Zelfmoord [deel 2]

De dood achtervolgt mijn geest. Vermomd als een bedelaar die geld nodig heeft.

Zo, HEEL goed gezegd, De-oneven-2!

http://statline.cbs.nl/StatWeb/start.asp?LA=nl&DM=SLNL&lp=Search/Search

enkele cijfers van het cbs

quote:

---

Op vrijdag 30 januari 2004 20:31 schreef Infernal het volgende:

[..]
Ik vind dat iemand het echt niet kan maken om andere even lekker mee te laten genieten als je het stomme idee krijgt om zelfmoord te plegen.

---

het is volgens mij niet de bedoeling van die mensen met zelfmoordneigingen dan wel pogingen doen om zelfmoord te plegen anderen mensen mee te laten genieten. Ik denk meer dat ze juist daar niet bij nadenken en meer denken in de trant van hoe kom ik zo snel mogelijk van mijn leven af.

ongeacht wat dat bij andere mensen kan doen in de directe/indirecte omgeving

Ik ben depressief. Ik heb zelfs wel eens een zelfmoordpoging gedaan. Als mensen zelfmoord plegen is het niet alleen de schuld van de mensen die zelfmoord plegen maar ook de omgeving van die mensen.

quote:

---

Op maandag 16 februari 2004 16:36 schreef metalschaap het volgende:
Ik ben depressief. Ik heb zelfs wel eens een zelfmoordpoging gedaan. Als mensen zelfmoord plegen is het niet alleen de schuld van de mensen die zelfmoord plegen maar ook de omgeving van die mensen.

---

Je bent zelf verantwoordelijk voor wat je zelf doet...
Maar ik ben het er wel mee eens dat de omgeving een zodanig slechte invloed op iemand kan hebben, dat het zeker mee kan spelen in de keuze om niet meer te willen leven.

Ik heb dus ff de topics hierover doorgelezen en ik kom een aantal flink trieste reacties tegen...Ten eerste: zelfmoord is niet laf, ik durf te wedden dat er zeer weinig mensen zijn die zichzelf van kant durven maken, je moet juist lef hebben om het te doen. Verder wil ik ff kwijt dat als je zelfmoord pleegt/wil plegen je geen rekening gaat houden met mensen die ook geen rekening met jou hebben gehouden. Ik spreek uit redelijke ervaring (neej ik heb het zelf nooit geprobeerd, maar heb er wel met veel mensen die het wilden over gepraat) dat mensen die het willen geen hulp zoeken omdat ze vinden dat ze het toch niet waard zijn, ze beschouwen zich vaak als een hoop lucht. Het enige wat ze kunnen is met goede vrienden er over praten. Alleen omdat ze vaak niemand meer vertrouwen durven ze dat ook niet. Mensen die echt aan zelfmoord denken willen maar 1 ding: dood. Dan houden ze geen rekening met anderen, enkel met diegenen waar ze op kunnen vertrouwen en echt van houden. Maar als je die niet hebt, waarom zou de je dan rekening houden met mensen die je toch niet kent en die toch geen moer om je geven. Het is misschien egoïstisch...maar de mensen die dat het hardste roepen weten dr gewoon geen zak vanaf. Trouwens, mensen met zo'n lage eigenwaarde dat ze dood willen vinden zichzelf alleen maar tot last voor andere mensen, ze denken dat ze de wereld er beter mee maken omdat ze de wereld toch maar tot last zijn. En nu kan je makkelijk lullen van dat zijn ze niet, maar als dat je maar vaak genoeg erin gemept is geloof je het vanzelf. Ze hebben vaak het gevoel dat men van hun af wil en daarom doen ze het.

En tuurlijk zijn er zat mensen die aandacht proberen te trekken, en daar moet je idd geen aandacht aan geven.Maar wat ik even wou zeggen: Zelfmoord is niet laf, en het heeft niks met trauma's bezorgen te maken...De enige mensen die schuldig zijn aan zelfmoord zijn de mensen die de persoon zo gekleineerd hebben, die hebben er voor gezorgd dat de wil er is.

quote:

---

Op maandag 16 februari 2004 16:36 schreef metalschaap het volgende:
Ik ben depressief. Ik heb zelfs wel eens een zelfmoordpoging gedaan. Als mensen zelfmoord plegen is het niet alleen de schuld van de mensen die zelfmoord plegen maar ook de omgeving van die mensen.

---

Als individu maak je natuurlijk zelf je keuze om zo iets te doen. Of in overweging te nemen. Daarvoor kun je de omgeving niet de schuld geven Of leg het eens nader uit.

hmm mm begint dat lichtzinnige gedoe hier nou weer..

ja kei egoïstisch van die mensen he niet normaal!
Man die mensen die zoiets doen kunnen niet eens meer normaal denken. En als hun hele leven klote is moeten ze maar blijven liggen voor een stel mensen die het maar te egoïstisch vinden?
ik word er zo woedend van dat er zo simpel over word gedaan.. ze plegen ff zelfmoord. alsof het niets is.

Volgens mij weet de helft hier maar waar het over praat en ook een groot gedeelte weet niet eens wat er vooraf is gegaan!

*schopje* voor Mute_Me

Een goede vriendin van mij heeft gisteravond haar vriend gedumpt, kreeg ik vanochtend een telefoontje dat diezelfde vriend zich gisterenavond heeft geprobeert dood te rijden. Nu heeft zij het idee dat het haar schuld haar is, En het valt haar niet uit te leggen dat ze er niks aan doen. Wat kan ik nu het beste doen in deze situatie?

bleh zelfmoord is voor mensen die bang zijn en weg willen lopen (mietjes) . Eruit stappen kan altijd nog maar of je terug kan is altijd nog maar de vraag
Als je aan de grond zit moet je jezelf dit maar voorhouden, het kan niet erger, alleen nog maar beter gaan.
Volgens mij heeft iedereen weleens de gedachte gehad om zelfmoord te plegen gewoon op het laagste punt van je leven dat je met zo een gedachte speelde!
Moeilijk onderwerp maar ja.

quote:

Op zondag 29 februari 2004 22:15 schreef stuff het volgende:
Een goede vriendin van mij heeft gisteravond haar vriend gedumpt, kreeg ik vanochtend een telefoontje dat diezelfde vriend zich gisterenavond heeft geprobeert dood te rijden. Nu heeft zij het idee dat het haar schuld haar is, En het valt haar niet uit te leggen dat ze er niks aan doen. Wat kan ik nu het beste doen in deze situatie?

Een nicht van mij heeft het zo een keer heel lang uitgesteld het uit te maken met een vriendje, omdat hij dreigde zelfmoord te plegen als zij het uit zo maken. Weet niet hoe het is afgelopen eigenlijk...

Lastige situatie wel.

quote:

Op zondag 29 februari 2004 22:15 schreef stuff het volgende:

Wat een klotesituatie... ik denk dat je het idee niet 1 2 3 uit haar hoofd kunt praten. Een luisterend oor en een schouder bieden is al heel belangrijk, misschien het meeste wat je op t moment kunt doen.
Sterkte!!

Ik ben depressief, en loop ook vaak met de gedachte van zelfmoord in mijn hoofd. Ik heb vaak het gevoel dat ik hier wel klaar ben, ik ben bang dat mijn leven er nog slechter uit gaat zien etc...volgens mij zijn dat ook motieven van mensen die zelfmoord plegen. Zoals ik ooit zei tegen een pscyh: Ik ben niet bang om dood te gaan ik ben bang om te blijven leven. Wat misschien een beetje overdreven is maar af en toe voel ik me zo. Maar er word veel gezegd dat zelfmoord laf zou zijn, juist niet, ik vind mezelf laf, ik zeg wel telkens ik doe het etc...maar ik doe het toch niet, omdat ik het niet durf. Dat vind ik laf, van mezelf. En men zegt dat zelfmoord egoistisch zou zijn, omdat je andere achterlaat die om je geven, maar dan denk ik weer je moet zelf maar een rotleven lijden zolang andere er maar van kunnen meegenieten. Ik vind het een beetje raar om te zeggen dat zelfmoord egoistisch zou zijn. Maar toch, als ik over zelfmoord nadenk dan is 1 van de dingen die me tegen houd mijn zusjes en vriendinnen, maar soms denk ik ook dat het beter voor hen is omdat ik hun leven alleen maar vergal. Maar ik hoop, op dit moment, dat er altijd wel iets dat me tegenhoud, en dat geld voor iedereen.

quote:

Op vrijdag 13 februari 2004 03:32 schreef De-oneven-2 het volgende:
Ja, "zelfmoord is egoistisch", <br>ook al zo'n argeloze dooddoener.<p>Neem maar van mij aan ; een gevierd egoist ziet maar zelden kans zich te kunnen ontplooien tot een potentiele zelfmoordenaar, hoor.<p>Ik heb in mijn naaste omgeving helaas ook aan aantal schrijnende gevallen mogen meemaken, en ik kan je vertellen dat het bij die mensen juist een voortdurend gebrek aan zelfzucht was wat ze tot complete waanzin, en de uiteindelijke daad, heeft gedreven.<p>Na duizenden keren niet ook eens 'n keertje wel voor jezelf kunnen kiezen, maakt je daad echt geen egoistische. Ook al is het dan je laatste.

daar ben ik t niet mee eens,
ok
t kan zijjn dat je echt geestziek bent, dan bedoel ik niet overwerkt of stress, dat kantot ook over je oren uitwassen,
maar ik denk dat er wel verschil tussen is.

"tijdelijke crisis"is optelossen, maar in deze harde wereld kun je soms niet anders,
eenzaamheid geeft dan de doorslag, dat begrijp ik wel,
maar...anderen mensen worden er toch mee opgezadeld.

ook valt t op hoe druk t is in de kerk of bij de crematie, tot buiten toe!
als ik er dan zit, en mijn zoons, en vrienden, en we komen thuis, dan hebben we t er over,
kon niemand dit aan zien komen, schieten we te kort?
hadden we t kunnen voorkomen,?
en dan zef ik iedere keer tegen ze,
je kunt niet in iemands hoofd kijken, of hun leven regeren, als je ziet dat t niet goed gaat

maar wat wij meehebben gemaakt, in ieder geval apart, hadden we t niet aanzienkomen, bij lange niet.
zelf denk ik dat dat die gevallen zijn die geen aandacht vragen en t de eerste keer wel lukt.

Drang naar zelfmoord verschilt per persoon denk ik

Ik weet echt zeker dat er miljoenen mensen zijn geweest die zelfmoord hebben gepleegd terwijl ze zich minder kut voelden dan ik nu.

Vorig jaar bijvoorbeeld dat meisje dat zelfmoord pleegde omdat ze een CD niet kreeg die ze wou.. ff een extreem voorbeeld

Ikzelf vind zelfmoord laf en egoistisch.

Laatste 2 jaar is mn leven niet echt waard geweest om te leven.. maar de 2 jaar daarvoor wel ( en de 6 jaar daarvoor weer niet) en ik weet zeker dat ik er wel weer bovenop kom dus gewoon volhouden en leven is nou eenmaal vol ups en downs en voor de ene persoon nou eenmaal meer downs dan ups maar de ups zijn het wel waard en als je dood bent heb je helemaal niets en enige wat je doet is de mensen om je heen weer een down bezorgen.

"De mensen om je heen"
Wie zouden dat wel niet moeten wezen? Als die mensen er waren en/of om je gaven, dan kwam het niet zo ver hoor.
Overigens bestaat wel het gevaar dat die omgeving alsnog niet begrijpt hoe of wat en gewoon doorgaat met oppervlakkig leven.
Zoals ToT al zei, het is noodzakelijk dat beide partijen nader tot elkaar zien te komen.

Trouwens, een zijpad inslaand, wat nu als je eigen moeder te kennen geeft het leven niet te zien zitten en je zelf ook het leven niet ziet zitten? Dan is het voor beide partijen toch geen ramp om "het" te doen?

zelfmoord kan voor verschillende redenen gepleegd worden... om anderen te beschermen... om anderen geen verdriet meer aan te doen...

Zelfmoord blijft altijd een twee strijd... voor de omstanders altijd!:

aan de ene kant de pijn en verdriet van het gemis en aan de andere kant de rust voor degene die het heeft gedaan. Iemand doet het niet voor niks!

Iemand chanteren met zelfmoord te plegen als de ander het uitmaakt is inderdaad erg laf en persoonlijk zou ik iemand die daarmee gechanteerd wordt HAAST adviseren om het meteen ter plekke uit te maken, ware het niet dat er altijd een (heel erg) klein risico zit dat diegene het toch gaat doen.

Purple_Rose, hee da's klote joh. Hoe dat zo? Ook het gevoel dat iedereen op je neerkijkt en dat je minderwaardig bent enzo? Dat is iets wat veel mensen hebben.

Dat zelfmoord plegen omdat iemand een CD niet krijgt of zo, tja dat soort dingen hoor je wel vaker, dat vind ik dus wel te belachelijk voor woorden. Of, zoals ik al zei, dat je favoriete band uit elkaar gaat zoals toen met Take That.

quote:

Op maandag 1 maart 2004 01:53 schreef purple_rose het volgende:
Ik ben depressief, en loop ook vaak met de gedachte van zelfmoord in mijn hoofd. Ik heb vaak het gevoel dat ik hier wel klaar ben, ik ben bang dat mijn leven er nog slechter uit gaat zien etc...volgens mij zijn dat ook motieven van mensen die zelfmoord plegen. Zoals ik ooit zei tegen een pscyh: Ik ben niet bang om dood te gaan ik ben bang om te blijven leven. Wat misschien een beetje overdreven is maar af en toe voel ik me zo. Maar er word veel gezegd dat zelfmoord laf zou zijn, juist niet, ik vind mezelf laf, ik zeg wel telkens ik doe het etc...maar ik doe het toch niet, omdat ik het niet durf. Dat vind ik laf, van mezelf. En men zegt dat zelfmoord egoistisch zou zijn, omdat je andere achterlaat die om je geven, maar dan denk ik weer je moet zelf maar een rotleven lijden zolang andere er maar van kunnen meegenieten. Ik vind het een beetje raar om te zeggen dat zelfmoord egoistisch zou zijn. Maar toch, als ik over zelfmoord nadenk dan is 1 van de dingen die me tegen houd mijn zusjes en vriendinnen, maar soms denk ik ook dat het beter voor hen is omdat ik hun leven alleen maar vergal. Maar ik hoop, op dit moment, dat er altijd wel iets dat me tegenhoud, en dat geld voor iedereen.

ik PROBEER trots te zijn op de jaren waarin ik nog leef.

Mijn buurjongen heeft afgelopen week zelfmoord gepleegd omdat hij bang was dat hij in een psychose zijn vrouw en kind wat mocht aandoen.

- Edit - Post is al aangepast.


Da's echt klote zeg!

Edit: beetje late reactie

[ Bericht 94% gewijzigd door zwaaibaai op 09-03-2004 13:09:15 ]

quote:

Op maandag 8 maart 2004 12:14 schreef blablasjit het volgende:

[..]

ik PROBEER trots te zijn op de jaren waarin ik nog leef.

Mijn buurjongen heeft afgelopen week zelfmoord gepleegd omdat hij bang was dat hij in een psychose zijn vrouw en kind wat mocht aandoen.

Wooww gecondoleerd! Wat erg!

quote:

Op maandag 8 maart 2004 01:11 schreef blablasjit het volgende:
zelfmoord kan voor verschillende redenen gepleegd worden... om anderen te beschermen... om anderen geen verdriet meer aan te doen...

Zelfmoord blijft altijd een twee strijd... voor de omstanders altijd!:

aan de ene kant de pijn en verdriet van het gemis en aan de andere kant de rust voor degene die het heeft gedaan. Iemand doet het niet voor niks!

Precies... ben ik het helemaal mee eens. Ik heb het zo ook ervaren.
In het begin kon ik het niet geloven en liep 100 keer op de trappen heen en weer helemaal in paniek en wist abbbbbbbsoluut niet wat ik moest doen.
Uiteindelijk ben ik huilend en bibberend op de bank komen te zitten.
En toen moest ik mijn vriend, zijn beste vriend, het ook nog eens gaan vertellen.
Hij was wsl op zn werk en ik dacht ff naar zn pa te bellen... dan kon zijn vader het hem vertellen.
Alleen was hij dus nog niet op zijn werk... en nam hij zelf op.
Ik was zo erg in tranen dat ik amper kon praten, kon er moeilijk omheen lullen om het hem later in het echt te vertellen... want hij merkte natuurlijk dat er iets ergs was.
Daarom heb ik het toen aan de telefoon gezegd.... heel zijn leven verwoest....
Het voelde echt als mijn fout... ik had nooit die taak op me mogen nemen om het hem te vertellen.
Hij werd helemaal depressief en ik daardoor ook... alles werd me teveel, ik steunde hem en deed echt álles voor hem en ben er zelf aan ten onder gegaan.
We kregen steeds meer ruzies en daardoor is heel onze relatie op de klippen gelopen.
Hij was me niet eens dankbaar, hij stootte me af.
Een hele tijd geleden vertelde hij me dat hij me heel dankbaar was, dat hij zonder mij er ook misschien wel niet meer was geweest. Dat was wel ontroerend...
Maar ja, volgens mij propt hij het nog steeds weg, gesloten, en doet hij zich anders voor... of hij ooit nog écht zal herstellen tot de jongen die hij voorheen was... maybe, ik denk het niet.
Ik vond soms dat mijn vriend erg egoistisch dacht... hij wilde dat zijn beste vriend terugkwam en hij het nooit gedaan had. Hij zei dan dat hij zo'n pijn had, maar blijkbaar had zijn beste vriend het zo erg dat het ondragelijk was.
In het begin was ik geshockeerd en heb ik heel lang niks maar dan ook niks uitgevoerd... ben over het leven na gaan denken en werd zelf depressief, maar uiteindelijk was ik opgelucht.
Hij scheen het er écht áltijd over te hebben.. dus ik was blij dat hij zijn plekje eindelijk gevonden had.
Ik heb zo wel een kostbaar jaar van mijn leven verkwist... door de ellende van mijn vriend en mezelf, maar hoe dan ook ben ik er altijd nog veel sterker uitgekomen.