ik wordt al jarenlang geplaagd door levendige dagdromen. Je zou kunnen zeggen dat ik me terugtrek in mijn eigen wereldje. Nu zou je zeggen, geen probleem, heeft iedereen wel eens. Maar bij mij gebeurd het echt ieder moment dat ik even niets te doen heb. Meestal zijn ze behoorlijk deprimerend en ik kan mezelf echt een depressie in fantaseren. Ik kan me ontzettend slecht focussen op dingen en zit vaak apathisch voor me uit te staren. Ik slaap ook slecht ( als ik 3 uur slaap is het veel ) en soms lig ik zelfs te janken in m'n nest...OM NIKS!!
Ok ik doe het mezelf aan en ik ben me er ook wel van bewust maar op de een of andere manier maakt dat weinig verschil.
Zijn er meer mensen die hier last van hebben en belangrijker nog: Heb je er iets op gevonden...
help me rust te vinden in mijn hoofd...
Het is misschien minder dramatisch dan het klinkt maar ik denk wel dat m'n leven een heel stuk aangenamer zou zijn als ik me wat meer kon concentreren op het "nu" ipv constant films af te spelen over dingen die helemaal niet plaats gevonden hebben....
Probeer idd anders met een vertrouwenspersoon te praten.
Sterkte
quote:Als je er echt mee zit ga je toch gewoon even naar een psycholoog? Zelf nooit gedaan, maar voor zover ik weet is het niets om bang voor te zijn, en baat het niet, dan schaadt het niet. De psychologen die ik persoonlijk ken zijn in ieder geval behoorlijk relaxte persoonlijkheden.
Op vrijdag 16 januari 2004 21:07 schreef la_resistance het volgende:
hmm ja heb weinig vertrouwen in dokters.....los de dingen liever zelf op , maar ik zit echt vast op dit punt
Daarom zeg ik het nu ook anoniem op een forum...
Alleen als ik mezelf rot voel krijg ik nare dagdromen, dat ligt dus bij mij vooral aan hoe ik mezelf voel, ik word niet naar van de dagdromen, ik voel me naar en ga daardoor naar dagdromen...
Soms is het wat genant, als je erachter komt dat je hardop zit te praten en te prevelen in je dagdroom terwijl je in de bus zit ofzo(gaan mensen raar van kijken 
).
Ik heb dat opgelost door mezelf bezig te houden op dat soort momenten, gaan lezen, of wat leren ofzo, alles als mijn gedachte's maar niet teveel gaan afdwalen en ik hardop zit te praten in gezeldschap
Probeer je dagdromen eens om te buigen naar iets positiefs, ik weet niet hoeveel controle je erover hebt, maar kijk eens of het lukt een depri dagdroom naar een leuke dagdroom te krijgen.
Veel controle heb ik er niet over, hoe harder ik probeer positief te denken hoe meer de negatieve gedachten zich opdringen. Het lijkt wel of ik niet gelukkig kan of wil zijn.
Ik ben bang dat ik op deze manier niemand meer overhoud omdat ik van buiten onverschillig overkom terwijl het van binnen voelt alsof ik uit elkaar getrokken wordt door al die rare vaak tegenstrijdige gevoelens. Soms lukt om er even aan te ontsnappen door bv flink stoned/dronken te worden maar het nadeel daaraan is dat je daardoor dingen meestal alleen maar verneukt en je een nog grotere hekel aan jezelf krijgt.
quote:dit stukje geld ook geheel voor mij....ook al heb ik niet zozeer dat dagdromen.....heb ik wel, dat ik soms zo'n stomme gedachten in mn kop krijg waar ik dan de rest vd dag mn gedachten niet meer af kan krijgen, en mn hele dag verpest....
Op vrijdag 16 januari 2004 23:12 schreef la_resistance het volgende:
Ik ben bang dat ik op deze manier niemand meer overhoud omdat ik van buiten onverschillig overkom terwijl het van binnen voelt alsof ik uit elkaar getrokken wordt door al die rare vaak tegenstrijdige gevoelens. Soms lukt om er even aan te ontsnappen door bv flink stoned/dronken te worden maar het nadeel daaraan is dat je daardoor dingen meestal alleen maar verneukt en je een nog grotere hekel aan jezelf krijgt.
maartoch: weet je zeker dat het aan je dagdromen ligt dat je je zo voelt..ik denk eerder dat het een gevolg is van het afstompen van je emoties in de realiteit, je ze daarom kwijt moet in die 'dromen'
quote:Ja want dan zal je op een gegeven moment merken dat je depressies niet alleen daar zijn om jezelf neer te halen maar dat je het kan 'vormen' tot iets aantrekkelijks, voor jezelf en voor je omgeving. En misschien kan je het op een gegeven moment steeds beter loslaten omdat je er iets leuks mee gedaan hebt (voldoening en berusting).
Op vrijdag 16 januari 2004 23:20 schreef Sappii het volgende:
Wees creatief en uit jezelf door eh, te tekenen, schrijven, zingen, muziek te maken, whatever. Doe er wat mee?
Alles is zo dubbel...
quote:Ontopic: probeer wat met je gedachten te doen, schrijf bijvoorbeeld op voor je gaat slapen... of vertel erover, schrijf er een verhaal van, zoiets...
Death - Overactive Imagination
Your existence is a script,
life for you is a performance,
play out the leading role.
Directing and premeditating every move
That creates the act of manipulation.Mastering the art of deception.
That increases your sick addiction
It's an overactive imagination
that enslaves your empty shellExisting in dimensions of addictive obsession
Your script will run short of ideas
The story will soon end itself
People to trust come short in number.
Like a plague your lies spread
fast across the worldMastering the art of deception
That increases your sick addiction
It's an overactive imagination
that enslaves your empty shell
www.biopsychiatry.com
quote:Och, ze wennen maar aan je wispelturigheid (da's menselijk). En daar is genoeg tijd voor in het leven.
Op vrijdag 16 januari 2004 23:37 schreef la_resistance het volgende:
Ja dat klinkt mooi, maar ik merk dat hoe meer ik me er mee bezig houd hoe dieper ik wegzink. Juist wanneer ik alles even vergeet en niet denk aan waar ik mee bezig ben, alles vanzelf gaat en maak ik wel degelijk indruk op mensen. Dit duurt echter nooit lang en wanneer ik me dan weer terugtrek weten de meesten niet meer wat ze aan me hebben...Alles is zo dubbel...
Je maakt het je wel lastig om met jezelf te leven door alles wat je onderneemt een negatief woord of betekenis te geven: terugtrekken en wegzinken, "Alles is dubbel...", de zin waarmee je begint: "Ja dat klinkt mooi, maar ....." en hoe deze zin eindigd met: "..... hoe dieper ik wegzink..." Vreselijk moeilijk allemaal. Maar ook prachtig drama eigenlijk.
Echt, daarmee kan je beroemd worden, weet je dat? Kijk eens naar hoeveel artiesten (zangers, cabaratiers, schrijvers, schilders en filosofen) hun persoonlijk drama ten volle benutten, en met succes!
quote:luister eens, niemand ziet jou als een freak. het idee dat jij denkt dat mensen denken dat je een freak bent komt voor uit het taboe dat op geesteszieken rust, of dat mensen vinden dat je een watje bent. de enige mensen die denken dat jij een freak bent, zijn degene die zich vast houden aan dat taboe of mensen die vinden dat je een mietje bent omdat je psychologische problemen hebt. Gelukkig wordt deze groep van stompzinnige mensen steeds kleiner, en wordt het werk van de psycholoog, psychiater en maatschappelijk werker steeds meer geaccepteerd. Je bent geen mietje als je hulp op zoekt. Je bent geen freak omdat je vast zit in je negatieve dagdromen.
Op vrijdag 16 januari 2004 21:28 schreef la_resistance het volgende:
Kijk, ik zie ook wel in dat dat het meest logische is om te doen maar ik vind het toch moeilijk om face to face mijn verhaal te doen....ben toch bang dat mensen mij dan als een freak zien en dat is wel het laatste dat ik wil. Meestal als ik er zelf niet uit kom klop ik aan bij m'n vrienden maar dat valt ook niet mee omdat dat nu juist de mensen zijn waarvan het me iets kan schelen wat ze van me denken.Daarom zeg ik het nu ook anoniem op een forum...
Een psycholoog of een psychiater/maatschappelijk werker zit er echt niet om jouw ook nog eens een ik-ben-een-freak-complex aan te praten. Dat is juist iets waar ze ook aan werken, je zelfbeeld.
Ik denk echt dat je een afspraak bij de dokter moet maken voor een verwijzing naar de psycholoog. Dan zit je daar maar met schaamte en een hangend hoofd en vaag verhaal bij de dokter, maar na 10 minuten ben je daar weg, is het gebeurd en begint de bal vanzelf te rollen. Dan ga je voor een introductiegesprek naar de psycholoog die je een aantal standaard vragen stelt, en die ziet echt wel hoe je op die vragen reageert, wat je drawszit en hoe hij of zij daar het beste mee om kan gaan. En na een aantal introductie gesprekken begint het echte werk.
Ik weet dat je het eng vind, maar oefening baart kunst. Je bent geen freak. Anoniem je probleem posten op een webboard is een stap, naar de dokter is stap 2, en dan wordt het verhaal vertellen ook steeds makkelijker. Hou je voor, probeer het je voor te houden, dat je geen freak bent. Je weet dat je een probleem hebt wat je opgelost wil krijgen en je weet dat het in je eentje niet lukt, stap over je schaamte heen en doe er wat aan. Met je ogen dicht het diepe in duiken.. Het is eng, maar het eindresultaat zal uiteindelijk de angst overtreffen. Misschien wel sneller dan je denkt.
Wat bij mij heel erg hielp was om een weblog te beginnen. Door het opschrijven werd ik verplicht een structueel verhaal van te maken Ik had ook het gevoel dat als ik het opschreef, het iets was wat ik al achter me had gelaten.
Nog een voordeel daarvan is dat ik het mensen kon laten zien. Normaal zou ik dat nooit durven om mijn diepste geheimen tegen iemand recht in zijn gezicht te zeggen..Nu heb ik met sommige mensen juist beter contact daardoor...
naja.. het is een optie.. bij mij hielp het..
Echter door hier mijn verhaal te doen merk ik wel dat ik inderdaad gestructureerder nadenk over wat ik denk en wat ik voel. Dit ben ik al jaren eigenlijk een beetje uit de weg gegaan. Deels omdat ik bang ben dat ik er achter kom dat er serieus iets mis met me is en deels vanwege een (misschien misplaatste) trots die mij zegt dat ik mijn problemen zelf op moet kunnen lossen en dat er andere mensen zijn met grotere problemen, maw dat ik me aanstel.
Hoe dan ook, ik ben nu wel achter dat dit probleem niet vanzelf verdwijnt. Ik moet hier wel mee door gaan omdat ik voel dat ik breek wanneer ik mezelf voor de gek blijf houden. Ik ben in ieder geval blij dat ik eindelijk een keer ergens mijn verhaal kwijt heb gekund, dat is op zich al een stap vooruit.
Bedankt voor al jullie reacties.
Grtz.
. Voor de rest heb ik het overdag ook wel als je geen afleiding heb fantaseer je over allemaal dingen maar niet zo intens als s'nachts. Verder denk ik niet dat je er veel aan kan doen het enige is je niet teveel laten mee slepen door je gedachte.
quote:Dit komt mij bekend voor, samen met het verhaal van TS.
Op woensdag 21 januari 2004 17:25 schreef This_World_Is_Lost het volgende:
Heb hetzelfde probleem als de TS. Ik hoor maar de helft van de dingen die mensen tegen me zeggen, ik zit met mn gedachten al weer ergens anders. Best wel klote, want mensen vinden het niet fijn als ze 2 of 3 keer dingen moeten herhalen omdat ik het niet hoor of snap. En sommige kunnen behoorlijk kwaad worden en vragen ze of je doof bent
Binnen de psychologie heet dit dissociatie. Een goede dokter kan je wel helpen. Ik dacht ook "wat kan een dokter hier nu aan doen" maar een dokter kan dat wel. Als hij het begrijpt natuurlijk... en niet alle dokters doen dat helaas...
Zoek dan een andere
Welkom op het Nederlandstalige HDTV forum!l
start een club voor mensen die elkaar helemaal lens willen slaan!quote:Op vrijdag 16 januari 2004 21:01 schreef la_resistance het volgende:
Ok ik weet dat ik zelf de enige ben die hier iets aan kan doen maar misschien dat er hier iemand is die dit herkent en er een oplossing voor gevonden heeft. Dit is het probleem:
ik wordt al jarenlang geplaagd door levendige dagdromen. Je zou kunnen zeggen dat ik me terugtrek in mijn eigen wereldje. Nu zou je zeggen, geen probleem, heeft iedereen wel eens. Maar bij mij gebeurd het echt ieder moment dat ik even niets te doen heb. Meestal zijn ze behoorlijk deprimerend en ik kan mezelf echt een depressie in fantaseren. Ik kan me ontzettend slecht focussen op dingen en zit vaak apathisch voor me uit te staren. Ik slaap ook slecht ( als ik 3 uur slaap is het veel ) en soms lig ik zelfs te janken in m'n nest...OM NIKS!!
Ok ik doe het mezelf aan en ik ben me er ook wel van bewust maar op de een of andere manier maakt dat weinig verschil.
Zijn er meer mensen die hier last van hebben en belangrijker nog: Heb je er iets op gevonden...
help me rust te vinden in mijn hoofd...
Het is misschien minder dramatisch dan het klinkt maar ik denk wel dat m'n leven een heel stuk aangenamer zou zijn als ik me wat meer kon concentreren op het "nu" ipv constant films af te spelen over dingen die helemaal niet plaats gevonden hebben....
Met fantasie kan je alle kanten op, alleen kies jij onbewust de negatieve kant... Dit heeft wellicht
met je zelfbeeld te maken en niet zozeer met je fantasie... Kan je je fantasien en verhalen niet
opschrijven en uitwerken? Als ze je zo emotioneel laten voelen dan moet t wel heftig zijn...
"Isn't sanity really just a one-trick pony anyway? I mean all you get is one trick, rational thinking,
but when you're good and crazy, oooh, oooh, oooh, the sky is the limit."
-The Tick
B-FliP Youtube Channel
Bionic - In on the Outside EP: 2-3-2012
|
|
