quote:

Op zaterdag 27 maart 2004 12:01 schreef Grobbel het volgende:
Is ook wel een echt methodmich-bandje op de een of andere manier. Van die radiovriendelijke popmuziek waar niemand zich een buil aan zal vallen, en die net zo goed door Excelsior getekend had kunnen zijn gezien de sound.
Ze zijn op zich wel aardig, maar het mag van mij allemaal wel iets minder conventioneel en gezapig.

quote:

Op zaterdag 27 maart 2004 16:18 schreef methodmich het volgende:

[..]

Als ik wat tip, doe ik meestal iets als dit ja... De rest loopt toch voor geen meter. Heb ooit een Evil Superstars-topic geopend, de eerste post moet er nog in gezet worden...

En Sharko werd *VLOEK* ook al genegeerd, Kaizers Orchestra duurde een paar maanden ofzo.

quote:

Op zaterdag 27 maart 2004 21:15 schreef Grobbel het volgende:
Luister nu naar NOS Langs de Lijn, en Here she comes again heeft het zowaar tot de playlist geschopt.

quote:

Op zondag 28 maart 2004 13:14 schreef pfaf het volgende:

[..]

Gelukkig lopen mijn Ghinzu en Gem topic ook al zo geweldig

quote:

Op zondag 28 maart 2004 14:46 schreef methodmich het volgende:
Van Gem is dat ook terecht hoor pfaf!

quote:

Op zondag 28 maart 2004 14:50 schreef Noayla_ het volgende:
Ik heb ze gisteren live gezien op London Calling en vond ze slaapverwekkend.
Niet slecht maar gewoon utterly boring. Het jengelde maar voort en er was geen enkel moment dat ik door hun muziek werd geprikkeld

We hebben het concert dan ook niet "uitgezeten" en hebben ons heil even ergens anders gezocht.

quote:

Op dinsdag 30 maart 2004 19:35 schreef methodmich het volgende:
Jammer hoor. Je mist toch wat leuks, als je het zo makkelijk aan de kant schuift.

quote:

Op dinsdag 30 maart 2004 22:22 schreef BoerQ het volgende:

[..]

Jij mist ook wat leuks, door Franz Ferdinand aan de kant te schuiven

quote:

Op zondag 7 maart 2004 17:14 schreef methodmich het volgende:
U zoekt goede nieuwe bands?

Zoek dan naar The Stands. Dit collectief uit Liverpool combineert het beste van The Beatles met Bob Dylan. Ook Cotton Mather is een prima referentie.

Geloof niet in Franz Ferdinand en The Veils, maar in The Stands als beste nieuwe Britse band van 2004.

De debuutcd All Years Leaving is net uit en is top!

quote:

Op dinsdag 30 maart 2004 22:22 schreef BoerQ het volgende:

[..]

Jij mist ook wat leuks, door Franz Ferdinand aan de kant te schuiven

quote:

Weer die Britten
The Stands - All Years Leaving
door Mark Hospers
2 maart 2004



Mijn God, wat is dit? Is dit de nieuwste hype uit het Verenigd Koninkrijk of gewoon een re-issue van een oude hippieplaat? Je zou neigen naar het laatste, ware het niet dat The Stands bestaat uit een aantal youngsters uit Liverpool (wie kwamen daar toch ook nog meer vandaan?) met Howie Payne als singer/songwriter. Jongens die op het punt staan in de internationale voorhoede te gaan spelen naast landgenoten Franz Ferdinand en misschien ook wel The Veils. Hun debuut All Years Leaving is in elk geval goed genoeg om mee te doen met de allergrootsten. Vraag maar aan nummer-één-fan Noel Gallagher.

Waar de jongens van Franz Ferdinand hun mosterd halen bij de new wave uit het begin van de jaren tachtig en The Veils het meer in het heden en bij the Smiths zoeken, klinken the Stands als een frisse mengeling van Crosby, Stills, Nash and Young, Bob Dylan, The La's en natuurlijk The Beatles. When This River Rolls Over You, de eerste hitsingle in Engeland, is namelijk gebouwd op dezelfde riff als Rain van the Fab Four. All Years Leaving is een mengsel van alles dat goed is op het gebied van de popmuziek in de jaren zestig en aan het begin van de jaren zeventig.

Songs from the heart
De liedjes zijn zonder uitzondering pakkend en naar Payne's eigen zeggen voornamelijk gebouwd op de melodie en de songteksten van de meeste standards. "That led me think that I should form a band that was just about that. I mean, I'm not interested in fashion and I'm not interested in hipness. All I wanted to do was write songs from the heart. So that's what I did..."

Prachtig onbevangen
En dat is inderdaad wat hij deed. All Years Leaving is prachtig gearrangeerd en de vocale harmonieën zijn zeker net zo goed als die van the Beatles en CSNY. De prachtige liedjes vormen echter de essentie. Het heeft geen zin om hier met hoogtepunten te gaan smijten, want dan is het einde pas in zicht na de veertig minuten die de plaat voortduurt. The Stands zetten een oersterk bandgeluid neer, dat in eerste instantie overal op lijkt, maar toch heel erg fris is. Waar vergelijkbare liedjesbands als The Jayhawks (VS) hun inspiratie niet meer kunnen kanaliseren in een foutloze plaat, komen The Stands met een prachtig onbevangen debuut.

Beter goed gejat dan slecht verzonnen, zeggen de mensen dan. Dat doet dit album echter te kort. All Years Leaving is een topplaat die in deze snelle tijden voor een nodige dosis heimwee naar vroeger zorgt. Een eigentijdse wondertje dat in de platenkast niet zou misstaan naast Rubber Soul van The Beatles of Déjà Vu van Crosby, Stills, Nash and Young.

Op 6 maart staan The Stands in een uitverkochte Melkweg in het voorprogramma van Jet.

quote:

Op zondag 28 maart 2004 14:47 schreef methodmich het volgende:

[Luister nu naar NOS langs de lijn]

Klopt, al enkele weken.