Stali en Duderinnetje & geestelijk zwakzinnigen

Een topic waar Stali en Duderinnetje hun geweldige avonturen met mannen zullen opschrijven.
Andere vrouwen natuurlijk ook welkom om te posten.

Ik start alvast met het eerste gedeelte van mijn date met Antonio.

Mijn vriendin heeft afgelopen zomer op een tropisch eiland een Italiaanse liefde ontmoet. In tegenstelling tot de meeste vakantieliefdes is hij serieus en belt, smst, mailt haar de hele dag door. S Avonds tijdens een van die gebrekkige telefoongesprekken waarin ze afspraken dat hij het weekend erop naar Nederland zou komen. Vraagt ze waar ik bij zit aan hem om Antonio voor mij mee te brengen. Ik was met stomheid geslagen, maar uiteindelijk gierden we het uit met zijn 2en, want als het aan haar lag werd ik ter plekke uitgehuwelijkt aan een goede partij.

Antonio klonk inderdaad veelbelovend; 34 jaar, hij zag er goed uit, was leuk en fijn gezelschap geweest op dat eiland, hij werkte op een bank en was rijk, vrijgezel, en;. Hij sprak goed Engels. (dat is namelijk uitzonderlijk voor een Italiaan!). Blind dates en dan ook nog voor heel weekend te logeren zijn bepaald geen acties voor mij, maar op een lollige avond met een wijntje en een overtuigende vriendin vervagen je grenzen toch wel beetje.

Om niet als een idioot hakkelend onwennig op Schiphol te staan, stuurde ik Antonio alvast een e-mail om het ijs te breken. Inderdaad zijn engels was zeer goed, en we hadden gelijk leuke raakvlakken. Er ontstond bij toeval een spelletje d.m.v. favoriete klassieke schrijvers te noemen en dan in de volgende mail beroemde citaten of woordspelingen te maken met de titels.
Okay het klikte eigenlijk prima, ik maakte me totaal geen zorgen meer, totdat het die bewuste vrijdag was. De dag vrijgenomen om het hele huis te poetsen en boenen, hoe schoner het huis werd hoe meer spinnenwebben er in mijn hoofd ontstonden. Ik kreeg letterlijk koorts van de zenuwen. Mijn moeder belde: Joh je hoeft niet zo te cleanen hoor, Italianen schijnen ook niet zo proper te zijn. Ik reageerde verontwaardigd; MA!

De eerste ontmoeting was erg gezellig, vriend van vriendin was goedgekeurd, en thuis bij vriendin, en kregen we van Antonio een enorme zak Mozzarella, en kreeg ik daarbij een foto op zijn telefoon te zien van een koe. Ik begreep uit zijn verhaal dat hij boer was, op een bank werkte en dat hij met 34 jaar nog bij zijn Mama woonde. (tja een manier om rijk worden bedacht ik me cynisch)
Na een drankje zijn we uiteten gegaan bij het beste Italiaanse restaurant in Amsterdam. Zelf vond ik dat toen een nogal bespottelijk idee, inmiddels niet meer. Afijn heel lekker gegeten (al was het van die Mama beter) , de gesprekken waren geanimeerd, alleen wanneer ik Antonio wat probeerde te vertellen wat niet over hem ging luisterde hij totaal niet. Maar misschien leek het zo omdat de vriend van vriendin heel erg gebrekkig Engels sprak.
Maar eenmaal buiten slenterend naar het geijkte Leidseplein, bleek maar weer dat taal der liefde geen grenzen kent en die twee kleefden hun weg wel voort.
Net op het moment dat ik opzij wil kijken en mijn mond open doe om iets te zeggen tegen Antonio voel ik ineens een enorme lap vlees in mijn mond. Ik was zo overdonderd dat ik uit beleefdheid maar even terugzoende en me onmiddellijk van hem losmaakte en druk allerlei gebouwen begon aan te wijzen en heb hem daarna zo goed mogelijk en zelfs best met succes proberen te ontwijken.
Afijn allerlei tenten in geweest, waarvan ik in een erg leuke jongen ontmoette, die zag dat ik bepaald ongelukkig was en trok me van het gezelschap weg. Jaloezie en paniek onder de Italiaanse ego's maar de leuke jongen loste dat vindingrijk op door te zeggen dat wel oud collega's waren. Hij zou een pen regelen en mij een moment geven om stiekem mijn e-mail op te schrijven. En gelukt, blij want was de avond tenminste niet helemaal een ramp.

Uiteindelijk zijn we uitgeput weer naar huis gereden, the lovebirds naar huis van vriendin. En ik zat natuurlijk met die Antonio opgescheept, en die wilde ineens nog lang niet naar bed. Dus ik trok wel een fles wijn open maar zette niet-romantische- muziek op. Hij begon te dwepen dat ik zo mooi was en het echt leek alsof hij mij niet meer hoefde te leren kennen, welnee het was alsof wij eeuwenoude zielen waren die elkaar herontmoetten, zo vertrouwd dat hij vond echt al over liefde te kunnen spreken. Ik beantwoorde zijn zogenaamd zwoele blik met een spottende lach of hij misschien wilde douchen? Hij zei hierop heel serieus: no, I do not shower much! Hij verdween echter toch in de badkamer. Helaas duurde dit nog geen minuut want daar stond hij alweer op slippers in t-shirt met een groezelig grijsgewassen CK-shortje waarvan de ene helft al in zijn bilspleet was geschoven. Een penetrante zweetlucht vulde met zijn iele verschijning de hele woonkamer.
Hij kwam met grijpgrage dunne armpjes op me af, en met geloken ogen: Joe are purfect, Aai Lohove Joe! Ik stoof hierop onmiddellijk het keukengedeelte in om gauw maar nog meer wijn te pakken. Schonk hem helemaal vol en schoot snel richting badkamer.

Onder de douche schoot door mijn gedachten: hoever gaat een mens uit beleefdheid? Ik was zo overdonderd geweest door die vieze lap in mijn mond, dat ik hem in Amsterdam uit beleefdheid kort had teruggezoend. Ik zou toch verdorie niet uit beleefdheid met iemand naar bed gaan, slechts omdat iemand te gast is??? Maar ook jammer dat hij zo walgelijk was, had best zin in sex, maar niet met zo'n ranzig figuur. Het was niet dat hij lelijk was, maar zijn lichaamsgeur was voor mij zo afstotelijk, en dan die praatjes, ik walgde van hem en bleef zo lang mogelijk onder de warme stralen van verlossing om de tijd te rekken in de hoop dat hij in slaap zou zijn gevallen.

Eenmaal in badjas moest ik door de kamer naar boven een pyjama zien te vinden, want ik slaap nooit in pyjama's. Antonio lag met glas wijn en ogen dicht languit in de bank. Yess!! ik sloop zachtjes naar boven en vond inderdaad een paars satijnen geval. (Dat klinkt nog best sexy hè? Ik ben erin bevallen dus moet je nagaan hoe onaantrekkelijk wijd dat ding is.)
Sloop zachtjes weer naar beneden en daar stond meneer midden in de kamer naar me te grijnzen: joe are purfect, my bjoetiful aies, I loove joe!!
Ik vermande me, hij was immers bijna een kop kleiner en ik ben toch veel sterker bedacht ik me. Antonio, listen..ik vertelde hem dat het toch echt niet ging gebeuren, en dat hij moest ophouden met die onzin.
Hij zei steeds mij te respecteren, het te begrijpen maar bleef me belagen erger dan een spin bij een gevangen mug doet. Ik rende langs de eettafel, om de salontafel om hem te ontwijken. Hij rende erachteraan en zo renden we samen rond de salontafel, zijn piepeltje (ja hoor nog een cliché wat klopt over Italiaanse mannen! J ) kwam uit zijn tot string opgekropen broekje zetten. Toen liet hij zich in de bank neervallen alwaar hij kermend met beide handen in zijn kruis theatraal om zijn moeder begon te roepen: Mamamia, Mama, the ache, Mama the ache!!!
Ik bleef veilig achter de eettafel gierend van de lach roepen dat hij toch echt maar een koude douche moest nemen. Hij stond weer op en met zijn handen in zijn kruis schreeuwend om zijn moeder kwam hij weer recht op me af.
Ik liep nog een rondje en heb me opgesloten in de badkamer en net zolang gewacht tot hij naar bed ging en heb zelf toen ik niets meer hoorde op het logeermatras geslapen op de kamer van het kuiken. De kamer kan niet op slot dus was vastbesloten niet te slapen en te blijven luisteren.

[ Bericht 1% gewijzigd door Stali op 11-03-2004 16:59:35 (wordcodes weg) ]

quote:

Op donderdag 11 maart 2004 16:57 schreef DuchessX het volgende:
Goed gekopieerd

Het is een verhaal van eind vorig jaar maar dat maakt het niet minder leuk hoor.

inderdaad die codes zijn irritant.

Wordt vervolgd

quote:

Op donderdag 11 maart 2004 19:10 schreef SunChaser het volgende:
Een topic van 2 homo's over hun avonturen met mannen? Zitten we daar op te wachten?

Tuurlijk wel, open maar, ik lees graag van je

De volgende morgen….
Ben verdorie toch voor ruim een uur in slaap gevallen, want werd wakker toen ik hem uit de badkamer hoorde komen, ineens ging zonder kloppen mijn kamerdeur open. Ik deed alsof ik sliep, maar mijn lichaam strak en klaar voor verdediging. De engerd bleef een hele poos stil in de kamer en ging toen zonder iets te zeggen weer weg. Ik snelde hierna de badkamer in, vliegensvlug, angstig voor de spin, gedoucht en aangekleed. (laatste zo onaantrekkelijk en zo moeilijk uit te pakken mogelijk).

In tegenstelling tot wat je zou verwachten bleef Mr. Patella me de volgende morgen belagen.
Tijdens het koffiezetten hing hij hijgend in mijn nek met de woorden: “Am I too hot for you”?.
Ik heb in wanhoop vriendin gebeld dat de tijd, 12.00 uur die we hadden afgesproken toch ernstig vervroegd zou moeten worden, en zo zaten we niet zo erg veel later samen gierend van de lach om mijn avonturen, met twee Italiaanse saggerijnen in de auto op weg naar zee. Antonio begon weer te kermen dat hij wagenziek was en dat hij serieus bang was dat hij zijn Mama nooit meer zou zien. In Zandvoort aangekomen bleek volgens Antonio toch echt alles beter in zijn Italië, de koffie, de terrassen, de mensen, de winkels, alles is mooier in Italië. De sfeer was bepaald. Pogingen om een nog een gesprek te beginnen bleek hopeloos, en mijn vermoeden dat hij gisteravond inderdaad niet luisterde bleek gegrond, want op een gegeven moment vertelde vriendin iets over haarzelf. Antonio onderbrak haar met de woorden: “I don’t care, I don’t listen (!)
De schoft liet in alles zijn verveling blijken en moest en zou op een waterfiets in Amsterdam. Dat begrepen vriendin en ik prima. Dus wij weer teruggereden naar de hoofdstad. Afijn we hebben de auto geparkeerd in Diemen en hebben Lijn 9 gepakt naar het centrum van Amsterdam. Maar daar had Antonio ineens geen zin meer om te waterfietsen. Dus hebben we in die snikhitte heel Amsterdam afgesjouwd. Nou in Italië is alles toch echt veel mooier en beter. En ook veel drukker met jonge mensen.

Het was een ramp van een weekend. Ik liep de hele dag en avond gespannen rond omdat ik alweer op zag tegen de avond.

Een kort staatje van dingen waar ik nog plezier uitgehaald heb:

- Reuze lol in het Nederlands met vriendin.
- Hem verschrikkelijk ver laten lopen, wat hij niet gewend was.
- ’s avonds naar een barbecuerestaurant waar meneer zuchtend en steunend moest zitten en de zweetdruppels langs zijn gezicht liepen.
- Ik hem die hele dag letterlijk niet meer aangekeken heb.
- We hebben ze ‘savonds in de auto laten zweten, door zonder lichten op een stikdonkere hei te gaan scheuren. (Antonio riep hierbij weer om zijn moeder!)
- Vriendin en ik samen een bloedhekel aan Antonio hadden gekregen.

Ergernissen:

- zijn gezucht en gesteun bij alles.
- Zijn onvermogen eens naar een ander te luisteren.
- Iedereen voortdurend op zich laten wachten en dan nog gerust een sigaret op steken.
- Sneuvelen van Revlonborstel
- Sneuvelen van toiletdoordrukknopje
- Tot de conclusie komen dat meneer geen toilettas had meegenomen, en doodleuk zei dat hij alles van mij gebruikt had.
- Ik hem niet met een eigen tandenborstel gezien had, maar me dit pas realiseerde toen meneer al lang en breed vertrokken was (!)
- Meneer hield niet van douchen, maar föhnde wel 2x achter elkaar zijn haar. Zo van boven bont…….
- Zijn snobistische gedrag.

We kwamen ‘snachts thuis, en mijn humeur had het dieptepunt bereikt. Hij probeerde me weer te zoenen, maar dit keer duwde ik hem hardhandig naar achteren, en met mijn allerwoeste blik zei ik dreigend: “don’t even think about it” En stormde weg naar de kamer van het kuiken.

Zondagmorgen brachten we ze om tien uur (veel te vroeg, maar we wilden van ze af) naar Schiphol.
Na heel ijzig afscheid te hebben genomen, stormden we de hal uit en hebben buiten letterlijk slap van het lachen op de motorkap gehangen om Antonio. En hebben de rest van de middag op deze manier onze ervaringen doorgenomen.

Wordt nog vervolgd, want volgt nog een hele staart

Na zondagavond onmiddellijk de dekbedhoezen, de dekbedden zelf, de kussens alles zonder pardon in de wasmachine gedonderd te hebben, en alles weer van voren af aan gepoetst te hebben, om zo alle sporen van zijn aanwezigheid uit te hebben gewist, werd ik steeds bozer
Op mezelf omdat ik me zo heb laten behandelen in mijn eigen huis, maar toch echt vooral op die Antonio! Ik zou wraak nemen!!

En zo schreef ik hem op vrijdag 26 september de volgende brief (per mail)

My Dearest Antonio,

You must have been amazed that I send you after the weekend a text in which I let appeared how much I miss you, and how I couldn't express myself to you.

Today I have told to Claudia the truth about myself and she took it so very really well. that I wonder how stupidly I could have been just choosing to loose you instead of telling the truth, just letting you disappear out of shame. I just know you are a man with large understanding.
Cause the truth is, last weekend I was so happy to meet you and yes, I do agree with your own wonderful words Antonio, I felt that enormous joy able feeling precise as you, it was indeed as if we don't have to get to know each other, like you said it was like we know one another for a life time. Meeting you was like the comfort of coming home and sit in an easy chair.
Dear Antonio, we are just meant for each other. Today I heard also that when you arrived in Holland, you told Claudia that you were already in love with me before even meeting me. That is so very special, cause I felt just the same way!

My dearest Antonio, I feel so bad that I let you suffer the whole weekend, I hate myself to have let you just be, while crying with the ache and just wanted to be with your mom. And instead of relieving you of your pain, I was so hard on you. Antonio, straight from my heart, and please my love believe me when I say, inside I felt the same pain as you were suffering. It was you who I desired, but could not express any of my true deep feelings. The regret is hitting me while writing you this letter.
And all the time I just wanted to scream out to you, I felt really hurtful when you kept on interrupting me by saying, that you didn't listen and didn't care about what I have had to say to you. But now Antonio, I just realize that it was your understanding and it wasn't that you don't care about me, it was about you were accepting me for the woman I am. Without seeing it, I had already your unconditional love.

Today my psychiatrist told me that I should just tell you the truth, he also believes in that we love each other and thinks that our special love is something worth to really fight for. My truth is Antonio, I never want to lose you ever again. And really I have felt your loving lips and hands on my body, you loved me! So what does it really matter that I was born as a boy? I know you will easily understand how hard it was for me, being a boy while feeling a girl. how much I felt locked up in a masculine body. After my 18th birthday I got in the AMC hospital in Amsterdam, fore a project with the best surgeons to final my true self, to become as what I really am: a girl, a beautiful woman, and yes Antonio, that's when I became this beautiful woman, Your loving Stali. It is so fantastic in Holland cause for my definitive removing operation I regulated naturally as a true man my sperm and let it freeze in.

Almost four years ago my half-sister and I agreed that she would carry the egg and that's how she gave birth to little Femke. So for the record, I am really Femkes father and did my do to nature. But now I am her biological father, in mind I'm her mother. Unfortunately my family do not accept me for what I am and cast me out of their life's, I do not even exist for them anymore. My mother doesn't even wants to know her own grandchild!
That's why, as no other person, I just understand you so so very well! I just have a naturally understanding how much you are attached to your mother, Your Mama must be so very special, she must have such a big heart. Next weeks the weekend, and Antonio!! I am just so thrilled already, cause I am going to meet your mother!!!!!
Oh my love I would love to see the look on your face right now! You must be so happy, just so very happy as I feel! By surprise I did find your address on the Internet, (even found both of your addresses?) And My love next week we are getting close again!!
Antonio, I just miss you so very much, don't know how to survive the following days, just living my live until we will be reunited again. I promise to you Tony, I will you never ever treat you coldly or will refuse you. for your knowledge now you know the reason why I acted as I as did. And the only important truth is, my love my dearest Antonio, I love you so much!

Baci, Baci, Baci!!!
Cu only in seven days my love!!
Amore, yours Stali XXX

(heb alle namen even gefingeerd behalve die van Antonio)

[ Bericht 0% gewijzigd door Stali op 12-03-2004 18:38:33 (eigen naam vergeten te wijzigen ;)) ]

quote:

Op zaterdag 13 maart 2004 00:12 schreef Dromer het volgende:
wie is kuiken?

Kuiken is mijn dochter van vier

quote:

Op zaterdag 13 maart 2004 02:09 schreef Ryan3 het volgende:
Duderina doe jij ook nog een duit in het zakje???

Ja mis haar ook