Ik ben nu bijna 30, ik heb nooit kinderen gewild en wil ze nog steeds niet.
Ik vind namelijk dat ik, op het moment dat ik een kind wil, ook bereid moet zijn om dingen op te geven en die bereidheid heb ik niet.
Waarom zijn er dan altijd mensen die maar niet kunnen accepteren dat je heus, echt waar er niet over denkt om aan kinderen te beginnen? Waarom beginnen (met name moeders met kinderen jonger dan 6 jaar) mensen altijd te roepen "dat komt nog wel".
Op mijn werk krijg ik het gevoel zo langzaamaan tussen de "moedermaffia" te zitten 
Ik accepteer hun kinderwens, kom braaf op kraamvisite, wil ook met alle liefde een keertje oppassen, maar daar blijft het bij.
Waarom kan het tegenovergestelde dan niet geaccepteerd worden? Niet elke vrouw krijgt nesteldrang tenslotte.
Dat lijkt me hoogst onverantwoordelijk.....
MIJ IS HET ALTIJD GOED BEVALLEN"
Natuurlijk lijkt het me heerlijk als mijn vriend en ik later een kindje zullen krijgen, maar als het niet zo mag zijn, dan zij het zo.
quote:Waar bemoeien mensen zich mee he?
Op vrijdag 13 februari 2004 15:08 schreef GM het volgende:
"dat komt nog wel".
Joh, lekker laten zeuren en leef je eigen leven 
Go then, there are other worlds than these Jake (The Gunslinger)
quote:Klopt, maar het is erg vervelend dat je voortdurend in de verdediging wordt gedwongen alsof er iets mis is met je als vrouw.
Op vrijdag 13 februari 2004 15:10 schreef Juweel het volgende:
Laat ze maar lekker zeiken! Als jij gelukkig bent zonder kindertjes dan is dat alleen maar ok toch?
Dat lijkt me hoogst onverantwoordelijk.....
MIJ IS HET ALTIJD GOED BEVALLEN"
), ook niet als het om kinderen gaat. Ik mis, net als jij, die kinderwens echt totaal. Nooit gehad en op dit ogenblik kan ik me niet voorstellen dat ik 'm ooit krijg. Ben er echter ook van overtuigd dat je nóóit nooit moet zeggen. Ik sluit het niet uit. Maar moeders met pasgelegde kinderen en ouders die graag grootouders willen worden moeten echt héél hard hun mond houden in mijn buurt. Dat gelukzalige gekweel... bah! 
quote:Heel herkenbaar
Op vrijdag 13 februari 2004 15:14 schreef Hik het volgende:
Ik vind dertig nog niet zo oud eigenlijk (vooral aangezien ik zélf 29 benMaar moeders met pasgelegde kinderen en ouders die graag grootouders willen worden moeten echt héél hard hun mond houden in mijn buurt. Dat gelukzalige gekweel... bah!
Wat ik gewoon echt heel vervelend is, is dat je voortdurend in de verdediging gedwongen wordt.
Wel of geen kinderen, nog los van het feit dat de wens ontbreekt (of misschien wel juist daardoor) is een heel bewuste keuze voor zowel mij als mijn partner (gelukkig hebben we dezelfde gedachten daarover).
Niet omdat ik dit geen wereld vind om een kind in neer te zetten (dat vind ik dus zo'n beetje het meest belabberde argument wat iemand kan bedenken).
Maar wel omdat ik vind dat ik een kind naast materiele zaken ook geestelijke zaken moet willen bieden.. en dat houdt voor mij in, dingen ervoor opgeven en dat is nu net iets wat ik niet wil.
Mag men egoistisch noemen, maar persoonlijk vind ik het egoistischer om toch maar aan het maatschappelijk aanvaardde ideaal te gaan voldoen (wel werpen dus) omdat men nu vindt dat dat moet.
Terwijl ik gewoon echt helemaal niets maar dan ook niets met kinderen heb. Ik vind baby's niet schattig, lief, leuk enzovoort.
Daarnaast vind ik het krijgen van een kind een hele grote verantwoordelijkheid die ik niet wil.
Dat lijkt me hoogst onverantwoordelijk.....
MIJ IS HET ALTIJD GOED BEVALLEN"
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Nadelen van kinderen hebben.
Weinig of geen vrijheid
Financieel zwaar(der)
Veranderend leefpatroon
Voordelen zijn er ook, maar dat moet je je niet blind op staren.
Als jij vind dat je de verantwoordelijk voor kinderen niet kan/wil nemen moet je vooral kinderloos blijven.
En van het leven genieten.
Veel plezier
Ben
Het supertrio
quote:Ik heb vaak meer moeite met het kroost wat rondscharreld. Ik ben zelf 34 en heb geen kinderwens (eerder een kinderVERwensING), maar ik ben dan ook een man. Dat scheelt (schijnt).
Op vrijdag 13 februari 2004 15:14 schreef Hik het volgende:
Maar moeders met pasgelegde kinderen en ouders die graag grootouders willen worden moeten echt héél hard hun mond houden in mijn buurt. Dat gelukzalige gekweel... bah!
Maar het wordt vaak als egocentrisch beschouwd wanneer je niets wilt opgeven om kinderen te krijgen. Ik vind dat een kind niet te kort mag komen, maar ikzelf mag al helemaal niks te kort komen!!! Dus tenzij mijn salaris vermenigvuldigt met drie, geen kinderen...
Gekscherend heb ik weleens gezegd dat een hond makkelijker is dan een kind. Een hond is sneller zindelijk, jankt minder (afhankelijk van de soort), en kun je tijdens een vakantie hetzij naar een pension brengen, hetzij aan een boom binden
- Dogbert
quote:Ik vind kinderen énig.
Op vrijdag 13 februari 2004 15:19 schreef GM het volgende:
Terwijl ik gewoon echt helemaal niets maar dan ook niets met kinderen heb. Ik vind baby's niet schattig, lief, leuk enzovoort.
Zolang ik ze na een dag maar weer mag inleveren bij de rechtmatige eigenaar.
De reden waarom mensen ws zeggen " Dat komt nog wel " is dat er bij heel veel vrouwen die dit zeggen toch zo rond de 35 en hoger toch iets gaat kriebelen (klokje tikken vind ik zoooooo afgezaagd...) om toch iets van voortplanting te gaan doen.
Ik denk dat dat ook een van de redenen is waarom ouders vaak op oudere leeftijd aan kinderen gaan beginnen in plaats van als ze nog wat jonger zijn.
Hier heb je wat relevant werk van een docent aan de Erasmus Universiteit.
Behalve dat een kinderwens niet een aangeboren oerbehoefte is (die derhalve bevredigd moet worden) heeft Veenhoven ook veel aandacht besteed aan de maatschappelijke implicaties. Bijvoorbeeld hoe men aankijkt tegen bewuste kinderloosheid.
Je voelt hem wel aankomen: ik wil ook geen kinderen. Dat wist ik al toen ik 20 was. Maar toen werd mij verteld dat OOK ik wel achter een kinderwagen zou lopen op mijn 25ste. Nou, ik ben eergister 30 geworden en ik weet nog net zo zeker als toen ik 20 was dat ik nog steeds geen kinderen wil.
quote:dat komt nog wel
Op vrijdag 13 februari 2004 15:08 schreef GM het volgende:
"dat komt nog wel".Ik ben nu bijna 30, ik heb nooit kinderen gewild en wil ze nog steeds niet.
Ik vind namelijk dat ik, op het moment dat ik een kind wil, ook bereid moet zijn om dingen op te geven en die bereidheid heb ik niet.Waarom zijn er dan altijd mensen die maar niet kunnen accepteren dat je heus, echt waar er niet over denkt om aan kinderen te beginnen? Waarom beginnen (met name moeders met kinderen jonger dan 6 jaar) mensen altijd te roepen "dat komt nog wel".
Op mijn werk krijg ik het gevoel zo langzaamaan tussen de "moedermaffia" te zitten
Ik accepteer hun kinderwens, kom braaf op kraamvisite, wil ook met alle liefde een keertje oppassen, maar daar blijft het bij.
Waarom kan het tegenovergestelde dan niet geaccepteerd worden? Niet elke vrouw krijgt nesteldrang tenslotte.
- als je op jezelf gaat wonen -> nou, laten we hopen dat je snel een vriend/vriendin kan vinden
- als je single bent -> ow, heb je nog steeds geen vriend/vriendin
- als vrienden van je getrouwd zijn, na een jaar (en twee jaar en drie jaar) hoor je dan -> ow, hebben ze nog geen kindje
Ik neem aan dat als ik een vaste relatie zal krijgen of zelfs ga trouwen (help 
) dat ik dan ook weer verbaasde blikken ga krijgen -> huh, jij een relatie of huh ga jij trouwen
Tis eigenlijk nooit goed wat je doet. 
Trekt bij warm weer een poncho aan
quote:PSIES!!!
Op vrijdag 13 februari 2004 15:42 schreef Lucille het volgende:
Zeg nooit nooit. Maar het is hinderlijk als anderen jouw leven gaan proberen in te richten. Hetzelfde geldt voor situaties als de volgende (dit zijn dingen die ik om me heen hoor, ook uit mijn eigen familie):- als je op jezelf gaat wonen -> nou, laten we hopen dat je snel een vriend/vriendin kan vinden
- als je single bent -> ow, heb je nog steeds geen vriend/vriendin
- als vrienden van je getrouwd zijn, na een jaar (en twee jaar en drie jaar) hoor je dan -> ow, hebben ze nog geen kindjeIk neem aan dat als ik een vaste relatie zal krijgen of zelfs ga trouwen (help
Tis eigenlijk nooit goed wat je doet.
Iedereen probeert je 'met geweld' te laten conformeren aan de maatschappelijk norm.
Iedereen hetzelfde leven... GAAF!!! Ik 
daar behoorlijk op.
Gelukkig ben ik een man, want vrouwen hebben veel meer last van deze sociale druk.
[Dit bericht is gewijzigd door Puntenjager op 13-02-2004 15:59]
quote:O zo herkenbaar. Ik woon ook al jaren alleen, iedereen heeft medelijden met me maar ik ben nog nooit in m'n leven zo gelukkig geweest.
Op vrijdag 13 februari 2004 15:42 schreef Lucille het volgende:
- als je op jezelf gaat wonen -> nou, laten we hopen dat je snel een vriend/vriendin kan vinden
Wat betreft kinderwens: ik denk dat ik ook liever kindervrij blijf. Dit dacht ik al toen ik 16 was en in de afgelopen 10 jaar is daar niets aan veranderd. Bij het fantaseren of nadenken over de toekomst heb ik nog nooit een beeld voor me gezien waarin kinderen voorkomen. Het past niet bij mij, ik heb er geen gevoel bij kinderen, ik zou niet weten wat het toevoegt aan m'n leven, ik zie het enkel als een belemmering.
En ja, ik word soms ook helemaal gestoord van het gezeik van vrouwen die wel kinderen hebben/willen. Het ergste vind ik eigenlijk de argumenten om wel kinderen te nemen die worden aangedragen.
quote:Met name het argument:
Op vrijdag 13 februari 2004 16:06 schreef Twiggy het volgende:
En ja, ik word soms ook helemaal gestoord van het gezeik van vrouwen die wel kinderen hebben/willen. Het ergste vind ik eigenlijk de argumenten om wel kinderen te nemen die worden aangedragen.
- het is zo leuk (correctie jij VINDT het leuk, dat wil nog niet zeggen dat het leuk IS).
- je weet niet wat je mist (meest stupide argument dat je kunt bedenken)
- als je geen kinderen wilt, ben je niet echt vrouw (moet ik me dan TOCH laten ombouwen.
Dat lijkt me hoogst onverantwoordelijk.....
MIJ IS HET ALTIJD GOED BEVALLEN"
quote:precies,
Op vrijdag 13 februari 2004 15:42 schreef Lucille het volgende:
Zeg nooit nooit. Maar het is hinderlijk als anderen jouw leven gaan proberen in te richten. Hetzelfde geldt voor situaties als de volgende (dit zijn dingen die ik om me heen hoor, ook uit mijn eigen familie):- als je op jezelf gaat wonen -> nou, laten we hopen dat je snel een vriend/vriendin kan vinden
- als je single bent -> ow, heb je nog steeds geen vriend/vriendin
- als vrienden van je getrouwd zijn, na een jaar (en twee jaar en drie jaar) hoor je dan -> ow, hebben ze nog geen kindjeIk neem aan dat als ik een vaste relatie zal krijgen of zelfs ga trouwen (help
Tis eigenlijk nooit goed wat je doet.
als je vrijgezel bent zegt men heb je nog geen vriendje, het wordt wel tijd hoor.
heb je een vriendje zegt men het wordt wel tijd dat je gaat samenwonen hoor.
ga je samenwonen zegt men wanneer gaan jullie trouwen???
ben je netjes getrouwd zegt men jullie zijn getrouwd, er zal wel snel een kindje komen.
is het eerste kindje er zegt men al snel: wanneer komt de 2e????
als je dan de 2e hebt en er komt per ongeluk een derde kan dat nog wel, maar owee als er 4 of meer kinderen komen, dan is het ook weer niet goed..................dusse doe gewoon waar je jezelf het beste bij voelt en laat men maar lullen
Wel heb ik ervaring met het tikkende klokje (zo na mn 33ste was dat) en ik bleef twijfelen wel/niet een kind. Uiteindelijk heeft moeder natuur de keuze voor ons gemaakt en dat was ook wel prettig eigenlijk.
Maar vraagje voor de bewust kinderlozen, wat doe je als je toch onverwacht zwanger raakt? Houdt je het kindje dan? Of niet?
middle-aged and rich, and then I want to be old and annoy people by
pretending that I'm deaf
quote:Wat een rare vraag... Dat weet je toch niet van te voren?
Op vrijdag 13 februari 2004 18:49 schreef moralia het volgende:Maar vraagje voor de bewust kinderlozen, wat doe je als je toch onverwacht zwanger raakt? Houdt je het kindje dan? Of niet?
Go then, there are other worlds than these Jake (The Gunslinger)
Ik kan me trouwens wel voorstellen dat je er gek van wordt. Sowieso erger ik me soms aan de houding van sommige (jonge) moeders, een soort superioriteitsgevoel, alsof zij nu bij de club horen en het grote geheim kennen. Ik wil wel graag kinderen en dan is het altijd van: "Als je maar niet denkt dat het alleen maar leuk is hoor, het brengt ook veel zorgen met zich mee maar ja, dat weet je pas als je ze zelf hebt." Tegen mensen die ze niet willen is het dan weer: "Je weet niet wat je mist, je krijgt er zoveel voor terug, maar dat merk je wel als je ze zelf hebt." Laat iedereen dat toch lekker voor zichzelf uitvogelen.
En ja, de kans bestaat (misschien heel klein) dat je ooit van gedachten verandert, nou en. Mensen die altijd gezegd hebben kinderen te willen kunnen daar evengoed wel op terugkomen, iederéén kan van gedachten veranderen.
|
|
