een gesprek bij een instelling voor psychotherapie.
Ik heb er helemaal geen zin in.
Maar aan de andere kant ook weer wel.
Want de dokter zegt dat psychotherapie het enige is dat me eventueel nog van mijn probleem zou kunnen afhelpen.
Tranquilisers en dergelijke zijn alleen maar belachelijke paardemiddelen en noodoplossingen.
Wat is mijn probleem?
Mijn keel wordt keihard dichtgeknepen
Mijn schouders zijn altijd opgetrokken
Er ligt een molensteen op mijn borst
En het doet erg pijn.
Dat 24 uur per dag. En het is echt niet leuk. Het belet me om normaal te kunnen leven en werken.
Ik weet ook wel waardoor het komt, het is begonnen na een plotseling verbroken relatie jaren geleden met iemand van wie ik heel erg veel hield.
En het is sindsdien alleen maar erger geworden met de pijn.
(Voordien wist ik niet dat psychische pijn zo makkelijk kon veranderen in puur lichamelijke pijn.
En dat je lichaam en geest zo één zijn.)
Ik praat er met niemand over omdat ik bang ben om te worden uitgelachen.
Wat ik wil vragen en nou wel eens echt wil weten.
Kan psychotherapie je helpen met het verwerken van pijn?
Ook als die heel intens en goed weggestopt is?
En jaren oud is?
Als je echt wilt?
En, misschien nog wel belangrijker,
Kan de lichamelijke pijn die je daardoor hebt, verdwijnen of minder worden als je de pijn verwerkt?
Als je je er voor inzet?
Of blijft dat gewoon voor altijd, omdat de wond zelf ook blijft?
Bestaat er zoiets als leren omgaan met zulke pijn? Ook als er geen oplossing voor komt?
Op het moment is het zo dat ik erg veel verdriet heb (al jarenlang.)
En dat ook voortdurend voel, als vloeibaar vuur in mijn buik, en vloeibare pijn die van mijn borst naar mijn vingertoppen beweegt en weer terug.
Maar dat niet kan uiten, en ook niet heb mogen uiten toen de relatie verbroken werd.
Hebben psychotherapeuten trucjes om dat zeg maar in te halen?
Kan dat überhaupt?
Ik hoop dat er hier een paar mensen zijn die ervaring hebben met psychotherapie en die me kunnen vertellen hoe of wat.
Hetzij positieve antwoorden, hetzij negatieve.
Als het maar eerlijk is.
Weet iemand wat?
Lichamelijk voel je je dan ook vaak beter. Sporten helpt ook!
Pak n' sauna en clear your thoughts.
maar als ik het zo lees heb je niets te verliezen! ga er gewoon open in, als het niet bevalt kun je er weer mee stoppen.
Sporten is geen vreemde tip, er komen stoffen vrij die je opgewekt maken. Misschien doe je dat natuurlijk al,
veel sterkte in ieder geval.
quote:Hoeft niet joh....Op dinsdag 30 maart 2004 03:11 schreef sushi-nori het volgende:
Ik praat er met niemand over omdat ik bang ben om te worden uitgelachen.
quote:Heeft het bij mij wel gedaanWat ik wil vragen en nou wel eens echt wil weten.
Kan psychotherapie je helpen met het verwerken van pijn?
quote:Ja .. mijn probleem heb ik ook jarenlang weggestopt...Ook als die heel intens en goed weggestopt is?
quote:Ja, speelt/speelde al vanaf mn 15e (12 jaar alweer dus)En jaren oud is?
quote:Jij wil echt wel Sushi noriAls je echt wilt?
En, misschien nog wel belangrijker, je klinkt erg gedreven..
quote:Als je je er voor inzet, wat je dus wel van plan bent.. Komt dat gewoon echt wel goed. Duurt even misschien. Maar je komt er gewoon sterker uitKan de lichamelijke pijn die je daardoor hebt, verdwijnen of minder worden als je de pijn verwerkt?
quote:Waarom heb je dat nooit mogen mogen uiten als ik mag vragen?Als je je er voor inzet?
Of blijft dat gewoon voor altijd, omdat de wond zelf ook blijft?
Bestaat er zoiets als leren omgaan met zulke pijn? Ook als er geen oplossing voor komt?
[quote]
Op het moment is het zo dat ik erg veel verdriet heb (al jarenlang.)
En dat ook voortdurend voel, als vloeibaar vuur in mijn buik, en vloeibare pijn die van mijn borst naar mijn vingertoppen beweegt en weer terug.
Maar dat niet kan uiten, en ook niet heb mogen uiten toen de relatie verbroken werd.
quote:Moeilijk antwoord op te geven, aangezien we niet weten wat voor therapie je precies gaat krijgen.. Ik neem aan dat dit een eerste oriënterende gesprek is?Hebben psychotherapeuten trucjes om dat zeg maar in te halen?
Kan dat überhaupt?
quote:Ik hoop dat er hier een paar mensen zijn die ervaring hebben met psychotherapie en die me kunnen vertellen hoe of wat.
Hetzij positieve antwoorden, hetzij negatieve.
Als het maar eerlijk is.
Ik heb het zo waarheidsgetrouw vanaf mijn kant opgeschreven.. Succes Sushi!!
edit: En ik sluit me inderdaad aan bij de tip over het sporten... Is gewoon lekker...
maar bovenalles kost het veel tijd en wilskracht om door te zetten, oude emoties worden aangeraakt en losgemaakt, je moet dus wel volhouden en hier doorheen gaan, daarna kun je weer gaan opbouwen.
geestelijke therapie levert ook een lichamelijke verbetering op. MAAR: lichamelijke therapie (sporten, trainen, 'gevoel' voor je eigen lichaam krijgen) levfert ook weer een geestelijke verbetering op.
Verder kan ikje niet helpen (hoewel ik je een beetje kan volgen; ik krijg pijn op de borst wanneer ik gestresst ben)
iig. veel suk6 met de therapie morgen!
Ik geloof niet in jarenlange therapieen, tenzij voor diegenen die echt 'gek' zijn en bijvoorbeeld geen zelfinzicht of geen geweten hebben. En daar helpt waarschijnlijk zelfs jarenlange behandeling niet, tenminste dat denk ik als ik hoor over TBS-ers en mensen in mijn omgeving die al tijden in behandeling zijn zonder vooruitgang te boeken. Voor die mensen zijn medicijnen denk ik maar gewoon het beste. Voor 'gewone' mensen geloof ik wel in therapie, als steuntje in de rug, om je op ideeen te brengen die je zelf niet had kunnen bedenken, om je tactieken aan te leren om met bepaalde dingen om te gaan, bepaalde vaste (denk-)patronen te doorbreken en ga zo maar door. Nadat je dat geleerd hebt, kun je het zelf en moet je het ook zelf doen anders gebeurt er niets.
En je moet niet verwachten dat je binnen een jaar klaar bent want dat is niet reëel. Je moet tot op de bodem gaan en vanuit daar kun je weer langzaamaan opbouwen en dingen op een andere manier bekijken/ervaren/doen/anders denken.
Zolang je in jezelf gelooft zijn er geen grenzen aan je mogelijkheden.
Sterkte SN, moedig dat je toch weer een poging wilt wagen.
Wees niet onzeker, doe het voor jezelf, gun jezelf een beter en fijner leven. Niemand behalve jijzelf kan verandering in je situatie brengen.
Psychotherapie in groepsvorm is zeer aan te bevelen. Je vindt er herkenning en krijgt feedback. Veiligheid, contact met anderen. Steun van anderen, het delen van ervaringen. Vooral omdat jij nogal onzeker bent en veel twijfelt, lijkt me dat een goede optie voor je.
Ik heb er negatieve ervaringen mee, maar ik ben niet een persoon die graag praat over problemen, vooral niet één op één, op afspraak, met iemand die je nauwelijks kent.
Mijn psychotherapeute heb ik ook altijd voorgelogen over hoe het ging met me, en ze heeft nooit er doorheen kunnen prikken. Veel te vroeg ben ik toen met de therapie gestopt. Na een terugval ben ik er nog twee of drie keer geweest, maar weer zonder dat het echt hielp.
Het ophalen van "oud zeer" daar zijn psychotherapeutes volgens mij op getraind, want de eerste paar sessies gingen bij mij alleen over "vroeger". Als je geen problemen daarmee had, worden ze bijna aangepraat. Naja, ik ben bevooroordeeld door mijn eigen negatieve ervaringen, de meeste psychotherapeuten zullen inderdaad wel "trucjes" hebben om onverwerkte problemen omhoog te halen en ermee te werken. Mijn schoonzus moest dit doen door een "ik-doos" te knutselen: een schoenendoos waar een aantal voorwerpen in zaten die precies weergaven hoe zij was.
Maar goed, dit is mijn ervaring... doe ermee wat je wilt
quote:offtopic: meis wat heb jij jezelf tekort gedaan...Op dinsdag 30 maart 2004 20:28 schreef Christine het volgende:
Mijn psychotherapeute heb ik ook altijd voorgelogen over hoe het ging met me, en ze heeft nooit er doorheen kunnen prikken. Veel te vroeg ben ik toen met de therapie gestopt. Na een terugval ben ik er nog twee of drie keer geweest, maar weer zonder dat het echt hielp.
quote:sluit ik me bij aan..... ze zijn er niet voor niets Christine...Op dinsdag 30 maart 2004 23:17 schreef DuchessX het volgende:
[..]
offtopic: meis wat heb jij jezelf tekort gedaan...
quote:Helaas is dat ook mijn ervaring met psychotherapie en psychologen.Op dinsdag 30 maart 2004 20:28 schreef Christine het volgende:
Mijn psychotherapeute heb ik ook altijd voorgelogen over hoe het ging met me, en ze heeft nooit er doorheen kunnen prikken.
Er over praten kan je tegen heel veel mensen met een beetje mazzel krijg je meer feedback dan bij een psycholoog. die wil dat jij praat en daardoor zelf met een oplossing komt.
Wat bij mij beter werkte was hypnotherapie.Die zijn er op getrained om je te laten ontspannen
(waardoor jouw lichamelijke reactie even afneemt) en jouw onderbewustzijn afstand kunnen laten nemen van die traumatische gebeurtenis.
quote:offtopic, maar wel enigzins belangrijk imhoOp dinsdag 30 maart 2004 20:28 schreef Christine het volgende:
Ik heb er negatieve ervaringen mee, maar ik ben niet een persoon die graag praat over problemen, vooral niet één op één, op afspraak, met iemand die je nauwelijks kent.
Mijn psychotherapeute heb ik ook altijd voorgelogen over hoe het ging met me, en ze heeft nooit er doorheen kunnen prikken. Veel te vroeg ben ik toen met de therapie gestopt. Na een terugval ben ik er nog twee of drie keer geweest, maar weer zonder dat het echt hielp.
En hoe gaat het nu met je dan? Kan je niet teruggaan..... en gewoon open kaart spelen?
Ik heb daar in het begin ook moeite mee gehad, TOT mijn therapeut zei op een keer:"hee, NU stel je jezelf open...." Ze zijn er om je te helpen.... Maar je moet jezelf wel openstellen......
quote:Ja, kom eens met je snufferd buiten die stoffige molen..Op dinsdag 30 maart 2004 03:11 schreef sushi-nori het volgende:
Wat is mijn probleem?
Mijn keel wordt keihard dichtgeknepen
Mijn schouders zijn altijd opgetrokken
Er ligt een molensteen op mijn borst
En het doet erg pijn.
Dat 24 uur per dag. En het is echt niet leuk. Het belet me om normaal te kunnen leven en werken.
Weet iemand wat?
quote:Doe es nietOp woensdag 31 maart 2004 01:11 schreef Xebrozius het volgende:
[..]
Ja, kom eens met je snufferd buiten die stoffige molen..
quote:En jij reageerrt waarom??Op woensdag 31 maart 2004 01:16 schreef Salvad0R het volgende:
mensen met issues zijn uncool.
dat was nuttig en interessant
ook deze mensen moest ik echt uit de kast lokken voor ze een antwoord wilden geven op mijn uiterst simpele vraag.
kan psychosomatische pijn genezen?
Hun antwoord: tja. erm. soms. eh.. kan het.. erm dat we het, ja, zeg maar, hebben zien genezen. Soms he.
zal ik dat dan maar als een ja opvatten?
wat betreft de vraag die hier eerder werd gesteld knokkels waarom heb ik het niet mogen uiten?
Simpel omdat het een verbroken relatie van een half jaar was en mensen vonden dat ik me niet zo aan moest stellen. Terwijl ik wist dat het een diep ingrijpende jarenlange relatie was die zich in het verborgene had afgespeeld. Maar niemand wist dat dus iedereen vond al gelijk dat ik niet zo zielig moest doen, dus kon ik met het verdriet bij helemaal niemand terecht.
Bedankt hoor iedereen voor de reacties
Antwoorden geven doen ze idd liever niet, de tactiek is dat je zelf de antwoorden op je vragen moet vinden en geven. Met je eigen antwoorden zul je het gauwer eens zijn dan met die van hun. Ze sturen je er in en proberen je te leiden naar voor jou het beste antwoord, want die kan voor iedereen anders zijn. Maar neem maar van mij aan dat je psychosomatische pijn weggaat of vermindert naarmate je je emotioneel beter gaat voelen. Als dat niet gebeurt zou het simpelweg het niet psychosomatisch zijn.
quote:Op donderdag 1 april 2004 01:16 schreef sushi-nori het volgende:
zo naar het orientatiegesprek geweest
dat was nuttig en interessant
ook deze mensen moest ik echt uit de kast lokken voor ze een antwoord wilden geven op mijn uiterst simpele vraag.
kan psychosomatische pijn genezen?
Hun antwoord: tja. erm. soms. eh.. kan het.. erm dat we het, ja, zeg maar, hebben zien genezen. Soms he.
zal ik dat dan maar als een ja opvatten?
wat betreft de vraag die hier eerder werd gesteld knokkels waarom heb ik het niet mogen uiten?
Simpel omdat het een verbroken relatie van een half jaar was en mensen vonden dat ik me niet zo aan moest stellen. Terwijl ik wist dat het een diep ingrijpende jarenlange relatie was die zich in het verborgene had afgespeeld. Maar niemand wist dat dus iedereen vond al gelijk dat ik niet zo zielig moest doen, dus kon ik met het verdriet bij helemaal niemand terecht.
Bedankt hoor iedereen voor de reacties
Ahh ik snap het dan...
Denk je dat dit je gaat helpen??
quote:*leest*Op donderdag 1 april 2004 01:23 schreef FritsVanEgters het volgende:
Het fijne van therapie is dat je je daar kunt uiten, en dat ze niet zullen zeggen dat je je niet moet aanstellen, zoals vrienden wellicht soms wel doen. Die hebben hun eigen sores, hebben hun hoofd er niet naar staan of kunnen er niet mee omgaan.
Antwoorden geven doen ze idd liever niet, de tactiek is dat je zelf de antwoorden op je vragen moet vinden en geven. Met je eigen antwoorden zul je het gauwer eens zijn dan met die van hun. Ze sturen je er in en proberen je te leiden naar voor jou het beste antwoord, want die kan voor iedereen anders zijn. Maar neem maar van mij aan dat je psychosomatische pijn weggaat of vermindert naarmate je je emotioneel beter gaat voelen. Als dat niet gebeurt zou het simpelweg het niet psychosomatisch zijn.
Helemaal mee eens..
quote:Achteraf heb ik er ook spijt van idd...Op dinsdag 30 maart 2004 23:17 schreef DuchessX het volgende:
offtopic: meis wat heb jij jezelf tekort gedaan...
quote:Het is alweer 2 jaar geleden, nu gaat het wel goedOp dinsdag 30 maart 2004 23:54 schreef knokkels het volgende:
offtopic, maar wel enigzins belangrijk imho
En hoe gaat het nu met je dan? Kan je niet teruggaan..... en gewoon open kaart spelen?
Ik heb daar in het begin ook moeite mee gehad, TOT mijn therapeut zei op een keer:"hee, NU stel je jezelf open...." Ze zijn er om je te helpen.... Maar je moet jezelf wel openstellen......
De laatste weken gaat het overigens iets minder, maar teruggaan... lijkt me geen goede optie. Ik heb nog altijd nare ideeën erover. Het is inderdaad zo dat je geholpen moet willen worden, voordat je geholpen kunt worden.
quote:Op donderdag 1 april 2004 09:31 schreef hemmes het volgende:
huw?
quote::')Op donderdag 1 april 2004 09:33 schreef SynXteR het volgende:
lol
Offtopic: Ga es buiten spelen jongens
[ Bericht 4% gewijzigd door knokkels op 01-04-2004 12:20:51 ]
quote:Mensen die verslaafd zijn aan blowen ookOp woensdag 31 maart 2004 01:16 schreef Salvad0R het volgende:
mensen met issues zijn uncool.
Een vriend van mij is bij haar in therapie geweest na zo'n beetje iedere psych in de regio haaglanden gezien te hebben in zij heeft hem waanzinnig goed geholpen in zijn verwerking van misbruik als klein kind door zijn vader. Hij weet, naar mijn mening, dus ook wel waar hij het over heeft.
Als ik zijn ervaringen en die van een vriendin van mij bij elkaar op tel zou ik zeggen. Het kan je goed doen. Het belangrijkste is echter wel dat je je vertrouwd voelt bij de therapeut. Heb je dit gevoel niet naar twee a drie sessies dan wordt het tijd om een nieuwe te zoeken.
quote:lacht het laatst....toch? ff zonder dollenOp vrijdag 2 april 2004 22:47 schreef DuchessX het volgende:
Mensen die in therapie gaan, zijn sterke mensen. Mensen die onder ogen durven te zien waar het mis is gegaan in hun leven en die hun schouders eronder durven te zetten om weer iets van hun leven te maken. Mensen die zichzelf niet verliezen in drank- en drugsmisbruik of die dat juist proberen af te leren. Ik heb niets dan hulde en bewondering voor de mensen die de strijd met zichzelf op die manier aan gaan. Dát is pas iets om trots op te zijn en het mooie is, je doet het helemaal zelf. Wilskracht en doorzettingsvermogen terwijl je door een hel moet gaan. Laat iedereen maar lachen want wie het laatst lacht...
uitspraak.quote:Ja.. Inderdaad. Ik ben in mijn oude woonplaats doorverwezen naar een psychiater.Op vrijdag 2 april 2004 22:35 schreef TheCandyman het volgende:
Als ik zijn ervaringen en die van een vriendin van mij bij elkaar op tel zou ik zeggen. Het kan je goed doen. Het belangrijkste is echter wel dat je je vertrouwd voelt bij de therapeut. Heb je dit gevoel niet naar twee a drie sessies dan wordt het tijd om een nieuwe te zoeken.
Die man was:
Dan neem je zowel je clienten, je vak als jezelf niet serieus IMHO. Ik ben daar na 2x weggegaan. Daar voelde ik me absoluut niet vertrouwd.
edit: overigens heb ik later wel de goede hulp gekregen die ik nodig had..
[ Bericht 6% gewijzigd door knokkels op 03-04-2004 00:06:31 ]
quote:.... lacht het best!Op vrijdag 2 april 2004 22:47 schreef DuchessX het volgende:
Mensen die in therapie gaan, zijn sterke mensen. Mensen die onder ogen durven te zien waar het mis is gegaan in hun leven en die hun schouders eronder durven te zetten om weer iets van hun leven te maken. Mensen die zichzelf niet verliezen in drank- en drugsmisbruik of die dat juist proberen af te leren. Ik heb niets dan hulde en bewondering voor de mensen die de strijd met zichzelf op die manier aan gaan. Dát is pas iets om trots op te zijn en het mooie is, je doet het helemaal zelf. Wilskracht en doorzettingsvermogen terwijl je door een hel moet gaan. Laat iedereen maar lachen want wie het laatst lacht...
Ik ben het er helemaal mee eens..
quote:Vraag: heb je die "beste man" laten weten hoe hij op jou overkwam en wat dat met jou deed?Op zaterdag 3 april 2004 00:00 schreef knokkels het volgende:
[..]
Ja.. Inderdaad. Ik ben in mijn oude woonplaats doorverwezen naar een psychiater.
Die man was:Ongeschoren Had een vaalwitte smoezelige polo aan Oude spijkerbroek Zag er absoluut niet netjes uit (vind ik wel een redelijk groot criterium voor een psychiater, een beetje op je zelfpresentatie letten) Ik had absoluut niet de indruk dat hij goed naar mij luisterde Hij vermeed elk oogcontact Was meer bezig met shaggies rollen dan met zijn clienten.
Dan neem je zowel je clienten, je vak als jezelf niet serieus IMHO. Ik ben daar na 2x weggegaan. Daar voelde ik me absoluut niet vertrouwd.
edit: overigens heb ik later wel de goede hulp gekregen die ik nodig had..
Ik zou me ook niet op mijn gemak voelen bij zo iemand, maar ik zou er wél iets van zeggen. Tenslotte verdient hij zijn geld aan mij (of jou).
Ga je nu doorzetten, en zo ja wanneer? Hou je ons op de hoogte?
Ik gun het je dat het met jou ook beter gaat...
quote:Hmm.. ja... maar niet echt in zoveel woordenOp woensdag 7 april 2004 23:25 schreef DuchessX het volgende:
[..]
Vraag: heb je die "beste man" laten weten hoe hij op jou overkwam en wat dat met jou deed?
Ik zou me ook niet op mijn gemak voelen bij zo iemand, maar ik zou er wél iets van zeggen. Tenslotte verdient hij zijn geld aan mij (of jou).
* knokkels had nogal problemen met het aangaan van confrontaties, en dit was er dan eentje.. Ik heb gewoon gezegd: dit gaat niet werken voor mij. voel me niet op mijn gemak.. Wel om de zaak heengedraaid, maar ja 
quote:Op woensdag 7 april 2004 23:26 schreef DuchessX het volgende:
Ow ik wilde eik aan SN vragen hoe het nu is..?
Ga je nu doorzetten, en zo ja wanneer? Hou je ons op de hoogte?
Ik gun het je dat het met jou ook beter gaat...
Ja eigenlijk wilde ik dat net ook al doen.. SushiNori... Hoe is ie nu met je?
We gaan er gewoon met zijn allen jou er doorheen halen
Ik ben even voor vakantie terug in NL maar ga over een paar dagen weer naar het buitenland waar ik voor langere tijd naartoe gegaan ben.
Dit orientatiegesprek bij die instelling had ik expres zo gepland in mijn "vakantietje"
Ik heb zo goed als besloten dat ik me daar ga aanmelden als ik weer voor vast terugben in NL waarschijnlijk van de zomer.
De mensen en de omgeving daar heb ik een goeie indruk van.
En..... ondanks dat ik helemaal geen therapie wil, ik besef wel dat het enige wat mij eventueel nog van die pijn af kan helpen is psychotherapie. Dus maar nu ben ik zover dat ik bereid ben om wel alles te doen als ik daar maar vanaf kan komen! Omdat ik er dus erg onder lijd.
Dus wat therapie betreft gebeurt er op het moment "niks"
Nou.. dat is niet waar, want er gebeurt een heleboel ik ben vrijwilligerswerk aan het doen ergens en dat doet me heel erg veel goed.
Maar van de zomer ga ik dus waarschijnlijk onder het mes.
Tjonge wat heb ik daar even GEEN zin in zeg!
En het moet ook zo lang duren vervelend genoeg. 13 maanden ofzo.
Nou ja. We zien wel.
quote:Oi Sushi!Op woensdag 7 april 2004 23:58 schreef sushi-nori het volgende:
Hallo iedereen bedankt voor het aan mij denken. Echt leuk.
Ik ben even voor vakantie terug in NL maar ga over een paar dagen weer naar het buitenland waar ik voor langere tijd naartoe gegaan ben.
Dit orientatiegesprek bij die instelling had ik expres zo gepland in mijn "vakantietje"
Ik heb zo goed als besloten dat ik me daar ga aanmelden als ik weer voor vast terugben in NL waarschijnlijk van de zomer.
De mensen en de omgeving daar heb ik een goeie indruk van.
En..... ondanks dat ik helemaal geen therapie wil, ik besef wel dat het enige wat mij eventueel nog van die pijn af kan helpen is psychotherapie. Dus maar nu ben ik zover dat ik bereid ben om wel alles te doen als ik daar maar vanaf kan komen! Omdat ik er dus erg onder lijd.
Dus wat therapie betreft gebeurt er op het moment "niks"
Nou.. dat is niet waar, want er gebeurt een heleboel ik ben vrijwilligerswerk aan het doen ergens en dat doet me heel erg veel goed.
Maar van de zomer ga ik dus waarschijnlijk onder het mes.
Tjonge wat heb ik daar even GEEN zin in zeg!
En het moet ook zo lang duren vervelend genoeg. 13 maanden ofzo.
Nou ja. We zien wel.
Vakantie, even er lekker helemaal tussenuit.. Goed
Enne... je bent nu klaar om een diepere stap voor jezelf te nemen... psychotherapie. Je zal echt zien dat dat je wel goed gaat doen
Wat voor vrijwilligerswerk doe je?
And uhm..
Onder het mes? Waarvoor dan??
Maar Sushi-Nori.. Je komt er wel hoor .. Heeft zijn tijd nodig, maar je komt er wel
Waar ik een halve maatschappelijk werker ben haha o de ironie van het lot
Als ik toch 1 baan niet geschikt voor ben is dat het wel maar ik ben het tegen wil en dank
Onder het mes, nou ik bedoel. Daar zal het wel op neerkomen toch? psychotherapie.
Ik kan je verklappen dat ik 1000x liever een zware operatie aan mijn hersenen of mijn piemel zou hebben dan dit!!
quote:Nou, weet je wat me opvalt, mensen die lopen bij de psych(oloog)/(iater) zijn veel gevoeliger voor problemen van anderen, misschien omdat ze zelf problemen hebben gehad, daarvan harder geworden zijn, daarin gecoacht zijn...Op donderdag 8 april 2004 00:09 schreef sushi-nori het volgende:
Vrijwilligerswerk: ik werk in een jeugdhotel.
Waar ik een halve maatschappelijk werker ben haha o de ironie van het lot
Als ik toch 1 baan niet geschikt voor ben is dat het wel maar ik ben het tegen wil en dank
Onder het mes, nou ik bedoel. Daar zal het wel op neerkomen toch? psychotherapie.
Ik kan je verklappen dat ik 1000x liever een zware operatie aan mijn hersenen of mijn piemel zou hebben dan dit!!
is het in dat opzicht dan heel gek dat die mensen je als "halve maatschappelijk werker" gebruiken?
Hoe kwam je:
Ben je expliciet gevraagd, of komen de mensen gewoon naar je toe met hun problemen.. Als ze naar je toe komen, doe je toch iets goed
enne.. over het "onder het mes" verhaal..
Jaaaaaa wat klinkt dat me bekend in de oren..
Niemand ziet aan de buitenkant iets aan je, je stelt je dus aan, je moet niet zeuren..
Wat dat betreft kan je inderdaad beter een zichtbaar mankementje hebben
Door iemand die wel wat in mij zag.
En wat betreft het "maatschappelijk werk" deel van het werk:
Het blijkt dat ik inderdaad door wat ik zelf meegemaakt heb in staat ben om anderen te helpen.
Als ik kijk naar mijn collega's die zien vaak niet wat er met iemand aan de hand is.
Begrijpen niet hoe mensen in elkaar zitten, weten niet wat voor vragen ze moeten stellen of hoe ze iemand kunnen helpen.
Maar ik weet het wel omdat ik hen ben.
Voor het eerst dat ik merk dat ik dus wel degelijk nuttige levenservaring heb opgedaan.
Maar nou ik zelf nog.
quote:Dit is tenminste weer eens een lekkere boost in je eigen zelfvertrouwenOp donderdag 8 april 2004 00:35 schreef sushi-nori het volgende:
dat werk in het hostel ben ik voor gevraagd.
Door iemand die wel wat in mij zag.
En wat betreft het "maatschappelijk werk" deel van het werk:
Het blijkt dat ik inderdaad door wat ik zelf meegemaakt heb in staat ben om anderen te helpen.
Als ik kijk naar mijn collega's die zien vaak niet wat er met iemand aan de hand is.
Begrijpen niet hoe mensen in elkaar zitten, weten niet wat voor vragen ze moeten stellen of hoe ze iemand kunnen helpen.
Maar ik weet het wel omdat ik hen ben.
Voor het eerst dat ik merk dat ik dus wel degelijk nuttige levenservaring heb opgedaan.
Maar nou ik zelf nog.
quote:Invulling hierop:Op donderdag 8 april 2004 00:43 schreef EMW het volgende:
feit is dat lichaam en geest 1 cybernetische kringloop vormen. Ze beinvloeden elkaar dus. Psychotherapie kan dus helpen met het oplossen van je probleem.
Ik heb PMT gedaan... Psycho Motore Therapie
Hierin worden de psychische klachten in verband gebracht met je lichamelijke gesteldheid.
Erg interessant, conflicterend
en heeft me heel erg geholpenquote:Je zit in een (kleine) gymzaal, is namelijk een nogal fysieke therapieOp donderdag 8 april 2004 01:15 schreef sushi-nori het volgende:
wat deed je allemaal bij psychomotore therapie knokkels?
Je begint in de zaal, en de therapeut vraagt hoe je je voelt, of er iets is wat je kwijt wilt, zit je op dit moment, strikt vanuit je eigen lichaamsgevoel goed
Je kan het in groepsverband hebben, of individueel.
Ik heb het individueel gehad. (Dit omdat mijn andere therapies ook individueel zijn.)
Veel sporten.. Is sowieso goed om lichaamsbeweging te hebben...
Wat ik oppikte in de praatsessies, daar ging ik mee aan de gang bij PMT...
Voorbeeldje: Ik was helemaal niet assertief, dus werd er een "pop" gemaakt van een bokszak, en een medizinbal op een krukje
en die moest ik dan achteruit "praten"Hoe meer indruk ik maakte, hoe meer die "pop" achteruit ging. Zoals ik het nu zeg, klinkt het zoooo droog en dommig.. maar het heeft me wel geholpen..
Ander voorbeeldje: Doelen niet te hoog en niet te laag stellen => we gingen basketballen, en van tevoren moest ik zeggen hoeveel ik erin wilde hebben.. (7/10 of 9/10 bijv)
Zal je net zien dat ik mn doelen te hoog stelde
Al met al ben ik blij met deze therapie
erm
Wat is een medizinbal en
hoe ging die pop dan achteruit? wat bedoelde je met "indruk maken"?
nee het klinkt niet droog ik wil alles erover weten graag. Links ook welkom.
quote:Hehe.. Medizinbal=zo'n grote bal die je vroegah wel eens met gym gebruikte.Op donderdag 8 april 2004 01:35 schreef sushi-nori het volgende:
interessant over dat pmt wil ik heel veel horen!
erm
Wat is een medizinbal en
hoe ging die pop dan achteruit? wat bedoelde je met "indruk maken"?
nee het klinkt niet droog ik wil alles erover weten graag. Links ook welkom.
Enne die pop ging achteruit, doordat de therapeute besliste of ik wel of niet genoeg mn best deed. Zij trok dat ding fysiek verder weg dus.
edit:over dat indruk maken.. Platgezegd: hoe harder/overtuigender ik schreeuwde, hoe meer nut het had
http://www.boumanhuis.nl/psychiatrie/vakjargon/
Psychomotore therapie
Bij psychomotore therapie gebruikt u beweging, dans en spel om uw lichaam te ervaren en een emotionele ontwikkeling op gang te brengen. Het gaat niet om de lichamelijk prestatie, maar om de ervaring van het bewegen.
Ervaringen over PMT
edit:
iemand ervaringen met psychomotorische therapie?
[ Bericht 4% gewijzigd door knokkels op 08-04-2004 01:52:42 ]
quote:Hai SN,Op woensdag 7 april 2004 23:58 schreef sushi-nori het volgende:
Hallo iedereen bedankt voor het aan mij denken. Echt leuk.
Ik ben even voor vakantie terug in NL maar ga over een paar dagen weer naar het buitenland waar ik voor langere tijd naartoe gegaan ben.
Dit orientatiegesprek bij die instelling had ik expres zo gepland in mijn "vakantietje"
Ik heb zo goed als besloten dat ik me daar ga aanmelden als ik weer voor vast terugben in NL waarschijnlijk van de zomer.
De mensen en de omgeving daar heb ik een goeie indruk van.
En..... ondanks dat ik helemaal geen therapie wil, ik besef wel dat het enige wat mij eventueel nog van die pijn af kan helpen is psychotherapie. Dus maar nu ben ik zover dat ik bereid ben om wel alles te doen als ik daar maar vanaf kan komen! Omdat ik er dus erg onder lijd.
Dus wat therapie betreft gebeurt er op het moment "niks"
Nou.. dat is niet waar, want er gebeurt een heleboel ik ben vrijwilligerswerk aan het doen ergens en dat doet me heel erg veel goed.
Maar van de zomer ga ik dus waarschijnlijk onder het mes.
Tjonge wat heb ik daar even GEEN zin in zeg!
En het moet ook zo lang duren vervelend genoeg. 13 maanden ofzo.
Nou ja. We zien wel.
mag ik je adviseren om je *nu* al aan te melden? De duur van de wachtlijsten voor psychotherapie kunnen hoog oplopen. Ik heb zelf 8 maanden moeten wachten na mijn aanmelding! Je kunt dan nu vast de periode opgeven wanneer je beschikbaar bent.
Is het trouwens een deeltijdbehandeling? (Mss heb je dat wel al gepost en ben ik het kwijt)
quote:Op donderdag 8 april 2004 00:09 schreef sushi-nori het volgende:
Ik kan je verklappen dat ik 1000x liever een zware operatie aan mijn hersenen of mijn piemel zou hebben dan dit!!
Hoe je je voelt werkt door in je lichaamshouding, de manier waarop je beweegt, hoe hoog je je doelen stelt, hoe veilig een bepaalde situatie is, of jij controle kunt los laten of niet etc. etc. Dit kan in heel verschillende oefeningen plaatsvinden. Van geblindoekt door de ruimte lopen op aanwijzing van iemand anders, tot voetbal of boksen.
Vooral voor mensen die tijdens het praten geen contact hebben met hun gevoel, valt hier een hoop over zichzelf te leren.
quote:Hmm .. jij hebt het ook gehad zie ik?Op donderdag 8 april 2004 15:51 schreef DuchessX het volgende:
PMT is heel goede therapie. Thema's (kunnen) zijn: grenzen stellen, veiligheid, afstand en nabijheid, boosheid & agressie, controle.
Hoe je je voelt werkt door in je lichaamshouding, de manier waarop je beweegt, hoe hoog je je doelen stelt, hoe veilig een bepaalde situatie is, of jij controle kunt los laten of niet etc. etc. Dit kan in heel verschillende oefeningen plaatsvinden. Van geblindoekt door de ruimte lopen op aanwijzing van iemand anders, tot voetbal of boksen.
Vooral voor mensen die tijdens het praten geen contact hebben met hun gevoel, valt hier een hoop over zichzelf te leren.
Mijn PM therapeute is helaas geëmigreerd naar Amerika, daar een praktijk opgezet, maar heb er wel heel veel aan gehad.
Nu al me aanmelden heeft denk ik geen zin.
Ik zit nog sowieso tot de zomer in het buitenland. En aanmelden betekent ook veel gesprekken hebben met intake mensen. En ik ga niet elke keer de halve wereld rondvliegen voor die gesprekken! dus dan wacht ik liever tot de zomer.
Wachtlijst was er in die organisatie trouwens niet op het moment dat ik er kwam.
Dat vond ik wel raar dus toen ik er naar vroeg zeiden ze, ja, we hebben net een golf mensen uitgezwaaid die klaar waren. (positief dus)
Die links van pmt zal ik eens op gaan lezen.
Ook al weet ik niet goed wat er in mijn geval mee aangepakt zou kunnen worden. Maar misschien wordt dat straks allemaal duidelijk.
De therapie waar ik nou aan denk is 13 maanden dagklinisch (dus kantoortijden) of klinisch (dus opgenomen worden), net wat ik wil.
Ik wil dus dagklinisch om niet voortdurend in een therapeutische omgeving te hoeven zitten, maar 's avonds lekker naar huis te kunnen gaan.
Da's mooi.
Veel succes ermee.
Ik heb een jaar klinische therapie gehad, met daarin psychotherapie, PMT, beeldende therapie, dramatherapie en muziektherapie. Daarnaast ook nog hulp bij praktische zaken zoals uitkering en huisvesting.
Ik heb er heel veel aan gehad, en ben blij dat ik die stap heb gemaakt.
Zo'n behandeling is alleen geen pretje. Het is waar dat het eerst slechter gaat voordat je je weer beter gaat voelen. Hou de lange termijn gevolgen in de gaten en denk niet alleen aan direct beter voelen, want dan ga je vermijden in plaats van verwerken.
SN, heel veel succes met de behandeling!
quote:Hmmm waar zit je dan nu in het buitenland? Enne, misschien is het wel handig om alvast aan te melden,maar wel te melden dat je nog even niet bereikbaar bent..Op donderdag 8 april 2004 18:00 schreef sushi-nori het volgende:
Ik zal wel even bellen wat ik moet doen wat aanmelden betreft.
Nu al me aanmelden heeft denk ik geen zin.
Ik zit nog sowieso tot de zomer in het buitenland. En aanmelden betekent ook veel gesprekken hebben met intake mensen. En ik ga niet elke keer de halve wereld rondvliegen voor die gesprekken! dus dan wacht ik liever tot de zomer.
quote:Hmm ja inderdaad.. Doen ze dus vast goed werk!Wachtlijst was er in die organisatie trouwens niet op het moment dat ik er kwam.
Dat vond ik wel raar dus toen ik er naar vroeg zeiden ze, ja, we hebben net een golf mensen uitgezwaaid die klaar waren. (positief dus)
Positiefquote:Je krijgt een intakegesprek met een psychotherapeut. Vandaaruit wordt er een behandelplan gemaakt. Daarin wordt -met jou samen- bekeken wat het beste bij je past qua behandelingDie links van pmt zal ik eens op gaan lezen.
Ook al weet ik niet goed wat er in mijn geval mee aangepakt zou kunnen worden. Maar misschien wordt dat straks allemaal duidelijk.
quote:Ja inderdaad, zou ik zelf ook doen.. Er schijnt niet altijd evenveel te doen te zijn als je intern zit..De therapie waar ik nou aan denk is 13 maanden dagklinisch (dus kantoortijden) of klinisch (dus opgenomen worden), net wat ik wil.
Ik wil dus dagklinisch om niet voortdurend in een therapeutische omgeving te hoeven zitten, maar 's avonds lekker naar huis te kunnen gaan.
Succes Sushi!!
Ganbatte ne!
quote:Ik heb het nog steeds, in groepsverband en sinds januari ook individueel. Het heeft me wel anderhalf jaar gekost eer ik me een beetje thuis voelde in deze therapieOp donderdag 8 april 2004 17:18 schreef knokkels het volgende:
[..]
Hmm .. jij hebt het ook gehad zie ik?
Mijn PM therapeute is helaas geëmigreerd naar Amerika, daar een praktijk opgezet, maar heb er wel heel veel aan gehad.
Hiermee bedoel ik: het lijkt misschien eenvoudig maar dat is het zeker niet.
Fijn idee SN dat er geen wachtlijst is. Ik vind het ook een goede keus van je om niet klinisch te gaan. Middels een deeltijdbehandeling heb je naast therapie ook je eigen leven en structuur plus de praktijkvoorbeelden die je minder snel tegen komt wanneer je klinisch therapiet.
Je hebt een belangrijke beslissing gemaakt en neem nu maar de tijd om er aan te wennen, je erop voor te bereiden.
Goed zo!
quote:Hmmm... zoals je ziet staan er een heleboel mensen achter je SushiNori..Op donderdag 8 april 2004 21:23 schreef DuchessX het volgende:
[..]
Ik heb het nog steeds, in groepsverband en sinds januari ook individueel. Het heeft me wel anderhalf jaar gekost eer ik me een beetje thuis voelde in deze therapie
Hiermee bedoel ik: het lijkt misschien eenvoudig maar dat is het zeker niet.
Fijn idee SN dat er geen wachtlijst is. Ik vind het ook een goede keus van je om niet klinisch te gaan. Middels een deeltijdbehandeling heb je naast therapie ook je eigen leven en structuur plus de praktijkvoorbeelden die je minder snel tegen komt wanneer je klinisch therapiet.
Je hebt een belangrijke beslissing gemaakt en neem nu maar de tijd om er aan te wennen, je erop voor te bereiden.
Goed zo!
Jij komt er wel!!
Dus als ik in therapie ga is het maar de vraag of ik niet al na een paar dagen of weken afhaak.
De enige reden dat ik het ernstig overweeg is dat ik van de dokter begrijp (en eigenlijk ook zelf wel wist) dat de enig denkbaar mogelijke oplossing van die vreselijke pijn waar ik voortdurend mee rondloop, is psychotherapie. En daarvan weet niemand of het uberhaupt helpt, integendeel ze staan in de rij om te zeggen dat ik er vooral niet teveel hoop op moet hebben,
Maar het is het enige wat mogelijk nog iets zou kunnen doen.
Dat, en cyaankali.
Dus dan vind ik het wel weer leuk als iemand zoals stoopkind zegt dat haar ervaring is dat psychotherapie je lichamelijke klachten doet verdwijnen. Dat vind ik nou eens echt leuk om te horen.
Wat voor klachten waren dat trouwens, als ik vragen mag?
knokkels bedankt voor je reactie.
tja wat voor land ik zit.
Nou, niet Japan maar dromenland. En Japans kan ik ook niet dus dat moest ik opzoeken.
voor de rest mensen wat heb ik er geen zin in zeg.
Maar wat moet moet helaas.
quote:Juist, en daarom moet je ook die therapie doen.. Minder focussen op: Ow misschien helpt het wel niet ...Op vrijdag 9 april 2004 02:43 schreef sushi-nori het volgende:
Nou ja.. beslissing gemaakt. Ik moet zeggen ik ben er niet zeker van hoor.. en ik wil het ook eigenlijk niet.
Dus als ik in therapie ga is het maar de vraag of ik niet al na een paar dagen of weken afhaak.
De enige reden dat ik het ernstig overweeg is dat ik van de dokter begrijp (en eigenlijk ook zelf wel wist) dat de enig denkbaar mogelijke oplossing van die vreselijke pijn waar ik voortdurend mee rondloop, is psychotherapie. En daarvan weet niemand of het uberhaupt helpt, integendeel ze staan in de rij om te zeggen dat ik er vooral niet teveel hoop op moet hebben,
Maar het is het enige wat mogelijk nog iets zou kunnen doen.
quote:* knokkels pakt de cyaankali maar eerst even afDat, en cyaankali.
quote:Vertrouw op ons ouwe rottenDus dan vind ik het wel weer leuk als iemand zoals stoopkind zegt dat haar ervaring is dat psychotherapie je lichamelijke klachten doet verdwijnen. Dat vind ik nou eens echt leuk om te horen.
Wat voor klachten waren dat trouwens, als ik vragen mag?
De psychotherapeuten weten echt wel hoe ze moeten praten, en wat ze moeten doen hoor.. Stel je zelf open zou ik je willen aanraden..
quote:Ganbatte ne! is Succes! sorry, sushi-nori is Japans, dusseh....knokkels bedankt voor je reactie.
tja wat voor land ik zit.
Nou, niet Japan maar dromenland. En Japans kan ik ook niet dus dat moest ik opzoeken.
Enne... Nix te danken hoor... Hoop alleen dat het goed gaat werken.. En dat je er bovenop komt, wat gewoon het belangrijkste is...
quote:Dooooooorrrrrrrrrrrrrrrrrggggggaaaaaaaaaaaaaannnnnnnnnvoor de rest mensen wat heb ik er geen zin in zeg.
Maar wat moet moet helaas.
We slepen je er wel doorheen jongen.. Mocht je er effe doorheen zitten, post je verhaal op dit forum, of mail... Jij gaat er gewoon bovenop komen Sushi
en zo niet, dan toch
quote:Je moet wel willen, al is het maar een klein beetje. Als je zelf niet wilt zal er ook niks veranderen. Het zal je wel moeite gaan kosten, maar geloof me, het is het allemaal waard.Op vrijdag 9 april 2004 02:43 schreef sushi-nori het volgende:
Nou ja.. beslissing gemaakt. Ik moet zeggen ik ben er niet zeker van hoor.. en ik wil het ook eigenlijk niet.
Dus als ik in therapie ga is het maar de vraag of ik niet al na een paar dagen of weken afhaak.
De enige reden dat ik het ernstig overweeg is dat ik van de dokter begrijp (en eigenlijk ook zelf wel wist) dat de enig denkbaar mogelijke oplossing van die vreselijke pijn waar ik voortdurend mee rondloop, is psychotherapie. En daarvan weet niemand of het uberhaupt helpt, integendeel ze staan in de rij om te zeggen dat ik er vooral niet teveel hoop op moet hebben,
Maar het is het enige wat mogelijk nog iets zou kunnen doen.
Dat, en cyaankali.
quote:Ik had last van aangespannen nekspieren, wat vaak tot kramp leidde. En veel last van maag en darmen, dus vaak misselijk, niet kunnen eten, afwisselend obstipatie en diarree. Soms heb ik er nog last van, maar omdat ik nu weet hoe het komt kan ik er ook weer vanaf komen.Dus dan vind ik het wel weer leuk als iemand zoals stoopkind zegt dat haar ervaring is dat psychotherapie je lichamelijke klachten doet verdwijnen. Dat vind ik nou eens echt leuk om te horen.
Wat voor klachten waren dat trouwens, als ik vragen mag?
Sowieso kan therapie je ook lichamelijk een gevoel van 'vrijheid' geven. Als je altijd geestelijk gespannen bent en die spanning kan afnemen door therapie te volgen, zal je dat lichamelijk gezien natuurlijk ook merken.
In mijn ogen hangen lichaam en geest erg samen en dat lijkt me heel logisch ook.
Alleen...je moet het wel echt zelf willen want ik kan je nu al garanderen dat je niets op een presenteerblaadje zal worden aangereikt. Je zult het helemaal zelf moeten doen. Zelf, maar niet alleen. (Zie je het verschil?) Als jij al begint terwijl je het eigenlijk niet ziet zitten of met het idee dat je er toch weer mee kan ophouden wanneer jij er zin in hebt dan vind ik dat je er niet aan moet beginnen. Dan ben je er blijkbaar (nog) niet aan toe of is je pijn niet erg genoeg. Als je er echt vanaf wilt, zul je ook de kracht en het doorzettingsvermogen hebben om jezelf beter te maken en niet te blijven hangen in je situatie.
quote:Het gaat zelfs nog verder. Ongeuite emoties kunnen letterlijk opgeslagen worden in je lijf. Bv continue stress kan een aanslag zijn op je bijnieren. Daardoor kunnen zij overbelast/uitgeput raken waardoor je ernstig vermoeid kunt raken. Ook kan bv verdriet zich in je spieren vastzetten. Of ongeuite woede kan darmklachten veroorzaken.Op vrijdag 9 april 2004 12:21 schreef DuchessX het volgende:
Door die verkeerde houding heb je allerlei klachten, hoofdpijn, nekpijn, etc. Na die ontdekking kun je leren je houding te corrigeren waardoor pijn ook minder kan worden.
Ik heb dit niet zelf verzonnen, maar vernomen van mijn osteopaat.
Lichaam, geest en emoties zijn zó verweven. Eigenlijk heel logisch. Immers, als je bang bent krijg je zweethanden, zenuwen voel je in je buik, angst kan op je stem slaan, ik noem maar wat.
En PMT is een prima manier om eens te onderzoeken hoe en wat en waarom je eigenlijk voelt wat je voelt.
[ Bericht 10% gewijzigd door Moonah op 09-04-2004 17:23:11 (toevoeging) ]
Zou wel eens heel fijn kunnen zijn als ik jullie mag geloven. quote:Hé fijn voor je!!Op vrijdag 9 april 2004 20:33 schreef FritsVanEgters het volgende:
Ik krijg binnenkort ook individuele PMT!
Succes alvast!quote:Ja echt welOp vrijdag 9 april 2004 20:33 schreef FritsVanEgters het volgende:
Ik krijg binnenkort ook individuele PMT!
edit:
Dit is mn account helemaal niet (knokkels) Ik denk dat ik ook gebaat zou kunnen zijn bij psychochtherapie. Ik was vroeger altijd heel positief, zag van iedereen het mooie en het goede, nu zou ik de hele dag het liefst in bed willen liggen (maar dat doe ik niet want ik weet dat als ik eraan toegeef, dat het alleen maar erger wordt). En zo hou ik ook nog een beetje contact met de buitenwereld. Het voelt als verplicht socializen, ook met
'vrienden' en met het vrijwilligerswerk wat ik doe, maar zo gaat de tijd ook wat sneller voorbij en heb ik tenminste nog een beetje het idee dat ik iets nuttigs doe in deze maatschappij. En soms is het zelfs echt leuk...
Heb geen idee of het gaat helpen, maar niet geschoten is altijd mis en ik wil ook zo niet meer doorgaan, want zo ga ik eraan onderdoor. Deze week haal ik de brief bij de maatschappelijk werkster op zodat ik een afspraak met de huisarts kan maken. De maatschappelijk werkster had het in de eerste instantie over Anti Depressiva's, maar ik ben liever niet vrolijk dan gemaakt vrolijk. Waarbij ik meteeen wil duidelijk maken dat ik weet dat veel mensen er wél bij gebaat zullen zijn, ik denk alleen dat het niets voor mij is. Ben benieuwd hoelang de wachtlijst is. Voor maatschappelijk werk moest ik ook drie maanden wachten. Jammer dat het niet heeft geholpen...
Ik heb zelf bij een psychiater gelopen voor psychotherapie, maar dit hielp me niet zo. Het klikte niet en ik had het idee dat alles wat die vent zei, ik zelf ook wel had kunnen bedenken.
Misschien is therapie/ behandeling in de alternatieve hoek meer iets voor jou denk ik. Hypnotherapie of zo....
quote:Als het niet klikt met een hulpverlener kan je ook om een ander vragen... Dat het niet meteen klikt hoeft niet te betekenen dat het bij een volgende ook niet klikt (sprak ze uit ervaring...Op zondag 23 mei 2004 13:26 schreef tulpje6 het volgende:
Tja, met psychotherapie....je moet het zelf echt willen/ er voor gaan/ in geloven....en dan moet je nog iemand treffen met wie het goed klikt, bij wie jij makkelijk praat. En iemand die je goed kan helpen.
Ik heb zelf bij een psychiater gelopen voor psychotherapie, maar dit hielp me niet zo. Het klikte niet en ik had het idee dat alles wat die vent zei, ik zelf ook wel had kunnen bedenken.
Misschien is therapie/ behandeling in de alternatieve hoek meer iets voor jou denk ik. Hypnotherapie of zo....
quote:Even hier een reactie op plaatsen.. Je hebt gewoon een beetje pech gehad helaas..Op zondag 23 mei 2004 13:26 schreef tulpje6 het volgende:
Tja, met psychotherapie....je moet het zelf echt willen/ er voor gaan/ in geloven....en dan moet je nog iemand treffen met wie het goed klikt, bij wie jij makkelijk praat. En iemand die je goed kan helpen.
Ik heb zelf bij een psychiater gelopen voor psychotherapie, maar dit hielp me niet zo. Het klikte niet en ik had het idee dat alles wat die vent zei, ik zelf ook wel had kunnen bedenken.
Misschien is therapie/ behandeling in de alternatieve hoek meer iets voor jou denk ik. Hypnotherapie of zo....
Jouw situatie is op zich niet representatief voor iemand anders dan van jezelf..
Als client in de GGZ heb je trouwens ook rechten en plichten..
Rechten en Plichten van clienten in de GGZ
quote:Jij wil het....Op maandag 24 mei 2004 13:38 schreef Blinky het volgende:
Denken jullie dat een arts psychotherapie kan weigeren? Ik denk zelf dat het heel goed voor mij zal zijn. Wat ik echter niet wil, is intramuraal. Ik neem aan dat de arts mij dat niet kan verplichten?
Je kan gewoon een verwijzing regelen bij je huisarts, of anders naar je regionale/lokale GGZ gaan..
Een arts kan je niet verplichten om opgenomen te worden, daar praat je dan over:
quote:bronWettelijke criteria voor onvrijwillige opneming
Voor onvrijwillige opneming gelden de volgende voorwaarden: * De betrokken persoon heeft een geestesstoornis (of een gebrekkige ontwikkeling van de geestvermogens)
* De geestesstoornis veroorzaakt gevaar voor de betrokkene zelf, voor anderen of voor de algemene veiligheid van personen of goederen
* Het gevaar kan niet door tussenkomst van personen of instellingen buiten een psychiatrisch ziekenhuis worden afgewend
* De betrokkene geeft geen blijk van de nodige bereidheid om zich te laten behandelen.
De betrokkene geeft geen blijk van de nodige bereidheid om zich te laten behandelen.
Als aan één van deze voorwaarden niet is voldaan, kan de onvrijwillige opneming niet doorgaan.
Volgens jurisprudentie van de Hoge Raad kan onder gevaar worden verstaan: suïcidaliteit, zelfverminking, een gevaarlijke staat van zelfverwaarlozing, gevaar voor het maatschappelijk of sociaal bestaan van de patiënt, gevaar voor zowel de lichamelijke als de geestelijke gezondheid van buren van de patiënt en het creëren van chronisch explosieve situaties in de sociale omgeving, waardoor verdergaand geweld onafwendbaar lijkt.
quote:Dank je wel Knokkels...Op maandag 24 mei 2004 20:18 schreef knokkels het volgende:
[..]
Jij wil het....
Je kan gewoon een verwijzing regelen bij je huisarts, of anders naar je regionale/lokale GGZ gaan..
Een arts kan je niet verplichten om opgenomen te worden, daar praat je dan over:
[..]
bron
Ik heb eind deze week een gesprek met de huisarts. Ik hoop dat hij mij serieus neemt. De laatste tijd gaat het eigenlijk goed. Voor mezelf zit het gevaar dat ik het nu (te) positief inzie allemaal en dat ik uiteindelijk denk dat het niet nodig zal zijn. Maar volgende week kan het allemaal omslaan en kan ik weer heel diep in de put zitten...ik weet het niet. Ik zie wel een algemene stijgende lijn en die is afgelopen week alleen maar stijgend geweest, dat is op zich een goed teken denk ik.
Ik heb eerder gehad dat het een tijdje goed is gegaan, maar op de een of andere manier zakte dat toch weer af en ging ik weer heel diep.
Het zal afwachten zijn...
quote:Geen dank Blinky ...Op dinsdag 25 mei 2004 12:08 schreef Blinky het volgende:
[..]
Dank je wel Knokkels...
Ik heb eind deze week een gesprek met de huisarts. Ik hoop dat hij mij serieus neemt. De laatste tijd gaat het eigenlijk goed. Voor mezelf zit het gevaar dat ik het nu (te) positief inzie allemaal en dat ik uiteindelijk denk dat het niet nodig zal zijn. Maar volgende week kan het allemaal omslaan en kan ik weer heel diep in de put zitten...ik weet het niet. Ik zie wel een algemene stijgende lijn en die is afgelopen week alleen maar stijgend geweest, dat is op zich een goed teken denk ik.
Ik heb eerder gehad dat het een tijdje goed is gegaan, maar op de een of andere manier zakte dat toch weer af en ging ik weer heel diep.
Het zal afwachten zijn...
Goed dat je een gesprek hebt.... Enne... waarom zou hij je niet serieus nemen? Jij wil alleen voor een verwijzing daarheen.. en de rest doet de desbetreffende therapeut in een intakegesprek wel..
Wees gewoon rustig in het gesprek, maar belangrijker... wees jezelf ga niet stoer doen tegen die therapeut .. Open jezelf.. 't Is confronterend as hell.. maar het werkt zeker
succes!
quote:Vandaag ben ik bij de huisarts geweest. Ik moet een vervolgafspraak maken met iemand die gaat beoordelen of ik depressief ben.Op dinsdag 25 mei 2004 23:43 schreef knokkels het volgende:
[..]
Geen dank Blinky ...
Goed dat je een gesprek hebt.... Enne... waarom zou hij je niet serieus nemen? Jij wil alleen voor een verwijzing daarheen.. en de rest doet de desbetreffende therapeut in een intakegesprek wel..
Wees gewoon rustig in het gesprek, maar belangrijker... wees jezelf ga niet stoer doen tegen die therapeut .. Open jezelf.. 't Is confronterend as hell.. maar het werkt zeker
succes!
Die mevrouw zou om half tien bellen, maar het is nu kwart voor 12 geweest en er heeft nog niemand gebeld
dus dat ga ik dan zo nog maar doen. Mijn huisarts raadde mij toch AD's aan. Ik vertelde dat ik er niet kapot van ben en dat liever niet doe. Hij zei dat ik het moest zien als een aanvulling op de eventuele tharapie, omdat ik bijna een jaar al zo rondloop en gesprekken met de maatschappelijk werkste maar tot op zekere hoogte werken.
Als die mevrouw besluit dat het goed voor mij zou zijn om psychotherapie te gaan volgen, moet ik ruim een half jaar wachten, zolang is de wachtlijst. Dus dan zouden die AD's prima een tijdelijke oplossing kunnen zijn volgens de huisarts.
Nog sta ik er nog niet helemaal open voor. Ik wil niet afhankelijk ervan worden en ben bang dat ik er 'kunstamatig' vrolijk van word. Volgens de dokter werken ze niet verslavend en zou je op elk gewenst moment (in fases) kunnen stoppen.
Over psychotherapie zei hij dat het vaak mooier leek dan dat het was: het kan ook juist zo zijn dat ik er nog depressiever van word omdat men met zichzelf geconfronteerd wordt.
Pffff..... ik weet het allemaal niet echt meer. Door al dat gedoe word ik bijna nog depressiever, haha!
Nadat ik naar een 3 jarige relatie keihard werd gedumpt ben ik ontzettend ziek geworden!
Ik kreeg een eetstoornis en ben toen 15 kilo kwijtgeraakt en kwam op het randje van uitdroging teruecht!
Ik heb in die tijd ook met een psychotherapeut gepraat maar dat had weinig effect.
Ik moest mijn verhaal vertellen aan een wild vreemde nou dat kon ik niet!
Ik ben daarna na een goede vriendin van me gegaan en die heeft me ontzettend geholpen.
Het gaat er niet om of je nu met een therapeut praat of met iemand die je goed kent het gaat erom dat je praat!!!!!
En doordat je je verhaal verteld zul je merken dat de pijn steeds minder wordt!!
Ik wens je heel veel sterkte en het komt allemaal goed neem dat van mij aan!
Hier heb je in ieder geval een dikke knuffel misschien dat dat iets helpt!
quote:Mwaoh, ik vind dat altijd zo'n nare term. Je blijft gewoon je eigen emoties houden hoor. Alleen worden de pieken en dalen wat afgevlakt, je wordt dus gewoon wat gelijkmatiger van stemming.Op vrijdag 28 mei 2004 11:56 schreef Blinky het volgende:
en ben bang dat ik er 'kunstamatig' vrolijk van word.
quote:Nou, ik ben door diverse mensen toch anders voorgelicht.Volgens de dokter werken ze niet verslavend en zou je op elk gewenst moment (in fases) kunnen stoppen.
Als je gaat slikken, moet je minimaal drie maanden het gewenste resultaat hebben (je goed voelen dus) alvorens je mag gaan afbouwen. Anders loop je het risico dat je nare gevoelens dubbel zo hard terugkomen.
quote:Het ligt eraan hoe je als persoonlijkheid bent. Als je weinig guts in je donder hebt, en geen verantwoordelijkheid voor jezelf wil nemen, kun je idd maar beter op de pillen voortsukkelen. Als je echter bereid bent op een actieve manier wat van je leven te maken, dan kan (psycho)therapie een prima hulpmiddel zijn.Over psychotherapie zei hij dat het vaak mooier leek dan dat het was: het kan ook juist zo zijn dat ik er nog depressiever van word omdat men met zichzelf geconfronteerd wordt.
quote:Toevallig heb ik daar eergisteren een gesprek over gehad met mijn psychiater..Op vrijdag 28 mei 2004 11:56 schreef Blinky het volgende:
[..]
Vandaag ben ik bij de huisarts geweest. Ik moet een vervolgafspraak maken met iemand die gaat beoordelen of ik depressief ben.
Die mevrouw zou om half tien bellen, maar het is nu kwart voor 12 geweest en er heeft nog niemand gebeld
[quote]
Mijn huisarts raadde mij toch AD's aan. Ik vertelde dat ik er niet kapot van ben en dat liever niet doe. Hij zei dat ik het moest zien als een aanvulling op de eventuele tharapie, omdat ik bijna een jaar al zo rondloop en gesprekken met de maatschappelijk werkste maar tot op zekere hoogte werken.
Als die mevrouw besluit dat het goed voor mij zou zijn om psychotherapie te gaan volgen, moet ik ruim een half jaar wachten, zolang is de wachtlijst. Dus dan zouden die AD's prima een tijdelijke oplossing kunnen zijn volgens de huisarts.
ik vroeg hem dus:"Is het echt nodig om AD te slikken, om van de depressie af te komen?"
Nee, was niet nodig.. MAAR het maakt het allemaal wel een heel stuk draaglijker..
quote:En ook ben ik van mening dat het geven van AD medicatie door een psychiater moet gebeuren (GGZ) in plaats van een huisarts.. Psychiater heeft meer know-how in dit soort zaken.. Zijn/haar opleiding gaat daar ook veel dieper op in dan bij een huisarts...Nog sta ik er nog niet helemaal open voor. Ik wil niet afhankelijk ervan worden en ben bang dat ik er 'kunstamatig' vrolijk van word. Volgens de dokter werken ze niet verslavend en zou je op elk gewenst moment (in fases) kunnen stoppen.
En je moet zeker wel een paar maanden, net zoals wat Moonah zegt uittrekken om eraf te komen ..
quote:Ik ben geen arts.. MAAR ik heb wel verschillende therapieen gehad.. PMT en psychotherapie. En die psychotherapeuten zijn echt wel zo opgeleid, dat ze weten wat WEL te doen, en wat NIET te doen....Over psychotherapie zei hij dat het vaak mooier leek dan dat het was: het kan ook juist zo zijn dat ik er nog depressiever van word omdat men met zichzelf geconfronteerd wordt.
Vraag je arts om een verwijsbriefje naar de GGZ? Is dat een idee? Of is die stap te groot?
quote:* knokkels geeft blinky ff een flinke knuffel/oppepper..Pffff..... ik weet het allemaal niet echt meer. Door al dat gedoe word ik bijna nog depressiever, haha!
:')
Je moet die humor niet kwijtraken hoor..
quote:Dat maakt het voor mezelf wel een stukje makkelijker om er eventueel toch aan te beginnen. Die bijverschijnselen, daar ben ik op zich niet zo bang van. Als ik ze zou slikken, zou ik erachter staan en dan weet ik waarvoor ik het doe. Zelfs als het niet zou aanslaan zou ik nog blij zijn dat ik het dan geprobeerd zou hebben.Op vrijdag 28 mei 2004 16:55 schreef knokkels het volgende:
[..]
Toevallig heb ik daar eergisteren een gesprek over gehad met mijn psychiater..
ik vroeg hem dus:"Is het echt nodig om AD te slikken, om van de depressie af te komen?"
Nee, was niet nodig.. MAAR het maakt het allemaal wel een heel stuk draaglijker..
[..]
quote:Dat kan ik me voorstellen. Mag ik vragen hoe het nu gaat? Heb je nog steeds het gevoel dat je zonder kan?Inderdaad... je wordt er echt niet afhankelijk van.. Ik ben toen na ongeveer 9 maanden aan de AD te hebben gezeten in 30 dagen gestopt.. Het enige waar ik een dag of 2 maximaal last van had, is dat mn slaapritueel een tikje verstoord was :') Ik miste de AD helemaal niet, maar het was even vreemd om het zonder te doen...
[..]
quote:Dat is waar. Daar moet ik maar op vertrouwen. Alleen vind ik het eng om mezelf afhankelijk te laten van anderen.Ik ben geen arts.. MAAR ik heb wel verschillende therapieen gehad.. PMT en psychotherapie. En die psychotherapeuten zijn echt wel zo opgeleid, dat ze weten wat WEL te doen, en wat NIET te doen....
[..]
quote:Die heb ik pasgeleden weer hervonden...godzijdank. Ik ben niet van plan om die weer los te laten.* Blinky geeft blinky ff een flinke knuffel/oppepper..
Je moet die humor niet kwijtraken hoor..
***Blinky geeft Knokkels knuffel terug***
quote:hiermee geef je direct je probleem aan: Verslaving.Op vrijdag 28 mei 2004 11:56 schreef Blinky het volgende:
[..]
Nog sta ik er nog niet helemaal open voor. Ik wil niet afhankelijk ervan worden en ben bang dat ik er 'kunstamatig' vrolijk van word. Volgens de dokter werken ze niet verslavend en zou je op elk gewenst moment (in fases) kunnen stoppen.
Als je vrolijk wordt op een chemische manier (kunstmatig zogezegt) dan voel je je echt goed. En geloof me, dan zit je daar ook niet meer mee. Het is een 'state-of-mind'.
Nu geef je aan bang te zijn dat die pillen je kunstmatig vrolijk maken, en dus geef je te kennen dat je eigenlijk verslaafd bent geraakt aan je depressieve gedachten. Je voelt je lekker in die ellende. Dit is een soort van verslavende werking die dit op depressieve mensen heeft. Het is een neerwaardse spiraal, en die moet je zien te doorbreken, en dat kost veel pijn en moeite.
Eigenljk moet jij bij jezelf denken: "GVD, ik heb helemaal geen pillen nodig!!" "WTF, wat is mijn probleem? Waar zit ik mee, waardoor ik mij zo ellendig voel?? EN HOE LOS IK DIT OP!?"
Je moet op zoek naar datgene dat je depressieve houding doet oplossen in vergetelheid. Dat doe je door meer over jezelf te leren, en eigenlijk toe te geven aan je angsten.
Face your deamons, in je geest. En vermorzel ze!
En dat doe je door jezelf te belazeren. En dwing jezelf je niet meer rot te voelen, en verban die gedachten, focus op de positieve dingen.
Maar zoals met elke verslaving: het is klote ervan af te komen.
quote:DAT is een goede instelling.. je komt er echt wel hoor.. Wel een puntje.. Luister goed naar je lichaam.. Als er ook maar iets is wat je niet prettig vindt, even aan de bel trekken.. En dan niet gaan denken.."Ow straks ben ik 'die zeikerd' weer.. " Boeiend enzoOp vrijdag 28 mei 2004 17:03 schreef Blinky het volgende:
[..]
Dat maakt het voor mezelf wel een stukje makkelijker om er eventueel toch aan te beginnen. Die bijverschijnselen, daar ben ik op zich niet zo bang van. Als ik ze zou slikken, zou ik erachter staan en dan weet ik waarvoor ik het doe. Zelfs als het niet zou aanslaan zou ik nog blij zijn dat ik het dan geprobeerd zou hebben.
[..]
quote:Mag ik Hans Teeuwen citeren?Dat kan ik me voorstellen. Mag ik vragen hoe het nu gaat? Heb je nog steeds het gevoel dat je zonder kan?
[..]
Ik voel me Keiiiii Goed Ik voel me Keiiii Goed
Even zonder gekheid. Ik ben er altijd erg serieus mee omgegaan.. Goed geluisterd naar mijn lichaam. In combinatie met de juiste therapie die je aangeboden kan worden bij de lokale GGZ
Bij mij was het dus PMT ... Juist omdat ik er zo serieus mee om ben gegaan, wist ik na een tijdje echt dat het tijd zou worden om te stoppen.. En ik had er dus ook geen moeite mee om te stoppen.
Kortom: Het gaat lekker, ik ben VEEL sterker uit mn depressie gekomen dan ik erin ben gegaan, ik heb grenzen leren stellen.. Ik ga niet meer boven mijn kunnen werken/presteren, ik ben rustiger geworden in mijn hoofd. Dat vooral is me heel veel waard.
zie ook mn sig quote:Je hebt recht op een therapie die bij JOU past. Verderlopend daarop heb je dus ook recht op een verwijzing van je huisarts naar een therapeut van jouw keuze, of het nu een 1e-lijnspsycholoog(vrijgevestigd) => kost de 1e 10 consulten niet(s) (zoveel) maar daarna ga je een eigen bijdrage voor betalen.. Meer dan bij de GGZ... Dat wordt namelijk uit de AWBZ betaald.Dat is waar. Daar moet ik maar op vertrouwen. Alleen vind ik het eng om mezelf afhankelijk te laten van anderen.
quote:* knokkels vindt Blinky een sterke meid! Die humor helpt je echt wel door de zware periodes..Die heb ik pasgeleden weer hervonden...godzijdank. Ik ben niet van plan om die weer los te laten.
***Blinky geeft Knokkels knuffel terug***
En je slaat jezelf er ook goed doorheen.. Vechtersmentaliteit roeleert
Oew.. knuffel
edit
AD medicatie is geen ei van Columbus. Ik weet niet of je Huisarts je erover voor heeft gelicht, en if so... in hoeverre..
Maar je bevecht die depressie helemaal zelf met hulp van de AD medicatie..
Dus in dat opzicht wordt je niet 'chemisch' vrolijk.. Althans zo heb ik het niet ervaren..
quote:Dat heeft ook een jaar geduurd hoor, voordat ik dit nu kan zeggen, haha. Maar beter laat dan nooit.Op vrijdag 28 mei 2004 17:24 schreef knokkels het volgende:
[..]
DAT is een goede instelling.. je komt er echt wel hoor.. Wel een puntje.. Luister goed naar je lichaam.. Als er ook maar iets is wat je niet prettig vindt, even aan de bel trekken.. En dan niet gaan denken.."Ow straks ben ik 'die zeikerd' weer.. " Boeiend enzo
[..]
En naar mijn lichaam luisteren...dat doe ik al. Ik raak al bijna in paniek als ik een niet te verklaren hoofdpijn heb of pijn in mijn been of iets dergelijks. Denk dan meteen aan erge dingen enzo...niet fijn. Gelukkig ben ik dan weer niet zo dat ik meteen naar de huisarts ren. Ik wacht het dan af, maar blijf me wel zorgen maken...wat weer de nodige stress dan meebrengt van tijd tot tijd. Dan word ik weer zo moe van mezelf dat ik dan denk: dood gaan we toch, waarom niet nu? Dan hebben we dat maar vast gehad. (Maar dan op een meer opbeurende manier om mezelf bestraffend toe te spreken zeg maar).
quote:Knap hoor! Ik ben ook serieus genoeg om er mee te beginnen als het me iets lijkt. Heb je erg veel last gehad van de bijwerkingen van de AD's?Mag ik Hans Teeuwen citeren?
Ik voel me Keiiiii Goed Ik voel me Keiiii Goed
Even zonder gekheid. Ik ben er altijd erg serieus mee omgegaan.. Goed geluisterd naar mijn lichaam. In combinatie met de juiste therapie die je aangeboden kan worden bij de lokale GGZ
Bij mij was het dus PMT ... Juist omdat ik er zo serieus mee om ben gegaan, wist ik na een tijdje echt dat het tijd zou worden om te stoppen.. En ik had er dus ook geen moeite mee om te stoppen.
quote:Ik denk dat dat heel belangrijk is, die innerlijke rust. De laatste tijd hervind ik die weer en zolang ik een beetje blij met mezelf ben en met de omstandigheden gaat het de laatste tijd zelfs erg goed, ik sta er erg van te kijken...misschien is het het weer? Maar sinds ik enigzins die innerlijke rust weer heb, merk ik dat ik dingen makkelijker accepteer. En ik hervind mijn oude, rustige ik weer een beetje terug. De drukke Blinky kreeg een paar weken terug de overhand en dat was niet fijn.Kortom: Het gaat lekker, ik ben VEEL sterker uit mn depressie gekomen dan ik erin ben gegaan, ik heb grenzen leren stellen.. Ik ga niet meer boven mijn kunnen werken/presteren, ik ben rustiger geworden in mijn hoofd. Dat vooral is me heel veel waard.
[..]
quote:Dat moet ik even uitzoeken inderdaad, hoe het bij de AWBZ zit, want dat moet je neem ik aan aanvragen? Volgens mij zeiden ze toen dat dat een half jaar duurde.Je hebt recht op een therapie die bij JOU past. Verderlopend daarop heb je dus ook recht op een verwijzing van je huisarts naar een therapeut van jouw keuze, of het nu een 1e-lijnspsycholoog(vrijgevestigd) => kost de 1e 10 consulten niet(s) (zoveel) maar daarna ga je een eigen bijdrage voor betalen.. Meer dan bij de GGZ... Dat wordt namelijk uit de AWBZ betaald.
Trouwens...de wachttijd voor psychotherapie zou volgens de huisarts ongeveer een half jaar zijn. Balen...
[..]
quote:Haha, ik ben eigenlijk blij dat je dat zegt. Toen ik 2 weken te vroeg geboren was, heb ik op het randje gelegen. Toen ik het toch had gehaald, zeiden de dokters en zusters dat ik een doorzetter was...in mijn schoolperiode werd ik door docenten getypeerd als doorzetter, met moeilijke periodes word ik getypeerd als doorzetter.* Blinky vindt Blinky een sterke meid! Die humor helpt je echt wel door de zware periodes..
En je slaat jezelf er ook goed doorheen.. Vechtersmentaliteit roeleert
Oew.. knuffel
Knokkels maakt Blinky's dag helemaal goed!
quote:Zo zei hij het idd ook ongeveer. Dat ik niet bang moest zijn om te veranderen, ik zou gewoon mezelf blijven. Er worden enkel stoffen afgegeven vanuit die AD's die mijn hersenen op dat moment niet genoeg bijmaken om me optimaal te voelen, AD's zouden hierbij kunnen helpen.edit
AD medicatie is geen ei van Columbus. Ik weet niet of je Huisarts je erover voor heeft gelicht, en if so... in hoeverre..
Maar je bevecht die depressie helemaal zelf met hulp van de AD medicatie..
Dus in dat opzicht wordt je niet 'chemisch' vrolijk.. Althans zo heb ik het niet ervaren..
* Blinky bedankt Knokkels voor zijn steun!
[ Bericht 2% gewijzigd door Blinky op 28-05-2004 22:41:43 ]
quote:Je hoeft nou niet TE erg door te slaan he .. Niet alles is even ernstig.. maar ik bedoelde meer dat je goed moest letten op enige vervelende bijwerkingen die niet goed vallen bij je..Op vrijdag 28 mei 2004 22:36 schreef Blinky het volgende:
[..]
Dat heeft ook een jaar geduurd hoor, voordat ik dit nu kan zeggen, haha. Maar beter laat dan nooit.
En naar mijn lichaam luisteren...dat doe ik al. Ik raak al bijna in paniek als ik een niet te verklaren hoofdpijn heb of pijn in mijn been of iets dergelijks. Denk dan meteen aan erge dingen enzo...niet fijn. Gelukkig ben ik dan weer niet zo dat ik meteen naar de huisarts ren. Ik wacht het dan af, maar blijf me wel zorgen maken...wat weer de nodige stress dan meebrengt van tijd tot tijd. Dan word ik weer zo moe van mezelf dat ik dan denk: dood gaan we toch, waarom niet nu? Dan hebben we dat maar vast gehad. (Maar dan op een meer opbeurende manier om mezelf bestraffend toe te spreken zeg maar).
[..]
Vooral rustig blijven... Maar wel oplettend blijven..
Enne.. we gaan niet aan doodgaan denken he
*grom* quote:Nou ja..Knap hoor! Ik ben ook serieus genoeg om er mee te beginnen als het me iets lijkt. Heb je erg veel last gehad van de bijwerkingen van de AD's?
[..]
Ik heb 1.5 week aan de Citalopram gezeten.. En daarna de rest van de ongeveer 9 maanden aan de Remeron
Citalopram ben ik HEEL snel vanaf gegaan.
* knokkels is een beetje gevoelsmens..
voor zover kon ik het nog allemaal aan.. alhoewel het gruwelijk irritant was..
maar ik zag me ook dus aan het plafond hangen
:') aan een strop enzo..Dat is dan weer minder zeg maar .. En ik was en ben dus zeker geen type die dat soort dingen zou doen.. Ben daar wel HEEL erg van geschrokken toen.
toen dus de knoop doorgehakt, meteen gebeld naar de psychiater, en ik kon meteen een ander recept ophalen.. De volgende ochtend mocht ik niets nemen.. maar die ochtend daarop weer wel.
En meteen voelde het al een heel stuk beter.
quote:Ik denk dat dat heel belangrijk is, die innerlijke rust. De laatste tijd hervind ik die weer en zolang ik een beetje blij met mezelf ben en met de omstandigheden gaat het de laatste tijd zelfs erg goed, ik sta er erg van te kijken...misschien is het het weer? Maar sinds ik enigzins die innerlijke rust weer heb, merk ik dat ik dingen makkelijker accepteer. En ik hervind mijn oude, rustige ik weer een beetje terug. De drukke Blinky kreeg een paar weken terug de overhand en dat was niet fijn.
[..]
Die drukte in je hoofd is best wel heel 'moordend' voor je stemming he?
Ik woon dan vrij dicht bij het strand.. en ik heb daar dus ook ZEER veel gebruik van gemaakt.... Lange wandelingen over het strand.. Of gewoon zitten... kijken naar de zee.. helemaal niets en niemand aan je hoofd. Heerlijk is dat..
* knokkels heeft zelfs een keer een gedicht in de branding geschreven... Gewoon om mn gedachtes kwijt te kunnen... Was ook wel symbolisch.. De golven spoelde mn gedicht weg zoals dat gedicht mn zorgen
quote:* knokkels heeft hier al eens een stukje over AWBZ geplaatst.. maar dat werd wegge-edit..Dat moet ik even uitzoeken inderdaad, hoe het bij de AWBZ zit, want dat moet je neem ik aan aanvragen? Volgens mij zeiden ze toen dat dat een half jaar duurde.
Trouwens...de wachttijd voor psychotherapie zou volgens de huisarts ongeveer een half jaar zijn. Balen...
r_eriks@hotmail.com
Enne.. als je via je huisarts een verwijzing laat regelen... komt het wel goed.. Misschien kan hij/zij er vanaf zijn/haar kant ook iets druk achter zetten .. Scheelt jou ook weer tijd wellicht
ik kan me ECHT niet herinneren of de wachtlijst nou zo kort was, of dat er gewoon een berg druk achter was gezet door MW en de huisarts
quote:Heel gek, ik wist dat zoiets zou komen.. [sub]waarschijnlijk omdat het ook zo'n beetje hetzelfde bij mij was.. Vertel ik je nog wel eens overHaha, ik ben eigenlijk blij dat je dat zegt. Toen ik 2 weken te vroeg geboren was, heb ik op het randje gelegen. Toen ik het toch had gehaald, zeiden de dokters en zusters dat ik een doorzetter was...in mijn schoolperiode werd ik door docenten getypeerd als doorzetter, met moeilijke periodes word ik getypeerd als doorzetter.
Knokkels maakt Blinky's dag helemaal goed!
* knokkels is ook altijd een doorzetter geweest
quote:Serotonine waarschijnlijkZo zei hij het idd ook ongeveer. Dat ik niet bang moest zijn om te veranderen, ik zou gewoon mezelf blijven. Er worden enkel stoffen afgegeven vanuit die AD's die mijn hersenen op dat moment niet genoeg bijmaken om me optimaal te voelen, AD's zouden hierbij kunnen helpen.
Je blijft gewoon jezelf.. Misschien nog wel beter.. je wordt weer je eigen zelf zoals je jezelf vroeger kende, of jaren niet heb gekend .. dat kan ook
quote:Doe het graag hoor*Binky bedankt Knokkels voor zijn steun!
[ Bericht 0% gewijzigd door knokkels op 28-05-2004 23:43:12 ]
Ik ben toch zo vrij om nog even op de gewone psychotherapie te reageren. Mijn gevoelens mbt psychotherapie zijn nog erg dubbel (kan ook zijn omdat ik er nog steeds vollop mee bezig ben). Enerzijds is het wel fijn om er met iemand over te praten ("opluchting"). Van de andere kant heb ik niet het gevoel dat ik er echt iets mee opschiet. Ik ben niet dom en de vragen/onderwerpen die mijn therapeute tot nu toe aandraagt heb ik al lang zelf 24x verzonnen. Toch blijf ik nog doorgaan om in ieder geval een vinger aan de pols te hebben zodat er snel ingegrepen kan worden mocht het weer mis gaan.
Wat AD betreft, er is een ander topic voor maar voor zover ik weet (na gepsrekken met mn psychiater) is het inderdaad een vaakgebruikte aanvulling op therapie. De AD moeten het dragelijk maken zodat de therapie het kan oplossen zeg maar. (hier zit ook mijn grootste angst
ik ben bang dat mijn problemen niet echt opgelost worden en dat ze dus ieder moment weer terug kunnen komen). Je kunt inderdaad niet zomaar stoppen met AD. Pas afbouwen als je je goed voelt.Maar in ieder geval sterkte voor de mensen die nu met therapie gaan beginnen. Ik hoop echt dat het voor jullie werkt!
quote:Lees dit topic eens, juist als je het cognitief allemaal wel kunt bevatten, maar er met je gevoel niet bij komt kan haptotherapie een heel goede aanvulling zijn.Op zaterdag 29 mei 2004 11:40 schreef Mister_J het volgende:
Van de andere kant heb ik niet het gevoel dat ik er echt iets mee opschiet. Ik ben niet dom en de vragen/onderwerpen die mijn therapeute tot nu toe aandraagt heb ik al lang zelf 24x verzonnen.
quote:Dank je! * knokkels leert ook dingen bij hoor.. Complimentjes aannemenOp zaterdag 29 mei 2004 11:40 schreef Mister_J het volgende:
Allereerst alle credit naar Knokkels en DuchessX. Jullie hebben veel ervaring zo te lezen en ik vind het echt SUPER dat jullie iedereen hiermee kunnen/willen helpen.
Maar het is toch gewoon goed dat je mensen kan helpen met je eigen ervaring?
quote:Ik ben toch zo vrij om nog even op de gewone psychotherapie te reageren. Mijn gevoelens mbt psychotherapie zijn nog erg dubbel (kan ook zijn omdat ik er nog steeds vollop mee bezig ben). Enerzijds is het wel fijn om er met iemand over te praten ("opluchting"). Van de andere kant heb ik niet het gevoel dat ik er echt iets mee opschiet. Ik ben niet dom en de vragen/onderwerpen die mijn therapeute tot nu toe aandraagt heb ik al lang zelf 24x verzonnen. Toch blijf ik nog doorgaan om in ieder geval een vinger aan de pols te hebben zodat er snel ingegrepen kan worden mocht het weer mis gaan.
quote:De AD medicatie is geen wondermiddel.. Je doet het zelf ..Wat AD betreft, er is een ander topic voor maar voor zover ik weet (na gepsrekken met mn psychiater) is het inderdaad een vaakgebruikte aanvulling op therapie. De AD moeten het dragelijk maken zodat de therapie het kan oplossen zeg maar. (hier zit ook mijn grootste angst
Maar als je serotoninespiegel nou weer een beetje op orde komt (ik noem nu dus een voorbeeld van SSRI's) dan zal je merken dat je erg veel aankan na een tijdje hoor
Kom anders eens kletsen in #r&p
quote:* knokkels sluit zich hierbij aan..Maar in ieder geval sterkte voor de mensen die nu met therapie gaan beginnen. Ik hoop echt dat het voor jullie werkt!
Die therapie is over het algemeen echt gewoon tijdelijk. Stel je open ervoor. Luister goed naar je lichaam.. Trek goede conclusies en laat het merken als het niet okee gaat, of dat je het niet okee vindt gaan ..
edit:
Mr. J. je moet niet zoveel denken.. Dan ga je alleen maar malen :') Da's niet goed .. Laat de boel de boel.. Wees ontspannen
sorry, zag je ondertitel
) zeker lezen, thnx Moonah.Knokkels: Zou wel eens willen dat ik dat kon. Want dat malen houdt je inderdaad gevangen in je eigen emoties en gedachten. Daarom helpt praten ook wel. Ik ben erachter gekomen dat ik een paar hele goede vrienden/vriendinnen heb en daar ben ik ook heel blij me. Probleem is gewoon dat ik over alles ontzettend veel nadenk, gecombineerd met een behoorlijk perfectionistische aanleg is dat niet echt ideaal. Dat is ook de reden dat ik het op een bepaald mometn niet meer zag zitten. Nu gaat het langzaam iets beter. Helaas is het niet makkelijk om jezelf te verandern (daar komt eerst nog eens bij dat je jezelf moet accepteren, wat niet lukt als je erg perfectionistisch bent).
Anyway, ik zie het wel. Voorlopig ga ik gewoon door met psychotherapie en AD en dan hoop ik dat ik me ooit weer wat stabieler gelukkig voel.
Trouwens wel nog een vraag voor de andere mensen hier. Na een gesprek (met therapeute maar ook met anderen) over mijn gevoelens en gedachten ben ik na een uurtje echt helemaal doodop. Dit is erg vervelend omdat ik me net slechter ga voelen als ik moe ben (omdat ik dan neit meer tegen mezelf kan 'vechten' en dus automatisch begin te malen). Heeft iemand anders dit ook en iemand misschien iets zodat ik er minder moe van word?
quote:Vooral niet te moeilijk gaan denken.. niet te diep gaan, relax, zogezegd...Waarom ben je zo erg perfectionistisch? Ben je dat geworden uit een soort van verdedigingsmechanische vroeger nooit last van, en als ik nu maar heel perfectionistisch wordt, zal het goed gaan? zoiets?Op zaterdag 29 mei 2004 19:20 schreef Mister_J het volgende:
--> Ga het topic over haptonomie (srry haptotherapie
[quote]
Knokkels: Zou wel eens willen dat ik dat kon. Want dat malen houdt je inderdaad gevangen in je eigen emoties en gedachten. Daarom helpt praten ook wel. Ik ben erachter gekomen dat ik een paar hele goede vrienden/vriendinnen heb en daar ben ik ook heel blij me. Probleem is gewoon dat ik over alles ontzettend veel nadenk, gecombineerd met een behoorlijk perfectionistische aanleg is dat niet echt ideaal. Dat is ook de reden dat ik het op een bepaald mometn niet meer zag zitten. Nu gaat het langzaam iets beter. Helaas is het niet makkelijk om jezelf te verandern (daar komt eerst nog eens bij dat je jezelf moet accepteren, wat niet lukt als je erg perfectionistisch bent).
Met vrienden, echte vrienden praten is echt heel veel waard.. En zoooo lekker
quote:Ooit zal jij je ook gewoon weer eens gelukkig voelen...Anyway, ik zie het wel. Voorlopig ga ik gewoon door met psychotherapie en AD en dan hoop ik dat ik me ooit weer wat stabieler gelukkig voel.
quote:* knokkels heeft dit ook veel gehad inderdaad..Trouwens wel nog een vraag voor de andere mensen hier. Na een gesprek (met therapeute maar ook met anderen) over mijn gevoelens en gedachten ben ik na een uurtje echt helemaal doodop. Dit is erg vervelend omdat ik me net slechter ga voelen als ik moe ben (omdat ik dan neit meer tegen mezelf kan 'vechten' en dus automatisch begin te malen). Heeft iemand anders dit ook en iemand misschien iets zodat ik er minder moe van word?
Ga dan even lekker liggen. Rust uit. Wat je voelt, zijn je emoties die een uitweg vinden .. Dat gaat nogal "hard" zeg maar.. vandaar die moeheid
[ Bericht 0% gewijzigd door knokkels op 29-05-2004 20:56:17 ]
quote:Ik heb dan nog geen gesprekken zoals jullie bij een therapeut, maar ik heb wel gesprekken met een maatschappelijk werkster, die me tot op zekere hoogte goed helpen. Ik had in het begin ook het gevoel dat ik doodop was na een sessie. Gelukkig heb ik een flexibele baas en toendertijd nog heel veel overuren staan dus ik kon heel makkelijk een dagje vrij nemen. Die had ik echt nodig om er weer bovenop te komen. Nu heb ik nog steeds 1x in de drie weken een gepsrek met haar en omdat het nu toch al een heel stuk beter gaat, kan ik eigenlijk meteen door naar mijn werk, hooguit neem ik een ochtend vrij of de middag, maar dat is niet echt nodig.Op zaterdag 29 mei 2004 19:20 schreef Mister_J het volgende:
Trouwens wel nog een vraag voor de andere mensen hier. Na een gesprek (met therapeute maar ook met anderen) over mijn gevoelens en gedachten ben ik na een uurtje echt helemaal doodop. Dit is erg vervelend omdat ik me net slechter ga voelen als ik moe ben (omdat ik dan neit meer tegen mezelf kan 'vechten' en dus automatisch begin te malen). Heeft iemand anders dit ook en iemand misschien iets zodat ik er minder moe van word?
Op zich is het ook een beetje logisch misschien: je hebt een bepaald 'voer' om over na te denken en op het moment dat je daar mee om kunt gaan, kun je het afsluiten voor jezelf (of het kan naar de achtergrond sluimeren, zonder dat je er nachtenlang van blijft). Het is letterlijk een zorg minder!
Succes!
quote:Moeilijk te zeggen ik denk dat ik het altijd al geweest ben. Maar heb er noooit echt last van gehad. Ik ben dit jaar op de universiteit begonnen. Dit was een hele nieuwe omgeving enzo. Ik denk dat mede daardoor mijn perfectionisme me uiteindelijk opgebroken heeft. Het is ook niet direct een verdediging in de zin van "ik ben bang dat anderen anders dit of dit van me vinden". Ik wil (eigenlijk moet hier "moet" staan) gewoon voor mezelf een bepaald niveau hebben in alle dingen die ik doe. Ik kan zeg maar niet goed tevreden zijn met het niveau waarop ik nu zit.. wil altijd beter worden.. proberen die perfectie te benaderen.. het klinkt niet als iets super negatiefs als ik het nu nalees, maar mijn gevoelens hangen er teveel van af... het is echt teveel "moeten".Op zaterdag 29 mei 2004 20:45 schreef knokkels het volgende:
Vooral niet te moeilijk gaan denken.. niet te diep gaan, relax, zogezegd...Waarom ben je zo erg perfectionistisch? Ben je dat geworden uit een soort van verdedigingsmechanische vroeger nooit last van, en als ik nu maar heel perfectionistisch wordt, zal het goed gaan? zoiets?
Met vrienden, echte vrienden praten is echt heel veel waard.. En zoooo lekker
Ik neem ook mn rust na therapie, maar het blijft vervelend
Echte vrienden zijn geweldig. Ik ben die mensen dan ook verschrikkelijk dankbaar.quote:Ik hoop dat de echte therapie je nog meer gaat helpen!Op zondag 30 mei 2004 09:51 schreef Blinky het volgende:
Ik heb dan nog geen gesprekken zoals jullie bij een therapeut, maar ik heb wel gesprekken met een maatschappelijk werkster, die me tot op zekere hoogte goed helpen.
Ik post pas kort maar ik hoop dat jij net zo veel steun ondervindt aan dit forum als ik momenteel doe quote:Leg je de lat niet onbewust veel te hoog?Op zondag 30 mei 2004 18:09 schreef Mister_J het volgende:
[..]
Moeilijk te zeggen ik denk dat ik het altijd al geweest ben. Maar heb er noooit echt last van gehad. Ik ben dit jaar op de universiteit begonnen. Dit was een hele nieuwe omgeving enzo. Ik denk dat mede daardoor mijn perfectionisme me uiteindelijk opgebroken heeft. Het is ook niet direct een verdediging in de zin van "ik ben bang dat anderen anders dit of dit van me vinden". Ik wil (eigenlijk moet hier "moet" staan) gewoon voor mezelf een bepaald niveau hebben in alle dingen die ik doe. Ik kan zeg maar niet goed tevreden zijn met het niveau waarop ik nu zit.. wil altijd beter worden.. proberen die perfectie te benaderen.. het klinkt niet als iets super negatiefs als ik het nu nalees, maar mijn gevoelens hangen er teveel van af... het is echt teveel "moeten".
quote:zeker wel... die slepen je door de moeilijkste periodes heenIk neem ook mn rust na therapie, maar het blijft vervelend
[ Bericht 3% gewijzigd door knokkels op 30-05-2004 21:28:11 ]
http://www.ship.edu/~cgboeree/perscontents.html (beperk je anders alleen tot de text van Freud en Jung)
http://psychclassics.yorku.ca/index.htm
??
[ Bericht 11% gewijzigd door 0d1n op 31-05-2004 11:04:48 ]
quote:Misschien wel. Ik weet het ff niet meer. Het gaat een beetje met extreme ups en downs op het moment. Zal blij zijn als ik weer therapie heb.Op zondag 30 mei 2004 21:20 schreef knokkels het volgende:
Leg je de lat niet onbewust veel te hoog?
--We zijn volgens mij een beetje offtopic aan het gaan
Sorry! --quote:Als je kampt met psychosomatische dan wel psychologische problemen.. Moet je niet zelf aan het dokteren gaan imho..Op zondag 30 mei 2004 21:50 schreef 0d1n het volgende:
Aan een ieder die in de stres zit of psycho(somatische) problemen heeft:
http://www.ship.edu/~cgboeree/perscontents.html (beperk je anders alleen tot de text van Freud en Jung)
http://psychclassics.yorku.ca/index.htm
??
quote:Wat voor therapie heb je? En stel je grenzen aan jezelf? ? kan naar believen worden ingeruild tegen !Op maandag 31 mei 2004 10:42 schreef Mister_J het volgende:
[..]
Misschien wel. Ik weet het ff niet meer. Het gaat een beetje met extreme ups en downs op het moment. Zal blij zijn als ik weer therapie heb.
quote:* knokkels is ervaringsdeskundige hoor.. vooral in het 'de lat veel te hoog zetten voor jezelf'--We zijn volgens mij een beetje offtopic aan het gaan
Hoe ontopic kan je dus zijn..
quote:Sorry Knokkels...Op maandag 31 mei 2004 12:22 schreef knokkels het volgende:
[..]
Wat voor therapie heb je? En stel je grenzen aan jezelf? ? kan naar believen worden ingeruild tegen !
[..]
Knokkels is ervaringsdeskundige hoor.. vooral in het 'de lat veel te hoog zetten voor jezelf'
Hoe ontopic kan je dus zijn..
* Mister_J begint ook ervaringsdeskundige te worden
Wat offtopic betreft bedoel ik dat het niet echt meer over therapie gaat. Ik vind het niet weet alleen niet of de moderators er problemen mee hebben
Ik heb zelf een 'gewone' individuele psychotherapie. Wat grenzen stellen betreft. Ik weet niet precies meer hoe ik mezelf dingen opleg. Feit is wel dat ik nog steeds bepaalde idiote dingen heb wat 'moeten' betreft. Bijvoorbeeld: ik studeer aan de universiteit maar toch zal ik niet blij zijn als ik net een zes haal. Terwijl anderen een gat in de lucht springen als ze het halen. Ik ben nooit gewend lage cijfers te halen. Rationeel gezien weet ik dat een zes een mooi cijfer is als je je best hebt gedaan... maar gevoelsmatig gezien ben ik dan toch kwaad op mezelf. Ander voorbeeld: door mijn gezondheidsproblemen ben ik niet naar veel colleges gegaan de laatste tijd. Toch vind ik dat ik perse dit jaar moet halen. Ook al zeggen veel mensen dat ik misschien beter eerst rust kan nemen.
Ik blijf een vreemd persoon... en heb nog steeds een aardige hekel aan mezelf. De boemerang heeft mezelf in de nek geraakt en ik zie het leven nu als een lange zware weg voor me en ik heb echt geen zin om die weg te gaan bewandelen.
Sorry ik begint te veel te klagen, moet ik niet doen
(weet ff niet meer wat ik nog meer zou kunnen zeggen, ik hoop dat het nu een beetje duidelijk is Knokkels)
quote:Op maandag 31 mei 2004 13:38 schreef Mister_J het volgende:
[..]
[quote]
Sorry Knokkels...
¿Qué? quote:Je kan het ook als iets positiefs bekijken..Mister_J begint ook ervaringsdeskundige te worden
quote:Die komen vanzelf als er het nut van ingezien wordt .. Niet zo onzeker zijn joh..Wat offtopic betreft bedoel ik dat het niet echt meer over therapie gaat. Ik vind het niet weet alleen niet of de moderators er problemen mee hebben
quote:een 6, hoewel het een laag cijfer is, is ook nog steeds een voldoende hoor... 7 ook nog wel.. Dit bedoelde ik met de lat te hoog leggenIk heb zelf een 'gewone' individuele psychotherapie. Wat grenzen stellen betreft. Ik weet niet precies meer hoe ik mezelf dingen opleg. Feit is wel dat ik nog steeds bepaalde idiote dingen heb wat 'moeten' betreft. Bijvoorbeeld: ik studeer aan de universiteit maar toch zal ik niet blij zijn als ik net een zes haal. Terwijl anderen een gat in de lucht springen als ze het halen. Ik ben nooit gewend lage cijfers te halen. Rationeel gezien weet ik dat een zes een mooi cijfer is als je je best hebt gedaan... maar gevoelsmatig gezien ben ik dan toch kwaad op mezelf. Ander voorbeeld: door mijn gezondheidsproblemen ben ik niet naar veel colleges gegaan de laatste tijd. Toch vind ik dat ik perse dit jaar moet halen. Ook al zeggen veel mensen dat ik misschien beter eerst rust kan nemen.
En horen van iemand anders dat je het rustig aan moet doen, terwijl je het zelf niet merkt, of liever gezegd wil toegeven, is erg confronterend inderdaad
ik heb het ook gehad, met mn reïntegratieconsulent:"Ga JIJ nou eens rustige doen knokkels.. "
quote:Stop eens met een hekel aan jezelf te krijgen. Daar is niemand mee geholpen.. En jij al helemaal niet..Ik blijf een vreemd persoon... en heb nog steeds een aardige hekel aan mezelf. De boemerang heeft mezelf in de nek geraakt en ik zie het leven nu als een lange zware weg voor me en ik heb echt geen zin om die weg te gaan bewandelen.
[ Bericht 3% gewijzigd door knokkels op 31-05-2004 14:17:05 (zin was een beetje krommig) ]
quote:Ik reageer hier ook even op, ik weet niet of je er iets aan hebt.Op maandag 31 mei 2004 13:38 schreef Mister_J het volgende:
Ik blijf een vreemd persoon... en heb nog steeds een aardige hekel aan mezelf. De boemerang heeft mezelf in de nek geraakt en ik zie het leven nu als een lange zware weg voor me en ik heb echt geen zin om die weg te gaan bewandelen.
Sorry ik begint te veel te klagen, moet ik niet doen
Weet je...als je geen zin meer in het leven hebt, heb je de keus om ermee te stoppen. Maar bedenk je dat die keus voor altijd zal zijn, je kunt NOOIT meer terug. En bedenk je dan nog eens of je dat wilt.
Ik wil niet in details treden over het ' waarom', maar ik heb in hetzelfde schuitje gezeten. Wat ik toen heb gedaan is iets heel simpels: ik heb een lijstje gemaakt met dingen die ik 'ooit' graag nog een keer zou willen doen (parachutespringen, een luchtballonvlucht maken, dat soort dingen). Als eerste met het idee om dat dan te gaan doen en dat ik dan tenminste die leuke dingen nog had gedaan. Maar gaandeweg de tijd verstreek en mijn lijstje korter werd (ik heb helaas niet de financiele middelen om heel die lijst in een week af te werken), merkte ik dat ik het hier toch nog wel leuk vond. Ik had mezelf een datum gesteld. Als ik dan in alle eerlijkheid kon zeggen dat ik nog zo ongelukkig was (en dat ik er echt geen vooruitgang in zag), zou 'dat' nog de laatste optie zijn voor mij. Ik ben toendertijd op gaan schrijven wat mijn gedachten/gevoelens waren (soort van dagboek, maar alleen als ik er behoefte aan had om ze op te schrijven) en als ik nu terugblader merk ik dat ik al een heel stuk vooruit ben gekomen.
Ik weet nu dat er hoop is, hoewel ik merk dat ik af en toe gewoon nog flink op mijn bek ga. Maar ondertussen heb ik gelukkig ook een aantal lieve, goede vrienden die ik als ik wil kan bellen (of ehm...skypen
). Ik weet dat ik er nog lang niet ben, maar ik kijk weer vooruit en maak plannen. De rest komt dan eigenlijk vanzelf.Ik heb mezelf een kans gegeven en ik ben blij dat ik het zo gedaan heb, die datum die ik voor mezelf gesteld had is nog niet voorbij en nu weet ik al dat ik terugkom op mijn keuze van toen.
En klagen is naar mijn mening alleen goed als je weet dat er dingen niet goed zijn en je hebt de wil om ze te veranderen.
Dingen die je niet kunt veranderen, zul je moeten accepteren en dan kun je beter je tijd besteden over hoe je het een plaats gaat geven dan waarom het gebeurd is.
En ja, soms moet je daar veel moeite voor doen omdat je erkt dat je je gedachten zult moeten omgooien. Maar je bent het waard!
[ Bericht 6% gewijzigd door Blinky op 01-06-2004 11:56:20 ]
Allereerst zie ik zelfmoord niet als een keuze. Dit geldt vanuit twee oogpunten, enerzijds heb je geen keuze omdat je voor de mensen om je heen wil blijven leven. Anderzijds is voor jezelf het leven niet meer draagelijk en zie je geen andere uitweg dan met dit leven te stoppen.
Wat dat lijstje betreft. Heel goed dat het voor jou geholpen heeft! Ik kijk er helaas iets anders tegen aan. Bij mij geldt het argument: als ik dood ben kan ik me niet meer druk maken om wat ik wel of niet og zou moeten/willen. Ik wil gewoon rust. Een tijdje geleden kon ik het dus echt niet meer aan... nu voel ik me nog steeds vaak rot en heb ik voor mezelf nog steeds niet het gevoel dat ik echt wil verder leven. Maar het argument dat ik moet leven voor de mensen om me heen heeft weer waarde.
Dit komt inderdaad door een paar hele goede vrienden/vriendinnen. Zij zijn zo geweldig en ik ben ze verschrikkelijk dankbaar. Een luisterend oor, een schouder om op te huilen en iemand die in je gelooft op het moment dat je dit zelf niet meer doet. Dat heeft er voor gezorgd dat ik nu nog dit kan opschrijven.
Toch nog een stukje gequote:
quote:Op dinsdag 1 juni 2004 11:50 schreef Blinky het volgende:
Ik weet dat ik er nog lang niet ben, maar ik kijk weer vooruit en maak plannen. De rest komt dan eigenlijk vanzelf.
Gelukkig. Bij mij loopt de weg ook langzaam omhoog maar er zitten veel hobbels en kuilen in, en dat is soms erg zwaar. Toch is het redelijk positief. Er zijn best weer heel wat momenten dat ik me lekker voel en gewoon vrolijk met andere dingen kan bezig zijn! Ik hoop gewoon dat het langzaam iets beter blijft gaan.quote:Die gedachte ha dik er eerst ook bij. Maar ik ben gaan inzien dat je niet voor anderen zou moeten leven. Als ik ermee wil stoppen dan is dat mijn keuze en zullen anderen zich er bij moeten neerleggen. Waarom zou je niet voor jezelf leven? Het is namelijk JOUW leven en in jouw leven ben JIJ de belangrijkste persoon. Als er dingen zijn die ontzettend belangrijk zijn voor je om te doen, dan zou je er voor de volle 100% achter moeten staan, en er ook aan gaan werken.Op dinsdag 1 juni 2004 15:07 schreef Mister_J het volgende:
Allereerst zie ik zelfmoord niet als een keuze. Dit geldt vanuit twee oogpunten, enerzijds heb je geen keuze omdat je voor de mensen om je heen wil blijven leven. Anderzijds is voor jezelf het leven niet meer draagelijk en zie je geen andere uitweg dan met dit leven te stoppen.
Als je de wil hebt om te leven, heb je ook de wil om te veranderen. Anders had je al eerder die keus gemaakt denk ik. De eerste stap om uit het 'proces' te komen is om te bekijken WAAROM je wilt leven. Wat is je doel..wat wil je bereiken, zowel op professioneel als persoonlijk vlak. Ben je timmerman maar zou je liever acteur willen zijn. Go for it!!! En natuurlijk gaat dat niet over een nacht ijs...je zult er moeite voor moeten doen, en je zult vaak vallen, maar als je weet waarom je iets doet wordt het draaglijker. En het leuke is: jij hebt de regie in hadnen (om maar even in beeldspraak te blijven). Als je acteerlessen neemt en je komt erachter dat je het uiteindelijk leuk vind om voor een grote groep te staan en je bent goed in uitleggen, kun je de switch maken om bijvoorbeeld het onderwijs in te gaan (ik zeg nu maar iets)...
Het gevaar van alleen leven voor vrienden is dat op het moment dat ze wegvallen, je niets meer hebt om voor te leven. Het zal waarschijnlijk niet zo gauw gebeuren, maar het zal je maar gebeuren dat je vrienden omkomen in een vliegtuigramp. En dan? Sta je er weer alleen voor. Kun je beter zorgen dat je iets voor jezelf hebt opgebouwd.
Uiteraard is leven voor jezelf en vrienden een betere optie.
Trouwens...bovenstaande werkte voor mij in elk geval goed. Ik wil je niets opdringen... het is een tip. Uiteraard bepaal je zelf wat je ermee doet.
quote:Ze hebben je een eindje op weg geholpen... de rest is aan jou!Dit komt inderdaad door een paar hele goede vrienden/vriendinnen. Zij zijn zo geweldig en ik ben ze verschrikkelijk dankbaar. Een luisterend oor, een schouder om op te huilen en iemand die in je gelooft op het moment dat je dit zelf niet meer doet. Dat heeft er voor gezorgd dat ik nu nog dit kan opschrijven.
quote:
Het belangrijkste is denk ik dat je in jezelf blijft geloven. Have a little faith in you...
Maar ik zit eigenlijk al de hele tijd (deze hele periode van rot voelen) met het probleem dat ik veel dingen wel rationeel weet (weet dat niet alles perfect kan zijn, weet dat een 6 soms ook een mooi cijfer is, etc. etc.) maar dat ze gevoelsmatig toch heel anders zijn. Heel frustrerend
Bedankt voor de bijdrage van je mening in ieder geval Blinky. Like I said, it is very helpfull to read other peoples opinions.
quote:Heel herkenbaar Mister_J, dingen wel weten en toch heel anders voelen...Op dinsdag 1 juni 2004 21:54 schreef Mister_J het volgende:
Maar ik zit eigenlijk al de hele tijd (deze hele periode van rot voelen) met het probleem dat ik veel dingen wel rationeel weet (weet dat niet alles perfect kan zijn, weet dat een 6 soms ook een mooi cijfer is, etc. etc.) maar dat ze gevoelsmatig toch heel anders zijn. Heel frustrerend
quote:Heb je dan misschien ook tips om daar wat aan te doen.. of moet ik gewoon afwachten en hopen dat de therapie en de ad er voor zorgen dat ik me goed blijf voelen... Ik heb een beetje de angst dat ik me hoewel ik me wel beter begin te voelen het probleem niet heb opgelost en dat ik dus makkelijk weer in zon gat kan vallenOp woensdag 2 juni 2004 17:40 schreef Nijna het volgende:
Heel herkenbaar Mister_J, dingen wel weten en toch heel anders voelen...
quote:Echt tips heb ik niet eigenlijk...Op vrijdag 4 juni 2004 22:37 schreef Mister_J het volgende:
[..]
Heb je dan misschien ook tips om daar wat aan te doen.. of moet ik gewoon afwachten en hopen dat de therapie en de ad er voor zorgen dat ik me goed blijf voelen... Ik heb een beetje de angst dat ik me hoewel ik me wel beter begin te voelen het probleem niet heb opgelost en dat ik dus makkelijk weer in zon gat kan vallen
Een heleboel dingen weet ik wel, maar het voelt zo anders. En ik hoop maar dat het gewoon tijd nodig heeft tot het ook wat meer gaat voelen zoals ik het weet...
quote:Sluit ik me bij aan... Ik duim voor jeOp vrijdag 4 juni 2004 22:45 schreef Nijna het volgende:
Echt tips heb ik niet eigenlijk...
Een heleboel dingen weet ik wel, maar het voelt zo anders. En ik hoop maar dat het gewoon tijd nodig heeft tot het ook wat meer gaat voelen zoals ik het weet...
quote:Tijd HEEFT het zeker nodig.... Geef het die tijd ook.. wees niet bang om emoties te tonen..Op vrijdag 4 juni 2004 22:45 schreef Nijna het volgende:
[..]
Echt tips heb ik niet eigenlijk...
Een heleboel dingen weet ik wel, maar het voelt zo anders. En ik hoop maar dat het gewoon tijd nodig heeft tot het ook wat meer gaat voelen zoals ik het weet...
#r&p staat achter je hoor