Hellmond> Die lompe uitspraak zegt in principe niets over zelfmoord. Ik plaats het in die context. Dan zou je dus vinden dat ik me moet schamen, dat kan natuurlijk.
Verder geloof ik best dat er mensen zijn die echt geen uitweg meer zien. Maar ik blijf het egoistisch vinden wat je je nabestaanden aan doet.
quote:enorme toegevoegde waarde ook
Op vrijdag 30 januari 2004 20:17 schreef Hanneke1983 het volgende:
positief zulke topics
quote:Jij denkt dat het niet egoistisch is omdat er geen blijvend trauma wordt bezorgd? Sorry hoor, maar idd ik denk dus wel van doe het even lekker afgezonderd inplaats van mij er mee lastig te vallen. Als je zelfmoord wil plegen prima, maar ga niet aandacht trekken door het in een plek te doen waar anders veel mensen komen.
Op vrijdag 30 januari 2004 20:22 schreef Baklap het volgende:
Zelfmoord plegen op een school waar andere zijn is juist niet egoistisch. Je bezorgt echt niemand een blijvend trauma. Verder is het egoistisch om dat egoistisch te vinden. Zo van, ik wil niet opgezadeld worden met je problemen..snij je polsen maar door in een donker zolderkamertje dan heb ik er geen last van.
Ik vind het dat iemand het echt niet kan maken om andere even lekker mee te laten genieten als je het stomme idee krijgt om zelfmoord te plegen.
quote:Hahaha
Op vrijdag 30 januari 2004 20:22 schreef Baklap het volgende:
Zelfmoord plegen op een school waar andere zijn is juist niet egoistisch. Je bezorgt echt niemand een blijvend trauma. Verder is het egoistisch om dat egoistisch te vinden. Zo van, ik wil niet opgezadeld worden met je problemen..snij je polsen maar door in een donker zolderkamertje dan heb ik er geen last van.
. Heb je er al eens bij nagedacht dat zelfmoord de ultieme egoistische daad is? Als je het hebt gedaan kan niemand er namelijk meer met je over twisten. Het ultieme 'ik luister lekker toch niet naar je'.En niks imo, gewoon een feit.
Dat zelfmoord soms het gevolg is van dat anderen egoistisch *zijn geweest*, dat is ook een feit. Maar ja, sinds wanneer versla je egoisme met egoisme? Dat werkt gewoon niet zo. De mensen omwege je zelfmoord pleegt leven gewoon door, misschien een schuldgevoeletje erbij, maar ze zullen er echt niet om veranderen, en jij als zelfmoordpleger zal dat sowieso niet meemaken.
Zelfmoord = dom en zelfmoord = egoistisch, dat zijn de enige conclusies die je kunt trekken.
quote:Maar je zegt het verkeerd. Die mensen zien WEL een uitweg, namelijk zelfmoord. En voor die uitweg kiezen ze dan. Mensen plegen zelfmoord voor zichzelf.
Op vrijdag 30 januari 2004 20:16 schreef Cruoninga het volgende:
Verder geloof ik best dat er mensen zijn die echt geen uitweg meer zien. Maar ik blijf het egoistisch vinden wat je je nabestaanden aan doet.
Wat ze tot de zelfmoord geleid heeft is een ander verhaal. Maar mensen bedenken zo veel redenen waarom ze zelfmoord zouden plegen. Maar de daad zelf is zo egoistisch als wat, ze doen het omdat ze het ZELF niet meer zien zitten, niet omdat iemand de hele tijd tegen ze loopt te zeggen 'vermoord jezelf, vermoord jezelf...'. Dan zou het trouwens gewoon moord zijn.
quote:Het trauma is vaak zelfs waar de zelfmoordenaar op hoopt.
[b]Op vrijdag 30 januari 2004 20:31 schreef Infernal het volgendeJij denkt dat het niet egoistisch is omdat er geen blijvend trauma wordt bezorgd?
Dit heeft geen zin....
Als mensen zich niet willen inleven in de wereld van iemand die tot zo'n daad gedwongen wordt, snap ik niet waarom deze topics steeds weer worden aangemaakt.
quote:mjwa, mee eens... dit zijn discussies zonder einde! de enigen die er wat over kunnen vertellen zijn de mensen die onder de zoden liggen. die kunnen hun reden geven en zeggen wat het lef of egoisme nodig is om het te doen...
Op vrijdag 30 januari 2004 21:01 schreef ToT het volgende:
*Zucht* Weer die respectloze shit.Dit heeft geen zin....
Als mensen zich niet willen inleven in de wereld van iemand die tot zo'n daad gedwongen wordt, snap ik niet waarom deze topics steeds weer worden aangemaakt.
quote:Hoe kom je aan deze wijsheid? zelf ooit neigingen gehad ofzo?
Op vrijdag 30 januari 2004 20:55 schreef RetepV het volgende:[..]
Het trauma is vaak zelfs waar de zelfmoordenaar op hoopt.
Als je jarenlang helemaal gekleineerd en/of in elkaar geslagen bent door dezelfde groep lui, dan is het toch een heerlijke vorm van wraak dat je ze met zo'n trauma op zadelt? (Hoe ziek dat dat ook klinkt.)
Het lijkt een vorm van gerechtigheid: "Kijk eens waar jullie mij met jullie gedrag toe gedwonden hebben!"
Hiermee wil ik niet zeggen of het goed of fout is.
Zelfmoord is vaak een impulsieve daad,je denkt niet na je doet in een opwelling van machteloosheid.
Ook niet nadenkend dus over de nasleep voor je omgeving,het is van beide kanten egoistisch,iemand die niet meer leven wil is zijn of haar keus,iemand die niet wil dat een ander zelfmoord pleegt denkt daarbij ook aan zichzelf.
quote:mensen die dit soort taal uitslaan doen het meestal toch niet, dan kan je net zo goed met een gun naar school komen als het je allemaal niets meer kan schelen.
Op vrijdag 30 januari 2004 23:27 schreef ToT het volgende:
Vind je het gek joh?Als je jarenlang helemaal gekleineerd en/of in elkaar geslagen bent door dezelfde groep lui, dan is het toch een heerlijke vorm van wraak dat je ze met zo'n trauma op zadelt? (Hoe ziek dat dat ook klinkt.)
Het lijkt een vorm van gerechtigheid: "Kijk eens waar jullie mij met jullie gedrag toe gedwonden hebben!"
Hiermee wil ik niet zeggen of het goed of fout is.
quote:Hier ben ik het apsoluut NIET mee eens!
Op vrijdag 30 januari 2004 20:55 schreef RetepV het volgende:[..]
Het trauma is vaak zelfs waar de zelfmoordenaar op hoopt.
Mensen die echt zm willen plegen(zm= zelfmoord) denken vaak niet aan nabestaande.het enige wat telt op dat moment is dat ze dood willen om welke reden dan ook.
In sommige gevallen laten ze wel een brief of een kaartje achter voor de nabestaande of voor een trein conducteur.....
Maar dat iemand hoopt dat de na bestaande er een trauma aan over houden... apsoluut niet!!
quote:En de ouders van die persoon dan? Die worden op dat moment vergeten? Je doet de mensen waar je het meeste om geeft iets heel ergs aan.
Op vrijdag 30 januari 2004 23:27 schreef ToT het volgende:
Vind je het gek joh?Als je jarenlang helemaal gekleineerd en/of in elkaar geslagen bent door dezelfde groep lui, dan is het toch een heerlijke vorm van wraak dat je ze met zo'n trauma op zadelt? (Hoe ziek dat dat ook klinkt.)
Het lijkt een vorm van gerechtigheid: "Kijk eens waar jullie mij met jullie gedrag toe gedwonden hebben!"
Hiermee wil ik niet zeggen of het goed of fout is.
[Dit bericht is gewijzigd door ElisaB op 31-01-2004 09:44]
-[Dit bericht is gewijzigd door Stranger op 31-01-2004 01:30]
quote:- edit: same goes for you -
Op zaterdag 31 januari 2004 01:23 schreef Stranger het volgende:
- edit: doe eens ff normaal -
[Dit bericht is gewijzigd door ElisaB op 31-01-2004 09:45]
quote:iemand die zo diep in de put zit, kán alleen maar 1 ding zien, dat is het probleem, daarom ziet hij dus ook geen uitweg, hoort hij niet wat anderen zeggen, ziet hij niet wat anderen zien en denkt hij dat er geen andere oplossing is.
Op vrijdag 30 januari 2004 20:54 schreef RetepV het volgende:[..]
Maar je zegt het verkeerd. Die mensen zien WEL een uitweg, namelijk zelfmoord. En voor die uitweg kiezen ze dan. Mensen plegen zelfmoord voor zichzelf.
Wat ze tot de zelfmoord geleid heeft is een ander verhaal. Maar mensen bedenken zo veel redenen waarom ze zelfmoord zouden plegen. Maar de daad zelf is zo egoistisch als wat, ze doen het omdat ze het ZELF niet meer zien zitten, niet omdat iemand de hele tijd tegen ze loopt te zeggen 'vermoord jezelf, vermoord jezelf...'. Dan zou het trouwens gewoon moord zijn.
dat jij dat niet kunt begrijpen, betekent niet dat zij egoistisch zijn, maar dat jij jezelf gelukkig mag prijzen nog nooit zo depressief geweest te zijn.
egoïsme impliceert in zekere zin berekendheid, bewust zijn van en daar is bij mensen die zo diep in de put zitten geen sprake van meer, allang niet meer.
En wat mijn eigen uitspraak betreft; dat sluit eigenlijk aan op wat Milagro zegt. Het is niet zo dat iemand het allemaal plant en alles in detail uitdenkt enzo. Het is pure emotie. Dat overheerst alles. En om dan nog zo negatief over die mensen te doen van dat het mietjes zijn of dat ze zwak en laf zijn.....dat vind ik zelf dus persoonlijk zwak en laf.
quote:Wat moeten die mensen dan,blijven leven voor de nabestaanden?
Op vrijdag 30 januari 2004 20:16 schreef Cruoninga het volgende:
Vervolg van deel 1 (ja echt)Hellmond> Die lompe uitspraak zegt in principe niets over zelfmoord. Ik plaats het in die context. Dan zou je dus vinden dat ik me moet schamen, dat kan natuurlijk.
Verder geloof ik best dat er mensen zijn die echt geen uitweg meer zien. Maar ik blijf het egoistisch vinden wat je je nabestaanden aan doet.
Geen zin meer hebben in je eigen leven,maar blijven leven voor anderen
quote:Ik ben het in het geheel niet met jou eens, maar vooruit; dat moet kunnen. Maar met bovenstaande ga je wat mij betreft écht te ver. Je weet compleet niet waarover je lult.
Op vrijdag 30 januari 2004 20:55 schreef RetepV het volgende:
Het trauma is vaak zelfs waar de zelfmoordenaar op hoopt.
- De groep die het egoïstisch vindt van de zelfmoordenaar
- De groep die het egoïstisch vindt van de omgeving om te verwachten dat het 'slachtoffer' blijft leven ondanks alle problemen
Ik behoorde altijd tot de laatste groep, vond ik. Maar misschien hebben beide groepen wel een kern van waarheid. Als iemand zo ver heen is at diegene zelfmoord nog als enige oplossing ziet, is er vaak natuurlijk een enorme kloof tussen diegene en zijn/haar omgeving. De omgeving weet vaak niet dat die persoon zich zó ontzettend klote voelt, en zelfmoord overweegt. En degene die zelfmoord overweegt merkt dus van niemand dat die zich zorgen maakt, dus die denkt dat niemand het kan schelen. Ze handelen dus eigenlijk los van elkaar. De omgeving denkt "Als ik het had geweten, dan had ik kunnen helpen. Waarom laat je ons achter met verdriet?" En de zelfmoordenaar denkt, "Niemand geeft om mij, op deze manier wil/kan ik niet leven." Beide partijen denken eigenlijk alleen aan zichzelf. Maar is dat dan zo slecht? Het is onnatuurlijk om niet te willen leven, en het is niet niks als je jezelf van je leven beroofd. Niet gek dus eigenlijk, dat de omgeving zo geschokt reageert. Maar is het niet ook een beetje onredelijk te verwachten dat iemand blijft leven, alleen voor de omgeving, terwijl deze persoon diep diep diep ongelukkig is? Als je het vanuit dat punt bekijkt, vind ik het ook wel te begrijpen.
De stelling dat als iemand zelfmoord pleegt en het mislukt alleen een poging is om aandacht te trekken, slaat mijn insziens nergens op. Waarom zou een poging niet kunnen mislukken? Omdat als je echt dood wilt, je er wel voor zorgt dat het goed gaat? Misschien dachten die mensen dat ook wel, dat ze het echt goed zouden doen. Kan toch fout gaan...
En wat als het is om aandacht te trekken. Is het zo fout dat als je je zo naar de klote voelt, je aandacht wilt hebben? Dat je wilt laten zien "Kijk dan hoe kut het met me gaat!" ? Het gaat natuurlijk om de manier waarop. Waarom vraagt iemand niet op een fatsoenlijke manier om hulp. Ik denk dat je dat dan niet meer kunt.
Owjah, ook zoiets. er wordt vaak geroepen dat degene die écht zelfmoord willen plegen, dat je die niet hoort. Die doen het gewoon opeens zonder aan te kondigen. En degenen die het aankondigen, dat die het niet écht willen, maar gewoon aandachttrekkers zijn. Ook pure onzin natuurlijk. Ooit wel eens bij stil gestaan is hoe lang de weg tot zelfmoord is? Je bedenkt niet op één dag "Hey, laat ik mezelf van kant maken." Daar doe je weken, maanden, jaren over. Het komt een keertje in je op, en je wuift het weer weg. Het gaat slechter met je, en je denkt er steeds vaker aan. Je gaat het serieus overwegen. En op een gegeven moment zie je geen andere uitweg meer. Maar tussen het moment dat je er voor het eerst aan denkt, en het moment vlak voordat je het daadwerkelijk doet, zit een lange weg. In het begin is het geen serieuze gedachte. Maar je gaat er in de loop der tijd steeds serieuzer over denken. De gedachte kan je ook beangstigen. Je ziet geen andere oplossing, maar ergens wil je helemaal niet dood. Is het dan zo raar om tegen iemand te zeggen dat je zelfmoord wilt plegen? Het is geen aankondiging. Je zegt het niet zodat ze er rekening mee kunnen houden en niet te erg zullen schrikken als je het gedaan hebt. Maar dat kan dus juist een roep voor hulp zijn. "Ik wil zelfmoord plegen, die gedachte overheerst in mijn hoofd, hou me alsjeblieft tegen!"
Nou jah, beetje lang verhaal geworden... Dit waren een beetje mijn herspenspinsels hierover op deze zaterdagmorgen.. :
quote:Op het moment dat je geen andere uitweg meer ziet dan zelfmoord, zie je alles natuurlijk niet meer zo realistisch. Ik denk dat er veel mensen zijn die denken dat ze hun okgeving alleen maar verdriet doen. En dat je gaat denken dat ze beter af zijn zonder jou. Dat is misschien niet zo, maar op zo'n moment zie je alles anders...
Op zaterdag 31 januari 2004 01:20 schreef Cruoninga het volgende:En de ouders van die persoon dan? Die worden op dat moment vergeten? Je doet de mensen waar je het meeste om geeft iets heel ergs aan.
Mensen die zelfmoord plegen: prima, moeten ze zelf weten, zolang ze maar zo min mogelijk mensen tot last zijn, dus niet van gebouwen afspringen of zichzelf voor een trein werpen. Als ze zo zelfmoord plegen vind ik dat de schade verhaald mag worden op die persoon of de familie die achter blijft.
Met zo min mogelijk mensen tot last zijn bedoel ik dus ook niet dat eindeloze gepraat erover, wat dat betreft heb ik ook het gevoel dat de mensen die er veel over praten, subtiele hints geven en het af en toe laten vallen gewoon ordinaire aandachttrekkers zijn. Optiefen met die mensen, geen aandacht geven, ze doen het toch niet of een 'poging' zodat ze weer lekker in de spotlights staan.
Iedereen spookt weleens door het hoofd met zelfmoord, maar waarom zou je anderen er mee lastig vallen, als je er dan toch mensen mee wil lastig vallen doe dat dan bij een psycholoog of iemand anders die weet hoe ie er mee moet omgaan en ga niet mensen er mee lastig vallen.
Nogmaals, normale zelfmoord moedig ik aan, moeten die mensen helemaal zelf weten, ja het klinkt misschien egoistisch maar het is jou leven.
Mensen die het niet durven/alleen aandacht willen trekken: Je doet het toch niet, leg je er bij neer, zeur niet, life sucks, ga lekker ergens anders het trauma lopen spelen en laat je desnoods opnemen, zodat normale mensen geen last van jullie hebben.
Kleine noot: er bestaan wel mensen die het vanuit een impuls doen. Denk maar aan die tienertjes die zelfmoord hebben gepleegd omdat Take That uit elkaar ging. Dat zijn uitzonderingen en hoewel ik best kan begrijpen dat hun hele wereld instort als hun favoriete band uit elkaar gaat, heb ik echt geen greintje respect voor die lui. Zo'n (geslaagde) zelfmoord is in mijn ogen dus ECHT aanstellerij!
Maar verder.....mensen die aan zelfmoord denken en er openlijk over praten....tja meestal blijft het gelukkig maar bij alleen er over praten en dat is maar goed ook. Zij komen teninste met hun gevoelens naar buiten. Dan weet je dat er wat aan de hand is en dat er wat aa ngedaan moet worden. Natuurlijk heb je in deze groep ook aandachtstrekkers; je kunt niet zeggen dat ze allemáál op een bepaalde manier in elkaar zitten, maar ik vind niet dat je ze meteen allemaal als aandachtstrekkers moet afschilderen. Veel van hen hebben echt serieuze problemen. Vaak is het ook niet het geval dat ze zeggen: "Hey, life sucks, ik ga er een eind aan maken!", maar dat ze zeggen: "Mijn leven heeft echt geen zin meer. Ik kan de pijn en verdriet niet meer aan. Waarom zou ik dan nog moeten blijven leven?" Klein nuanceverschil, maar het is o zo belangrijk.
Ik sluit het niet uit dat ik ooit zelfmoord pleeg. Maar vooralsnog stel ik het steeds uit: na mijn verjaardag, na de vakantie, na kerst, etc.
quote:O?
Op dinsdag 10 februari 2004 23:03 schreef PsychoBitch het volgende:
Dat verdriet slijt wel.
quote:Ik vind dit soort topics zo heeeeeeeeeeeeeeeerlijk, hè...stel je nou toch voor dat we dit soort posts zouden moeten missen.. zonde toch!?
Op dinsdag 10 februari 2004 23:03 schreef PsychoBitch het volgende:
Zelfmoord egoïstisch? Er is ook niemand die om mij geeft, en rekening met mij houdt. Waarom zou ik dan rekening met hen houden? Zij zijn verdrietig om mijn dood als ik zelfmoord pleeg, terwijl ze niet eens weten wie ik echt ben. En naar mijn mening zijn ze toch beter af zonder mij. Dat verdriet slijt wel. En in de tussentijd ben ik er niet meer om ze nóg meer verdriet te doen. Zoals ik nu doe...Ik sluit het niet uit dat ik ooit zelfmoord pleeg. Maar vooralsnog stel ik het steeds uit: na mijn verjaardag, na de vakantie, na kerst, etc.
quote:Hee Euma!
Op woensdag 11 februari 2004 00:20 schreef milagro het volgende:[..]
Ik vind dit soort topics zo heeeeeeeeeeeeeeeerlijk, hè...stel je nou toch voor dat we dit soort posts zouden moeten missen.. zonde toch!?
.quote:Reumaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa! het is Reuma!!!!
Op woensdag 11 februari 2004 00:57 schreef k_i_m het volgende:[..]
Hee Euma!
Reupa heb zich verhangen, geloof ik, t is zo stil inene...
effe checken toch maar..
quote:Tja, en de rest van de wereld denkt. Ach, ze kan beter zelfmoord plegen dan dat ze met een pistool naar school komt en haar medeleerlingen overhoop knalt, zoals die jongen in Duitsland een paar jaar geleden deed.
Op dinsdag 10 februari 2004 23:03 schreef PsychoBitch het volgende:
Zelfmoord egoïstisch? Er is ook niemand die om mij geeft, en rekening met mij houdt. Waarom zou ik dan rekening met hen houden? Zij zijn verdrietig om mijn dood als ik zelfmoord pleeg, terwijl ze niet eens weten wie ik echt ben. En naar mijn mening zijn ze toch beter af zonder mij. Dat verdriet slijt wel. En in de tussentijd ben ik er niet meer om ze nóg meer verdriet te doen. Zoals ik nu doe...Ik sluit het niet uit dat ik ooit zelfmoord pleeg. Maar vooralsnog stel ik het steeds uit: na mijn verjaardag, na de vakantie, na kerst, etc.
Sterkte.
quote:daar kan ik geen oordeel over geven.
Op zaterdag 31 januari 2004 09:42 schreef HeaRt_woRm het volgende:[..]
Wat moeten die mensen dan,blijven leven voor de nabestaanden?
Geen zin meer hebben in je eigen leven,maar blijven leven voor anderen
eigenlijk wel ,
je leeft niet alleen voor jezelf.
hier zijn we al meer dan eens op een crematie geweest, van jonge mensen die zich van hun leven beroofden.
mijn hart breekt als ik dan mijn zoons en vrienden en vriendinnen zie zitten.
eerlijk gezegt ben ik daar bozer om, als dat die laffaard die in de kist ligt t niet meer aankan, en dan die ouders!
wel eens mee gepraat?
die kunnen er echt niks aan doen.,
je kunt nu eenmaal niet t leven beheersen van je kind, t gaat zaijn eigen gang, en ik respecteer dat, wel onder toezicht, maar sommige kinderen kun je niet meer volgen.
zo moeilijk onderwerp
Goed, het is natuurlijk echt vreselijk dat ze hun ouders en vrienden enzo dit hebben aangedaan. Wat dat betreft heb je wel gelijk dat je niet alleen voor jezelf leeft, maar het is niet zo dat hij een lafaard is die het leven niet zomaar aan kan. Alsof het een zielig gevoelig watje is wat harder had moeten worden. Ook moet je hem/haar niet als een egoïstisch monster zien die alleen aan zijn/haar eigen problemen denkt en schijt heeft aan alles en iedereen. Het is echt niet zo van ikke ikke ikke en de rest kan stikken. Voor hen is het ook niet zo van: "Shit happens in this life, DEAL WITH IT!" Ik blijf er bij dat het een uiterste wanhoopsdaad is om van de pijn en ellende af te komen.
Het BLIJFT natuurlijk betreurenswaardig dat de ouders dat verdriet krijgen en NEE: dat verdriet slijt echt niet! Ze blijven met talloze vragen en met zelfverwijt achter van dat ze het niet door hadden dat het ZO erg was en dat soort dingen. Elke dag zullen ze hem/haar missen en mensen die NU denken dat zij hun ouders nu meer verdriet aandoen door te leven dan met hun dood, leven niet echt in de realiteit. Het kan inderdaad echt zo lijken, ik ken meer mensen die zo denken, maar geloof me; dat is echt niet zo. Ouders kunnen soms heel verkeerd overkomen op je, ze kunnen verkeerde dingen zeggen en doen, maar diep (soms HEEL diep) van binnen houden ze echt wel van je.
Mensen moeten zich meer verdiepen in elkaar. Alle partijen.
Ten slotte: je leeft niet alleen voor jezelf.....deels mee eens. Je doet een ander natuurlijk enorm veel verdriet als je je eigen leven neemt, maar buiten dat leef je wel voor jezelf. Als je continu aan anderen denkt en je aan hen aanpast, ga je er aan kapot. Je leeft voor jezelf, je moet zelf tevreden zien te worden met jezelf en de rest is allemaal minder belangrijk.
quote:*Mee eensch is.
Op vrijdag 30 januari 2004 20:49 schreef RetepV het volgende:Zelfmoord = dom en zelfmoord = egoistisch, dat zijn de enige conclusies die je kunt trekken.
quote:Kon jij er niet als een gek geworden stier op reageren,je valiumpje al gehad vandaag anders kan je er wel een paar van de bordies lenen.
Op woensdag 11 februari 2004 00:20 schreef milagro het volgende:[..]
Ik vind dit soort topics zo heeeeeeeeeeeeeeeerlijk, hè...stel je nou toch voor dat we dit soort posts zouden moeten missen.. zonde toch!?
quote:[offtopic]
Op zaterdag 31 januari 2004 01:13 schreef testbeeld het volgende:[..]
Hier ben ik het apsoluut NIET mee eens!
Mensen die echt zm willen plegen(zm= zelfmoord) denken vaak niet aan nabestaande.het enige wat telt op dat moment is dat ze dood willen om welke reden dan ook.In sommige gevallen laten ze wel een brief of een kaartje achter voor de nabestaande of voor een trein conducteur.....
Maar dat iemand hoopt dat de na bestaande er een trauma aan over houden...
Waarom kort je zelfmoord af tot zm om het vervolgens nergens meer te gebruiken in je reply?
[ontopic]
Ik heb geen greintje respect voor mensen die zelfmoord plegen. Hoe groot de shit ook is waar je inzit, zelfmoord is NIET de oplossing
Ouderen zijn nl vaak bang voor aftakeling en kiezen voor een gewelddadig einde.
nog een linkje : http://www.nvve.nl/
Als zelfmoord het allerlaatste redmiddel is, als je alles hebt geprobeerd, als er echt geen mogelijkheden zijn, pas dan neem je een weloverwogen beslissing over iets belangrijks als je eigen leven. En dat van de mensen om je heen.
Verder denk ik dat met name elke puber wel eens aan zelfmoord denkt of gedacht heeft. Dat is gewoon een fase waarin je te weinig relativeert, er zijn vaak geen dwingende redenen tot zelfmoord als een geesteziekte of iets dergelijks. Jammer genoeg is het toch zo dat een aantal van die pubers onnodig in die periode het leven laten. De rest, die het niet doorzet, kijkt er namelijk achteraf vaak meewarig en lachend naar terug: "Wat een hysterische dramaqueen was ik toen eigenlijk".
Ik heb in mijn omgeving een moeder helemaal kapot zien gaan aan de zelfmoord van haar zoon en een dochter aan de zelfmoord van haar moeder (die ze zelf gevonden heeft). Ik weet dat je niet zomaar kan zeggen dat zelfmoord egoistisch is, maar ik denk dat deze zelfmoordenaars wel twee keer achter hun oren hadden gekrabt als ze zagen wat ze hebben achtergelaten. Ze dachten dat de wereld beter af was zonder ze, maar hij si alleen maar veel slechter geworden.
Verder moet je natuurlijk niet vergeten dat iemand die een echte geesteziekte als schyzofrenie oid heeft op sommige momenten niet meer helemaal toerekeningsvatbaar zijn: als de ziekte hen in haar greep heeft kunnen er rare dingen gebeuren.
quote:van de andere kant moet het probleem dan ook wel heel erg zijn, willen ze de mensen die ze achterlaten zoveel verdriet doen..........
Op woensdag 11 februari 2004 11:06 schreef Ripley het volgende:Ik heb in mijn omgeving een moeder helemaal kapot zien gaan aan de zelfmoord van haar zoon en een dochter aan de zelfmoord van haar moeder (die ze zelf gevonden heeft). Ik weet dat je niet zomaar kan zeggen dat zelfmoord egoistisch is, maar ik denk dat deze zelfmoordenaars wel twee keer achter hun oren hadden gekrabt als ze zagen wat ze hebben achtergelaten. Ze dachten dat de wereld beter af was zonder ze, maar hij si alleen maar veel slechter geworden.
(aangenomen dat ze enigzins helder kunnen denken)
quote:Inderdaad, er word te snel geroepen dat het egoistisch is.
Op woensdag 11 februari 2004 12:59 schreef Bat266 het volgende:
Ik heb zelf ooit overwogen om elfmoord te plegen. Heb t nooit gedaan omdat ik er op tijd over begon te praten met goeie vrienden (mijn vrienden trokken de problemen uit me)die me hielpen. Daarna heb ik prof. hulp gezocht en gaat het nu een stuk betere. Maar ik kan me voorstellen dat als iemand geen vrienden heeft die egt kort bij hem/haar staan, uiteindelijk zm plegen. Dit blijft natuurlijk verschrikkelijk voor de omgeving van die mensen. Maar je moet niet per definitie de zelfmoordenaar beschuldigen van egoisme etc. Ik ben het dus met texelonia eens dat het voor beide partijen egoistisch is om geen rekening te houden met de ander(en)
Die mensen weten er gewoon geen bal van...
Of kijken te zwart-wit...
quote:dit is doemdenken.
Op dinsdag 10 februari 2004 23:03 schreef PsychoBitch het volgende:
Zelfmoord egoïstisch? Er is ook niemand die om mij geeft, en rekening met mij houdt. Waarom zou ik dan rekening met hen houden? Zij zijn verdrietig om mijn dood als ik zelfmoord pleeg, terwijl ze niet eens weten wie ik echt ben. En naar mijn mening zijn ze toch beter af zonder mij. Dat verdriet slijt wel. En in de tussentijd ben ik er niet meer om ze nóg meer verdriet te doen. Zoals ik nu doe...Ik sluit het niet uit dat ik ooit zelfmoord pleeg. Maar vooralsnog stel ik het steeds uit: na mijn verjaardag, na de vakantie, na kerst, etc.
geen uitweg vinden,
maar ook niet verder zoeken.
misschien of topic
meegemaakt, 21
speelt mooi weer, schulden, dikke auto, grote mond patser...
vader kan zijn schulden niet opbrengen...niet nogmaals
t geld dus
en hij verhangt zich....
zijn elftal, 14 -15 jaar?
hoe leg je dat uit?
nu, na een paar jaar later kun je dat dat wel , maar toen?
zeggen dat t een ....noem maar op is?
je laat mensen in hun waarde,
en bescherm je kinderen
best wel moeilijk
Toch blijft het zo dat slechts een enkeling echt helemaal alleen staat in deze wereld (er is misschien een grotere groep die dat enkel zo beleefd). Je daad zal hoogst waarschijnlijk gevolgen hebben die lang na zullen dreunen bij de mensen die in je directe omgeving staan. Jij maakt op een bepaald moment dat besluit en de rest zal er mee moeten leren leven. Zij hebben de keuze niet gehad die jij zelf wel maken kon.
Het is gewoon wel op z'n plaats je twee keer te bedenken voor je tot actie over gaat.
En ook als iemand zelfmoord wil plegen dat lukt diegene dat of hij/zij ligt in het ziekehuis.
Ik mag zeggen dat ik veel in mijn leven heb meegemaakt (net zoals zoveel anderen) en ook ik wel eens er aan gedacht heb en ook zelfs met een mes in mijn handen stond, maar ik bedacht me wel dat er mensen in mijn omgeving zijn die het niet zouden aankunnen als ik zo zou gaan.
Nu ben ik jaren verder en ben ik blij dat ik het nooit heb gedaan.
Maar ik denk niet dat je zelfmoord als iets lafs moet zien aangezien die mensen die echt zelfmoord willen plegen aan het eind van hun latijn zijn en echt het gevoel hebben dat er niemand voor hun is.
Op wat voor manier je ook zelfmoord pleegt, altijd zullen andere mensen er mee geconfronteerd worden, want er is altijd iemand die je vindt.
Het is zo raar dat sommige mensen geen inlevingsgevoel hebben en alleen maar hun eigen wereldje zien en denken dat alles te overwinnen is, maar niet iedereen is zo sterk en elk mens is anders.
ook al zo'n argeloze dooddoener.
Neem maar van mij aan ; een gevierd egoist ziet maar zelden kans zich te kunnen ontplooien tot een potentiele zelfmoordenaar, hoor.
Ik heb in mijn naaste omgeving helaas ook aan aantal schrijnende gevallen mogen meemaken, en ik kan je vertellen dat het bij die mensen juist een voortdurend gebrek aan zelfzucht was wat ze tot complete waanzin, en de uiteindelijke daad, heeft gedreven.
Na duizenden keren niet ook eens 'n keertje wel voor jezelf kunnen kiezen, maakt je daad echt geen egoistische. Ook al is het dan je laatste.
enkele cijfers van het cbs
quote:
Op vrijdag 30 januari 2004 20:31 schreef Infernal het volgende:[..]
Ik vind dat iemand het echt niet kan maken om andere even lekker mee te laten genieten als je het stomme idee krijgt om zelfmoord te plegen.
het is volgens mij niet de bedoeling van die mensen met zelfmoordneigingen dan wel pogingen doen om zelfmoord te plegen anderen mensen mee te laten genieten. Ik denk meer dat ze juist daar niet bij nadenken en meer denken in de trant van hoe kom ik zo snel mogelijk van mijn leven af.
ongeacht wat dat bij andere mensen kan doen in de directe/indirecte omgeving
quote:Je bent zelf verantwoordelijk voor wat je zelf doet...
Op maandag 16 februari 2004 16:36 schreef metalschaap het volgende:
Ik ben depressief. Ik heb zelfs wel eens een zelfmoordpoging gedaan. Als mensen zelfmoord plegen is het niet alleen de schuld van de mensen die zelfmoord plegen maar ook de omgeving van die mensen.
Maar ik ben het er wel mee eens dat de omgeving een zodanig slechte invloed op iemand kan hebben, dat het zeker mee kan spelen in de keuze om niet meer te willen leven.
En tuurlijk zijn er zat mensen die aandacht proberen te trekken, en daar moet je idd geen aandacht aan geven.Maar wat ik even wou zeggen: Zelfmoord is niet laf, en het heeft niks met trauma's bezorgen te maken...De enige mensen die schuldig zijn aan zelfmoord zijn de mensen die de persoon zo gekleineerd hebben, die hebben er voor gezorgd dat de wil er is.
quote:Als individu maak je natuurlijk zelf je keuze om zo iets te doen. Of in overweging te nemen. Daarvoor kun je de omgeving niet de schuld geven Of leg het eens nader uit.
Op maandag 16 februari 2004 16:36 schreef metalschaap het volgende:
Ik ben depressief. Ik heb zelfs wel eens een zelfmoordpoging gedaan. Als mensen zelfmoord plegen is het niet alleen de schuld van de mensen die zelfmoord plegen maar ook de omgeving van die mensen.
ja kei egoïstisch van die mensen he niet normaal!
Man die mensen die zoiets doen kunnen niet eens meer normaal denken. En als hun hele leven klote is moeten ze maar blijven liggen voor een stel mensen die het maar te egoïstisch vinden?
ik word er zo woedend van dat er zo simpel over word gedaan.. ze plegen ff zelfmoord. alsof het niets is.
Volgens mij weet de helft hier maar waar het over praat en ook een groot gedeelte weet niet eens wat er vooraf is gegaan!
Als je aan de grond zit moet je jezelf dit maar voorhouden, het kan niet erger, alleen nog maar beter gaan.
Volgens mij heeft iedereen weleens de gedachte gehad om zelfmoord te plegen gewoon op het laagste punt van je leven dat je met zo een gedachte speelde!
Moeilijk onderwerp maar ja.
quote:Een nicht van mij heeft het zo een keer heel lang uitgesteld het uit te maken met een vriendje, omdat hij dreigde zelfmoord te plegen als zij het uit zo maken. Weet niet hoe het is afgelopen eigenlijk...Op zondag 29 februari 2004 22:15 schreef stuff het volgende:
Een goede vriendin van mij heeft gisteravond haar vriend gedumpt, kreeg ik vanochtend een telefoontje dat diezelfde vriend zich gisterenavond heeft geprobeert dood te rijden. Nu heeft zij het idee dat het haar schuld haar is, En het valt haar niet uit te leggen dat ze er niks aan doen. Wat kan ik nu het beste doen in deze situatie?
Lastige situatie wel.
quote:Wat een klotesituatie... ik denk dat je het idee niet 1 2 3 uit haar hoofd kunt praten. Een luisterend oor en een schouder bieden is al heel belangrijk, misschien het meeste wat je op t moment kunt doen.Op zondag 29 februari 2004 22:15 schreef stuff het volgende:
Sterkte!!
quote:daar ben ik t niet mee eens,Op vrijdag 13 februari 2004 03:32 schreef De-oneven-2 het volgende:
Ja, "zelfmoord is egoistisch", <br>ook al zo'n argeloze dooddoener.<p>Neem maar van mij aan ; een gevierd egoist ziet maar zelden kans zich te kunnen ontplooien tot een potentiele zelfmoordenaar, hoor.<p>Ik heb in mijn naaste omgeving helaas ook aan aantal schrijnende gevallen mogen meemaken, en ik kan je vertellen dat het bij die mensen juist een voortdurend gebrek aan zelfzucht was wat ze tot complete waanzin, en de uiteindelijke daad, heeft gedreven.<p>Na duizenden keren niet ook eens 'n keertje wel voor jezelf kunnen kiezen, maakt je daad echt geen egoistische. Ook al is het dan je laatste.
ok
t kan zijjn dat je echt geestziek bent, dan bedoel ik niet overwerkt of stress, dat kantot ook over je oren uitwassen,
maar ik denk dat er wel verschil tussen is.
"tijdelijke crisis"is optelossen, maar in deze harde wereld kun je soms niet anders,
eenzaamheid geeft dan de doorslag, dat begrijp ik wel,
maar...anderen mensen worden er toch mee opgezadeld.
ook valt t op hoe druk t is in de kerk of bij de crematie, tot buiten toe!
als ik er dan zit, en mijn zoons, en vrienden, en we komen thuis, dan hebben we t er over,
kon niemand dit aan zien komen, schieten we te kort?
hadden we t kunnen voorkomen,?
en dan zef ik iedere keer tegen ze,
je kunt niet in iemands hoofd kijken, of hun leven regeren, als je ziet dat t niet goed gaat
maar wat wij meehebben gemaakt, in ieder geval apart, hadden we t niet aanzienkomen, bij lange niet.
zelf denk ik dat dat die gevallen zijn die geen aandacht vragen en t de eerste keer wel lukt.
Ik weet echt zeker dat er miljoenen mensen zijn geweest die zelfmoord hebben gepleegd terwijl ze zich minder kut voelden dan ik nu.
Vorig jaar bijvoorbeeld dat meisje dat zelfmoord pleegde omdat ze een CD niet kreeg die ze wou.. ff een extreem voorbeeld
Ikzelf vind zelfmoord laf en egoistisch.
Laatste 2 jaar is mn leven niet echt waard geweest om te leven.. maar de 2 jaar daarvoor wel ( en de 6 jaar daarvoor weer niet) en ik weet zeker dat ik er wel weer bovenop kom dus gewoon volhouden en leven is nou eenmaal vol ups en downs en voor de ene persoon nou eenmaal meer downs dan ups maar de ups zijn het wel waard en als je dood bent heb je helemaal niets en enige wat je doet is de mensen om je heen weer een down bezorgen.
Wie zouden dat wel niet moeten wezen? Als die mensen er waren en/of om je gaven, dan kwam het niet zo ver hoor.
Overigens bestaat wel het gevaar dat die omgeving alsnog niet begrijpt hoe of wat en gewoon doorgaat met oppervlakkig leven.
Zoals ToT al zei, het is noodzakelijk dat beide partijen nader tot elkaar zien te komen.
Trouwens, een zijpad inslaand, wat nu als je eigen moeder te kennen geeft het leven niet te zien zitten en je zelf ook het leven niet ziet zitten? Dan is het voor beide partijen toch geen ramp om "het" te doen?
Zelfmoord blijft altijd een twee strijd... voor de omstanders altijd!:
aan de ene kant de pijn en verdriet van het gemis en aan de andere kant de rust voor degene die het heeft gedaan. Iemand doet het niet voor niks!
Purple_Rose, hee da's klote joh. Hoe dat zo? Ook het gevoel dat iedereen op je neerkijkt en dat je minderwaardig bent enzo? Dat is iets wat veel mensen hebben.
Dat zelfmoord plegen omdat iemand een CD niet krijgt of zo, tja dat soort dingen hoor je wel vaker, dat vind ik dus wel te belachelijk voor woorden. Of, zoals ik al zei, dat je favoriete band uit elkaar gaat zoals toen met Take That.
quote:ik PROBEER trots te zijn op de jaren waarin ik nog leef.Op maandag 1 maart 2004 01:53 schreef purple_rose het volgende:
Ik ben depressief, en loop ook vaak met de gedachte van zelfmoord in mijn hoofd. Ik heb vaak het gevoel dat ik hier wel klaar ben, ik ben bang dat mijn leven er nog slechter uit gaat zien etc...volgens mij zijn dat ook motieven van mensen die zelfmoord plegen. Zoals ik ooit zei tegen een pscyh: Ik ben niet bang om dood te gaan ik ben bang om te blijven leven. Wat misschien een beetje overdreven is maar af en toe voel ik me zo. Maar er word veel gezegd dat zelfmoord laf zou zijn, juist niet, ik vind mezelf laf, ik zeg wel telkens ik doe het etc...maar ik doe het toch niet, omdat ik het niet durf. Dat vind ik laf, van mezelf. En men zegt dat zelfmoord egoistisch zou zijn, omdat je andere achterlaat die om je geven, maar dan denk ik weer je moet zelf maar een rotleven lijden zolang andere er maar van kunnen meegenieten. Ik vind het een beetje raar om te zeggen dat zelfmoord egoistisch zou zijn. Maar toch, als ik over zelfmoord nadenk dan is 1 van de dingen die me tegen houd mijn zusjes en vriendinnen, maar soms denk ik ook dat het beter voor hen is omdat ik hun leven alleen maar vergal. Maar ik hoop, op dit moment, dat er altijd wel iets dat me tegenhoud, en dat geld voor iedereen.
Mijn buurjongen heeft afgelopen week zelfmoord gepleegd omdat hij bang was dat hij in een psychose zijn vrouw en kind wat mocht aandoen.
Da's echt klote zeg!
[ Bericht 94% gewijzigd door zwaaibaai op 09-03-2004 13:09:15 ]
quote:Wooww gecondoleerd! Wat erg!Op maandag 8 maart 2004 12:14 schreef blablasjit het volgende:
[..]
ik PROBEER trots te zijn op de jaren waarin ik nog leef.
Mijn buurjongen heeft afgelopen week zelfmoord gepleegd omdat hij bang was dat hij in een psychose zijn vrouw en kind wat mocht aandoen.
quote:Precies... ben ik het helemaal mee eens. Ik heb het zo ook ervaren.Op maandag 8 maart 2004 01:11 schreef blablasjit het volgende:
zelfmoord kan voor verschillende redenen gepleegd worden... om anderen te beschermen... om anderen geen verdriet meer aan te doen...
Zelfmoord blijft altijd een twee strijd... voor de omstanders altijd!:
aan de ene kant de pijn en verdriet van het gemis en aan de andere kant de rust voor degene die het heeft gedaan. Iemand doet het niet voor niks!
In het begin kon ik het niet geloven en liep 100 keer op de trappen heen en weer helemaal in paniek en wist abbbbbbbsoluut niet wat ik moest doen.
Uiteindelijk ben ik huilend en bibberend op de bank komen te zitten.
En toen moest ik mijn vriend, zijn beste vriend, het ook nog eens gaan vertellen.
Hij was wsl op zn werk en ik dacht ff naar zn pa te bellen... dan kon zijn vader het hem vertellen.
Alleen was hij dus nog niet op zijn werk... en nam hij zelf op.
Ik was zo erg in tranen dat ik amper kon praten, kon er moeilijk omheen lullen om het hem later in het echt te vertellen... want hij merkte natuurlijk dat er iets ergs was.
Daarom heb ik het toen aan de telefoon gezegd.... heel zijn leven verwoest....
Het voelde echt als mijn fout... ik had nooit die taak op me mogen nemen om het hem te vertellen.
Hij werd helemaal depressief en ik daardoor ook... alles werd me teveel, ik steunde hem en deed echt álles voor hem en ben er zelf aan ten onder gegaan.
We kregen steeds meer ruzies en daardoor is heel onze relatie op de klippen gelopen.
Hij was me niet eens dankbaar, hij stootte me af.
Een hele tijd geleden vertelde hij me dat hij me heel dankbaar was, dat hij zonder mij er ook misschien wel niet meer was geweest. Dat was wel ontroerend...
Maar ja, volgens mij propt hij het nog steeds weg, gesloten, en doet hij zich anders voor... of hij ooit nog écht zal herstellen tot de jongen die hij voorheen was... maybe, ik denk het niet.
Ik vond soms dat mijn vriend erg egoistisch dacht... hij wilde dat zijn beste vriend terugkwam en hij het nooit gedaan had. Hij zei dan dat hij zo'n pijn had, maar blijkbaar had zijn beste vriend het zo erg dat het ondragelijk was.
In het begin was ik geshockeerd en heb ik heel lang niks maar dan ook niks uitgevoerd... ben over het leven na gaan denken en werd zelf depressief, maar uiteindelijk was ik opgelucht.
Hij scheen het er écht áltijd over te hebben.. dus ik was blij dat hij zijn plekje eindelijk gevonden had.
Ik heb zo wel een kostbaar jaar van mijn leven verkwist... door de ellende van mijn vriend en mezelf, maar hoe dan ook ben ik er altijd nog veel sterker uitgekomen.
quote:Op vrijdag 30 januari 2004 20:16 schreef Cruoninga het volgende:
Maar ik blijf het egoistisch vinden wat je je nabestaanden aan doet.
quote:Ja óf niet! In het geval van die jongen die ik kende... hij had ZO super veel vrienden en dan ook échte vrienden. Iedereen probeerde hem steeds weer moed in te praten, dat hij ons zo dierbaar was en het vast wel met hem goed kwam. Misschien is dat in jou geval zo, maar niet in alle gevallen. Zoals jij het zegt ga ik me weer ontiegelijk schuldig voelen dat ik een week voor zijn dood nog probeerde hem over te halen om het niet te doen... en hij het uiteindelijk wel deed. Het is mijn schuld niet....Op maandag 16 februari 2004 16:36 schreef metalschaap het volgende:
Ik ben depressief. Ik heb zelfs wel eens een zelfmoordpoging gedaan. Als mensen zelfmoord plegen is het niet alleen de schuld van de mensen die zelfmoord plegen maar ook de omgeving van die mensen.
quote:Is het ook... maar in het einde ben je toch alleen... als het voor jou zo ondragelijk is om door te gaan, waarom zou je dan blijven leven om je familie en vrienden tevreden te houden?Op dinsdag 9 maart 2004 13:13 schreef CherrymoonTraxx het volgende:
[..]
Zo werkt het niet. Dat kan niet.
Het is moeilijk, maar als je écht zo erg in de put zit en alles zo ondragelijk is... dan kan je, je van het feit afzetten dat iedereen van je houdt en je hun pijn doet.
Je weet het, maar je kiest voor jezelf.
Misschien kom je op een gegeven moment iemand tegen die jou WEL respecteert.
Misschien kom je iemand tegen op wie je verliefd wordt die de liefde WEL beantwooodt.
Misschien leer je mensen kennen die jou je zelfvertrouwen en eigenwaarde helpen terug te vinden.
Misschien vind je de moed om de situatie waar je in zit te veranderen (bijvoorbeeld op kamers gaan als je thuis in een vreselijke situatie zit.) of word je dus eindelijk oud genoeg om op kamers te kunnen.
Misschien vind je een beetje innerlijke rust uit jezelf of met medicijnen of met spirituele zaken.
Elk klein beetje houvast om de daad uit te stellen is weer wat hoop tot een goede oplossing.
Er is bijna altijd wel een oplossing voor je problemen, ook al lijkt alles nu nog zo kut.
Denk alsjeblieft aan de pijn die je je naasten zult aandoen met de daad; jij zou toch ook niet willen dat zij jou die pijn aan zouden doen? De vertwijfeling van "Waarom?" en de zelfverwijt van dat zij het niet aan zagen komen of er niets aan gedaan hadden om het te voorkomen blijft een heel leven lang bij ze. Ook al denk je door hun huidige houiding en daden misschien dat ze niets om je geven.
quote:wat als je verkracht bent en niet met de schaamte kan leven. Dat als je iemand tegen komt en jouw per ongeluk ankijkt voor jouw over komt als schaamte... erge schaamte... Dat je last heb van psychoses en je een dierbaar iemand zonder dat je het zelf weet heb neergestoken... en bang bent dat je het ook kan aandoen bij je vrouw en kind...Op woensdag 10 maart 2004 08:34 schreef ToT het volgende:
Hmmm...de gedachte aan degenen die van jou houden kan ook een reden zijn dat je voorlopig maar tegen je zin in blijft leven. In die tijd kan er van alles gebeuren zodat die uitzichtloze situatie misschien alsnog verandert.
Misschien kom je op een gegeven moment iemand tegen die jou WEL respecteert.
Misschien kom je iemand tegen op wie je verliefd wordt die de liefde WEL beantwooodt.
Misschien leer je mensen kennen die jou je zelfvertrouwen en eigenwaarde helpen terug te vinden.
Misschien vind je de moed om de situatie waar je in zit te veranderen (bijvoorbeeld op kamers gaan als je thuis in een vreselijke situatie zit.) of word je dus eindelijk oud genoeg om op kamers te kunnen.
Misschien vind je een beetje innerlijke rust uit jezelf of met medicijnen of met spirituele zaken.
Elk klein beetje houvast om de daad uit te stellen is weer wat hoop tot een goede oplossing.
Er is bijna altijd wel een oplossing voor je problemen, ook al lijkt alles nu nog zo kut.
Denk alsjeblieft aan de pijn die je je naasten zult aandoen met de daad; jij zou toch ook niet willen dat zij jou die pijn aan zouden doen? De vertwijfeling van "Waarom?" en de zelfverwijt van dat zij het niet aan zagen komen of er niets aan gedaan hadden om het te voorkomen blijft een heel leven lang bij ze. Ook al denk je door hun huidige houiding en daden misschien dat ze niets om je geven.
En ik vind het niet laf als iemand zelfmoord pleegt maar wel erg jammer. Verdrietig... en kwaad.. maakt het je maar het is vaak wel begrijpelijk dat iemand niet meer wil lijden!
Blablasjit, wat jij omschrijft is inderdaad heel extreem, in zo'n geval is het verstandig dat zo iemand psychiatrische hulp krijgt. Ik dnek niet dat zo iemand er zomaar zelf uit zou komen. Kijk, ik begrijp heus wel dat zo iemand tot zo'n daad zou komen, maar ik vind het wel heel erg jammer. Er gaat een leven verloren, terwijl het met de juist hulp toch weer redelijk op het juiste spoor zou kunnen komen. En de nabestaanden moeten ook met de pijn leven.
Over de psychiatriche hulp; helaas zijn er veel mensen die dat totaal niet als een optie zien of die er totaal geen vertrouwen in hebben. En helaas is het ook zo dat mensen die dat WEL als een optie zien, vaak te maken hebben met idioot lange wachttijden, zelfs in noodgevallen. En dan is het logisch dat ze bang zijn dat er in de tussentijd van alles kan gebeuren. Moeilijke situatie dus, maar het is NIET uitzichtloos.
Maar voor de goede orde: ik zou iemand er ECHT niet om veroordelen als ze het zouden doen. Behalve als ze het doen omdat ze bijvoorbeeld hun zin niet krijgen of zo; ik hoorde laatst (of las ik het hier op FOK?) dat iemand zelfmoord had gepleegd omdat-ie een bepaalde CD niet kreeg van de ouders of zo. Dat is te belachelijjk voor woorden en dat vind ik dus echt onvergeeflijk! (Tenzij er natuurlijk meer achter zit....dat dit de druppel was. Maar dat betwijfel ik echt.) Normaal doen mensen het echt niet omdat ze een bad hair day hebben of zo. Er steekt veel en veel meer achter.
Er wordt zo vaak geroepen dat mensen die zelfmoord (willen) plegen niet genoeg hun best doen om 'beter' te worden. Misschien geldt dat inderdaad voor bepaalde mensen. Maar op een gegeven moment geloof je er gewoon niet meer in. En dan raak je ook die drang om ondanks alles in leven te blijven kwijt. Op een gegeven moment ga je ook niet meer proberen een andere oplossing te bedenken. Want wat heeft het voor zin...
Het is een proces wat je meemaakt. Het is niet zo dat je op een dag je teen stoot en denkt dat de hele wereld tegen je is en je dan maar beter zelfmoord kunt plegen. Het gaat geleidelijk aan, beetje bij beetje, stapje voor stapje.
quote:Feit dat bepaalde mensen zelfmoord plegen, terwijl ze weten welke na-bestaanden ze achterlaten, bevestigd enkel hoe rot ze zich wel niet moeten voelen...Op vrijdag 30 januari 2004 20:16 schreef Cruoninga het volgende:
Vervolg van deel 1 (ja echt)<p>Hellmond> Die lompe uitspraak zegt in principe niets over zelfmoord. Ik plaats het in die context. Dan zou je dus vinden dat ik me moet schamen, dat kan natuurlijk. <p>Verder geloof ik best dat er mensen zijn die echt geen uitweg meer zien. Maar ik blijf het egoistisch vinden wat je je nabestaanden aan doet.
Mijn ervaring is dat het vaak om mensen gaat, die juist te sociaal zijn ingesteld... ze willen het liefst het leed van de hele wereld op zich nemen, en bezwijken er vervolgens onder.
Vaak zijn het hele lieve, aardige mensen, die zichzelf weg-cijferen, en daardoor in een verdom-hoekje terrecht komen doordat anderen systematisch misbruik gaan maken van hun goedheid.
Iemand gaat niet zomaar ineens zelfmoord plegen, meestal is daar natuurlijk een hele geschiedenis aan vooraf gegaan. mensen die zeggen dat ze het ''laf'' vinden, praten als een kip zonder kop... kennelijk beschikken ze niet over het vermogen zich in te leven in anderen. als mij iets stoort, dan is het dat wel.
Maar over motieven dan: stel je hebt geen positieve motivaties meer, je verneukt alles wat je doet, dus om erger te voorkomen stap je eruit. Dat zou je zelfs kunnen zien als een positieve daad, vanuit het perspectief van de zelfmoordenaar.
quote:BOLLOCKS. Statistieken, My ass.Op vrijdag 19 maart 2004 23:26 schreef TheDon18 het volgende:
Ik persoonlijk ken een aantal mensen die in het verleden serieuze pogingen hebben ondernomen om zichzelf van het leven te beroven... ook ken ik mensen, waarvan de statistieken uitwijzen, dat de kans dat ze ooit zelfmoord zullen gaan plegen, in aanzienlijke mate aanwezig is.
Ik ken ook wel diegenen die een poging ondernamen maar net "op tijd" werden gevonden; Weer een mooie notch voor jouw statistiek.
Juist degenen waarvan je het niet wist/verwachtte werden dood teruggevonden, Dat waren ook altijd degenen die vooraf nooit gedreigd hadden met zelfmoord; Sterker: zij hadden bezworen dat nooit te doen.
Jouw statistieken, waar ze ook vandaan komen, kan je rechtststreeks door de plee trekken.
quote:De context doet mij eerder vermoeden dat er naar de erfelijkheid wordt verwezen,Op zaterdag 20 maart 2004 02:09 schreef sooty het volgende:
[..]
BOLLOCKS. Statistieken, My ass.
Ik ken ook wel diegenen die een poging ondernamen maar net "op tijd" werden gevonden; Weer een mooie notch voor jouw statistiek.
Juist degenen waarvan je het niet wist/verwachtte werden dood teruggevonden, Dat waren ook altijd degenen die vooraf nooit gedreigd hadden met zelfmoord; Sterker: zij hadden bezworen dat nooit te doen.
Jouw statistieken, waar ze ook vandaan komen, kan je rechtststreeks door de plee trekken.
. TheDon18: inderdaad, het zijn vaak lieve mensen die zichzelf helemaal wegcijferen. Dat kan ik helemaal be-amen.
Dat van die statistieken schoot mij ook een beetje in het verkeerde keelgat. Zo van: "Volgens wiskundige berekeningen op basis van enquetes en metingen en andere onderzoeken achten wij de kans 99,5% zeker dat deze persoon tussen nu en 5 jaar zelfmoord gaat plegen."
hier in de buurt van winterswijk (gelderland) heeft vorige week ook een jongen zelfmoord gepleegd, en een hele goeie vriendin van mij zat bij hem in de klas. nou ik kan je wel vertellen, het is gewoon bullshit als je zegt dat het nix met de mensen in de omgeving doet..of wat dan ook!..dat doet het degelijk wel!..en het is geen pretje..om te zien dat 1 van je beste vriendinnen..er zo mee zit!..
Als je niet aan de hoge verwachtingen van de maatschappij voldoet qua uiterlijk en kleding en meelopen met trends en je houding en dergelijke, dan ben je een loser. Ook als je te goed je best doet op school, of je hebt een beetje achterstand of je ouders hebben niet zoveel geld zodat je niet de nieuwste gadgets kunt kopen.....je bent meteen de lul.
En als je niet aan de hoge eisen van de maatschappij voldoet, word je down. Dat straal je uit, dus je kansen op een vriendin worden daardoor ook minder. Je ziet hoe fijn anderen het vinden om een vriendin te hebben en je hebt er zelf ook meer en meer behoefte aan; de liefde en acceptatie die je verder bij niemand vindt, omdat je in hun ogen maar een lulletje rozenwater bent. Je wordt wanhopiger en doet meer en meer je best om een vriendin te krijgen en daardoor stoot je de meiden juist meer en meer af, waardoor je weer wanhopiger en depressiever en eenzamer wordt.
Dit gebeurt zo ongelooflijk vaak he....
En mensen zeggen wel dat je eerst tevreden met jezelf moet zijn en dat je juist niet moet zoeken en dat er dan vanzelf wel een meisje komt, maar mensen die zo in de shit zitten, zien dat echt niet. Ze zien alleen de ellende waarin ze zitten. En dat is heel begrijpelijk!
quote:inderdaad, goed uitgelegd. Maar goed sommige mensen blijven het toch egoistisch vinden ookal hebben ze er geen fatsoenlijk argument voor..Op dinsdag 23 maart 2004 12:45 schreef Rickage het volgende:
dat is geheel Correct ToT!
Now life's really good! 
Dus geef de moed niet te snel op, mensen!
[ Bericht 1% gewijzigd door ToT op 23-03-2004 19:40:12 ]
De omgeving blijft vaak met een trauma en schuldgevoel achter. Heel akelig, niet te voorkomen. Zoals ook in een auto-ongeluk onschuldige mensen aangereden kunnen worden die daar ook een lichamelijk of psychisch trauma aan over kunnen houden.
Such is life.
Maar we kunnen er hier wel voor zorgen dat posters hier niet ongewild betrokken raken in persoonlijke drama's van anderen, waar ze niets mee te maken hebben, niets aan kunnen veranderen, maar wel zelf beschadigd door kunnen raken.
Daarom weren we hier de zelfmoordtopics.
quote:Je valt er andere mensen mee lastig, je zadelt mensen op met een trauma, je zadelt mensen op met schuldgevoelens etc...Op dinsdag 23 maart 2004 14:52 schreef hellmondunited het volgende:
[..]
inderdaad, goed uitgelegd. Maar goed sommige mensen blijven het toch egoistisch vinden ookal hebben ze er geen fatsoenlijk argument voor..
Zelfmoord enorm probleem
Ieder jaar maken ruim vijftienhonderd Nederlanders een einde aan hun leven, dik
driehonderd meer dan het jaarlijkse aantal verkeersdoden. Sterker nog, zelfmoord
is de nummer één doodsoorzaak onder mensen in de leeftijdscategorie 20 - 40 jaar.
Potjes met verkeersgeld mogen daarom best wat minder worden gevuld, ten voor-dele
van zelfmoordpreventie, zegt althans psycholoog en suïcidedeskundige Bram
Bakker. Deze week presenteert hij samen met Bram Hulzenbosch het boek ‘Loden
Last’. Over een enorm maatschappelijk probleem waar nooit over gesproken wordt.
Het is een ongeschreven regel die op praktisch alle krantenredacties geldt.Over zelfmoord wordt niet geschreven.Uit respect voor de nabestaanden voor wie het al moeilijk genoeg is.Bovendien wil je andere mensen natuurlijk niet op dezelfde gedachtes brengen. Tenzij je bijvoorbeeld Herman Brood heet of,zoals iemand ruim een jaar geleden in Haarlem,jezelf opknoopt voor de deur van het stadhuis.Anders geen letter.“Het zorgt er deels voor dat het probleem zo verborgen blijft.Als er ergens vier auto ’s op elkaar knallen en vijf mensen om het leven komen,zie je dat ’s avonds in het nieuws of lees je het morgen in de krant.Mensen hebben nu geen idee hoe vaak zelfdoding voorkomt ”,zegt ervaringsdeskundige Hulzenbosch.Toch zijn het er zoals in de inleiding al geschetst
behoorlijk wat.Gemiddeld ruim vier Nederlanders per dag zelfs. Soms al maanden van tevoren gepland,maar veel vaker een impulsieve reactie. Niet alleen op krantenredacties geldt een stilte rond het onderwerp.Ook op straat of achter de gordijnen thuis durven mensen er nauwelijks over te praten.Zo blijken bijvoorbeeld jongeren er ontzettend veel moeite mee te hebben om hun nieuwe vriendje of vriendinnetje te vertellen wat er binnen de familie is gebeurd.Deels uit schaamte,deels uit angst om voor malloot gezin te worden aangezien.Bram Hulzenbosch kent het taboe als geen ander.In 1999 sprong zijn vader van een balkon in het ziekenhuis waar hij op dat moment was opgenomen.Hulzenbosch senior was psychiatrisch patiënt en drankverslaafd en hoewel het contact met de familie daardoor slecht was,wilde zijn zoon de hele situatie rond de fatale sprong nauwgezet in kaart brengen.“Ik wilde exact weten wat er was gebeurd,hoe het zover had kunnen komen en welke rol de hulpverlening precies speelde ”, aldus Hulzenbosch die zijn bevindingen in een boek opschreef.Kort na de uitgave hiervan liep hij Bram Bakker tegen het lijf die zich al jaren eerder op het heikele onderwerp had gestort.Het tweetal besloot samen een nieuw boek te schrijven met de verhalen van nabestaanden,praktische informatie en de nodige suïcidecijfers.Om aandacht te vragen voor het thema en een houvast te bieden voor nabestaanden.Eind vorig jaar lanceerden de Depressie Stichting en de Ivonne van de Ven Stichting een landelijk actieplan om het aantal zelfmoorden in ons land drastisch omlaag te brengen.Belangrijk onderdeel hiervan is dat er meer maatschappelijke aandacht komt voor het probleem,maar dat is volgens de schrijvers van het boek niet voldoende.
Bakker is kort en duidelijk in zijn relaas over zelfmoordpreventie in Nederland.Die is dik onder de maat.Wat hem betreft mag er best wat minder geld naar verkeersveiligheid om het aantal zelfmoorden in ons land naar beneden te krijgen.“Natuurlijk is het goed dat de veiligheid in het verkeer aandacht krijgt,maar wat de overheid vergeet,is dat er jaarlijks meer mensen door zelfdoding omkomen. Dan maar een paar jaar wat minder verkeersdrempels aanleggen.”
Geld dat volgens collega-schrijver Hulzenbosch op diverse manieren moet worden besteed.“Zelfmoord is vaak een impuls van iemand en dat moet je dus zien te onderbreken. In Frankrijk heb je bijvoorbeeld op tal van plekken langs het spoor grote hekken.Dat zou hier ook kunnen.Ook denk ik bijvoorbeeld aan een soort wegenwacht. Als iemand een hulpinstantie belt
om te zeggen dat hij het niet meer ziet zitten,moet die meteen worden ingeschakeld.Daarnaast kunnen er financiële middelen naar hulpverleners die zo extra getraind worden om potentieel zelfdodingsgevaar snel te herkennen ”, aldus Hulzenbosch.
Dat preventie hard nodig is,blijkt wel uit het zelfmoordcijfer van ons land dat sinds 1970 fors gestegen is.
Voorlopig dieptepunt was 1985 toen ongeveer 1900 mensen er zelf een einde aan maakten.Precies in een tijd dat het economisch slecht ging in ons land en alhoewel het nooit onderzocht is,ligt het aantal zelfdodingen in tijden van laagconjunctuur wel degelijk hoger dan
wanneer het economisch voor de wind gaat.Voor een schokkende of nationaal traumatische gebeurtenis geldt juist het tegenovergestelde.Zo schoot het maandelijkse zelfmoordcijfer in Amerika keihard omlaag na de aanslagen op 11 september 2001.Er is dan meer saamhorigheid,zo verklaren deskundigen.Mensen voelen zich sterker onderdeel van de maatschappij en minder eenzaam of depressief.En juist dat laatste is voor veel slachtoffers van zelfdoding de belangrijk-
ste reden geweest.In de Tweede Wereldoorlog bijvoorbeeld,lag het aantal zelfmoorden ook opvallend laag.
Dan rest de vraag waarom relatief zoveel jonge mensen deze wanhoopsdaad plegen.In bijna één op de vijf sterfgevallen in de leeftijdsgroep 25-30 gaat het om zelfdoding.Volgens psycholoog Bakker is dat echter simpel te verklaren. “Depressiviteit is één van de belangrijkste oorzaken voor zelfmoord.De meeste vormen van psychische stoornissen duiken op tussen je 18e en 35e.Iemand van zestig die nog nooit depressief is geweest,zal dat ook niet zo snel meer worden.” Onderzoek naar de beweegredenen van deze patiënten wordt in ons land slechts op kleine schaal uitgevoerd.Onderzoek bij mensen die een mislukte poging achter de rug hebben,welteverstaan.Een cijfer dat maar liefst tien keer hoger uitvalt dan de hoeveelheid mensen die hun wanhoopsdaad wel zag slagen.“Daarom is extra onderzoek binnen deze groep zo belangrijk.Alleen zo brengen we de beweegredenen beter in kaart en kunnen we straks risicogroepen gaan aanwijzen die meer aandacht verdienen ”,aldus Bakker.Volgens de suïcidedeskundige weten hulpverleners vaak nauwelijks de kans op herhaling in te schatten.Een bepaald niet onbe langrijk element,want hier geldt: oefening baart kunst.Wie het eenmaal een keer geprobeerd heeft, ziet zijn of haar kans bij een twee de poging statistisch gezien met niet minder dan vijftig procent stijgen.Het is in medisch Nederland volgens Bram Hulzenbosch dan ook hard tijd voor een mentaliteitsomslag.“Nu denken ze nog veel te vaak dat het toch niet te voorkomen was.Kijk,dat moet je als hulpverlener dus niet eens willen zeggen.”Tekst: John van Schagen
ZELFDODING IN CIJFERS
- Gemiddeld vinden de meeste zelfdo-dingen
plaats op maandag (vijf).
Zaterdag is het minst populair (3,5)
- De meeste zelfmoorden gebeuren
door middel van verhanging (40 pro-cent).
Circa 10 procent kiest voor een
einde bij het spoor.
- Ruim de helft van de slachtoffers
kiest een plekje in of rond het eigen
huis.
- Ongeveer 80 procent van de men-sen
die zelfmoord pleegt, is in een
meer of mindere mate depressief
1500 mensen per jaar. Dat vind ik echt heel erg veel.....