interview op bol.com
De ontdekking van 2004!Zonder een marketingcampagne van een grote platenmaatschappij wist 19-jarige Katie Melua de nummer 1 positie in de Britse albumcharts te bereiken. Onlangs trad ze tijdens de uitreiking van de Brit Awards op naast artiesten als Beyonce, 50 Cent en The Darkness. Call Off The Search heet haar debuutalbum vol prachtige jazzy folksongs die door velen vergeleken worden met de muziek van Norah Jones.
Een beetje onderuitgezakt en met een been op de bank verteld de sympathieke Katie over haar debuutalbum. Met haar donkere haar en groene ogen is ze een mooie verschijning. Wanneer ik haar naar haar 5 favoriete cd's vraag hoeft ze niet lang na te denken. Enthousiast vertelt ze over haar favoriete artiesten. Ze is een absolute liefhebber van muziek.
Je bent geïnspireerd door artiesten als Queen, Joni Mitchell, Ella Fitzgerald en Eva Cassidy. Momenteel zijn er een aantal nieuwe jonge artiesten Joss Stone, Jamie Cullum en Norah Jones die oude soul en jazzy muziek spelen. Waait er een nieuwe muzikale wind?'Dat hoop ik wel. Wat me erg blij maakt is dat Jamie, Joss Stone en ik dit alleen maar doen omdat we van muziek houden. Ik heb met Jamie gewerkt, het is een complete idioot maar hij is helemaal weg van muziek. Hetzelfde geldt voor Joss Stone. Zij heeft echt een fantastische stem!'
Hebben mensen genoeg van house beats en teen pop?'Weet ik eigenlijk niet. Veel mensen wel denk ik.'
Wat vind je ervan dat de media je 'Engelands antwoord op Norah Jones' noemen?'Weet je, dat is echt een media-ding. Ze moeten je in een hokje stoppen en een label meegeven. Ik denk dat het soms een beetje oneerlijk is. Het positieve is dat ik Norah Jones gewoon heel erg goed vind. Ik hou van wat ze doet en ben echt weg van haar eerste album. Maar we zijn echt wel heel erg verschillend. Luister de twee albums maar eens achter elkaar. Norah's muziek is meer gebaseerd op piano terwijl mijn muziek meer op gitaar gericht is. Wel hebben we allebei donker krullend haar!'
Je hebt voor Call Off The Search samengewerkt met componist Mike Batt. Vertel eens hoe die samenwerking tot stand is gekomen?'Ja, hij kwam naar mijn muziekschool. Hij was op zoek naar een zangeres voor een jazz/blues album. Ik had een liedje geschreven en dat heb ik voor 'm gespeeld. Daarna wilde hij graag met mij werken. Hij liet songs van hem horen. Het klikte eigenlijk meteen. Het was heel prettig met hem te werken, heel soepel en gemakkelijk.'
'Maar ik ben helemaal geen popster'
De meeste songs zijn geschreven door Mike Batt. Heb je daar ook nog een hand in gehad?'Dit eerste album is voornamelijk een album waarop ik nummers van anderen doe. Wanneer ik mijn eigen nummers zing is het eigenlijk veel makkelijker. Je kan het niet verkeerd uitvoeren omdat je het zelf geschreven hebt. In het zingen van andermans songs zit een veel groter risico omdat mensen de songs al kennen. Dat kost veel meer techniek en hard werken. Iemand die dat echt fantastisch doet is Eva Cassidy. Zij was mijn voorbeeld bij dit album.'
Je hebt ook Learnin' The Blues van Ella Fizgerald opgenomen. Je zingt het alsof het jij het geschreven hebt. Is het je favoriete Ella nummer?'Eigenlijk niet. We zijn er toevallig tegenaan gelopen. Tijdens een van onze sessies zaten we door een oud muziekboek van Mike te bladeren. We kwamen het tegen en zijn het gaan spelen. Het resultaat was zo te gek! Pas later hoorden we dat Ella het gezongen heeft en dat het eigenlijk heel anders klonk. Veel sneller.'
Hoe voelt het om opeens een popster te zijn in Engeland?'Aaaah...maar ik ben helemaal geen popster'
Je hebt wel opgetreden tussen alle wereldsterren tijdens de uitreiking van de Brit Awards.'Het is heel vreemd. Ik hou helemaal niet van dat beroemdheidsgedoe. Ik besef me dat het allemaal heel betrekkelijk is in deze business. Ik doe het omdat het erbij hoort. Daarnaast is het natuurlijk prachtig dat ik betaald word voor iets dat ik het leukste vind om te doen. Het is te mooi om waar te zijn. Maar beroemd zijn hoeft niet zo voor mij.'