Probeer het maar goed te lullen in een column.quote:Op vrijdag 1 oktober 2004 00:03 schreef Seborik het volgende:
Ik hou van Keane
Nouja, of je dat 'goedlullen' kan noemen...dr zitten toch wel wat addertjes onder t gras.quote:Op vrijdag 1 oktober 2004 09:47 schreef Z het volgende:
[..]
Probeer het maar goed te lullen in een column.
soms houd ik van je methodquote:Op vrijdag 1 oktober 2004 16:53 schreef methodmich het volgende:
Keane is ook leuk voor huisvrouwen, want ik hoorde ze op Sky Radio van de week!
Hierbij is de volgende, prachtige symboliek helaas weggelaten: Op het moment dat de jongen weer genoeg kracht heeft gevonden om de 'boze wereld' weer aan te kunnen en zijn eerste stappen naar het, nog pijnlijke, daglicht heeft gedaan, wordt hij geconfronteerd met 'de mensen' die hem aanstaren. Dan blijkt zijn hervonden kracht toch nog te breekbaar en komen zijn demonen weer terug, gesymboliseerd door het gezelschap in het restaurant dat plotseling verandert in monsters; Iets dat alleen hij ziet.quote:The promo, which explores the theme of fading memories and relationships lost, opens on a foreboding back street in the heart of a city. The naked and pitiful frame of a boy emerges from a cardboard box and stumbles onto cobbled streets.
Seeking refuge, the boy winds his way through dark and eerie streets when he hears the haunting melody of ‘Bedshaped’ emanating from a window above. Silhouetted in the window, the boy can see the band playing and he looks longingly towards them before continuing on his way. Passing a restaurant window, the boy’s loneliness is made more poignant as he looks upon the laughing diners within. The diners stare back with unfriendly grimaces and the terrified boy moves on, eventually finding solitude and shelter in the nearby public toilet.
Still haunted by the band’s music, the boy spends hours thinking and scribbling the lyrics of ‘Bedshaped’ on the cubicle wall, ‘Don’t laugh at me’, ‘Don’t look away’. Gradually gaining strength and courage, the emotional walls the boy has built around him begin to crack and sunlight pours onto him from outside inspiring him to change.
Voor Manser's Shaw is volgens mij registratie nodig. In ieder geval is het niet erg duidelijk.quote:Op zaterdag 16 oktober 2004 00:44 schreef LomarVe het volgende:
Bombie, waanzinnig! Je bent er echt ingedoken! Er staat op keanemusic.com in de Manser's Shaw sectie een interview met Corin Hardy, ook erg leuk. Ik heb er zelf nog niet naar gezocht, maar als je de film ergens ontdekt houd ik me aanbevolen. Tijdens mijn opleiding heb ik veel met animatie gedaan, dus ik zat op het puntje van m'n stoel toen ik de clip voor het eerst zag!
Zag 'm vanmiddag liggen bij de Mediamarkt in Rotterdam. Maar ben toch voor het album gegaan, misschien dat ik die single-doos een ander keertje nog wel haalquote:Op vrijdag 22 oktober 2004 12:35 schreef Stevie_ het volgende:
[i]Dat is best leuk, maar ligt de eerste singel al in de schappen?
Heb er nog niemand over gehoord...
Keane heeft een gave CD gemaakt....en ik vind het niet hetzelfde of te vergelijken met Coldplay..Qua band setup misschien wel maar de muziek zelf vin ik anders hoar!quote:Op donderdag 13 mei 2004 12:40 schreef Doomspreader het volgende:
Mooi dat ze het met Coldplay vergelijken, weet ik iig dat ik het moet mijden.
Jezus, mm, je bent wel erg geobsedeerd door Keane. Je hebt volgens mij de helft van de posts in dit topicquote:Op zaterdag 23 oktober 2004 16:28 schreef methodmich het volgende:
Nou ja, het is allebei even saai natuurlijk, dus in die zin klopt de vergelijking wel.
quote:Soms overkomt het je, dat een bepaald nummer een perfect aansluiting bij je stemming, je gedachten en bij je emoties vindt. Het vormt een perfecte synthese met de wereld die jij op dat moment je innerlijk noemt. Een tijdje terug had ik dat met 'Somewhere Only We Know'; een van de hitjes van Keane.
Keane is op dit moment keihard aan het scoren en dat is flink onterecht. Nou ja, in zoverre onterecht dat ze al gescoord hebben met ‘Somewhere Only We Know’ en nu met allemaal andere lelijke dingen aan komen zetten. God, hadden ze het maar bij ‘Somewhere Only We Know’ gelaten, dan zou het mijn band van het jaar geweest zijn. Zo wonderbaarlijk treffend in perfecte eenvoud, zang die hier en daar gruwelijk lelijk is, een saaie melodie en verder een keiharde schreeuw naar het verleden. Zowel tekstueel als muzikaal. Een enorme bui van gefingeerde melancholie in iets minder dan vier minuten.
Die roep naar het verleden plaats ik erin, want ik heb echt geen idee wat zij ermee willen. Het nummer doet me op een gruwelijke wijze verlangen naar de jaren zestig en dan met name naar de muzikale jaren zestig, want ook toen was er al sprake van sociale problematiek en andere zaken waar een mens niet vrolijk van wordt. Misschien nu wel wat minder dan toen, daar kan natuurlijk over gediscussieerd worden.
Een hele tijd terug heb ik me laten verleiden tot het aanschaffen van de twee boxen met jaren zestig garagerock genaamd de Nuggets van het label Rhino. Geweldig! Het beste uit ’65- ’68 verzameld op vier cd’s per box. Aan de muziek op deze boxen, en daarmee ook aan de jaren zestig zelf, doet ‘Somewhere Only We Know’ mij denken. Wanneer Keane ruim dertig jaar geleden met dit nummer was gekomen, zouden ze ook een Nugget zijn en door mij worden vereerd als obscure jaren zestig garagerock club met een enkel hitje, om vervolgens te vervagen in de donkere schaduwen van vergetelheid.
Waarom nu moest Keane het verpesten met een compleet album? Waarom?! Ik heb het geprobeerd aan te horen, maar het wilde niet gelukken en al helemaal niet bij hun andere kraker genaamd ‘Everybody’s Changing’. De beat en cheesy synths zijn er al ingezet door de band zelf, zodat de matige tranceremixen alweer klaar liggen. Zeer spijtig, want het is toch een flinke domper op de liefde die ik koester voor ‘Somewhere Only We Know’.
Wellicht zit ik er wel naast en gaat Keane de geschiedenis in als grensverleggende en enerverende band van deze tijd, maar stiekem hoop ik dat het hierbij blijft en dat over pakweg dertig jaar alleen nog ‘Somewhere Only We Know’ gekend wordt door een box met het beste van ’01 – ’05 en dat er een kerel van mijn leeftijd hetzelfde schrijft over een band die hem aan Keane doet denken en de muziek van nu en zou wensen dat hij er bij was geweest.
Daar gaat het me eigenlijk om, beste lezers, het erbij zijn geweest, want dat verlangen naar het verleden is waar het eigenlijk om draait en wat Keane bij mij los weet te maken. Was ik er maar bij toen ‘I Can Hear The Grass Grow’ van The Move uitkwam op plaat. Was ik er maar bij toen Fire het geweldige nummer ‘Father’s Name Is Dad’ schreef. Nu onbekende namen, maar toen waren het even supersterren, nou ja, dat superster moet je wel in perspectief zien natuurlijk, want wie kent ze nu nog echt?
Het grote verschil tussen de muziek uit deze periode met de muziek van Keane op dit moment, is voor mij dat ik door nummers als die van The Move en Fire mij waan in de jaren zestig en dat ik er door Keane naar verlang. Verlang naar een door mij geïdealiseerd beeld uit deze periode.
Het is niet alleen de jaren zestig waar ik dit bij heb, maar ook bij veel andere muziek. Op een gegeven moment krijg je dat wel als hoegenaamde muzikale alleseter. Wat had ik graag een optreden van Black Sabbath bijgewoond begin jaren zeventig en wat had ik graag gedanst op de muziek van de Talking Heads begin jaren tachtig. Helaas moet ik het doen met beelden, opnamen en verhalen uit die tijd, want teruggaan kan niet meer en gelukkig zijn er artiesten die inspelen op dat verlangen door met nummers te komen als ‘Somewhere Only We Know’.
Muziek is niet het enige wat dit soort buien bij mij weet op te roepen. Het kan ook met film of met literatuur. Zo is er de geweldige film ‘Almost Famous’ waarin de belevenissen van een jongen van vijftien bekeken worden, die een carrière als muziekjournalist beoogt. Echt een geweldige film. Een aanrader, want na afloop verlang je naar een bepaald beeld van de jaren zeventig, hoe onecht dat beeld ook mag zijn.
Nu ik dit zo schrijf, vraag ik me af of mensen daadwerkelijk op zoek gaan naar de muziek waar ik het over heb en ik op mijn manier weer mensen tot verlangen naar vervlogen tijden weet te verleiden… en wat een geluk heb ik dan toch om nu te leven in een tijd met internet waarbij directe reacties mogelijk zijn en interpersoonlijke communicatie belangrijker dan ooit is geworden. Enfin, ik dwaal behoorlijk af.
Helaas, het verleden komt niet terug en zal ook nooit meer terug komen. Gelukkig is de muziek er nog waarbij ik me terug in het verleden kan wanen en wegdromen bij avonturen in vervlogen tijden. Tijden die niet weder zullen keren, maar die wel, dankzij muziek, literatuur, film en andere uitingen der mensheid, onderdeel zijn geworden van mijn wezen en waar een nummer als ‘Somewhere Only We Know’ me aan herinnert. Verdomme, was ik er maar bij.
Helaas zijn deze nummers niet ff te kopen bij Plato of waar dan ook. Een aantal zijn wel verschenen op oudere singles waar je zo 700 pond voor mag neertellen.quote:Op zaterdag 23 oktober 2004 00:10 schreef clumsy_clown het volgende:
Die clip van bedshaped is echt supersupersupersupermooi, ben er helemaal verliefd op.
Ik heb naast de cd ook nog 7 andere nummers van Keane gedownload gevonden, mijn B-kant zeg maar. Ik zal ff de nummers op een rijtje zetten, kijken of het dezelfde zijn als die op de single komen.
- Woef at the door
- Call me what you like
- To the end of the earth
- More matey
- Emily
- Under the walnut tree
- Allemande
Waarschijnlijk zitten er een paar oude nummers van hun tussen, want ik weet het niet meer zeker maar voglens mij hoorde ik bij sommigen nog gitaar.
Leuk om te horen.quote:Bedshaped is dus echt een prachtig nummer.
Ik heb vanmiddag de 2e en 3e CD-Single gekocht.. Toch best wel funny om te hebbenquote:Op vrijdag 22 oktober 2004 12:35 schreef Stevie_ het volgende:
"De derde single van van Keane is Bedshaped. Het bijzondere aan deze single is dat de single alleen in Nederland uitkomt. Hiervoor zijn drie Dutch edition formats ontwikkeld. De eerste single komt uit in een digipack (een uitklapbaar cd-hoesje van karton waar de eerste cd-single in zit, maar ook plaats biedt voor cd2 en cd3) op 15 oktober, de tweede in een kartonnen hoesje op 29 oktober en de derde in een kartonnen hoesje op 12 november.
Alle drie de singles hebben verschillende unieke B-kantjes, die naast de 'standaard' b-kantjes bestaan uit unieke live-opnames van een akoestische sessie voor BNN, gedaan op 7 juli 2004. Alle live-tracks staan ook op het album 'Hopes And Fears'."
Bron: Universal Music International
Dat is best leuk, maar ligt de eerste singel al in de schappen?
Heb er nog niemand over gehoord...
Ze komen in februari naar Nederland voor 5 concerten ongeveer.. Tilburg, Amsterdam, Groningen.. Dus koop je kaartjesquote:Op donderdag 25 november 2004 11:45 schreef LomarVe het volgende:
Ja, Saybia moet ik toch ook es live zien. Ik ben er maandag ook trouwens.
17-02-2005, Amsterdam, Paradiso, 21:00quote:Op vrijdag 26 november 2004 09:01 schreef Prep2Fight het volgende:
Ja, ik wil ook graag naar Saybia, heb ze nog niet gezien, waar komen ze in a'dam?
Ah, Groningen voor me please! Zal es ff ticketmaster checken.quote:Op vrijdag 26 november 2004 08:17 schreef M_M het volgende:
[..]
Ze komen in februari naar Nederland voor 5 concerten ongeveer.. Tilburg, Amsterdam, Groningen.. Dus koop je kaartjes
Ben er afgelopen september geweest, in utrecht.. Echt een goddelijk concert..![]()
Je maakt me wel erg nieuwsgierig...quote:Op zaterdag 27 november 2004 02:30 schreef evert het volgende:
erg bijzonder: vorig jaar hebben wij ons bedrijf verkocht aan een engels bedrijf die een nieuw europees netwerk heeft geintroduceerd. bij de hele mooie introfilm zat hele gave muziek.
en waar kom ik nu achter: het is een 'eerste' versie van Untitled, zonder tekst/zang en zonder 'de beat' die het nummer nu heeft.
Zo 'uitgekleed' is het prachtig!
ik zag op onze homepage dat de brandfilm niet meer te zien is, zal het nog even checken, kom er op terugquote:Op zaterdag 27 november 2004 23:25 schreef LomarVe het volgende:
[..]
Je maakt me wel erg nieuwsgierig...
Oeeeh... Nog 4 uurtjesquote:Op donderdag 25 november 2004 11:45 schreef LomarVe het volgende:
Ik ben er maandag ook trouwens.
quote:[b]
Jezus wat is dat een prachtig nummer. Ik denk dat ik het wel een uur achter elkaar heb laten loopen. Echt kippenvel, een nummer wat je bij de eerste keer luisteren al helemaal grijpt. Onvoorstelbaar zo mooi, wat een gevoel. Ik ken het dus 'nog maar' een uur maar durf al wel te zeggen dat er weinig nummers zijn die dezelfde hoogte bereiken.
Waar stond je maandag? Misschien heb ik je gezien..quote:Op maandag 29 november 2004 16:47 schreef M_M het volgende:
[..]
Oeeeh... Nog 4 uurtjes![]()
Op het balkonquote:Op woensdag 1 december 2004 10:53 schreef LomarVe het volgende:
[..]
Waar stond je maandag? Misschien heb ik je gezien..
Filmpje, owwww! Naughty!quote:Op woensdag 1 december 2004 13:22 schreef M_M het volgende:
[..]
Op het balkon
Was er ook pas om 20.45 wegens omstandigheden..
Foto's zijn ook zwaar mislukt.. M'n filmpje is wel tof geworden![]()
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |