Maar nu zit ik hier dus vreselijk verward te wezen en ik weet het echt niet meer...ik weet niet wat ik nu wil, of niet wil. Ik ben altijd zeer onregelmatig ongesteld en doemscenario's van niet zwanger worden doemen op. Maar om die reden nu aan kinderen te beginnen? Of moet ik mijn verwarring zien als een teken dat ik er emotioneel gezien misschien wel klaar voor ben? Ondanks de minder goede timing?
Alsjeblieft, geef me raad, een troostend woord of een schop onder me kont: ik weet echt effe niet wat ik moet voelen of doen..en ik weet niet eens waarom ik nou zit te snotteren, die kut hormonen ook! 
* Barb wil niet dat tootepootje verdrietig is 
Kop op lieffie, this too will pass en ik hoop voor je dat je snel weet waarom je je zo voelt.
Je mag zoveel huilen als je wilt, echt wel
Net een hele 'zwangere vriendinnen-invasie' gehad en dat het met mij allemaal niet lukt enzo...
En dan gun je het iedereen best wel, maar je wil zelf ook...
voor Catootje
Komt allemaal best wel weer voor elkaar
Dikke voor jou.
[offline]
Hoe was je vakantie?
[/offline]
Als het een troost is: ik heb zelf een keer stiekem huilend op de bank gezeten met een pasgeboren baby van een vriendin van mij. Ja, ik was dus op kraamvisite. Ook ik was toen net ongesteld gewoden. En redeloos jaloers. Terwijl ik nota bene nog gewoon de pil slikte hoor! En kinderen krijgen qua omstandighedennog niet goed uitkwam - vonden wij.
Maar kinderen krijgen komt eigenlijk - rationeel gezien - eik nooit goed uit, ben ik achtergekomen. Bij ons moest er een heel ernstige ziekte van Marco aan te pas komen om de knoop makkelijk door te hakken. Anders waren we misschien nu ook nog aan het twijfelen.
En ja, je weet pas of je zwanger kunt worden als het zo ver is. Maar wanhoop niet meteen (misschien heb je mijn andere mailtje bij het baby-topic al gelezen). Onregelmatig ongesteld zijn hoeft ook weer niet meteen dramatisch te zijn, het is alleen wat lastiger om de eisprong te bepalen (maar zwanger worden is niet onmogelijk, weet ik van een aantal mensen uit mijn omgeving). Kortom: wanhoop niet voor het echt nodig is. En laat je niet opjagen.
N.
Meissie toch, wat een gevoelens allemaal! In de war, niet blij, boos.. Om een babietje in de maak. Ik kan het me goed voorstellen hoor.
Elke vrouw krijgt toch op een gegeven moment een periode van twijfel en onzekerheid. Meestal wordt dit wel gevoed door omstandigheden van buitenaf. In jouw geval denk ik ook. Je bent al maandenlang enorm betrokken bij de baby topics, als ik jouw posts daarin lees zie ik een warme, het hart overlopend van liefde voor al dat grut, vaak emotionele Catoot daar posten. Vind je het dan gek dat je bij de eerste de beste IRL vriendin die jou haar geluk mededeelt even flink in de war raakt? Ik niet.
Onwillekeurig ben je waarschijnlijk in je bol veel bezig geweest met de baby's van iedereen in het baby topic en met de baby's die nog op komst zijn. Je maakt je dan, volkomen logisch, voorstellingen hoe het zou zijn als je zelf... Rationeel heb je samen met je lief besloten dat jullie nog niet aan een kleintje gaan beginnen, terwijl je emotie zich uit in dat topic. Tja, en dan ineens een vriendin die het nog dichter bij brengt.
Kop op meis, ik begrijp het wel. Neem even de tijd om het lekker van je af te kletsen en te brullen, deze gevoelens. Het gaat weer over, heus. En niet meteen panieken dat het niet zou gaan bij jullie als je niet NU onmiddellijk eraan zou beginnen. Dat heeft Nausicaa heel goed verwoord.
En de enige die kan bepalen of je toe bent aan een kleintje zijn jouw vriend en jezelf. En ga er maar vanuit dat elke keus die je dan maakt goed zal zijn.
hele dikke knuffel
Ik was ook net een reply aan het schrijven, maar Elizabeth heeft het al zo prachtig gezegd, dat ik er weinig meer aan toe te voegen heb!
Ik herken de verwarde gevoelens van je heel erg, dus niks geks aan ofzow
Lekker janken als je er behoefte aan hebt, en delen met anderen als dat kan. Ook die zwangere vriendin heeft ze gehad waarschijnlijk, die rare twijfels en verwarde emoties.
Knuff uut Grun!
Catootje, dat je in de knoop zit, prima, daar heeft iedereen wel last van. Dat het steekt dat je vriendin zwammer is en jij niet (ook al was het een verstandelijke beslissing) is ook best normaal hoor. Je hebt dubbele gevoelens, maar dat betekent nog niet dat je het haar misgunt ofzow.
Maar laat je daardoor iig niet zo in de war raken als nu gebeurt, dat heeft geen enkele zin.
En een zwangerschap er doorheen jensen omdat je bang bent niet zwanger te kunnen raken is zinloos. Hoogstwaarschijnlijk kun je dat namelijk wel, en ben je uiteindelijk eerder moeder dan je wellicht wil zijn.
Een kind is een heikele zaak, hoor
Doe nou maar gewoon eerst de zakies op een rijtje zetten (gevoelsmatig, rationeel en hormonaal) en wen eerst maar aan die zwangerschap van die vriendin van je 
Komt allemaal best goed, maar niets overhaast doen.
Je bent gewoon een mens met menselijke gevoelens.
Heel normaal.
V.
quote:Wie is er hier nou de zwammer ?
Op vrijdag 03 augustus 2001 18:39 schreef Verbal het volgende:
*schop onder je kont*Catootje, dat je in de knoop zit, prima, daar heeft iedereen wel last van. Dat het steekt dat je vriendin zwammer is en jij niet (ook al was het een verstandelijke beslissing) is ook best normaal hoor. Je hebt dubbele gevoelens, maar dat betekent nog niet dat je het haar misgunt ofzow.
Drink ff glaasje water, ga rondje hardlopen, en lees dit nog eens.
Iig suc6.
Ik ken dat ook die verwarring, ik had die toen mijn jongste zusje zwanger werd. Ik vond het gewoon oneerlijk. Zij was jonger dan ik, hoe had ze het lef.
En ook nu heb ik dat soms wel, ben jouw leeftijd, het gevoel dat ik ooit een kindje wil is er absoluut, alleen NU NOG NIET! Maar dan toch, ergens in je achterhoofd, dat verdomde stemmetje. Doe het nu, anders is het misschien te laat. Je wordt er ook niet jonger op... Je kent het wel zo te horen
Ik kan dit meestal stoppen door heel eerlijk te kijken naar mijn leven, naar de verwarring die ik soms nog heb ik mijn hoofd, de onzekerheden waar ik nog mee leef. Daar is helemaal nog geen ruimte voor een grote kleine verantwoordelijkheid, hoe lief ze er ook uit zien.
Naar vrienden en bekenden die met "het blije nieuws" komen, ben ik daar soms heel eerlijk in. Laatst heb ik een collegaatje verteld dat ik heel blij voor d'r ben maar ook dat ik af en toe heel jaloers naar haar groeiende buik zal kijken.
Hee Catoot, laten wij gewoon even wachten tot we er zelf ook klaar voor zijn. Dan kunnen we onze kindjes ontspannen laten groeien in onze buiken en ze alle aandacht geven die ze nodig hebben. Tot die tijd geven we gewoon lekker alle aandacht aan onzelf.
Enne, als er dan geen babytopic nummer 103 is, openen we zelf lekker een vervolg deel 1.
Knuffel!
Zodra je echt concrete plannen hebt moet je maar eens gewoon naar de dokter gaan og het allemaal goed zit en het er daarna eens met je vriend over hebben.
En ik zou die vriendin nog maar even bellen om te zeggenb hoe blij je voor haar bent, he.
Maar goed, ik heb dus gejankt en nog es gejankt, en dat is nu wel weer over. Maar ik wieber gewoon heel erg heen en weer: ik ben voortdurend met kinderen bezig. Maar ook vaak in de zin van: oef, wat fijn dat we ze nog niet hebben. Ik geloof niet dat ik het heel rooskleurig bekijk of zo. Maar ik ben gewoon hartstikke nerveus: zit ik te wachten op 'het grote gevoel', of is dit het al? Straks krijg ik het gevoel nooit helemaal goed, en dan word ik geen moeder, of dan eindelijk krijg ik dat gevoel en dan word ik niet zwanger, of....Waarschijnlijk hebben jullie gelijk, en zijn deze tranen meer menstruatietranen. Naja, ik ga maar es vroeg naar bed, want ik ben ook niet echt rationeel meer geloof ik. Hardstikke bedankt voor die lieve woorden en schopjes, en steun...ik wist wel dat jullie dat konden 
, ik knap er echt altijd van op....Ik wilde mijn vriend niet al te veel meer belasten, nadat hij al de hele dag geconfronteerd wordt met menstruatiepijnen en -verdrietjes. Het laatste wat ik wil, is dat ik hem 'dwing' om eerder aan kids te beginnen.
quote:HEEEEJ
Op vrijdag 03 augustus 2001 18:43 schreef Barb het volgende:[..]
Wie is er hier nou de zwammer ?
Doe eens aardig doen tegen mij!!!
V.
quote:Of hij jou dwingt om later aan kids te beginnen.
Op vrijdag 03 augustus 2001 20:03 schreef Catootje het volgende:Het laatste wat ik wil, is dat ik hem 'dwing' om eerder aan kids te beginnen.
Want daar zit de clou natuurlijk.
Maar goed, je hebt gewoon last van een soort jaloerse ''waarom zij wel en ik niet'' gevoelens. En omdat je dat niet van jezelf accepteert of kinderachtig vindt, wordt je verdrietig en in de war. Overkomt een hoop mensen wel eens.
jongens/mannen kunnen dat ook hebben als er één van een vrijgezellen clubje ineens verkering met een mooie meid krijgt 
kinderen krijgen is niet zomaar iets, als je hier samen achterstaat (correctie: als je er samen achter kunt staan) is het gewoon veel prettiger..
en (ik ben het met manono eens) tuurlijk ben je blij voor je vriendin..!
Sterkte hoor
Na een dagje genieten bij vrienden met een kindje hakten we vervolgens de knoop door,en verdween de pil in de prullenbak.
Toen bleek dus eigenlijk dat al die verwarrende gevoelens betekenden dat ik er eigenlijk heel erg naar verlangde,en viel alles op z'n plaats.
Het gevoel er nog niet 100 % aan toe te zijn verdween niet meteen,want je weet pas wat het is als je het kindje in je armen hebt,maar het was duidelijk de juiste beslissing,voor ons dan.
Dus lieve Catoot,haal nog even diep adem,sluit nog niets uit,en onderzoek de komende tijd nog even hoe je er tegenover staat.
Als het verlangen zwaarder gaat wegen dan de praktische bezwaren,moet je nog maar eens met je vriend gaan praten.
Succes meid,en sterkte.
quote:He Catoot, als je gewoon echt zeker weet dat jullie ze willen en er zijn geen grote belemeringen in de vorm van echt te weinig geld of zo dan moet jullie misschien toch nog eens samen gaan nadenken. Ik denk dat kinderen nooit uitkomen, dat er altijd wel een handiger moment is (belangrijk project op werk klaar, nieuw huis, verbouwing etc.) en dat je dar dus niet op moet gaan wachten. Wil je ze echt? Kan het financieel? Zijn jullie het eens? Misschien is dit dan wel het moment waarop je zat te wachten.
Op vrijdag 03 augustus 2001 17:49 schreef Catootje het volgende:
Ik wil ook graag kinderen, maar mijn vriend en ik wilden nog effe wachten. Tenminste, verstandelijk gezien is dat het slimste.
En niet panieken als het niet meteen lukt he? Dat zegt niets over je vruchtbaarheid. Dat zwanger worden kan echt wel een paar maanden duren. Onregelmatig ongesteld zegt alleen wat over dat je cyclus niet regelmatig is, niet over of je eisprong hebt en hoe de kwaliteit van alles is. Misschien produceer je wel super-eieren
! Zo goed dat je lichaam dat niet te vaak aankan !Ow dit is zo herkenbaar. Wat heb ik vaak jaloers naar zwangere vrouwen gekeken en naar vriendinnen met kindjes terwijl ik zelf mijn leven nog niet zo geweldig op orde had. Ik zei altijd "ik wil jong kinderen" maar ik heb een aantal jaren met wat (gezondheids)problemen gezeten. Het oneerlijke van de situatie vond ik dan altijd dat die mensen ( zwanger of met kinderen) het allemaal zo "voor elkaar" leken te hebben en ik nog helemaal niet. Ik wilde ook zo gezond en gesetteld zijn en aan kindjes beginnen.
Wat ik wel weet is dat je altijd wel redenen vind om het uit te stellen ( carriere, nieuw huis, geldgebrek etc. etc.) maar als je het echt graag wilt dan kan ineens een hoop.
Verder wilde ik nog een heleboel zinnigs zeggen maar beter dan ElizabethR dat gedaan heeft lukt mij niet.
* Lois geeft Catoot dan maar een dikke knuffel
)....en nu loop ik een fase achter en voel ik mij een beetje belazerd! Klopt niks van, maar ik merk dat dit niet meer logisch te beredeneren is. Bovendien vind ik dit een mooie gelegenheid om haar te zeggen dat ik van haar hou en dat ik haar het beste gun.Fase twee van mijn plan: Mijn vriend en ik spreken een maand af waarop ik de pil wegdoe. Ik ben al zo ontzettend lang aan het denken over....tijd voor een soort van planning, en een gevoel van controle. Ik merkte gisteren al dat hij wel bereid is om consessies te doen.
Het kost je een paar uur slaap, maar dan heb je ook wat!!
Ik ben blij dat je je vandaag wat beter voelt, en dat je vriend onverwachtser uit de hoek is gekomen dan je dacht.
voor jou
Komt allemaal wel op z'n pootjes terecht hoor
Het is namelijk zo verschrikkelijk herkenbaar (in onze leeftijdsgroep
), maar toch een onderwerp dat je zo lastig bespreekt. Het gaat namelijk een beetje over hormonen, een klein beetje over jaloezie en de reacties zijn dan vaak voorspelbaar: 'ach je bent een vrouw ' of 'pff, vrouwen'. Jullie kennen het vast wel
Gewoon zeggen dat je eik een beetje jaloers bent en zelf ook wil, maar dat het nog niet kan of zoals bij mij niet lukte, is vaak not done.
En dan ineens zo'n topic (samen met de baby-topics) met zulke fijne en herkenbare reacties erin in de grote jungle die Fok! heet: heel erg prettig
.En nu er enigzins een beslissing is gevallen,wordt dit voor jullie ook een spannende tijd.
Denk niet dat de verwarring nu voorbij is meid,het wordt allemaal nog veeeel erger.
Maar je bent bezig met positieve dingen,en dat is altijd goed.
Ik wens je het allerbeste,geniet er maar van.
Ja,ook van al dat 'emotionele gedoe',want zo'n besluit neem je maar één keer,en het hoort er gewoon bij.
quote:Ik denk dat dat ook komt door de roze wolk: je wordt zooo gepusht om zwangerschap en kindjes te omgeven door niets dan mooie en fijne gevoelens, dat er geen ruimte lijkt te zijn voor de negatieve dingen. Ik vond het heel erg dat ik jaloers ben op mijn vriendin, en daardoor werd mijn verwarring alleen maar groter: gunde ik het haar dan niet? Terwijl, na een nachtje rust, het zo logisch lijkt.
Op zaterdag 04 augustus 2001 11:13 schreef Tinkerbell het volgende:
Wat ik nog even kwijt wil is dat ik het eik fijn (en dapper) vind dat je dit topic hebt durven openen, Catootje. Je zag hoe snel de reacties kwamen!
Het is namelijk zo verschrikkelijk herkenbaar (in onze leeftijdsgroep
Het gaat namelijk een beetje over hormonen, een klein beetje over jaloezie en de reacties zijn dan vaak voorspelbaar: 'ach je bent een vrouw ' of 'pff, vrouwen'. Jullie kennen het vast wel
Gewoon zeggen dat je eik een beetje jaloers bent en zelf ook wil, maar dat het nog niet kan of zoals bij mij niet lukte, is vaak not done.
En dan ineens zo'n topic (samen met de baby-topics) met zulke fijne en herkenbare reacties erin in de grote jungle die Fok! heet: heel erg prettig
Inderdaad: de leeftijd begint mee te spelen, en zoveel dingen meer. Juist Fok vind ik dan een fijn middel om dit soort dingen te zeggen: de reacties deden me goed. Je krijgt meteen een stoot van alles wat, een cocktailtje lieve woordjes, steun, zinnige woorden en wat gepor: kom op, daar gaan we weer! Helpt altijd! Ik wist het gisteren echt niet meer, en als je dan de reacties leest denk je van, och....dat is ook allemaal zo. Het was zo gek om effe helemaal niet te weten wat je denkt of voelt:ik werd er een beetje bang van.
Dank je wel, Catootje, voor je moed om dit topic te openen. Het is goed om te merken dat dit soort gevoelens voor zoveel vrouwen zo herkenbaar zijn.
Ik ben blij dat je de zaken na een nachtje alweer zo goed op een rijtje hebt en wens je er alle succes mee.
Kom op, hee.
Ik heb besloten om het toch meteen te vertellen omdat ik graag wilde dat iedereen begreep waarom ik zo misselijk en moe was. Ook als ik me dan ziek meldde dat de reden gewoon duidelijk was.
Mijn baas heeft (gelukkig) besloten mijn jaarcontract om te zetten in een vast dienstverband omdat mijn werk gewoon prima in orde was. De zwangerschap speelde daar geen rol in. De evt. promotie waar ik nar toe aan het werken was is wel uitgesteld omdat ik natuurlijk nu bijna een half jaar er tussen uit ben (logisch ook).
Ik kan me je gevoel heel goed begrijpen. Ik heb me vaak zat groot gehouden als mensen in me omgeving zwanger waren en ik weer niet Het gevoel wat je tegenover je vriendin heb lijkt me duidelijk. Je bent er gewoon aan toe
Goed dat je je gevoelens zo uit. Het heeft hier geleid tot een hoop opbeurende woorden en ervaringen en in je prive situatie zelfs al tot wat meer duidelijkheid.
Ik hoop dat je weet dat je niet de enige ben met deze gevoelens en dat het dus zeker niet gek is.
Een opbeurende knuffel van mij.
doei doei
het feit dat je met kinderen werkt maakt het natuurlijk niet gemakkelijker.
bedenk even wat je wilt, je wilde zo graag weer een baan, je hebt er zoveel voor gedaan om weer fit te worden. Ik bewonder je daar echt om.
Probeer te bedenken wat je nou echt wil, want volgens mij ben je aan het twijfelen.
Baan of kind, een moeilijke beslissing, maar je was zo trosts op je vroegere baan, je had er plezier in en je zou het best graag weer terug willen als dat kon.
Ik gun je het moederschap van harte als dat is wat je wilt, maar denk ook even aan het plezier aan het doen van een job waar je goed in was en dat je met plezier deed.
Kortom, laat niet de zwangerschap van je vriendin je leiden tot een beslissing,laat het je eigen beslissing worden.
otaku-san
Hoest nou?
Ik ken dat wel hoor, heb ook menig keer staan slikken met kadootjes in mijn hand die ik zo verschrikkelijk graag voor mezelf had gekocht. Aan de andere kant was ik een dwangneuroot met het slikken van de pil omdat ik wel wist dat het met de toenmalige partner helemaal niet im frage was om aan kinderen te beginnen.
Ook toen wist ik al dat een eventuele zwangerschap niet vanzelfsprekend goed zou gaan en dat maakte het nog moeilijker, met als hoogtepunt een niet meer te stoppen huilbui bij de doop van het kind van 1 van mijn beste vriendinnen. Gruwelijk gewoon, ik huil zelden, NOOIT met publiek en ben bepaald niet kerkelijk. Allemaal geschokte gezichten om me heen en de nieuwbakken moeder deed vanwege gierende hormonen maar mee.....
Maar nu, ben ik binnen anderhalf jaar getrouwd met de grote liefde en heb de pil in de prullenbak gedropt.
En blijf ik twijfelen! Aan de ene kant kan ik niet wachten totdat het "lukt" aan de andere kant zwaai ik soms mijn nieuwbakken stiefkindjes uit met meer enthousiasme dan fatsoenlijk is 
.
Mijn conclusie: Nu "mag" het, en eigenlijk vind ik dat hartstikke eng! Ook ik heb ruim 10 jaar met kinderen gewerkt en misschien weet je dan ook wel te goed waar je aan begint, wat de roze wolk al helemaal moeilijk maakt om te verschijnen.
Ik weet helemaal niet of je iets aan dit verhaal hebt, ik hoop het wel en idd....we openen gewoon een babytopic 100 en tig!
Verder sluit ik me aan bij de rest, hartstikke goed dat je dit topic geopend hebt, ik zat er in ieder geval op te wachten.
Liefs voor jou en niet te veel tobben hoor!
wat doe je nu?.
Alles tegelijk?
ik snap het wel helemaal denk ik, en het is ook heel begrijpelijk maareh.......neem je wel je eigen catootjes moment voor een lief catootebabytje?? en niet de "meisjes" afspraken van toen (samen zwanger worden???)
Ben erg blij dat het inmiddels alweer wat beter met je gaat meis. Brul nog maar fijn al die emoties weg maar doe je wel rustig aan lief? misschien kunnen we volgende week een bijklep afspraak maken?
Enneh.... weg bij die computer
Vakantie vieren jij!!!.... Boevenkind!!!!!
Gaan er bij jou ineens van allerlei dingen in je hoofd afspelen.Begrijpelijk hoor je komt allemaal wel eens op een punt dat je denkt ,ja dat wil ik nu ook moeder worden,maar of dat het voor jou nu het goede moment is?????
Dat weet alleen jij wat je beslissing ook is ik sta achter je ,geef je even een symbolische knuffel,en laat gauw weer iets van je horen he.
Veel liefs Ingrid.
We hebben een datum (wees gerust, vrij ver vooruit) gepland waarin ik stop met de pil. Van me vriend mag het eerder, mag ook later. (lekker makkelijk, Catootje beslist, hij niet verantwoordelijk: viel bij navraag gelukkig erg mee) Die datum is zo ruim, dat daarbinnen een baan zoeken en een huis vinden lukken moet, maar weer niet zo ver weg dat mijn gillende hormonen dat niet houden.
Voordeel is voor mij: het plan (waar ik mij niet aan hoef te houden), en het feit dat ik bedenktijd heb. We hebben ook besloten het er voorlopig niet over te hebben. En dan es kijken wat de gevoelens doen. Misschien blijkt dat ik er echt nog niet aan toe ben, misschien dat ik juist wel...Wat ik merk is dat mijn vriend en ik meteen onze relatie hebben besproken: supergelukkig blijken te zijn, en dus nu maar vrolijk doortuffen!
Succes Catootje!
Hou je wel in je achterhoofd dat artsen aanraden dat je een paar maanden na pilgebruik pas zwanger "moet" raken ?? Ze hebben liever dat je eerst even de pil je lichaam uitwerkt. ( niet dat het echt kwaad kan geloof ik, maar waarom dat risico nemen)
Lois, schijnt niets uit te maken van die pil (volgens mijn gyn). Het wordt alleen aangeraden omdat het anders wat lastig wordt om de duur van je cyclus te bepalen en dus kunnen ze dan moeilijker bepalen hoe lang je eventueel zwanger bent.
Hormoontjes zijn na de eerste "normale" menstruatie je lijf uit, zegt ie.
quote:Ow, was ik fout geinformeerd, sorry.
Op vrijdag 10 augustus 2001 20:49 schreef Leah het volgende:Lois, schijnt niets uit te maken van die pil (volgens mijn gyn). Het wordt alleen aangeraden omdat het anders wat lastig wordt om de duur van je cyclus te bepalen en dus kunnen ze dan moeilijker bepalen hoe lang je eventueel zwanger bent.
Hormoontjes zijn na de eerste "normale" menstruatie je lijf uit, zegt ie.
* Lois slikt ook geen pil en weet dat soort dingen ook niet zo goed.
Bij mij was de nasleep van de pil wel degelijk aanwezig, maar dat is voor iedereen geloof ik anders.
Uiteindelijk was ik na 9 maanden echt zwanger, dus alles is toch nog goed gekomen
Veel succes toegewenst aan alle meiden die (nu of later) zwanger willen worden!!
Niet zo gauw sorry zeggen hoor!
Mijn eerste menstruatie had ook even wat moeite om op gang te komen maar daarna zat en zit ie keurig om de 28 dagen.
Hormonen? Menstruatie? Kweet ut ook niet..
Feit is dat ik nu weer met tranen in m'n ogen zit..
quote:* Moonah heeft dat ook....
Op zaterdag 11 augustus 2001 08:47 schreef E.T. het volgende:
Waarom zit ik zovaak met tranen in mijn ogen in Lifestyle???Hormonen? Menstruatie? Kweet ut ook niet..
Feit is dat ik nu weer met tranen in m'n ogen zit..
Lieve dames, ik heb niet echt een bijdrage aan dit topic, maar het is er wel een dat ik in de gaten houd. Doet toch wel wat met me....
quote:Ja bij mij in iedergeval wel.
Op zaterdag 04 augustus 2001 12:12 schreef Catootje het volgende:
Praktische vraag: Weet iemand hoe dat zit met jaarcontract/zwangerschap? Als je een jaarcontract hebt, dan zwanger wordt: heb je je kansen dan op een vast contract verspeeld?
Ik had eerst een halfjaar contract toen kreeg ik een jaar contract en werd ik ook zwanger ze zeiden van tevoren al dat na mijn jaar contract ik niet meer hoefde terug tekomen.
Waar ik aan moest denken was dat onze post-Pfeiffer-verhalen best wel heel erg overeen kwamen, en we daar vaak om hebben zitten lachen. Voor mij is dat nu een jaar of 4 geleden, en nu ik in verwachting ben, ben ik er vreselijk blij mee dat ik dat niet eerder geraakt ben. Eigenlijk ben ik zelfs blij met de twee extra jaren die moeder natuur ons er nog gratis en voor niks heeft bijgegeven.
Deels omdat het lichamelijk zo af en toe best zwaar is, en ik blij ben dat m'n lijf even heeft kunnen bijkomen, voor zover dat ging. Ook dat ik eraan heb kunnen wennen hoe het nu werkt. Voor jou misschien anders omdat je er minder/andere gevolgen aan hebt overgehouden, maar toch....
Het andere deel is dat ik na twee jaar ziek zijn ergens toch het gevoel had dat ik iets goed moest maken, dingen inhalen, en daar nu voldoende tijd voor heb gehad. We hebben nog even lekker ons eigen leventje kunnen leven. Ik denk dat dat me nu iets rustiger maakt, wat minder bang 'of ik wel een goede moeder kan zijn' dat ik een paar jaar geleden was geweest.
knor
Tis zo leuk!
quote:Heb ik ook, E.T., in deze en de baby-topics dan. En ik ben niet eens ongesteld of zo. Van dat bevallingsverslag van Lois heb ik vreselijk moeten huilen.
Op zaterdag 11 augustus 2001 08:47 schreef E.T. het volgende:
Waarom zit ik zovaak met tranen in mijn ogen in Lifestyle???Hormonen? Menstruatie? Kweet ut ook niet..
Feit is dat ik nu weer met tranen in m'n ogen zit..
Hoe gaat het trouwens met je gezondheid,daar lees ik weinig meer over.
Ingrid.
quote:Gezondheid is weer helemaal hertseld, en de zwangerschapsprikkels zijn weer minder...(Ik ben jou niet vergeten hoor meidje, ook al denk je dat soms wel: ik houd je best in de gaten)
Op maandag 20 augustus 2001 15:52 schreef gezondheid het volgende:
Heeeeeeeeeeeeeee die Catootje,hoe is het allemaal daar in Groningen.Ben je al weer helemaal over je zwangerprikkels heen????of zit het je nog niet helemaal lekker.
Hoe gaat het trouwens met je gezondheid,daar lees ik weinig meer over.
Ingrid.
(godsamme, hebbik maar 1 kloon, dat zou toch te managen moeten zijn...maar nee!! Ik ben dus Catootje)
quote:
Op maandag 20 augustus 2001 16:05 schreef Chaoot het volgende:
(godsamme, hebbik maar 1 kloon, dat zou toch te managen moeten zijn...maar nee!! Ik ben dus Catootje)
LOL Dat is je straf...
V.
.* ~Anja~ blij is dat ze 'pas' 19 is en nog niet moet huilen om kindjes en dat soort hormonen.
En dat bedoel ik niet slecht hoor... .
quote:Dat doet me deugd chaoot catootje ,dat je gezondheid weer helemaal is hersteld.Hoe krijg je het toch steeds voor elkaar om van naam te veranderen.Ben je iedere keer kwijt.En dat je me niet vergeet en me achtervolgt dat vindt ik super.Zijn de kleine dingetjes die het doen he ?????Kanjer.
Op maandag 20 augustus 2001 16:05 schreef Chaoot het volgende:[..]
Gezondheid is weer helemaal hertseld, en de zwangerschapsprikkels zijn weer minder...(Ik ben jou niet vergeten hoor meidje, ook al denk je dat soms wel: ik houd je best in de gaten)
(godsamme, hebbik maar 1 kloon, dat zou toch te managen moeten zijn...maar nee!! Ik ben dus Catootje)
[Dit bericht is gewijzigd door gezondheid op 20-08-2001 21:00]
Pfffff... af en toe speelt dat diepe verlangen zo ongelooflijk op.... Straks was ik op een vlooienmarkt. Loopt er een vrouw langs met een heel jong babietje... Ik heb echt heel erg op mijn lip gebeten en zwaar de andere kant op gekeken, anders was ik daar ter plekke in tranen uitgebarsten.
Mijn beste vriendin is deze week uitgeteld... Ik ben zoooo bang dat ik jaloers word. Ben ik nu eigenlijk al. Dat weet ze ook hoor. Maar het doet zo'n pijn af en toe. Ik ben er zo aan toe om een kind te krijgen... Maar ik heb niet eens een man.
Ja en met mijn ratio kan ik het ook wel allemaal relativeren, maar toch, brok in mijn keel en tranen die hoog zitten
Ze had er een goede oplossing voor, mikte ze (ook de tweede) zo in mijn armen terwijl ze net geboren waren.
Geen spoortje jaloezie, terwijl ik dat tijdens de zwangerschap wel had gehad. Gelukkig kon ik dat ook tegen haar zeggen en begreep ze dat heel goed.
* Leah vindt trouwens wel dat dit topic "hooggehouden" moet worden!!!!
Dat diepe verlangen, dat ken ik...volgens mij het moeilijkste dat er is, want wat doe je, als de klok doortikt en de ware op zich laat wachten?
Is het voor jou een optie om het alleen te doen?
[Dit bericht is gewijzigd door Leah op 09-09-2001 18:34]
...Kanonne!quote:~Anja~, geniet er maar van zolang het duurt
Op maandag 20 augustus 2001 16:18 schreef ~Anja~ het volgende:
Ach, huilende ouwe vrouwen* ~Anja~ blij is dat ze 'pas' 19 is en nog niet moet huilen om kindjes en dat soort hormonen.
En dat bedoel ik niet slecht hoor...
Of je wil of niet, uiteindelijk vrees ik dat we er allemaal aan moeten "geloven". Want ook ik zit met tranen in mijn ogen, terwijl ik eigenlijk helemaal niet zo'n kinderfan ben. Maar ja, dat gevoel hé, het lijkt wel of we er zelf helemaal niks over te zeggen hebben.
quote:Het is voor mij nu nog geen optie om het alleen te doen. Ik heb nog steeds het "droombeeld" om het samen met een man te doen. Maar ja, het klokje begint wel te tikken.
Op zondag 09 september 2001 18:27 schreef Leah het volgende:
Is het voor jou een optie om het alleen te doen?
Het lastige is, dat ik laatst een man heb ontmoet bij wie ik echt het gevoel had/heb: Ja, van jou wil ik een kind. Helaas loopt het qua relatie nogal moeizaam (ik heb er maar even(?) een punt achter gezet), dus dat is nog extra zout in de wonde...
Ik heb nog wel de tijd, ben nu 32. Maar toch, stel dat ik geen stabiele relatie krijg binnen een aantal jaar, tja, dan is "alleen een kind opvoeden" ws toch wel een optie. Ik kan me niet voorstellen dat ik dat enorme, overweldigende oergevoel zou kunnen negeren.
Pfff, heavy hoor, maar wel een fijn topic .
) maar ook ik heb euuhh "ouder" gevoelens.Ik heb altijd gezegd "ik moet geen jong", maar sinds dat ik de vrouw van mijn dromen heb leren kennen is dat idee 180 graden gedraait.
Ik zou dolgraag samen met DuchessX een kindje krijgen, en misschien wel meer ook.
Gelukkig hebben wij dezelfde gevoelens en denken er ook hetzelfde over dus daar hoeven wij onszelf geen zorgen om te maken.
Voor ons geld, eerst 100% beter worden, zodat wij onze kinderen een evenwichtige en stabiele opvoeding kunnen geven.
Dus eerst alles op de rails hebben en dan gaan wij pas aan nageslacht denken (al moet ik zelf zeggen dat het gevoel heel sterk aanwezig is).
quote:Oooooowwwwwwwwwwwwwwww....
Op maandag 10 september 2001 01:17 schreef Juup© het volgende:
Ik ben geen vrouw (goh
Ik heb altijd gezegd "ik moet geen jong", maar sinds dat ik de vrouw van mijn dromen heb leren kennen is dat idee 180 graden gedraait.
Ik zou dolgraag samen met DuchessX een kindje krijgen, en misschien wel meer ook.
Gelukkig hebben wij dezelfde gevoelens en denken er ook hetzelfde over dus daar hoeven wij onszelf geen zorgen om te maken.Voor ons geld, eerst 100% beter worden, zodat wij onze kinderen een evenwichtige en stabiele opvoeding kunnen geven.
Dus eerst alles op de rails hebben en dan gaan wij pas aan nageslacht denken (al moet ik zelf zeggen dat het gevoel heel sterk aanwezig is).
quote:Yep Catootje, dat herken ik wel. Ook wat Juup en Duchess schrijven. Dat is allemaal heeeeel verstandig
Op maandag 10 september 2001 08:56 schreef Catootje het volgende:
Dat maakt het ook zo lastig: het gevoel is heel sterk, terwijl je nog echt dingen wilt..ik denk dat voor mij hetzelfde geldt hoor: eerst volledig weer op de rails. Ook omdat zwanger zijn best een aanslag op je lichaam is: je klutst de boel weer lekker door elkaar. Het laatste wat ik zou willen, is het gevoel dat ik te vroeg zwnager ben geworden. Dat weet ik wel, maar zo voelt het niet....en dan lijkt het alsof je tegen jezelf zit te liegen.
!Maar, is er ooit een moment dat je kunt zeggen: Ja, nu ben ik er helemaal klaar voor? Ik weet het niet. Ik denk dat er altijd praktische 'bezwaren' blijven. Je zult altijd 'concessies' moeten doen, je leven anders indelen, schipperen met je mogelijkheden. De lichamelijke belasting van het zwanger zijn zal er altijd zijn.
Bovendien denk ik dat je niet voor niets 9 maanden zwanger bent. Dan heb je (ruim?) de tijd om je psychisch voor te bereiden op de komst van je kind en alles wat daarmee samenhangt.
Een vriend (een vader) van me zei:"Op een gegeven moment moet je er gewoon voor gaan. Je weet nooit of je altijd bij die partner blijft, maar je kunt er wel voor kiezen om toch samen een kind te krijgen."
AAAAAARGGGHHHHH! Al die gevoelens en gedachten lopen momenteel zo door elkaar.... 
Daarentegen keek ik vandaag verlangend naar een groepje zwakbegaafde kinderen....Kuthormonen!
quote:Hmm, ik vraag me idd af wat dat voor hormonen zijn..
Op maandag 10 september 2001 14:58 schreef Catootje het volgende:
Daarentegen keek ik vandaag verlangend naar een groepje zwakbegaafde kinderen....Kuthormonen!
quote:
Op maandag 10 september 2001 15:00 schreef Vivi het volgende:[..]
Hmm, ik vraag me idd af wat dat voor hormonen zijn..:?
quote:Oe! Van de ene kant niet leuk nee, maar van de andere kant toch ook wel weer lief. Hij wil wrs niet dat je "upset" raakt?
Op maandag 10 september 2001 15:09 schreef Vivi het volgende:
Mijn vriend is gisteren heel sneaky en gnieperig zonder mij op kraamvisite gegaan bij een kennis van hem..volgens mij voelde ie de bui al hangen
quote:Nah, Kdenk eerder dattie het gezemel over schattige babietjes een beetje zat wordt
Op maandag 10 september 2001 15:11 schreef Barb het volgende:[..]
Oe! Van de ene kant niet leuk nee, maar van de andere kant toch ook wel weer lief. Hij wil wrs niet dat je "upset" raakt?
Hij zei trouwens dat het kindje net zo groot was als zijn hand... 
quote:Jeetje, was het niet toevallig poezekraambezoek dan? Of heeft je vriend buitensporig grote handen?
Op maandag 10 september 2001 15:14 schreef Vivi het volgende:[..]
Nah, Kdenk eerder dattie het gezemel over schattige babietjes een beetje zat wordt
Hij zei trouwens dat het kindje net zo groot was als zijn hand...
quote:*stuurt Vivi weer wat hele lelijke babyfot's, een kostenraming, een lubberbuikfoto EN een teep met baby gehuil..*
Op maandag 10 september 2001 15:14 schreef Vivi het volgende:[..]
Nah, Kdenk eerder dattie het gezemel over schattige babietjes een beetje zat wordt
Hij zei trouwens dat het kindje net zo groot was als zijn hand...
quote:Ja
Op maandag 10 september 2001 15:15 schreef Barb het volgende:[..]
Jeetje, was het niet toevallig poezekraambezoek dan? Of heeft je vriend buitensporig grote handen?
en je weet wat ze daarover zeggen he nee, het was toch echt een heel klein meissie
quote:*meditatie mode* te-rug-plooi-en, te-rug-plooi-en..
Op maandag 10 september 2001 15:18 schreef Catootje het volgende:[..]
*stuurt Vivi weer wat hele lelijke babyfot's, een kostenraming, een lubberbuikfoto EN een teep met baby gehuil..*
quote:*hier moet ik toch wel erg om lachen*
Op maandag 10 september 2001 15:22 schreef Vivi het volgende:[..]
*meditatie mode* te-rug-plooi-en, te-rug-plooi-en..
haha, ik roep hier de hele tijd: KUThormonenKUthomronenKUTKUTKUThormonen!!helpt ook niet
quote:Oh!
Op maandag 10 september 2001 15:21 schreef Vivi het volgende:[..]
Ja
quote:Misschien kan het nog ge-remixed worden ofzo..
Op maandag 10 september 2001 15:44 schreef Catootje het volgende:[..]
*hier moet ik toch wel erg om lachen*
helpt ook niet
quote:Jah, bestormen we de charts...worden wij de nieuwe Sita en Bart...
Op maandag 10 september 2001 20:18 schreef Vivi het volgende:[..]
Misschien kan het nog ge-remixed worden ofzo..
quote:Ja, alleen onze teksten zijn beter..
Op maandag 10 september 2001 20:23 schreef Catootje het volgende:[..]
Jah, bestormen we de charts...worden wij de nieuwe Sita en Bart...
ik zie ons al een flitsend dansje doen met onze vleeskleurige voedingsbeha's aan
Mag ik ook even mijn aandeel in het kutkutkut geroep?
Weer ongesteld......en ik dacht het nog zo.......
Als je dan eenmaal de beslissing genomen hebt wil je ook NU zwanger zijn
quote:Ja, dat kan ik me voorstellen
Op vrijdag 14 september 2001 22:24 schreef Leah het volgende:
En OMHOOG!!!!Mag ik ook even mijn aandeel in het kutkutkut geroep?
Weer ongesteld......en ik dacht het nog zo.......
Als je dan eenmaal de beslissing genomen hebt wil je ook NU zwanger zijn
we worden zo wel een zielig stelletje bij elkaar *kust iedereen maar, bedenkt dan dat ze een bijnakeelontsteking heeft en is dan blij (joepie) dat ze virtuele kusjes geeft*
Ik ben nu trouwens wel blij dat ik niet zwnger ben, met die dreigeing van Amerika en zo..
Ik ben net op bezoek geweest bij mijn vriendin. Vannacht belde ze dat ze bevallen was. Ik voelde me volkomen mat, niets... Heel raar om niet blij te zijn. Ik vond het ook zo ongepast, maar ik voelde niets.
Zojuist voelde ik gelukkig heel veel. Ik heb erg staan huilen bij mijn vriendin en haar kleintje... Mijn hemel, wat confronterend...
Maar nu weet ik het niet. Jaloers (daar weer schaamte om), verlangen, bang om haar te verliezen, verdriet, ook ontroering om zo'n piepklein puur mini-mensje... Yek, ALLES loopt door elkaar...
Tijd voor een grote pot thee
quote:Yeah right...
Op zaterdag 22 september 2001 15:59 schreef dalai-incognito het volgende:
jezus! vrouwen (want dat zijn jullie toch) gebruik die hersens eens!
Als je niets zinnigs te zeggen hebt ga dan buiten spelen.
quote:Met deze dame is het goed. Scheelt misschien ook wel omdat ik verstandelijk helemaal geen kinderen wil (althans, dat denk ik nu). Daardoor wordt het makkelijker om met dat gevoel om te gaan, zeker omdat ik nogal een "verstandelijk" persoon ben. Maar daardoor heb ik wel het gevoel dat ik in een uitzonderingspositie zit. Om me heen allemaal meiden die "ooit" wel kinderen willen, alleen nog nu niet, en dan ik, met dat stomme oergevoel, terwijl het verstand het helemaal niet met dat gevoel eens is. En wat ik al eerder schreef: ik heb helemaal niks met kinderen, vind ze eigenlijk helemaal niet zo leuk.
Op zaterdag 22 september 2001 15:52 schreef Moonah het volgende:
Hoe is het inmiddels met de andere dames?
Voor mij zijn de gevoelens die jij nu hebt, dan ook redelijk vreemd, Moonah. Deels omdat ik niet zo ver ben, deels omdat ik geen personen in mijn omgeving heb, die zwanger zijn of net zijn bevallen. Maar ookal kan ik jouw gevoelens niet oproepen, ik kan me wel een beeld vormen van hoe moeilijk jij je nu voelt. Ook omdat Catootje dat zo mooi eerder heeft beschreven.
Ookal voel je een vorm van jaloezie, je bent niet gek, je bent niet slecht en ook geen trut. Tien tegen 1 dat jouw kersverse vriendinmoeder dezelfde gevoelens heeft ervaren bij een andere vrouw!
quote:Nee, dat weet ik. Maar het verwart me. Ik laat het nu maar een beetje gebeuren allemaal. Morgen ga ik weer op bezoek. Misschien kan ik haar zoontje dan wel vasthouden...
Op zaterdag 22 september 2001 16:39 schreef Barb het volgende:
Ookal voel je een vorm van jaloezie, je bent niet gek, je bent niet slecht en ook geen trut
Ook al herken je mijn gevoelens niet, toch bedankt voor je reactie Barb .
quote:Ja hoor, als ik even weer uit eigen ervaring mag spreken... Groen en geel heb ik gezien, van jaloezie dus. Hoewel ik het iedereen allemaal heel erg gunde. En - helemaal raar - ook al toen wij nog helemaal geen pogingen in die richting hadden ondernomen!
Op zaterdag 22 september 2001 16:39 schreef Barb het volgende:(...)
Ookal voel je een vorm van jaloezie, je bent niet gek, je bent niet slecht en ook geen trut. Tien tegen 1 dat jouw kersverse vriendinmoeder dezelfde gevoelens heeft ervaren bij een andere vrouw!
Is volgens mij een stap in de richting van het bewustworden dat je toch wel een kinderwens hebt, eentje die steeds sterker wordt, ook al schrik je daar zelf van.
Hoort er dus gewoon bij denk ik! (en ook dat gevoel van "$*&#*(&$-alweer ongesteld, hoe kan dat nou, het had toch raak moeten zijn").
Greetz,
N.
!! Na echt maaanden last te hebben gehad van te pas en te onpas baarmoedergeroep, is het nu ineens heel stil....gek zeg, het verlangen deed fysiek zeer, en nu is het weg, helemaal weg. Haha, geen probleem dus, zou je zeggen, is ook wel niet: maar ik snap het gewoon niet. Ik snap mijn eigen gevoelens niet.quote:Ook DAT ken ik
Op woensdag 10 oktober 2001 10:54 schreef Catootje het volgende:
Dit is nou weer zo raaaaaaar! Vrouwen
quote:Hehe...weet jij wat we hiermee aanmoeten, als we er al wat mee aanmoeten? Vrouwen
Op woensdag 10 oktober 2001 10:56 schreef Tinkerbell het volgende:[..]
Ook DAT ken ik
Beeeeh, zeikerds quote:Daar kunnen we gewoon niets mee.
Op woensdag 10 oktober 2001 11:01 schreef Catootje het volgende:Hehe...weet jij wat we hiermee aanmoeten, als we er al wat mee aanmoeten? Vrouwen
Alles zal best op zijn plaats vallen vanzelf, althans zo kijk ik er tegen aan
quote:Zo ging het bij mij ook, net af en aanrollende golven, die trouwens steeds hoger werden tot ik overspoeld werd door het "oergevoel"
Op woensdag 10 oktober 2001 10:54 schreef Catootje het volgende:
Dit is nou weer zo raaaaaaar! Vrouwen
Ik heb de strijd wat dat betreft opgegeven. Ik ben nu eenmaal in deze emotionele achtbaan gestapt en laat het maar over me heenkomen
Net gehoord dat een erg goede vriendin van mij zwanger is en ik kan niet meer stoppen met huilen. IK ben zo blij voor haar, maar het is ook zo oneerlijk. Ze is verdorie veel jonger dan ik, ze is nog helemaal niet aan de beurt...
Maar ja, blijkbaar toch wel. Het is mijn beurt gewoon nog niet, hoe graag ik zou willen. De komende jaren zal het er niet van komen. Bah! Hoe hard je je best soms doet om van een niet geweldig verleden af te komen, het zal je altijd blijven achtervolgen, juist door dit soort momenten.
Ik heb een dochter van 15 en een zoon van 11 en ik kan alleen maar zeggen dat ik het fantastisch vind om moeder te zijn. Het heeft mijn kijk op de wereld zo drastisch verandert, ik zou niet meer terug kunnen.