Mijn moeder gelooft niet in mijn vriendin.
Het gene in dat topic besproken is nou dus zover opgelopen dat ik de komende 3 weken niet thuis mag komen.
De afgelopen dagen heb ik elke dag ergens anders geslapen. En ik ben nou weer bezig met het regelen van een slaap plaats voor vanavond. Maar de meeste van mijn vrienden hebben ook een baan en dus niet echt tijd.
Maar zijn er ook bijvoorbeeld instanties waar ik voor 3 weken terecht kan? Of anders ergens waar ik redleijk goedkoop kan overnachten en zo.
En voor de gene die een topic van mij uit december zich nog hirinderen, mijn vriendin zit nou de komende 3 maanden in een opvanghuis. Dus haar situatie is verlopig opgelost. Alleen die kan nou dus geen oplossing voor mij bieden.
ik zou behalven naar een tijelijke oplossing ook naar een permanente oplossing gaan zoeken.
schrijf je in met een urgentieverklaring bij de woningbouw ofzo.
quote:Dat is geen optie.Op dinsdag 4 mei 2004 16:00 schreef Sport_Life het volgende:
Maak t uit met die meid... (ja ik heb dat andere topoic gelezen, vandaar deze reactie)
Daarvoor ben ik ten eerste veels te eigenwijs.
En ik los daar ook niks mee op.
Ik vraag me ook af of ik deze problemen ook gehad zou hebben als ik een anders meisje had gehad. Waarschijnlijk een heel stuk minder erg. Maar ze zouden er ook zijn.
En permanente woonruimte zou de meeste problemen wel op lossen. Maar normaal heb ik de komende 4 jaar geen kans. Ik weet niet of ik door dit allemaal eerder in aanmerking kom voor woonruimte. Maar dan nog lost dat niet op de ik de komende 3 weken ergens moet slapen.
over 3 weken is er weer een geprek met mij en mijn moeder bij het maatschappelijk werk. En hopelijk komt daar dan iets positiefs uit.
Ik zou zeer zeker iets blijvends zoeken voor te wonen!
Een woningbouw heeft namelijk altijd woningen voor nood gevallen als jij...
Leger des Heils misschien? Ben je teminste weer een nachtje verder...
Heb je verder geen familie?
Je zal wel niet van gedachten veranderen maargoed dan heb ik het iig geprobeerd
.quote:Ja dat kom je. Je zult misschien een par dagen moeten wachten op de sleutel maar je hebt wel voorrang.. En vaanaf die tijd kun je daar antuurlijk slapen in principeOp dinsdag 4 mei 2004 16:09 schreef Heintje het volgende:
En permanente woonruimte zou de meeste problemen wel op lossen. Maar normaal heb ik de komende 4 jaar geen kans. Ik weet niet of ik door dit allemaal eerder in aanmerking kom voor woonruimte. Maar dan nog lost dat niet op de ik de komende 3 weken ergens moet slapen.
quote:Urgentieverklaringen zijn in de meeste gemeenten érg moeilijk te verkrijgen.Op dinsdag 4 mei 2004 16:15 schreef kibber het volgende:
[..]
Ja dat kom je. Je zult misschien een par dagen moeten wachten op de sleutel maar je hebt wel voorrang.. En vaanaf die tijd kun je daar antuurlijk slapen in principe
Dan had ik me ook wel het huis uit laten trappen
. Ik vrees dat dat geen optie is.
Via hulpinstanties informeren naar begeleid wonen is misschien een mogelijkheid. En idd. het Leger des Heils o.i.d.
quote:TS is 20, bijna 21, dan kom je daar iig niet meer voor in aanmerking volgens mij.Op dinsdag 4 mei 2004 16:15 schreef Vampess het volgende:
begeleid op jezelf wonen? klinkt misschien gek, maar das speciaal voor kinderen/jongeren die door omstandigheden niet meer thuis kunnen wonen.. veel success iig
Zou het idd toch bij een opvanghuis gaan proberen...
Is er in jouw stad geen jeugdherberg? Daar zou je iig de eerste paar nachten vrij goedkoop
kunnen blijven, of anders in een naburige stad?
quote:Bij mij in de straat staan ook een aantal huurhuizen die in gebruik zijn door begeleid wonen. Er komt meerdere malen per dag een begeleider langs. Ik ken een meisje dat daar ook heeft gewoond, maar zij kon bijvoorbeeld helemaal niet met geld omgaan en heeft door psychoses ook een aantal weken in een inrichting doorgebracht. Klinkt raar maar volgens meer heb je meer problemen nodig dan alleen ruzie met je ouders om daar te 'mogen' wonen. Dus het is er zeker wel voor die leeftijd, maar de kans is klein dat TS daar terecht kan.Op dinsdag 4 mei 2004 16:28 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
TS is 20, bijna 21, dan kom je daar iig niet meer voor in aanmerking volgens mij.
Zou het idd toch bij een opvanghuis gaan proberen...
Is er in jouw stad geen jeugdherberg? Daar zou je iig de eerste paar nachten vrij goedkoop
kunnen blijven, of anders in een naburige stad?
Maar precies weet ik het natuurlijk allemaal niet dus ik denk dat het voor TS het beste is als hij gewoon hulpinstanties op gaat bellen om te vragen naar mogelijkheden.
Daar komt hij verder dan hier. Of verwacht'ie dat wij massaal slaapplaats aan gaan bieden
. Aan het eind van de straat Ja, ik woon hier heerlijk
. Ik weet het 
is hier een opvanghuis voor dak- en thuislozen. Daar kunnen ze voor iets van 7,50 per nacht verblijven. (gokje) Dit is niet van het Leger des Heils maar op zichzelf staand geloof ik. Gewoon even een dakloze aanspreken en vragen waar zo'n opvanghuis zit . quote:Lekker buurtje idd!Op dinsdag 4 mei 2004 16:36 schreef Miss_Nexhil het volgende:
[..]
Bij mij in de straat staan ook een aantal huurhuizen die in gebruik zijn door begeleid wonen. Er komt meerdere malen per dag een begeleider langs. Ik ken een meisje dat daar ook heeft gewoond, maar zij kon bijvoorbeeld helemaal niet met geld omgaan en heeft door psychoses ook een aantal weken in een inrichting doorgebracht. Klinkt raar maar volgens meer heb je meer problemen nodig dan alleen ruzie met je ouders om daar te 'mogen' wonen. Dus het is er zeker wel voor die leeftijd, maar de kans is klein dat TS daar terecht kan.
Maar precies weet ik het natuurlijk allemaal niet dus ik denk dat het voor TS het beste is als hij gewoon hulpinstanties op gaat bellen om te vragen naar mogelijkheden.
Daar komt hij verder dan hier. Of verwacht'ie dat wij massaal slaapplaats aan gaan bieden
Aan het eind van de straat Ja, ik woon hier heerlijk
Ach ja, je weet iig wel waar je moet zijn mocht het nodig zijn.
En het is zeker niet mijn bedoeling dat julie me nu een slaap plaats aan gaan bieden. Maar gewoon tips krijgen. En ook gelijk een hint naar de modjes om bijvoorbeeld het nummer van het Leger des Heils in de FAQ te zetten.
In ieder geval bedankt voor de reacties. Ik hou julie op de hoogte. En als er nog ideeen zijn hoor ik het wel.
quote:Vaak als je anar een woningbouw gaat en je verteld zo'n verhaal en ze geloven je heb je zo een huisje hoor! Je moet natuurlijk niet op een 5 kamer woning met een tuin op het zuiden rekenen in het hartje van Amsterdam maar je hebt teminste iets..Op dinsdag 4 mei 2004 16:22 schreef Miss_Nexhil het volgende:
[..]
Urgentieverklaringen zijn in de meeste gemeenten érg moeilijk te verkrijgen.
Dan had ik me ook wel het huis uit laten trappen
Ik vrees dat dat geen optie is.
Via hulpinstanties informeren naar begeleid wonen is misschien een mogelijkheid. En idd. het Leger des Heils o.i.d.
Er moet toch ergens iets te vinden zijn!
Ik zit liever bij vrienden dan in een opvanghuis. Maar het is wel makkelijk om iets achter de hand te hebben.
En vandaag bij de gemeente langs gaan was geen succes. Dus dat ga ik morgen wel nog een keer proberen. En vanavond maar luisteren wat mijn oma te vertellen heeft. Misschien zijn er een aantal dingen op te lossen. Al denk ik niet dat dta er vandaag inzit.
Je valt eigenlijk net tussen wal en schip; je bent geen jongere meer, maar je kan ook niet voor volwassene door.
Mijn vader kickte me eruit omdat ik m'n hoofd had kaal geschoren.... Go figure!
Sinsdien nooit meer in dat huis geweest....
Gelukkig kreeg ik met veel moeite nog begeleid kamerwonen voor elkaar.
Op jezelf wonen is geen "peanuts". Zeker niet in het begin.
En als paps en mams je weinig of niks van de maatschappij hebben bijgebracht,
leer je letterlijk met vallen en opstaan. En soms maak je écht een hele harde klapper.
Mij hadden ze bij dat begeleid kamerwonen er ook een keer drie weken eruit gezet .....
Daar zat ik mooi mee.... En toen was ik 17. Zoek het maar uit .....
enneuh, 't is niet alsof het allemaal op z'n pootjes terecht is gekomen.....uiteindelijk
Het beste wat ik je kan meegeven is, dat als je iets van plan bent eerst mensen op te zoeken die het al hebben meegemaakt en (ten eerste) vragen hoe het werkt en wat er mis kan gaan en hoe je het meeste kans op succes zult hebben. Achteraf gezien, moet ik zeggen dat ik erg naief tegen sommige dingen aankeek. En zorg a.u.b. dat je uit de buurt blijft van de "verkeerde" mensen.....
Hoop dat je begrijpt wat ik bedoel.....
Ik wens het beste voor je, echt.....
[ Bericht 1% gewijzigd door TooFasForMellow op 05-05-2004 23:28:53 ]
Uit het gesprek met mijn oma gisteren kwam uit dat er wel wat dingen zijn waar ik over kan onderhandelen met mijn moeder. Maar over mijn vriendin dus niet. Zij mag gewoon niet bij ons komen. Dus ik vraag me af of het ooit nog gezellig zal worden als ik weer thuis zou mogen komen.
Maar ja. een tijdelijke slaapplaats heb ik nou. Ik kan bij mijn oma terecht en anders bij een maat van mij. Maar ja nou nog iets permanents. Ik denk toch dat dat de meeste problemen in de toekomst op zal lossen. Tuurlijk zal ik dan nog wel problemen tegen komen. Maar dat zal minder erg zijn dan de hele tijd ruzie thuis.
Tja wbt je moeder. Ik zou je aanraden om samen eens naar een psychotherapeut te gaan.
quote:Ziet er dus naar uit dat je iig een tijdelijke oplossing hebt. Beter bij familie dan een opvang hoor, je moet wel een vertrouwde omgeving om je heen hebben.Op donderdag 6 mei 2004 10:33 schreef Heintje het volgende:
.
Maar ja. een tijdelijke slaapplaats heb ik nou. Ik kan bij mijn oma terecht en anders bij een maat van mij. Maar ja nou nog iets permanents. Ik denk toch dat dat de meeste problemen in de toekomst op zal lossen. Tuurlijk zal ik dan nog wel problemen tegen komen. Maar dat zal minder erg zijn dan de hele tijd ruzie thuis.
Fijn dat je iig een positieve insteek hebt mbt de toekomst!
Voor nu sluit ik dan dit topic, wil je hem weer open hebben omdat er iets veranderd en je dit erbij wil hebben wil je dan even mailen?
Ik zit nou voor een tijdje bij een kennis. Bij mijn opa en oma bleek helemaal niet te werken. Mijn oma bleef maar over de problemen doorgaan en dat liep uit de hand. Dus nou mag ik daar ook niet meer komen.
En bij de kennis word ik ook langzaam gek. Maar ok. als het met mijn moeder weer goed komt is dat ook maar tot volgende week maandag (24 mei) Maar ik ben eigenlijk best wel bang dat ik dan nog steeds niet thuis mag komen.
Dus zal ik toch naar iets permanets op zoek moeten. Maar voor een huur woning kom ik niet in aanmerking. Ik sta nog niet lang genoeg ingeschreven. En voor urgentie maak ik ook geen kans in mijn eentje. Dus een huisje of appartement huren zal niet gaan. En kopen al helemaal niet. Ik zal wel gaan kijken bij de bank maar ik heb niet echt het idee dat ik met mijn Stufi een hypotheek kan nemen.
Maar wat zijn er nog meer voor mogelijkheden. Bij iemand op kamers gaan zal ook niet werken aangezien ik nou wel wat rust kan gebruiken. En dus niet te veel regels moet hebben. Ik heb het thuis altijd goed en vrij gehad. Dus als ik op kamers ga dan is de kans denk ik behoorlijk dat ik een eind terug moet in vrijheid. En dat heb ik nou tijdelijk en ik ga er nou al langzaam aan kapot.
Maar wat zijn er verder nog voor mogelijkheden om op mijn zelf te gaan wonen. Ik heb wel wat geld maar niet super veel. Dus het mag wat kosten maar niet te veel.
Iig alvast bedankt
quote:Tja veel succes, een hypotheek met je stufi kun je wel schudden, maar dat snap je zelf ook wel.Op vrijdag 14 mei 2004 21:59 schreef Heintje het volgende:
Thanks,
Ik zit nou voor een tijdje bij een kennis. Bij mijn opa en oma bleek helemaal niet te werken. Mijn oma bleef maar over de problemen doorgaan en dat liep uit de hand. Dus nou mag ik daar ook niet meer komen.
En bij de kennis word ik ook langzaam gek. Maar ok. als het met mijn moeder weer goed komt is dat ook maar tot volgende week maandag (24 mei) Maar ik ben eigenlijk best wel bang dat ik dan nog steeds niet thuis mag komen.
Dus zal ik toch naar iets permanets op zoek moeten. Maar voor een huur woning kom ik niet in aanmerking. Ik sta nog niet lang genoeg ingeschreven. En voor urgentie maak ik ook geen kans in mijn eentje. Dus een huisje of appartement huren zal niet gaan. En kopen al helemaal niet. Ik zal wel gaan kijken bij de bank maar ik heb niet echt het idee dat ik met mijn Stufi een hypotheek kan nemen.
Maar wat zijn er nog meer voor mogelijkheden. Bij iemand op kamers gaan zal ook niet werken aangezien ik nou wel wat rust kan gebruiken. En dus niet te veel regels moet hebben. Ik heb het thuis altijd goed en vrij gehad. Dus als ik op kamers ga dan is de kans denk ik behoorlijk dat ik een eind terug moet in vrijheid. En dat heb ik nou tijdelijk en ik ga er nou al langzaam aan kapot.
Maar wat zijn er verder nog voor mogelijkheden om op mijn zelf te gaan wonen. Ik heb wel wat geld maar niet super veel. Dus het mag wat kosten maar niet te veel.
Iig alvast bedankt
Ik denk dat je je z.s.m. moet gaan inschrijven bij zoveel mogelijk kamerbureaus, overal. Ook in kleine gemeeenten voor zover mogelijk, in de steden duurt het inderdaad erg lang.
Geen idee wat er verder voor een mogelijkheden zijn. Misschien kan je anders eens aankloppen bij een of andere instantie, geen idee alleen welke. Ik heb gelukkig geen ervaring in situaties als deze...
Sterkte!
Het hoeft echt niet zo moeilijk te zijn allemaal, ze laten in deze maatschappij mensen niet zomaar op straat terecht komen.
Enik denk dat dat van die makelaars hetzelfde idee zal zijn. Er maar iemand inzetten zodat het niet gekraakt word. Maar dan zul je ook wel een vast inkomen moeten hebben. Maar ik zal maandag wel eens gaan informeren. Tenzij julie me nou al kunnen vertellen dat het geen zin heeft.
Waarom is het bijna onmogelijk om van de ene op de andere dag aan woonruimte te komen in een verzorgings staat?
quote:Ik ben al een paar keer bij een maatschappelijk werker geweest maar dat was voor de problemen met mijn moeder. En dan meer op de manier om het nog goed te maken. En wat te doen als dat niet lukt hebben we het nog niet over gehad. Maar ik zal maandag gaan proberen een afspraak te maken.Op zaterdag 15 mei 2004 11:32 schreef Suika het volgende:
Ga gewoon bij een maatschappelijk werker langs, een jongerenwerker of wat dan ook, die weten heus wel iets, en geloof mij maar de raarste mensen krijgen urgentieverklaringen, hoogstwaarschijnlijk had ik zelfs nog een urgentieverklaring kunnen krijgen, terwijl ik mij van geen problemen bewust was. Ik werd namelijk opeens voor een begeleid wonen project aangesproken.
Het hoeft echt niet zo moeilijk te zijn allemaal, ze laten in deze maatschappij mensen niet zomaar op straat terecht komen.
Enik heb het woning bedrijf bij ons in de gemeente al gebelt en die zeggen dat iemand alleen nooit in aanmerking kan komen voor urgentie. "urgentie is alleen voor moeders met kinderen die na een scheiding op straat komen en toch een huis moeten hebben om die kinderen een toekomst te kunnen bieden." En mijn vriendin is nog niet zwanger, dus daarvoor kom ik zeker niet in aanmerking.
quote:Dat is ook niks, ik zit nou tijdelijk bij een kennis. En hier word ik al helemaal gek. Thuis heb ik altijd heel veel gemogen. En dus als ik ergens naartoe ga zal ik me aan moeten passen. En met alle ruzie met mijn moeder en zo kan ik daar niet tegen. Ik moet dus gewoon iets voor me zelf hebben. Gewoon 1 groot probleem al oplossen. En dan ook wel redelijk vast. Dus niet dat ik over een paar maanden weer opstraat sta. Het gewoon naar een plek kunnen waar je lekker jezelf kan zijn mis ik nou wel. (thuis kon dat omdat ik daar met de regels ben opgegroeit) Maar bij iemand anders zal ik me toch aan moeten passen en kan ik dus niet me zelf zijn. En gewoon een plek hebben waar ik me zelf kan zijn zal heel wat rust opleveren. En dan kan ik ook de andere problemen op gaan lossen.Op zaterdag 15 mei 2004 11:41 schreef veekeend het volgende:
Bij een klooster aankloppen en je verhaal uitleggen. Dan mag je daar vast gratis overnachten + eten.
je hebt geen keus.
oh en wees eens een vent, een echte.
quote:De verzorgingstaat bestaat niet meer.Op zaterdag 15 mei 2004 11:35 schreef Heintje het volgende:
Waarom is het bijna onmogelijk om van de ene op de andere dag aan woonruimte te komen in een verzorgings staat?
Als ik jou was, zou ik toch nog eens proberen het bij te leggen met je moeder.
Je misschien wat minder rigide opstellen.
denk idd dat het beste is wat je kunt doen toch gewoon om de tafel gaan zitten met je moeder en nader tot elkaar proberen te komen.
En bij leggen met mijn moeder, ik doe mijn best. Maar ik moet er toch ook rekening mee houden dat daar niks uit komt en dat ik ergens heen moet.
Je bent nu het huis uitgezet, maar mag over drie weken alweer naar huis.
Straks hoef je helemaal niet meer terug te komen.. en dan? Ik denk dat je haar gewoon moet vergeten hoe moeilijk het ook is. Je hebt al problemen met je moeder en je oma en opa staan ook al aan haar kant. En weet je wel zeker dat ze voor altijd bij je blijft? Ze is 14 en zal over een tijdje miss. wel verliefd worden op een ander.. pijnlijk, maar waar.
iig veel suc6 en sterkte!
En als ik het uit wil maken doe ik dat wel, maar ik laat me niet dwingen door mijn moeder. Dan moet ik voor dat ik verlieft word dat meisje maar eerste ff door mijn moeder en oma laten keuren. Want op den duur zal ik echt wel weer een ander vinden. (hopelijk duurt het dan geen 20 jaar) Maar wie zegt dat zij dan wel aan de eisen van mijn moeder en oma voldoet.
Dus uitmaken doe ik ook niet. Dat kan ik mijn vriendin niet aandoen maar mezelf al helemaal niet. En daarmee zal ik ook nog steeds niet mijn moeder vergeven. Integendeel, dan zal ik alleen maar meer van haar gaan eisen. Dus dat gaat ook niet werken.
Ga dus actiever dan actief zoeken.
Maar alles kost tijd. Ondertussen moet je roeien met de riemen die je hebt.
En als dat betekent dat je je soms ongemakkelijk voelt in andermans huis, tja, dat is nu eenmaal zo en daar zul je je toch overheen moeten zetten.
Heb je eigenlijk nog contact gehad met je moeder?
Succes
Probeer t es bij familie
quote:Ryam agenda's vol herinneringen :') .Op maandag 17 mei 2004 00:00 schreef milagro het volgende:
wat een ellende voor een kind van 14 dat over een maandje al weer een andere naam inhaar schoolagenda kalkt
quote:Ja, die had ik ook!Op maandag 17 mei 2004 00:10 schreef Copycat het volgende:
[..]
Ryamm agenda's vol herinneringen.
Kon je lekker veel....uuuuh...huiswerk in kwijt
quote:je vriendin hoeft niet te stoppen met de pil, als je haar meeneemt naar je nieuwe huis dan heb je een minderjarig kind!Op donderdag 6 mei 2004 10:33 schreef Heintje het volgende:
Ik ben vanmorgen bij de gemeente geweest. En voor een urgentie regeling kom ik niet in aanmerkening. Dan moet er meer aan de hand zijn???? En alleen maak ik zo ie zo geen kans. Die urgentie regel is er alleen voor mensen met minderjarige kinderen. Maar om mijn vriendin nou te laten stoppen met de pil alleen om in aanmerking te komen voor een huurwonig. Nee dat kan ik haar en dat kind niet aan doen.
En ik vind het terecht dat je hiervoor geen urgentieverklaring krijgt, zoveel jongeren maken ruzie met hun ouders
Maar nou moet ik dus echt op zoek naar iets permanents.
Ik vraag me alleen af of mijn moeder mij wel zomaar op straat mag zetten? Zelfs krakers kun je niet zomaar op straat zetten.
je lijkt wel een klein kind, joh, ms heeft je ma zomaar een punt.
Je roept de hele tijd dat je 'nu echt op zoek moet naar iets permanents'. Ben je ondertussen ook al actief op zoek?
Op het moment zit ik sinds een week weer thuis. Van alle mogelijk heden is dat op het moment de beste.
Ik heb in het totaal anderhlave maand bij die kennissen van ons gezeten. En in de het begin had ik van iemand gehoord dat ze me bij het maatschappelijkwerk me konden helpen met het zoeken naar woonruimte. Dus die had ik gebelt maar aangezien iedereen daar partime werkt was die gene er niet. Dus had ik gevraagt of haar terug konden laten bellen. Wat vervolgens nooit gebeurt is.
Vervolgens had ik een keer een gesprekje met mijn oma en volgens haar moest ik het maatschappelijk werk maar weer eens bellen. Dus toen had ik uitgelegt dat ik dat al eens gedaan heb maar dat ik niet terug gebelt ben.
En toen heeft mijn oma een keer gebelt en zij had haar wel aan de lijn.
Oma: Heb je dat briefje niet gezien of hebben ze dat niet door gegeven of zo?
Maatschappelijkwerkster: Jawel, maar ik heb bewust niet terug gebelt. Ik had er geen zin in.
En toen mijn moeder dat hoorde vond ze dat geen stijl en heeft ze besloten om op nieuw te beginnen.
Nou zit ik alleen nog met het probleem dat mijn vriendin niet mag komen. En ik moet nou ook meer dingen zelf betalen. (maar ik heb het altijd heel goed gehad dus slecht heb ik het nog niet) Dus een beetje opzoek ben ik nog wel naar een appartementje maar dat is toch een kwestie van inschrijf tijd opbouwen of geluk hebben. En tot die tijd zal ik hiermee moeten leven.
Ik heb nog steeds niet het idee dat een studenten kamer iets voor mij is. Maar misschien dat ik daar als ik eenmaal op het HBO zit anders over ga denken. Dat zie ik dan wel weer.
Je bent wel een beetje passief, hoor...
Instanties; daar moet je altijd zelf achteraan blijven bellen, anders blijf je op de grote stapel 'nog te doen, maar vandaag niet' liggen.
Enfin, fijn dat je voorlopig weer thuis kunt wonen. Dan moet je je dan maar schikken naar de wil van je moeder. 't is even niet anders. Als je straks je eigen appartement hebt, ben jij heer des huizes.