Kind en artsen en ziekenhuizen, tips en ervaringen gevraagd

Komende donderdag wordt Christans neusamandel verwijderd. Hij is nu 3 en heeft voortdurend oorontstekingen. De KNO-arts is van mening dat zijn klachten van de neusamandel afkomen en dus moet die eruit.

Ik ben al een beetje begonnen met Christan voor te bereiden op de operatie door bijvoorbeeld Nijntje in het ziekenhuis voor te lezen (en keelpijn te vervangen door oorpijn), en ik had een prima link gekregen met een verhaaltje met foto's over de operatie: http://www.orbisconcern.nl/maaslandziekenhuis/kinderen/index.php Dat hebben we samen bekeken.

Er staan wel wat dingen in het boekje dat we van het ziekenhuis kregen, maar dat gaat eigenlijk meer over dingen die je mee moet nemen en zo.

Ik zoek nu tips om het Christan (en onszelf, qltel gaat ook mee) wat makkelijker te maken. Hij begrijpt redelijk goed wat er gaat gebeuren, hij heeft helaas onlangs al wat ervaringen met ziekenhuizen, dokters en bloed prikken gehad

Wat we in elk geval doen is:
- lievelingsknuffel mee
- cadeautje mee (dat krijgt hij van tevoren, als afleiding, ik weet dat dat werkt bij hem)
- inspelen op wat hij er zelf over zegt
- beloven dat hij heel veel ijsjes mag eten na de operatie

Wat kunnen we nog meer doen, wat is handig om over de gang van zaken te weten, zijn er nog meer tips, hoe maak je het een kind makkelijker, waar moet je nog meer rekening mee houden?

Hij mag als het goed is al na een uurtje of zo mee naar huis. Wat kunnen we daar nog extra voor hem doen?

Dank je! Ik heb begrepen (stond op de opnamepapieren) dat de operatie zelf maar 2 minuten duurt. Ik zie inderdaad het meest op tegen de narcose Lijkt me zo akelig om je kind onder zeil te zien gaan en het achter te moeten laten bij allemaal onbekenden...

Ja, dat verwennen staat me meer aan

Dank je, Daniman

O, ik zal eraan denken dat ik de ijsjes specifiek thuis beloof, je weet maar nooit. Dan kan het in elk geval niet tegenvallen. Tnx!

quote:

Op zondag 29 februari 2004 21:09 schreef BenKetting het volgende:
Vorig jaar is mijn zoontje van toen 7 geopereerd aan zijn blinde darm. Daarvoor heeft-ie 4 dagen (3 nachten) in het ziekenhuis gelegen. Hij heeft het allemaal heel ontspannen beleefd, gelukkig, en hij vond het eigenlijk allemaal wel spannend.

Tip die ik je zou willen meegeven is: maak er geen heisa van. Vaak maakt het op de ouders meer indruk dan op het kind. Als het kind vragen heeft, zoveel mogelijk en zo eerlijk mogelijk beantwoorden, maar je moet proberen te verkomen dat je er een 'big deal' van maakt.
Als je bijvoorbeeld tegen het kind heel nadrukkelijk zegt dat het geen pijn zal gaan doen, nog voor het kind ergens om heeft gevraagd, dan onthouden de meeste kinderen dat het misschien dus wel pijn kan gaan doen. Als je kind daarentegen uit zichzelf vraagt of het pijn gaat doen, en je zegt dat het misschien een beetje pijn doet, is hij waarschijnlijk gerustgesteld.

Kinderen voelen haarscherp aan of je je zorgen maakt, ook al zeg je tegen ze van niet. Dus hoe normaler je doet, hoe makkelijker het is voor je kind.

Daar teken ik wel bij aan dat ik me zelf behoorlijk zorgen heb gemaakt, zeker toen het lang duurde voor hij wakker werd uit de narcose. Het is niet makkelijk allemaal, dus in hoe dan ook veel sterkte gewenst ermee!

Dank je voor je reactie. Ik had jouw stukje even gemist, doordat ik zelf aan het reageren was denk ik.

Ik zeg zeker niet tegen Christan dat het geen pijn doet. Hij weet inmiddels al dat prikjes zeer doen (in het boekje van Nijntje staat dat het prikje 'haast geen pijn' deed, maar dan zegt hij zelf al: bij mij wel hè mama).

Ik heb bij het bloedprikken ook eerlijk gezegd dat het zeer zou doen en dat hij best mocht huilen. Gevolg: korte huilbui, gauw weer over (hij is gelukkig ook niet kleinzerig). Het heeft in mijn ogen inderdaad geen zin om te zeggen dat het geen pijn doet, als het wèl pijn doet. Je kind moet op je kunnen vertrouwen.

quote:

Op zondag 29 februari 2004 22:29 schreef Grijs het volgende:

[..]

Ja, misschien is het wel een experiment dat ze elke 20 jaar uitvoeren.

Je weet het niet hè

Ik weet nog niet hoe hij onder narcose gaat, dat zal ik nog even navragen, goeie tip, dank je wel! Ik ga het meteen even navragen. Dat hij gaat slapen en dat de dokter dan zijn oortjes beter maakt, weet hij inmiddels.

Edit: meteen even gebeld, ze doen het met een kapje.

Is het trouwens een idee om wat foto's te maken? Niet van akelige dingen, maar van Christan in bed en zo, om er later nog eens over te kunnen praten? Lois, jullie hebben ook foto's gemaakt toch?

Tja, ik ben zelf al vele keren geopereerd, en ik heb nare herinneringen aan mijn eigen amandeloperatie (dat ging ook minder kindvriendelijk vroeger natuurlijk). Ik wil Christan dat graag zoveel mogelijk besparen.

quote:

Op maandag 1 maart 2004 10:50 schreef Tan het volgende:
Je hebt een heel leuk boekje, Nijntje in het ziekenhuis, daar had mijn broer toentertijd veel troost aan. Je hebt meer van dat soort boekjes.

Ja die hebben we, zie openingspost

Ik ga ook foto's maken, Lily, lijkt me inderdaad een goed idee. Wat een vrolijk bedje trouwens, met dat rood