Ik heb mezelf gisteren groen en geel zitten ergeren aan het feit dat mensen in de topics over Guusje Woesthoff-Nederhorst zo respectloos reageerden op mensen die wél ontdaan waren. Meer dan eens werd er gezegd dat het je niet mag raken omdat je zo iemand persoonlijk niet gekend hebt. Mij raakte het wel! Dat heeft meerdere redenen, maar de belangrijkste is toch wel dat ik in mijn nabijheid een aantal mensen verloren ben de laatste tijd. Iedere keer als ik hoor dat iemand gestorven is doet dat me iets. Niet dat ik in een zware depressie schiet, maar ik schrik er wel van. Of ik die persoon nu ken of niet doet er dan niet toe, het gaat erom dat je jezelf bij dat soort berichten ineens weer realiseert hoe snel alles voorbij kan zijn.
Ik zag ook vaak de opmerking voorbij komen dat er over "tante Ans" ofzo toch ook geen topic geopend werd. Bij deze wil ik dus een Algemene In Memoriam starten. Schrijf hier over de mensen die je ontvallen zijn en die er voor jou wél toe doen. Ik hoop dat de baggeraars zich verre van dit topic zullen houden en zich een keer fatsoenlijk weten te gedragen.
Ik zal zelf de aftrap doen:
In Memoriam: Mijn vader 1940-2001
Zestig jaar mocht hij worden, mijn papa. Eind maart 2001 kreeg hij ineens "griep". Een week later belande hij in het ziekenhuis. Het bleek kanker te zijn. Na een week onderzoeken kregen we te horen dat hij al helemaal vol zat met de kanker en dat elke behandeling alleen nog levensrekkend zou zijn. Op een zonnige maandagochtend begin mei 2001 overleed hij. Hij was pas 6 weken ziek.
En daar sta je dan, 25 jaar oud en geen papa meer. Voor mij een zeer moeilijke periode. Ik ben inmiddels getrouwd en mijn man heeft mijn vader nooit ontmoet. Als ik ooit kinderen krijg kan ik ze alleen een foto van opa laten zien. Gelukkig heb ik hem zelf nog wel 25 jaar mee mogen maken, maar eigenlijk is dat ook veel te kort. Ik heb als ik eerlijk ben eigenlijk toch nog steeds een vader nodig.
Papa ik mis je!!
Hij is op 54 jarige leeftijd in oktober 1999 overleden aan maagkanker.
Het was een slopende weg.
Anderhalf jaar voortgetutterd van chemo naar chemo.
Ik heb helaas al heel veel mensen naar hun laatste rustplaats mogen begeleiden 
, teveel om hier 'even' allemaal te noemen. Diegene die ik het meest mis, is misschien wel heel logisch, mijn papa. Elf dagen na mijn zestiende verjaardag overleed hij op zestigjarige leeftijd aan de gevolgen van kanker 
In memoriam: Mijn schoonzus 1962-2003
Afgelopen september stierf ze plotseling, hersenbloeding zeiden de dokters. Zwakke plek in het hoofd, waarschijnlijk altijd al aanwezig geweest. Mijn broer bleef achter met 2 zoons, eentje van 16 en eentje van 11.
Ze werd 41jr, veel te jong om te gaan.....
19 jaar en dan van uit het niets een stoot voor je kop krijgen waardoor je aan een hersenbloeding overlijdt. Te jong. Ik mis je humor Wim!
1971 - 1996
DOB: June 16, 1971 - Brooklyn, NY
DOD: September 13, 1996 - Las Vegas, NV
Height: 5'10 Weight: 168
Mother: Afeni Shakur
Father: William Garland
Step Father: Jeral Wayne Williams
AKA Mutula Shakur
Half Sister: Sekyiwa Shakur
Half Brother: Maurice Harding
(Mopreme of Thug Life)
Godfather: Elmer "Geronimo" Pratt
Herman Pots (1921 - 2002)
Mijn lieve opa. Hij was al 81, maar hij mankeerde eigenlijk niets. Plotseling, de dag na de crematie van mijn oom, is hij gestorven aan de gevolgen van een hartinfarct die niet onderkend werd in het ziekenhuis. Lieve Opa, ik heb voor je gezongen in de kerk. Ik weet dat je me gehoord hebt!!
Marc Kienhuis (31/03/1979 - 21/12/2003)
Marc, hij was de vriend van mijn beste vriendin, en is kort geleden omgekomen bij een ski-ongeval in Frankrijk. Hij maakte een val, kwam met zijn hoofd op ijs terecht en is na een kwartier overleden op de piste. Hij was pas 24 jaar, en woonde net een weekje samen met mijn vriendin.
Lieve Marc, ik ben er voor Rianne, en zal dat altijd blijven doen. Ik mis je! Zet die fles wijn maar koud daar boven, want ik kom hem ooit met je opdrinken!
Ik begrijp dat sommige zullen denken, het is maar je buurman maar voor mij was ie meer dan dat. Nooit heeft ie wat gehad, en ineens moest die op een ochtend naar het ziekenhuis, en een dag later was het voorbij. Omdat m'n Opa allebei ver weg woonden van mij zag ik ze niet echt vaak toen ik jong was, m'n buurman zag ik wel 3/4 dagen in de week. Ik heb ook niet gehuild toen m'n Opa die in Nederland leefde dood was gegaan, dat is nu zo'n 4 jaar geleden. Afgelopen Maart, bij de begrafenis van m'n buurman, liep ik langs het graf van m'n andere buurman die zo'n 7 jaar geleden is overleden. Toen begon ik voor het eerst in 5 jaar gewoon te huilen. Ik kwam bij die buurman ook wel 3/4 keer per week. Altijd samen Feyenoord kijken, en toen op een dag was dat gewoon voorbij. Ik ben sinds die overleden was daarna ook nooit bij het graf geweest. Beetje vaag allemaal.
Voor mijn buurmannen dus! Wat een rotgevoel is dat zeg, als er iemand overlijd die je goed kent, en die je mag. Ik hoop het zo min mogelijk mee te maken, ik kan er gewoon niet goed tegen.
Een dag voor je geboorte stierf je in je moeders buik. Je zou mijn petekindje geworden zijn. Het is nooit echt duidelijk geworden waarom jouw leven niet zou starten. Ik ben nu peettante van je zusje, maar ik zal nooit vergeten dat jij de eerste was...
[Dit bericht is gewijzigd door flugeltje op 30-01-2004 12:24]
Ze was 51 jaar oud en voor mijn gevoel veel te vroeg om haar nu al te moeten missen.
Mams ik mis je...
1930-1984
Mijn Vader, sinds 10-08-1984 uit mijn leven.....dit jaar al 20 jaar...
Ik heb hem gemist, ik mis hem, ik zal hem altijd in mijn leven blijven
missen.....
't ga je goed, pap/vriend/leraar/degene die me een trap onder mijn reet
gaf als ik het nodig had ......tot ergens....
Je zoon.
13-03-1980 - 26-08-1997
Mijn eerste vriendinnetje, ze overleedt in een ongeluk op de Duitse snelweg na een bezoek met haar opa en oma. Clau voor eens en altijd heb jij een plek in mijn hart, waar je blijft leven tot de dag dat ik sterf! God zij met je!
08-06-01 Veel te vroeg geboren, maar we zullen je nooit vergeten...
Je hebt nu een grote kleine broer die je papa en mama het leven zuur maakt, maar ze zullen jou nooit vergeten. Ik zie bij hen allebei soms nog best een stukje verdriet. Meid, wat ben ik nieuwsgierig naar hoe je nu zou zijn, en over een jaar of 16...
In memoriam :
Mijn vader 21-01-1931 - 15-02-1994
Mijn broer 17-08-1955 - 15-05-2000
Mijn goede vriend 31-03-1969 - 11-12-1998, zijn partner en mijn allerbeste vriend 05-10-1975 - 05-09-2003
Voor altijd in mijn hart... Love you all.
tnx TS
Mijn vader: 1937 - 1995
Mijn moeder: 1946 - 2000
Mis jullie nog steeds elke dag!
Viel 's ochtends in de keuken zomaar om. Pats boem weg. Geen ziekte, geen voorbereiding voor ons...
25 Januari 1985 - 14 December 2001
Vriend van vrijwel heel Dordrecht en omstreken, stond voor iedereen klaar, een van de prachtigste jongens die ik ooit gekend heb (al was het maar kort)...
Hij moest zichzelf van het leven beroven om gelukkig te worden... An angel on earth, found his way home...
We zullen je nooit vergeten en je zal in onze harten doorleven...
If there´s no future... no bright tomorrow
The end is failing... no need to remain
Love was just another reason for hatred
The end is coming - the world opens wide
----
So many things are only here to be hated
No need for love when the world is sedated
Beautiful to be the Joker
Cursed by an all-to human future
The world burns with death as a lover
It's systematic for the coming new order
----
Like a river flowing around me....Mirror's Paradise
Pulling me in it's wake....Mirror's Paradise
In memoriam
Opa Harrie, + 25-03-98 op 81-jarige leeftijd,
Oma Honny, + 21-04-00 op 81-jarige leeftijd,
Opa Olivier, + 13-06-00 op 82-jarige leeftijd,
Oma Henny, + 29-03-03, op 82 jarige leeftijd
Love and mis you all!
alle 3 verloren aan zelfmoord, omdat jullie het leven niet meer zagen zoals het hoort te zijn. Ik mis jullie.. rust zacht
1982-1997, gestorven aan botkanker
1e lijns beheerder ICT op de rijksuniversiteit Utrecht.
Een huisgenoot van me.
Hij is in 1995 plotseling overleden door de gevolgen van een brand in de woning. Veel te vroeg. Misschien komen wij elkaar weer tegen en drinken we samen weer een biertje.
In achterlating van twee kleine kindertjes, haar man en haar moeder (die iedereen die ze liefhad voortijdig heeft verloren)
Mijn overbuurmeisje:
Ze was pas 9...
Mijn lieve overgrootoma.
97 ben je geworden..
Het kaarsje is uitgeblazen.
Jij vond het ook wel mooi zo.
Diep respect voor de wijze waarop je geleefd hebt.
Je bent mijn voorbeeld.
Ik heb vrede met je dood, al blijf je mijn omaatje en rouw ik op mijn manier.
Vrijdag a.s is de crematie., dan bewijs ik je de laatste eer.
quote:Ja klopt.. 9 was ze....
Op woensdag 4 februari 2004 17:16 schreef bravo het volgende:
in Memoriam:Mijn overbuurmeisje:
Ze was pas 9...
En ik zie haar nog fietsen met haar fiets door de straat...(afgelopen zomer)
1949-1985
Mijn Vader, sinds 25-12-1985 uit mijn leven.
slechts 36 jaar. Mis je nog steeds...
Niels