Over de pannen. Een eitje of pannekoek bakken in zo'n enorme bolle pan met hoge randen kan wel, maar daar krijg je geen spaan onder en omgooien is erg ambitieus. Een platte koekepan (vandaar ook koekepan, of is het nou koekenpan) werkt echt VEEL beter. Wel weer een extra pan, maar ja.
De twee belangrijkste woorden in de keuken zijn geen en paniek.
Vis in alufolie is niets anders dan stomen. Dan kan je beter bij de toko om de hoek een stoommandje kopen. Daar kan je dan gelijk je groente bij doen en het wordt geen bende in je oven.
Zelf bladerdeeg maak is gruwelijk veel werk. Dat is echt niet de moeite. Bladerdeeg uit een pakje is gewoon beter en veel goedkoper.
Eerder is maizena genoemd. Als je maizena ergens zomaar bij mieterd gaat het fout. Je moet het persee eerst oplossen in vloeistof, water of wijn, maakt niet uit als het maar koud is.
Groot vuur is even warm is klein voor er is alleen meer van waardoor dus meer warmte naar de bodem van je pan gaat. Het maakt dus niet uit hoe hoog je je vuur zet. Bedenk altijd dat je je pan ook van het vuur kan halen of er maar half op kan zetten. tenzij je maar 1 pit hebt natuurlijk, dan ben je sowieso snel uitgekookt.
Een recept is geen bijbel. Als er staat dat er 300 gram van het een of ander in moet en jij vind het een of ander niet lekker dan laat je het gewoon weg. Uitzondering hierop zijn de chemische componenten, of wel de componenten die de chemie van een gerecht op gang helpen (koken is niets anders dan chemie). Als je geen gist in je brood doet, gaat het niet rijzen. Als je teveel bloem in je deeg doet wordt het te droog. Echter, de twee belangrijkste woorden in de keuken zijn geen en paniek.
Als je onverhoopt ergens een klein foutje maakt en je uitjes zijn bijvoorbeeld toch een tikje aan de bruine kant, dan zijn ze niet verbrand, maar gecarameliseerd
![]()
Geen paniek.
Vlees braden is een kunst. Het geheel wordt allemaal veel eenvoudiger als je de chemie het werk laat doen. Aanbraden in je pan om de buitenkant dicht te schroeien. Hierdoor blijven alle sappen erin zitten. Vervolgens in de braadslee en de oven in op 200 graden. Per kilo een half uur. Een vlees thermometer helpt hierbij. Een kipfileetje hoeft bijvoorbeeld maar zo'n tien minuten.
Bedenk altijd dat je wel meer van iets bij kan doen, maar er niet van alles weer iets uit kan halen.
Is iets te dik of te droog, dan kan er altijd vocht bij. Maar is iets te zout dan kun je dat alleen verhelpen door de masse te vergroten.