FOK!forum / Wetenschap, Filosofie, Levensbeschouwing / Having deep thoughts on entheogens
Barbamamamaandag 19 januari 2004 @ 06:22
Het volgende verhaal is enerzijds een trip report, anderzijds heeft het een filosofische inslag en hoor ik graag reacties van mensen die mijn gedachtengang volgen en eventueel verder zijn (wat betreft verlichting bereiken en/of het leven/dood vraagstuk). De trip is trouwens op homegrown mexicaanse paddestoelen, ik weet niet meer precies hoeveel, volgens mij tien gedroogde... ik ben ergens de tel kwijt geraakt, omdat ik aanvankelijk dacht dat ze niet werkten. Overigens heb ik al meerdere ervaringen met paddo's, over een tijdspanne van 6 jaar. Ik schrijf vaker in engels als ik iets grotesks kwijt wil, hoop dat het begrijpelijk is.

I am so confused. I dont know what to do and what I want. Yesterday I felt as if I can choose another reality. But I wondered what will happen to my daughter then and to my mother. Do they exist at all? Will they dissolve as my presence in this world disappears? As soon as I choose to become one (light), will that make my history go away and unwrite the lines and lives of my mother, father and of course daughter? I felt that I hád to make a sound to keep being alive. I had to echo, I was afraid to keep silent as it gave me the idea that I will die then. And I dont want to die as long as I dont know what will happen to me and the ones I love. I felt that I could be gold or light, if only I let the lightning strike me. But I wouldnt let that moment happen. I saw the light trying to get in, but I thought that I would be losing myself, maybe I would become my daughter. Sometimes I also felt that I could get inside of my cat. I nearly felt as if I were him. As if I was mirroring him, but only when I remembered that I was not my cat I resisted to leave myself. I thought about the option of being free when I would let myself be my cat, but then I didnt know if I ever could go back to the being that I think I know I am. I felt that I could be really free, being light, but then I would stop echoing, stop breathing and music (as being my language) would seize for me to be heard, as I would transport the music. This was so much confusing me: do I want to spread the sound or do I want to create the sound? Spreading the sound I could be everywhere, but creating the sound I also liked for the feeling of power that comes with creation. I am still in doubt what option I want to choose. What do I want to be my reality? In what layer do I want to solidify? Also I got the idea that being light is so much easier, so much more pleasant as I would be pure joy to myself ánd to others. It felt like ecstasy and I almost forgot myself. I wanted to recreate myself, by moulding my face into another shape. I wanted to go into my heart, into myself, but then again, I thought I would die. I was really circling around that idea, it kept repeating itself over and over. I do want a change, that much is obvious, but I dont want to let go of the things I love. I want to keep the good things and let the bad things disappear. I could see that this world that Im dreaming of exists and it seemed to me that I was living in a dream within a dream within a dream. And that I choose to wake up in this body everyday, because my ego is attached to this body, this world, this life. I went back in a more conscious way to visions I had seen earlier in my dreams. As I experience these dreams as really experiencing the situations I live in them, I wondered if Im resisting to wake up in the dream that gives me much more pleasure for it is a more beautiful world. Am I sacrificing my daughter, my mother, my hopes for a family and so on, if I choose to live in that other dream world? Is this life that I call reality just a bad dream? And then what is reality actually? Do a father and mother exist? Or are they just a suggestion of my mind? But what then would that explain to me? Why is the concept of father so gone wrong in my life? I tried to pray, but to who should I pray when one has no belief but in oneself? At some point I found myself almost going crazy, sometimes almost merging with the couch I was lying on, or the blanket I lied beneath. Also then I remembered in time that I am something different, namely solid. I was in a continuous internal conflict about my being. I vaguely believed that I could be anything that I wanted to be, as well as that I could go through walls if I wanted to, but then again I feared that I wouldnt be able to go back to what seems familiar to me. There was something with liquid. Maybe I wanted to get rid of all liquid or I wanted to be liquid, I still cant understand, but again, fear held me back. I felt that I was not ready yet for a choice that devastating and challenging. Again I was in this struggle between being and proving. I felt that if I am, I wouldnt need to prove anything for I know I am all. But somewhere there was also the idea of rewriting the bible as a proof to myself what the truth is. But the truth is actually that I dont need to prove because I am the proof as soon as I stop proving Echo echo echo. Anyway I am still alive, so I will attempt to rewrite my own truth now. That is that sound and pulsation (is sound) are memories for myself that I am (alive). Without it, in a perfect silence, what will (I) be? Anything written is a proof of imperfection. Every word, every sound is a restriction of the truth. But how can truth be without any believers (life, breath, pulsation, sound)? Truth is mirror and I can be the mirror. But do I want to see or do I want to reflect? And here I went again, why would I want to live an imperfect life? Why would I want to go on seeing things I dont want to see, feeling things I dont want to feel, being something I dont want to be? But will the change that I want, imply death? In what manner will I die? Is it my ego or is it my world that changes? And if I change, am I rewriting history then? I want beauty, but do I want to create beauty, feel beauty or be beauty? What will my choice imply? This question I could really not find an answer to and therefore I will keep on searching for that answer so I can leave my world with the faith that the things I love will remain alive in and around me.
Just an addition to the experience I had last night. As the journey inside my head and thoughts started to unveil itself to me, I figured that I was extremely slowing down so I could see the layers of which my pattern consists. That pattern itself is beautiful (visually) but as soon as I halt indulging in the pleasure of beauty and start thinking, I see that I go in circles and I wonder if I am spiralling into a new direction alone by questioning if I want to be here and this. Some thinking about the processes going on in my mind made me think that I am living different lives at the same time (something my dreams show me as memories to myself that there are alternatives) and that I can choose to solidify (?) or manifest (?) myself inside another reality?

Veel vragen, hopelijk weet iemand een antwoord?

Flameymaandag 19 januari 2004 @ 06:25
Euuuhhh... watte? Hier is het te vroeg voor...
missymousemaandag 19 januari 2004 @ 06:29
Hmmm als je het nou ff vertaalt naar het Nederlands dan kan ik het misschien beantwoorden... ( me engels is zzeeeeeeeeeeeerrrrr slecht :S )
Demon-Xmaandag 19 januari 2004 @ 07:12
je kan iig heel mooi schrijven

et is ook wel een klein beetje bijbels geschreven
maarre je vraag....ik heb op dit moment de instelling dat ik er nooit achter zal komen, een vraag waar geen antwoord voor is stelt men dus ook zonder reden. mijn advies: leef bij de dag en concentreer je op al et mooie om je heen, iedere dag, wat zal jou et verrekken wat er gebeurd als je dood gaat....daar kom je dan wel achter niet?
heb je trouwens ook uitgegeven werk? of komt dat nog
Megumimaandag 19 januari 2004 @ 07:14
Je stuk is te lang. Bij drie regels houdt het bij mij dus op. Zeker op een maadag ochtend.
Demon-Xmaandag 19 januari 2004 @ 07:15
quote:
Op maandag 19 januari 2004 07:14 schreef Megumi het volgende:
Je stuk is te lang. Bij drie regels houdt het bij mij dus op. Zeker op een maadag ochtend.
hey verrek ja et is alweer ochtend
k vond et wel de moeite waard om te lezen iig
The_Shiningmaandag 19 januari 2004 @ 10:32
quote:
Op maandag 19 januari 2004 06:22 schreef Barbamama het volgende:
Veel vragen, hopelijk weet iemand een antwoord?
Weet alleen god denk ik

Maar wel herkenbaar... wat denk je dat er zou gebeuren als je je helemaal zou laten meevoeren? Zou je werkelijk iets opgeven (ego?) of juist iets ontvangen.

Een paddestoel geeft je tijdelijk een groter bewustzijn waardoor je meer van de realiteit kan bevatten, maar het is nooit permanent. De herinnering aan de trip is vaag en onwerkelijk achteraf. Geloof je dat iemand die staat van bewustzijn kan hanteren voor "langere tijd"?

Verder... "it's all in your mind"

Barbamamamaandag 19 januari 2004 @ 16:11
Bedankt voor de complimenten. Ik denk dat de materie te diepzinnig is om in 3 regels samen te vatten, dus ik zie dat als een soort natuurlijke selectie.

Reagerend opdegene die zei dat alles een projectie van de geest is, in die zin kun je dus ook veronderstellen dat de werkelijkheid waarin je denkt te leven slechts een schijnwerkelijkheid is. Als dat echt zo is, zou ik me mee laten voeren. Zo niet dan wil ik op safe spelen en in mijn vertrouwde wereld blijven. Vandaar mijn vraag of er mensen zijn die ervaringen hebben met deze materie.

Ben trouwens wel met iets bezig om uit te geven, maar deze ideeën zijn misschien wel te radicaal. Als mensen aangezet worden in de richting te denken zoals ik doe, zal deze planeet misschien wel wat leger worden...

Schorpioenmaandag 19 januari 2004 @ 17:01
Ik heb wel ervaring met wat je beschrijft moet ik zeggen. Heb ook uitgebreid geexperimenteerd met paddestoelen en andere entheogenen, en ik herken het loskomen of oplossen van je stoffelijke lichaam ook. Ik heb vaak gedacht of ik zo niet kon blijven maar ja, er zitten ook nadelen aan. Het is alsof je de eigen schepper van het universum bent, en nog sterker: dat je het hele universum *bent*. Je bent God. Dat geeft een enorme vrijheid, aangezien je zelf alle regels maakt, en je je eigen schepper bent, maar de andere kant van de medaille is dat je zelf aan diezelfde regels onderworpen bent die je maakt. Een vrij gekmakende paradox moet ik zeggen. Eigenlijk ben ik er nog niet uit wat nu beter is: vastzitten in je ego met je "blindheid" en dualisme, wat de wereld wel overzichtelijker maakt, of één zijn met alles, absolute vrijheid ervaren, maar ook absolute verantwoordelijkheid, en bovendien al het "wereldse" moeten opgeven, vrienden, familie ed omwisselen voor het absolute.

Jammer genoeg, of misschien gelukkig, heb je niet veel te kiezen en kom je na verloop van tijd gewoon weer in je lichaam terug, terug naar de bekende werkelijkheid, terug naar je ego. Het enige wat overblijft is een vage herinnering, die snel steeds vager wordt, een soort droom die je al snel vergeet omdat hij zo ver van je normale werkelijkheid afstaat.

Barbamamamaandag 19 januari 2004 @ 17:30
Schorpioen, dus jij zegt dat je je hebt laten gaan? Je hebt bewust gekozen om je lichaam te verlaten, of het licht toegelaten en vervolgens ben je vanzelf weer teruggekomen in je vertrouwde wereld? In dat geval, was je echt vrij? Werd je licht, kon je door muren gaan etc? (Ik kreeg het idee dat verlichting is als ik mezelf laat doodgaan, oftewel het licht voor mij uitgaat. Ik weet niet hoe letterlijk ik dat doodgaan moet nemen, dus heb ik het niet laten gebeuren.)
Viola_Holtmaandag 19 januari 2004 @ 17:56
ik heb zelf ook ervaringen met paddestoelen, de mexicaanse kaalkopjes en heb ook een aantal leuke ervaringen gehad.

waarom er meer achter zoeken dan een verstoring van je neurologische patronen waardoor zintuigelijke waarnemingen verschillen van momenten waarop je niet onder invloed bent ?

Barbamamamaandag 19 januari 2004 @ 19:35
Omdat ik niet zulke visuele trips beleef, maar hele heftige fysieke trips. Ik wil dan wel weten in wat voor situatie ik terecht kom als ik me er niet tegen verzet.
Schorpioenmaandag 19 januari 2004 @ 19:59
De filosofische implicaties van zulke trips zijn wmb erg heftig, ik kan ze niet echt afdoen met alleen verstoorde neurale patronen.

Zeg Barbamama, heb jij The Doors of Perception van Aldous Huxley gelezen? Aanrader!

Barbamamamaandag 19 januari 2004 @ 21:32
Mijn nieuwsgierigheid is gewekt. Kun je me wat vertellen waar het boek over gaat? Ik heb A Brave New World gelezen en dat boek stemde me niet bepaald vrolijk, vooral gezien de werkelijkheid die die richting aan het opgaan is...
Schorpioenmaandag 19 januari 2004 @ 22:02
Het gaat over zijn persoonlijke ervaringen met gesynthetiseerde mescaline, de werkzame stof die in de natuur in peyote cactus voorkomt. De titel komt uit een citaat van William Blake:

"If the doors of perception were cleansed everything would appear to man as it is, infinite."

Zie voor de complete tekst: http://www.druglibrary.org/schaffer/lsd/doors.htm

Barbamamadinsdag 20 januari 2004 @ 06:20
Voor zover ik het artikel gelezen heb, klinkt het wel interessant. Zal kijken of mijn bibliotheek abonnement nog geldig is, dan zal ik het boek 's opsnorren.

Vind het aantal reacties trouwens wel teleurstellend. Had ik het dan toch onder "Uitgaan & Vrije Tijd" moeten plaatsen?

Schorpioendinsdag 20 januari 2004 @ 12:44
quote:
Op dinsdag 20 januari 2004 06:20 schreef Barbamama het volgende:
Voor zover ik het artikel gelezen heb, klinkt het wel interessant. Zal kijken of mijn bibliotheek abonnement nog geldig is, dan zal ik het boek 's opsnorren.

Vind het aantal reacties trouwens wel teleurstellend. Had ik het dan toch onder "Uitgaan & Vrije Tijd" moeten plaatsen?

Ik wil het wel verplaatsen hoor, maar daar is het publiek toch anders, ik denk dat ze daar helemaal de moeite niet nemen om je openingspost te lezen. Sowieso is het een flinke lap tekst, en dan ook nog in het Engels, dat schrikt veel mensen af. Korte aandachtsspanne enzo.
psiiidinsdag 20 januari 2004 @ 17:35
Flink lap tekst, mooi geschreven trouwens. Maar ik heb ook veel paddo's gedaan en ik moet zeggen dat ik wel snap wat je allemaal bedoelt. Ik heb ook veel rare dingen meegemaakt met de paddo's. Ik zat ook met heel veel vragen, maar heel langzaam worden ze toch beantwoord, het komt bij mij vanzelf, door bepaalde gebeurtenissen. Ook bij het lezen van trips van anderen, of over spiritualitiet enzo, begin je mogelijke antwoorden te ontwikkelen. Ook als ik wiet rook kan ik zeg maar weer in een fase van de paddo's komen, de heldere fase dan. En dan komen ineens allerlei antwoorden en dergelijke in me op.

Probeer niet bang te zijn voor het "dood" gaan tijdens zo'n trip. Je gaat namelijk niet echt dood, maar het lijkt wel alsof het zo is. Ik heb hier een x een flinke bad trip door gehad. Maar wat het eigenlijk is, is het compleet loslaten van je ego. Je bent dan nog wel jezelf, maar niet meer de persoon die je bent op dit leven op aarde. Ik voelde het alsof ik me geest was.

Ik heb echt teveel meegemaakt om allemaal hier op te schrijven, en ik weet zo ook niet precies wat ik moet vertellen om jou bij je vragen te helpen.

Als je graag meer erover wilt praten.... MSN???

Viola_Holtdinsdag 20 januari 2004 @ 18:16
het wordt een beetje een TRU-topic
Demon-Xdinsdag 20 januari 2004 @ 22:24
shit na deze verhalen zou k eigenlijk wel eens paddo's willen proberen
KlaPMonGooLdinsdag 20 januari 2004 @ 22:28
Zou je het anders misschien in alinea's kunnen indelen want dit leest dus voor geen meter :S
Barbamamawoensdag 21 januari 2004 @ 00:06
Sorry, kan niet meer gewijzigd worden (mbt alinea's).

Ik vind het geen tru topic, hoewel het misschien wel onder vrije tijd geplaatst had kunnen worden. Zoals ik al zei is het filosofisch getint en juist vanwege een afwijkende gedachtegang iets naar tru verwensen vind ik te ver gaan.

Alle verhalen (uitgebreid) en bijbehorende gedachtenspinsels zijn uiteraard meer dan gewenst!

B00STERdonderdag 22 januari 2004 @ 04:57
If it helps ... as I told you before I decide .. I choose .. by letting my music telling me what to do. Whatever choice you make .. as small or huge as it can be ... it will affect the rest of your life.

In my world there is only one saying: Better to regret the things you did than to regret the things you didn't

But the bottomline is .. you make your choices alone.

listen to the sunscreen song by baz luhrman.

There is a line in there that says: "Your chances are half chance ... so are everybody elses"

Good luck and love.

Barbamamadonderdag 22 januari 2004 @ 05:03
Hartverwarmend
Xenniadonderdag 22 januari 2004 @ 05:15
lees de boeken van neale donald walsch. Dit gaat niet over drugs maar over het ervaren van eenheid in alles, maar dan zonder drugs en over het ontkrachten van restricties aan je eigen werkelijkheid
Barbamamadonderdag 22 januari 2004 @ 06:15
Ah, dank je voor de tip, Xennia, zal zeker op zoek gaan!