverd aan mijn zijde (we wonen samen) en het lieve hondje wat nu op de gang in zijn mondje ligt. Ik snap er zelf ook niks van, ik zit zo in de knoei.
Op zondag 05 augustus 2001 22:58 schreef fratzz het volgende:[..]
geluk is dus niet helemaal eenvoudig ?
quote:1. Je kan er ook gewoon om lachen, is gezond.
Op zondag 05 augustus 2001 22:56 schreef DuchessX het volgende:
2. Soms bevat humor een kern van waarheid (afleiding, bla bla, goed voor je, bla bla, zinnen verzetten).
quote:Bij mij was het 1 simpele klotegedachte over het leven die mij in de put hielp...... misschien heb jij er ook wel zo een.
Op zondag 05 augustus 2001 23:01 schreef DuchessX het volgende:[..]
Ik snap er zelf ook niks van, ik zit zo in de knoei.
quote:Sinds januari dit jaar bij een psycholoog (geen Riagg). Nee nog lang geen resultaat geboekt. Misschien is een psychiater beter voor mij? Ik weet het niet.
Op zondag 05 augustus 2001 22:59 schreef TheGoldenGirl het volgende:[..]
Hoe lang loop je daar al dan? Niet echt resultaat geboekt?
DENK EENS EVEN HEEL GOED NA!
wil je echt dood?
ken je alle consekwenties?
als je er echt over nadenkt kom je vanzelf tot de conclusie dat je helemaal niet dood wilt, maar dat je wilt dat je leven leuker wordt!
en daar moet je dan 'gewoon' naar toe werken, hoe bitter die pil ook kan zijn.
Gaan zitten mokken en denken dat je van een hotel wilt springen helpt niet iig.
veel succes en toekomstig plezier!
quote:De humor was ver te zoeken en de kern van waarheid was niet echt van belang bij dit probleem...
Op zondag 05 augustus 2001 23:02 schreef slechts_op_bezoek het volgende:[..]
2. Soms bevat humor een kern van waarheid (afleiding, bla bla, goed voor je, bla bla, zinnen verzetten).
quote:ik denk dat mensen die er een einde aan willen maken niet echt meer denken aan dat het leven nog leuker kan worden
als je er echt over nadenkt kom je vanzelf tot de conclusie dat je helemaal niet dood wilt, maar dat je wilt dat je leven leuker wordt!
Misschien dat leuke dingen helpen, en anders vraag je Juup je te verwennen (dit was dus niet bedoeld op sexgebied, laten we duidelijk zijn) en gewoon vol te houden tot woensdag, ondertussen echt lekker janken af en toe... (het schijnt te helpen)
En voornamelijk niet te springen, snijden in jezelf, want mij is verteld dat je daar blijvend letsel aan over houd...
Wonden helen wel...
Ik zou me eigenlijk heel erg rot moeten voelen, zit nu tijdelijk zonder baan, wil nog zoveel leuke dingen doen, maar ik zit een beetje krap, heb nog niks opgebouwd, geen relatie. Maar toch voel ik me best wel okee.
Kom op! Ga eens voor de spiegel staan en lach. Ga samen met Juup naar de film Shrek, dat is hilarisch! Ga knuffelen. Doe iets wat je leuk vind...
Veel meer kan ik niet doen dan je veel sterkte wensen, Duch
Het vervelende is dat veel mensen zo'n uitspraak als die van DuchessX zien als aanstellerij.
Ik kan uit eigen ervaring zeggen dat dat dus niet zo is.
Vaak is het zo dat men lollig probeert te doen terwijl de persoon die zich rot voelt daar nou net niet op zit te wachten.
Ik blijf het zeggen, zonde dat er vaak niet serieuze reacties tussen zitten die kwetsend kunnen zijn.
Voor al de personen die dat doen heb ik dus GEEN respect of goed woord over
quote:Lief Aneurismpje...
Op zondag 05 augustus 2001 23:07 schreef Aneurism het volgende:
Ik heb mezelf iets beter laten voelen door mezelf te verwennen, maar in mijn geval is dit langzame zelfmoord ; overmatig veel drank, drugs (pijnstillers), weer roken en alle tijd vergeten en daarbij dus echt niet gezond eten ed.Misschien dat leuke dingen helpen, en anders vraag je Juup je te verwennen (dit was dus niet bedoeld op sexgebied, laten we duidelijk zijn) en gewoon vol te houden tot woensdag, ondertussen echt lekker janken af en toe... (het schijnt te helpen)
En voornamelijk niet te springen, snijden in jezelf, want mij is verteld dat je daar blijvend letsel aan over houd...
Wonden helen wel...
Weet je, ik zit zo 'gevangen' in al die emoties, dat ik niet eens kán huilen! Gebleken is dat ik mijn emoties niet verwerk, ik stop ze steeds maar weg, ook slechte en negatieve emoties van vroeger, van mijn 10e tot mijn 18e ongeveer. En soms willen al die gevoelens tegelijk eruit. Daar kan ik niet mee omgaan, die wirwar van gevoelens in mijn hoofd en het wordt allemaal steeds zwaarder de laatste tijd...
Ik ben heel blij met Juup© maar ik ben bang dat ik hem zo enorm veel pijn doe. Wel ben ik blij dat we bij de notaris onze testamenten aan het regelen zijn. Áls ik ga, dan wil ik dat alles goed geregeld is voor mijn lieffie. Op dat gebied laat ik hem niet stikken in ieder geval verder wel en dat maakt mij een kutwijf. Maar ik heb het gevoel dat ik niet anders kan...
Ik zou willen schreeuwen, janken, huilen , die emoties uiten maar het zit muurvast. God wat kan een mens zich toch slecht voelen.
voor jullie die zo lief voor mij zijn
Ondanks dat DuchessX amper een meter bij mij vandaan zit aan hetzelfde bureau en ik haar zo kan aanraken en knuffelen, zit zij zo dichtbij maar is ook weer zo ver weg.
Ik hou enorm veel van haar, ik heb zelf een rotperiode doorgemaakt en kan haar daarom gelukkig redelijk steunen.
Maar toch doet het een beetje veel pijn
quote:* knuffelt met Juup©
Op zondag 05 augustus 2001 23:18 schreef Juup© het volgende:
P.S.Ondanks dat DuchessX amper een meter bij mij vandaan zit aan hetzelfde bureau en ik haar zo kan aanraken en knuffelen, zit zij zo dichtbij maar is ook weer zo ver weg.
Ik hou enorm veel van haar, ik heb zelf een rotperiode doorgemaakt en kan haar daarom gelukkig redelijk steunen.
Maar toch doet het een beetje veel pijn
IK HOU VAN JE JOHN. IK ZOU JE NOOIT PIJN OF VERDRIET WILLEN DOEN MAAR IK KÁN NU GEWOON NIET ANDERS...
quote:Jullie kennen me niet maar ik wil toch zeggen: lieverds, probeer elkaar te steunen. Als je je emoties niet kwijt kan, misschien is het een tip om al je gevoelens/ervaringen op papier te zetten. Schrijf het van je af.
Op zondag 05 augustus 2001 23:23 schreef DuchessX het volgende:[..]
* knuffelt met Juup©
IK HOU VAN JE JOHN. IK ZOU JE NOOIT PIJN OF VERDRIET WILLEN DOEN MAAR IK KÁN NU GEWOON NIET ANDERS...
En hou vol tot woensdag!
Probeer te genieten van de kleine dingen. Je hondje, je vriend. De zon, een bloem.
quote:Ik realiseer mijzelf dat volledig schatje.
Op zondag 05 augustus 2001 23:23 schreef DuchessX het volgende:[..]
* knuffelt met Juup©
IK HOU VAN JE JOHN. IK ZOU JE NOOIT PIJN OF VERDRIET WILLEN DOEN MAAR IK KÁN NU GEWOON NIET ANDERS...
Ik veroordeel jou niet om wat jij voelt.
Ik respecteer jou keuze(s).
Ik hou van je en zal jou zoveel als ik kan steunen.
quote:Juup, ook heel veel sterkte. ALs het niet lukt om over te praten, lukt het dan ook niet om de woorden en gevoelens op papier te zetten?
Op zondag 05 augustus 2001 23:35 schreef Juup© het volgende:[..]
Ik realiseer mijzelf dat volledig schatje.
Ik veroordeel jou niet om wat jij voelt.
Ik respecteer jou keuze(s).
Ik hou van je en zal jou zoveel als ik kan steunen.
Vaak zin om m'n nek op een trainrail te leggen. (5m naast mijn huis). Ik heb zelf al eens gepast.
Maar ik doe het nooit. Ik probeer altijd te bedenken wat ik misschien wel allemaal zal missen als ik dat doe. Ik heb namelijk ook wel fijne momenten (voornamelijk als ik gedronken heb) alleen is de verhouding met mijn depri momenten zo'n beetje fifty-fifty.
Dus: denk aan de dingen die je misschien zult missen.
Denken aan de mensen die je achterlaat werkt bij mij niet, interesseert me namelijk geen biet.
Ben een beetje aso. (een van de redenen dat ik niet zo dol ben op mezelf.)
Poehpoeh... das eruit
quote:De psych hamert er al maanden op dat ik moet schrijven juist wanneer ik me rot voel maar dat is nou net zo moeilijk want dan moet ik de confrontatie met mezelf aangaan. Daarom moet ik nu gaan schilderen of tekenen als ik mijn gevoelens niet kan uiten. En zelfs dat lukt niet. In zit dicht, op slot, kan mijn gevoelens alleen voelen maar niet onder ogen zien. En op een gegeven moment ben ik het zat. Levensmoe. Het klinkt hard maar het is zo. Ik kan het niet meer aan. Ben ik nu gek ofzo misschien? Moet ik nu wéér een zwaardere dosis Prozac? Moet ik electroshocktherapie ofzo? Verdomme ik was een normaal mens, HBO-opgeleid, echt niet dom, hartstikke leuke baan (nu bijna WAO
Op zondag 05 augustus 2001 23:32 schreef evert het volgende:[..]
Jullie kennen me niet maar ik wil toch zeggen: lieverds, probeer elkaar te steunen. Als je je emoties niet kwijt kan, misschien is het een tip om al je gevoelens/ervaringen op papier te zetten. Schrijf het van je af.
En hou vol tot woensdag!
Probeer te genieten van de kleine dingen. Je hondje, je vriend. De zon, een bloem.
), leuke vrienden (waarvan enkelen mij hebben laten vallen ja in tijden van nood leer je je vrienden kennen ), eigen huisje, héééél lieve levenspartner waar ik normaal gezien oud mee wil worden, een lieve knuffelhond, lieve ouders enzovoort maar waarom wil het nu maar niet lukken? Waarom krijg ik mijn leven niet terug op de rails? Waarom dwaal ik steeds verder af? Waarom gebeurt mij dit? Ben nog geen 28 jaar! Ik kan niet meer... Er is geen vorm
Er is geen kleur meer
Het leven is op
Opgebrand
Nadenken
Teren op herineringen
Van toen het nog goed was
Toen alles nog vorm had
Toen alles nog kleur had
Maar die tijd heeft het gehad
Het leven heeft mij niets gebracht
Dus had ik gedacht
Er moet een oplossing zijn
En er was een oplossing
Zelfmoord is de oplossing
Zelfmoord is de verlossing
Voor het levensgrote probleem
Vastgeplakt in een web van depressie
Ben ik toe aan een vakantie
Alles achterlatend
Vaarwel, ga deze wereld verlaten
Totkijk, totziens, vaarwel
Hier sta ik dan
Op de rand van een hoogte
Een stap is genoeg
Voor een vrije val
Daar ga ik dan
Over de rand van een hoogte
Het is nooit te vroeg
Voor een vrije val
De grond komt naar mij
En ik kom naar de grond
Ik ben bevrijd
Als ik zo neerkom
Ik had het bijna gedaan, maar opdezelfde avond kwam ik in een cafe m`n grote liefde tegen en is mijn leven totaal veranderd. Ik hoop dat je hier wat aan hebt!
[Dit bericht is gewijzigd door Flightcrewportal.nl op 05-08-2001 23:44]
quote:Maar je bent nog steeds een normaal mens!
Op zondag 05 augustus 2001 23:39 schreef DuchessX het volgende:
Verdomme ik was een normaal mens, HBO-opgeleid, echt niet dom, hartstikke leuke baan (nu bijna WAO
ALleen zie je het even niet.
Mijn zusje (26) zit nu ook thuis, een beetje vergelijkbare omschrijving. Een van de tips was: doe iedere dag in ieder geval iets wat je leuk vind. Benoem eerst wat je wel leuk vind, ook al heb je daar nu geen zin in. En doe iedere dag 1 van die dingen (fietsen, wandelen, koken, lezen, etc.)
En verdomd, na 3 maanden gaat het nu wat beter met haar. Nu zat ze niet zo zwaar in de shit als jij, maar ik zie dat het beter gaat. Dus klamp je vast aan die strohalm, het kan echt echt beter gaan (ook al zie je dat nu niet)
ik vind dit heel erg eng om hier te reageren maar ik kan het niet langer aanzien.
Ik leef zo met je mee en zeker als mede Prozac gebruikster.
Als je denkt dat ik je hier DE oplossing ga geven heb je het mis, die heb ik niet voor ja.
Ik denk dat niemand op dit moment DE oplossing heeft,
want op dit moment is er geen oplossing, hoe vervelend en hard dat misschien ook klinkt.
Ik zeg met nadruk op dit moment niet,
weet je, morgenochtend misschien wel een andere invalshoek, zelfs misschien over een half uur.
Het kan zo wisselen.
Haal je geluk uit hele kleine dingen, dingen om je heen, zoek op dit moment naar kleine lieve dingen om je heen, zelfs de opkomende zon kan je iets schenken,
zoek niet naar iets groots, dat kun je nog helemaal niet aan denk ik.
Kijk wat je hebt en peur daar je troost uit, kleine stapjes die heeeeeeeeeeeeeel lang dueren, maar maak ook hele klein stapjes, en kijk bij ieder stapje wat er gebeurd.
Soms is het een leuk stapje soms is er geen flikker aan, die stapjes sla je over.
Of herhaal je iig niet.
Bedenk ook dat een bijwerking van Prozac is dat je op een gegeven moment niet meer huilt, voor mij een uitkomst, maar misschien komt deze medicatie te vroeg en moeten er eerst nog heel wat tranen uit voor je uberhaupt met medicatie kunt beginnen?
Ik hoop dat je hier wat aan heb, want ik zie liever je posts in onzin
Ow ja, kijk eens naar buiten?
Issut volle maan?
Ga lekker wandelen met Juup en de hond, lekker rustig nu buiten
quote:haha... echt niet dom... dat doet er niet zo toe denk ik. Ik ben zelfs slim, maar dat helpt niet echt hahaha.
Op zondag 05 augustus 2001 23:39 schreef DuchessX het volgende:[..]
Verdomme ik was een normaal mens, HBO-opgeleid, echt niet dom, hartstikke leuke baan (nu bijna WAO
In ieder geval mag je zo te horen niet echt klagen.
(fijn gezin, leuke baan, je kent je vrienden)
Ik vraag me af of je niet depri bent, omdat de dingen zo slecht gaan nu je depri bent. (vicieuse circel)
Maar wat zegt je psychiater (als ik vragen mag)
Ik kan je helaas niet helpen met je problemen, ik heb zelf nog nooit iets vergelijkbaars meegemaakt. I hope for the best.
Geloof me, depressies is iets waar ik wel wat van af weet. Blijf er in ieder geval niet zelf mee zitten.
Daar heb je hier al een eerste stap mee gezet.
Neem het niet niet zo zwaar allemaal, er is nog genoeg te lachen in de wereld. Ik lach al de hele dag om mezellef....
Cheer up, love!
quote:Ik heb een tipje... kijk niet naar het negatieve in je leven maar naar de leuke dingen die je hebt gedaan en of gaat doen!, de vrienden die je hebt en de dingen die je wel kan!. Bedenk goed dat ieder leven goede en slechte tijden heeft, dat maakt het leven zo speciaal!. Always look at the bright side of life!
Op zondag 05 augustus 2001 22:44 schreef DuchessX het volgende:
Beter gezegd: Nog waardelozer dan dat. Nog maar een Prozacje nemen of toch maar van het balcon springen? Of in de auto stappen en een enorme crash maken? Zou ik het lef hebben om echt mijn polsen door te snijden?
Sterkte en als je wilt babbelen weet je me email en/of icq wel te vinden 
* ik heb alleen jou 1e post gelezen! *
[Dit bericht is gewijzigd door Chandler op 06-08-2001 00:00]
Begrijpen doe ik het niet, kan ik ook niet maar zolang je zelf met Juup iedere keer weer de kracht hebt om er aan te werken wordt je daar toch elke keer sterker van. Ook al lijkt het nu even onmogelijk.
De ene dag geniet je van het stralende zonnetje, de andere dag hoop je dat de regen met bakken uit de hemel komt.
De ene dag geniet je van het heerlijke eten, de andere dag kauw je het maakt niet uit wat en slikt het door zonder te willen proeven.
De ene dag wil je vrienden hebben waar je het liefst alles voor doet, de andere dag zet je de bel het liefst af en leg je de hoorn vd telefoon er maar naast.
Zoals ik al zei te begrijpen is het niet, maar voor mij erg herkenbaar.
En vrienden? wanneer er feest en lol is heb je vrienden, wanneer vrienden nodig zijn blijven alleen die paar mensen over die echtom jou geven.
Meiske ook ik loop al van m'n 20e te jo-jo-en tussen werken en ziekzijn.
Sterkte jullie 2, ooit worden de periodes van zonneschijn steeds langer.
quote:Juist, de confrontatie met jezelf aangaan. Dat is heeeeeel belangrijk. Want alleen jij kunt bepalen hoe je door het leven gaat.
Op zondag 05 augustus 2001 23:39 schreef DuchessX het volgende:
De psych hamert er al maanden op dat ik moet schrijven juist wanneer ik me rot voel maar dat is nou net zo moeilijk want dan moet ik de confrontatie met mezelf aangaan. Daarom moet ik nu gaan schilderen of tekenen als ik mijn gevoelens niet kan uiten. En zelfs dat lukt niet. In zit dicht, op slot, kan mijn gevoelens alleen voelen maar niet onder ogen zien. En op een gegeven moment ben ik het zat. Levensmoe. Het klinkt hard maar het is zo. Ik kan het niet meer aan.
quote:Nee je bent niet gek, en je bent nog steeds een normaal mens. Geloof me, ik herken waanzinnig veel in wat jij schrijft. Meer eigenlijk dan me lief is. Met de juiste therapie is het absoluut mogelijk om er bovenop te komen. Op eigen kracht. Heb het er eens over met je psych. Als de huidige aanpak niet veel vorderingen biedt, kun je wellicht een andere therapeut zoeken. Dat is wel shit, maar misschien de moeite van het overwegen waard. Ik heb ook even moeten zoeken tot ik op de juiste plek terecht kwam. Gelukkig heb ik dat wel gedaan.
Ben ik nu gek ofzo misschien? Moet ik nu wéér een zwaardere dosis Prozac? Moet ik electroshocktherapie ofzo? Verdomme ik was een normaal mens
quote:De waarom-vraag heeft nu imho weinig zin. Het gaat nu om actie. Hoe moeilijk ook. Maar doen is een cruciaal woord. Ook al heb je geen zin, eigenlijk heb je geen keus. Doen. Fietsen, wandelen, eruit. Dwing jezelf. Succes.
maar waarom wil het nu maar niet lukken? Waarom krijg ik mijn leven niet terug op de rails? Waarom dwaal ik steeds verder af? Waarom gebeurt mij dit? Ben nog geen 28 jaar! Ik kan niet meer...
quote:Je hebt wrs totaal geen inspiratie of de puf om te gaan schrijven of te gaan tekenen. Maar het werkt wel, al doe ik het ook veel te weinig. Wat ik schrijf of teken is verschrikkelijk lelijk en ziet er ontzettend dom uit. Maar weet je, elk schrijfsel of tekening verteld iets moois. Je moet er ff naar kijken, of ms vergt het ook wat oefening, maar het is wel de moeite waard. Maak niet de illusie dat je je zo leeg en doods bent, dat ben je niet. Het voelt wel zo, maar ga gewoon bezig en zie dat onder al die lelijkheid iets moois zit. Gewoon doen.
Op zondag 05 augustus 2001 23:39 schreef DuchessX het volgende:[..]
De psych hamert er al maanden op dat ik moet schrijven juist wanneer ik me rot voel maar dat is nou net zo moeilijk want dan moet ik de confrontatie met mezelf aangaan. Daarom moet ik nu gaan schilderen of tekenen als ik mijn gevoelens niet kan uiten. En zelfs dat lukt niet. In zit dicht, op slot, kan mijn gevoelens alleen voelen maar niet onder ogen zien. En op een gegeven moment ben ik het zat. Levensmoe. Het klinkt hard maar het is zo. Ik kan het niet meer aan. Ben ik nu gek ofzo misschien?
Ik kan me redelijk inleven in wat je voelt; de verwarring, wanhoop en depressie. Even ter reactie op sommige van de posts hier voor jou; telkens maar weer de schuld geven aan de neurotransmitters
( die 'stofjes in je hoofd') schiet ook niet op.Dan impliceer je dat je toestand onveranderlijk is en dat je er (haast) hulpeloos tegenover staat. Die chemische onevenwichten spelen gedeeltelijke een rol, het is immers je erfelijke aanleg; maar de meeste gevoelens komen nog altijd tot stand door irrationele basisovertuigingen. (negatieve) overtuigingen die je al lang hebt en waar je steeds meer gedachten op aan het voortbouwen bent. Als je in therapie zit heb je vast wel eens van RET Rationeel Emotieve Therapie gehoord. Het doel daarvan is de negatieve gedachten die leiden tot bepaalde gevoelens op te sporen en te corrigeren. Denk je echt dat je, wanneer je je zo klote voelt, echt, scherp, helder en logisch kan nadenken?
Probeer het malen, de twijfel en de dwanggedachten op te schrijven zodat je overzicht houdt en alles op een rijtje kan zetten. Daag die negatieve gedachten uit!
Ik weet het, het is veel en veel makkelijker gezegd dan gedaan maar 'beter' worden kost moeite, en vooral in dit geval is het volgens mij een actief proces. Over een tijdje zijn de ont-gewenning verschijnselen voorbij en heb je aan die prozac een extra steuntje in de rug!
Succes!!!
quote:Het boekje 'RET-Jezelf' van Jan Verhulst is een heel bruikbaar boekje waarmee je leert de principes van de Rationeel Emotieve Therapie (RET) te gebruiken. Een heel makkelijk leesbaar boekje, steuntje in de rug.
Op maandag 06 augustus 2001 00:42 schreef Vintersorg het volgende:
Als je in therapie zit heb je vast wel eens van RET Rationeel Emotieve Therapie gehoord. Het doel daarvan is de negatieve gedachten die leiden tot bepaalde gevoelens op te sporen en te corrigeren.
Maar toch, met mij gaat het weer goed, en met die vriendin ook weer. Ik weet nog dat mensen destijds tegen mij zeiden dat ik het me waarschijnlijk niet voor kon stellen, maar dat er echt weer een tijd zou komen dat het weer beter zou gaan. Ik geloofde er inderdaad helemaal niets van, maar toch is het wel gebeurd. Zelfs al kun je je niet voorstellen dat je ooit weer iets zult gaan voelen dat ook maar een beetje in de buurt komt van zorgeloos blij kunnen zijn, die tijd zal ook voor jou echt weer komen, DuchessX.
Zijn er eigenlijk concrete gebeurtenissen of oorzaken waardoor je je zo voelt? Als je dat weet is er iets om concreet mee aan de slag te gaan, hoe confronterend en moeilijk dat ook is.
Wat wel heel belangrijk is, is dat je onder de mensen blijft. Ik weet dat je als je je zo down voelt nauwelijks energie hebt om 'gezellig' te doen en ook de zogenaamde leuke dingen vind je dan echt helemaal niet leuk om te doen, maar toch is het wel goed om mensen om je heen te hebben. Zelfs al loop je alweer te janken op het moment dat je bij ze de deur uitloopt, dan is dat toch beter dan je als een kluizenaar terugtrekken.
En wat andere mensen ook al zeiden in dit topic, ik denk ook dat professionele hulp wel erg goed zou zijn. Als je zó depressief bent, kun je het gewoon niet in je uppie aan, zo simpel is het. Op een gegeven moment zit je namelijk in cirkeltjes te denken en praat je jezelf ook dingen aan die echt niet meer kloppen. Een prof kan je helpen om de dingen weer op een rijtje te krijgen en in hun juiste perspectief te zien. RIAGGs hebben enorme wachtlijsten (en eerlijk gezegd ben ik ook niet echt fan van RIAGGs), maar je kunt ook naar een vrijgevestigde psycholoog/psychiater gaan. Je huisarts kan je misschien wel een goede aanraden. Therapie betekent wel aan de slag gaan met jezelf (en daar zie je juist zo tegenop, begrijp ik uit wat je schreef), maar misschien is de tijd nu toch wel gekomen dat je echt aan de slag gaat. Zelfs al kun je je gevoelens nu helemaal niet in woorden uitdrukken, een goede therapeut kan zodanig vragen stellen dat je in kleine stapjes dingen toch wel leert te benoemen. En dat zou al heel goed zijn, denk ik, omdat je dan als het ware wat grip op je situatie krijgt. Je gaat nu helemaal kopje-onder in die negatieve gevoelens, het overkomt je en overspoelt je, terwijl het echt mogelijk is om daar wat controle over te krijgen.
In ieder geval wens ik jou en Juup erg veel sterkte toe.
[Dit bericht is gewijzigd door rooierooie op 06-08-2001 01:30]
Jaren geleden had ik ook een vriendin die last had van zeer zware depressies.
Ik heb bij haar op een gegeven moment gemerkt dat voor veel van de problemen eigenlijk gold dat ze de oplossing al had. En die impliciet ook al vertelde. Maar door de depressive denktrand ging ze er omheen redeneren, om zo weer bij het probleem uit te komen. Het klinkt wat wazig dit, maar ik zal proberen het uit te leggen.
Bijvoorbeeld:
Je hebt een auto, maar de tank is leeg. Dus moet je naar een tankstation. Maar om daar te komen heb je een auto nodig. Die heb je wel, maar de tank is leeg.
(Zo simpel zijn de daadwerkelijke problemen natuurlijk nooit, maar iets simpels als dit als voorbeeld pakken maakt het wat duidelijker hoop ik)
Nu heb ik bij haar gemerkt dat zij vaak nu net even iemand nodig had om dat zetje geven waardoor ze zich realiseerde dat er natuurlijk altijd wel iemand met een auto in de buurt is, die *ook* even benzine kan halen.
Nu weet ik uit ervaring dat dit geen makkelijke positie is om in te zitten. Om diverse redenen. De belangrijkste is wel dat het bij sommige zaken heel erg moeilijk is om de zwakke punten in de redenaties te ontdekken. En in sommige gevallen nog veel moeilijker om de persoon in kwestie dit te laten inzien. Daar is soms echt een behoorlijk harde (mentale) 'schop onder de reet' voor nodig. En dat is echt niet makkelijk. Zolang iemand namelijk niet zelf de alternatieve redenatie begrijpt, kan volgen en ook accepteert, schiet je er niets mee op. Je kan iemand 100 keer vertellen dat jij een auto hebt en de benzine voor haar kan gan halen, (om maar even bij het voorbeeld te blijven), maar zolang ze het zelf niet inziet, en niet zelf tot die conclusie kan komen, heb je geen oplossing.
En zo zul je door moeten vechten. Stapje voor stapje.
Een punt wat ik je aan zag stippen in je posts, is dat je je gevoelens vaak niet onder woorden kan brengen.
1 tip: Dat hoeft ook niet altijd. En sommige mensen zullen dat onbestemde, niet te verklaren gevoel 'Ik voel me kut' (of juist niet!) vaker hebben dan anderen.
Die ex waar ik het al eerder over had, heeft op een gegeven moment eens gezegd: "Ik moest altijd maar uitleggen als ik gewoon eens glimlachte. [m'n ouders] wilden altijd maar weten waarom. Ik kon nooit gewoon simpel gelukkig zijn."
het heeft me even gekost voor ik er achter was wat ze nou eigenlijk bedoelde. (Of in ieder geval wat ik denk dat ze bedoelde.) Bottom line: Soms moet je stoppen met verklaringen te zoeken. Of je je nou kut voelt, of juist fantastisch. Er is niks mis met het feit dat je het niet uit kan leggen. En ook al zou er een achterliggende oorzaak zijn, *als* die al van belang is, dan kom je daar vanzelf achter op een gegeven moment. En op dat moment kun je waarschijnlijk ook verklaren waarom je je zo voelt.
Ook hier ligt voor de omgeving weer een moeilijk iets. Want wanneer je iemand die je dierbaar is (weer) als een snikkend hoopje op de bank aantreft, wil je natuurlijk weten wat er mis is. Maar die kan dat dan niet vertellen, en door blijven vragen werkt alleen maar averrechts. Soms moet je gewoon vasthouden en uit laten huilen. En 'ik voel me gewoon kut' als reden voor lief nemen. Mocht er een andere verklaring zijn, dan komt-ie vast nog wel eens.
Kan jaren duren. En het is echt niet makkelijk, voor geen van de partijen.
Maar goed... Misschien zit ik er wel helemaal naast, ik ben tenslotte geen psychiater/psycholoog. Dit is gewoon mijn ervaring, met 1 bepaald iemand, en hoeft dus niet op jou te slaan. Zie maar wat je met mijn bescheiden meninkje doet.
In ieder geval heel veel sterkte. Voor jou en Juup.
quote:Jij ziet er werkelijk zo uit als op jou usericon zeker?
Op maandag 06 augustus 2001 01:23 schreef Priscella het volgende:
Jullie communiceren met elkaar alleen maar via de pc zeker?
quote:Tuxido...
Op zondag 05 augustus 2001 23:38 schreef tuxido het volgende:
Ik heb hetzelfde.
Vaak zin om m'n nek op een trainrail te leggen. (5m naast mijn huis).Ik heb zelf al eens gepast.Maar ik doe het nooit. Ik probeer altijd te bedenken wat ik misschien wel allemaal zal missen als ik dat doe. Ik heb namelijk ook wel fijne momenten (voornamelijk als ik gedronken heb) alleen is de verhouding met mijn depri momenten zo'n beetje fifty-fifty.
Dus: denk aan de dingen die je misschien zult missen.
Denken aan de mensen die je achterlaat werkt bij mij niet, interesseert me namelijk geen biet.
Ben een beetje aso. (een van de redenen dat ik niet zo dol ben op mezelf.)Poehpoeh... das eruit
Gisteravond schreef ik dat ik een beetje heimwee had. Meteen opende je een topic om me op te vrolijken.
En weet je? Het hielp! Ik heb heerlijk geslapen en ging vanochtend vrolijk naar mijn werk. Kreeg daar nog een leuke e-mail van een klant die superblij was met iets wat ik voor hem gedaan had. Ben nu net weer thuis. Stond fluitend te koken. Ik heb er weer zin in.
En dan lees ik dit... ik wou dat ik voor jou hetzelfde kon betekenen als je voor mij gedaan hebt... maar dit is niet simpel even met een paar woorden op te lossen.
"Sterkte" is veel te zwak uitgedrukt.
Ik schaam me dat ik aandacht vroeg voor zoiets onbenulligs als een beetje heimwee, en dat ik dat dan krijg van iemand als jij, die het zelf enorm moeilijk heeft. Ik vind het geweldig dat je in al je ellende toch anderen, die een opbeurend woord nodig hebben, troost biedt. Ik hoop dat je zelf ook troost kan vinden en de depressie te boven komt. Ooit. Zal zeker geen gemakkelijke weg worden, maar je bent het waard! Je bent echt niet waardeloos, ik vind je een fantastische persoonlijkheid. En ik ken je niet eens IRL.
DuchessX, ik vind het echt vreselijk dat ik je niet kan helpen en ik hoop met heel mijn hart dat je er doorheen kan breken...
[Dit bericht is gewijzigd door lizardtattoo op 06-08-2001 09:31]
Je kent mij verder niet, en ik jou alleen van de posts op fok, maar toch wilde ik ook even laten merken... mja kan niet zeggen 'hoe kut ik het voor je vind' want ik heb zoiets zelf nog nooit meegemaakt. Uit mezelf ben ik een vrolijk meisje, en ik wou dat ik wat van die vrolijkheid aan jou kon geven. Ik kan je weinig ander advies geven dan je al hebt gehad, geniet van de kleine dingen in het leven en wees bijv. blij als de zon schijnt.
Sterkte in ieder geval, en wees voorzichtig met jezelf, zou zonde zijn als een lieve meid als jij zo aan haar einde zou komen...
Als je al langere tijd bij deze psycholoog loopt en antidepressiva slikt en het wordt niet beter, misschien alleen maar slechter, misschien werkt deze therapie dan niet voor je, of is het niet genoeg. Misschien heb je niet een keer per week therapie (of 1 keer per twee weken?) maar misschien wel drie keer of elke dag. Dat bestaat allemaal, er zijn ook andersoortige therapieen. Bespreek het met je psycholoog, je huisarts of het RIAGG. Je bent nog lang niet uitgeprobeerd. Het kan even duren voor je de voor jou werkende combinatie hebt gevonden. Maar GEEF NIET OP. Zonde als je het opgeeft voordat je alles geprobeerd hebt.
Een vriendin van mij had ook heel erge last van depressiviteit, jarenlang bij een psychiater, meerdere keren per week. Het werkte niet, het werd alleen maar erger. Gelukkig heeft ze het niet opgegeven en samen met haar psychiater heeft ze gekozen voor een aantal maanden intern behandeld worden en daaraan vast nog een aantal maanden dagbehandeling. Daarmee is ze nu halverwege en het heeft haar ZO ONTZETTEND GEHOLPEN!!!!!! Ze voelt zich zoveel beter, heeft nog steeds wel eens dipjes, maar ze duren veel minder lang en ze weet inmiddels ook hoe ze zichzelf eruit kan halen en ze is er zelf ook zo blij mee, zo blij dat ze het gedaan had. Ze zag er vreselijk tegenop en het was ook zeker heel zwaar en confronterend, maar het was zo'n goede keuze! Van te voren vertelde ze me dat als dit niet werkte, dat het dan voor haar niet meer hoefde. Dat begreep ik en dat zou ik dan ook geen slechte keuze vinden. Maar dan zou ze ook werkelijk alles geprobeerd hebben.
Ik wil hiermee niet zeggen dat je in dagbehandeling moet of intern, maar aangeven dat er ook voor jou een goede therapie en combinatie zal zijn. Succes ermee.
[Dit bericht is gewijzigd door RB-tje op 09-08-2001 11:55]
Kan je alleen maar heel veel sterkte wensen, en heb zelf ook weer het gevoel terug bij af te zijn, maar kom er ook wel weer overheen....
Enneh, nog maar 1,5 dag meid....
Verder vind ik de keuze van Prozac niet zo goed...Prozac is echt niet meer het beste middel dat er is....de nieuwere medicijnen zijn stukken beter.
Verder wens ik je heel veel sterkte toe.......erg vervelend om te lezen dat het zo slecht met je gaat....je bent nog super jong...ik kan niet veel meer toevoegen hieraan.... 
het idee om naar een psychiater te gaan lijkt me geen slechte.
Met de psycholoog kun je een eindje verder komen wat betreft praten over het waarom,
maar er is natuurlijk meer aan de hand.
Juist omdat je AD slikt is het goed om dat onder begeleiding van de psychiater te doen,die heeft er nl ook een studie medicijnen opzitten en weet dus alles over de stofjes in je hersenen.
Ik zeg dat omdat het bij jou een kwestie is van een rotverleden én een chemische huishouding die in de war is.
Laat dat goed uitzoeken,waar je nou precies behoefte aan heb qua medicijnen,door iemand die daar écht verstand van heeft.
Op die manier kun je eerst zorgen dat je je gevoelens weer een beetje aan kan,om van daaruit aan de slag te gaan met wat je allemaal nog moet verwerken.
Ik wil je absoluut niet aan de pillen hebben,maar het kan je net dat steuntje in de rug geven waar je nu zelf niet toe in staat bent.
Het is je allemaal teveel geworden,dat is niet jouw eigen schuld,dat heb ik in je andere topic al gezegd.
Je toont je kracht door het vol te hebben gehouden,en wijs genoeg te zijn hulp te zoeken.
Nogmaals Duch,ik weet zeker dat er niets mis is met jou,de één kan nou eenmaal een halve marathon lopen,waar de ander al na 100 meter uitgeput is.
Daar kies je zelf niet voor,
wie dat denkt heeft er echt helemaal niets van begrepen.
Hou alsjeblieft nog even vol,
en denk nooit meer dat je waardeloos of wat dan ook bent.
Als dat zo was zouden er niet zoveel mensen om je geven.
Sterkte meis,ook voor Juup.
quote:Ik ben even stil van jouw reactie. Wat lief dat jij het zo ziet! Ik vind het eigenlijk maar heel normaal om een ander op te vrolijken c.q. aandacht te geven wanneer hij of zij zich rot voelt, het komt recht uit mijn hart. Jouw pijn is een andere pijn als die van mij, maar het is ook pijn. Daar mag toch best ook aandacht aan geschonken worden? Ik ben enorm blij te horen dat het je toch weer iets opgevrolijkt heeft. Soms is het gewoon fijn om te weten dat er mensen met je meeleven, aan je denken. Een klein gebaar kan voor een ander soms zo veel betekenen. Ik heb het heel graag gedaan voor je hoor.
Op maandag 06 augustus 2001 09:26 schreef lizardtattoo het volgende:
* lizardtattoo stil is...Gisteravond schreef ik dat ik een beetje heimwee had. Meteen opende je een topic om me op te vrolijken.
En weet je? Het hielp! Ik heb heerlijk geslapen en ging vanochtend vrolijk naar mijn werk. Kreeg daar nog een leuke e-mail van een klant die superblij was met iets wat ik voor hem gedaan had. Ben nu net weer thuis. Stond fluitend te koken. Ik heb er weer zin in.En dan lees ik dit... ik wou dat ik voor jou hetzelfde kon betekenen als je voor mij gedaan hebt... maar dit is niet simpel even met een paar woorden op te lossen.
"Sterkte" is veel te zwak uitgedrukt.Ik schaam me dat ik aandacht vroeg voor zoiets onbenulligs als een beetje heimwee, en dat ik dat dan krijg van iemand als jij, die het zelf enorm moeilijk heeft. Ik vind het geweldig dat je in al je ellende toch anderen, die een opbeurend woord nodig hebben, troost biedt. Ik hoop dat je zelf ook troost kan vinden en de depressie te boven komt. Ooit. Zal zeker geen gemakkelijke weg worden, maar je bent het waard! Je bent echt niet waardeloos, ik vind je een fantastische persoonlijkheid. En ik ken je niet eens IRL.
DuchessX, ik vind het echt vreselijk dat ik je niet kan helpen en ik hoop met heel mijn hart dat je er doorheen kan breken...
hoe is het nou met je?
Je bent niet waardeloos, dat toon je aan met je posts hier.
Je hebt een positieve invloed op anderen. Denk daar maar eens aan.
Je betekent wat voor deze wereld.
Je betekent veel voor Juup.
Vrijheid is
de vogels in je hoofd
uit hun kooien laten
en kijken
hoe ze door de lucht zweven.
Bij jou zitten hier wat raven tussen.
Laat ze uit hun kooien en kijk hoe ze wegvliegen.
Het is jouw hoofd, laat de raven eruit.
Durf de confrontatie aan met jezelf.
Succes.
NiPeng
quote:Dat laatste moet je niet zeggen in zo'n geval Juup..... nu leest je meissie dat ze je verdriet doet, en dat wil ze niet. Kusje geven !
Op zondag 05 augustus 2001 23:18 schreef Juup© het volgende:
P.S.Ondanks dat DuchessX amper een meter bij mij vandaan zit aan hetzelfde bureau en ik haar zo kan aanraken en knuffelen, zit zij zo dichtbij maar is ook weer zo ver weg.
Ik hou enorm veel van haar, ik heb zelf een rotperiode doorgemaakt en kan haar daarom gelukkig redelijk steunen.
Maar toch doet het een beetje veel pijn
Weet hoe je je voelt (althans dat denk ik.)
Maar je kunt beter je emoties onder controle proberen te houden.
En je kunt je nooit zo ... voelen dat het leven geen zin meer heeft.
Als je erover wilt praten dan lees ik het hier wel weer.
quote:Ben ik het niet mee eens. Juist belangrijk dat de partner eerlijk blijft. En zichzelf kan zijn. Niemand is erbij gebaat als, in dit geval Juup zich volledig zou wegcijferen voor DuchessX.
Op dinsdag 07 augustus 2001 16:09 schreef Squartaq het volgende:
Dat laatste moet je niet zeggen in zo'n geval Juup..... nu leest je meissie dat ze je verdriet doet, en dat wil ze niet. Kusje geven !
quote:Je hebt gelijk Moonah. En daarbij hébben wij geen geheimen voor elkaar. Onze communicatie is open en eerlijk. Daarbij kan en wil ik ook niet aan Juup©'s gevoelens voorbijgaan.
Op dinsdag 07 augustus 2001 16:26 schreef Moonah het volgende:[..]
Ben ik het niet mee eens. Juist belangrijk dat de partner eerlijk blijft. En zichzelf kan zijn. Niemand is erbij gebaat als, in dit geval Juup zich volledig zou wegcijferen voor DuchessX.
Een dikke knuffel voor alle lieve mensen die gereageerd hebben. Ik kan niet de energie opbrengen om op iedere post te reageren maar ben wel enorm blij dát jullie de moeite genomen hebben óm te reageren, het steunt mij enorm.
Vandaag was wederom een slechte dag - iemand waarvan ik dacht dat zij een heel goede vriendin was, schreef mij een heel kwetsende brief. Ze is boos en denkt te weten hoe het is om een zware depressie te hebben omdat zij beroepsmatig ook met depressieve mensen in aanraking komt (ze is reclasseringsambtenaar).
In mei heb ik haar een heel emotionele brief van 5 pagina's gestuurd om uit te leggen wat een depressie is en hoe waardeloos ik me voel.
Ze heeft er nooit op gereageerd, tot nu in haar boze brief. Ze haalde mijn brief aan en noemde hem vervelend, omdat ze dus écht wel wist wat een depressie inhoudt. En dat terwijl juist het schrijven van die brief mij zoveel pijn en moeite gekost heeft. Het was vreselijk moeilijk om op papier te zetten wat ik voelde en waardoor ik het voelde.
Maar goed, in het kort komt het erop neer dat haar brief kortzichtig, egoïstisch en hooghartig was en vol verwijten stond. Vriendschap ís een illusie. Het Goede Doel had gelijk.
Gelukkig kan ik morgen weer naar de psych, en Juup© gaat mee. We gaan bekijken of een andere vorm van therapie beter bij mij past.
quote:Ik ben benieuwd!
Op woensdag 08 augustus 2001 01:26 schreef DuchessX het volgende:
We gaan bekijken of een andere vorm van therapie beter bij mij past.
En wat die vriendin betreft, dat is heel verdrietig. Je kunt er wel boven staan, maar het is wel erg kwetsend.
Ik weet natuurlijk niet wat ze geschreven heeft, maar voor een ander (vooral als die persoon nog nooit een echte depressie meegemaakt heeft) is een depressie enorm moeilijk te begrijpen. In mijn omgeving heb ik verschillende mensen met depressies meegemaakt (met verschillende zwaarte) en de verleiding is erg groot om te denken dat je het begrijpt. Maar ik ben er achter gekomen dat ik nog steeds bitter weinig van depressies begrijp. Helaas is het voor veel mensen moeilijk om te realiseren/toe te geven dat ze het niet begrijpen. Het is vaak makkelijker om de zaken te versimpelen en dat zogenaamd te begrijpen.
Ik zit met stijgende bezorgdheid dit topic al een tijdje te volgen. Vraag me af hoe het vandaag gaat bij de psycholoog.
Ik heb het idee dat je een stevig huisje om jezelf hebt heengebouwd en dat de échte Duch daarin haar plekje heeft gevonden, puur ter zelfbescherming. Dit huisje heeft een hoop, stevig verankerde ramen en deuren die zo maar niet open te maken zijn. En dat kan ook niet, heeft veel tijd nodig. Neem die tijd dan meis. Het is ook goed als er per maand maar één raampje op een kiertje open gaat. Je moet niet teveel ineens willen. Beter de tijd nemen en het goed afronden, een goeie plek geven, dan alles forceren met als doel zo snel mogelijk uit je huisje te komen.
Wees trots op elk raampje dat open gaat, elk slotje dat kan worden geopend en probeer vol te houden, samen met Juup. Hij is er onvoorwaardelijk voor je! Ik ben al megatrots op je dat je het hier allemaal durft op te schrijven, immers, je doet precies wat de psycholoog je aanraadt. Je schrijft het van je af. Of dat nou op papier is of op een beeldschermpje maakt toch geen donder uit??
Ik kijk uit naar de dag waarop jij kunt zeggen: 'Ik zet mijn laatste deur, de voordeur, volledig open en iedereen is welkom!!'
Duch en Juup, heel veel succes
Sterkte
quote:ik weet precies wat je bedoelt. en ik kan pas half september bij een psycholoog terecht
Op zondag 05 augustus 2001 22:44 schreef DuchessX het volgende:
Beter gezegd: Nog waardelozer dan dat. Nog maar een Prozacje nemen of toch maar van het balcon springen? Of in de auto stappen en een enorme crash maken? Zou ik het lef hebben om echt mijn polsen door te snijden?
heb wel medicijnen gekregen maar (gelukkig) geen anti-depressiva, gewoon good ol' slaapmiddelen.Alles om me heen is naar de klote, heb een verschrikkelijke tijd achter de rug, mijn relatie ligt in barrels (door mijn depressies). En toch zou je denken; iemand van 25 met een goeie baan met een behoorlijk inkomen, eigen koophuis zou niets om te klagen hebben? Ik kan niet van die dingen genieten als ik niet gelukkig ben en mezelf alleen maar ellendig voel.
Ik zat er serieus om te denken om afgelopen weekend naar Normandië te rijden en daar van de hoogste rots/punt af te springen, zodat ik niemand van last kan zijn op wat voor manier dan ook. Ik zou dan gewoon van de aardbodem verdwenen zijn. En rotte is; het gevoel/drang wordt alleen maar erger. Mede komt dat door alle gebeurtenissen om me heen allemaal een betekenis hebben. Ik betrek dus alles op mezelf.....
een snoet die het niet meer ziet zitten..............
quote:Gelukkig blijkt voor bijna iedereen dat een depressie tijdelijk is. Daarna is het weer mogelijk om je gelukkig te voelen.
Op woensdag 08 augustus 2001 11:44 schreef IHOAKSISnoet het volgende:[..]
een snoet die het niet meer ziet zitten..............
Even terzijde: Ik lees wel vaker "ik heb een koophuis etc., waarom zou ik me ongelukkig voelen?"
Alhoewel de laatste jaren een koophuis 'Het Hoogst Na Te Streven Doel' lijkt te zijn, is het geen garantie voor geluk.
Sterker nog: te veel verplichtingen op relatief jonge leeftijd lijkt me juist niet bevorderlijk voor je geestesgesteldheid.
Grapie
sterkte
Ik ben ervan overtuigd dat jij hier weer uit gaat komen, het is alleen jammer dat we niet weten hoe lang deze ellende nog gaat duren. Ik hoop voor je dat het snel over is.
Juup©, ik snap dat dit zwaar is voor jou, maar ik weet zeker dat je alles doet om DuchessX te helpen. Dat is me zo ondertussn wel duidelijk geworden.
Jullie gaan hier samen doorheen komen, daar ben ik van overtuigd.
quote:En dat is ook zeker zo dat inderdaad met al die verplichtingen het er allemaal niet beter op maakt
Op woensdag 08 augustus 2001 12:12 schreef Halinalle het volgende:[..]
Gelukkig blijkt voor bijna iedereen dat een depressie tijdelijk is. Daarna is het weer mogelijk om je gelukkig te voelen.
Even terzijde: Ik lees wel vaker "ik heb een koophuis etc., waarom zou ik me ongelukkig voelen?"
Alhoewel de laatste jaren een koophuis 'Het Hoogst Na Te Streven Doel' lijkt te zijn, is het geen garantie voor geluk.
Sterker nog: te veel verplichtingen op relatief jonge leeftijd lijkt me juist niet bevorderlijk voor je geestesgesteldheid.
Je stapt op een gegeven moment op een sneltrein waarvan je niet meer af komt......
Sterkte en houd je taai.
Dagen dat het lijkt beter te gaan, maar meest van de tijd dat het gewoon niet wil. Dat ik mezelf het liefst weg wil hebben, dat ik nergens zin in heb, maar ik door MOET gaan, omdat ik anders m'n werk kwijt raak, daardoor m'n huis, inet, kat etc niet kan betalen. Praten met psycholoog/psychiater helpt niet, elke keer lul ik ze eruit door te zeggen en vol te houden dat ik het zelf kan, dat ik hun hulp niet nodig heb. Ik wil hun hulp ook niet, ik kan niet praten op commando met dat soort mensen. En ik weet zelf niet wat er allemaal is, waar ik allemaal aan denk of waar ik nou moet beginnen. En nu denk ik weer, is het wel waar wat ik tik, is het niet gewoon het financieele gedeelte waar ik tegen op zie, wat ik aan moet pakken en wat van grote invloed is... Zoals ik nu denk, wil ik niet weg, echt niet, wil bij vriendin kunnen zijn, bij vrienden, maar ik weet zelf dat het snel om kan slaan in ene. Ik moet zo werken, wil niet, en als ik niet ga, heb ik echt een groot probleem...
* micha weet het soms ook niet.
quote:Niet lullig bedoeld, maar waarom zit je daar dan als je ze toch alleen voor de gek houdt? Kun je dan niet beter niet gaan? Als je hulp/therapie wilt omdat je je ZELF beter wilt voelen, kies er dan ook echt voor en ga je er dan niet uitlullen, want dan help je jezelf nog niet en dat is zo jammer!
Op donderdag 09 augustus 2001 13:25 schreef micha het volgende:Praten met psycholoog/psychiater helpt niet, elke keer lul ik ze eruit door te zeggen en vol te houden dat ik het zelf kan, dat ik hun hulp niet nodig heb. Ik wil hun hulp ook niet, ik kan niet praten op commando met dat soort mensen.
quote:* Micha kusje geeft...
Op donderdag 09 augustus 2001 13:25 schreef micha het volgende:
Herkenbaar...Dagen dat het lijkt beter te gaan, maar meest van de tijd dat het gewoon niet wil. Dat ik mezelf het liefst weg wil hebben, dat ik nergens zin in heb, maar ik door MOET gaan, omdat ik anders m'n werk kwijt raak, daardoor m'n huis, inet, kat etc niet kan betalen. Praten met psycholoog/psychiater helpt niet, elke keer lul ik ze eruit door te zeggen en vol te houden dat ik het zelf kan, dat ik hun hulp niet nodig heb. Ik wil hun hulp ook niet, ik kan niet praten op commando met dat soort mensen. En ik weet zelf niet wat er allemaal is, waar ik allemaal aan denk of waar ik nou moet beginnen. En nu denk ik weer, is het wel waar wat ik tik, is het niet gewoon het financieele gedeelte waar ik tegen op zie, wat ik aan moet pakken en wat van grote invloed is... Zoals ik nu denk, wil ik niet weg, echt niet, wil bij vriendin kunnen zijn, bij vrienden, maar ik weet zelf dat het snel om kan slaan in ene. Ik moet zo werken, wil niet, en als ik niet ga, heb ik echt een groot probleem...
* micha weet het soms ook niet.
Let je goed op hem texje?
Micha sterkte, bedankt voor je reactie. "Fijn" om te weten dat ik niet alleen ben (dat weet ik ook wel maar jouw tekst en uitleg erbij maakt het persoonlijk).
voor jou.
quote:Hmm.. ik weet niet of het terecht is om het 'voor de gek houden' te noemen. Het is voor sommige mensen héél erg moeilijk om hun "masker" af te doen en hun ware ik, hun ware gevoelens, te tonen. De confrontatie aangaan met jezelf heet dat. En dat is soms zo pijnlijk dat je er maar om heen blijft draaien. Een goede psych zou dat juist moeten zien, er doorheen moeten prikken.
Op donderdag 09 augustus 2001 14:45 schreef Friese_Motormuis het volgende:[..]
Niet lullig bedoeld, maar waarom zit je daar dan als je ze toch alleen voor de gek houdt? Kun je dan niet beter niet gaan? Als je hulp/therapie wilt omdat je je ZELF beter wilt voelen, kies er dan ook echt voor en ga je er dan niet uitlullen, want dan help je jezelf nog niet en dat is zo jammer!
quote:Bedankt voor je reactie.
Op woensdag 08 augustus 2001 20:53 schreef Light het volgende:
Duchess, heel veel sterkte
Ik ben ervan overtuigd dat jij hier weer uit gaat komen, het is alleen jammer dat we niet weten hoe lang deze ellende nog gaat duren. Ik hoop voor je dat het snel over is.Juup©, ik snap dat dit zwaar is voor jou, maar ik weet zeker dat je alles doet om DuchessX te helpen. Dat is me zo ondertussn wel duidelijk geworden.
Jullie gaan hier samen doorheen komen, daar ben ik van overtuigd.
Ik ben gister naar mijn psycholoog geweest en we hebben besloten dat ik naar een psychiater zal gaan - hij zal ook andere antidepressiva voor gaan schrijven, want de Prozac die ik nu slik blijkt niet aan te slaan. Vandaar ook dat ik me zo extreem voel. Prozac slaat aan bij maar 1/3 van de gebruikers. De andere 2/3 merkt óf niks óf gaat zich extreem slecht voelen. Drie keer raden tot welke groep ik hoorde.
Nu ben ik dus al sinds vorig jaar december aan het klooien met die antidepressiva en nog steeds niets gevonden dat mij echt beter laat voelen. Balen hoor.
quote:Lief Snoetje,
Op woensdag 08 augustus 2001 11:44 schreef IHOAKSISnoet het volgende:[..]
ik weet precies wat je bedoelt. en ik kan pas half september bij een psycholoog terecht
Alles om me heen is naar de klote, heb een verschrikkelijke tijd achter de rug, mijn relatie ligt in barrels (door mijn depressies). En toch zou je denken; iemand van 25 met een goeie baan met een behoorlijk inkomen, eigen koophuis zou niets om te klagen hebben? Ik kan niet van die dingen genieten als ik niet gelukkig ben en mezelf alleen maar ellendig voel.Ik zat er serieus om te denken om afgelopen weekend naar Normandië te rijden en daar van de hoogste rots/punt af te springen, zodat ik niemand van last kan zijn op wat voor manier dan ook. Ik zou dan gewoon van de aardbodem verdwenen zijn. En rotte is; het gevoel/drang wordt alleen maar erger. Mede komt dat door alle gebeurtenissen om me heen allemaal een betekenis hebben. Ik betrek dus alles op mezelf.....
een snoet die het niet meer ziet zitten..............
Het is zó herkenbaar wat jij schrijft, ik weet hoe jouw pijn voelt. Blijf er niet mee rondlopen, zoek een tijdelijke oplossing tot je naar je psycholoog kunt, ga bijvoorbeeld bij je huisarts langs. Het lijkt mij dat slaappillen alleen niet voldoende zijn als jij je zo voelt. Is er in je privé-omgeving iemand waarmee je goed kunt praten, iemand die je helemaal vertrouwt? Zoek zo iemand en praat, zoveel mogelijk. En als je dat niet kunt, tracht dan op te schrijven wat er in je omgaat, het hoeft niet netjes te zijn, als jij het maar kwijt kunt (en je psych heeft er straks ook een hoop aan).
Ik wil zoveel zeggen, maar kan tegelijkertijd de goede woorden niet vinden.
Mijn e-mailadres staat in mijn profiel, dus je weet waar je me bereiken kunt mocht je daar behoefte aan hebben. (Dit geldt ook voor anderen die daar behoefte aan hebben)
Sterkte Snoetje.
quote:Ik wilde ook niet, maar moest voor anderen, om te laten zien dat ik er mee bezig was, zodat ze konden zeggen dat het beter met me ging, dat ze niet machteloos toe hoefden te kijken. Daarom ging ik er naar toe, opdat zij het gevoel hadden dat het goed ging. Terwijl ik zelf donders goed wist dat het niet hielp, dingen van vroeger moesten naar boven gehaald worden, daar ging ik nog meer mee zitten, ik werd ook beïnvloed thuis dat ik geen thuis situatie's mocht prijsgeven, omdat het iets was wat binnenshuis moest blijven, aan de ene kant vinden ze dat ik moet gaan, maar aan de andere kant willen ze ook niet dat het opgelost wordt als het ten koste van henzelf gaat.
Op donderdag 09 augustus 2001 14:45 schreef Friese_Motormuis het volgende:[..]
Niet lullig bedoeld, maar waarom zit je daar dan als je ze toch alleen voor de gek houdt? Kun je dan niet beter niet gaan? Als je hulp/therapie wilt omdat je je ZELF beter wilt voelen, kies er dan ook echt voor en ga je er dan niet uitlullen, want dan help je jezelf nog niet en dat is zo jammer!
Ik ben degene die door een hel gegaan is, waar ik uiteindelijk zelf uitgekomen ben, en waar ik nu nog last van heb, de enige manier waarop ik geholpen kan worden is dat ik kan praten, mezelf kan uit wanneer ik wil, en dat er iemand altijd voor me is, niet mij voorliegd, bedriegt, voor het karretje spant om er zelf beter van te worden, of het nou bewust of onbewust is. Uiteindelijk gaat het me lukken. Ik ga dit oplossen, al kost het soms heel veel moeite, heel erg veel moeite, maar het is de moeite waard. Ik weet dit donders goed, en ik moet er zelf in blijven geloven. Vast blijven houden aan wat ik nu zeg, omdat het de enige manier is, en ik denk dat het voor iedereen geldt, alleen weet ik dat het heeeeeeeeel moeilijk kan zijn, en soms zie je het niet zitten, maar meestal is de drang om te leven het grootst.
[Dit bericht is gewijzigd door texelonia op 10-08-2001 01:23]
quote:Ik heb de anti-depressiva die ik kreeg i.c.m. slaaptroep nooit geslikt totdat ik in een hele diepe dip zat, en alles in een keer naar binnen gewerkt, die dingen werken spierverslappend, heb op IC gelegen omdat ik last had van hart ritmestoornissen enzow, toen ik ze op had werd ik zo kwaad, omdat ik niet meer kon bewegen, mezelf niets vond, alles verkeerd ging, van mij hoefde het gewoon niet meer, al had ik diep van binnen het gevoel te blijven leven, voordat ik dat deed, maar op het moment zelf wilde ik gewoon even weg zijn, met een heel andere uitwerking als gevolg.
Op donderdag 09 augustus 2001 23:23 schreef DuchessX het volgende:[..]
Bedankt voor je reactie.
Ik ben gister naar mijn psycholoog geweest en we hebben besloten dat ik naar een psychiater zal gaan - hij zal ook andere antidepressiva voor gaan schrijven, want de Prozac die ik nu slik blijkt niet aan te slaan. Vandaar ook dat ik me zo extreem voel. Prozac slaat aan bij maar 1/3 van de gebruikers. De andere 2/3 merkt óf niks óf gaat zich extreem slecht voelen. Drie keer raden tot welke groep ik hoorde.
Nu ben ik dus al sinds vorig jaar december aan het klooien met die antidepressiva en nog steeds niets gevonden dat mij echt beter laat voelen. Balen hoor.
Blijf gewoon altijd in jezelf geloven, hoe jong of oud je ook bent, volgens mij is dat het belangrijkste...
quote:
Op donderdag 09 augustus 2001 23:17 schreef DuchessX het volgende:[..]
* Micha kusje geeft...
Let je goed op hem texje?
Micha sterkte, bedankt voor je reactie. "Fijn" om te weten dat ik niet alleen ben (dat weet ik ook wel maar jouw tekst en uitleg erbij maakt het persoonlijk).
terug Herkenning is best fijn soms...
Na pagina 2 ben ik gestopt met lezen. Niet omdat ik niet verder wilde lezen, maar het lukte mij gewoon niet. Ik kreeg een brok in mijn keel die met geen sherry meer weg te spoelen was... Lieverd, jij WIL niet dood!
Luister eens goed naar een toch wel ietwat levenswijze vrouw. Het mag misschien raar op je overkomen (want ik ben een wildvreemde voor je) maar jouw problemen zijn behoorlijk algemeen. Daarmee wil ik het unieke van jouw situatie niet veronachtzamen. Daarmee wil ik ook niet zeggen dat je je problemen niet serieus moet nemen. Ik wil je alleen maar vertellen dat er een uitweg is. En die weg heet TIJD. Gun jezelf de kans je problemen te overzien. NEEM die tijd!!! Ga bij jezelf te rade wat je wilt, wat je anders zou willen doen en waar je jezelf ziet over een jaar of vijf. MAAK TOEKOMSTPLANNEN! Dat mag raar klinken, maar maak ze, desnoods zo onrealistisch als je je nu maar kunt bedenken! En neem er de tijd voor om aan de gedachte te wennen dat je ze niet eens zult realiseren, maar leer ze te zien als houvast. Ga door met leven!
Verder kan ik alleen maar hopen dat je het kaf van het koren weet te scheiden w.b. de diverse reacties. Zelf ben ik ook door dalen gegaan, maar heb de moed nooit opgegeven. Alleen maar door te weten dat het aankomt op jezelf. En op de mensen bij wie JIJ steun zoekt.
Over een jaar lachen we erom.
Hoop ik!
Liefs en sterkte in deze moeilijke dagen,
Helga
Zelf hoop ik ook voor die nog komende leuke tijd maar weet wel dat je daar zelf ook moeite voor moet doen.
Als je bv veel dingen gaat doen.. actief blijft kan je ook niet aan je problemen denken. Althans minder dan dat je om zomaar te zeggen "niets" doet.
Met werken om als voorbeeld te nemen krijg je vaak een betere image over jezelf omdat je wat voor anderen betekent. Dat heb ik in ieder geval wel.
Het is echter moeilijk want soms zitten de emoties zo diep dat je ze moeilijk kan beheersen. Je moet dus vechten tegen je emoties ... iets wat alles behalve makkelijk is maar wel kan. Probeer er achter te komen op welke manier je dat 't best voor jezelf kan bestrijden. De grootste stap tot een "vernieuwing" van jezelf is dan gemaakt.
Het is echter vaak zo dat de progressie in kleine stapjes komt. Met mij gaat het wel wat beter dan een tijdje terug maar ik heb nog een lange weg te gaan... het is zwaar want volhouden is iets wat nog altijd erg moeilijk gaat als je omringd bent met jezelf.
Veel succes DuchessX.... laat alsjeblieft nog wat van je weten. Helaas wist ik je icq nummer en mail adres niet anders wou ik even met je persoonlijk praten mits jij dat goed vondt natuurlijk.
Bi-polaire stoornis?
Het lijkt er verdomd veel op.
Die ***prozac zou ik persoonlijk door de plee spoelen. Met alle drugs idem dito en dan gaan accepteren dat je het af en toe heel zwart ziet.
Daarna moet je leren om er om te lachen en als je dan twee jaar verder bent, dan zeg je: was dát nou alles???
Bovendien komt het heel vaak voor dat zulke extreme stemmingswisselingen overgaan nadat je de 30 bent gepasseerd.
quote:Bedankt voor je reactie! Je kunt mij mailen op DuchessX@planet.nl.
Op zaterdag 11 augustus 2001 00:01 schreef Visionist_069 het volgende:
Inderdaad. Helga heeft hier gelijk in.Zelf hoop ik ook voor die nog komende leuke tijd maar weet wel dat je daar zelf ook moeite voor moet doen.
Als je bv veel dingen gaat doen.. actief blijft kan je ook niet aan je problemen denken. Althans minder dan dat je om zomaar te zeggen "niets" doet.
Met werken om als voorbeeld te nemen krijg je vaak een betere image over jezelf omdat je wat voor anderen betekent. Dat heb ik in ieder geval wel.Het is echter moeilijk want soms zitten de emoties zo diep dat je ze moeilijk kan beheersen. Je moet dus vechten tegen je emoties ... iets wat alles behalve makkelijk is maar wel kan. Probeer er achter te komen op welke manier je dat 't best voor jezelf kan bestrijden. De grootste stap tot een "vernieuwing" van jezelf is dan gemaakt.
Het is echter vaak zo dat de progressie in kleine stapjes komt. Met mij gaat het wel wat beter dan een tijdje terug maar ik heb nog een lange weg te gaan... het is zwaar want volhouden is iets wat nog altijd erg moeilijk gaat als je omringd bent met jezelf.
Veel succes DuchessX.... laat alsjeblieft nog wat van je weten. Helaas wist ik je icq nummer en mail adres niet anders wou ik even met je persoonlijk praten mits jij dat goed vondt natuurlijk.
quote:Mijn psycholoog heeft nog geen diagnose of prognose kunnen stellen en omdat de Prozac verkeerde werking heeft bij mij, moet ik z.s.m. naar een psychiater.
Op zaterdag 11 augustus 2001 00:28 schreef hoogl298 het volgende:
Wat is nou eigenlijk jouw diagnose?
Bi-polaire stoornis?Het lijkt er verdomd veel op.
Die ***prozac zou ik persoonlijk door de plee spoelen. Met alle drugs idem dito en dan gaan accepteren dat je het af en toe heel zwart ziet.
Daarna moet je leren om er om te lachen en als je dan twee jaar verder bent, dan zeg je: was dát nou alles???
Bovendien komt het heel vaak voor dat zulke extreme stemmingswisselingen overgaan nadat je de 30 bent gepasseerd.
Ik hoop dat je gelijk hebt.
Het feit alleen al, dat jullie de moeite hebben genomen om mij een mailtje te sturen, steunt mij. Bedankt.
DuchessX.
-edit op verzoek DuchessX omdat ze een bug kreeg bij edit en dit hierdoor zelf niet kon
[Dit bericht is gewijzigd door ALTER-EGO op 19-08-2001 12:53]
voel je je al wat beter?
hoop het wel.
nogmaals, sterkte
quote:Yep, dat dacht ik ook meteen Duchess. Ze hebben je niet voor niets gemaild ipv. hier op het forum gepost.
Op zondag 19 augustus 2001 01:13 schreef Vintersorg het volgende:
Is het niet een beetje lullig om zaken die mensen jou persoonlijk hebben toevertrouwd hier zomaar op Fok! neer te smijten?
quote:Nou, ik vind het i.i.g. niet erg, van de anderen weet ik dat uiteraard niet.
Op zondag 19 augustus 2001 01:13 schreef Vintersorg het volgende:
Is het niet een beetje lullig om zaken die mensen jou persoonlijk hebben toevertrouwd hier zomaar op Fok! neer te smijten?
(je kunt ook lezen in mijn stukkie, dat het voor mij een tijdelijke vervanger was voor het forum waar ik toen nog geen toegang toe had)
Ik ben blij dat je er blij mee bent DuchessX!
Ik hoop dat het je weer wat beter gaat in de tussentijd.
rot voor je
ik post hier niet zoveel maar ik zie wel altijd posts van jou (in de serieuzere fora) waar je wat aan hebt
ik geef jouw dan ook een en wens jou en Juup© heel veel sterkte
quote:Iedereen die de moeite heeft genomen om mij een e-mail te sturen -behalve die jongeman Viper nog iets die vond dat ik me aanstelde en dat ik niet zo moest zeuren - bedankt, ik ben er erg blij mee. Ik had niet meteen in de gaten dat jullie mij gemaild hadden, vandaar de late reactie...
Op zondag 19 augustus 2001 01:04 schreef DuchessX het volgende:
Verder wil ik Thomas en Squartaq ook bedanken voor hun reactie.
Bedankt.DuchessX.
-edit op verzoek DuchessX omdat ze een bug kreeg bij edit en dit hierdoor zelf niet kon