En in dit geval wil ik graag een topic openen voor het album Picknick. Het is wat obscuurder dan de eerste albums, maar veel toegankelijker dan Nacht en ontij. Er staan een paar mooie ballades op, een jazzy nummer (canzone 4711), een paar echt aparte nummers (picknick, mensen om me heen, megaton), en een bijzonder mooi duet (prikkebeen).
Ik heb het pas een paar weken geleden ontdekt, maar ik vind het nu al het beste wat de Groot geproduceerd heeft. Het meest bijzonder vind ik wel dat allerlei tracks absoluut niet achterhaald klinken, maar juist alsof ze nu gemaakt zouden kunnen zijn.
Meer mensen die het met me eens zijn? (naast QyRoZ dan)
Oja, tracklist:
01 Picknick
02 Ballade Van De Vriendinnen Van Eén Nacht
03 Cinderella
04 Ballade Van Wat Beter Is
05 Tegenland
06 Mensen Om Me Heen
07 Canzone 4711
08 Eva
09 De Tuin Der Lusten
10 Megaton
11 Glazen Stilte
12 Prikkebeen
Picknick is een verzameling van zwakke, over de top nummers. Erg bombastisch. Persoonlijk vind ik dit na het debuutalbum, wat vol staat met mindere covers, en Maalstroom, het slechtste album van Bo de Groot. 
Geef mij maar Hoe sterk is de eenzame fietser, of Voor de overlevenden, alhoewel de andere platen ook niet te versmaden zijn. 
Het enige hoogtepunt van dit album is het drie- of vierluik, ben ik nog steeds niet helemaal uit:
- Eva (schepping)
- Tuin der lusten (aardse)
- Megaton (de apocalyps)
- De glazen stilte
Oorspronkelijk had de plaat ook twee kanten: kant 1 van Picknick tot Mensen om heen (wat eigenlijk gewoon erg hippie is) heette Picknick, van Canzone 4711 tot Prikkebeen heette De tuin der lusten. Op de herpersingen is dit onderscheid weggelaten.
En ik vind overigens dat van de vele platen die Bo gemaakt heeft, dit toch echt een van de meest gedateerde uit de collectie is. 
quote:Volgens mij was hier al een topic over
Op zaterdag 7 februari 2004 02:32 schreef I.R.Baboon het volgende:
Jaja, volgens de sebje-regels is er naast een algemeen artiestentopic voor elk los album een topic mogelijk.
En in dit geval wil ik graag een topic openen voor het album Picknick.
Dag Boudewijn, picknick onder wilgen, onder linden. Maar even serieus, ik ben wel erg benieuwd naar deze plaat en zal hem eens even gaan luisteren binnenkort. Gewoon voor de nieuwsgierigheid. Bloemen uit mijn speakers klinkt perfect!quote:Jouw muzieksmaak kennende denk ik dat je het album wel kan waarderen.
Op zondag 8 februari 2004 13:43 schreef Man_in_a_Shed het volgende:[..]
Volgens mij was hier al een topic over
quote:"Nederlands is een uiterst moeilijke, maar zeer literaire taal.
Op zondag 8 februari 2004 13:53 schreef Zander het volgende:
Tja, eigenlijk hou ik verder ook helemaal niet zo van Nederlandstalig (vind het niet zo'n geweldige taal voor zang), maar voor het werk van Boudewijn en een select aantal andere artiesten maak ik ook een uitzondering.
Je kunt er heel mooie dingen mee doen." - Lennaert Nijgh (1945-2002)
Ik heb deze mooie plaat overigens nog niet, maar wel de 4cd box Wonderkind aan het Strand met een aantal nummers van Picknick. Smaakt naar meer !
quote:
Ieder jaar een plaat, dat was ons devies. De flower power was ingeluid, overgewaaid uit San Francisco en voor eens en voor altijd op muziek gezet door The Beatles met 'Sergeant Pepper's Lonely Hearts Club Band'. Min of meer uitgedaagd door het popblad Hitweek, riep ik tegen Lennaert dat we zo'n soort plaat moesten maken, want dat konden wij ook. De eerste Nederlandstalige psychedelische plaat; een fluitje van een cent. We moesten het wel bewijzen, want volgens het popblad was onze muziek geen popmuziek en die van Armand wel. Dat konden we dus niet over onze kant laten gaan. Of eigenlijk moet ik voor mezelf spreken, want Lennaert doet zelden of nooit mee aan trends en had helemaal niets met hippies en flower power.
Maar hij zette zich trouw aan de schrijfmachine en verdween in nevelen en sluiers van regenboogdeuren naar plaatsen waar nog nooit een Nederlandse tekstdichter was gegaan. Toen hij terugkwam, overhandigde hij mij twaalf teksten, die hem duidelijk door de tijdgeest waren ingegeven en die met gemak de basis konden vormen voor een 'zeer verre plaat', ja zelfs het 'eerste echte Nederpopalbum', om Hitweek te citeren. Het concept was geënt op 'Sgt. Pepper' en in plaats van het openluchtconcert van een orkest, hadden wij een picknick georganiseerd.
'Ballade van de vriendinnen voor één nacht' was onze 'When I'm sixty-four' en het slotakkoord van 'Prikkebeen' is dan wel niet zo lang als dat van 'A day in the life', maar het is wel degelijk een uitklinkende piano. De vrolijkheid van 'Mensen om me heen' was ons antwoord op het uitbundige gezwier in 'Henry the Horse'. Kortom, als ik het in 'Picknick' heb over 'de blikken blazersband', dan bedoel ik dus de Lonely Hearts Club Band.
Er waren geen grenzen en we konden gaan waar we wilden. Alle ideeën werden uitgeprobeerd. We gingen in een opwelling naar een ijzerwinkel om een bijl te kopen, omdat we dat geluid nodig hadden in 'Megaton'. Eigenlijk moest het een aambeeld zijn, maar daar was niet aan te komen in Hilversum. We vroegen Han de Vries met wat blazers te komen spelen en hij bracht het halve Nederlands Blazersensemble mee. We citeerden klassiek (de aria van Papageno uit Mozarts 'Zauberflöte' is te horen in 'Mensen om me heen') en pop (de gitaarlick uit 'Foxy lady' van Jimi Hendrix gebruikte ik voor 'Tegenland'). Jeroen Bosch werd weer uit het museum gehaald voor Lennaerts versie van 'De Tuin der Lusten'. We gingen muzikaal van India, wat een absolute must was voor iedere rechtgeaarde hippie, naar de jaren '30 en vervolgens door naar de jazz uit de jaren '60, zoals in 'Canzone 4711'. Wij wilden alles en Bert Paige kon alles.
Als klap op de vuurpijl wist Lennaert het voor elkaar te krijgen dat het illustere duo Simon & Marijke de hoes maakte. Zij hadden al eerder het nodige gedaan voor The Beatles en The Hollies en beschilderden auto's en gebouwen van beroemde popsterren. Na enig aandringen waren ze ook bereid de hoes van 'Picknick' te ontwerpen. Voor de foto op de achterkant had ik bij een verhuurbedrijf van toneelkleding laarzen en een middeleeuwse wambuis gehuurd, vrouw en kinderen werden met bloemen behangen en Lennaert nam van de weeromstuit een Boeddhahouding aan. Ronald Sweering, de fotograaf van dat moment en zelf ook behoorlijk hip, maakte de foto.
In een studio met veel gekleurd licht en wierookdampen werd de plaat opgenomen en gemixt op vier sporen. Er was nog geen computerbesturing, dus Albert Kos moest vaak tien vingers gebruiken om de faders te schuiven. En soms waren er vier, vijf en zes handen nodig om alle instrumenten en effecten op tijd (vooral op tijd!) in de juiste balans te krijgen en dan zaten we met z'n drieën schouder aan schouder achter de mengtafel.
Het zou nog even duren voor er acht sporen waren.
Cinderella & Meester Prikkebeen quote:NounounouOp zaterdag 7 februari 2004 03:16 schreef belsen het volgende:
Het enige hoogtepunt van dit album is het drie- of vierluik, ben ik nog steeds niet helemaal uit:
- Eva (schepping)
- Tuin der lusten (aardse)
- Megaton (de apocalyps)
- De glazen stilte
Volgens Boudewijn (op de DVD Tour) is het een drieluik, Eva, Tuin der lusten, Megaton. Wat mij betreft hoort de glazen stilte er trouwens ook nog gewoon bij. Die sluit zo enorm mooi aan op de vernietigende bombastiek van Megaton. De Glazen stilte is trouwens één van mijn favoriete BdG nummers of all time. Subliem mooi.
quote:En?Op zondag 8 februari 2004 13:43 schreef Man_in_a_Shed het volgende:
[..]
Volgens mij was hier al een topic overhttp://forum.fok.nl/showtopic.php/451029. Maar even serieus, ik ben wel erg benieuwd naar deze plaat en zal hem eens even gaan luisteren binnenkort. Gewoon voor de nieuwsgierigheid. Bloemen uit mijn speakers klinkt perfect!
quote:Ik vindt picknick een zalige plaat...vervolgens door naar de jazz uit de jaren '60, zoals in 'Canzone 4711