Labeltjes, ze zijn echt de uitvinding van eind vorige eeuw. Ze plakken niet alleen lekker, je kunt er ook iemand mee in een hokje stoppen. Ben je wat drukker dan de rest? Hup, plakken maar, jij hebt ADHD. Kun je niet zo goed overweg met je medemens? Nog een label, jij hebt Borderline. En is een label alleen niet genoeg, dan stoppen we je wel vol met Ritalin, Oxazepam of Xeroxat.
Het begint al op de kleuterschool. De juf krijgt van elk kind een dik pakket met gebruiksaanwijzingen mee. Milene heeft kleurstofallergie en mag niet vingerverven, Pascal heeft een zwakke maag en mag absoluut geen gluten en Laurens krijgt acuut een ADHD-aanval als je het woord fruitsuikers alleen al noemt.
Als ik mezelf thuis zat te vervelen werd ik gewoon door mijn moeder naar buiten getrapt waar ik moest gaan spelen met mijn vriendjes. Gooi je energie eruit in de buitenlucht, was haar devies. Het zou nooit in haar hoofd opkomen mijn energie in te dammen met pillen.
Elke puber denkt wel eens na over zelfmoord. 15 jaar terug zei men: kijk eens wat minder tv, ga bewegen. Nu word je meteen doorgestuurd naar een mentor die je aan zijn hand meeneemt naar een kinderpsycholoog.
De Kindertelefoon moest er onlangs mee ophouden. Hier kon je anoniem met een iemand over je problemen praten, net zolang als je zelf wilde en gratis. Er was alleen geen geld meer om het te financieren, want dat wordt nu gestoken in praat- en andere vage werkgroepjes. Lekker anoniem iets van je afkletsen kan niet meer, want je wordt meteen gelabeld en afgeserveerd. Wel handig voor de ouders, dan kunnen ze met de buren beter over hun kinderen praten. 'Mijn zoon heeft last van automutilatie. Erg hè? Wat heeft jouw dochter?' Kortom, als je kind geen vlekje heeft hoor je er als ouder niet meer bij.
Labels plakken blijkt ook een favoriete bezigheid van kinderen zelf geworden. Al die veertienjarige pubers met gierende hormonen in hun lijf waar ze geen raad mee weten, hebben het plakken al vroeg in de vingers. Ze lezen op Fok! of een andere internetsite over krassen en branden, en denken, 'hey die gedachtes heb ik soms ook' en labelen zichzelf bijkans een dwangbuis in.
Dat is ook meteen het probleem hier op Fok! Want als er weer een huilend pubertje komt vragen om hulp krijgt die meteen allemaal lieve woordjes toegefluisterd door tientallen amateur-psychologen en zogenaamde ervaringsdeskundigen. En niemand die eens roept: Hallo, je stelt je aan, ga eens weg bij die computer en maak een lange wandeling over het strand.
Ik wil niet zeggen dat iedereen meteen de pillen door de wc moet spoelen. Want sommigen zijn wel degelijk gebaat bij pillen, therapie en een dwangbuis. Maar die betuttelde houding van ouders, leraren en overgesubsidieerde geitenwollensokken amateur-therapeuten moet vandaag nog ophouden.
Iedereen heeft wel iets. Leer er mee leven. En belangrijker, gun iemand anders er mee te leren leven, zonder er meteen een label op te plakken.
Een goed voorbeeld van iemand die zich niets aantrok van labels was Edit Piaf. Ze groeide op zonder moeder, was alcoholist, drugsverslaafde, ze trouwde met een twintig jaar jongere man en stierf op 48-jarige leeftijd aan kanker. Maar veertig jaar later is haar faam nog zo groot dat niemand het waagt allemaal labels op haar graf te plakken.
De kunst van het leven is misschien wel dat je durft te leven, ondanks je fouten of tekortkomingen.
Edit Piaf wist precies hoe het werkte. Ze zei: Use your faults, use your defects. Then you'll be a star. En als anderen jou geen ster vinden, zorg er dan in ieder geval voor dat je een ster in je eigen leven bent.
Edith Piaf: haalde alles uit het leven zonder zich iets aan te trekken van labels.
quote:toch wel ..
Op maandag 2 februari 2004 22:06 schreef Steve-O het volgende:[..]
* Steve-O geen labeltje heeft .
Debiel
..
Online poker is more addicting than snorting cocaine off Jessica Alba’s tits
Sam Querrey en John Isner, culthelden in wording!
enkel, waarom dit nu weer voor alinea?
quote:Wat is dat met het zelf afbreken van je eigen verhaal? een wens tot een pragmatische compromis-conclusie na veel wikken-en-wegen:
Ik wil niet zeggen dat iedereen meteen de pillen door de wc moet spoelen. Want sommigen zijn wel degelijk gebaat bij pillen, therapie en een dwangbuis. Maar die betuttelde houding van ouders, leraren en overgesubsidieerde geitenwollensokken amateur-therapeuten moet vandaag nog ophouden.
alsof je in R&P eindelijk die Borderline-Bitch aanspreekt erop dat ze in dr eigen zieligheid zwelgt, en dan eraan toevoegen: Maar er zijn natuurlijk wel mensen die écht lijden onder Borderline, misschien hoor je daar ook wel toe.
Hetzelfde met de Piaff-eindconclusie: je weet dat in deze wereld dat enkel leidt tot 16-jarige anorexia pubermeisjes die dan auditie gaan doen voor Idols met hun eigen versie van Non, je ne regrette rien, het Piaff-labeltje als dat laatste ultieme labeltje dat nog ontbrak:
Kijk mij eens een zelfstandig persoon zijn, ik ben helemaal mezelf, precies als Edith Piaff ...
[Dit bericht is gewijzigd door RM-rf op 03-02-2004 00:06]
quote:Ik snapte het bij de 2e alinea al niet.
Op maandag 2 februari 2004 22:03 schreef Boy_Snakeye het volgende:
Ik snap het niet...maaar het zal wel aan mij liggen
.
TS moet uit z'n slachtofferrol komen, hij heeft het aan zichzelf te danken of hij moet zich anders opstellen enzovoort...
In de reacties worden evengoed etiketjes geplakt. Hoe vaak wordt er niet tekst verwijderd omdat iemand meent dat de TS b.v 'een loser' is?
Een etiketje plakken is makkelijk en bovendien niet alleen iets van deze tijd. Er zijn er alleen een paar "nieuwe" bijgekomen, zoals adhd en borderline.
Hokjes denken is niet meer dan normaal. Zonder hokjes wordt het zo'n chaos in je hoofd. Je hersenen werken nou eenmaal zo.
[Dit bericht is gewijzigd door R_ON op 03-02-2004 00:06]
Maybe
but all this time I've tried to walk with dignity and pride
quote:Ja, bij jou misschien.
Op maandag 2 februari 2004 23:59 schreef R_ON het volgende:
Hokjes denken is niet meer dan normaal. Zonder hokjes wordt het zo'n chaos in je hoofd. Je hersenen werken nou eenmaal zo.
quote:Ah, nu weer autisme. Eerst was het de nep-ziekte PDD-NOS toch?
Op woensdag 4 februari 2004 08:52 schreef suimasen het volgende:
Maar zeg er voor niks van!
quote:Isse gene nuttige bijdrage aan dit topic. Das natoerkoendig.
Op woensdag 4 februari 2004 09:14 schreef Robert_Jensen het volgende:
En het eerstvolgende luie varken die gewoon te beroerd is om een beetje spelling- en grammaticaregels te leren die gaat janken dat hij/zij dyslectisch is, die kan lachen.
quote:Owja! Gisteren stond er PDD-NOS in z'n sig!
Op woensdag 4 februari 2004 09:13 schreef Robert_Jensen het volgende:[..]
Ah, nu weer autisme. Eerst was het de nep-ziekte PDD-NOS toch?
.
Maar in de praktijk werkt het weer anders. In driedelig grijs ben je niet welkom bij de Alto's, want jij bent dan een hokjes-denker.
Hokjes-denkers (label plakkers) zijn ook mensen en zouden dus ook binnen het principe moeten passen.
Sterker: Alto zou niet mogen bestaan, want dat is jezelf positief labelen...... en een label blijft een label........
Helaas zijn labels niet uit te roeien, al is het maar omdat iedereen er anders uitziet, anders denkt, verschillen zijn juist mooi, maar een verschil maakt direct een label.
Als iedereen zijn best doet geen labels te plakken, maar gewoon de labels te bekijken als constateringen, zijn we HEEL goed op weg 
quote:en hoe noemen we dat dan?
Op woensdag 4 februari 2004 09:33 schreef Jezeble het volgende:
Als iedereen zijn best doet geen labels te plakken, maar gewoon de labels te bekijken als constateringen, zijn we HEEL goed op weg
De SunChaser groep, of liever de Edith Piaf-beweging?
quote:Moeten we daar wel een beweging/ groep van maken? Is dat niet weer een label dan???
Op woensdag 4 februari 2004 09:40 schreef RM-rf het volgende:[..]
en hoe noemen we dat dan?
De SunChaser groep, of liever de Edith Piaf-beweging?
Eeuwige discussie dit natuurlijk....
quote:
Op maandag 2 februari 2004 22:02 schreef Shark.Bait het volgende:
Sunnie
quote:Heel goed. *mee eens ben*
Op woensdag 4 februari 2004 09:33 schreef Jezeble het volgende:
En wat dacht je van de Alto beweging. Het principe is zo mooi: geen hokjes, mensen zijn mensen en zijn mooi omdat ze mens zijn, met ieder zijn eigen-aardigheden.
Maar in de praktijk werkt het weer anders. In driedelig grijs ben je niet welkom bij de Alto's, want jij bent dan een hokjes-denker.
Hokjes-denkers (label plakkers) zijn ook mensen en zouden dus ook binnen het principe moeten passen.
Sterker: Alto zou niet mogen bestaan, want dat is jezelf positief labelen...... en een label blijft een label........Helaas zijn labels niet uit te roeien, al is het maar omdat iedereen er anders uitziet, anders denkt, verschillen zijn juist mooi, maar een verschil maakt direct een label.
Als iedereen zijn best doet geen labels te plakken, maar gewoon de labels te bekijken als constateringen, zijn we HEEL goed op weg
En mensen labelen zichzelf ook. Een skater draagt echt niet alleen wijde broeken omdat dat 'toevallig' z'n smaak is, maar omdat z'n referentiegroep dat ook doet.
Mensen zoeken ook erkenning voor wie of wat ze zijn. Jij begint je column ook met het feit dat je vroeger veel ziekenhuizen van binnen hebt gezien. Jij wilt ook niet graag te horen krijgen dat dat maar aanstelleritus was en ik dat afdoe als zeuren.
Voor iemand met ADHD, dyslexie of autisme geldt hetzelfde. Hoe je daar mee om hoort te gaan is weer een heel ander verhaal. Beklaag je bijvoorbeeld dan over het feit dat niet elk gedrag goedgekeurd hoeft te worden van iemand omdat hij ADHD heeft.
Maybe
but all this time I've tried to walk with dignity and pride
ik denk dat er gewoon wat 'outside the box'-thinking gepleegd moet worden, dus verder kijken dan je neus lang is, dan zien mensen dat discriminatie geen zin heeft...discriminatie is namelijk niet altijd negatief, dat is slechts de trant waarin het woord vaak gebruikt wordt...
oh shiza, ik ga nu doorbrabbelen, laat ik maar stoppen 
.
quote:"tot welk cliche-matig stereotype behoor ik" wie vraagt zich dat nou af?!
Iedere aflevering stond een test centraal op het gebied van karakter, seks, lifestyle en humor, en zo kon je er achter komen welk type je bent. Er achter komen in welk hokje jij past kan nog steeds. Gewoon even meedoen via internet!
zie ook Lifestyle-test op de BNN-site ('in je hok')
Life is something to do when you can't get to sleep..
The snoozebar.. cause there's nothing like starting the day with a little procrastination
|
|
