Goede vriend van me is zeer gesloten...

Ik heb een vriend die ik al ken sinds ik 6 was (ben nu 18). Hij zat toen op een andere basisschool maar we kwamen echt om de dag bij elkaar over de vloer, hij was gewoon echt m'n beste maatje uit m'n jeugd. Daarna gingen we dus naar dezelfde middelbare school , helaas niet dezelfde klas maargoed, we zagen elkaar dus iedere dag maar in die periode zijn er heel wat dingen veranderd.

Hij is altijd best wel gesloten geweest, maar nu begin ik medelijden met hem te krijgen. Ik beschouw hem nog wel als vriend, laat dat duidelijk zijn maar van zijn kant komt dus niets en dan bedoel ik niet dat ie niet "aardig" tegen me is ofzo maar hij heeft dus echt nooit iets te melden. Hij is echt altijd superstil en eigenlijk heb je niet veel aan hem en hij heeft ook nog eens geen eigen mening. Als je iets aan hem vraagt krijg je altijd antwoorden van "ja best" of "weet ik niet". Je zou dus nooit een leuke conversatie of discussie met hem kunnen beginnen omdat er nooit enige vorm van inbreng van zijn kant zal komen en hij altijd van die gespreksdodende antwoorden geeft. Het lijkt alsof hij geen zin in praten heeft. Daarnaast kijkt hij degeen waartegen hij praat ook nooit aan, dat is dus echt tres irritant.

Daarnaast heeft hij geen echte vrienden.. wel wat maten van de middelbare school maar sinds hij daar van af is ziet is ze ook nooit meer, en het zal ook nooit bij hem opkomen om ze es te gaan opzoeken ofzo. Ook heeft hij nooit een vriendin gehad en ook nooit de dingen ervaren die erbij komen kijken, sterker nog hij heeft nauwelijks contact met meiden (ook geen vrouwelijke vriendinnen...)
Hij gaat ook niet uit, hij zegt wel dat ie heel af en toe met mensen die ik niet ken naar utrecht gaat.. maar toen ik vroeg waarheen dan in utrecht kwam hij met het antwoord de escape.. in utrecht.. right...
Ik heb hem al tig keer gevraagd of hij mee uit wilt gaan met mijn vriendengroep waarvan hij een kwart ook wel kent, de een wat beter dan de ander, maarja hij wilt dus nooit mee.. (z'n antwoord laatst.. "doe maar niet" echt van zulke antwoorden word ik zo moe)

Vind ik deze vriend nu dom? Helaas maar waar, mijn antwoord is absoluut. maar hij lijkt ook niets te missen het boeit em allemaal niet want hij realiseert het zich niet. Hij leeft niet.. als het aan hem lag slaapt ie elke dag tot een uur of 1 uit, en zit de rest van de tijd op de bank achter de tv of met z'n broertjes van 12 en 9 te kloten *zucht*

Ik heb wel een vermoeden waar zijn gedrag door komt.. namelijk zijn vader. Z'n vader is altijd zeer streng geweest qua het opvoeden. Zijn wil is wet in hun huis en daar heeft niemand iets tegenin te brengen. Daarnaast kan z'n pa behoorlijk agressief worden. Anyway ik heb toen we nog klein waren tig keren meegemaakt dat hij door z'n vader werd afgesnauwd toen hij vroeg of we whatever mochten doen. Als hij dan zou zeggen "waarom dan niet" zou z'n pa hem bij wijze van spreken al bijna slaan. Dat zei ie dan dus ook nooit...

Maargoed, waar het op neer komt is dat ik me verplicht voel (weet niet waarom) om z'n leven wat op te fleuren want hoe hij z'n leven nu leeft slaat dus nergens op. Ik vroeg me dus af of er mensen hier zijn die ongeveer hetzelfde hebben meegemaakt en wat zij er aan hebben gedaan. Ik weet al zeker dat nu minstens 20 mensen gaan zeggen van dat ik het maar recht in z'n smoel moet zeggen en eerlijk gezegd weet ik ook niet waarom ik dat nog niet heb gedaan. Misschien is zo'n directe confrontatie te moeilijk voor hem, denk niet dat hij zal weten wat hij zou moeten zeggen. Maarja het is eigenlijk het enige wat ik kan doen.. of niet?

quote:

Op zaterdag 27 maart 2004 19:21 schreef Manono het volgende:
Hij is homo, bang dat jij 'm anders gaat zien als ie dat vertelt?

zucht

quote:

Doet ie geen vervolgstudie?

doet ie wel, we zitten nu dus in dezelfde klas (eerstejaars hbo hva). het probleem is dat de meesten van de klas hem totaal niet kennen en sommigen hem soms een nerd vinden omdat ie nooit iets zegt en nergens bij (ook niet bij schoolprojecten) enigzins initiatief neemt.

quote:

Eerste wat bij mij opkwam was: Wie ben jij om voor een ander te bepaken hoe hij zijn leven moet leven?

ik als vriend wil z'n leven alleen maar een beetje opbeuren, is daar iets mis mee?

[ Bericht 1% gewijzigd door Venson op 27-03-2004 19:36:23 ]

quote:

Op zaterdag 27 maart 2004 19:30 schreef Orcaman1984 het volgende:
Ik heb precies hetzelfde! Ben ook altijd stil op mijn school en stage enzo. Het verschil is dan wel dat ik wel wilt praten, alleen vind ik dat erg moeilijk. Misschien moet je hem eens vragen waarom hij zo stil is? Mijn klasgenoten/vrienden vragen dat ook zo vaak, en ik vind dat niet erg ... het is nu éénmaal zo!

dat heb ik al es gedaan als antwoord kreeg ik "wat moet ik zeggen dan?" en dat zei ie enigzins geirriteerd... .

glamazon, als hij zo doorgaat wordt ie later een eenzame kluizennaar met een flutbaan.

thetruth, idd en dat wil ik veranderen omdat: punt.

quote:

Op zaterdag 27 maart 2004 19:40 schreef Venson het volgende:
glamazon, als hij zo doorgaat wordt ie later een eenzame kluizennaar met een flutbaan.

nogmaals, ik wil hem daarvoor behoeden omdat hij een vriend van me is, (of was, hijs nu net een geest die af en toe naast je loopt) ik wil ook wel es een smile op z'n smoel zien, dat ie een vriendin heeft, dat ie es gelukkig is want dat is hij nu dus absoluut niet.

vind je dan werkelijk dat ik verkeerd handel als vriend?

quote:

Op zaterdag 27 maart 2004 22:03 schreef Nuek het volgende:
Misschien komt ie wel los als ie gaat studeren/werken/uit huis gaat. Ik vind niet dat je mag oordelen over iemand anders levenskwaliteit, misschien ziet die persoon dat zelf helemaal niet zo, anders zou ie zich er wel uit los wrikken, lijkt me.

studeren doet ie al, werken ook (goed betaald baantje ... via z'n pa gekregen, heeft ie zelfs niets voor hoeven doen) en uit huis gaan zie ik bij hem tot z'n 25e echt niet gebeuren. Ik vermoed ook dat ie dat zelf niet zo ziet maar mensen vinden hem echt een sukkeltje.. ik neem het wel altijd voor hem op maar eigenlijk is ie het wel...

[/quote]
Respect. Het draaid om respect. Je moet hem nemen zoals hij is
[/quote]

ja maar als je zo je hele leven blijft kom je nergens. ik zou bijna zeggen dat ik niet kan aanzien hoe hij z'n leven verneukt

quote:

Ik begrijp jou standpunt wel enigzins: jij hebt het idee dat hij dood ongelukkig is. Jij wilt dat hij een keertje gelukkig word en dat ook blijft. Dat hij eens lol krijgt in zijn leven.

De vraag is alleen; wilt hij dat zelf wel en is hij dood ongelukkig?? Wil hij niet verder leven zoals hij nu is?? Misschien voelt hij zich wel prettig bij de situatie zoals hij nu is. Aan de andere kant, hij wil geen antwoord geven op je vraag "of er wat is". Heb jij je wel eens nagedacht daarover?? Jij wilt zo nodig zijn leven veranderen, maar wilt hij dat zelf wel??

Ik ben zelf ook een redelijk gesloten persoontje. Ik krop alles voor mezelf op en op een geven moment heb ik het niet meer en dan ben ik absoluut niet te harden. Eerlijk gezegt durf ik mij op maar 1 manier echt te uiten; door het te schrijven in een e-mail aan iemand die ik voor me gevoel echt vertrouw. Dat klinkt misschien onwijs nerdy, maar het is wel zo. Praten doe ik niet graag, schrijven des te meer.

Succes ermee!

Ik zeg niet dat hij doodongelukkig is, want hij is nergens echt van bewust (dat laatste straalt ie ook echt uit ) mensen praten ook achter z'n rug om enzo . maargoed ik wil dus idd dat ie gelukkig word. Ik zou em eigenlijk wel es voltanken met drank zodat ie wat losser wordt en ook es met mensen praat. Maargoed, het probleem is dat z'n pa hem geloof ik heeft verboden om uit te gaan want: alcohol en "geweld"

maargoed pAin, een vraagje aan jou dan. zou jij jezelf niet willen veranderen, gewoon dat je ook jezelf verbaal heel goed zou kunnen uitten? ik denk toch wel dat iedereen die van zichzelf weet dat ie gesloten is wel zichzelf zou willen veranderen of niet?

opzich is er idd niets mis mee maar stel je es voor dat je uit zou kunnen gaan en kletsen zonder dat het zo vermoeiend zou zijn, zou je dat niet willen? of beleef je totaal geen lol tijdens het uitgaan en dan bedoel ik niet dat het vermoeiend is, als reden.

ooit eraan gedacht om dat te veranderen? daardoor meer mensen te leren kennen enzo, of heb je daar totaal geen behoefte aan?

nooit het gevoel gehad dat je iets mist of jaloers geweest op anderen?