Eric Clapton - Me and Mr Johnson

Het nieuwe album van Clapton, Me and Mr Johnson. Ik had eerst mijn twijfels. Het laatste werk van de meestergitarist in de zijn vroegere jaren bestempeld werd als "God", was nou niet echt om oer naar huis te schrijven. De man heeft na zijn "From the cradle..." zangles genomen...(yuk!), en heeft daarna, afgezien van het live-werk, niet zijn beste albums afgeleverd...sterker nog, ik durf te zeggen dat Pilgrim en Reptile tot zijn slechtste werk behoord. Zijn uitstapje met legende B.B. King maakt de afgelopen jaren nog iets goed.

Nu komt hij met een tribute aan Robert Johnson, een tribute aan de verwezelijking van de blues zou je kunnen zeggen. Gezien de laatse albums van de man, Clapton, had ik mijn vraagtekens, hele grote wel te verstaan.



Hij viel net door de brievenbus..ja...ik ben dus toch overstag gegaan en heb de cd besteld. Angstig opgezet, bang voor een tegenvallend resultaat.

Zodra de eerste noot van "When you got a good friend" door de speakers klinkt valt het meteen op. Waar Robert Johnson in '36 en '37 alleen met zijn aucoustische gitaartje zat, heeft Clapton een elektrische gitaar en een band achter zich hetgeen niet het authentieke Johnson geluid weergeeft. Dit maakt deze tribute cd juist zo...gaaf.. Clapton doet Johnson op de E.C. manier en copieert dus niet. Je hoort wel dat Clapton het makkelijker heeft dan Johnson, maar dat mag. De aan wezigheid van orgel, mondharmonica drums geven een hele ander invulling aan de Johnson songs, en niet onverdienstelijk. Op " From the cradle" hadden we Clapton al blues horen spelen zoals het hoort. Op "Me and Mr Johnson doet hij het nog een keer, misschien zelfs wel beter dan op "From the cradle".

Ik ga niet ieder nummer bespreken, maar wil wel zeggen dat met onderstaande tracklist deze cd een oprechte en hele goeie blues cd is geworden....een meester door een meester...


1. When You Got A Good Friend
2. Little Queen Of Spades
3. They're Red Hot
4. Me And The Devil Blues
5. Traveling Riverside Blues
6. Last Fair Deal Gone Down
7. Stop Breakin' Down Blues
8. Milkcow's Calf Blues
9. Kind Hearted Woman Blues
10. Come On In My Kitchen
11. If I Had Possession Over Judgement Day
12. Love In Vain
13. 32-20 Blues
14. Hell Hound On My Trail



ForrestX

[ Bericht 5% gewijzigd door ForrestX op 30-03-2004 12:33:28 ]

...kan iemand de titel even corrigeren....er moet een "N" bij Johnson...

quote:

Op dinsdag 30 maart 2004 12:43 schreef onanymous het volgende:
Ik weet niet waar jij het over hebt maar clapton is gewoon van de rock meer en meer richting de blues gegaan en ook Reptile had een aantal heel sterke nummers... ik vind het een prima cd en ik kan ook niet zeggen dat clapton nu zoveel minder is geworden de laatste jaren... hij schrijft geen hits meer nee da's logisch da's met elke jaren 70-80 artiest

Als je het repertoire van E.C. bekijkt zie je dat het alltijd blues is geweest...Als jij niet vindt dat hij minder is geworden de laaste jaren ben je niet heel erg bekend met zijn werkdenk ik.... (dat hoeft niet eens het oudste te zijn...) Waar hij voorheen bijv. nog een echte band om zich heen had in de studio, wordt hij op Pilgrim bijv omring door Intel P4 en de fantastische drummer AMD Athlon 2200 en dat zijn dingen die mij heel erg tegenstaan bij een artiest als Clapton...maar ja...smaken verschillen en er valt niet over te twisten...

Ik vind dat Pilgrim (boven aan met stip) en Reptile (met een paar aardige nummers...met je eens) niet Clapton van zijn sterkste kant laten zien...

quote:

Op dinsdag 30 maart 2004 19:33 schreef Muzic.nl het volgende:
Hm lijkt me wel aardig, koop hem wel als hij in de budget bak ligt .

ik heb em voor ¤ 14,99 bij cdwow.nl vandaan...