Zoals bekend is denken veel wetenschappers dat het heelal aan het uitdijen is, sommige denken zelfs dat dit versneld gebeurd en daardoor eeuwig door zal blijven gaan.
Maar is het eigenlijk niet veel logischer dat het heelal eerst een periode van sterke groei heeft gekend door de meegekregen energie van de big bang en uiteindelijk in elkaar zal storten door de gezamelijke gravitatiekracht. Alles trekt immers alles aan, dan is het toch ook onlogisch dat alles tot in de eeuwigheid uit elkaar zal gaan.
Mijn theorie (zal vast niet de enige zijn) is dan ook dat wanneer je de grootte van het heelal zou uitzetten tegen de tijd, je een soort van parabool zou krijgen, eerst heb je de versnelde groei door door de enorme energie van de big bang. Dit ebt echter langzaam weg en op een gegeven moment zal de gravitatiekracht de overhand krijgen en het heelal versneld ineen storten.
Immers als de afstand tussen de sterrenstelsels eenmaal kleiner begint te worden, neemt de gravitatiekracht kwadratisch toe, want:
Fg = G x (Massa 1 x massa 2)/(afstand^2)
Ben benieuwd of mensen hierzo het een beetje eens zijn met mn betoogje.
[ Bericht 0% gewijzigd door rechtsheeftvoorrang op 30-03-2004 13:12:26 ]