quote:Ik ben het in het geheel niet met jou eens, maar vooruit; dat moet kunnen. Maar met bovenstaande ga je wat mij betreft écht te ver. Je weet compleet niet waarover je lult.
Op vrijdag 30 januari 2004 20:55 schreef RetepV het volgende:
Het trauma is vaak zelfs waar de zelfmoordenaar op hoopt.
- De groep die het egoïstisch vindt van de zelfmoordenaar
- De groep die het egoïstisch vindt van de omgeving om te verwachten dat het 'slachtoffer' blijft leven ondanks alle problemen
Ik behoorde altijd tot de laatste groep, vond ik. Maar misschien hebben beide groepen wel een kern van waarheid. Als iemand zo ver heen is at diegene zelfmoord nog als enige oplossing ziet, is er vaak natuurlijk een enorme kloof tussen diegene en zijn/haar omgeving. De omgeving weet vaak niet dat die persoon zich zó ontzettend klote voelt, en zelfmoord overweegt. En degene die zelfmoord overweegt merkt dus van niemand dat die zich zorgen maakt, dus die denkt dat niemand het kan schelen. Ze handelen dus eigenlijk los van elkaar. De omgeving denkt "Als ik het had geweten, dan had ik kunnen helpen. Waarom laat je ons achter met verdriet?" En de zelfmoordenaar denkt, "Niemand geeft om mij, op deze manier wil/kan ik niet leven." Beide partijen denken eigenlijk alleen aan zichzelf. Maar is dat dan zo slecht? Het is onnatuurlijk om niet te willen leven, en het is niet niks als je jezelf van je leven beroofd. Niet gek dus eigenlijk, dat de omgeving zo geschokt reageert. Maar is het niet ook een beetje onredelijk te verwachten dat iemand blijft leven, alleen voor de omgeving, terwijl deze persoon diep diep diep ongelukkig is? Als je het vanuit dat punt bekijkt, vind ik het ook wel te begrijpen.
De stelling dat als iemand zelfmoord pleegt en het mislukt alleen een poging is om aandacht te trekken, slaat mijn insziens nergens op. Waarom zou een poging niet kunnen mislukken? Omdat als je echt dood wilt, je er wel voor zorgt dat het goed gaat? Misschien dachten die mensen dat ook wel, dat ze het echt goed zouden doen. Kan toch fout gaan...
En wat als het is om aandacht te trekken. Is het zo fout dat als je je zo naar de klote voelt, je aandacht wilt hebben? Dat je wilt laten zien "Kijk dan hoe kut het met me gaat!" ? Het gaat natuurlijk om de manier waarop. Waarom vraagt iemand niet op een fatsoenlijke manier om hulp. Ik denk dat je dat dan niet meer kunt.
Owjah, ook zoiets. er wordt vaak geroepen dat degene die écht zelfmoord willen plegen, dat je die niet hoort. Die doen het gewoon opeens zonder aan te kondigen. En degenen die het aankondigen, dat die het niet écht willen, maar gewoon aandachttrekkers zijn. Ook pure onzin natuurlijk. Ooit wel eens bij stil gestaan is hoe lang de weg tot zelfmoord is? Je bedenkt niet op één dag "Hey, laat ik mezelf van kant maken." Daar doe je weken, maanden, jaren over. Het komt een keertje in je op, en je wuift het weer weg. Het gaat slechter met je, en je denkt er steeds vaker aan. Je gaat het serieus overwegen. En op een gegeven moment zie je geen andere uitweg meer. Maar tussen het moment dat je er voor het eerst aan denkt, en het moment vlak voordat je het daadwerkelijk doet, zit een lange weg. In het begin is het geen serieuze gedachte. Maar je gaat er in de loop der tijd steeds serieuzer over denken. De gedachte kan je ook beangstigen. Je ziet geen andere oplossing, maar ergens wil je helemaal niet dood. Is het dan zo raar om tegen iemand te zeggen dat je zelfmoord wilt plegen? Het is geen aankondiging. Je zegt het niet zodat ze er rekening mee kunnen houden en niet te erg zullen schrikken als je het gedaan hebt. Maar dat kan dus juist een roep voor hulp zijn. "Ik wil zelfmoord plegen, die gedachte overheerst in mijn hoofd, hou me alsjeblieft tegen!"
Nou jah, beetje lang verhaal geworden... Dit waren een beetje mijn herspenspinsels hierover op deze zaterdagmorgen.. :
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
quote:Op het moment dat je geen andere uitweg meer ziet dan zelfmoord, zie je alles natuurlijk niet meer zo realistisch. Ik denk dat er veel mensen zijn die denken dat ze hun okgeving alleen maar verdriet doen. En dat je gaat denken dat ze beter af zijn zonder jou. Dat is misschien niet zo, maar op zo'n moment zie je alles anders...
Op zaterdag 31 januari 2004 01:20 schreef Cruoninga het volgende:En de ouders van die persoon dan? Die worden op dat moment vergeten? Je doet de mensen waar je het meeste om geeft iets heel ergs aan.
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Mensen die zelfmoord plegen: prima, moeten ze zelf weten, zolang ze maar zo min mogelijk mensen tot last zijn, dus niet van gebouwen afspringen of zichzelf voor een trein werpen. Als ze zo zelfmoord plegen vind ik dat de schade verhaald mag worden op die persoon of de familie die achter blijft.
Met zo min mogelijk mensen tot last zijn bedoel ik dus ook niet dat eindeloze gepraat erover, wat dat betreft heb ik ook het gevoel dat de mensen die er veel over praten, subtiele hints geven en het af en toe laten vallen gewoon ordinaire aandachttrekkers zijn. Optiefen met die mensen, geen aandacht geven, ze doen het toch niet of een 'poging' zodat ze weer lekker in de spotlights staan.
Iedereen spookt weleens door het hoofd met zelfmoord, maar waarom zou je anderen er mee lastig vallen, als je er dan toch mensen mee wil lastig vallen doe dat dan bij een psycholoog of iemand anders die weet hoe ie er mee moet omgaan en ga niet mensen er mee lastig vallen.
Nogmaals, normale zelfmoord moedig ik aan, moeten die mensen helemaal zelf weten, ja het klinkt misschien egoistisch maar het is jou leven.
Mensen die het niet durven/alleen aandacht willen trekken: Je doet het toch niet, leg je er bij neer, zeur niet, life sucks, ga lekker ergens anders het trauma lopen spelen en laat je desnoods opnemen, zodat normale mensen geen last van jullie hebben.
Kleine noot: er bestaan wel mensen die het vanuit een impuls doen. Denk maar aan die tienertjes die zelfmoord hebben gepleegd omdat Take That uit elkaar ging. Dat zijn uitzonderingen en hoewel ik best kan begrijpen dat hun hele wereld instort als hun favoriete band uit elkaar gaat, heb ik echt geen greintje respect voor die lui. Zo'n (geslaagde) zelfmoord is in mijn ogen dus ECHT aanstellerij!
Maar verder.....mensen die aan zelfmoord denken en er openlijk over praten....tja meestal blijft het gelukkig maar bij alleen er over praten en dat is maar goed ook. Zij komen teninste met hun gevoelens naar buiten. Dan weet je dat er wat aan de hand is en dat er wat aa ngedaan moet worden. Natuurlijk heb je in deze groep ook aandachtstrekkers; je kunt niet zeggen dat ze allemáál op een bepaalde manier in elkaar zitten, maar ik vind niet dat je ze meteen allemaal als aandachtstrekkers moet afschilderen. Veel van hen hebben echt serieuze problemen. Vaak is het ook niet het geval dat ze zeggen: "Hey, life sucks, ik ga er een eind aan maken!", maar dat ze zeggen: "Mijn leven heeft echt geen zin meer. Ik kan de pijn en verdriet niet meer aan. Waarom zou ik dan nog moeten blijven leven?" Klein nuanceverschil, maar het is o zo belangrijk.
Ik sluit het niet uit dat ik ooit zelfmoord pleeg. Maar vooralsnog stel ik het steeds uit: na mijn verjaardag, na de vakantie, na kerst, etc.
quote:Ik vind dit soort topics zo heeeeeeeeeeeeeeeerlijk, hè...stel je nou toch voor dat we dit soort posts zouden moeten missen.. zonde toch!?
Op dinsdag 10 februari 2004 23:03 schreef PsychoBitch het volgende:
Zelfmoord egoïstisch? Er is ook niemand die om mij geeft, en rekening met mij houdt. Waarom zou ik dan rekening met hen houden? Zij zijn verdrietig om mijn dood als ik zelfmoord pleeg, terwijl ze niet eens weten wie ik echt ben. En naar mijn mening zijn ze toch beter af zonder mij. Dat verdriet slijt wel. En in de tussentijd ben ik er niet meer om ze nóg meer verdriet te doen. Zoals ik nu doe...Ik sluit het niet uit dat ik ooit zelfmoord pleeg. Maar vooralsnog stel ik het steeds uit: na mijn verjaardag, na de vakantie, na kerst, etc.
quote:Hee Euma!
Op woensdag 11 februari 2004 00:20 schreef milagro het volgende:[..]
Ik vind dit soort topics zo heeeeeeeeeeeeeeeerlijk, hè...stel je nou toch voor dat we dit soort posts zouden moeten missen.. zonde toch!?
.
Why do I smile
At people who I'd much rather kick in the eye ?
quote:Reumaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa! het is Reuma!!!!
Op woensdag 11 februari 2004 00:57 schreef k_i_m het volgende:[..]
Hee Euma!
Reupa heb zich verhangen, geloof ik, t is zo stil inene...
effe checken toch maar..
quote:Tja, en de rest van de wereld denkt. Ach, ze kan beter zelfmoord plegen dan dat ze met een pistool naar school komt en haar medeleerlingen overhoop knalt, zoals die jongen in Duitsland een paar jaar geleden deed.
Op dinsdag 10 februari 2004 23:03 schreef PsychoBitch het volgende:
Zelfmoord egoïstisch? Er is ook niemand die om mij geeft, en rekening met mij houdt. Waarom zou ik dan rekening met hen houden? Zij zijn verdrietig om mijn dood als ik zelfmoord pleeg, terwijl ze niet eens weten wie ik echt ben. En naar mijn mening zijn ze toch beter af zonder mij. Dat verdriet slijt wel. En in de tussentijd ben ik er niet meer om ze nóg meer verdriet te doen. Zoals ik nu doe...Ik sluit het niet uit dat ik ooit zelfmoord pleeg. Maar vooralsnog stel ik het steeds uit: na mijn verjaardag, na de vakantie, na kerst, etc.
Sterkte.
Maybe
but all this time I've tried to walk with dignity and pride
quote:daar kan ik geen oordeel over geven.
Op zaterdag 31 januari 2004 09:42 schreef HeaRt_woRm het volgende:[..]
Wat moeten die mensen dan,blijven leven voor de nabestaanden?
Geen zin meer hebben in je eigen leven,maar blijven leven voor anderen
eigenlijk wel ,
je leeft niet alleen voor jezelf.
hier zijn we al meer dan eens op een crematie geweest, van jonge mensen die zich van hun leven beroofden.
mijn hart breekt als ik dan mijn zoons en vrienden en vriendinnen zie zitten.
eerlijk gezegt ben ik daar bozer om, als dat die laffaard die in de kist ligt t niet meer aankan, en dan die ouders!
wel eens mee gepraat?
die kunnen er echt niks aan doen.,
je kunt nu eenmaal niet t leven beheersen van je kind, t gaat zaijn eigen gang, en ik respecteer dat, wel onder toezicht, maar sommige kinderen kun je niet meer volgen.
zo moeilijk onderwerp
Goed, het is natuurlijk echt vreselijk dat ze hun ouders en vrienden enzo dit hebben aangedaan. Wat dat betreft heb je wel gelijk dat je niet alleen voor jezelf leeft, maar het is niet zo dat hij een lafaard is die het leven niet zomaar aan kan. Alsof het een zielig gevoelig watje is wat harder had moeten worden. Ook moet je hem/haar niet als een egoïstisch monster zien die alleen aan zijn/haar eigen problemen denkt en schijt heeft aan alles en iedereen. Het is echt niet zo van ikke ikke ikke en de rest kan stikken. Voor hen is het ook niet zo van: "Shit happens in this life, DEAL WITH IT!" Ik blijf er bij dat het een uiterste wanhoopsdaad is om van de pijn en ellende af te komen.
Het BLIJFT natuurlijk betreurenswaardig dat de ouders dat verdriet krijgen en NEE: dat verdriet slijt echt niet! Ze blijven met talloze vragen en met zelfverwijt achter van dat ze het niet door hadden dat het ZO erg was en dat soort dingen. Elke dag zullen ze hem/haar missen en mensen die NU denken dat zij hun ouders nu meer verdriet aandoen door te leven dan met hun dood, leven niet echt in de realiteit. Het kan inderdaad echt zo lijken, ik ken meer mensen die zo denken, maar geloof me; dat is echt niet zo. Ouders kunnen soms heel verkeerd overkomen op je, ze kunnen verkeerde dingen zeggen en doen, maar diep (soms HEEL diep) van binnen houden ze echt wel van je.
Mensen moeten zich meer verdiepen in elkaar. Alle partijen.
Ten slotte: je leeft niet alleen voor jezelf.....deels mee eens. Je doet een ander natuurlijk enorm veel verdriet als je je eigen leven neemt, maar buiten dat leef je wel voor jezelf. Als je continu aan anderen denkt en je aan hen aanpast, ga je er aan kapot. Je leeft voor jezelf, je moet zelf tevreden zien te worden met jezelf en de rest is allemaal minder belangrijk.
quote:*Mee eensch is.
Op vrijdag 30 januari 2004 20:49 schreef RetepV het volgende:Zelfmoord = dom en zelfmoord = egoistisch, dat zijn de enige conclusies die je kunt trekken.
quote:Kon jij er niet als een gek geworden stier op reageren,je valiumpje al gehad vandaag anders kan je er wel een paar van de bordies lenen.
Op woensdag 11 februari 2004 00:20 schreef milagro het volgende:[..]
Ik vind dit soort topics zo heeeeeeeeeeeeeeeerlijk, hè...stel je nou toch voor dat we dit soort posts zouden moeten missen.. zonde toch!?
Ik niet!
quote:[offtopic]
Op zaterdag 31 januari 2004 01:13 schreef testbeeld het volgende:[..]
Hier ben ik het apsoluut NIET mee eens!
Mensen die echt zm willen plegen(zm= zelfmoord) denken vaak niet aan nabestaande.het enige wat telt op dat moment is dat ze dood willen om welke reden dan ook.In sommige gevallen laten ze wel een brief of een kaartje achter voor de nabestaande of voor een trein conducteur.....
Maar dat iemand hoopt dat de na bestaande er een trauma aan over houden...
apsoluut niet!!
Waarom kort je zelfmoord af tot zm om het vervolgens nergens meer te gebruiken in je reply?
[ontopic]
Ik heb geen greintje respect voor mensen die zelfmoord plegen. Hoe groot de shit ook is waar je inzit, zelfmoord is NIET de oplossing
vosss is de naam,
met dubbel s welteverstaan.
Ouderen zijn nl vaak bang voor aftakeling en kiezen voor een gewelddadig einde.
nog een linkje : http://www.nvve.nl/
Als zelfmoord het allerlaatste redmiddel is, als je alles hebt geprobeerd, als er echt geen mogelijkheden zijn, pas dan neem je een weloverwogen beslissing over iets belangrijks als je eigen leven. En dat van de mensen om je heen.
Verder denk ik dat met name elke puber wel eens aan zelfmoord denkt of gedacht heeft. Dat is gewoon een fase waarin je te weinig relativeert, er zijn vaak geen dwingende redenen tot zelfmoord als een geesteziekte of iets dergelijks. Jammer genoeg is het toch zo dat een aantal van die pubers onnodig in die periode het leven laten. De rest, die het niet doorzet, kijkt er namelijk achteraf vaak meewarig en lachend naar terug: "Wat een hysterische dramaqueen was ik toen eigenlijk".
Ik heb in mijn omgeving een moeder helemaal kapot zien gaan aan de zelfmoord van haar zoon en een dochter aan de zelfmoord van haar moeder (die ze zelf gevonden heeft). Ik weet dat je niet zomaar kan zeggen dat zelfmoord egoistisch is, maar ik denk dat deze zelfmoordenaars wel twee keer achter hun oren hadden gekrabt als ze zagen wat ze hebben achtergelaten. Ze dachten dat de wereld beter af was zonder ze, maar hij si alleen maar veel slechter geworden.
Verder moet je natuurlijk niet vergeten dat iemand die een echte geesteziekte als schyzofrenie oid heeft op sommige momenten niet meer helemaal toerekeningsvatbaar zijn: als de ziekte hen in haar greep heeft kunnen er rare dingen gebeuren.
quote:van de andere kant moet het probleem dan ook wel heel erg zijn, willen ze de mensen die ze achterlaten zoveel verdriet doen..........
Op woensdag 11 februari 2004 11:06 schreef Ripley het volgende:Ik heb in mijn omgeving een moeder helemaal kapot zien gaan aan de zelfmoord van haar zoon en een dochter aan de zelfmoord van haar moeder (die ze zelf gevonden heeft). Ik weet dat je niet zomaar kan zeggen dat zelfmoord egoistisch is, maar ik denk dat deze zelfmoordenaars wel twee keer achter hun oren hadden gekrabt als ze zagen wat ze hebben achtergelaten. Ze dachten dat de wereld beter af was zonder ze, maar hij si alleen maar veel slechter geworden.
(aangenomen dat ze enigzins helder kunnen denken)
Christine Bovee
quote:Inderdaad, er word te snel geroepen dat het egoistisch is.
Op woensdag 11 februari 2004 12:59 schreef Bat266 het volgende:
Ik heb zelf ooit overwogen om elfmoord te plegen. Heb t nooit gedaan omdat ik er op tijd over begon te praten met goeie vrienden (mijn vrienden trokken de problemen uit me)die me hielpen. Daarna heb ik prof. hulp gezocht en gaat het nu een stuk betere. Maar ik kan me voorstellen dat als iemand geen vrienden heeft die egt kort bij hem/haar staan, uiteindelijk zm plegen. Dit blijft natuurlijk verschrikkelijk voor de omgeving van die mensen. Maar je moet niet per definitie de zelfmoordenaar beschuldigen van egoisme etc. Ik ben het dus met texelonia eens dat het voor beide partijen egoistisch is om geen rekening te houden met de ander(en)
Die mensen weten er gewoon geen bal van...
Of kijken te zwart-wit...
quote:dit is doemdenken.
Op dinsdag 10 februari 2004 23:03 schreef PsychoBitch het volgende:
Zelfmoord egoïstisch? Er is ook niemand die om mij geeft, en rekening met mij houdt. Waarom zou ik dan rekening met hen houden? Zij zijn verdrietig om mijn dood als ik zelfmoord pleeg, terwijl ze niet eens weten wie ik echt ben. En naar mijn mening zijn ze toch beter af zonder mij. Dat verdriet slijt wel. En in de tussentijd ben ik er niet meer om ze nóg meer verdriet te doen. Zoals ik nu doe...Ik sluit het niet uit dat ik ooit zelfmoord pleeg. Maar vooralsnog stel ik het steeds uit: na mijn verjaardag, na de vakantie, na kerst, etc.
geen uitweg vinden,
maar ook niet verder zoeken.
misschien of topic
meegemaakt, 21
speelt mooi weer, schulden, dikke auto, grote mond patser...
vader kan zijn schulden niet opbrengen...niet nogmaals
t geld dus
en hij verhangt zich....
zijn elftal, 14 -15 jaar?
hoe leg je dat uit?
nu, na een paar jaar later kun je dat dat wel , maar toen?
zeggen dat t een ....noem maar op is?
je laat mensen in hun waarde,
en bescherm je kinderen
best wel moeilijk
Toch blijft het zo dat slechts een enkeling echt helemaal alleen staat in deze wereld (er is misschien een grotere groep die dat enkel zo beleefd). Je daad zal hoogst waarschijnlijk gevolgen hebben die lang na zullen dreunen bij de mensen die in je directe omgeving staan. Jij maakt op een bepaald moment dat besluit en de rest zal er mee moeten leren leven. Zij hebben de keuze niet gehad die jij zelf wel maken kon.
Het is gewoon wel op z'n plaats je twee keer te bedenken voor je tot actie over gaat.
En ook als iemand zelfmoord wil plegen dat lukt diegene dat of hij/zij ligt in het ziekehuis.
Ik mag zeggen dat ik veel in mijn leven heb meegemaakt (net zoals zoveel anderen) en ook ik wel eens er aan gedacht heb en ook zelfs met een mes in mijn handen stond, maar ik bedacht me wel dat er mensen in mijn omgeving zijn die het niet zouden aankunnen als ik zo zou gaan.
Nu ben ik jaren verder en ben ik blij dat ik het nooit heb gedaan.
Maar ik denk niet dat je zelfmoord als iets lafs moet zien aangezien die mensen die echt zelfmoord willen plegen aan het eind van hun latijn zijn en echt het gevoel hebben dat er niemand voor hun is.
Op wat voor manier je ook zelfmoord pleegt, altijd zullen andere mensen er mee geconfronteerd worden, want er is altijd iemand die je vindt.
Het is zo raar dat sommige mensen geen inlevingsgevoel hebben en alleen maar hun eigen wereldje zien en denken dat alles te overwinnen is, maar niet iedereen is zo sterk en elk mens is anders.
ook al zo'n argeloze dooddoener.
Neem maar van mij aan ; een gevierd egoist ziet maar zelden kans zich te kunnen ontplooien tot een potentiele zelfmoordenaar, hoor.
Ik heb in mijn naaste omgeving helaas ook aan aantal schrijnende gevallen mogen meemaken, en ik kan je vertellen dat het bij die mensen juist een voortdurend gebrek aan zelfzucht was wat ze tot complete waanzin, en de uiteindelijke daad, heeft gedreven.
Na duizenden keren niet ook eens 'n keertje wel voor jezelf kunnen kiezen, maakt je daad echt geen egoistische. Ook al is het dan je laatste.
|
|
