R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ik ben 18 en heb op 1 goed vriendinnetje na, heel weinig vrienden van mijn leeftijd. Toen ik jonger was had ik wel een aantal vriendinnetjes en vooral vriendjes waar ik mee "speelde" hoewel het er ook niet echt veel waren, een stuk of 2-3. Ik kon altijd met iedereen wel goed overweg, de meeste mensen mochten me wel, maar veel echte goede vriendjes of vriendinnetjes had ik niet echt. Ze waren niet eerlijk en deden de ene keer heel aardig maar als er andere vrienden bij waren waren ze opeens weer heel gemeen. Ik als jong kind trok me dat erg aan maar ze bleven toch m'n vriendinnetjes. Ik ben veel verhuisd in m'n jeugd, om de 3 jaar weer en elke keer moest ik op nieuw beginnen met een vrienden kring opbouwen. Dat lukte ook meestal wel maar het bleef toch altijd wat ik net zei, toch nooit echte goede vriendinnetjes. Jongens waren over het algemeen veel eerlijker en daar kon ik ook een stuk beter mee opschieten. Ik had veel meer jongens waar ik mee speelde dan meisjes.
Rond m'n 10e verhuisde ik weer en toen lukte het me niet om vrienden te maken. Ik had wel 2 jongens waar ik mee praatte op school en die waren wel aardig maar verder waren het alleen maar van die meisjes die de ene keer heel aardig waren en de andere keer weer heel gemeen zonder reden. Ik ben altijd iemand geweest die tegen iedereen aardig is en iedereen te vriend wil houden. Ik ben ook altijd heel eerlijk geweest, iets wat jongere kinderen vaak niet altijd zijn.
Toen ik 12 was verhuisde ik weer en toen lukte het helemaal niet om vrienden te maken. Ik werd gepest omdat ik stotterde en kort haar had en omdat ik geen strakke shirtjes droeg zoals de andere meisjes. Ik had ook totaal andere interesses. Op m'n 11e las ik medische boeken geschreven voor specialisten over kinderkanker, neurologie, zeldzame ziekten, psychologie, etc.. Ik wou heel graag arts worden. De andere kinderen van mijn leeftijd toen (11-12-13 jaar) hadden nog geen idee wat ze wouden doen en speelde met barbies en begonnen net een beetje jongens te ontdekken, van die giechel meisjes. Ik had op m'n 9-10e al gevoelens voor jongens en dacht wel eens hoe het zou zijn om seks te hebben enzo. Vreemd op die leeftijd allemaal dus..
Toen ging ik naar de middelbare school en lukte het ook niet om een vriendenkring op te bouwen. Ik was gewoon te anders en de meeste zagen me als "weird" en raar omdat ik tijdens de pauze een boek over neurologie erbij pakte. Dat is natuurlijk ook raar maar dat interesseerde me gewoon enorm. Sterrenkunde was ook zo'n interesse van me. Op een gegeven moment werd ik depressief en ben toen antidepressiva gaan slikken die erg veel hielpen. Een maand later werd ik gediagnostiseert met een aantal psychiatrische aandoeningen waaronder ADD, dwangmatige stoornis, en een aantal andere problemen. Ik begon daar ook zware medicijnen voor te slikken en die hielpen allemaal perfect. De meeste mensen wisten niet eens dat ik iets mankeerde maar het zorgde er wel voor dat ik me alleen maar meer "anders" voelde!
Op mijn 16e ben ik weer verhuisd en ga nu, 2 jaar later eindexamen doen, VWO. Ik doe absoluut helemaal NIKS op school en haal hoge cijfers terwijl andere mensen uit mijn klas zich helemaal drie keer in de ronte werken en halen nog een onvoldoende. Ik heb van de school toestemming gekregen om te spijbelen omdat ik heb gezegt dat ik beter zelf leer en niks aan school heb. Ik heb dus eigenlijk al sinds de kerstvakantie vakantie aangezien ik nauwelijks meer naar school ben geweest en haast niks heb gedaan aan schoolwerk. De mensen uit m'n klas vinden me een outsider en begrijpen me absoluut niet, wat ook wel een beetje te begrijpen is op zich. Maar ik heb dus maar 1 vriendinnetje gemaakt sinds m'n 9e ofzo.
Nu zal ik een beetje over mijzelf in het algemeen vertellen:
Ik ben opzich heel sociaal, ga vaak uit naar een studenten discotheek en heb daar heel veel lol en ontmoet altijd leuke mensen (die dus student zijn en een stukje ouder). Ik ben dus niet echt een nerd wat je misschien wel zou denken na wat ik allemaal heb getypt! Ik kan mensen ontzettend goed inschatten van hoe hun karakter is en of ze me aardig vinden of niet, dat soort dingen. Ik let werkelijk OVERAL op, kijk altijd om me heen en weet altijd precies wat er gaande is (altijd al gedaan trouwens, al vanaf baby af aan keek ik altijd om me heen en wou alles zien). Ik ben zeker niet lelijk en heb als ik uit ga heel vaak jongens achter me aan lopen waar ik ook re-de-lijk vaak wel eens mee ga praten en best wel vaak mee zoen (en heel soms ook meer). Ik heb dus best wat ervaring op het gebied van jongens, best vaak een vriendje gehad maar dat duurde helaas nooit meer dan een maand.
Ik weet niet wat het is maar het lijkt altijd alsof ik op een gegeven moment gewoon uitgepraat ben en alsof alles van mijn kant moet komen. Als ik met een oudere jaars student praat of een relatie mee heb gaat het allemaal een heel stuk makkelijker en lijken ze ook een stuk geinteresseerder in mij en wat mij bezig houd. Jongens onder de 21-22 lukt het gewoon niet!!
Met meisjes is het precies hetzelfde, gewoon een vriendinnetje maken lukt niet omdat ze alleen maar aan zichzelf denken en andere interesses hebben. Als ze ouder zijn lukt dat meestal wel.
Het lijkt gewoon alsof ik niet goed ben in conversaties. Ik moet altijd over IETS praten terwijl meisjes die ik altijd zie kwekken met vriendinnetjes het meestal over niks hebben of loze onderwerpen.
Ik ben geinteresseert in techniek, geneeskunde, en dat soort dingen maar ben altijd heel erg geinteresseert in andere, hoe zij leven en doen. Ik mis zo dat ik nauwelijks echte vrienden heb!! Het lukt gewoon niet tenzij ze een stuk ouder zijn. Met volwassenen praat kan ik uren kletsen bijvoorbeeld.
Nu ben ik wel behoorlijk intelligent en dat heeft er natuurlijk ook veel mee te maken denk ik maar het is zo lastig. Ik voel me gewoon zo anders dan andere!!
Iemand advies, ervaring hiermee, hetzelfde probleem??? Ik zou het zo leuk vinden om eens een leuke vrienden kring op te bouwen maar het lukt me gewoon niet! Ik heb eigenlijk maar 1 heel goed vriendinnetje en een aantal andere mensen waar ik goed mee op kan schieten.
Bedankt voor het lezen in ieder geval!
Rond m'n 10e verhuisde ik weer en toen lukte het me niet om vrienden te maken. Ik had wel 2 jongens waar ik mee praatte op school en die waren wel aardig maar verder waren het alleen maar van die meisjes die de ene keer heel aardig waren en de andere keer weer heel gemeen zonder reden. Ik ben altijd iemand geweest die tegen iedereen aardig is en iedereen te vriend wil houden. Ik ben ook altijd heel eerlijk geweest, iets wat jongere kinderen vaak niet altijd zijn.
Toen ik 12 was verhuisde ik weer en toen lukte het helemaal niet om vrienden te maken. Ik werd gepest omdat ik stotterde en kort haar had en omdat ik geen strakke shirtjes droeg zoals de andere meisjes. Ik had ook totaal andere interesses. Op m'n 11e las ik medische boeken geschreven voor specialisten over kinderkanker, neurologie, zeldzame ziekten, psychologie, etc.. Ik wou heel graag arts worden. De andere kinderen van mijn leeftijd toen (11-12-13 jaar) hadden nog geen idee wat ze wouden doen en speelde met barbies en begonnen net een beetje jongens te ontdekken, van die giechel meisjes. Ik had op m'n 9-10e al gevoelens voor jongens en dacht wel eens hoe het zou zijn om seks te hebben enzo. Vreemd op die leeftijd allemaal dus..
Toen ging ik naar de middelbare school en lukte het ook niet om een vriendenkring op te bouwen. Ik was gewoon te anders en de meeste zagen me als "weird" en raar omdat ik tijdens de pauze een boek over neurologie erbij pakte. Dat is natuurlijk ook raar maar dat interesseerde me gewoon enorm. Sterrenkunde was ook zo'n interesse van me. Op een gegeven moment werd ik depressief en ben toen antidepressiva gaan slikken die erg veel hielpen. Een maand later werd ik gediagnostiseert met een aantal psychiatrische aandoeningen waaronder ADD, dwangmatige stoornis, en een aantal andere problemen. Ik begon daar ook zware medicijnen voor te slikken en die hielpen allemaal perfect. De meeste mensen wisten niet eens dat ik iets mankeerde maar het zorgde er wel voor dat ik me alleen maar meer "anders" voelde!
Op mijn 16e ben ik weer verhuisd en ga nu, 2 jaar later eindexamen doen, VWO. Ik doe absoluut helemaal NIKS op school en haal hoge cijfers terwijl andere mensen uit mijn klas zich helemaal drie keer in de ronte werken en halen nog een onvoldoende. Ik heb van de school toestemming gekregen om te spijbelen omdat ik heb gezegt dat ik beter zelf leer en niks aan school heb. Ik heb dus eigenlijk al sinds de kerstvakantie vakantie aangezien ik nauwelijks meer naar school ben geweest en haast niks heb gedaan aan schoolwerk. De mensen uit m'n klas vinden me een outsider en begrijpen me absoluut niet, wat ook wel een beetje te begrijpen is op zich. Maar ik heb dus maar 1 vriendinnetje gemaakt sinds m'n 9e ofzo.
Nu zal ik een beetje over mijzelf in het algemeen vertellen:
Ik ben opzich heel sociaal, ga vaak uit naar een studenten discotheek en heb daar heel veel lol en ontmoet altijd leuke mensen (die dus student zijn en een stukje ouder). Ik ben dus niet echt een nerd wat je misschien wel zou denken na wat ik allemaal heb getypt! Ik kan mensen ontzettend goed inschatten van hoe hun karakter is en of ze me aardig vinden of niet, dat soort dingen. Ik let werkelijk OVERAL op, kijk altijd om me heen en weet altijd precies wat er gaande is (altijd al gedaan trouwens, al vanaf baby af aan keek ik altijd om me heen en wou alles zien). Ik ben zeker niet lelijk en heb als ik uit ga heel vaak jongens achter me aan lopen waar ik ook re-de-lijk vaak wel eens mee ga praten en best wel vaak mee zoen (en heel soms ook meer). Ik heb dus best wat ervaring op het gebied van jongens, best vaak een vriendje gehad maar dat duurde helaas nooit meer dan een maand.
Ik weet niet wat het is maar het lijkt altijd alsof ik op een gegeven moment gewoon uitgepraat ben en alsof alles van mijn kant moet komen. Als ik met een oudere jaars student praat of een relatie mee heb gaat het allemaal een heel stuk makkelijker en lijken ze ook een stuk geinteresseerder in mij en wat mij bezig houd. Jongens onder de 21-22 lukt het gewoon niet!!
Met meisjes is het precies hetzelfde, gewoon een vriendinnetje maken lukt niet omdat ze alleen maar aan zichzelf denken en andere interesses hebben. Als ze ouder zijn lukt dat meestal wel.
Het lijkt gewoon alsof ik niet goed ben in conversaties. Ik moet altijd over IETS praten terwijl meisjes die ik altijd zie kwekken met vriendinnetjes het meestal over niks hebben of loze onderwerpen.
Ik ben geinteresseert in techniek, geneeskunde, en dat soort dingen maar ben altijd heel erg geinteresseert in andere, hoe zij leven en doen. Ik mis zo dat ik nauwelijks echte vrienden heb!! Het lukt gewoon niet tenzij ze een stuk ouder zijn. Met volwassenen praat kan ik uren kletsen bijvoorbeeld.
Nu ben ik wel behoorlijk intelligent en dat heeft er natuurlijk ook veel mee te maken denk ik maar het is zo lastig. Ik voel me gewoon zo anders dan andere!!
Iemand advies, ervaring hiermee, hetzelfde probleem??? Ik zou het zo leuk vinden om eens een leuke vrienden kring op te bouwen maar het lukt me gewoon niet! Ik heb eigenlijk maar 1 heel goed vriendinnetje en een aantal andere mensen waar ik goed mee op kan schieten.
Bedankt voor het lezen in ieder geval!
Zoiets noemt men "Lonely" ik denk dat je gewoon
fucking eenzaam bent en is moet werken aan je sociale leven
ga je ook niet te stappen/zuipen op koningen dag?
fucking eenzaam bent en is moet werken aan je sociale leven
ga je ook niet te stappen/zuipen op koningen dag?
en vrienden worden met oudere mensen van 25 ofzo is dat dan geen idee want daar zit je dan misschien meer op het zelfde niveau zeg maar en kan je wel mee praten.
Ado is the pride of Holland!
posten dat je gestopt bent met lezen lijkt me nogal overbodig.
@ TS: vaak is het zo dat je in een situatie kunt komen waarin je beter met ouderen kan opschieten en praten dan met leeftijdsgenootjes. Ik denk dat dat een redelijk veelvoorkomend probleem is. Zeker bij mensen die al een rugzakje vol ervaringen en problemen hebben.
Over vrienden; ik vraag me af wat je wilt? Sommige mensen zijn behpt met het vermogen om massa's vrienden te hebben en hebben misschien geen mensen waar ze echt op kunnen steunen. 1 echte vriend hebben en verder kennissen lijkt mij pers. daarom waardevoller.
Maar goed; als je mensen wilt leren kennen kun je altijd naar de sportschool gaan of een teamsport gaan doen
@ TS: vaak is het zo dat je in een situatie kunt komen waarin je beter met ouderen kan opschieten en praten dan met leeftijdsgenootjes. Ik denk dat dat een redelijk veelvoorkomend probleem is. Zeker bij mensen die al een rugzakje vol ervaringen en problemen hebben.
Over vrienden; ik vraag me af wat je wilt? Sommige mensen zijn behpt met het vermogen om massa's vrienden te hebben en hebben misschien geen mensen waar ze echt op kunnen steunen. 1 echte vriend hebben en verder kennissen lijkt mij pers. daarom waardevoller.
Maar goed; als je mensen wilt leren kennen kun je altijd naar de sportschool gaan of een teamsport gaan doen
♥ ♥ 13-08-2002 ♥ ♥
Ik heb het wel helemaal gelezen en ik denk dat je gewoon op een ander niveau zit dan de rest van je leeftijd en ik begrijp dat eigelijk best goed.
Ik heb ook altijd al andere intresses gehad waar anderen weinig vanaf wisten en ik heb dat "geheimgehouden", me er gewoon niet over uitgelaten. Ik kan ook beter opschieten met ouderen omdat die vaak serieuzer kúnnen zijn en vooral beter te vertrouwen.
Ik denk dat je gewoon moet gaan zoeken bij een groep mensen die je aanspreekt en daar proberen vrienden te maken. Leeftijd is opzich niet zo belangrijk, maar dat weet je zelf denk ik ook wel.
Veel succes iig
Ik heb ook altijd al andere intresses gehad waar anderen weinig vanaf wisten en ik heb dat "geheimgehouden", me er gewoon niet over uitgelaten. Ik kan ook beter opschieten met ouderen omdat die vaak serieuzer kúnnen zijn en vooral beter te vertrouwen.
Ik denk dat je gewoon moet gaan zoeken bij een groep mensen die je aanspreekt en daar proberen vrienden te maken. Leeftijd is opzich niet zo belangrijk, maar dat weet je zelf denk ik ook wel.
Veel succes iig
Op de een of andere manier valt het ook vaak niet echt in goede aarde als je openlijk ervoor uitkomt dat je je bewust bent dat je op een hoger niveau zit dan de rest, dat valt mij wel meer op in dit soort topics, mensen pikken dat op de een of andere manier gewoon niet. Zal wel iets menselijks zijn, dat ze zich niet minder willen voelen of zo.
Ik weet ook niet hoe je daarmee om kunt gaan eerlijk gezegd. In elk geval zorgen dat je jezelf niet als algemene maatstaf gaat zien en anderen als kinderachtig of oppervlakkig en dat dan gaat uitdragen, want dat zet sowieso kwaad bloed. Niet dat ik denk dat je dat doet hoor, maar dat zie ik soms ook wel eens gebeuren.
Verder biedt internet misschien een ingang voor jou om mensen te leren kennen, dat is in ieder geval wat breder dan alleen je school of het uitgaan.
Ik weet ook niet hoe je daarmee om kunt gaan eerlijk gezegd. In elk geval zorgen dat je jezelf niet als algemene maatstaf gaat zien en anderen als kinderachtig of oppervlakkig en dat dan gaat uitdragen, want dat zet sowieso kwaad bloed. Niet dat ik denk dat je dat doet hoor, maar dat zie ik soms ook wel eens gebeuren.
Verder biedt internet misschien een ingang voor jou om mensen te leren kennen, dat is in ieder geval wat breder dan alleen je school of het uitgaan.
In deze tijd. Mag ik gewoon eerlijk zeggen dat ik nog nooit zo gelukkig ben geweest als nu?
Massa's vrienden bestaat volgens mij niet...je kan wel bekende hebben, vrienden, maar die zijn niet te vergelijken met échte vrienden. Die heb je er maar één of enkele.quote:Op vrijdag 30 april 2004 21:33 schreef DarkElf het volgende:
Over vrienden; ik vraag me af wat je wilt? Sommige mensen zijn behpt met het vermogen om massa's vrienden te hebben en hebben misschien geen mensen waar ze echt op kunnen steunen. 1 echte vriend hebben en verder kennissen lijkt mij pers. daarom waardevoller.
zoals DarkElf zegt je moet iemand zoeken op wie je echt kunt bouwen en daarom gewoon een vriendenkring bouwen als je daar behoefte aanhebt.
Je kunt best meerdere goede vrienden hebben, maar je moet net het geluk hebben dat je die tegenkomt. Echte goede vrienden zijn echt een geschenk, die krijg je niet zomaar even op bestelling.quote:Op vrijdag 30 april 2004 21:38 schreef T1andonly het volgende:
Massa's vrienden bestaat volgens mij niet...je kan wel bekende hebben, vrienden, maar die zijn niet te vergelijken met échte vrienden. Die heb je er maar één of enkele.
Ik vind het vaak jammer dat mensen het zo als een statussymbool gaan zien. Als je veel vrienden hebt ben je dus geweldig en leuk, als je er minder hebt ben je stom en een sociale outcast - zo komen mensen die niet zoveel mensen kennen in een soort vicueuze cirkel terecht, gaan voelen dat ze niet leuk genoeg zijn of zo en dat maakt het alleen nog maar moeilijker.
In deze tijd. Mag ik gewoon eerlijk zeggen dat ik nog nooit zo gelukkig ben geweest als nu?
Dat is ongeveer het moeilijkste punt wat je daar aankaart, denk ik. Mensen voelen dat onbewust toch aan.quote:Op vrijdag 30 april 2004 21:37 schreef Angeles het volgende:
Op de een of andere manier valt het ook vaak niet echt in goede aarde als je openlijk ervoor uitkomt dat je je bewust bent dat je op een hoger niveau zit dan de rest, dat valt mij wel meer op in dit soort topics, mensen pikken dat op de een of andere manier gewoon niet. Zal wel iets menselijks zijn, dat ze zich niet minder willen voelen of zo.
Ik weet ook niet hoe je daarmee om kunt gaan eerlijk gezegd. In elk geval zorgen dat je jezelf niet als algemene maatstaf gaat zien en anderen als kinderachtig of oppervlakkig en dat dan gaat uitdragen, want dat zet sowieso kwaad bloed. Niet dat ik denk dat je dat doet hoor, maar dat zie ik soms ook wel eens gebeuren.
Niet zo belachelijk kindje als jij die een serieus topic wilt verkloten door er gewoon maar onzin in de posten.quote:Op vrijdag 30 april 2004 21:41 schreef Sp4wN het volgende:
[..]
Wat ben jij?
Ga lekker je scooter poetsen ofzo
Ja, dat denk ik inderdaad ook wel. Ik weet er ook niet echt een oplossing voor.quote:Op vrijdag 30 april 2004 21:42 schreef Maerycke het volgende:
Dat is ongeveer het moeilijkste punt wat je daar aankaart, denk ik. Mensen voelen dat onbewust toch aan.
In deze tijd. Mag ik gewoon eerlijk zeggen dat ik nog nooit zo gelukkig ben geweest als nu?
Ik begrijp wel wat je wilt te zeggen, maar ik kan eerlijk zijn ik heb niet veel echte vrienden.quote:Op vrijdag 30 april 2004 21:41 schreef Angeles het volgende:
[..]
Ik vind het vaak jammer dat mensen het zo als een statussymbool gaan zien. Als je veel vrienden hebt ben je dus geweldig en leuk, als je er minder hebt ben je stom en een sociale outcast - zo komen mensen die niet zoveel mensen kennen in een soort vicueuze cirkel terecht, gaan voelen dat ze niet leuk genoeg zijn of zo en dat maakt het alleen nog maar moeilijker.
Ik heb 2 mensen die ik écht vrienden kan noemen en die zullen ook wel altijd voor me klaarstaan hoop ik. Mijn beste vriendin en de vriend van haar.
Maar ik heb veel bekende, een vriendenkring, die bestaat uit mensen waar je veel me praat op school, sport, uitgaan e.d. en daarin kun je wel gaan en daar groeien in de groep.
Niet leuk genoeg zijn, ik heb dat ook (gehad). Maar je moet moet eigelijk gewoon jezelf durven zijn, als ze je niet accepteren hoe je bent zijn ze je niet waard
Daar is ook zo een-twee-drie geen oplossing voor denk ik. Je kunt je anders voordoen dan dat je bent, maar dan val je ook binnen no-time door de mand. Of mensen gaan je irriteren... of je vindt ze inderdaad kinderachtig. Dat alles is geen basis voor een langdurige vriendschap met iemand waarmee je niet op hetzelfde level zit.quote:Op vrijdag 30 april 2004 21:44 schreef Angeles het volgende:
[..]
Ja, dat denk ik inderdaad ook wel. Ik weet er ook niet echt een oplossing voor.
Niveauverschillen zijn er altijd.
Aan de hand van jouw verhaal dus meer ten opzichte van jouw leeftijdgenoten.
Laat me raden, je zou willen dat je lichamelijker wat ouder was?
Het punt is dat jij dus mensen zoekt die tegengas kunnen bieden, deze vind jij door dit soort mensen in een oudere leeftijdscategorie te zoeken. Vriendschap kan ook met mensen opgebouwd worden uit die oudere leeftijdscategorie.
Je mag je dan wel anders voelen dan leeftijdsgenoten, maar zoals altijd zijn er met jou meerdere mensen.
Zo heb je in ieder geval wel een uitdaging?
Uitdagingen kunnen erg motiverend zijn.
Aan de hand van jouw verhaal dus meer ten opzichte van jouw leeftijdgenoten.
Laat me raden, je zou willen dat je lichamelijker wat ouder was?
Het punt is dat jij dus mensen zoekt die tegengas kunnen bieden, deze vind jij door dit soort mensen in een oudere leeftijdscategorie te zoeken. Vriendschap kan ook met mensen opgebouwd worden uit die oudere leeftijdscategorie.
Je mag je dan wel anders voelen dan leeftijdsgenoten, maar zoals altijd zijn er met jou meerdere mensen.
Zo heb je in ieder geval wel een uitdaging?
Uitdagingen kunnen erg motiverend zijn.
Ik heb op de middelbare school nauwelijks echte vrienden gehad. Een vriendin van wie ik dacht dat ze mijn beste vriendin had, maar dat viel ontzettend tegen. Verder was ik gewoon eigenlijk best eenzaam. Daarna heb ik een hele tijd één echt goede vriendin gehad. Pas sinds een tijdje heb ik meer vrienden waar ik echt, echt van op aan kan.quote:Op vrijdag 30 april 2004 21:45 schreef T1andonly het volgende:
Ik begrijp wel wat je wilt te zeggen, maar ik kan eerlijk zijn ik heb niet veel echte vrienden.
Ik heb 2 mensen die ik écht vrienden kan noemen en die zullen ook wel altijd voor me klaarstaan hoop ik. Mijn beste vriendin en de vriend van haar.
Ik moet ook eerlijk zeggen dat ik me een tijdlang omringd heb met mensen waar ik eigenlijk niet zoveel mee had - en zij waarschijnlijk ook niet met mij, gewoon omdat je vrienden 'hoorde' te hebben. Ik heb ook heel lang gedacht dat ik de enige was die vaak eenzaam was geweest vroeger, maar als je er dan eindelijk met mensen over durft te praten blijkt dat heel veel meer mensen er last van hebben gehad.
Weinig of geen vrienden hebben blijft toch - vreemd - een taboe.
In deze tijd. Mag ik gewoon eerlijk zeggen dat ik nog nooit zo gelukkig ben geweest als nu?
Het is wel opvallend dat je -- terwijl je vrienden zoekt -- juist niet meer naar school gaat. Ik snap dat je denkt dat bij leeftijdsgenoten niet zoveel te halen valt, maar het is niet verkeerd om je onder de mensen te bewegen.
Ik snap het probleem overigens wel. Ik voelde me altijd meer thuis tussen wat oudere mensen. Misschien ook omdat ik een "late leerling" was (je weet wel, dat je pas later naar school mag, omdat je toevallig in oktober geboren bent). Daarom voelde ik me niet erg thuis tussen de leerlingen in mijn klas.
Toen ik ging studeren werd ik overigens een van de jongeren in de klas, wat wel prettig was. Ik kan je iig vertellen dat het voor mij eenvoudiger werd naarmate ik ouder werd. Na je 20ste groeien mensen qua verschil in geestelijke ontwikkeling verder naar elkaar toe. Mijn vriend is overigens 5 jaar ouder dan mij. Heb ooit een vriendje gehad die evenoud was als mij, en dat was toch minder prettig.
Maar goed, vrienden maken dus... Pfff, moeilijk! Zoals gezegd: zorg dat je iig onder de mensen blijft, ook al vind je daar niet echt aansluiting. Ook hoef je het niet raar te vinden om maar 1 of 2 echt goede vrienden te hebben. Dat kan af en toe heerlijk zijn! Bovendien kan internet een goede manier zijn om mensen te vinden met dezelfde interesses. Ga eens op zoek naar forums (liefst Nederlandstalig, anders ben nog steeds met mensen aan 't kletsen die je waarschijnlijk toch nooit kunt ontmoeten) en zorg dat je aan de praat raakt met leuke/interessante mensen. Zo heb ik mijn beste vriendin en mijn huidige vriend ontmoet. Plus nog een lading andere interessante mensen
Succes ermee!!
Ik snap het probleem overigens wel. Ik voelde me altijd meer thuis tussen wat oudere mensen. Misschien ook omdat ik een "late leerling" was (je weet wel, dat je pas later naar school mag, omdat je toevallig in oktober geboren bent). Daarom voelde ik me niet erg thuis tussen de leerlingen in mijn klas.
Toen ik ging studeren werd ik overigens een van de jongeren in de klas, wat wel prettig was. Ik kan je iig vertellen dat het voor mij eenvoudiger werd naarmate ik ouder werd. Na je 20ste groeien mensen qua verschil in geestelijke ontwikkeling verder naar elkaar toe. Mijn vriend is overigens 5 jaar ouder dan mij. Heb ooit een vriendje gehad die evenoud was als mij, en dat was toch minder prettig.
Maar goed, vrienden maken dus... Pfff, moeilijk! Zoals gezegd: zorg dat je iig onder de mensen blijft, ook al vind je daar niet echt aansluiting. Ook hoef je het niet raar te vinden om maar 1 of 2 echt goede vrienden te hebben. Dat kan af en toe heerlijk zijn! Bovendien kan internet een goede manier zijn om mensen te vinden met dezelfde interesses. Ga eens op zoek naar forums (liefst Nederlandstalig, anders ben nog steeds met mensen aan 't kletsen die je waarschijnlijk toch nooit kunt ontmoeten) en zorg dat je aan de praat raakt met leuke/interessante mensen. Zo heb ik mijn beste vriendin en mijn huidige vriend ontmoet. Plus nog een lading andere interessante mensen
Succes ermee!!
Hallo dan, ik moet eerlijk toegeven dat ik ook moeite had om door de tekst heen te komen. Maar dat zegt waarschijnlijk meer over mij dan over je verhaal (Bij mij maakt het nie uit wat ur staat, bij alles wat meer dan 3 regels is, val ik in slaap, of sla ik over)
Maarre, da's wel een beetje rottig dan, dat je d'r zo mee zit dan enzow. Want opzich is daar helemaal niks mis mee. Van oudere en volwassen mensen kun je toch veel meer leren, en die kwetsen je idd ook (vaak) niet zo. Ik ken dat wel hoor. Als je daarnaast maar iemand tegenkomt om niet bij na te denken om lekker te stappen ofzow idd. Misschien komt het wel dat ze je niet begrijpen enzo (ik zit bijvoorbeeld altijd al op een andere golflengte, waardoor sowiezo leeftijdgenoten mij niet vatten, en soms gewoon bijna niemand, maar oke) Of het komt omdat (of alletwee) je gewoon genoeg hebt meegemaakt, of misschien hebt geleerd idd. dat je automatisch een stuk verder bent, en dat je het dan niet zo past met mensen die niet serieus kunnen doen, of alleem maar aan feesten kunnen denken.
In elk geval (om te voorkomen dat ik bij mijn eigen post in slaap val) Wou ik ffies , melden dat je je nergens zorgen over hoeft te maken. Dat komt allemaal vanzelf goed, aangezien je vanzelf ouder wordt, pas je overal vanzelf beter tussen. En natuurlijk hoef je niet je netwerk op te bouwen op school, maar kan dat net zo goed, misschien zelfs beter op je werk. Daar zijn de meeste mensen (in mijn ervaring) wel serieus e.d.
Nouja, succes enzow d'rmee
[ Bericht 0% gewijzigd door FokCrash op 30-04-2004 22:23:13 (dertien in een dozijn spellingvouten eruithalen) ]
Maarre, da's wel een beetje rottig dan, dat je d'r zo mee zit dan enzow. Want opzich is daar helemaal niks mis mee. Van oudere en volwassen mensen kun je toch veel meer leren, en die kwetsen je idd ook (vaak) niet zo. Ik ken dat wel hoor. Als je daarnaast maar iemand tegenkomt om niet bij na te denken om lekker te stappen ofzow idd. Misschien komt het wel dat ze je niet begrijpen enzo (ik zit bijvoorbeeld altijd al op een andere golflengte, waardoor sowiezo leeftijdgenoten mij niet vatten, en soms gewoon bijna niemand, maar oke) Of het komt omdat (of alletwee) je gewoon genoeg hebt meegemaakt, of misschien hebt geleerd idd. dat je automatisch een stuk verder bent, en dat je het dan niet zo past met mensen die niet serieus kunnen doen, of alleem maar aan feesten kunnen denken.
In elk geval (om te voorkomen dat ik bij mijn eigen post in slaap val) Wou ik ffies , melden dat je je nergens zorgen over hoeft te maken. Dat komt allemaal vanzelf goed, aangezien je vanzelf ouder wordt, pas je overal vanzelf beter tussen. En natuurlijk hoef je niet je netwerk op te bouwen op school, maar kan dat net zo goed, misschien zelfs beter op je werk. Daar zijn de meeste mensen (in mijn ervaring) wel serieus e.d.
Nouja, succes enzow d'rmee
[ Bericht 0% gewijzigd door FokCrash op 30-04-2004 22:23:13 (dertien in een dozijn spellingvouten eruithalen) ]
In de eerste plaats denk ik dat je best aan jezelf mag toegeven dat je op een hoger niveau zit dan veel anderen van je leeftijd. Een beetje nederigheid blijft natuurlijk wel op zijn plaats , zoals hierboven ook al werd opgemerkt maak je met arrogantie ook geen vrienden.
Ik ben zelf ook 18, en ik herken veel uit je verhaal. Vooral wat je zegt over het niet kunnen voeren van 'conversaties'. Ik neem aan dat je bedoelt wat de Engelsen 'small talk' noemen. Ik heb daar ook altijd moeite mee, als ik me in zo'n loos gesprek meng heb ik altijd het gevoel dat ik vreselijke nutteloze en domme dingen sta te zeggen. Toch doe ik het maar af en toe, want oefening baart tenslotte kunst.
Ik heb maar één advies, en dat is om je niet af te sluiten voor sociale situaties. Zorg ervoor dat je gewoon onder de mensen komt - als je straks gaat studeren geen probleem - en laat iedereen in zijn of haar waarde. Wat maakt het uit dat degene met wie je praat niets weet van neurologie of andere onderwerpen die je interesseren? Grote vrienden zal je met die persoon niet worden, maar mensen die op een wat minder ontwikkeld niveau denken kunnen op een bepaalde manier ook best interessant zijn.
Ik probeer ook zo hier en daar een gesprek aan te knopen, en ik ben iedere keer weer verbaasd als ik eens een interessant persoon tegenkom. Dat gebeurd natuurlijk niet vaak, maar vaker dan je zou denken!
, zoals hierboven ook al werd opgemerkt maak je met arrogantie ook geen vrienden.Ik ben zelf ook 18, en ik herken veel uit je verhaal. Vooral wat je zegt over het niet kunnen voeren van 'conversaties'. Ik neem aan dat je bedoelt wat de Engelsen 'small talk' noemen. Ik heb daar ook altijd moeite mee, als ik me in zo'n loos gesprek meng heb ik altijd het gevoel dat ik vreselijke nutteloze en domme dingen sta te zeggen. Toch doe ik het maar af en toe, want oefening baart tenslotte kunst.
Ik heb maar één advies, en dat is om je niet af te sluiten voor sociale situaties. Zorg ervoor dat je gewoon onder de mensen komt - als je straks gaat studeren geen probleem - en laat iedereen in zijn of haar waarde. Wat maakt het uit dat degene met wie je praat niets weet van neurologie of andere onderwerpen die je interesseren? Grote vrienden zal je met die persoon niet worden, maar mensen die op een wat minder ontwikkeld niveau denken kunnen op een bepaalde manier ook best interessant zijn.
Ik probeer ook zo hier en daar een gesprek aan te knopen, en ik ben iedere keer weer verbaasd als ik eens een interessant persoon tegenkom. Dat gebeurd natuurlijk niet vaak, maar vaker dan je zou denken!
Socialism is a philosophy of failure, the creed of ignorance, and the gospel of envy, it's inherent virtue is the equal sharing of misery. Winston Churchill
Ik herken daar ook wel wat in. Je schrijft dat je 18 bent. Dan is het imo nog ff doorbijten totdat je kunt gaan studeren. Je komt dan vanzelf als je een beejte actief wordt in bijvoorbeeld studentenverenigingen of faculteitsraad enz. ouderejaars tegen waar het wel mee klikt. Zo ging het bij mij in elk geval wel. En naar mate je ouder wordt, word je als je "anders" bent eerder geaccepteerd. Je omgeving wordt immers ook volwassener.
So Long and Thanks for All the Fish
Ik snap je probleem wel, ijsvogeltje. Ik heb ook maar één persoon met wie ik echt op level zit. Binnen mijn familie zijn er trouwens wel mensen met wie ik ook super kan praten. Maar als ik met andere mensen praat, is het vaak zo dat ik meer mee praat. Ik vind dat niet erg, maar mijn onderwerpen komen niet echt aan bod. Maar het is niet alleen het onderwerp, het is vooral hetzelfde voelen, voelen dat je hetzelfde voelt.
Kennis komt bij de meeste mensen met de jaren, dus dat je met wat oudere mensen beter opschiet is logisch. Toch moet je niet te veel aan leeftijd hechten. Net zo min je te veel aan kennis moet hechten. Want al is kennis wel noodzaak wil je een nuttig gesprek kunnen voeren, kennis maakt geen kennis.
Kennis komt bij de meeste mensen met de jaren, dus dat je met wat oudere mensen beter opschiet is logisch. Toch moet je niet te veel aan leeftijd hechten. Net zo min je te veel aan kennis moet hechten. Want al is kennis wel noodzaak wil je een nuttig gesprek kunnen voeren, kennis maakt geen kennis.
PE#1
|
|
