Het ontbijtjeE.T. ging op jacht naar de nieuwe Harry Potter, dus papa mocht z'n dochter vermaken (Sowieso is Zaterdagochtend mijn ochtend, dan kan E.T. uitslapen en op zondag draaien we het ritueel normaal gesproken om).
Saskia was al wat hangerig en heeft al 2 dagen hele vieze luiers (in combinatie met die kleine rode vlekjes denken we toch aan een of andere kinderziekte), maar verder vrolijk zat.
Nu kreeg ik wel trek in een ontbijtje, dus ik zet Saskia, welke constant bij me wilde zitten, onder luid protest neer en ik loop richting de koelkast met de vraag of ze ook een plakje kaas wil. Nou, daar was ze wel mee te lijmen. "Ja!" riep ze luid, al knikkend voor me uit richting koelkast.
"Kaassss!" roept ze nog enthousiast terwijl ik als echte nederlander de kaasschaaf zuinig over het kiloblok haal en het plakje in d'r handen geef.
Verliefd kijkt ze naar me op, met in d'r linker hand haar kaas, ze zegt "hik" en kotst de hele keuken onder
Met grote verbaasde ogen kijkt ze naar me op. Je ziet 'r denken "Hoe kan dat nou??" gevolgd door een nieuwe "hik" komt er een volgende straal met d'r ochtend pap over haar jurkje en tegen de kastjes gespetterd. De verbazing is er nu wel vanaf. Ze vind het niet echt leuk meer.
Ze begint zachtjes te huilen... "hik" nog een golf zurige prut spettert in het rond, het lijkt het laatste te zijn. Volledig besmeurd, met grote tranen kijkt ze naar me op en steekt al huilend haar armpjes in de lucht. "papaah *snif* *snif*".
Ik trek als behendige vader snel d'r jurkje uit, til haar op en laat haar d'r besmeurde armpjes om m'n nek slaan, terwijl ze haar zurige toetje in mijn nek duwt. "*snik* *snif*". Vervolgens kijkt ze naar d'r linkerhand en begint met smaak het plakje kaas op te eten.
Daar sta ik dan, met een kind in d'r luier, onder de kots ondertussen lekker van haar kaas smikkelend daarbij enigzins onwelriekende dampen verspreidend. Een zurige plas aan mijn voeten, met daarin een vrolijk rood jurkje ronddobberend en geen mogelijkheid om de troep op te ruimen, aangezien bij elke poging om Saskia te laten zakken ze zich als een babychimp in m'n nekhaar vastklampt.
IK heb even geen trek meer in m'n ontbijtje