quote:hou het een beetje vrij van slowchat aub.....
Op vrijdag 16 januari 2004 16:32 schreef Jan-jaap het volgende:
[..]
pssss http://eiland.fantasyfellowship.net/
Some day you shall flee, Panted and weak - Master, Passion, Greed.
Voor de vaste eilandbewoners, ik hoop dat jullie een nieuwe plek vinden. Libris komt wel een keer langs.
My soul still lives in that beautiful island
Where the atmosphere is extremely silent.
Even if I was afraid of the sea
The life surrounded by the sea interested me.
Lots of memories are there in my heart
With which my innermost can never part.
I cant forget the days I spent there
Till I go from this beautiful world.
Eight beautiful years-million of memories;
My childhood was spent on that marvellous isle.
There was my dawn,there was my day,
Yes,I can never part with those memories.
The days of happiness,the days of sorrows,
Those were the days of eternal feelings.
Island life has taught me a lot of lessons
Which would be helpful in my future life.
Dan schudt hij Tara de hand, en bedankt hem voor alles wat Tara voor het eiland in de loop der jaren heeft betekend en de fantastische tijd die ze samen hebben gehad.
Samen genieten ze nog even stilletjes vanaf een bankje van het uitzicht.
Jammer dat dit gaat verdwijnen, maar onvermijdelijk. Bovendien begon het op sommige gedeelten van het eiland toch al uitgestorven rustig te worden.
Dan staat Broekie op, en loopt langzaam weg. Nog een laatste maal draait hij zich om, en zegt een zacht "Bedankt". Vervolgens gaat hij naar het vliegveld, waar zijn koffers inmiddels al in het vliegtuig staan, klaar voor vertrek.
Mede-eilanders, uit elke Eiland-generatie, het ga jullie goed!
Ik heb het al vaker gezegd, maar doe het lekker toch nog een keer 
: Ik heb veel van het Eiland geleerd, leuke en ook minder leuke tijden hier gehad.
Iedereen hiervoor hartelijk bedankt, met namen diegenen die er in de tijd waren dat ik ook nog een echt Eilander was. Al wat er in die periode gebeurd is heeft namelijk zeker meegedragen aan wie ik nu ben. En een kort gesprek vanavond met m'n opleidingscoördinator, welke melde dat hij erg trots op mij was vanwege mijn karakter en mogelijkheid met zoveel verschillende personen om te kunnen gaan, is daar dus het gevolg van.
* Broekie stapt in het vliegtuig, en.... vertrekt.
Een verwaaid pamflet doet een storm aankondigen die alle leven op het Eiland zal vernietigen.
* spookvrouw doet nog eenmaal een laatste ronde langs de bekende plekken zoals het huis aan het Lieflijk laantje, het kasteel van LD, het strand, de strandtentjes, restaurantjes.
Het doet zeer om te weten dat het Eiland zo aan haar einde moet komen. 
* spookvrouw laat stiekem een traantje en wenst alle oude en nieuwe Eilanders succes met hun verhaallijnen en hoop dat zij allen een nieuwe plek elders kunnen vinden.
voor allemaal.
quote:* spookvrouw zet een krat vol neer bij Pluis om de kamer voor de babbie te versieren.
Op vrijdag 16 januari 2004 22:41 schreef pluisje het volgende:
* pluisje vangt van heel ver weg nog net wat sterretjes op
Ja, ik lurk verschrikkelijk mee en ben heel blij voor jullie.
Ze slikt...
De vloedgolf lijkt alleen maar nóg hoger geworden te zijn.
"Veel Eilanders hebben al afscheid genomen van een ieder die hen dierbaar is en hebben het Eiland reeds verlaten. Maar er zijn nog zoveel anderen die het mooiste plekje van de wereld nog niet konden of wilden verlaten." * fluistert ze zachtjes. Ze pakt weer pen en papier en schrijft:
NU HET UUR VAN DE WAARHEID NADERT, IS DE PRECIEZE TIJD WAAROP DE VLOEDGOLF HET EILAND ZAL BEREIKEN UITGEREKEND. IN DE NACHT VAN ZONDAG OP MAANDAG, OM 00:00 UUR ZAL HET EILAND DOOR DE OCEAAN WORDEN VERZWOLGEN.
* Phoenixx gaat op zoek naar de mensen die het Eiland nog niet hebben verlaten. Om ze te vertellen dat ze haast moeten maken. Of om hen gezelschap te houden als ook zij op het Eiland achter willen blijven...
quote:Lief spookje .. Helaas kon je nu nog niet afscheid nemen van de bibliotheek waar je in woonde. Morgen kan dat wel. dan gaat nog één keer het slot er af voor de afsluiting voor dat het kasteel voor eeuwig op de bodem van de oceaan komt te rusten.
Op vrijdag 16 januari 2004 22:30 schreef spookvrouw het volgende:
* spookvrouw heeft een onrustig gevoel dat haar na lange tijd naar het eiland laat gaan. Bevreemd ziet zij het haastige inpakken en vertrek van alle bewoners en realiseert zich dat het eiland verdoemd is.
Ik heb je gemist.
Some day you shall flee, Panted and weak - Master, Passion, Greed.
* Dan draait hij zich om en mompelt iets. Hij keert terug naar het eiland en gaat het bos in. Als het eiland ondergaat dan ga ik mee...
* Broekie heeft echter een ander idee. Tijdens de vliegrit zat het hem niet lekker dat hij het Eiland aan haar lot over liet, zonder er tot het laatste moment voor haar te zijn. Snel laadt hij alle kostbaarheden in het busje, en zegt zijn bestuurder het naar een veilig onderkomen te laten brengen. Dan wendt hij zich naar de piloot, met de vraag toch weer terug te keren naar het Eiland. Enkele uren later wandeld Broekie weer op het Eiland, richting zijn favoriete plekje: het bos. Heel wat uurtjes heeft hij hier met Joey rond gelopen.
Dat hij het Eiland al eerder in de steek gelaten heeft kan hem inmiddels niets meer schelen. Hij wil terug!
Opzoek naar de boom met ingekerfde initialen, ziet hij een stukje verderop iets glinsteren.
Hé, is dat niet... Jawel, het moet hem zijn!
Maar zal ik hem vergezellen, of alleen laten?
quote:Ronald je begint nu toch wel een beetje real life en internet door mekaar te halen
Op vrijdag 16 januari 2004 22:08 schreef Broekie het volgende:
Iedereen hiervoor hartelijk bedankt, met namen diegenen die er in de tijd waren dat ik ook nog een echt Eilander was. Al wat er in die periode gebeurd is heeft namelijk zeker meegedragen aan wie ik nu ben. En een kort gesprek vanavond met m'n opleidingscoördinator, welke melde dat hij erg trots op mij was vanwege mijn karakter en mogelijkheid met zoveel verschillende personen om te kunnen gaan, is daar dus het gevolg van.
+ je blijft er maar op terug komen.
quote:* Anthraxx draait zich om en ziet een man staan. Hij steekt zijn hand uit en zegt: "Kom, laten we snel doorlopen. Voordat het zover is. Maar waar kunnen we naartoe? Het hoogste punt, om zo de ondergang van het eiland te zien? Of blijven we diep in het bos om zo te verdrinken? Aan jou de keus, ik volg wel..."
Op zondag 18 januari 2004 13:26 schreef Broekie het volgende:
Bij aankomst in Nederland staat er al een busje op Broekie te wachten, om hem en de vele spullen naar "huis" te brengen.* Broekie heeft echter een ander idee. Tijdens de vliegrit zat het hem niet lekker dat hij het Eiland aan haar lot over liet, zonder er tot het laatste moment voor haar te zijn.
Dat hij het Eiland al eerder in de steek gelaten heeft kan hem inmiddels niets meer schelen. Hij wil terug!Snel laadt hij alle kostbaarheden in het busje, en zegt zijn bestuurder het naar een veilig onderkomen te laten brengen.
Dan wendt hij zich naar de piloot, met de vraag toch weer terug te keren naar het Eiland.
Enkele uren later wandeld Broekie weer op het Eiland, richting zijn favoriete plekje: het bos. Heel wat uurtjes heeft hij hier met Joey rond gelopen.
Opzoek naar de boom met ingekerfde initialen, ziet hij een stukje verderop iets glinsteren.Hé, is dat niet... Jawel, het moet hem zijn!
Maar zal ik hem vergezellen, of alleen laten?
"Ik zoek een boom Antraxx, met een ingekerft hart. In het hart van het hart staat "RB+JR", daar moeten we zijn. Als de stormen in de loop der jaren nog iets van de boomhut hebben over gelaten, is dat de plek met het mooiste uitzicht op heel het Eiland.
Het was dan ook niet het geheime plekje van Joey en mij..."
[Dit bericht is gewijzigd door Broekie op 18-01-2004 15:36]
"Waar is die verdomde boomhut nou ookalweer? Broekie moet daar zijn, het kan niet anders".
Nadat bij haar thuis de deurbel ging, en er een busje vol met herinneringen aan Broekie en het Eiland voor haar deur stonden, dacht ze eerst dat Broekie overleden was. De bestuurder vertelde haar echter het werkelijke verhaal, waarna ze niet langer wachtte en zich naar het Eiland haaste.
Plots hoord ze stemmen. Als ze in de richting van het geluid kijkt, ziet ze Broekie en Antraxx.
"Broekie!!!!!!"
Ze rent op hem af en sluit hem in haar armen.
"Laten we vergeten wat er tussen ons fout is gegaan. Laten we doen waar we vroeger altijd van gedroomd hebben: samen onze laatste momenten doorbrengen, samenzijn tot het bittere einde. Al is dit einde bitterder dan in onze dromen."
"Mensen kinderen, wat is er allemaal gaande?" roept Oom-Agent verdwaasd, als hij eenmaal wakkergeworden van het gestommel een kijkje buiten zijn vredige politiebuureau-optrekje neemt.
"Allemejeumig! Mensen, klam aan, er is niets aan de hand, bedaard, wees rustig!" Roept hij ze nog na, maar niemand reageert. Na een klein uurtje stennis dringt het tot de diender door, dat er echt iets loos is en al snel is hem ook duidelijk wat.
PANIEK!
Oom-Agent rent van gekte kansloos over het eiland. "Waar vind ik nu nog een boot, hoe kom ik hier weg?". Dan weet hij het: "De politiehelicopter, goed idee!" De anders zo luie Agent haast zicht in de richting van het vliegende gevaarte. "Ah gelukkig staat hij er nog". Hij veegt de cabine vrij van stof en start de motor...
quote:* Met een pesthumeur kijkt Anthraxx naar Joey (
Op zondag 18 januari 2004 16:00 schreef Joey het volgende:
* Joey rent haastig door het bos.
"Waar is die verdomde boomhut nou ookalweer? Broekie moet daar zijn, het kan niet anders".Nadat bij haar thuis de deurbel ging, en er een busje vol met herinneringen aan Broekie en het Eiland voor haar deur stonden, dacht ze eerst dat Broekie overleden was. De bestuurder vertelde haar echter het werkelijke verhaal, waarna ze niet langer wachtte en zich naar het Eiland haaste.
Plots hoord ze stemmen. Als ze in de richting van het geluid kijkt, ziet ze Broekie en Antraxx.
"Broekie!!!!!!"
Ze rent op hem af en sluit hem in haar armen.
"Laten we vergeten wat er tussen ons fout is gegaan. Laten we doen waar we vroeger altijd van gedroomd hebben: samen onze laatste momenten doorbrengen, samenzijn tot het bittere einde. Al is dit einde bitterder dan in onze dromen."
) en zegt vlug: We moeten opschieten, de zon gaat al bijna onder.Broekie, Joey en Anthraxx rennen door het bos op zoek naar de boomhut. Alhoewel Anthraxx er nooit geweest is weet hij prima de weg. Na 4 keer verdwalen, twee tussenstops op het uitkijkpunt en 3 flinke ruzies neemt Broekie de leiding over van Anthraxx. Na ongeveer een half uurtje wandelen komen ze eindelijk bij de boomhut aan...
Niemand meer om aan zijn zwaard te rijgen.
Bij kronos stelletje baardapen, wie moet ik nu aan mijn zwaard rijgen dan?
quote:* Helemaal naakt zwaait Loth naar Zarr
Op zondag 18 januari 2004 16:42 schreef Zarr het volgende:
* Zarr kijkt om zich heen. Er is geen magie meer op het eiland.
Niemand meer om aan zijn zwaard te rijgen.
Bij kronos stelletje baardapen, wie moet ik nu aan mijn zwaard rijgen dan?
Mij hoef je niet aan het zwaard te rijgen hoor, ik weet namelijk veel leukere dingen 
quote:Ik zei toch dat we bij die grote open plek naar rechts moesten?
Op zondag 18 januari 2004 16:37 schreef Anthraxx het volgende:
* Met een pesthumeur kijkt Anthraxx naar Joey (Broekie, Joey en Anthraxx rennen door het bos op zoek naar de boomhut. Alhoewel Anthraxx er nooit geweest is weet hij prima de weg. Na 4 keer verdwalen, twee tussenstops op het uitkijkpunt en 3 flinke ruzies neemt Broekie de leiding over van Anthraxx. Na ongeveer een half uurtje wandelen komen ze eindelijk bij de boomhut aan...
Maar nee hoor, volgens jou zouden we dan in een rondje lopen!
* Broekie vraagt zich plotseling af waar hij zich zo druk om maakt. Snel helpt Broekie Antraxx en Joey de boomhut in, om vervolgens door hen omhoog getrokken te worden. De boomhut lijkt nog intact te zijn, zelfs de telescoop is nog in goede staat.
"Waar het om gaat is dat we de plek gevonden hebben. Laten we nou geen ruzie maken, vriendschap is het belangrijkste in een mensenleven, en het onze duurdt al niet zo lang meer..."
Om beurten kijken ze door de telescoop naar de vloedgolf, die steeds inmiddels angstaanjagend dichtbij gekomen is.
Ook zijn er opvallend weinig tekenen van leven te vinden. geen beesten, geen vogels (die vliegen met een grote boog om het eilandje), enkelt een grote niet bijgehouden klimop die een groot deel van de voorgevel in gebruik heeft genomen.
"Vroeger", verzuchtte Oom Agent somber, "Vroeger was er zelfs een tuinman op dit eiland aanwezig die de boel netjes bijhield. Een lust voor het oog, maar tijden veranderen".
Maar toch heeft Oom Agent het vreemde gevoel dat er nog wel eens iemand aanwezig zou kunnen zijn. Iemand die net als hem enkele uren geleden nog geen flauw idee heeft van de catastrofale ramp die hem of haar staat te wachten. Oom Agent draait met het vliegende gevaarte met een serpe bocht over het kleine eiland en landt.
Bij aankomst wordt hij overvallen door een doodse stilte. Het onstuimige weer lijkt plots om te zijn gezet tot een wind en regen stil klimaat, terwijl er aan de horizon enkelt donkere wolken bevinden.
Voorzichtig benadert Oom Agent de woning. De deur staat op een kier, voorzover het nog een deur genoemd mag worden, want bij de minste geringste actie lijkt hij het haast te begeven. Oom Agent kijkt voorzichtig om een hoek van de verlaten woning. "Goedendag, dit is de politie, zou u zo vriendelijk willen zijn dit huis ogenblikkelijk te verlaten" roept de agent, maar er klinkt geen weerwoord.
Per ongeluk stoot Oom Agent het licht aan. Hij scrikt van verbazing, wie had gedacht dat in zo'n huis er nog licht zou kunnen branden. De woonkamer staat er verlaten bij. Een grote plas met water in de hoek, bergen met stof en geen spoor van leven te bekken. Het moet een tijd geleden zijn dat hier nog iemand heeft gewoond.
Dan valt het oog op een stuuk papier dat op de keukentafel ligt. Het oogt nieuw en is duidelijk recentelijk in het huis neergelegd. Dit duidt erop dat er mogelijk nog activiteit wordt ondernomen. Oom Agent ziet dat het om een brief gaat:
Aan wie dit leest,
Het is voorbij, er valt hier niets te halen.
Als je dit nu leest, dan heb je nog maar een paar uur te leven. Rond zondagavond zal een grote vloedgolf dit eiland en het Fok!eiland doen onderlopen. Het slechte weer zal met een ongekende snelheid over het eiland denderen. Ontsnappen per boot is kansloos, er valt niet tegenop te varen. De enige mogelijkheid is vliegend.
Op dit moment ben ik allang vergaan, een geworden met de zee. Ik ben de zee tegemoet gevaren. En binnenkort zal alles zijn verdwenen.
Zou je me een groot plezier willen doen en dit is in het belang van de hele Eilandgemeenschap. Boven op zolder ligt in de hoek, onder een berg deken een klein zwart kistje. Deze is op slot, de sleutel ben ik lang geleden kwijt geraakt. Dit kistje is van onschatbare waarde. Zou deze mee willen nemen, en beschermen met je leven, maar vooral niet open maken.
Vaarwel eiland, het ga je goed daar onder water.
De bewoner van dit huis
"Nou dat is dan weer fraai".
Oom Agent betreedt voorzichtig de zolder en of het allemaal niet nog voorspelbaarder kan, ligt daar inderdaad een hele berg dekens met daaronder inderdaad een piepklein kistje zonder sleutel. Oom Agent wil hier geen seconde langer blijven, hij pakt het kistje op en rent het huis uit. Richting de helicopter.
Als hij wil vertrekken, valt het hem op dat het rustige weer ondertussen is omgeslagen naar een vreselijke storm en alsof dat nog niet alles is, is het er ook nog bij gaan regen en onweren. De helicopter stijgt met veel pijn en moeite op. Oom Agent beseft zich dat hij haast moet maken, richting het grote eiland, maar de wind brengt in een haast onstuurbare positie en in de verte klikt het donderde geraas van een hele hoop water....
m'n eerste en waarschijnlijk laatste post hier....waar mogen alle eilanders nu nog wonen 
* Dagonet slaat zijn jas wat dichter om zich heen en slaat de massale exodus gade. Met de verrekijker ziet hij mensen op het strand afscheid nemen van hen die het niet kunnen en zullen achterblijven.
Vanaf de wal is zichtbaar hoe een stroom aan alle denkbare voertuigen zich een weg banen naar het vaste land. Nog even en dan zijn er slechts golven waar eens het trotse eiland was. Daaronder een schat waar latere generaties slechts vol bewondering en verbazing naar zullen kunnen kijken.
* Dagonet wendt zich af en gaat weer naar binnen om de vluchtelingen een welkom voor te bereiden.
Dagonet doet onaardig tegen iedereen. Je bent dus helemaal niet zo bijzonder als je denkt...
Mijn grootste bijdrage aan de FP.
|
|
