Teveel fantasie...

Op vrijdag 16 januari 2004 21:01 schreef la_resistance het volgende:
Ok ik weet dat ik zelf de enige ben die hier iets aan kan doen maar misschien dat er hier iemand is die dit herkent en er een oplossing voor gevonden heeft. Dit is het probleem:

ik wordt al jarenlang geplaagd door levendige dagdromen. Je zou kunnen zeggen dat ik me terugtrek in mijn eigen wereldje. Nu zou je zeggen, geen probleem, heeft iedereen wel eens. Maar bij mij gebeurd het echt ieder moment dat ik even niets te doen heb. Meestal zijn ze behoorlijk deprimerend en ik kan mezelf echt een depressie in fantaseren. Ik kan me ontzettend slecht focussen op dingen en zit vaak apathisch voor me uit te staren. Ik slaap ook slecht ( als ik 3 uur slaap is het veel ) en soms lig ik zelfs te janken in m'n nest...OM NIKS!!

Ok ik doe het mezelf aan en ik ben me er ook wel van bewust maar op de een of andere manier maakt dat weinig verschil.

Zijn er meer mensen die hier last van hebben en belangrijker nog: Heb je er iets op gevonden...

help me rust te vinden in mijn hoofd...

Het is misschien minder dramatisch dan het klinkt maar ik denk wel dat m'n leven een heel stuk aangenamer zou zijn als ik me wat meer kon concentreren op het "nu" ipv constant films af te spelen over dingen die helemaal niet plaats gevonden hebben....

la_resistance	vrijdag 16 januari 2004 @ 21:01
	Ok ik weet dat ik zelf de enige ben die hier iets aan kan doen maar misschien dat er hier iemand is die dit herkent en er een oplossing voor gevonden heeft. Dit is het probleem: ik wordt al jarenlang geplaagd door levendige dagdromen. Je zou kunnen zeggen dat ik me terugtrek in mijn eigen wereldje. Nu zou je zeggen, geen probleem, heeft iedereen wel eens. Maar bij mij gebeurd het echt ieder moment dat ik even niets te doen heb. Meestal zijn ze behoorlijk deprimerend en ik kan mezelf echt een depressie in fantaseren. Ik kan me ontzettend slecht focussen op dingen en zit vaak apathisch voor me uit te staren. Ik slaap ook slecht ( als ik 3 uur slaap is het veel ) en soms lig ik zelfs te janken in m'n nest...OM NIKS!! Ok ik doe het mezelf aan en ik ben me er ook wel van bewust maar op de een of andere manier maakt dat weinig verschil. Zijn er meer mensen die hier last van hebben en belangrijker nog: Heb je er iets op gevonden... help me rust te vinden in mijn hoofd... Het is misschien minder dramatisch dan het klinkt maar ik denk wel dat m'n leven een heel stuk aangenamer zou zijn als ik me wat meer kon concentreren op het "nu" ipv constant films af te spelen over dingen die helemaal niet plaats gevonden hebben....
De_Warme_bakker	vrijdag 16 januari 2004 @ 21:03
	praat erover met een vertrouwenspersoon oid! succes dude
CEx	vrijdag 16 januari 2004 @ 21:05
	Klinkt misschien lomp maar denk eens aan professionele hulp...
QOnline	vrijdag 16 januari 2004 @ 21:06
	Iedereen heeft hier in mindere of meerdere mate "last" van. In jouw geval lijkt het, afgaande op je beschrijving, ernstiger dan normaal. Neem contact op met een psycholoog of psychiater, die zal je kunnen helpen de (waarschijnlijk psychische) oorzaak van je probleem vast te stellen.
ThatsMeThatsRight	vrijdag 16 januari 2004 @ 21:07
	Gaat het voor de rest wel goed met je? Ik bedoel heeft je leven een positef verloop, zegmaar. Ik heb ook weleens dat ik ineens al een tijdje zit te dagdromen, maar dat gaat niet over deprimerende dingen. Probeer idd anders met een vertrouwenspersoon te praten. Sterkte
la_resistance	vrijdag 16 januari 2004 @ 21:07
	hmm ja heb weinig vertrouwen in dokters.....los de dingen liever zelf op , maar ik zit echt vast op dit punt
Murazor4096	vrijdag 16 januari 2004 @ 21:23
	quote: Op vrijdag 16 januari 2004 21:07 schreef la_resistance het volgende: hmm ja heb weinig vertrouwen in dokters.....los de dingen liever zelf op , maar ik zit echt vast op dit punt Als je er echt mee zit ga je toch gewoon even naar een psycholoog? Zelf nooit gedaan, maar voor zover ik weet is het niets om bang voor te zijn, en baat het niet, dan schaadt het niet. De psychologen die ik persoonlijk ken zijn in ieder geval behoorlijk relaxte persoonlijkheden.
la_resistance	vrijdag 16 januari 2004 @ 21:28
	Kijk, ik zie ook wel in dat dat het meest logische is om te doen maar ik vind het toch moeilijk om face to face mijn verhaal te doen....ben toch bang dat mensen mij dan als een freak zien en dat is wel het laatste dat ik wil. Meestal als ik er zelf niet uit kom klop ik aan bij m'n vrienden maar dat valt ook niet mee omdat dat nu juist de mensen zijn waarvan het me iets kan schelen wat ze van me denken. Daarom zeg ik het nu ook anoniem op een forum...
T1andonly	vrijdag 16 januari 2004 @ 22:33
	damn, wat TS schrijft kan ik precies inkomen. Te veel fantasie. Daardoor kan ik me dus soms zo depressief afbeelden tegenover mezelf enzo. Gewoon mezelf slecht voelen daardoor, alleen omdat ik daar al aan denk. En ik weet dat gewoon van mezelf, da's ook een nadeel van zelfkennis. Je kunt beter gewoon dom en ontwetend zijn daar tegenover
erodome	vrijdag 16 januari 2004 @ 22:42
	Ik heb er geen idee van hoe je het dagdromen kunt stoppen, heb er al sinds kind zijnde "last"van, maar heb niet zo'n last van nare dagdromen, meestal zijn ze gewoon alleen maar gek. Alleen als ik mezelf rot voel krijg ik nare dagdromen, dat ligt dus bij mij vooral aan hoe ik mezelf voel, ik word niet naar van de dagdromen, ik voel me naar en ga daardoor naar dagdromen... Soms is het wat genant, als je erachter komt dat je hardop zit te praten en te prevelen in je dagdroom terwijl je in de bus zit ofzo(gaan mensen raar van kijken ). Ik heb dat opgelost door mezelf bezig te houden op dat soort momenten, gaan lezen, of wat leren ofzo, alles als mijn gedachte's maar niet teveel gaan afdwalen en ik hardop zit te praten in gezeldschap Probeer je dagdromen eens om te buigen naar iets positiefs, ik weet niet hoeveel controle je erover hebt, maar kijk eens of het lukt een depri dagdroom naar een leuke dagdroom te krijgen.
la_resistance	vrijdag 16 januari 2004 @ 22:49
	Bij ligt het probleem precies omgekeerd, ik kan een topdag hebben en door die dromen slaat het dan in 1x om naar een bedrukkend kutgevoel. Veel controle heb ik er niet over, hoe harder ik probeer positief te denken hoe meer de negatieve gedachten zich opdringen. Het lijkt wel of ik niet gelukkig kan of wil zijn.
T1andonly	vrijdag 16 januari 2004 @ 22:53
	Je kunt je zelf in je fantasie/gedachtengang helemaal kapot maken ja...en da's soms moeilijk te veranderen
la_resistance	vrijdag 16 januari 2004 @ 23:12
	Dat is volgens mij precies wat ik aan het doen ben: Mezelf kapot maken. Dat gaat niet van de ene op de andere dag, maar met de jaren is het moeilijker onder controle te houden. Het gekke is dat m'n emoties in het dagelijks leven minder diep lijken te worden, zeg maar af aan het vlakken zijn. In mijn gedachten zijn ze echter des te heviger en dat is ook gelijk het enge eraan. Ik ben bang dat ik op deze manier niemand meer overhoud omdat ik van buiten onverschillig overkom terwijl het van binnen voelt alsof ik uit elkaar getrokken wordt door al die rare vaak tegenstrijdige gevoelens. Soms lukt om er even aan te ontsnappen door bv flink stoned/dronken te worden maar het nadeel daaraan is dat je daardoor dingen meestal alleen maar verneukt en je een nog grotere hekel aan jezelf krijgt.
Colour	vrijdag 16 januari 2004 @ 23:16
	Schrijven. Schrijf je deprimerende gedachten op, dat helpt. Of maak er schilderijen van of mooie poezie. Maak er iets moois van!
Sappii	vrijdag 16 januari 2004 @ 23:20
	Wees creatief en uit jezelf door eh, te tekenen, schrijven, zingen, muziek te maken, whatever. Doe er wat mee?
Bolderbast	vrijdag 16 januari 2004 @ 23:25
	quote: Op vrijdag 16 januari 2004 23:12 schreef la_resistance het volgende: Ik ben bang dat ik op deze manier niemand meer overhoud omdat ik van buiten onverschillig overkom terwijl het van binnen voelt alsof ik uit elkaar getrokken wordt door al die rare vaak tegenstrijdige gevoelens. Soms lukt om er even aan te ontsnappen door bv flink stoned/dronken te worden maar het nadeel daaraan is dat je daardoor dingen meestal alleen maar verneukt en je een nog grotere hekel aan jezelf krijgt. dit stukje geld ook geheel voor mij....ook al heb ik niet zozeer dat dagdromen.....heb ik wel, dat ik soms zo'n stomme gedachten in mn kop krijg waar ik dan de rest vd dag mn gedachten niet meer af kan krijgen, en mn hele dag verpest.... maartoch: weet je zeker dat het aan je dagdromen ligt dat je je zo voelt..ik denk eerder dat het een gevolg is van het afstompen van je emoties in de realiteit, je ze daarom kwijt moet in die 'dromen'
Colour	vrijdag 16 januari 2004 @ 23:26
	quote: Op vrijdag 16 januari 2004 23:20 schreef Sappii het volgende: Wees creatief en uit jezelf door eh, te tekenen, schrijven, zingen, muziek te maken, whatever. Doe er wat mee? Ja want dan zal je op een gegeven moment merken dat je depressies niet alleen daar zijn om jezelf neer te halen maar dat je het kan 'vormen' tot iets aantrekkelijks, voor jezelf en voor je omgeving. En misschien kan je het op een gegeven moment steeds beter loslaten omdat je er iets leuks mee gedaan hebt (voldoening en berusting).
la_resistance	vrijdag 16 januari 2004 @ 23:37
	Ja dat klinkt mooi, maar ik merk dat hoe meer ik me er mee bezig houd hoe dieper ik wegzink. Juist wanneer ik alles even vergeet en niet denk aan waar ik mee bezig ben, alles vanzelf gaat en maak ik wel degelijk indruk op mensen. Dit duurt echter nooit lang en wanneer ik me dan weer terugtrek weten de meesten niet meer wat ze aan me hebben... Alles is zo dubbel...
Ambivalent	vrijdag 16 januari 2004 @ 23:44
	Sorry geheel offtopic, maar dit schoot me even te binnen, verder geheel irrelevant. quote: Death - Overactive Imagination Your existence is a script, life for you is a performance, play out the leading role. Directing and premeditating every move That creates the act of manipulation. Mastering the art of deception. That increases your sick addiction It's an overactive imagination that enslaves your empty shell Existing in dimensions of addictive obsession Your script will run short of ideas The story will soon end itself People to trust come short in number. Like a plague your lies spread fast across the world Mastering the art of deception That increases your sick addiction It's an overactive imagination that enslaves your empty shell Ontopic: probeer wat met je gedachten te doen, schrijf bijvoorbeeld op voor je gaat slapen... of vertel erover, schrijf er een verhaal van, zoiets...
Colour	vrijdag 16 januari 2004 @ 23:57
	quote: Op vrijdag 16 januari 2004 23:37 schreef la_resistance het volgende: Ja dat klinkt mooi, maar ik merk dat hoe meer ik me er mee bezig houd hoe dieper ik wegzink. Juist wanneer ik alles even vergeet en niet denk aan waar ik mee bezig ben, alles vanzelf gaat en maak ik wel degelijk indruk op mensen. Dit duurt echter nooit lang en wanneer ik me dan weer terugtrek weten de meesten niet meer wat ze aan me hebben... Alles is zo dubbel... Och, ze wennen maar aan je wispelturigheid (da's menselijk). En daar is genoeg tijd voor in het leven. Je maakt het je wel lastig om met jezelf te leven door alles wat je onderneemt een negatief woord of betekenis te geven: terugtrekken en wegzinken, "Alles is dubbel...", de zin waarmee je begint: "Ja dat klinkt mooi, maar ....." en hoe deze zin eindigd met: "..... hoe dieper ik wegzink..." Vreselijk moeilijk allemaal. Maar ook prachtig drama eigenlijk. Echt, daarmee kan je beroemd worden, weet je dat? Kijk eens naar hoeveel artiesten (zangers, cabaratiers, schrijvers, schilders en filosofen) hun persoonlijk drama ten volle benutten, en met succes!
releaze	zaterdag 17 januari 2004 @ 12:34
	quote: Op vrijdag 16 januari 2004 21:28 schreef la_resistance het volgende: Kijk, ik zie ook wel in dat dat het meest logische is om te doen maar ik vind het toch moeilijk om face to face mijn verhaal te doen....ben toch bang dat mensen mij dan als een freak zien en dat is wel het laatste dat ik wil. Meestal als ik er zelf niet uit kom klop ik aan bij m'n vrienden maar dat valt ook niet mee omdat dat nu juist de mensen zijn waarvan het me iets kan schelen wat ze van me denken. Daarom zeg ik het nu ook anoniem op een forum... luister eens, niemand ziet jou als een freak. het idee dat jij denkt dat mensen denken dat je een freak bent komt voor uit het taboe dat op geesteszieken rust, of dat mensen vinden dat je een watje bent. de enige mensen die denken dat jij een freak bent, zijn degene die zich vast houden aan dat taboe of mensen die vinden dat je een mietje bent omdat je psychologische problemen hebt. Gelukkig wordt deze groep van stompzinnige mensen steeds kleiner, en wordt het werk van de psycholoog, psychiater en maatschappelijk werker steeds meer geaccepteerd. Je bent geen mietje als je hulp op zoekt. Je bent geen freak omdat je vast zit in je negatieve dagdromen. Een psycholoog of een psychiater/maatschappelijk werker zit er echt niet om jouw ook nog eens een ik-ben-een-freak-complex aan te praten. Dat is juist iets waar ze ook aan werken, je zelfbeeld. Ik denk echt dat je een afspraak bij de dokter moet maken voor een verwijzing naar de psycholoog. Dan zit je daar maar met schaamte en een hangend hoofd en vaag verhaal bij de dokter, maar na 10 minuten ben je daar weg, is het gebeurd en begint de bal vanzelf te rollen. Dan ga je voor een introductiegesprek naar de psycholoog die je een aantal standaard vragen stelt, en die ziet echt wel hoe je op die vragen reageert, wat je drawszit en hoe hij of zij daar het beste mee om kan gaan. En na een aantal introductie gesprekken begint het echte werk. Ik weet dat je het eng vind, maar oefening baart kunst. Je bent geen freak. Anoniem je probleem posten op een webboard is een stap, naar de dokter is stap 2, en dan wordt het verhaal vertellen ook steeds makkelijker. Hou je voor, probeer het je voor te houden, dat je geen freak bent. Je weet dat je een probleem hebt wat je opgelost wil krijgen en je weet dat het in je eentje niet lukt, stap over je schaamte heen en doe er wat aan. Met je ogen dicht het diepe in duiken.. Het is eng, maar het eindresultaat zal uiteindelijk de angst overtreffen. Misschien wel sneller dan je denkt.
EggsTC	zaterdag 17 januari 2004 @ 14:28
	Fantasie is inspiratie.. ga idd tekenen of schilderen, zet je fantasie op papier, dan kan je het wellicht beter verwerken.
Arinna	zondag 18 januari 2004 @ 10:48
	Mijn fantasie slaat alleen op hol als er teveel gebeurt in korte tijd. Als mijn hoofd te vol zit met nieuwe info die ik niet kan verwerken. Dan kan het ook voorkomen dat ik nachtenlang niet fatsoenlijk slaap en de gekste films afspeel voor mijn ogen. Ook als ik overdag een verdwaald ogenblik geen afleiding heb, kan ik helemaal van de wereld raken, verzonken in gedachten. Lezen helpt bij mij heel erg als afleiding van die gedachten, maar ik kan me voorstellen dat dat als je er zo heel vaak last van hebt, niet meer helpt. Schrijven/tekenen ed lijkt me ook een goede tip: wat je kiest zal afhangen van je eigen voorkeuren, maar beide hebben de zelfde funcite: je structureert je gedachten.
heppie	zondag 18 januari 2004 @ 14:02
	Ik heb dit heel lang gehad, Ik leefde in niets anders dan in mijn eigen wereld. Ik was alleen en ik heb me al heel vaak mijn eigen dood voor gesteld, vaaak in mijn hoofd vertelde ik mijzelf verhalen over hoe ik of andere dood zouden gaan. Ik maakte mijzelf ook bang voor veel dingen, maar dit is opgehouden toen ik enthausiast ben begonnen met tekenen en schrijven. Als ik iets in m'n hoofd had schreef ik het in korte zinnen op of schetste ik het neer. Nu kan ik weer helemaal mee komen met alles, heb veel goede vriendinnen. Ik zit nog wel veel in mijn eigen wereld maar heb nu ook een leven hier op aarde. Misschien helpt dit wat.
Mr.Black	zondag 18 januari 2004 @ 14:46
	Klinkt mij heel bekend in de oren ja.. IK had ook gedachtes die constant in me hoofd afspeelde.. hele eigen situaties, leven, wereld.. en s'nachts werd ik er helemaal gek van.. het bleef gewoon doorgaan. Maar achteraf gezien kwam het omdat ik echt aan de grond zat. Niemand had om het te vertellen.. geen uitweg. dus bleef het in me hoofd rond dwalen. Wat bij mij heel erg hielp was om een weblog te beginnen. Door het opschrijven werd ik verplicht een structueel verhaal van te maken Ik had ook het gevoel dat als ik het opschreef, het iets was wat ik al achter me had gelaten. Nog een voordeel daarvan is dat ik het mensen kon laten zien. Normaal zou ik dat nooit durven om mijn diepste geheimen tegen iemand recht in zijn gezicht te zeggen..Nu heb ik met sommige mensen juist beter contact daardoor... naja.. het is een optie.. bij mij hielp het..
la_resistance	maandag 19 januari 2004 @ 18:59
	Tekenen, schilderen of poezie is voor mij geen optie. Ik heb dit wel geprobeerd, maar dit levert niets dan frustratie op omdat ik te weinig talent heb om een beeld te schilderen en omdat het me simpelweg niet lukt om die gevoelens in woorden te vangen. Ook daarom is het moeilijk om hiermee naar iemand toe te stappen, want hoe kun je van iemand verwachten dat hij of zij een oplossing aandraagd terwijl je het probleem niet eens kunt benoemen. Echter door hier mijn verhaal te doen merk ik wel dat ik inderdaad gestructureerder nadenk over wat ik denk en wat ik voel. Dit ben ik al jaren eigenlijk een beetje uit de weg gegaan. Deels omdat ik bang ben dat ik er achter kom dat er serieus iets mis met me is en deels vanwege een (misschien misplaatste) trots die mij zegt dat ik mijn problemen zelf op moet kunnen lossen en dat er andere mensen zijn met grotere problemen, maw dat ik me aanstel. Hoe dan ook, ik ben nu wel achter dat dit probleem niet vanzelf verdwijnt. Ik moet hier wel mee door gaan omdat ik voel dat ik breek wanneer ik mezelf voor de gek blijf houden. Ik ben in ieder geval blij dat ik eindelijk een keer ergens mijn verhaal kwijt heb gekund, dat is op zich al een stap vooruit. Bedankt voor al jullie reacties. Grtz.
FelixDaHouseCat	woensdag 21 januari 2004 @ 09:37
	Ja kheb het al zolang ik kan herinneren vooral als ik in bed ligt. Soms kan ik helemaal niet slapen want blijf maar die films zien.. Wat voor mij wel helpt is om niet er over na te denken en gewoon je ogen dicht doen proberen je hoofd leeg te maken. Tijdens dit proces val ik meestal al in slaap . Voor de rest heb ik het overdag ook wel als je geen afleiding heb fantaseer je over allemaal dingen maar niet zo intens als s'nachts. Verder denk ik niet dat je er veel aan kan doen het enige is je niet teveel laten mee slepen door je gedachte.
This_World_Is_Lost	woensdag 21 januari 2004 @ 17:25
	Heb hetzelfde probleem als de TS. Ik hoor maar de helft van de dingen die mensen tegen me zeggen, ik zit met mn gedachten al weer ergens anders. Best wel klote, want mensen vinden het niet fijn als ze 2 of 3 keer dingen moeten herhalen omdat ik het niet hoor of snap. En sommige kunnen behoorlijk kwaad worden en vragen ze of je doof bent
Nicetas	woensdag 21 januari 2004 @ 18:36
	quote: Op woensdag 21 januari 2004 17:25 schreef This_World_Is_Lost het volgende: Heb hetzelfde probleem als de TS. Ik hoor maar de helft van de dingen die mensen tegen me zeggen, ik zit met mn gedachten al weer ergens anders. Best wel klote, want mensen vinden het niet fijn als ze 2 of 3 keer dingen moeten herhalen omdat ik het niet hoor of snap. En sommige kunnen behoorlijk kwaad worden en vragen ze of je doof bent Dit komt mij bekend voor, samen met het verhaal van TS. Binnen de psychologie heet dit dissociatie. Een goede dokter kan je wel helpen. Ik dacht ook "wat kan een dokter hier nu aan doen" maar een dokter kan dat wel. Als hij het begrijpt natuurlijk... en niet alle dokters doen dat helaas... Zoek dan een andere
fg3rj4zu	dinsdag 24 april 2007 @ 21:06
	Ik herken het best wel goed, het is fantasie als je het van de realiteit (zoals de dingen om je heen gebeuren) kan onderscheiden, ik heb er last van als ik daardoor tot niks meer in staat ben, dan sluit ik mezelf op in mijn vertrouwde wereld, terwijl het gewoon fantasie is en wanneer ik het niet uit weet ook niemand het, ik en mijn omgeving schiet er niet veel mee op, maar ik kan er moeilijk controle over krijgen, ik raak er soms gewoon depressief van, wanneer ik in een bepaalde gedachte ben aan het circelen, en het is gewoon lastig om daaruit te komen, maar het is niet onmogelijk
FrancesTheMute	woensdag 25 april 2007 @ 07:42
	quote: Op vrijdag 16 januari 2004 21:01 schreef la_resistance het volgende: Ok ik weet dat ik zelf de enige ben die hier iets aan kan doen maar misschien dat er hier iemand is die dit herkent en er een oplossing voor gevonden heeft. Dit is het probleem: ik wordt al jarenlang geplaagd door levendige dagdromen. Je zou kunnen zeggen dat ik me terugtrek in mijn eigen wereldje. Nu zou je zeggen, geen probleem, heeft iedereen wel eens. Maar bij mij gebeurd het echt ieder moment dat ik even niets te doen heb. Meestal zijn ze behoorlijk deprimerend en ik kan mezelf echt een depressie in fantaseren. Ik kan me ontzettend slecht focussen op dingen en zit vaak apathisch voor me uit te staren. Ik slaap ook slecht ( als ik 3 uur slaap is het veel ) en soms lig ik zelfs te janken in m'n nest...OM NIKS!! Ok ik doe het mezelf aan en ik ben me er ook wel van bewust maar op de een of andere manier maakt dat weinig verschil. Zijn er meer mensen die hier last van hebben en belangrijker nog: Heb je er iets op gevonden... help me rust te vinden in mijn hoofd... Het is misschien minder dramatisch dan het klinkt maar ik denk wel dat m'n leven een heel stuk aangenamer zou zijn als ik me wat meer kon concentreren op het "nu" ipv constant films af te spelen over dingen die helemaal niet plaats gevonden hebben.... start een club voor mensen die elkaar helemaal lens willen slaan!
B-FliP	woensdag 25 april 2007 @ 13:24
	Een levendige fantasie is een zegen naar mijn mening... Met fantasie kan je alle kanten op, alleen kies jij onbewust de negatieve kant... Dit heeft wellicht met je zelfbeeld te maken en niet zozeer met je fantasie... Kan je je fantasien en verhalen niet opschrijven en uitwerken? Als ze je zo emotioneel laten voelen dan moet t wel heftig zijn... "Isn't sanity really just a one-trick pony anyway? I mean all you get is one trick, rational thinking, but when you're good and crazy, oooh, oooh, oooh, the sky is the limit." -The Tick