Zo heb ik Talk Talk, Talking Heads en The Smiths volledig gemist, ook is het debuut van Air helemaal langs mij heen gegaan. Later kom ik er dan achter hoe leuk ik het vind.
Het heeft ook wel es te maken met hoe ik in m'n vel zat in die tijd. Het kan zomaar zijn dat ik een hele tijd geen rockmuziek kan horen, maar dat ik een tijd later het nummer ineens steengoed vind 
. Maar vaak vind ik dat helemaal niet zo erg, het gebeurt namelijk vaak genoeg dat ik een hit best leuk vind, maar dat je het dan zo onbenullig vaak hoort, dat je er na een paar dagen al genoeg van hebt 
Briljante nummers.
Wel zou het ivm concerten nogwel eens nadelig kunnen zijn, als die band die je net ontdekt bijv. alleen nogmaar in een bejaarde vorm met nogmaar de helft van de oorspronkelijke bandleden in stadions speelt voor ¤50+ per kaartje.
Maar iedereen loopt altijd wel ergens achteraan.
Het heeft toch wel iets treurigs vind ik.
He's gone, gone, and nothin's gonna bring him back
merk sowieso dat ik, naarmate ik me er meer in verdiep, ik steeds 'oudere' artiesten uit de cd-bakken meeneem...
Goede muziek is tijdloos, goede muziek kun je eigenlijk niet achteraan lopen.
En het heeft ook niks te maken met de tijd dat de nummers opgenomen zijn, maar echt wanneer ze op de radio te horen zijn geweest of in de platenbakken liggen. En het is de muziekindustrie die dat bepaald.
|
|
