OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
a.s. papa dan in mijn geval, maar dat mocht toch ook wel?quote:Op donderdag 11 maart 2004 15:25 schreef Swetsenegger het volgende:
De papa's komen los
(Had topic titel weer eens niet goed gelezen... )
17-05-2004 O+ O+ O+
PAPA!!
Faith Cathryn heet onze kleine trots!!
PAPA!!
Faith Cathryn heet onze kleine trots!!
Natuurlijkquote:Op donderdag 11 maart 2004 22:04 schreef Psyche2003 het volgende:
[..]
a.s. papa dan in mijn geval, maar dat mocht toch ook wel?
(Had topic titel weer eens niet goed gelezen... )
Wauw, eindelijk een mannentopic over de zwangerschap.
Momenteel zet ik de eerste wankele stappen op de planeet 'in verwachting' en het is me duidelijk dat mannen een minderheid zijn op deze vrouwenplaneet. Pas ergens in September ga ik vader worden, en ondanks dat ik verschrikkelijk blij ben met onze ‘Bert’ (goede auto’s hebben ook eerst een conceptnaam) is lijkt het allemaal zo ver weg en onwennig.
De buik begint ondertussen de kop op te steken en ben ik van de week (wat onwennig) achter mijn vriendin de H&M ingelopen om een ‘positiebroek’ te gaan kopen. Om domme opmerkingen voor me te houden had ik voor de zekerheid een grote beker Milkshake meegenomen waar ik ijverig op liep te zuigen terwijl de vragende kinderogen me uit allerlei hoeken aankeken. De onwennigheid straalde kennelijk van me af.
Afgelopen maandag mee naar de VK geweest voor een intake, alwaar ik maar op 3 vragen hoefde te reageren (naam? Réan. Erfelijke ziektes? Nee. Soa’s? Ook niet mevrouw.). De boekjes en magazines die ik aanraak blijken ook allemaal op vrouwen gericht. En ook hier op het forum blijken de topics vrouwenbolwerken die maar verdomd moeilijk te penetreren blijken. Als je er al in penetreert, is het oppassen geblazen. Thuis kunnen goedbedoelde reakties als ‘waar jij je goed bij voelt schatje’ voor een inpandige vuurwerkshow zorgen en dus ook daar is het allemaal een beetje aftasten.
Ondanks dit alles kan nog niets de gelukzalige grijns van mijn gezicht jagen, want het is een voorspoedige zwangerschap waar menigeen jaloers op kunnen zijn. Daarnaast is er aan het begin van deze week ook iets aangeschaft waar ik me helemaal op kan storten; een jaren ’30 huis!
Nu ben ik nog meer in mijn nopjes dan ik al was, want behalve over babysokjes en kraamrommel kan ik nu lekker Nico'en over nieuwe kozijnen, gereedschappen, bouwen, slopen en andere mannenzaken. Het plannen van de verhuizing, de bijhorende zaken regelen en alle andere dingen die dit aanstormend-hoofd-van-het-gezin gaat klaren maken mijn gelukzalige grijns tot een stralende lach van oor tot oor. Want ik word niet alleen papa, nee, wij hebben ook nog ons droomhuis gevonden!
Libido? is dat ook een onderdeel van de babyuitzet?
Momenteel zet ik de eerste wankele stappen op de planeet 'in verwachting' en het is me duidelijk dat mannen een minderheid zijn op deze vrouwenplaneet. Pas ergens in September ga ik vader worden, en ondanks dat ik verschrikkelijk blij ben met onze ‘Bert’ (goede auto’s hebben ook eerst een conceptnaam) is lijkt het allemaal zo ver weg en onwennig.
De buik begint ondertussen de kop op te steken en ben ik van de week (wat onwennig) achter mijn vriendin de H&M ingelopen om een ‘positiebroek’ te gaan kopen. Om domme opmerkingen voor me te houden had ik voor de zekerheid een grote beker Milkshake meegenomen waar ik ijverig op liep te zuigen terwijl de vragende kinderogen me uit allerlei hoeken aankeken. De onwennigheid straalde kennelijk van me af.
Afgelopen maandag mee naar de VK geweest voor een intake, alwaar ik maar op 3 vragen hoefde te reageren (naam? Réan. Erfelijke ziektes? Nee. Soa’s? Ook niet mevrouw.). De boekjes en magazines die ik aanraak blijken ook allemaal op vrouwen gericht. En ook hier op het forum blijken de topics vrouwenbolwerken die maar verdomd moeilijk te penetreren blijken. Als je er al in penetreert, is het oppassen geblazen. Thuis kunnen goedbedoelde reakties als ‘waar jij je goed bij voelt schatje’ voor een inpandige vuurwerkshow zorgen en dus ook daar is het allemaal een beetje aftasten.
Ondanks dit alles kan nog niets de gelukzalige grijns van mijn gezicht jagen, want het is een voorspoedige zwangerschap waar menigeen jaloers op kunnen zijn. Daarnaast is er aan het begin van deze week ook iets aangeschaft waar ik me helemaal op kan storten; een jaren ’30 huis!
Nu ben ik nog meer in mijn nopjes dan ik al was, want behalve over babysokjes en kraamrommel kan ik nu lekker Nico'en over nieuwe kozijnen, gereedschappen, bouwen, slopen en andere mannenzaken. Het plannen van de verhuizing, de bijhorende zaken regelen en alle andere dingen die dit aanstormend-hoofd-van-het-gezin gaat klaren maken mijn gelukzalige grijns tot een stralende lach van oor tot oor. Want ik word niet alleen papa, nee, wij hebben ook nog ons droomhuis gevonden!
Libido? is dat ook een onderdeel van de babyuitzet?
Er is maar één FC Den Bosch! Helemaal dol, leve de lol, Bosschenaren zie je overal!
Ook Papa's blijken onderhevig te zijn aan vermoeidheid
Ik heb sterk het idee dat Saskia vannacht van ongeveer 12 tot ongeveer 6 uur zo'n beetje full continue honger gehad heeft. In mijn vertroebelde herinnering heb ik haar ongeveer 5 keer slaperig uit het wiegje gehaald, aan mama gegeven, zeer geinteresseert de voeding afgewacht, Een schone luier omgedaan en weer terug in de wieg gelegd... om ongeveer 10 minuten later het ritueel te herhalen.
E.T. daarintegen beweert dat ze na de 12 uur voeding bleef huilen, we haar daarna nog een keer aangelegd hebben. Dat ik in de tussentijd snurkte, na de voeding al wankelend een schone luier omgedaan heb en dat Saskia vervolgens de eerst volgende 4 uur prinsheerlijk geslapen heeft.
Ik ben blijkbaar niet de jonge dynamische vader welke ik dacht te zijn
Maar hee... Saskia interesseert het geen moer Met grote ogen vol verwondering staart ze me verliefd aan. Eindelijk vrouwelijk publiek welke aan mijn lippen hangt werkelijk wanneer ik de grootst mogelijke onzin uitkraam alsof het de enige waarheid is.
Ik heb sterk het idee dat Saskia vannacht van ongeveer 12 tot ongeveer 6 uur zo'n beetje full continue honger gehad heeft. In mijn vertroebelde herinnering heb ik haar ongeveer 5 keer slaperig uit het wiegje gehaald, aan mama gegeven, zeer geinteresseert de voeding afgewacht, Een schone luier omgedaan en weer terug in de wieg gelegd... om ongeveer 10 minuten later het ritueel te herhalen.
E.T. daarintegen beweert dat ze na de 12 uur voeding bleef huilen, we haar daarna nog een keer aangelegd hebben. Dat ik in de tussentijd snurkte, na de voeding al wankelend een schone luier omgedaan heb en dat Saskia vervolgens de eerst volgende 4 uur prinsheerlijk geslapen heeft.
Ik ben blijkbaar niet de jonge dynamische vader welke ik dacht te zijn
Maar hee... Saskia interesseert het geen moer Met grote ogen vol verwondering staart ze me verliefd aan. Eindelijk vrouwelijk publiek welke aan mijn lippen hangt werkelijk wanneer ik de grootst mogelijke onzin uitkraam alsof het de enige waarheid is.
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
*papatopic inschiet*quote:Op vrijdag 12 maart 2004 13:49 schreef Swetsenegger het volgende:
Maar hee... Saskia interesseert het geen moer Met grote ogen vol verwondering staart ze me verliefd aan. Eindelijk vrouwelijk publiek welke aan mijn lippen hangt werkelijk wanneer ik de grootst mogelijke onzin uitkraam alsof het de enige waarheid is.
Een hele nieuwe ervaring!
Geniet er maar van want dat duurt niet lang
*papatopic weer uitschiet*
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
Er schijnen mannen te zijn , die opgewonden raken wanneer ze een zwangere vrouw zien.
Ik weet niet of dat alleen werkt bij "vreemde zwangere vrouwen" of ook bij de eigen vrouw, maar ik vermoed dat het een vorm van fetisch is.
De lezende vrouwen vergeven mij , maar ik word dus NIET / NOT opgewonden van mijn zwangere vrouw. Dat is kritisch ,want op de één of ander manier, wil zij sinds ze weer zwanger is , de hele tijd dat ik opgewonden raak . Moet iets te maken hebben met een verstoord zelfbeeld en daarom wil ze bevestiging van mij hebben dat ze nog steeds Vrouw is en niet alleen moeder.
Nee ik word niet opgewonden van mijn zwangere vrouw en moet ook toegeven dat de "akt" aan zich ook wat problemen met zich mee brengt. Ik weet dat het onzinnig is , maar ik denk aan dat Kindje , dat een paar centimeter van mijn orgaan vandaan zit. Dat is geen opwindende gedachte.
Daarbuiten vind ik die enorme aureolas ook niet echt mooi . Die buik zit ook in de weg en , eigenlijk wil ik best wel een jaartje wachten.
Ik weet niet of dat alleen werkt bij "vreemde zwangere vrouwen" of ook bij de eigen vrouw, maar ik vermoed dat het een vorm van fetisch is.
De lezende vrouwen vergeven mij , maar ik word dus NIET / NOT opgewonden van mijn zwangere vrouw. Dat is kritisch ,want op de één of ander manier, wil zij sinds ze weer zwanger is , de hele tijd dat ik opgewonden raak . Moet iets te maken hebben met een verstoord zelfbeeld en daarom wil ze bevestiging van mij hebben dat ze nog steeds Vrouw is en niet alleen moeder.
Nee ik word niet opgewonden van mijn zwangere vrouw en moet ook toegeven dat de "akt" aan zich ook wat problemen met zich mee brengt. Ik weet dat het onzinnig is , maar ik denk aan dat Kindje , dat een paar centimeter van mijn orgaan vandaan zit. Dat is geen opwindende gedachte.
Daarbuiten vind ik die enorme aureolas ook niet echt mooi . Die buik zit ook in de weg en , eigenlijk wil ik best wel een jaartje wachten.
Precies zoals mijn hubby dus.
*zich verheugend in herkenbaarheid*
Ik ga het hem meteen vertellen, hij twijfelt nu namelijk nogal aan zichzelf
*zich verheugend in herkenbaarheid*
Ik ga het hem meteen vertellen, hij twijfelt nu namelijk nogal aan zichzelf
... ♥ ik mis je ♥
Waarschijnlijk leert ze eerder 'Nee!' dan 'Rot op!' dus tot die tijd waarschijnlijkquote:Op vrijdag 12 maart 2004 14:13 schreef Rewimo het volgende:
[..]
*papatopic inschiet*
Een hele nieuwe ervaring!
Geniet er maar van want dat duurt niet lang
*papatopic weer uitschiet*
Ja... gooi jij even de knuppel in het hoenderhok.quote:Op vrijdag 12 maart 2004 15:18 schreef CANARIS het volgende:
Er schijnen mannen te zijn , die opgewonden raken wanneer ze een zwangere vrouw zien.
Ik weet niet of dat alleen werkt bij "vreemde zwangere vrouwen" of ook bij de eigen vrouw, maar ik vermoed dat het een vorm van fetisch is.
De lezende vrouwen vergeven mij , maar ik word dus NIET / NOT opgewonden van mijn zwangere vrouw. Dat is kritisch ,want op de één of ander manier, wil zij sinds ze weer zwanger is , de hele tijd dat ik opgewonden raak . Moet iets te maken hebben met een verstoord zelfbeeld en daarom wil ze bevestiging van mij hebben dat ze nog steeds Vrouw is en niet alleen moeder.
Nee ik word niet opgewonden van mijn zwangere vrouw en moet ook toegeven dat de "akt" aan zich ook wat problemen met zich mee brengt. Ik weet dat het onzinnig is , maar ik denk aan dat Kindje , dat een paar centimeter van mijn orgaan vandaan zit. Dat is geen opwindende gedachte.
Daarbuiten vind ik die enorme aureolas ook niet echt mooi . Die buik zit ook in de weg en , eigenlijk wil ik best wel een jaartje wachten.
Daar gaan de "Natuurlijk ben je mooi lieverd, je bent nu meer vrouw dan ooit!" opmerkingen welke de aanstaande vaders nog in hun reportoire hebben.
Tja, behalve inderdaad de... fysieke... ehmz, veranderingen en inderdaad het idee dat jje wat 'mis' moet houden, heeft de natuur volgens mij ook gewoon een geintje geflikt. Moeder natuur weet natuurlijk dat mannen in de basis gewoon klootzakken zijn... En dat een zwangere vrouw fysiek iets (ik zeg 'iets dames!... iets!) minder aantrekkelijk zijn voor de gemiddelde man, zou in theorie al snel kunnen leiden tot gods waters over andere akkers laten lopen.
En daar heeft moeder natuur gewoon een stokje voor gestoken... Gij zult geen zin hebben oid
houd je niet in, dit is het PAPA topic op deze vrouwen planeet!!!quote:Op vrijdag 12 maart 2004 16:07 schreef Swetsenegger het volgende:
[..]
En dat een zwangere vrouw fysiek iets (ik zeg 'iets dames!... iets!) minder aantrekkelijk zijn voor de gemiddelde man,
Er is maar één FC Den Bosch! Helemaal dol, leve de lol, Bosschenaren zie je overal!
De moderators zijn vrouw En de geschiedenis van Fok wijst uit dat ik heeeeeeeeeel voorzichtig moet zijn met het gezag hier .quote:Op vrijdag 12 maart 2004 16:44 schreef Reanimatie.com het volgende:
[..]
houd je niet in, dit is het PAPA topic op deze vrouwen planeet!!!
En de geschiedenis van Fok wijst uit dat ik heeeeeeeeeel voorzichtig moet zijn met het gezag hier 
Nou nu nog maar even volhouden en bij elkaar blijven"pappies en mammies" om deze onschuldige koters een stabiele opgroei mogelijkheid te geven.
Anders krijgen we weer van die ontspoorde jongeren waar geen land mee te bezeilen valt omdat ze te maken hebben gehad met gebroken gezinnen.
Succes.
Anders krijgen we weer van die ontspoorde jongeren waar geen land mee te bezeilen valt omdat ze te maken hebben gehad met gebroken gezinnen.
Succes.
Hmm,, dan toch maar een reactie van deze 'al pappa' ook al is het al enige tijd geleden dat ik zowel Kay als Demi in mijn armen mocht houden als pasgeboren hummel.
Hokay; bij het begin beginnen; de zwangerschappen waren stuk voor stuk draken !
Een vrouw die bij zien van fel licht al misselijk werd; bij te donker al misselijk werd; bij te veel beweging misselijk werd en bij te weinig al misselijk werd. All in all : een vrouw die in de 18 maanden zwangerschap die we 'mochten' beleven een inniger relatie met de binnenkant van de tioletpot heeft opgebouwd dan met haar eigen kerel. Een aantal keren ziekenhuis heeft wel wat opluchting opgeleverd (voor een paar weken minimaal).
Om een lang verhaal kort te maken : Kay kwam op de proppen. Was de zwangerschap een draak; de bevalling was een koekkie; een eitje en een makkie. Bij voorkeur alles tegelijk (uit het oogpunt van de vader dan. Moet jij eens proberen een meloen uit te schjijten door een opening groot genoeg voor een siaanappel) Afgezien van wat platgeknepen slagaderen en een slapend been omdat moeders de ader afzet; een makkie van een bevalling. Eerlijk waar.
Na koud een paar uur persen (en een uurtje tukken voor de papa-in-spe) mag ik mijn eerste nageslacht in mijn handen houden. Een beer van een zoon met een stel blauwe ogen die nu al ellende voorspellen.
Eigenlijk kun je het hele verhaal herhalen (behalve dat tukje tijdens de bevalling) wat betreft Demi. In een vloek en een zucht (de vloek van Mw Dice, de zucht van mij) ligt ook mijn dochter in mijn armen. Wederom met een stel blauwe ogen waar je hart van smelt en wat slapeloze nachten omtrent schoonzoons-to-be voorspellen. help me herinneren om over een jaar of 14 een dobermann aan te schaffen
Als we een klein sprongetje naar voren doen in de tijd klein sprongetje in tijd; groot sprongetje wat betreft je kinderen Kijk ik terug naar een noemenswaardig aantal gebroken nachten; een onverwachte operatie; de nodige bezoeken al dan niet terecht aan de huisarts en nogal wat gesloopte huisraad.
Elke keer opnieuw verbaas ik me erover dat mjn kroost er in slaagt om iets nieuws te vinden wat niet van roestvrij staal of gewapend beton is gemaakt en dus gesloopt kan/mag worden. Uiteraard de laatste speeltjes van pappa of mamma niet uitgezonderd.
Daarentegen verbaas ik me elke dag meer over de ontwikkelingen die ik zie in zowel mijn kleine kereltje als mijn kleine meisje. Mijn ventje wil niet meer als een klein babietje bij me liggen maar nodigt me wel uit tot spelen en mijn kleine meisje loopt als een kievit door de kamer om haar broertje het leven zo zuur mogelijk te maken. (is een ongeschreven wet voor kleine zusjes) Daarbij kijkt ze me aan met die mooie blauwe ogenen doet mijn steen toch elke keer weer smelten
Aan het einde van de dag kijk ik altijd even in de kamer van onze kinderen en zie hoe ze heerlijk liggen te slapen (hoe kort ook).
Soms pink ik een klein traantje weg, ook al ben ik nog zo'n grote vent. Dat Emo-gedoe, wat je als vrijgezel zo tegenstond, raak je niet zo makkelijk meer kwijt. Vanaf het moment dat je je kind in je handen krijgt is dat voorlopig in de ijskast gezet.
Zie maar dat je het er uit krijgt.
Misschien wel nooit.
Hokay; bij het begin beginnen; de zwangerschappen waren stuk voor stuk draken !
Een vrouw die bij zien van fel licht al misselijk werd; bij te donker al misselijk werd; bij te veel beweging misselijk werd en bij te weinig al misselijk werd. All in all : een vrouw die in de 18 maanden zwangerschap die we 'mochten' beleven een inniger relatie met de binnenkant van de tioletpot heeft opgebouwd dan met haar eigen kerel. Een aantal keren ziekenhuis heeft wel wat opluchting opgeleverd (voor een paar weken minimaal).
Om een lang verhaal kort te maken : Kay kwam op de proppen. Was de zwangerschap een draak; de bevalling was een koekkie; een eitje en een makkie. Bij voorkeur alles tegelijk (uit het oogpunt van de vader dan. Moet jij eens proberen een meloen uit te schjijten door een opening groot genoeg voor een siaanappel) Afgezien van wat platgeknepen slagaderen en een slapend been omdat moeders de ader afzet; een makkie van een bevalling. Eerlijk waar.
Na koud een paar uur persen (en een uurtje tukken voor de papa-in-spe) mag ik mijn eerste nageslacht in mijn handen houden. Een beer van een zoon met een stel blauwe ogen die nu al ellende voorspellen.
Eigenlijk kun je het hele verhaal herhalen (behalve dat tukje tijdens de bevalling) wat betreft Demi. In een vloek en een zucht (de vloek van Mw Dice, de zucht van mij) ligt ook mijn dochter in mijn armen. Wederom met een stel blauwe ogen waar je hart van smelt en wat slapeloze nachten omtrent schoonzoons-to-be voorspellen. help me herinneren om over een jaar of 14 een dobermann aan te schaffen
Als we een klein sprongetje naar voren doen in de tijd klein sprongetje in tijd; groot sprongetje wat betreft je kinderen Kijk ik terug naar een noemenswaardig aantal gebroken nachten; een onverwachte operatie; de nodige bezoeken al dan niet terecht aan de huisarts en nogal wat gesloopte huisraad.
Elke keer opnieuw verbaas ik me erover dat mjn kroost er in slaagt om iets nieuws te vinden wat niet van roestvrij staal of gewapend beton is gemaakt en dus gesloopt kan/mag worden. Uiteraard de laatste speeltjes van pappa of mamma niet uitgezonderd.
Daarentegen verbaas ik me elke dag meer over de ontwikkelingen die ik zie in zowel mijn kleine kereltje als mijn kleine meisje. Mijn ventje wil niet meer als een klein babietje bij me liggen maar nodigt me wel uit tot spelen en mijn kleine meisje loopt als een kievit door de kamer om haar broertje het leven zo zuur mogelijk te maken. (is een ongeschreven wet voor kleine zusjes) Daarbij kijkt ze me aan met die mooie blauwe ogenen doet mijn steen toch elke keer weer smelten
Aan het einde van de dag kijk ik altijd even in de kamer van onze kinderen en zie hoe ze heerlijk liggen te slapen (hoe kort ook).
Soms pink ik een klein traantje weg, ook al ben ik nog zo'n grote vent. Dat Emo-gedoe, wat je als vrijgezel zo tegenstond, raak je niet zo makkelijk meer kwijt. Vanaf het moment dat je je kind in je handen krijgt is dat voorlopig in de ijskast gezet.
Zie maar dat je het er uit krijgt.
Misschien wel nooit.
'Kots' zei het paard. 'Grote kots !' Maak het verhaal af en kleur de plaatjes.
Dice wat schrijf jij toch altijd leuk!!!!
De jan lul van het geheel.
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Dit wordt natuurlijk wel een probleem op langere termijn. Wij zijn al op de proef gesteld door mijn nichtje van nu anderhalf. De conclusie is dat we niet echt peuterproof zijn ingericht.quote:Op vrijdag 12 maart 2004 23:06 schreef dice het volgende:
Elke keer opnieuw verbaas ik me erover dat mjn kroost er in slaagt om iets nieuws te vinden wat niet van roestvrij staal of gewapend beton is gemaakt en dus gesloopt kan/mag worden. Uiteraard de laatste speeltjes van pappa of mamma niet uitgezonderd.
Boekenkasten met planken op grijphoogte. Een tafel waar de gemiddelde peuterarmpjes toch redelijk ver overheen kunnen reiken... En he, zo'n afstandbediening (of 3) hebben toch verschrikkelijk veel interessante knopjes. Plus dat je die platte bovenkant heel lekker in je mond kan stoppen om onder te kwijlen.
Dan nog die twee kleine kunstplantjes. Als je schud met die potjes vallen er allemaal onderdelen af! Dat is gaaaaaaaaaaaaf!
Stopkontakten op 20 centimeter van de vloer, ongeblokkeerde keukenkastjes en de neiging recyclebaar glas in een doosje op de grond naast het gasfornuis te bewaren tot Papa het eens in de 3 maanden eens kan opbrengen om de zooi in een daarvoor bestemde gele bak te deponeren.
*zucht* Er valt een hoop te verbouwen en her in te richten de komende tijd. Ik begrijp dus dat ik alles in gewapend beton moet gieten...
Wat een heerlijk topis is dit! Zo leuk om te lezen. Jullie zouden net als Daphne een column moeten gaan schrijven in een damesblad!
***
we zijn gisteren voor het eerst naar de babyhandel in kesteren geweest. Helaas was de box die we zochten (bij voorkeur van ijzer, met deksel en hangslot) nog niet leverbaar.
Maargoed, we hebben nog 5,5 maanden om alles uit te zoeken.
Maargoed, we hebben nog 5,5 maanden om alles uit te zoeken.
Er is maar één FC Den Bosch! Helemaal dol, leve de lol, Bosschenaren zie je overal!
!quote:Op zondag 14 maart 2004 13:54 schreef Reanimatie.com het volgende:
we zijn gisteren voor het eerst naar de babyhandel in kesteren geweest. Helaas was de box die we zochten (bij voorkeur van ijzer, met deksel en hangslot) nog niet leverbaar.
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Zo, dan hier mijn beloofde verhaal; het is vast niet zo mooi als sommige anderen, omdat het ook zo moeilijk is om emoties op papier te zetten...
3 november 2000: wat een leuke meid! 1 etentje mee gehad en nu al verliefd! Ze is nog niet op mij verliefd, maar dat komt wel. Ik 'weet' gewoon dat we bij elkaar passen.
2 mei 2001: een mooie dakpan, geverfd en een afdruk van enkele bloemen en de tekst 'MamaBright, wil je met Bright trouwen?' in de tuin in de Uithof, Utrecht, gelegd, alwaar we heel nonchalant langlopen.
Ja, dat was toch wel even schrikken zeg! Maar ze zei 'ja'. Ook haar vader was het met ons besluit eens. Hij zei op mijn vraag of ik de hand van zijn dochter mocht: 'Ja, van harte!' Wat wil je nog meer? Kun je nog beter beginenn met een huwelijk?
3 mei 2001, 's ochtends om half 7 met stoeltje, thee, deken etc. bij het gemeentehuis zitten om slot Zeist te bespreken voor een jaar later. We waren nummer 1!
precies een jaar later, 3 mei 2002, zie ik haar in een prachtige jurk stralen en mag ik eindelijk 'mijn vrouw' in de armen sluiten. Smoorverliefd, nog steeds.
... en dan gaan we testen, 's ochtends vroeg, want op de vorige test was niet helemaal duidelijk een extra streepje te zien...
MamaBright was nog moe, dus heeft alleen een plasje gedaan en naar bed. dus papa mocht de test helemaal alleen doen.
Na 5 minuutjes met een sip gezicht teruggelopen naar de slaapkamer, ziet mama half-slapend en zegt: 'Helaas...' waarop mama helemaal wakker wordt.
Wetende dat ik nu alle attentie van MamaBright heb, sluit ik af met een blije lach en 'we zijn zwanger!'
Dit is het begin van 9 maanden lang wachten, je afvragend of het nu verstandig is om blauwe gordijntjes te nemen, of juist maar alvast wat rose kleertjes...
Regelmatig naar de praktijk voor een echo en ja hoor, elke keer weer dat inmiddels vertrouwde geklop van het hartje van onze eigen dochter, of toch een zoon?
Ik had al heel snel de 'zekerheid' dat het een dochter zou worden, waarom? Ach, er is iemand geweest die zei dat ik een geestelijke band met het kind heb, waardoor ik toch voor 90% gelijk zal hebben. (die 10% hield ze vast voor haar eigen zekerheid)
De tijd gaat door, de buik wordt dikker, Cees (want zo noemen we het kindje voorlopig, dan maakt het geslacht niet uit) laat zich gelden door te schoppen en heeft best wel vaak de hik
In onze vakantie hebben we nog een afspraak met de praktijk. Echter, nu worden we doorgestuurd naar het ziekenhuis ivm. hoge bloeddruk. Daar krijgen we te horen dat het eigenlijk niet zo verstandig is om op vakantie te gaan, maar we blijven in Nederland, dus krijgen we permissie om heel voorzichtig te zijn op de vakantie.
Dat was de eerste dag die echt door Cees was 'verziekt', een dag waarop we niet echt fijn terugkijken, maar waarop we gelukkig wel met z'n drieën terug kunnen kijken.
Het wordt moeilijk om over die dikke buik nog 'bedplezier' te hebben, dus het bleef maar bij wat geknuffel. Maar ja, weten wij veel dat we 2 dagen voor de bevalling zitten!
We spreken zaterdag af dat we zondag naar de doopdienst willen, maar Cees dacht daar anders over.
's Ochtends om half 5 begint het 'gedoe' waar we al zo lang naar uitgekeken hebben ... Enkele malen bellen naar het ziekenhuis en rond 7 uur zitten we daar. Mama aan de apparaten, maar later mogen we toch nog wat wandelen.
<stukje ertussenuit, want de bevallingsverhalen horen weer ergens anders>
... en dan mag ik opns eigen kindje vasthouden, zo'n klein mormeltje. De allerliefste en allermooiste baby in de heeeele wereld!
En dan na te gaan dat ik nooit een baby vast durfde te houden! Al helemaal niet zo'n fragiel meisje. En toch, mijn instinct doet het blijkbaar goed, want ik ben helemaal verliefd! Na 9 maanden lang te hebben mogen genieten van een groeiende buik ligt hier een slapend, maar tevreden murmeltje. En ook heel belangrijk: mama is ook tevreden, is rustig en geniet echt van de aanblik van haar twee geliefden.
Tja, dan moet papa weg, mama blijft met Elise, want zo heet het indje inmiddels, in het ziekenhuis slapen en papa mag helemaal alleen, maar tot over zijn oren verliefd naar huis.
Half 11 thuis, maar slapen? nee, niet echt. Nog even de geboortekaartjes afgemaakt, de foto's bekeken etc. dus pas rond 2 uur naar bed. Want die ochtend mag mama worden opgehaald en kan de kleine mee!
's Ochtends met spanning naar het ziekenhuis, dezelfde kriebels in mijn buik als toen ik naar m'n eerste date met MamaBright ging.
Daat aangekomen zie ik een lief babietje die zo helder uit haar moie hele donkere oogjes kijkt en een blije mama. Mama in de rolstoel geladen, kindje erbovenop, alle spulletjes mee en hop, naar de auto!
Thuisgekomen zit je dan toch wel even met je handen in het haar, maar gelukkig is er nog de hulp. Ze legt van alles en nog wat uit, papa leert luiers te verschonen, badderen, poederen, drogen, wiegen, geduld en weet ik het wat je allemaal voor zo'n babietje moet leren!
Mama kan nog niet veel ivm. een knip die nog is gaan ontsteken ook, dus ik verzorg Elise. Pas na 6 weken kan mama weer alles, maar gelukkig heeft Elise geen schade ondervonden van de zg. papa-opvoeding
We zien onze dochter opgroeien, soms wat lastig, slechts enkele malen 's nachts gejammerd, maar een hele lieve, rustige baby.
Inmiddels is ze wat ouder, bijna 6 maanden en wil mevrouw meer aandacht. Ze slaapt minder en ze is een echte wereldburger geworden: kijkt de kaas van ons brood en als de tv aan staa, is ze niet meer weg te slaan.
Met mama gaat het goed, met papa ook. De lifde tussen beiden wordt steeds groter. Dat dat nog mogelijk is, is werkelijk vreemd. Nu is er een Elise-tje bijgekomen en we vormen nu een ware drie-eenheid. Ik zeg altijd: 'Ik houd meer van je dan gisteren, maar minder dan morgen'. En dat is gemeend, dat weet mama. Of Elise dat weet? ach, dat voelt ze wel.
Het is zo prachtig om haar op de arm te hebben bij het koffiedrinken in de kerk bijvoorbeeld. Mensen komen naar je toe en zeggen dat ze zo erg leuk is. Ja, wat wil je: ze is zo nieuwschierig, ze kijkt iedereen met grote ogen aan, alsof ze ze kan verstaan.
's Avonds altijd even kijken naar onze 'kleine beer'. Dan slaapt ze zo lief en alweer raak je dan geëmotioneerd. Dan denk je weer: 'Hoe is het mogelijk', ons motto. Hoe is het mogelijk dat zo'n kleintje kan groeien en dat ze 'aan ons is uitgeleend' om op te passen, om van te leren!
De bevalling ging echt makkelijk; MamaBright en ik kijken er ook tevreden en pijnloos op terug. De zwangerschap gind uitstekend en Elise verwent ons enorm met doorslapen en lief zijn. We spreken al over de volgende, dusseh.... (we doen nog wel een kondoompie gebruiken hoor!) en we stoppen misschien pas na de derde, want het is toch wel leuk als Elise nog een broertje/zusje of beiden krijgt.
Ja, we houden veel van kinderen, na deze ervaring nog veel meer. Dat een mens zoveel liefde kan hebben en kan geven he ... Dat is niet zomaar, dat is een gunst die we hebben gekregen!
Ja, hier schrijft een hele trotse vader die ongelooflijk verliefd is op zijn twee vrouwen! En zolang het met die twee goed gaat, gaat het ook met mij goed.
Misschien is het gevoel op deze manier te beschrijven:
Onze trouwtekst begint met: 'Dat liefde en trouw u niet verlaten; bindt ze om uw hals en schrijf ze op de tafels van uw hart'.
Dit betekent iets als 'Dat jullie veel liefde mogen ontvangen, dat jullie een eenheid zijn, dat dit van jullie mag afstralen zodat de mensen dit kunnen zien en dat dit diep van binnen, in jullie hart mag zitten en blijven zodat je altijd van daar uit kunt putten, je leven lang.'
Onze reactie: Wij ontvangen het, Wij ervaren het, wij begrijpen het en wij doen het!
3 november 2000: wat een leuke meid! 1 etentje mee gehad en nu al verliefd! Ze is nog niet op mij verliefd, maar dat komt wel. Ik 'weet' gewoon dat we bij elkaar passen.
2 mei 2001: een mooie dakpan, geverfd en een afdruk van enkele bloemen en de tekst 'MamaBright, wil je met Bright trouwen?' in de tuin in de Uithof, Utrecht, gelegd, alwaar we heel nonchalant langlopen.
Ja, dat was toch wel even schrikken zeg! Maar ze zei 'ja'. Ook haar vader was het met ons besluit eens. Hij zei op mijn vraag of ik de hand van zijn dochter mocht: 'Ja, van harte!' Wat wil je nog meer? Kun je nog beter beginenn met een huwelijk?
3 mei 2001, 's ochtends om half 7 met stoeltje, thee, deken etc. bij het gemeentehuis zitten om slot Zeist te bespreken voor een jaar later. We waren nummer 1!
precies een jaar later, 3 mei 2002, zie ik haar in een prachtige jurk stralen en mag ik eindelijk 'mijn vrouw' in de armen sluiten. Smoorverliefd, nog steeds.
... en dan gaan we testen, 's ochtends vroeg, want op de vorige test was niet helemaal duidelijk een extra streepje te zien...
MamaBright was nog moe, dus heeft alleen een plasje gedaan en naar bed. dus papa mocht de test helemaal alleen doen.
Na 5 minuutjes met een sip gezicht teruggelopen naar de slaapkamer, ziet mama half-slapend en zegt: 'Helaas...' waarop mama helemaal wakker wordt.
Wetende dat ik nu alle attentie van MamaBright heb, sluit ik af met een blije lach en 'we zijn zwanger!'
Dit is het begin van 9 maanden lang wachten, je afvragend of het nu verstandig is om blauwe gordijntjes te nemen, of juist maar alvast wat rose kleertjes...
Regelmatig naar de praktijk voor een echo en ja hoor, elke keer weer dat inmiddels vertrouwde geklop van het hartje van onze eigen dochter, of toch een zoon?
Ik had al heel snel de 'zekerheid' dat het een dochter zou worden, waarom? Ach, er is iemand geweest die zei dat ik een geestelijke band met het kind heb, waardoor ik toch voor 90% gelijk zal hebben. (die 10% hield ze vast voor haar eigen zekerheid)
De tijd gaat door, de buik wordt dikker, Cees (want zo noemen we het kindje voorlopig, dan maakt het geslacht niet uit) laat zich gelden door te schoppen en heeft best wel vaak de hik
In onze vakantie hebben we nog een afspraak met de praktijk. Echter, nu worden we doorgestuurd naar het ziekenhuis ivm. hoge bloeddruk. Daar krijgen we te horen dat het eigenlijk niet zo verstandig is om op vakantie te gaan, maar we blijven in Nederland, dus krijgen we permissie om heel voorzichtig te zijn op de vakantie.
Dat was de eerste dag die echt door Cees was 'verziekt', een dag waarop we niet echt fijn terugkijken, maar waarop we gelukkig wel met z'n drieën terug kunnen kijken.
Het wordt moeilijk om over die dikke buik nog 'bedplezier' te hebben, dus het bleef maar bij wat geknuffel. Maar ja, weten wij veel dat we 2 dagen voor de bevalling zitten!
We spreken zaterdag af dat we zondag naar de doopdienst willen, maar Cees dacht daar anders over.
's Ochtends om half 5 begint het 'gedoe' waar we al zo lang naar uitgekeken hebben ... Enkele malen bellen naar het ziekenhuis en rond 7 uur zitten we daar. Mama aan de apparaten, maar later mogen we toch nog wat wandelen.
<stukje ertussenuit, want de bevallingsverhalen horen weer ergens anders>
... en dan mag ik opns eigen kindje vasthouden, zo'n klein mormeltje. De allerliefste en allermooiste baby in de heeeele wereld!
En dan na te gaan dat ik nooit een baby vast durfde te houden! Al helemaal niet zo'n fragiel meisje. En toch, mijn instinct doet het blijkbaar goed, want ik ben helemaal verliefd! Na 9 maanden lang te hebben mogen genieten van een groeiende buik ligt hier een slapend, maar tevreden murmeltje. En ook heel belangrijk: mama is ook tevreden, is rustig en geniet echt van de aanblik van haar twee geliefden.
Tja, dan moet papa weg, mama blijft met Elise, want zo heet het indje inmiddels, in het ziekenhuis slapen en papa mag helemaal alleen, maar tot over zijn oren verliefd naar huis.
Half 11 thuis, maar slapen? nee, niet echt. Nog even de geboortekaartjes afgemaakt, de foto's bekeken etc. dus pas rond 2 uur naar bed. Want die ochtend mag mama worden opgehaald en kan de kleine mee!
's Ochtends met spanning naar het ziekenhuis, dezelfde kriebels in mijn buik als toen ik naar m'n eerste date met MamaBright ging.
Daat aangekomen zie ik een lief babietje die zo helder uit haar moie hele donkere oogjes kijkt en een blije mama. Mama in de rolstoel geladen, kindje erbovenop, alle spulletjes mee en hop, naar de auto!
Thuisgekomen zit je dan toch wel even met je handen in het haar, maar gelukkig is er nog de hulp. Ze legt van alles en nog wat uit, papa leert luiers te verschonen, badderen, poederen, drogen, wiegen, geduld en weet ik het wat je allemaal voor zo'n babietje moet leren!
Mama kan nog niet veel ivm. een knip die nog is gaan ontsteken ook, dus ik verzorg Elise. Pas na 6 weken kan mama weer alles, maar gelukkig heeft Elise geen schade ondervonden van de zg. papa-opvoeding
We zien onze dochter opgroeien, soms wat lastig, slechts enkele malen 's nachts gejammerd, maar een hele lieve, rustige baby.
Inmiddels is ze wat ouder, bijna 6 maanden en wil mevrouw meer aandacht. Ze slaapt minder en ze is een echte wereldburger geworden: kijkt de kaas van ons brood en als de tv aan staa, is ze niet meer weg te slaan.
Met mama gaat het goed, met papa ook. De lifde tussen beiden wordt steeds groter. Dat dat nog mogelijk is, is werkelijk vreemd. Nu is er een Elise-tje bijgekomen en we vormen nu een ware drie-eenheid. Ik zeg altijd: 'Ik houd meer van je dan gisteren, maar minder dan morgen'. En dat is gemeend, dat weet mama. Of Elise dat weet? ach, dat voelt ze wel.
Het is zo prachtig om haar op de arm te hebben bij het koffiedrinken in de kerk bijvoorbeeld. Mensen komen naar je toe en zeggen dat ze zo erg leuk is. Ja, wat wil je: ze is zo nieuwschierig, ze kijkt iedereen met grote ogen aan, alsof ze ze kan verstaan.
's Avonds altijd even kijken naar onze 'kleine beer'. Dan slaapt ze zo lief en alweer raak je dan geëmotioneerd. Dan denk je weer: 'Hoe is het mogelijk', ons motto. Hoe is het mogelijk dat zo'n kleintje kan groeien en dat ze 'aan ons is uitgeleend' om op te passen, om van te leren!
De bevalling ging echt makkelijk; MamaBright en ik kijken er ook tevreden en pijnloos op terug. De zwangerschap gind uitstekend en Elise verwent ons enorm met doorslapen en lief zijn. We spreken al over de volgende, dusseh.... (we doen nog wel een kondoompie gebruiken hoor!) en we stoppen misschien pas na de derde, want het is toch wel leuk als Elise nog een broertje/zusje of beiden krijgt.
Ja, we houden veel van kinderen, na deze ervaring nog veel meer. Dat een mens zoveel liefde kan hebben en kan geven he ... Dat is niet zomaar, dat is een gunst die we hebben gekregen!
Ja, hier schrijft een hele trotse vader die ongelooflijk verliefd is op zijn twee vrouwen! En zolang het met die twee goed gaat, gaat het ook met mij goed.
Misschien is het gevoel op deze manier te beschrijven:
Onze trouwtekst begint met: 'Dat liefde en trouw u niet verlaten; bindt ze om uw hals en schrijf ze op de tafels van uw hart'.
Dit betekent iets als 'Dat jullie veel liefde mogen ontvangen, dat jullie een eenheid zijn, dat dit van jullie mag afstralen zodat de mensen dit kunnen zien en dat dit diep van binnen, in jullie hart mag zitten en blijven zodat je altijd van daar uit kunt putten, je leven lang.'
Onze reactie: Wij ontvangen het, Wij ervaren het, wij begrijpen het en wij doen het!
Swets...... WATJE!
Tis dat mn usericon het niet doet
EN! Tis dat ik nu naar het ziekenhuis moet, anders kunnen ze op Fok wel een nieuwe harde schijf erbij plaatsen
[ Bericht 30% gewijzigd door basset op 15-03-2004 12:51:04 (toevoeging) ]
Tis dat mn usericon het niet doet
EN! Tis dat ik nu naar het ziekenhuis moet, anders kunnen ze op Fok wel een nieuwe harde schijf erbij plaatsen
[ Bericht 30% gewijzigd door basset op 15-03-2004 12:51:04 (toevoeging) ]
Van een aanstaande papa
Wat gaat dat snel dat papa worden. We zijn al dik 5 maanden onderweg, maar het lijkt wel gisteren dat ik naar de DA moest fietsen om een zwangerschapstest te halen. Twee streepjes. Ik moest kijken wat erop stond, al had ik geen flauw idee wat 't betekende: Twee streepjes?! En nu?
Twee streepjes = zwanger dus.
Gelukkig mochten we na een paar weken een echo bekijken in het ziekenhuis. We kregen een scherm te zien met wat ondefinieerbaars erop met een kloppend hartje. Het zag er goed uit zeiden ze. In iedere geval zijn we nu in verwachting van iets met een kloppend hartje ipv twee streepjes. Enkele weken daarna mocht ik bij de verloskundige datzelfde hartje voor het eerst horen. Van dat intakegesprek weet ik nog weinig (ik zat er met zware griep) maar het is wel mooi om zo'n hartje tekeer te horen gaan. Ik heb nog voorgesteld om de voorlopige naam van ons kind te veranderen in "Gabbertje", maar het blijft Pukkie.
Nadat iedereen in onze omgeving het weet heb ik het ook maar eens voorzichtig laten vallen in het zwangerschap en geboorte topic, en dit eens een keer laten lezen aan Rottdog. Inmiddels is Rottdog een vaste poster hier en ben ik maar weer in lurkstand gegaan. Ik kan toch niet echt echt meepraten over de bekende zwangerschapskwaaltjes. Je zult me ook niet horen over de leuke babykleertjes die ik heb gezien, het doet me nog niks. Rottdog daarentegen...
Wat ik wel kan is rijden, de kinderkamer heb ik na 8 weken al opgehaald (Hoogeveen), naar de VK, de kinderwagen (Oude Pekela), naar de VK, met schoonmama naar de Prenatal (Zwolle), naar de VK, de box (vrienden), naar de Gamma want laminaat (voor de kinderkamer) is in de aanbieding, etc...
Inmiddels is de kinderkamer afgezien van een finishing touch al af, en hoe verder zo'n kamer vorm krijgt, hoe meer zin ik krijg in papa worden. En ik dit forum vol kan gooien met foto's
Oja, deze aanstaande papa is ook druk bezig met de homepage van Pukkie
Wat gaat dat snel dat papa worden. We zijn al dik 5 maanden onderweg, maar het lijkt wel gisteren dat ik naar de DA moest fietsen om een zwangerschapstest te halen. Twee streepjes. Ik moest kijken wat erop stond, al had ik geen flauw idee wat 't betekende: Twee streepjes?! En nu?
Twee streepjes = zwanger dus.
Gelukkig mochten we na een paar weken een echo bekijken in het ziekenhuis. We kregen een scherm te zien met wat ondefinieerbaars erop met een kloppend hartje. Het zag er goed uit zeiden ze. In iedere geval zijn we nu in verwachting van iets met een kloppend hartje ipv twee streepjes. Enkele weken daarna mocht ik bij de verloskundige datzelfde hartje voor het eerst horen. Van dat intakegesprek weet ik nog weinig (ik zat er met zware griep) maar het is wel mooi om zo'n hartje tekeer te horen gaan. Ik heb nog voorgesteld om de voorlopige naam van ons kind te veranderen in "Gabbertje", maar het blijft Pukkie.
Nadat iedereen in onze omgeving het weet heb ik het ook maar eens voorzichtig laten vallen in het zwangerschap en geboorte topic, en dit eens een keer laten lezen aan Rottdog. Inmiddels is Rottdog een vaste poster hier en ben ik maar weer in lurkstand gegaan. Ik kan toch niet echt echt meepraten over de bekende zwangerschapskwaaltjes. Je zult me ook niet horen over de leuke babykleertjes die ik heb gezien, het doet me nog niks. Rottdog daarentegen...
Wat ik wel kan is rijden, de kinderkamer heb ik na 8 weken al opgehaald (Hoogeveen), naar de VK, de kinderwagen (Oude Pekela), naar de VK, met schoonmama naar de Prenatal (Zwolle), naar de VK, de box (vrienden), naar de Gamma want laminaat (voor de kinderkamer) is in de aanbieding, etc...
Inmiddels is de kinderkamer afgezien van een finishing touch al af, en hoe verder zo'n kamer vorm krijgt, hoe meer zin ik krijg in papa worden. En ik dit forum vol kan gooien met foto's
Oja, deze aanstaande papa is ook druk bezig met de homepage van Pukkie
Ich fälle Bäume und hupf und spring, steck Blumen in die Vas
Ich schlupf in Frauenkleider, und lummel mich in Bars
Ich schlupf in Frauenkleider, und lummel mich in Bars
