AANDACHT TREK...
*fluistert verleidelijk... "Temptation" en doet vervolgens een gevatte copy/paste uit het Tempation Island topic.
---
Ongelofelijk, een heerlijke aflevering. Eindelijk, want ik was bang dat er niets meer zou gebeuren, met alle loze beloftes van de voorgaande weken keek ik eigenlijk niet echt uit naar deze aflevering, want zo vaak als ons spetterende actie is beloofd zo vaak is het uitgelopen op een domper.
Maar deze aflevering had het gewoon, alles was perfect voor de oplettende kijker. Intriges, beloftes, tranen, gelach, en misschien zelfs wel seks, maar dat is nog altijd aan de kijker zelf om te beoordelen.
Opvallend is de val van Moeder Overste, Carl, in de eerste helft was zijn val zo goed als definitief, maar tegen het einde zat er een opmerkelijk draai in. De oude Carl laat zich toch weer zien.
Telkens weet vraag ik me af of Carl nu een van de weinigen is op het eiland die hersenen heeft en dus op de hoogte is van het risico dat hij loopt, of dat hij net als de anderen een hersenloze zak organen is.
Ik blijf twijfelen, maar dit keer lijkt het er toch sterk op dat Carl er niet zit voor zijn relatie, maar voor zichzelf, en dan niet om, net als Wouter, te scoren bij het andere geslacht, maar om zichzelf te bewijzen aan iedereen die kijkt. Carl zoekt niet naar erkenning, maar naar waardering, ik denk dat Carl maar wat graag zichzelf ziet op televisie om vervolgens uiterst tevreden zichzelf op z'n rug te kloppen en in een lege kamer fluistert hoe slim en sluw hij wel niet is.
Kim is ondertussen volledig ontdooit, of gebroken. Ik kan haar maar moeilijk inschatten, is het nu werkelijk een onschuldig jong meisje dat mijn medelijden verdient of is het maar een ijs-prinsesje die niet weet hoe ze zich moet gedragen in het bijzijn van anderen. Op het ene moment heeft ze die onschuldige gloed over zich heen, op het andere moment is die gloed afkomstig van de tropische zon die weerkaatst op haar ijzige, bijna onverschillige buitenkant.
Kim is een vreemde eend op het vrouwen eiland, vooral vergeleken met haar lotgenoten.
Eva Belgie is labiel, hoe harder ze roept dat ze is gegroeid als mens, hoe sneller ze naar haar kamertje toe rent om daar eens flink uit te huilen.
Ik had medelijden met haar, nog steeds heb ik medelijden met haar. Maar dat het notabene Tim was die ons iets van inzicht verschafte in de labiele persoonlijkheden, ja ik ben er van overtuigd dat het er meer dan een is, van zijn vriendin. In een vlaag van verstandverbijstering liet Tim zowaar een intelligent woord vallen in deze aflevering. Is het bloed dan eindelijk gaan stromen naar de juiste kop?
Eva is afhankelijk. Eva is afhankelijk van Tim zijn mening. Een onthulling die mij angst inboezemt, want ik ben niet zo overtuigd van de stelling dat Tim een mening heeft die door een gezond, of ongezond, mens moet worden overgenomen, laat staan dat zijn advies moet worden opgevolgd. Ergens geeft het maar weer eens aan hoe labiel Eva Belgie wel niet is, dat ze zo afhankelijk, verliefd zelfs, is op Tim.
En dan is er nog Wouter, de afgwezen man op een eiland vol omhooggevallen hoeren. Niets meer hoeft er over Wouter gezegd te worden, die jongen is te ver heen, er is geen instantie in dit leven die hem nog kan behoeden van de ondergang. Het enige dat we kunnen doen is bidden dat hij nooit zijn genen afgeeft aan het nageslacht.
Hij verdient Eva Nederland, maar of Eva hem verdient is een heel andere vraag.
Kookai, ze is nu eindelijk over de schreef gegaan, ze heeft de grens verlegd die niet verlegd mocht worden. Einde spel voor de labielste van het alle deelnemers. Ik denk niet dat iemand haar ooit zal missen.
Joeri... tja... hij heeft het nog steeds niet onder de knie, die emoties van 'em. Met een vrolijk gezicht vertelt hij Viktor Brand dat het allemaal wel heel erg heftig is voor hem. Hij heeft het er maar moeilijk mee met die beelden, je ziet het aan zijn houding, zijn stem, zijn gezichtsuitdrukking, alles staat in het teken van een gekwetste man.
Ik zou namelijk ook lachen als mijn vriendin, de vrouw met wie ik drie jaar van mijn leven gedeeld heb, binnen anderhalve week het bed induikt met de Bareikel van het eiland.
Maar dan word ik me bewust van het verschil tussen mij en Joeri, of liever gezegd het verschil tussen ieder willekeurig lid van het menselijk ras en Joeri, onze goede vriend Joeri komt uit een fabriek gerold, voorgeprogrammeerd.
Er is een wereld van medicatie, een wereld waarin iedere emotie is afgestompt tot een miezerige zwakke schaduw van wat het werkelijk is.
En er is een wereld van Joeri, een wereld die zelfs de wereld van de medicatie doet lijken op een emotionele achtbaan.
Ik weet nog dat ik Joeri spottend omschreef als de man met vier verschillende gelaatsuitdrukkingen en met wel drie hele emoties, vanavond moet ik toegeven dat ik er volledig naast zat. Ik twijfel of hij wel vier gelaatsuitdrukkingen heeft, en die drie emoties lijken me na vandaag ook een behoorlijke genereuze omschrijving van de doldwaze wereld die zich achter Joeri's ogen afspeelt.
Maar misschien is er een circuitje doorgebrand is is onze goede vriend nu permanent verlost van twee van de vier uitdrukkingen, en zit hij nu vast in zijn "Jantje lacht, Jantje staart onverschillig naar het neerdwarrelende stof in oma's appartementje in de bejaardenflat."-modus. Maar ik denk niet dat Joeri er wakker van zal liggen, ik betwijfel of hij wel weet wat hij mist.
Opmerkelijk is ook Madeleine, de opperhoer, de nieuwe Moeder Overste op het eiland der mannen en vrijgezelle vrouwen. Gezeten op haar troon gooit ze minachtende blikken links en rechts en voelt ze zich maar wat belangrijk.
Zij bepaalt het onderwerp waar over gesproken word aan de ontbijttafel, en als dat onderwerp de twee nieuwe meisjes is, dan zij het zo, ongeacht of de twee wichten nu wel of geen meter van haar verwijderd zijn, zittend aan dezelfde tafel, ruim binnen gehoorbereik.
Wouter wil haar besrpingen en madam voelt zich opeens te goed voor het spel, ik snap niet dat ze er status aan hangt, want Wouter wil praktisch iedereen bespringen, boor een gat in een droge boom en Wouter kan er weer een tweetal weken flink tegenaan.
Deze aflevering was goed waard!
Ik heb weer eens oprecht zin in volgende week!
---
There Is No Gravity.
The Earth Sucks.
--Brett Easton Ellis