Balpenmoord

woensdag 02 april 2003

Op 5 juni 1991 vroeg de recherche mijn medewerking bij het onderzoek naar de moord op mevr. M.T. in het laatste weekeinde van mei 1991, later bekend als balpenmoord. Hier mijn bevindingen.

Vanaf medio januari 1996 zond RTL-Nieuws geregeld de natuurkundige proeven uit van Prof. Dr. R.H. Terwiel, op grond waarvan deze van mening was dat zijn echtgenote het slachtoffer was geworden van een ongelukkige val in een balpen. Als Drs. natuurkunde vond ik deze proeven niet overtuigend. Als het kruisboogverhaal niet zou kloppen, dan zou dat toch niet automatisch hoeven te betekenen, dat de doodsoorzaak een ongelukkige val zou zijn geweest. Het verwonderde mij bovendien, dat dhr. Terwiel bij zijn in 1991 ingediende klacht bij de Nationale Ombudsman had gesteld, dat hij moord uitsloot omdat hij uit een 'goede' familie kwam. Alsof Gandhi, de Kennedy's, Olaf Palme etc. niet uit een goede familie zouden komen! Dit argument om moord uit te sluiten deugt derhalve niet. Tenslotte bleek bij de uitspraak in Hoger Beroep in de zaak Jim T. in april 1996, dat de President van het Gerechtshof te Den Haag niet was overtuigd
door de proeven die de valtheorie moesten bewijzen.

En in juni 2001 berichtte het Leidsch Dagblad over het litteratuuronderzoek van de neurochirurg Dr. M. van Duinen naar intracraniale letsels veroorzaakt door penetratie, gepubliceerd in het orgaan van het Ministerie van Justitie. Dhr. van Duinen was tot de conclusie gekomen, dat mevr. M.T. niet door een ongelukkige val in een balpen om het leven kon zijn gekomen.

Aan de andere kant moet echter worden vastgesteld, dat Jim T. in april 1996 is vrijgesproken, omdat het Gerechtshof de interpretatie door de therapeute van Jim van diens schuldgevoelens m.i. terecht geen wettig en overtuigend bewijs vond en dat Jim later een schadevergoeding van Justitie heeft ontvangen voor de 8 maanden, dat hij ten onrechte gedetineerd is geweest. Hiermee is de balpenmoord dus nog niet opgelost. En dan komt nu mijn aandeel in de zaak.

Naar aanleiding van de vraag van rechercheur Kersten van 5 juni 1991 heb ik op 18 juni 1991 op de Doezastraat een zekere G.C. die ik kende als partner van het slachtoffer tijdens een groepsvakantiereis door de Sinai, 9-24 april
1990, ondervraagd.

Verder heb ik in de zomer van 1991 nog gesprekken gevoerd met de rechercheurs Hassefras ( onderzoeksleider ), Kersten en v.d. Weyden. Ik heb uit deze gesprekken de conclusie getrokken, dat G.C. zich als adviseur aan de politie had weten op te dringen, terwijl de politie had verzuimd hem goed te verhoren (bijv. op het totaal ontbreken van een alibi).

In april 1997 berichtte het Leidsch Dagblad over de vernietiging van een dossier uit de zaak Jim T. door de toenmalige Korpsrecherchechef in opdracht van de betrokken Officier van Justitie. De politiefunctionaris zei in een interview met het Leidsch Dagblad, dat het dossier was vernietigd om de anonimiteit van een adviseur van politie te
garanderen.

Burgemeester Goekoop heeft in juni 1997 dhr. Terwiel op de hoogte gebracht van de inhoud van het vernietigde dossier, dat hij kennelijk kende. Aldus heeft het Leidsch Dagblad bericht. Het publiek is nooit ingelicht wat precies in dat dossier stond en dat vind ik een tekortkoming.

Het is mijn vermoeden, dat het dossier is vernietigd om de fouten die de politie had gemaakt bij het verhoor van de dubieuze adviseur G.C. aan het zicht te onttrekken!

Ik heb mijn conclusies en veronderstellingen voorgelegd aan de vroegere Minister van Justitie, mr. B. Korthals, de vroegere Officier van Justitie, belast met deze zaak, mr. M.T. Renckens, de recherche van Politie Hollands
Midden, dhr. Goekoop, dhr. Terwiel, zijn advocate Mr. B.Ficq en aan de adviseur van dhr. Terwiel, Prof. Dr. W.A. Wagenaar. Geen van allen heeft de juistheid van mijn conclusies en veronderstellingen betwist! Het heeft daarom de schijn ervan, dat de dader van de balpenmoord zich als adviseur van politie had weten op te dringen.

Hoe het precies zullen we moeilijk te weten kunnen komen. G.C. was de buurman van een bekend oud-PvdA-raadslid. Deze berichtte mij desgevraagd in de zomer van 2001, dat G.C. reeds 7 a 8 jaar tevoren was overleden.

Ik acht het in het belang van de kinderen van het slachtoffer en van de rechtsorde, dat de onderste steen in deze zaak boven komt. Cees Goekoop komt binnenkort voor de Leidse Hoed naar het stadhuis van Leiden. Het zou een goede zaak zijn, als hij ons dan ook van de hoed en de rand vertelt van de inhoud van het vernietigde dossier uit de zaak Jim T.

http://www.leiden.pvda.nl/nieuwsbericht/1330

en hier nog een stukje van peter R de vries

In het Nederlandse strafrecht kun je niet twee keer voor hetzelfde feit worden berecht. En in feite is dit een wereldwijd rechtsbeginsel. Het betekent dat als iemand ooit onherroepelijk is vrijgesproken voor een moord en jaren later komt aan het licht dat hij toch schuldig is, hij niet opnieuw terecht kan staan. Zelfs niet als hij de moord bekent. Juridisch heet dit 'Ne bis in idem' - niet twee keer voor hetzelfde. De regel vindt zijn oorsprong in de overtuiging dat er een keer definitief een punt achter een zaak gezet moet worden en een verdachte niet met de onzekerheid hoeft te leven dat hem steeds opnieuw vervolging boven het hoofd hangt, terwijl hij eerder is vrijgesproken. De laatste tijd rijst er verzet tegen dit principe, vooral ook door de opkomst van DNA-technieken die in oude, vastgelopen misdrijven alsnog voor verrassingen kunnen zorgen.

De discussie hierover viel toevallig samen met de bekendmaking van nieuwe feiten in wat de 'Leidse balpenmoord' is gaan heten, al moet je eigenlijk spreken van balpenzaak, want moord is uiteindelijk niet bewezen geacht. Het ging om de mysterieuze dood van een 53-jarige vrouw in Leiden, die in mei 1991 in haar woning werd gevonden. Bij sectie trof de patholoog-anatoom tot zijn verrassing een zwarte Bic-pen van ruim 14 centimeter in haar rechteroogkas aan, die van buitenaf niet zichtbaar was. De pen had haar hersenen verwoest. Deskundigen meenden dat het om een 'valtrauma' ging: de vrouw was waarschijnlijk gestruikeld terwijl ze de pen in haar hand had en ze was zo ongelukkig terechtgekomen dat deze haar oogkas had doorboord. Justitie twijfelde echter en hield rekening met een misdrijf. En in 1995, vier jaar later, werd de toen 25-jarige zoon van de vrouw aangehouden. Hij zou met een kruisboog de pen in het oog van zijn moeder hebben geschoten. De jongen had daar toen hij in behandeling was bij een psychotherapeute ook toespelingen op gemaakt. In oktober 1995 werd de zoon door de rechtbank in Den Haag inderdaad veroordeeld wegens moord tot twaalf jaar cel. Volgens de rechters had hij met voorbedachten rade zijn moeder de pen door het oog geschoten in een poging de perfecte moord te plegen. Hoe het hem gelukt zou zijn die pen vrijwel onzichtbaar precies door haar oogpupil te schieten bleef onvermeld. In hoger beroep kreeg de zaak echter een wending. Er waren toen uitgebreide (schiet)proeven gedaan die het onaannemelijk maakten dat de vrouw met een kruisboog en een Bic-pen-als-pijl van het leven was beroofd. Andere tests toonden aan dat een valtrauma zeer wel tot de mogelijkheden behoorde. Het resultaat was vrijspraak en de 'Leidse balpenmoord' werd gesloten.

Tot voorkort tenminste, want de gepensioneerde neurochirurg dr. M. van Duinen werd zo door de kwestie geļntrigeerd dat hij er nader onderzoek naar deed. Tot zijn verbazing was er destijds geen neurochirurg bijgehaald en bestond er in de medische wereld nauwelijks expertise over 'penetrerend hersenletsel'. En dus schreef hij er zelf maar een standaardwerk over met opzienbarende conclusies. De belangrijkste is dat een 'ongeluk' totaal niet waarschijnlijk is. Het einde van de 14 centimeter lange pen bevond zich namelijk halverwege de oogbol van het slachtoffer. 'En dat sluit een valtrauma uit', aldus de neurochirurg. Want bij een val zal altijd nog een stukje uit de oogkas steken, 'omdat de val wordt gestopt door de voor de oogkas liggende benige uitstekels, zoals de neus en het voorhoofd'. De chirurg kraakt ook de schietproeven die destijds zijn gehouden als ondeugdelijk. Bestudering van het dossier leerde hem bovendien dat de gewraakte Bic-pen hoogstwaarschijnlijkleeg was. En waarom loopt een vrouw met een lege pen in haar hand? En waarover zou ze in haar eigen woning zo fataal gestruikeld moeten zijn? Er was niets gevonden wat dit verklaart. En zo waren er nog wel meer 'feiten' en veronderstellingen die in Van Duinen's studie geen stand hielden. Is de Leidse balpenzaak dan toch een balpenmoord? De in het vakblad Modus gepubliceerde bevindingen van dr. Van Duinen zijn door niemand weersproken, zo bevestigde hij mij afgelopen week. Maar er is verder ook niets mee gedaan. Waarom niet? Ach, wellicht had men geen zin in 'twee keer hetzelfde'.

http://www.peterrdevries.nl/column/textcolumnpeter046.htm

Hebben jullie ook nog ooit van rare moorden gehoord en zo plaats ze hier. Ik vond dit wel erg interesant.

[Dit bericht is gewijzigd door Riann op 06-02-2004 21:10]

quote:

---

Op vrijdag 6 februari 2004 21:07 schreef shmoopy het volgende:
Wie is die ik-figuur?

---

quote:

---

Op vrijdag 6 februari 2004 21:09 schreef shmoopy het volgende:

[..]

Yup, altijd.

---

quote:

---

Op vrijdag 6 februari 2004 21:20 schreef StephanL het volgende:
Was in Leiden gebeurt toch

---

quote:

---

Op vrijdag 6 februari 2004 21:28 schreef liethorp het volgende:
dat weet ik nog wel ja. dat was in Leiden. is nog veel over gesproken, maar de zaak is een beetje doodgebloed...

---