Een kennis van mij heeft een zoontje (14). Die zoon heeft een vriendje (13). Mijn vraag gaat over de vriend van het zoontje.
Sinds een aantal jaren zijn het zoontje en het jongetje G. beste vrienden. Eerst woonden ze bij elkaar in de straat en zagen ze elkaar alleen op school. Later kwam G. vaak bij zoontje thuis. De moeder vond dat G. nogal licht was in vergelijking met haar eigen zoon.
Daarnaast had G. een onbeperkte eetlust, die zelfs voor een opgroeiende jongen niet gezond was. Hij liep in kleding die ofwel te klein was, ofwel te groot. Hij is ondervoed. Nooit een keer naar de kapper of onder de douche.
Na lang doorvragen vertelde G. aan de moeder van zijn beste vriend dat de vader G. en andere broertjes en zusjes regelmatig straft door slaan, schoppen en oplsuiting. Wanneer de kinderen 1 ding fout zeggen, wordt de pc in een kelderbox gezet en mogen de kinderen (ook niet voor school) op de pc werken. Moeder van G. wordt geteisterd door paniek en angstaanvallen en is zeer schichtig.
Alle kinderen van het gezin zien eruit alsof ze in een 3de wereldland wonen. Echt te weinig eten, te weinig aandacht (nooit eens een gesprekje met kind houden bijv) en toen G. veel last kreeg an hoofdpijnen bleek hij al maanden een bril te moeten, maar ouders vonden het 'te duur' en besloten geen bril te kopen (maar wel een nieuwe dvdspeler
).G. en zijn familie zijn immiddels verhuist naar een andere plaats, maar G. komt elke vakantie bij zijn beste vriend logeren. Wanneer hij komt logeren wordt hij volgestopt met eten en krijgt hij bijv een winterjas omdat hij van thuis uit het maar moest doen met een dun windjack. De ouders van G. reageren niet op de dingen die de moeder van G.'s vriendje voor G. doet.
De situatie begint uit de hand te lopen wanneer de vader van G. G slaat wanneer hij hem komt ophalen na een logeerpartij waarij G de nodige bril en nieuwe schoenen heeft gekregen. Vader wordt erg boos.
Ik (Oxymoron) heb aan de moeder van G's vriendje gervraagd waarom ze geen anonieme melding doet van de verwaarlozing en de mishandeling van G. Zij wil dit echter niet doen, omdat de ouders van G, er volgens haar dan achter zullen komen dat zijj de melding heeft gedaan en dat G dan niet meer bij hun mag komen. Terwijl G het zo nodig heeft in een normaal gezin te zijn en voldoende middelen en aandacht te ontvangen om er weer een paar weken tegenaan te kunnen.
Niemand anders heeft schijnbaar door wat er in het gezin speelt. G. is een slimme jongen (ik heb hem zelf ontmoet) die niet naar het VWO mag omdat VMBO wel voldoende is, volgens de vader an G.
Nu mijn vraag. Is de moeder van het vriendje van G. moreel gezien verplicht om (anoniem) aangifte te doen van kindermishandeling van G en zijn broertjes en zusjes en moeder?! Ik zag de reclame van het Meldpunt Kindermishandeling op tv, en moest echt denken aan deze situatie.
Of kan de moeder van G's vriendje doorgaan zoals het nu gaat. Hem bij hun gezin laten logeren tot hij oud genoeg is om uit huis te gaan? Eigenlijk vind ik dat zelf niet kunnen. G en zijn familie moeten dringend hulp krijgen.
Hoe zouden jullie dit aanpakken? Aangifte doen bij Meldpunt en dan met het risico dat G niet meer bij logeergezin mag komen, of het zo door laten gaan, en hopen dat het goed gaat.
Groetjes van Oxymoron.
P.S. zou ik ook zelf aangifte kunnen doen? Als burger en kennis van gezin waar G logeert voel ik mij daartoe wel geneigd.
Het kan best zo zijn, maar hoe lullig ook, je hebt 0,0 bewijs. en kan dus geen aangifte doen.
En meteen aangifte doen.
Dat soort mensen beseffen niet waar ze mee bezig zijn.
En dan nog...als je geen kind wilt...neem er dan ook geen 1...(of 3
)quote:En er wordt niets mee gedaan, er moet meer bewijs zijn, meer getuigen... wij zijn pleeggezin geweest en die kinderen worden ECHT niet weggehaald door een mening van een persoon. Er moet meer spelen en er moeten duidelijke singalen zichtbaar zijn, bv o.a op school.Op donderdag 11 maart 2004 13:13 schreef Thomasumo het volgende:
http://www.kinderbescherming.nl
En meteen aangifte doen.
quote:Enge organisatie.Op donderdag 11 maart 2004 13:13 schreef Thomasumo het volgende:
http://www.kinderbescherming.nl
En meteen aangifte doen.
Pas ermee op.
Kunnen jullie zelf niets ondernemen om die kinderen te helpen?
quote:Nou als iedereen zo denkt dan gebeurt er nooit wat he. IK zou gewoon even een melding maken misschien ben je niet de eerste en wordt er op termijn iets mee gedaan.Op donderdag 11 maart 2004 13:15 schreef Tasma het volgende:
[..]
En er wordt niets mee gedaan, er moet meer bewijs zijn, meer getuigen... wij zijn pleeggezin geweest en die kinderen worden ECHT niet weggehaald door een mening van een persoon. Er moet meer spelen en er moeten duidelijke singalen zichtbaar zijn, bv o.a op school.
quote:de topicstarter geeft aan dat NIEMAND anders er iets van merkt. Het gevolg is dat er een aantekening wordt gemaakt en er over 5 jaar nog niets gedaan is. Je moet -eerst- ZELF met school gaan praten en andere vrienden van die jongen. Als die op hetzelfde uitkomen dan pas aangifte doen.Op donderdag 11 maart 2004 13:16 schreef doemaardrie het volgende:
[..]
Nou als iedereen zo denkt dan gebeurt er nooit wat he. IK zou gewoon even een melding maken misschien ben je niet de eerste en wordt er op termijn iets mee gedaan.
Als je 1x aangifte doet en verder komt er niemand wordt het regelmatig afgedaan als "onzin" of "overdreven" en gebeurd er dus juist nix.
quote:Enige toelichting bij deze woorden zou wel op zijn plaats zijn denk ik.Op donderdag 11 maart 2004 13:16 schreef What het volgende:
[..]
Enge organisatie.
Pas ermee op.
Niet tweifelen doen, ookal is er geen bewijs.
Als de situatie echt onhoudbaar is, kan de jongen ook zelf de kindertelefoon bellen.
Dat jij en je kennissen van mening zijn dat die jongen een rotleven heeft, wil nog niet zeggen dat die jongen dat ook zo voelt.
Wellicht kan hem gewezen worden op de mogelijkheid de kindertelefoon te bellen en zelf hulp te zoeken op een moment dat hijzelf dat nodig vindt.
quote:Ik sluit me bij Gia aan.Op donderdag 11 maart 2004 14:33 schreef Gia het volgende:
Ik ben er niet van overtuigt dat G het in dank zal afnemen als hij door de kinderbescherming uit huis wordt geplaatst en in een pleeggezin terecht komt.
Als de situatie echt onhoudbaar is, kan de jongen ook zelf de kindertelefoon bellen.
Dat jij en je kennissen van mening zijn dat die jongen een rotleven heeft, wil nog niet zeggen dat die jongen dat ook zo voelt.
Wellicht kan hem gewezen worden op de mogelijkheid de kindertelefoon te bellen en zelf hulp te zoeken op een moment dat hijzelf dat nodig vindt.
De jongen is 14 en kan op die leeftijd evt zelf mensen inschakelen als het voor zijn gevoel uit de hand dreigt te lopen.
Bemoeienis wordt zelden op prijs gesteld uiteraard, maar omdat hier geen sprake is van heel kleine kinderen die zelf niet bij machte zijn iets te ondernemen, zou ik me ook terughoudend opstellen.
Wat me wel een idee lijkt is om contact op te nemen met de school van de jongen, om misschien gewoon te overleggen wat hun idee hierover is.
Ondertussen maar een veilige haven blijven voor hem, dat is ook een manier om de vinger aan de pols te houden, want je hebt geen idee hoe (misplaatst) loyaal verwaarloosde of mishandelde kinderen zijn naar hun ouders, helaas.
quote:Hoho, ik heb het hier over een jongen waarvan de ouders wisten dat hij een bril nodig had, maar deze te duur vonden om te kopen, en het toen maar niet deden, wel kochten ze dezelfde week nog een dvd-speler.Op donderdag 11 maart 2004 13:13 schreef Tasma het volgende:
Er is niets zeker in dit verhaal, geen bewijzen. Ik ben vroeger altijd goed gevoedt maar bleef ook dun, nu nog zelfs. Heb maanden zonder bril gelopen om toen voor de gein eens te gaan meten en warempel ik had er een nodig.
Het kan best zo zijn, maar hoe lullig ook, je hebt 0,0 bewijs. en kan dus geen aangifte doen.
Heeft dus niks te maken met wel of niet weten of je er een nodig hebt.
De kennis van mij heeft na lang aandringen en bekijken uit de mond van G weten te krijgen dat de kinderen te weinig eten krijgen of eten dat weinig voedzaam is voor een kind van 14. Bijv een frikandel als avondeten, verder niks. Naar school moeten ze maar een zak chips mee nemen, volgens de moeder. De andere kinderen uit het gezin zien er ook zo eng uit (ala E.T. zo'n klein lichaam met een groot hoofd).
De jongen zelf is er eindelijk van bewust aan het worden dat er iets niet goed gaat bij hun thuis. Eerst dacht hij dat het bij iedereen zo ging als bij hen.
quote:Die jongen dacht gewoon echt dat het normaal was dat de vader de moeder sloeg en ze dingen mochten zeggen (mening geven ergens over). Hij is, tja, gewend geraakt aan de situatie thuis.Op donderdag 11 maart 2004 14:33 schreef Gia het volgende:
Ik ben er niet van overtuigt dat G het in dank zal afnemen als hij door de kinderbescherming uit huis wordt geplaatst en in een pleeggezin terecht komt.
Als de situatie echt onhoudbaar is, kan de jongen ook zelf de kindertelefoon bellen.
Dat jij en je kennissen van mening zijn dat die jongen een rotleven heeft, wil nog niet zeggen dat die jongen dat ook zo voelt.
quote:Dat is erg moeilijk in dit geval maar hou er rekening dat heel veel kinderen superloyaal naar hun ouders toe zijn. Vaak tot in den treuren ondanks de nare siruatie thuis. Dit vaak onder het motto: het zijn kut-ouders, maar het zijn wel mijn kut-ouders. De vraag is of je G. en zijn broertjes en zusjes een dienst bewijst door de kinderbescherming in te schakelen. School is hier ook geopperd en dat vind ik geen slechte.Op donderdag 11 maart 2004 18:42 schreef Oxymoron het volgende:
De kennis van mij heeft na lang aandringen en bekijken uit de mond van G weten te krijgen dat de kinderen te weinig eten krijgen of eten dat weinig voedzaam is voor een kind van 14. Bijv een frikandel als avondeten, verder niks. Naar school moeten ze maar een zak chips mee nemen, volgens de moeder. De andere kinderen uit het gezin zien er ook zo eng uit (ala E.T. zo'n klein lichaam met een groot hoofd).
quote:Ik denk ook dat je ze hier ook het meest mee helpt.Op donderdag 11 maart 2004 14:54 schreef shmoopy het volgende:
Ondertussen maar een veilige haven blijven voor hem, dat is ook een manier om de vinger aan de pols te houden, want je hebt geen idee hoe (misplaatst) loyaal verwaarloosde of mishandelde kinderen zijn naar hun ouders, helaas.
quote:Dat is winst. Hij constateert zelf dat er thuis iets niet klopt en wellicht gaat hij er wat aan doen.De jongen zelf is er eindelijk van bewust aan het worden dat er iets niet goed gaat bij hun thuis. Eerst dacht hij dat het bij iedereen zo ging als bij hen.
Hope so en bied hulp wanneer nodig.
quote:Er zijn dus wél kleine kinderen bij betrokken. G heeft nog 3 jongere broertjes en zusjes in de leeftijd 4 tot 9. Die kunnen zelf weinig doen, lijkt me.Op donderdag 11 maart 2004 14:54 schreef shmoopy het volgende:
De jongen is 14 en kan op die leeftijd evt zelf mensen inschakelen als het voor zijn gevoel uit de hand dreigt te lopen.
Bemoeienis wordt zelden op prijs gesteld uiteraard, maar omdat hier geen sprake is van heel kleine kinderen die zelf niet bij machte zijn iets te ondernemen, zou ik me ook terughoudend opstellen.
quote:Ja, staat op de planning
Ik heb op de site van de HELP-actie van de Kinderbescherming wel gevonden dat zij aan de hand van de meldingen de dokter en school in kunnen schakelen, dus misschien heeft zo'n melding toch wel effect.
Moeder van vriendje van G gaat met G bespreken hoe ze hun kunnen helpen. Enige ondersteuning voor dit gezin kan geen kwaad, denk ik zo. De jongste is verdorie 4!
Er zijn wel speciale nummers voor waar je dat soort dingen anoniem kunt melden, maar die informatie mag uitsluitend gebruikt worden als stuur- of aanvullende informatie.
Met die info alleen mag de politie dus geen actie ondernemen.
Met andere woorden: als je wilt dat de politie echt actie onderneemt, dan moet je gewoon langs bij de kit.
quote:Ja, dat ben ik wel met je eens, al zal dat kind niet snel akkoord gaan met het ondernemen van stappen tegen zijn/haar eigen ouders... dat zie je maar al te vaak tenminste..Op donderdag 11 maart 2004 21:07 schreef deedeetee het volgende:
Ik denk dat het verstandig is dat er eerst met de jongen zelf wordt besproken wat er het beste gedaan kan worden om te helpen. Als er achter de rug van de jongen om gehandeld word verliest hij misschien zijn vertrouwen in de mensen die hem willen helpen en dat zou dus een averechts effect hebben. Zelf vind ik ook dat de kinderbescherming niet altijd goed optreed. Ik spreek uit eigen ervaring
of je zou gewoon kunnen bellen/mailen en aan hen vragen wat je het beste kunt doen?
( ik weet wel dat ik mezelf heel erg schuldig zou voelen als het ventje iets overkomt en ik het had kunnen voorkomen )
[ Bericht 44% gewijzigd door littledrummergirl op 12-03-2004 10:21:25 ]
De klacht word dan dus serieus genomen.
*Hoopt op goede afloop.
Ik zal jullie op de hoogte houden van het verloop.
Ik eet de hele dag door. En ook echt veel. Ik eet gewoon 3 koppen soep (groot) zakje chips en nog wat drop. Dan een groot bord met eten en 1 uurtje later zit ik al weer aan de pannenkoeken of nasie.
En als ik iemand ben kan ik me daar ook totaal vol proppen als of ik jaren geen eten gehad heb. En ik ben zo mager als dat het maar kan. Je kan met alle gemak m,n ribben tellen.
Dus dat zegt ook weer niks dat eten.
quote:Dat snap ik, dat het -an sich- niks zegt. Zoals iemand al eerder opmerkte hier. Vandaar dat de moeder van G's vriendje G er gewoon eens naar heeft gevraagd, op de man af. Wat ze zoals aten bij hem thuis. Nou de dingen die hij noemde kun je niet gezond en voedzaam noemen voor een opgroeiend kind. Die geeft je niet zomaar een hele week patat (en ook nog eens veel te weinig). Waardoor dat kind gewoon heel klein blijft en niet goed groeit.Op zaterdag 13 maart 2004 19:30 schreef ook_gek het volgende:
Dus dat zegt ook weer niks dat eten.
Tja, ik zou eigenlijk een fimpje moeten maken, dan kunnen jullie het zien.
Nog even deze link: http://www.jeugdwerknet.nl/article150.html , en lees dan vooral even de reactie van 'Anoniem' onderaan.
Je zou je bijna heel erg schuldig gaan voelen als je niks zou doen wanneer je weet dat het erg mis gaat bij mensen thuis.
Ik vind het werkelijk onvoorstelbaar dat mensen de verantwoordelijkheid bij het kind leggen (shmoops en Gia
). Het kind wist tot voor kort niet beter of zijn situatie was nomaal. Dan bel je geen kindertelefoon. En juíst de genoemde loyaliteit belet hem ws actie te ondernemen. En toch loopt zijn (geestelijke en fysieke) gezondheid gevaar, als het er aan toe gaat zoals beschreven.Bovendien zijn er dus ook nog jongere kinderen in het gezin. Die kunnen niet voor zichzelf opkomen, dat moeten oplettende omstanders doen.
Oxymoron, wellicht kun je alsnog bellen met 0900-1231230. Zij kunnen je adviseren. Ik heb een tijd terug ook contact met hen gehad en een aantal erg goede gesprekken gevoerd.
Zie ook Kind in mijn klas wordt geslagen...
De huisarts schijnt al langer vermoedens te hebben. School ook. En G is naar het maatschappelijk werk gestuurd door zijn mentor, waar hij nu 2x is geweest. School van andere kinderen uit het gezin wordt op dit moment bevraagd door instanties (weet niet precies welke). Dus er zit beweging in de zaak. Yes!
Trouwens, nu ik die posts zo doorlees; mijn bedoeling is het helemaal niet om ervoor te zorgen dat die kids in een pleeggezin of tehuis terecht komen!
Omdat er verschillende problemen zijn denk ik dat het al een boel zal helpen wanneer er bijv. ondersteuning komt bij de opvoeding en hulp voor de individuele gezinsleden. Een opvoedingscursus zal misschien wel een leuk begin zijn. Ik begin nl. te vermoeden dat het een situatie is waarin de ouders ook niet goed wéten wat ze precies moeten doen, en maar wat 'aanrommelen' (om het maar even zo uit te drukken). In de eerste plaats is dus een overzicht van wat er nu precies aan de hand is nodig. Zijn het bijv. financieele dingen die ervoor zorgen dat het zo loopt? Of is het iets totaal anders?
*Hoopt op snel nieuws, en tot dan toe, doeg!
) quote:Dan heb je mijn post (en die van anderen) blijkbaar niet goed gelezen.Op zaterdag 13 maart 2004 20:04 schreef Moonah het volgende:
Goed te lezen dat de huisarts is ingelicht.
Ik vind het werkelijk onvoorstelbaar dat mensen de verantwoordelijkheid bij het kind leggen (shmoops en Gia
De verantwoordelijkheid wordt niet bij het kind gelegd, er wordt met het kind OVERlegd, zodat hij niet het gevoel krijgt dat er achter zijn rug om dingen geregeld worden en dus het vertrouwen kwijtraakt in de mensen die hem juist op alle manieren willen helpen.
Die mensen heeft hij hard nodig.
En ik schrik ervan dat het ook nog zulke jonge kinderen betreft.
quote:ik denk dat ik het wel goed heb gelezen, maar dat jij het kennelijk anders bedoelt dan dat ik het interpreteer.Op donderdag 25 maart 2004 10:04 schreef shmoopy het volgende:
Dan heb je mijn post (en die van anderen) blijkbaar niet goed gelezen.
Maar ik ben blij te lezen dat eea nu in gang wordt gezet. Maar vreselijk toch, dat het zó ver moet komen voordat er iets gebeurt/kan gebeuren.
En idd, heel vaak is verwaarlozing/mishandeling een kwestie van onmacht. Mensen weten niet beter of anders te doen. Uiteindelijk voelen bijna alle ouders liefde voor hun kind(eren) en willen ze het beste.
Maar toch, soms kan die onmachtigheid zo schrijnend uitpakken...
Het is vandaag 2 maanden geleden dat ik voor het laatst in dit topic postte, en er is wel een hoop gebeurt.
De drie jongste kinderen zijn in huis geplaatst bij een bekende van het gezin omdat de huisarts het een beter plan vond om de kinderen een veilige basis te geven. G slaapt bij het gezin van zijn (al eerder genoemde) vriendje en soms bij zijn opa en oma (ouders van moeder).
De opa en oma (ouders van moeder) zijn bevraagd door Bureau Jeugdzorg en ze hebben toegegeven dat ze hun dochter geen goede moeder vinden. Volgens hun zeggen is hun dochter 'labiel en makkelijk beïnvloedbaar door haar man'.
Ouders hebben te kennen gegeven dat ze de druk van 4 kinderen ook vaak 'niet aankunnen', en dat ze wel hulp willen bij het opvoeden.
Maar vooral de combinatie van agressieve (en uiterst onbetrouwbare) vader + labiele en schichtige moeder + pedagogisch klimaat van niks (oa doordat ze niet met geld om kunnen gaan en niet doorhebben waar de behoeften van hun kinderen liggen), maakt dat er met alle waarschijnlijkheid voor een oplossing gekozen gaat worden waarbij de kinderen (tijdelijk) ergens anders wonen dan de ouders, totdat ze hun eigen leven weer op de baan hebben.
De school van G heeft ingegrepen, en gaat G begeleiden. Ze zijn erachter dat G wel de capaciteiten heeft om havo of vwo te doen, maar dat dit door zijn ouders is tegengehouden. Daar wordt ook een oplossing voor gezocht.
Binnenkort wordt bekend wat de ouders 'ten laste wordt' gelegd. Waaronder emotionele en pedagogische mishandeling.
Tot zover.
quote:Tnx voor je update.Op dinsdag 25 mei 2004 14:43 schreef Oxymoron het volgende:
Nu zal ik even een update geven.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik een beetje volschiet nu ik dit lees.
Gelukkig geven ouders hun onmacht toe. Nu kan er (alsjeblieft alsjeblieft) adequate hulp worden geboden en (alsjeblieft alsjeblieft) worden geaccepteerd.
De kinderen hebben nu een voogd gerkegen die hun gaat helpen met de relatie met hun ouders en met de algehele situatie. Voor de kinderen wordt nu een pleeggezin gezocht of een andere opvang waar ze voor langere tijd kunnen verblijven. De ouders blijken ernstige persoonlijke problemen te hebben.
Het is niet zo dat ze niet van hun kinderen houden, maar ze weten door hun eigen sores niet wat ze 'ermee aan moeten'.
G. is eigenlijk best wel 'opgebloeid' de laatste tijd nu hij weet dat zijn ouders hulp krijgen en hij in een meer gestructureerde en gezonde omgeving kan zijn. Op dit moment is het wel een lastige situatie omdat de kinderen van elkaar gescheiden wonen, maar daar komt hopelijk snel verandering in.
Of de ouders vrijwillig instemmen met dit alles of dat ze gedwongen worden is mij niet helemaal duidelijk. Wel is nu bevestigd dat ik en anderen het bij het rechte eind hadden toen we vermoedden dat het niet goed ging in dit gezin.
Daarom roep ik ook iedereen op om de signalen die je opvangt niet zomaar aan de kant te schuiven. Hoe loyaal een kind ook is naar de ouders toe. Als volwassene heb je ook de mogelijkheden om aangifte te doen en eens uit te zoeken hoe het in elkaar zit. Wanneer je serieuze vermoedens hebt dat er sprake is van mishandeling zou ik daar zeker serieus op ingaan. Liever alle moeite voor niks dan te weten dat er kinderen in slechte omstandigheden opgroeien.
Later volgt er meer nieuws.
Oxy.
Ow gelukkig er is al andere profi hulp
Gelukkig is het in dit geval nog redelijk goed afgelopen.
quote:Of het 'goed is afgelopen' is nog maar de vraag. Ik ben vergeten erbij te vermelden dat de kinderen allemaal onderzocht worden (lichamelijk en geestelijk) om te bekijken wat de ouders voor schade hebben aangericht.Op dinsdag 15 juni 2004 12:43 schreef Daphne85 het volgende:
Ik vind het echt triest dat er mensen zijn die hun kinderen verneuken
Gelukkig is het in dit geval nog redelijk goed afgelopen.
Oxy.
quote:De huisarts heeft een beroepsgeheim en zal je niks vertellen.Op donderdag 11 maart 2004 23:20 schreef ennuik het volgende:
Misschien kan je contact opnemen met de huisarts? En vragen of die ook iets merkt / weet wat er aan te doen is. Eventueel kan die een kijkje gaan nemen en mocht het zo ver komen dat de kinderbescherming er aan de pas moet komen, sta je ook een stukje sterker.
Ik zou contact opnemen met het AMK, Advies en Meldpunt Kindermishandeling.
Je kunt hen dan gewoon anoniem om advies vragen.
quote:Ik zit met iets heel erg gecompliceerds in m'n maag ( al een half jaartjeOp dinsdag 15 juni 2004 14:17 schreef Tomek het volgende:
De huisarts heeft een beroepsgeheim en zal je niks vertellen.
Ik zou contact opnemen met het AMK, Advies en Meldpunt Kindermishandeling.
Je kunt hen dan gewoon anoniem om advies vragen.
)Er komt feiten aan te pas die ik zo herkenbaar zijn dat ik er hier nooit iets over kan zeggen. Je weet immers maar nooit wie hier nog meer komt kijken......
Kan ik bij dat meld punt ècht anoniem blijven ? Zodra ik m'n mond opendoe kom ik met feiten die haast alleen van mij af kunnen komen dat is 't dilemma en ik weet ook niet òf 't wel het kind gaat helpen. Het zit zo idioot in elkaar, daarom weet ik niet òf het wel een goed idee is als ik me ermee bemoei. Ik weet dat 't stom klinkt maar ik kan gewoon niet veel zeggen en zou graag eens met iemand overleggen ! Vroeger zou ik een vertrouwensarts bellen maar ik hoorde laatst op fok dat die niet meer bestaan ? Waar kan ik dan nu terecht
Het is allemaal niet zò vreselijk anders had ik echt wel drastische stappen ondernomen maar ik zou er graag eens met iemand over willen praten , gewoon om te kijken of er toch niet beter iets over bekend kan zijn voor het geval dat het echt eens nodig is.
Het betreft een heel net gezin waar toch iets niet helemaal okè is.
Ik ben zelf opgegroeid met een moeder die bij het minste of geringste overstuur het huis verliet en met zelfmoord dreigde, en wil enerzijds per se niet dat ik weet dat er nu kinderen in een vergelijkbare situatie opgroeien zonder dat ik daar iets tegen doe, anderzijds ben ik me er ook zeer van bewust dat ik sowieso wat over-allergisch reageer op labiele mensen en de alarmbellen bij mij dus wellicht veel te vroeg gaan rinkelen. Heb er dus inderdaad niets mee gedaan (tis alweer een maandje geleden dat ik daar logeerde) en zal er vermoedelijk ook niets mee gaan doen, maar zal me wel telkens flink klote voelen als ik daar weer eens logeer en die toestanden weer hoor (weet al van mijn zusje dat het bepaald niet eenmalig was). Klote....maarja, als een kinderbescherming sowieso pas iets doet als ze keiharde bewijzen hebben voor lichamelijke of seksuele mishandeling, kun je het bij een vermoeden van emotionele verwaarlozing/mishandeling natuurlijk helemaal wel schudden.
quote:Je kunt mij mailen, hoewel ik niet weet of ik je echt kan helpen hiermee. Ik begrijp uit je verhaal dat het gaat om een gezin waarin dingen gebeuren en jij bent de enige die ervan af weet? Voor de buitenstaanders is het niet zichtbaar omdat het zo'n net gezin betreft?Op dinsdag 15 juni 2004 14:33 schreef deedeetee het volgende:
Ik zit met iets heel erg gecompliceerds in m'n maag ( al een half jaartje
Dat komt namelijk wel vaker voor. Bij het AMK kun je echt anoniem zijn hoor! Ze gaan niet vertellen van wie ze informatie hebben en ze staan ook niet de volgende dag meteen bij de mensen op de stoep om de kinderen weg te halen omdat ''er iemand met die en die info heeft gebeld om te zeggen dat u u kinderen mishandeld''. Ze werken samen met Jeugdzorg en scholen om kinderen te beschermen tegen onrecht (mishandeling).
Ik vind eigenlijk dat je niet toe kunt blijven kijken terwijl er ernstige situaties ontstaan.
Nog even iets over anoniem melden van (vermoedens naar) kindermishandeling:
quote:Het is dus wel iets om over na te denken. Want anders gaan de ouders gissen: ''wie o wie uit onze omgeving heeft ons beschuldigd?''Kunt u anoniem blijven?
Ja, ook bij een melding kunt u anoniem blijven t.o.v. het gezin wanneer u dat wenst of als dat noodzakelijk is. Heeft u met het gezin een hulpverleningsrelatie, die zich richt op de opvoeding van de kinderen, dan kunt niet anoniem blijven, tenzij de veiligheid van het kind of de melder in het geding is.
Anoniem betekent dat het AMK de naam van de melder niet bekend maakt bij de ouders en ook in het dossier is geen informatie te herleiden naar de melder. Anoniem melden betekent niet anoniem ten opzichte van het AMK. Het AMK wil wel uw naam weten om u op de hoogte te kunnen houden van het verdere verloop van het onderzoek. Het AMK zal uw naam beslist niet aan de betreffende ouders doorgeven. Wel heeft het AMK de naam van het kind en het gezin nodig.
Uit ervaring is gebleken dat anonieme meldingen het vertrouwen van ouders in hun omgeving kunnen schaden en het op gang brengen van hulp kan vertragen. Een anonieme melding vraagt dus om een zorgvuldige overweging.
Je kunt zo-iezo het AMK bellen om deze situatie eens voor te leggen zonder dat je direct melding doet.
Oxy.
Elk gebied van Nederland heeft z'n eigen AMK. Deze zijn te bereiken via het landelijke telefoonnummer 0900 - 123 123 0 (¤ 0,05 per minuut).
quote:Mag ik dat zinnetje er ff uitpikken da's namelijk het probleem wèl dus, eentje wel en eentje niet als ik goed gok, dat het om twèè kinderen gaat speelt ook een rolOp dinsdag 15 juni 2004 15:00 schreef thaleia het volgende:
kids worden niet geslagen ofzo,
Ik heb geprobeerd om er op school over te praten en dàt werd me niet in dank afgenomen door de leerkracht.
Die begint nu pas weer een beetje " normaal " te doen quote:Hoezo dat als ik vragen mag? Veemd...Op dinsdag 15 juni 2004 15:49 schreef deedeetee het volgende:
Ik heb geprobeerd om er op school over te praten en dàt werd me niet in dank afgenomen door de leerkracht.
quote:Begrijpeljk en herkenbaar.Op dinsdag 15 juni 2004 15:00 schreef thaleia het volgende:
anderzijds ben ik me er ook zeer van bewust dat ik sowieso wat over-allergisch reageer op labiele mensen en de alarmbellen bij mij dus wellicht veel te vroeg gaan rinkelen.
Toch zijn die extra voelsprieten ook een kwaliteit. Tenminste, ik beschouw ze wel zo.
Je kunt met zo'n hulplijn ook overleggen hoor. Ze geven vrijblijvend advies. Ik heb een aantal prettige en inzichtgevende gesprekken (over de situatie van een kind in mijn klas) gevoerd met zo'n medewerkster.
Zij zullen de ouders inlichten en een gesprek aangaan, vervolgens wordt er gesproken met het kind zelf en daarna volgt er een hele procedure van ondervragingen op school, bij de sportclub, familie, vrienden, kenissen.
Een probleem als deze kun je niet zomaar even oplossen en er zullen heel wat maanden verstrijken voordat er definitief iets kan worden opgelost.
Ik heb vorig jaar zelf gewerkt met de kinderbescherming omdat een leerling van mij thuis mishandeld werd...
quote:Niet zò vreemd als je de omstandigheden kent....... Ik begrijp 't wel ik heb tegen die man òòk niet echt duidelijk willen zijn en al met al moet 't een heel rare indruk hebben gemaakt. Het is ook zo'n rotsituatie . Ben je bekent met de uitdrukking "over een touw spreken in het huis van een gehangene " ? zoiets dergelijks speelt hier ook mee.Op dinsdag 15 juni 2004 19:00 schreef Moonah het volgende:
Hoezo dat als ik vragen mag? Veemd...
quote:Ik loop er nu al zo'n tijd mee rond dat ik me afvraag of ik de situatie niet "opblaas"Op dinsdag 15 juni 2004 15:46 schreef Oxymoron het volgende:
Je kunt mij mailen, hoewel ik niet weet of ik je echt kan helpen hiermee.
quote:Ik weet niet of er enstige situaties gaan ontstaanIk vind eigenlijk dat je niet toe kunt blijven kijken terwijl er ernstige situaties ontstaan.
Nog even iets over anoniem melden van (vermoedens naar) kindermishandeling:
Op dit moment is nix meer zeker. ( ik weet 't het klinkt heel geheimzinnig, als ik in 't kort de feiten schets en die naar het email adres in je profil stuur ? Dan snapt tenminste iemand hier dat ik echt niet aan 't dazen ben en miss. zeg jij òòk doe maar liever helemaal nix. Ik heb 't verhaal maar gewoon gemaild
[ Bericht 5% gewijzigd door deedeetee op 15-06-2004 20:28:21 (toevoeging) ]
Mijn probleem is van een heel andere orde, 't is meer een soort gewetens kwestie :
Waar richt ik het minste kwaad mee aan ? Negeren of er mee verder gaan ?
Alles wat met kinderen te maken heeft hoort hier gewoon thuis. Of dat nou leuk of niet leuk is dat maakt niet uit.
(ontopic weer)
Ik zou het gewoon melden. Al is het alleen maar om je verhaal kwijt te kunnen en info te krijgen van wat je precies kan gaan doen of wat je zou moeten laten.
Ik heb ook ooit eens een stel ouders " aangegeven" wegens mishandeling... Dat kindje van toen 3 is idd weggehaald uit die situatie en in een ander gezin geplaatst. Ze is helemaal opgebloeid.
Ik stond toen gelukkig niet alleen ervoor maar er waren meerdere buurtbewoners die er ook melding van hadden gemaakt en na een lange tijd ( een jaar ongeveer) is ze pas daadwerkelijk uit huis geplaatst.
quote:
Kindermishandeling
Ons zoontje heeft een vriendje dat regelmatig onder de blauwe plekken zit. Wij vermoeden dat hij thuis mishandeld wordt. Wat kunnen wij doen ?
U kunt contact opnemen met een Advies en Meldpunt Kindermishandeling voor advies of om melding te doen van mishandeling. Wanneer u hen om advies vraagt, zoeken zij de zaak niet verder uit. Ze hebben dan ook geen naam van het kind nodig en u blijft dus anoniem.
Doet u een melding , dan gaat het Advies en Meldpunt Kindermishandeling ermee aan de slag. Ze hebben dan wel de naam van het kind nodig. Ze verzamelen informatie over de situatie van het kind, bijvoorbeeld via de school of de huisarts. En gaan dan in gesprek met de ouders. Als het nodig is, schakelen ze de Raad voor de Kinderbescherming in. U kunt ook bij een melding anoniem blijven, maar het meldpunt streeft naar openheid.
Elke provincie of regio heeft zijn eigen Advies- en Meldpunt Kindermishandeling.
Zo op het oog lijkt alles okè, en door omstandigheden waar dat gezin in verkeerd gaat het mij zeer kwalijk genomen worden als ik voor nog meer problemen ga zorgen en het kind zèlf zal er òòk niet populair door worden. Ik kan wel een stootje hebben ( vind het wèl niet zo leuk ) maar het kind absoluut niet. Wat nu gedaan is dus mijn vraag, is het noodzakelijk om toch melding te maken van wat ik weet ? Of miss. valt het allemaal wel mee en doe ik er beter aan te zwijgen.
Daar kan iemand die de feiten niet kent moeilijk antwoord op geven en ik zelf weet 't òòk niet !
Eerlijk gezegd baal ik er behoorlijk van dat ik me hier bij uit gelopen heb en zou veel liever de kop in 't zand ( blijven ) steken
[ Bericht 0% gewijzigd door deedeetee op 16-06-2004 17:31:27 (duidelijkhed) ]
quote:Neem je verantwoordelijkheid. Als je twijfelt is er iig iets niet in de haak. Overleg met het meldpunt.Op woensdag 16 juni 2004 17:27 schreef deedeetee het volgende:
Ik kan wel een stootje hebben ( vind het wèl niet zo leuk ) maar het kind absoluut niet. Wat nu gedaan is dus mijn vraag, is het noodzakelijk om toch melding te maken van wat ik weet ? Of miss. valt het allemaal wel mee en doe ik er beter aan te zwijgen.
Heus, er zijn té veel kinderen de dupe van mensen die hun kop in het zand steken.
quote:Juist omdat ik mijn verantwoordelijkheid serieus neem twijfel ik, het gaat niet om een *gewone* mishandeling zaak. Dat heb ik ook al eens meegemaakt en toen heb ik het ook gemeld. In dit geval kan inmenging òòk veel kwaad doen.Op woensdag 16 juni 2004 18:28 schreef Moonah het volgende:
Neem je verantwoordelijkheid. Als je twijfelt is er iig iets niet in de haak. Overleg met het meldpunt.
Heus, er zijn té veel kinderen de dupe van mensen die hun kop in het zand steken.
( en ik vind het ook maar raar dat ik nou weer tegen zo iets aanloop
) Het was voor mij miss. het gemakkelijkst om de telefoon te pakken dat ben ik er vanaf.... maar wat als het de verkeerde beslissing is ? Nou ja 't is het beste maar eens vrijblijvend te informeren en dan de telefoon neer leggen en er nog eens rustig over nadenken.
Mijn man zegt : " bellen "
besef wel dat er vele vormen van hulp zijn. De kinderbescherming plaatst niet zomaar iemand uit huis. Is het niet mogelijk dat je de amk belt en vraag wat ze in zo'n geval gaan doen ipv meteen een melding te maken? Is er op school geen vertrouwenspersoon?
Omdat als je niet zeker bent of denkt zeker te zijn en het uiteindelijk niet bij het rechte eind had, maar KB wel actie onderneemt, zo'n kind, eenmaal in de molen zittend, er moeilijk weer uitkomt.
Ik heb een andere kant vd KB gezien, waarbij er besloten werd door de KB dat er toch kontakt met de vader moest zijn, terwijl de moeder waarschuwde voor die vader (hij sloeg haar, bedreigde haar, zei tegen het kind zijn moeder te waarschuwen "anders heb je dadelijk geen mama meer"
)en toch werd er een bezoekregeling getroffen.
"Een slechte echtgenoot is nog geen slechte vader en de band met de vader is cruciaal voor een kind" zei de KB...
Het moest onder de ogen van de KB flink uit de hand lopen, voor ze na maanden ellende in zagen dat de moeder al die tijd gelijk had gehad, een vader die de moeder slaat (waar het kind bij is
) is geen goede vader.Maar goed, dit is een totaal ander geval, maar ik begrijp het dilemma van "richt ik niet juist meer schade aan, als etc"
Stel je woont in een kleine plaats en het gaat om een gezin waarvan een gezinslid een pimpelpaarse ferrari heeft en een ander gezinslid heeft een meloengroene lamborghini.
Hoe houdt je zo'n gezin anoniem ? Als ik mijn verhaal doe bij het AMK hebben ze zò uitgezocht om welk gezin het gaat en kunnen ze zonder dat ik dat wil lekker hun eigengang gaan.
Ik heb in 't verleden eens een geval bij de vertrouwensarts gemeld en was niet onder de indruk van hun optreden. Eindresultaat was een dode baby. Ik had gebeld omdat nou net te voorkomen.
Waarom zou je dat gezin anoniem willen houden? dat snap ik niet zo goed, ok ik snap dat je er niet 100% zeker van bent maar er zit zeker iets fout daar. strax gebeuren er echte serieuze "ongelukken" daar en voel jij je eigen misschien wel vreselijk schuldig om het feit dat je nix gedaan hebt.
Wees een " vent " ( ik weet dat je een vrouw bent) en ga gewoon advies in winnen. Er gebeuren teveel slechte dingen met kinderen door struisvogelpolitiek.
quote:Als er op school iemand was gaf ik met alle plezier de verantwoordelijkheid over. Geloof me ik zat hier niet op te wachten.Op donderdag 17 juni 2004 09:15 schreef Mouse het volgende:
Deedeetee,
besef wel dat er vele vormen van hulp zijn. De kinderbescherming plaatst niet zomaar iemand uit huis. Is het niet mogelijk dat je de amk belt en vraag wat ze in zo'n geval gaan doen ipv meteen een melding te maken? Is er op school geen vertrouwenspersoon?
De school heeft er helemaal geen trek in die steken ook veel liever hun kop in 't zand ipv in een wespennest. ( ik heb mijn man gevraagt om 't voorzichtig te berde te brengen hij komt vaak in contact met de leerkrachten maar hij zegt 't is een "gevaarlijk " onderwerp daar willen ze niet aan )
).Succes met bellen.
Het is op zich een goed idee ik moet er eens over nadenken. Thnx.
quote:Jaha zo ken ik de KB. In een gezin dat ik ken dat twee kinderen had, èèn "extreem problematische " tiener en een jonger kind waar alles oke mee was, stelde het KB voor om het JONGSTE kind uit huis te paatsen zodat er meer tijd en aandacht is voor de problemen van de oudsteOp donderdag 17 juni 2004 09:42 schreef milagro het volgende:
Lastig dit soort zaken.
Omdat als je niet zeker bent of denkt zeker te zijn en het uiteindelijk niet bij het rechte eind had, maar KB wel actie onderneemt, zo'n kind, eenmaal in de molen zittend, er moeilijk weer uitkomt.
Ik heb een andere kant vd KB gezien, waarbij er besloten werd door de KB dat er toch kontakt met de vader moest zijn, terwijl de moeder waarschuwde voor die vader (hij sloeg haar, bedreigde haar, zei tegen het kind zijn moeder te waarschuwen "anders heb je dadelijk geen mama meer"
en toch werd er een bezoekregeling getroffen.
"Een slechte echtgenoot is nog geen slechte vader en de band met de vader is cruciaal voor een kind" zei de KB...
Het moest onder de ogen van de KB flink uit de hand lopen, voor ze na maanden ellende in zagen dat de moeder al die tijd gelijk had gehad, een vader die de moeder slaat (waar het kind bij is
Maar goed, dit is een totaal ander geval, maar ik begrijp het dilemma van "richt ik niet juist meer schade aan, als etc"
De oudste dochter trok aan de bel bij haar mentor op school, die lichtte de huisarts in en die de KB én de ouders (...). Gevolg: kind liep weg nadat de ouders haar confronteerden met haar "verraad". Gezin in therapie, moeder wilde niet meer zodra de therapeute haar doorkreeg en KB besloot dat het wel goed was zo.
Tweede dochter trekt ook aan de bel, komt terecht bij IJG, zelfde verhaal: zodra de mensen daar de moeder doorkregen bleven ze weg. Wederom doet de KB niks.
Moeder overlijdt. Jongste blijkt dezelfde persoonlijkheidsstoornis te hebben als moeder. De vader -die ineens in de opvoedersrol werd gedwongen- trekt aan de bel. Het duurt 3 jaar voordat er eindelijk hulp komt. Zelfs een belletje naar de alarmlijn van het RIAGG (
) helpt niet. Meneer moet maar gewoon zijn beurt afwachten, ook als zoonlief zo agressief wordt dat hij wel eens levensgevaarlijk kan worden. Gevolg: zoon krijgt zo laat hulp dat een groot deel van zijn jeugd kapot is en de band met de vader voor altijd ernstig verstoord blijkt. Vader kan hierdoor zijn eigen leven niet leiden.Dit speelde allemaal rond 10 jaar geleden. Ik weet niet of er inmiddels iets veranderd is in het oerwoud der "hulp"verlening, maar ik help het je hopen. Wel melden! Je gevoel zegt dat er iets niet klopt, en ik denk dat het in de meeste gevallen juist is! Vaak helpt het al een hoop voor de gezinsleden dat er hulp kómt. De ouders zijn in zulke gevallen van onmacht juist opgelucht dat er iets gaat veranderen!
quote:Voor de jongste is nu een pleeggezin gevonden, en het schijnt lastig te zijn om ze allemaal bij elkaar te plaatsen. Maar het blijft zoeken. Volgende maand kunnen ze waarschijnlijk naar een gezinsvervangend tehuis.Op dinsdag 15 juni 2004 12:13 schreef Oxymoron het volgende:Voor de kinderen wordt nu een pleeggezin gezocht of een andere opvang waar ze voor langere tijd kunnen verblijven.
quote:Ernstiger dan gedacht. Beide ouders zijn (gedwongen) psychiatrisch onderzocht. Vader is erg agressief en opvliegerig en moeder heeft persoonlijkheidsstoornis + verstandelijke beperking.De ouders blijken ernstige persoonlijke problemen te hebben.
Wat me opvalt is dat de grootouders van deze kinderen de kant hebben gekozen van hun kleinkinderen en ook erkennen dat het niet goed gaat. Je hoort wel eens andere verhalen. Lijkt me ook niet leuk als je kind(eren) hun kids verwaarlozen en mishandelen.
Oxy.
quote:Zijn die dan niet in staat om voor die kinderen te zorgen? Lijkt me dat ze bij de grootouders beter af zijn dan in een gezinsvervangend tehuis.Op donderdag 8 juli 2004 15:20 schreef Oxymoron het volgende:
Wat me opvalt is dat de grootouders van deze kinderen de kant hebben gekozen van hun kleinkinderen en ook erkennen dat het niet goed gaat. Je hoort wel eens andere verhalen. Lijkt me ook niet leuk als je kind(eren) hun kids verwaarlozen en mishandelen.
Oxy.
Arme kids.
quote:G (oudste kind) is nu ook bij de grootouders (ouders van moeder). Maar dat is niet goed op de lange termijn. Die grootouders zijn al wat ouder en hebben ook niet de mogelijkheden om dit kind (laat staan die anderen er nog bij!) op te vangen en een klimaat te geven waarin ook e.e.a. verwerkt kan worden.Op donderdag 8 juli 2004 16:44 schreef Gia het volgende:
Zijn die dan niet in staat om voor die kinderen te zorgen? Lijkt me dat ze bij de grootouders beter af zijn dan in een gezinsvervangend tehuis.
Oxy.