"De jeugd van tegenwoordig" Opa Kasta style [deel1]

Het is inderdaad een rage om, zodra je te oud bent om dronken een zojuist opgescharreld 14-jarig meisje te neuken in een ondergekotst portiekje, te gaan klagen over de achteruitgang van de hedendaagse jeugd.
In mijn geval ligt het echter anders, ik ben nog niet te oud om een sletje van de straat te trekken en drink me nog regelmatig een delirium.
Hetgeen mij echter irriteert is de mate waarin de jeugd lijkt de debiliseren.
En hoewel ik zo'n 5 jaar geleden zelf nog tot de "jeugd" behoorde snap ik echt niet hoe groot de kloof in zo'n korte tijd is geworden.

Ikzelf kende in mijn jeugd slechts 2 mensen die echt het geleden moeten hebben aan hersenafstervend zuurstofgebrek bij de geboorte en dat op de toch honderden mensen die ik tijdens mijn jeugd tegenkwam.
De ene kon kachel en televisie nog niet juist spellen en heeft ooit eens mijn brommer in brand gestoken.
Iemand zei voor de gein dat hij de lekkende benzine uit m'n tank aan moest steken en zoals het een rasechte zwakbegaafde betaamd, deed hij het zonder na te denken.
De verbaasde blik toen vervolgens de hele brommer in de hens vloog was dan ook tekenend voor zijn stupiditeit.

De andere kreeg het voor elkaar om bij de Cito-toets* een percentage van 3% met betrekking tot juist geantwoorde meerkeuzevragen te behalen.
Zelfs als je alle vragen met je ogen dicht beantwoordt, heb je in theorie nog een percentage van 25%, maar hij kreeg het dus voor elkaar om vrijwel alles consequent fout te beantwoorden.
Ook had hij een hekel aan de tandarts, dus daar ging hij simpelweg maar niet naartoe; vorig jaar op 21-jarige leeftijd heeft hij een kunstgebit gekregen.
Tja, aangezien zijn ouders het allemaal goed vonden weten we direct waar hij zijn geniale genen vandaan komen.

Grappig detail is dat geen van beiden ooit is blijven zitten op de basisschool; hun ouders kwamen op school, hielden een preek over het contact kwijtraken met zijn vriendjes als hij zou blijven zitten en dat hun zoon slechts even in een dipje zat.
Desnoods werd er een overleden familielid bijgehaald om het dipje kracht bij te zetten.
Vervolgens, als hun smeekbedes hun werk hadden gedaan, kwamen ze aan het begin van het volgende schooljaar een bloemetje langsbrengen voor de leraar als bedankje.
Dat hun zoon dus elk schooljaar een blijvende achterstand behield en dus in principe elk jaar voor lul naar school ging is een klein detail.
Godzijdank zagen de leraren dat na verloop van tijd zelf ook in, waarna geen smoesje meer hielp en leerlingen gewoon het jaartje over mochten doen als ze "Kees" en "Miep" niet correct konden spellen.

Helaas zijn de ouders sindsdien creatiever geworden, niet in de laatste plaats dankzij de geiten wollen sokken psychologen, die in ruil voor een beetje subsidie, op elk kind wel een psychische stoornis weten te plakken.
Spelt een kind "Riek" als "Ryc"?
Hoppa, hij is niet gewoon achterlijk, maar dyslectisch, meer aandacht geven, dan komt het allemaal wel goed.
Kan hij in de les niet meekomen?
Ah gossie, contactgestoord, zet er een paar extra mensen op!
En zo zijn er tig stoornissen waarmee men de schaamte voor hun, beneden het gemiddelde intelligente kind, goed weten te praten.

Tja, de ouders kunnen op verjaardagen fijn zeggen dat hun kind nu Havo doet, dat het kind niks snapt van de leerstof en consequent niet mee kan komen is bijzaak.
En als hij dan ooit eens teruggeplaatst wordt naar de Mavo of VMBO dan ligt het niet aan het kind zelf, maar aan de bezuinigen in het onderwijs waardoor hun kind niet genoeg individuele aandacht kreeg en dus benadeeld werd door zijn stoornis.
Maar genoeg over de ouders en de knuffel- en excuusjescultuur waarmee de, qua hersencellen minder bedeelde, kinderen omarmd worden.

De schuld ligt namelijk toch veelal gewoon bij de kinderen zelf die het gewoon vertikken om ook maar íets op te steken.
Een kameraad van me die ooit eens bleef zitten en ook echt geen Einstein is, die vroeg me gewoon om het uit te leggen als ik een voor hem nieuw woord gebruikte.
Als je echter tegenover de huidige generatie een voor hen "moeilijk" woord gebruikt, ben je een grote kneus die elke dag het woordenboek doorleest omdat je geen vrienden hebt.

Wijs je ze op een incorrecte spelling van een woord dan is er meestal een vaste patroon aan reacties mogelijk.
- Ze ontkennen simpelweg dat het fout is en meestal lachen ze je dan op een schaapachtige manier uit omdat jíj het fout spelt.
Als je vervolgens door middel van een citaat uit het woordenboek hun ongelijk bewijst volgt er "Ja hallo, dat is mijn eigen schrijfwijze, dat is internetspelling en veel korter" of iets in die geest.
Ook 1 van de favoriete reacties is: "Goh, lekker lullig, ik ben dyslectisch hoor."
Het aantal dyslecten in Nederland is sinds de breezergeneratie dan ook plotsklaps verviervoudigd.
Ik zie dan ook regelmatig "ik wort", "Mijn vriendin zij tegen mij" e.d. voorbij zien komen, met als klap op de vuurpijl iemand die het met betrekking tot bommeldingen over een "verdagt pakket" had.

En tja, de bReEzAhSpElLiNg, er is eigenlijk al genoeg over gezegd, maar tot op heden begrijp ik er echt nog geen reet van.
Wat BEZIELT mensen in godsnaam om woorden zo onleesbaar mogelijk te schrijven??!
Ik kan me echt niet voorstellen dat iemand het voor het eerst las en dacht "Goh, stoer man, zo ga ik het ook doen, ook al duurt het op die manier een halve minuut extra om een woord te typen".
Maar kennelijk zijn ze er, dat soort mensen, getuige het aantal pubers dat het zonder morren over heeft genomen.

Ze staan sowieso al niet sterk in hun schoenen, getuige het aantal topics in R&P dat ik tegenkom.
Aangezien ouders hun opvoeding laten bepalen door boeken, Oprah en Dr. Phil is een kind simpelweg op zichzelf aangewezen als hij met een vraag komt dat niet al eens door 1 van die bronnen behandeld is.
"Ja pappa, ik heb een leuk meisje leren kennen, hoe vraag ik haar mee uit?"
- "Tja zoon, ik heb echt geen flauw idee, ik heb een paar afleveringen van Dr. Phil gemist, dus vraag het me over een half jaar maar weer eens weer, misschien heeft hij dan aandacht aan het onderwerp besteedt"
En ja, die afstandelijke opvoeding werkt natuurlijk door op hun kind.
Zelf nadenken? Zelf beslissingen nemen? Zelf initiatief tonen?
Ben je gek, tuurlijk niet, ik vraag het gewoon aan andere mensen die niet weten over wie of wat ik het heb!
Dus wat krijg je dan?
Ik zal even een aantal voorbeelden noemen van fokforum.nl waar ik regelmatig kom:

quote:

Hoe red ik mijn relatie, een uurtje geleden vertelde mijn vriendin dat ik haar morgen mag overtuigen van mijn liefde voor haar.
Hoe doet ik dat?

quote:

Een meisje waar ik verliefd op ben heeft nog een vriend en ik kom daar aardig vaak.
Dan ben ik daar en het is altijd heel erg gezellig, en ze zoent me ook gewoon als ik daar ben ( geen tong).
Laatst zoende ze me ook en toen wou ik iets verder gaan( tong welteverstaan) maar toen zei ze: ik heb nog met (naam vriend) he!
Laatst toen het bijna uit was met haar en haar vriend zei ze ook telkens op MSN: Heej nieuw vriendje enzo.
Ik ben al heel lang verliefd op haar, wat moet ik doen?

quote:

Ik heb twee exen die met me willen daten.... Maareh 'probleem' is.. weet niet wat ik moet doen.. voor wie ik eigenlijk wil gaan, vind X1 nog steeds leuk eigenlijk... en tja X2 ook wel, maar niet zo erg als X1. Wie moet ik kiezen?

Je gaat dus wildvreemde mensen vragen of zij voor jou willen kiezen of oplossing bedenken met betrekking tot mensen die zij totaal niet kennen.
En het erge is, er zijn daadwerkelijk mensen die reageren alsof ze het wiel opnieuw uitvinden en ook nog echt gaan vertellen wie hij moet kiezen.

En dan hebben we het nog niet eens over de onderwerpen die doorspekt zijn met zelfmedelijden waar ook nog eens door de aanwezige huis-tuin-en-keukenpsychologen op ingegaan wordt.
"Omarm het kind in jezelf", "Sluit vrede met je eigen ik" en "Vertrouw op mijn raad, het zal je helpen, ik ga zelf ook nog maar 4 keer in de week naar therapie" zijn dan ook uitspraken die bloedserieus, op het forum uitgespuwd worden door zelfverklaarde hulpverleners met de levenservaring en mensenkennis van een krekel in zijn embryonale fase.

En hoewel de meerderheid van de jeugd veelal reeds in het bezit is van een door de school-, bijbaan- of huispsycholoog opgelegde psychische stoornis, zijn er altijd van wel medestanders aanwezig die je een nieuwe of extra stoornis aanpraten.
Je vertelt een verhaal over vergeten huiswerk en ze staan te springen om je te dood te gooien met allerlei symptomen van zelfverwaarlozing veroorzaakt door jeugdtrauma's omdat je zelf ook vaak vergeten werd en dat de enige oplossing bestaat uit het in de embryohouding liggen in een zweterig gymzaaltje met je mede-, in zelfmedelijden wentelende en psychische stoornissen zoekende lotgenoten, waarmee je na afloop grouphugs doet.

God ja, praat elkaar zoveel mogelijk psychoses aan waar je de verantwoordelijkheid op af kunt schuiven zodat je zelf geen verantwoordelijkheid hoeft te nemen.
En als dat niet werkt, vraag je gewoon op een forum wat je moet doen, zodat je daar de schuld op af kunt schuiven als de baggertips niet werkten.

Ik heb zo'n wijf een half jaar lang als collega gehad

Voordat het een collega werd stond ze naast me toen ik eten aan het bestellen was in de cafetaria; komt ze op me af en zegt met een lach op haar gezicht: "Heb je het al gehoord, ik ben overspannen?"
WTF??!!?!
Je bent 18, zit nog op school en je bent overspannen?
WAARVAN in godsnaam?!

Een paar maanden later moest ik er mee samen werken tijdens het EK.
Ik moet er eerst even bij vertellen dat we bij ons in de kroeg nauwelijks aan tapbier doen, maar vrijwel alleen maar pijpjes bier uit kratten.
Teringdrukte, kwartfinales, ik was met meerdere bestellingen tegelijk bezig en vraag haar even een krat bier te halen aangezien ze toch maar een beetje zat te roken.

DAT KON ZE NIET! Ze had het met haar rug en mocht van haar fysiotherapeut niet zwaar tillen!!!
WAT DOE JE HIER IN GÓDSNAAM DAN KUTHOER!?!?!

Sowieso een wonder hoe dat mens aan rugklachten komt, ze doet een kappersopleiding?!?

Anyweg, zelf maar even een kratje bier gehaald, kom ik terug, is ze nergens te bekennen.

Het werd alleen maar drukker, dus na een kwartier ga ik eens op zoek; zit ze in de woonkamer met haar laarsjes uit op de bank tv te kijken met een sigaretje in haar hand!
"Tja, ik had zoooo'n last van m'n voeten en ik mocht me niet te druk maken omdat ik overspannen ben geweest"

:[

Een jaar later wist ze zichzelf nog te overtreffen; haar neus was niet helemaal recht, dus die wilde ze geopereerd hebben, aangezien ze nu zo weinig zelfvertrouwen had en telkens dacht dat mensen naar haar neus zaten te staren.
De eerste dokter was nogal kritisch aangezien hij, net zoals de rest die haar kent, niets bijzonders zag aan haar neus, maar bij de 2e dokter had ze beet.

Na de operatie kwam ze niet meer op haar werk en school, de operatie en alles(?) eromheen waren psychisch te zwaar voor haar geweest en ze zat met een burnout(!) thuis .

Een tijdje later begon ze weer te werken, maar regelmatig was ze ziek.
De ene week hooikoorts waardoor ze niet kon werken, de andere keer té verkouden, dan weer een allergie, ze heeft meer ziektes gehad dan een radioactieve labmuis.

Op een dag kon ze geen vervanger vinden en heeft ze zelfs een oud-werknemer opgebeld; die had intussen een andere baan, maar aangezien ze zo ziek was, is het andere werk afgezegd en nam ze het die avond over voor die meid.
En rara, wie zit er aan de bar apfelkorn te zuipen?
Dat zieke kutwijf! Ze had zich zo eenzaam gevoeld thuis! .

Echt, dat soort mensen moet ze direct een spuitje geven .

Tot zover deel 1 van mijn frustraties, later volgt meer...