Maar nu zit ik hier dus vreselijk verward te wezen en ik weet het echt niet meer...ik weet niet wat ik nu wil, of niet wil. Ik ben altijd zeer onregelmatig ongesteld en doemscenario's van niet zwanger worden doemen op. Maar om die reden nu aan kinderen te beginnen? Of moet ik mijn verwarring zien als een teken dat ik er emotioneel gezien misschien wel klaar voor ben? Ondanks de minder goede timing?
Alsjeblieft, geef me raad, een troostend woord of een schop onder me kont: ik weet echt effe niet wat ik moet voelen of doen..en ik weet niet eens waarom ik nou zit te snotteren, die kut hormonen ook! 
....maar daarna ben ik weer triestig...
* Barb wil niet dat tootepootje verdrietig is 
Kop op lieffie, this too will pass en ik hoop voor je dat je snel weet waarom je je zo voelt.
When I rush it hits me
Je mag zoveel huilen als je wilt, echt wel
Net een hele 'zwangere vriendinnen-invasie' gehad en dat het met mij allemaal niet lukt enzo...
En dan gun je het iedereen best wel, maar je wil zelf ook...
voor Catootje
Komt allemaal best wel weer voor elkaar
Dikke voor jou.
[offline]
Hoe was je vakantie?
[/offline]
Als het een troost is: ik heb zelf een keer stiekem huilend op de bank gezeten met een pasgeboren baby van een vriendin van mij. Ja, ik was dus op kraamvisite. Ook ik was toen net ongesteld gewoden. En redeloos jaloers. Terwijl ik nota bene nog gewoon de pil slikte hoor! En kinderen krijgen qua omstandighedennog niet goed uitkwam - vonden wij.
Maar kinderen krijgen komt eigenlijk - rationeel gezien - eik nooit goed uit, ben ik achtergekomen. Bij ons moest er een heel ernstige ziekte van Marco aan te pas komen om de knoop makkelijk door te hakken. Anders waren we misschien nu ook nog aan het twijfelen.
En ja, je weet pas of je zwanger kunt worden als het zo ver is. Maar wanhoop niet meteen (misschien heb je mijn andere mailtje bij het baby-topic al gelezen). Onregelmatig ongesteld zijn hoeft ook weer niet meteen dramatisch te zijn, het is alleen wat lastiger om de eisprong te bepalen (maar zwanger worden is niet onmogelijk, weet ik van een aantal mensen uit mijn omgeving). Kortom: wanhoop niet voor het echt nodig is. En laat je niet opjagen.
N.
Meissie toch, wat een gevoelens allemaal! In de war, niet blij, boos.. Om een babietje in de maak. Ik kan het me goed voorstellen hoor.
Elke vrouw krijgt toch op een gegeven moment een periode van twijfel en onzekerheid. Meestal wordt dit wel gevoed door omstandigheden van buitenaf. In jouw geval denk ik ook. Je bent al maandenlang enorm betrokken bij de baby topics, als ik jouw posts daarin lees zie ik een warme, het hart overlopend van liefde voor al dat grut, vaak emotionele Catoot daar posten. Vind je het dan gek dat je bij de eerste de beste IRL vriendin die jou haar geluk mededeelt even flink in de war raakt? Ik niet.
Onwillekeurig ben je waarschijnlijk in je bol veel bezig geweest met de baby's van iedereen in het baby topic en met de baby's die nog op komst zijn. Je maakt je dan, volkomen logisch, voorstellingen hoe het zou zijn als je zelf... Rationeel heb je samen met je lief besloten dat jullie nog niet aan een kleintje gaan beginnen, terwijl je emotie zich uit in dat topic. Tja, en dan ineens een vriendin die het nog dichter bij brengt.
Kop op meis, ik begrijp het wel. Neem even de tijd om het lekker van je af te kletsen en te brullen, deze gevoelens. Het gaat weer over, heus. En niet meteen panieken dat het niet zou gaan bij jullie als je niet NU onmiddellijk eraan zou beginnen. Dat heeft Nausicaa heel goed verwoord.
En de enige die kan bepalen of je toe bent aan een kleintje zijn jouw vriend en jezelf. En ga er maar vanuit dat elke keus die je dan maakt goed zal zijn.
hele dikke knuffel
Samenzweringstheorieën behoren tot de wetenschap van onwetenden
Ik was ook net een reply aan het schrijven, maar Elizabeth heeft het al zo prachtig gezegd, dat ik er weinig meer aan toe te voegen heb!
Ik herken de verwarde gevoelens van je heel erg, dus niks geks aan ofzow
Lekker janken als je er behoefte aan hebt, en delen met anderen als dat kan. Ook die zwangere vriendin heeft ze gehad waarschijnlijk, die rare twijfels en verwarde emoties.
Knuff uut Grun!
Catootje, dat je in de knoop zit, prima, daar heeft iedereen wel last van. Dat het steekt dat je vriendin zwammer is en jij niet (ook al was het een verstandelijke beslissing) is ook best normaal hoor. Je hebt dubbele gevoelens, maar dat betekent nog niet dat je het haar misgunt ofzow.
Maar laat je daardoor iig niet zo in de war raken als nu gebeurt, dat heeft geen enkele zin.
En een zwangerschap er doorheen jensen omdat je bang bent niet zwanger te kunnen raken is zinloos. Hoogstwaarschijnlijk kun je dat namelijk wel, en ben je uiteindelijk eerder moeder dan je wellicht wil zijn.
Een kind is een heikele zaak, hoor
Doe nou maar gewoon eerst de zakies op een rijtje zetten (gevoelsmatig, rationeel en hormonaal) en wen eerst maar aan die zwangerschap van die vriendin van je 
Komt allemaal best goed, maar niets overhaast doen.
Je bent gewoon een mens met menselijke gevoelens.
Heel normaal.
V.
quote:Wie is er hier nou de zwammer ?
Op vrijdag 03 augustus 2001 18:39 schreef Verbal het volgende:
*schop onder je kont*Catootje, dat je in de knoop zit, prima, daar heeft iedereen wel last van. Dat het steekt dat je vriendin zwammer is en jij niet (ook al was het een verstandelijke beslissing) is ook best normaal hoor. Je hebt dubbele gevoelens, maar dat betekent nog niet dat je het haar misgunt ofzow.
When I rush it hits me
Drink ff glaasje water, ga rondje hardlopen, en lees dit nog eens.
Iig suc6.
Ik ken dat ook die verwarring, ik had die toen mijn jongste zusje zwanger werd. Ik vond het gewoon oneerlijk. Zij was jonger dan ik, hoe had ze het lef.
En ook nu heb ik dat soms wel, ben jouw leeftijd, het gevoel dat ik ooit een kindje wil is er absoluut, alleen NU NOG NIET! Maar dan toch, ergens in je achterhoofd, dat verdomde stemmetje. Doe het nu, anders is het misschien te laat. Je wordt er ook niet jonger op... Je kent het wel zo te horen
Ik kan dit meestal stoppen door heel eerlijk te kijken naar mijn leven, naar de verwarring die ik soms nog heb ik mijn hoofd, de onzekerheden waar ik nog mee leef. Daar is helemaal nog geen ruimte voor een grote kleine verantwoordelijkheid, hoe lief ze er ook uit zien.
Naar vrienden en bekenden die met "het blije nieuws" komen, ben ik daar soms heel eerlijk in. Laatst heb ik een collegaatje verteld dat ik heel blij voor d'r ben maar ook dat ik af en toe heel jaloers naar haar groeiende buik zal kijken.
Hee Catoot, laten wij gewoon even wachten tot we er zelf ook klaar voor zijn. Dan kunnen we onze kindjes ontspannen laten groeien in onze buiken en ze alle aandacht geven die ze nodig hebben. Tot die tijd geven we gewoon lekker alle aandacht aan onzelf.
Enne, als er dan geen babytopic nummer 103 is, openen we zelf lekker een vervolg deel 1.
Knuffel!
Zodra je echt concrete plannen hebt moet je maar eens gewoon naar de dokter gaan og het allemaal goed zit en het er daarna eens met je vriend over hebben.
En ik zou die vriendin nog maar even bellen om te zeggenb hoe blij je voor haar bent, he.
Maar goed, ik heb dus gejankt en nog es gejankt, en dat is nu wel weer over. Maar ik wieber gewoon heel erg heen en weer: ik ben voortdurend met kinderen bezig. Maar ook vaak in de zin van: oef, wat fijn dat we ze nog niet hebben. Ik geloof niet dat ik het heel rooskleurig bekijk of zo. Maar ik ben gewoon hartstikke nerveus: zit ik te wachten op 'het grote gevoel', of is dit het al? Straks krijg ik het gevoel nooit helemaal goed, en dan word ik geen moeder, of dan eindelijk krijg ik dat gevoel en dan word ik niet zwanger, of....Waarschijnlijk hebben jullie gelijk, en zijn deze tranen meer menstruatietranen. Naja, ik ga maar es vroeg naar bed, want ik ben ook niet echt rationeel meer geloof ik. Hardstikke bedankt voor die lieve woorden en schopjes, en steun...ik wist wel dat jullie dat konden 
, ik knap er echt altijd van op....Ik wilde mijn vriend niet al te veel meer belasten, nadat hij al de hele dag geconfronteerd wordt met menstruatiepijnen en -verdrietjes. Het laatste wat ik wil, is dat ik hem 'dwing' om eerder aan kids te beginnen.
....maar daarna ben ik weer triestig...
quote:HEEEEJ
Op vrijdag 03 augustus 2001 18:43 schreef Barb het volgende:[..]
Wie is er hier nou de zwammer ?
Doe eens aardig doen tegen mij!!!
V.
quote:Of hij jou dwingt om later aan kids te beginnen.
Op vrijdag 03 augustus 2001 20:03 schreef Catootje het volgende:Het laatste wat ik wil, is dat ik hem 'dwing' om eerder aan kids te beginnen.
Want daar zit de clou natuurlijk.
Maar goed, je hebt gewoon last van een soort jaloerse ''waarom zij wel en ik niet'' gevoelens. En omdat je dat niet van jezelf accepteert of kinderachtig vindt, wordt je verdrietig en in de war. Overkomt een hoop mensen wel eens.
jongens/mannen kunnen dat ook hebben als er één van een vrijgezellen clubje ineens verkering met een mooie meid krijgt 
kinderen krijgen is niet zomaar iets, als je hier samen achterstaat (correctie: als je er samen achter kunt staan) is het gewoon veel prettiger..
en (ik ben het met manono eens) tuurlijk ben je blij voor je vriendin..!
Sterkte hoor
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Na een dagje genieten bij vrienden met een kindje hakten we vervolgens de knoop door,en verdween de pil in de prullenbak.
Toen bleek dus eigenlijk dat al die verwarrende gevoelens betekenden dat ik er eigenlijk heel erg naar verlangde,en viel alles op z'n plaats.
Het gevoel er nog niet 100 % aan toe te zijn verdween niet meteen,want je weet pas wat het is als je het kindje in je armen hebt,maar het was duidelijk de juiste beslissing,voor ons dan.
Dus lieve Catoot,haal nog even diep adem,sluit nog niets uit,en onderzoek de komende tijd nog even hoe je er tegenover staat.
Als het verlangen zwaarder gaat wegen dan de praktische bezwaren,moet je nog maar eens met je vriend gaan praten.
Succes meid,en sterkte.
Als het gras naar je voeten graait
Als de wind langs je wangen aait, hier ben ik
quote:He Catoot, als je gewoon echt zeker weet dat jullie ze willen en er zijn geen grote belemeringen in de vorm van echt te weinig geld of zo dan moet jullie misschien toch nog eens samen gaan nadenken. Ik denk dat kinderen nooit uitkomen, dat er altijd wel een handiger moment is (belangrijk project op werk klaar, nieuw huis, verbouwing etc.) en dat je dar dus niet op moet gaan wachten. Wil je ze echt? Kan het financieel? Zijn jullie het eens? Misschien is dit dan wel het moment waarop je zat te wachten.
Op vrijdag 03 augustus 2001 17:49 schreef Catootje het volgende:
Ik wil ook graag kinderen, maar mijn vriend en ik wilden nog effe wachten. Tenminste, verstandelijk gezien is dat het slimste.
En niet panieken als het niet meteen lukt he? Dat zegt niets over je vruchtbaarheid. Dat zwanger worden kan echt wel een paar maanden duren. Onregelmatig ongesteld zegt alleen wat over dat je cyclus niet regelmatig is, niet over of je eisprong hebt en hoe de kwaliteit van alles is. Misschien produceer je wel super-eieren
! Zo goed dat je lichaam dat niet te vaak aankan !
Ow dit is zo herkenbaar. Wat heb ik vaak jaloers naar zwangere vrouwen gekeken en naar vriendinnen met kindjes terwijl ik zelf mijn leven nog niet zo geweldig op orde had. Ik zei altijd "ik wil jong kinderen" maar ik heb een aantal jaren met wat (gezondheids)problemen gezeten. Het oneerlijke van de situatie vond ik dan altijd dat die mensen ( zwanger of met kinderen) het allemaal zo "voor elkaar" leken te hebben en ik nog helemaal niet. Ik wilde ook zo gezond en gesetteld zijn en aan kindjes beginnen.
Wat ik wel weet is dat je altijd wel redenen vind om het uit te stellen ( carriere, nieuw huis, geldgebrek etc. etc.) maar als je het echt graag wilt dan kan ineens een hoop.
Verder wilde ik nog een heleboel zinnigs zeggen maar beter dan ElizabethR dat gedaan heeft lukt mij niet.
* Lois geeft Catoot dan maar een dikke knuffel
Eva ♥ en Iris ♥
)....en nu loop ik een fase achter en voel ik mij een beetje belazerd! Klopt niks van, maar ik merk dat dit niet meer logisch te beredeneren is. Bovendien vind ik dit een mooie gelegenheid om haar te zeggen dat ik van haar hou en dat ik haar het beste gun.Fase twee van mijn plan: Mijn vriend en ik spreken een maand af waarop ik de pil wegdoe. Ik ben al zo ontzettend lang aan het denken over....tijd voor een soort van planning, en een gevoel van controle. Ik merkte gisteren al dat hij wel bereid is om consessies te doen.
Het kost je een paar uur slaap, maar dan heb je ook wat!!
....maar daarna ben ik weer triestig...
Ik ben blij dat je je vandaag wat beter voelt, en dat je vriend onverwachtser uit de hoek is gekomen dan je dacht.
voor jou
Het is namelijk zo verschrikkelijk herkenbaar (in onze leeftijdsgroep
), maar toch een onderwerp dat je zo lastig bespreekt. Het gaat namelijk een beetje over hormonen, een klein beetje over jaloezie en de reacties zijn dan vaak voorspelbaar: 'ach je bent een vrouw ' of 'pff, vrouwen'. Jullie kennen het vast wel
Gewoon zeggen dat je eik een beetje jaloers bent en zelf ook wil, maar dat het nog niet kan of zoals bij mij niet lukte, is vaak not done.
En dan ineens zo'n topic (samen met de baby-topics) met zulke fijne en herkenbare reacties erin in de grote jungle die Fok! heet: heel erg prettig
.
En nu er enigzins een beslissing is gevallen,wordt dit voor jullie ook een spannende tijd.
Denk niet dat de verwarring nu voorbij is meid,het wordt allemaal nog veeeel erger.
Maar je bent bezig met positieve dingen,en dat is altijd goed.
Ik wens je het allerbeste,geniet er maar van.
Ja,ook van al dat 'emotionele gedoe',want zo'n besluit neem je maar één keer,en het hoort er gewoon bij.
Als het gras naar je voeten graait
Als de wind langs je wangen aait, hier ben ik
|
|
