youngbloodmusic | woensdag 27 juni 2001 @ 16:31 |
zijn er nog meer van jullie daar? | |
Barsine | woensdag 27 juni 2001 @ 16:35 |
Waarom mag jij je kind niet zien dan? | |
ThijNtjE | woensdag 27 juni 2001 @ 16:39 |
In mijn geval is het: vader WIL kind niet zien. (Ik ben het kind trouwes) | |
TARAraboemdijee | woensdag 27 juni 2001 @ 16:41 |
Mijn stiefvader had/heeft dat Hij mocht z'n dochters niet zien van hun moeder, werd verplicht door de rechter, maar moederlief hield zich daar niet aan, etc. Nu wil 1 dochter hem niet eens meer zien | |
ThijNtjE | woensdag 27 juni 2001 @ 16:45 |
quote:Je ziet wel vaker dat moeders zo op de kinderen inpraten dat de kinderen gaan denken dat de vader hen niet meer wil zien. Zo lijkt het dat het allemaal de schuld van de vader is. Vaak laat de moeder de vader helemaal z'n kinderen niet meer zien. | |
youngbloodmusic | woensdag 27 juni 2001 @ 16:51 |
Zij is gewoon psychisch niet in orde, ben ik achter gekomen | |
Barsine | woensdag 27 juni 2001 @ 16:54 |
quote:Dat is wel een beetje zuur dat je daar pas achterkomt als je inmiddels een kindje hebt. Ik moet zeggen dat ik altijd een beetje twijfel bij teksten als: ik mag mijn kind niet zien. Ik ben geneigd te denken dat er veel meer aan de hand is | |
ThijNtjE | woensdag 27 juni 2001 @ 17:00 |
quote:You'd be surprised... | |
youngbloodmusic | woensdag 27 juni 2001 @ 17:14 |
quote:SNAPJE! | |
Barsine | woensdag 27 juni 2001 @ 17:18 |
Nou voorlopig ben ik nog helemaal niet surprised en SNAPIKHETOOKNIET. Is het te pijnlijk om uit te leggen ofzo, of was dit topic niet vanwege het onderwerp geopend, maar alleen als verzamelplek voor alleenstaande vaders | |
Riduce | woensdag 27 juni 2001 @ 17:42 |
Me zus heeft 2 kids ... die ex-aap van d'r komt 1 a 2 x per jaar op bezoek als hij niet vast zit in de bajes ... hij is super verslaafd... hoeft geen dubbeltje te betalen omdat hij zwerfloon heeft... Nou wat mij betreft mag me zus zeggen die kids krijg je niet meer te zien... maar toch laat ze het toe... als hij wilt kan die aap langs komen.... en de kids... tja.. de jongste (is nu 6) die mot niks van hem weten (hij was 0.5 toen die aap wegging bij me zus) ... slechte dingen vertellen we niet over hem waar de kids bij zitten... althans ik ben de enige die slecht over hem praat..... Als ik hem zie -edit- hij niet meer ... wat een -edit- -edit- -edit- -edit- -edit- -edit- en dan maar zeggen dat iedereen recht heeft om zijn eigen kind te zien!!!!! LOSER | |
Puckzzz | woensdag 27 juni 2001 @ 17:50 |
Is het door de rechter bepaald of zegt zij gewoon stomweg dat je je kind niet mag zien? want daar zou je wat aan kunnen doen dan. Gelukkig hebben mijn ex en ik hier helemaal geen last van. Er is gelukkig ook geen rechter aan te pas gekomen
| |
Catootje | woensdag 27 juni 2001 @ 17:56 |
Sja...in principe denk ik dat elk kind wil weten waar hij/zij vandaan komt: en dus ook wat zijn genetische vader is...maar dat is simpeler gezegd dan schijnbaar gedaan. De praktijk wijst toch (vaak?) uit dat het niet zo goed loopt met scheidingen. Vaders die niet weten hoe ze met de kinderen om moeten gaan, kinderen die als inzet worden gebruikt om evt. rancune van een ouder of beide ouders over te brengen....En dan nog de ouders die voortdurend aan kinderen vragen: wat deed amam dan en dan? Was ze weg? Heeft ze een vriendje? FOUT!! Kind is dan altijd in tweestrijd. Maar goed, ik vind dat een vader zijn kind mag zien. Ik heb echter wel bezwaren tegen hele labiele ouders, en tegen mensen waarbij een vermoeden van misbruik bestaat...dan dien je toch wel wat voorzichtiger ermee om te gaan. Maar dan krijg je weer: wie bepaalt wat labiel is? | |
aego | woensdag 27 juni 2001 @ 18:06 |
Afhankelijk van de leeftijd van het kind/de kinderen, kan deze zelf bepalen of en wanneer hij wel of niet de andere ouder wil zien. Veel mensen denken niet dat ze zoiets overkomt, ik ook niet.... Mijn zoontje kiest er nu voor om mij wel te zien, ook al : Ik ben nu een paar jaar verder: voordat je een regeling treft (al dan niet via de rechter) en de verhoudingen weer min of meer normaal worden, moet je in het ergste geval heel veel in jouw ogen onredelijke zaken van je af laten glijden... Dit geldt voor beide 'partners'. Feit blijft wel dat sommige mensen (man of vrouw!) soms beter kunnen besluiten GEEN kinderen te nemen.... [Dit bericht is gewijzigd door aego op 27-06-2001 18:19] | |
TARAraboemdijee | woensdag 27 juni 2001 @ 18:17 |
quote:Dat is hier gedeeltelijk inderdaad het geval, ook overdrijft de moeder over de wandaden van mijn stiefvader. Geeft een vertekend beeld. Plukt zijn post overal tussenuit, geeft het idee alsof ze niet voor hem bestaan en dat hij door en door slecht is. Nu heb ik nooit goed met hem kunnen opschieten, en haat ik hem zelfs af en toe. Maar door en door slecht is ie niet, dit verdient ie gewoon niet. Het zijn verdorie zijn eigen kinderen, dit in tegenstelling tot mijzelf. | |
#ANONIEM | woensdag 27 juni 2001 @ 18:22 |
Ik wil als kind mijn vader niet zien. | |
Friese_Motormuis | woensdag 27 juni 2001 @ 19:08 |
Ik krijg ook altijd een beetje een raar gevoel bij zulke opmerkingen. Iemand zei het al eerder, heb je wellicht iets GEDAAN waarom je je kind niet meer mag zien? Ik wilde mijn vader ook niet meer zien omdat hij echt groffe dingen heeft uitgespookt en hij riep ook overal dat hij zielig was omdat hij zijn kinderen niet mocht zien. En nee, hij had natuurlijk NOOIT wat gedaan, snapte er niks van en iedereen vond hem een fantastische vader en had een hekel aan mijn moeder... totdat uitkwam wat hij uitgespookt had. Toen bleken de dingen niet zo zwart/wit te zijn. Dus ik krijg bij dit soort opmerkingen de kriebels! | |
Catootje | woensdag 27 juni 2001 @ 19:11 |
quote:Ja ben ik ook wel mee eens, maar toch: ik vind het wat anders als je als 14, 15 jarige zelf ervoor kiest om je vader niet meer te willen zien. Dat is een andere keuze dan de keuze die je moeder maakt om jou weg te houden bij je vader. | |
Barsine | woensdag 27 juni 2001 @ 19:13 |
quote:Juist ja, ik was diegene, maar ik geloof dat youngbloodmusic er voor gekozen heeft daar maar niet op in te gaan. Jammer ik had graag het hoe en waarom ghoord, hoe zoeits nou eigenlijk kan gebeuren. | |
Friese_Motormuis | woensdag 27 juni 2001 @ 19:19 |
quote:Je haalt me de woorden uit de mond Net voordat ik je post zag, zat ik me ook al af te vragen, waarom hij nu niks meer van zich laat horen. Ik ben ook wel benieuwd naar zijn verhaal... | |
ElizabethR | woensdag 27 juni 2001 @ 19:29 |
quote:Ik zou erg graag de gelegenheid hebben mijn vader nog es te zien, maar hij is helaas niet meer. Mijn moede daarentegen hoef ik nooit, nooit, nooit of te nimmer meer te zien. Pas als ze dood is wil ik haar zien, om zeker te weten dat het waar is, waarna ik een groot feest ga geven. Overigens is dat persoon de reden dat ik mijn vader slechts sporadisch heb kunnen zien gedurende zijn leven. Zij hield dat tegen, van zeer jeugdige leeftijd af aan. Ik heb altijd stiekem contact met hem gehouden, zonder dat zij dat wist, maar ik had hem graag op mijn bruiloft gehad, en ook op mijn verjaardag om maar wat te noemen. En niet altijd pas de dag erna. Als ik alles over mocht doen..... Het werkt dus twee kanten op. Er zijn niet alleen vaders die hun kinderen niet mogen zien, maar er zijn ook kinderen die hun vader erg graag willen zien, maar door een egoïstisch, haatdragend, indoctrinerend en chanterend kreng van een 'moede' wordt hen de kans ontnomen. | |
Friese_Motormuis | woensdag 27 juni 2001 @ 19:51 |
quote:Inderdaad, die ouders heb je ook, zijn ook niet leuk. Jammer voor jedat je daardoor het contact met je vader wat bent misgelopen! | |
youngbloodmusic | woensdag 27 juni 2001 @ 20:26 |
quote:Welke onredelijke zaken bedoel je precies???Dit is een reactie waar ik echt wat aan heb..dat is niet cynisch bedoeld. En aan alle anderewn, ik ben geen junk ofzo...of iemand die zijn leven onverantwooordelijl leeft. Ik ben een muzikant..Ik ben 24 jaar oud.. en mijn kind is nu bijna 3 jaar oud | |
youngbloodmusic | woensdag 27 juni 2001 @ 20:27 |
quote: | |
youngbloodmusic | woensdag 27 juni 2001 @ 20:28 |
quote:snap je het nueeen beetje? wat begrijp je nog niet...vraag me... ik antwoord | |
#ANONIEM | woensdag 27 juni 2001 @ 20:29 |
quote:Beide van mijn ouders hebben hier een handje van, alleen mijn moeder kan ik nog verdragen omdat die gewoon heeft gedaan. Mijn vader daarintegen vond het leuk om s'avonds rond het huis te lopen en bedreigingen te uiten... | |
youngbloodmusic | woensdag 27 juni 2001 @ 20:29 |
quote:Ik ben in een rechtzaak verwikkeld.. ik wacht op uitspraak binnenkort ik zal hem waarschijnlijk te zien mogen krijgen in een speciaal omgangshuis.. Als je weet hoe zwaar dit is geweest..dan voel je je hoe ik me nu voel | |
youngbloodmusic | woensdag 27 juni 2001 @ 20:36 |
quote: | |
youngbloodmusic | woensdag 27 juni 2001 @ 20:37 |
quote:lees wat ik geschreven heb her en der | |
youngbloodmusic | woensdag 27 juni 2001 @ 20:39 |
quote:hoe oud ben je..kun je me vertellen waarom niet?hoe kwam je zo bij deze rubriek terecht? | |
youngbloodmusic | woensdag 27 juni 2001 @ 20:42 |
quote:Ik kan natuurlijk zeggen dat ik geweldig ben...maar jij kent mij helemaal niet.. Misschgien zou je me dan maar eens moeten leren kennen..Daarvoor is dit internet eigenlijk niet zo geschikt..dus moet je me maar op mijn woord geloven als ik je zeg dat ik nooit iets raars gedaan heb. Lees voor verdere info mijn nadere reacties op mensen | |
weerdo | woensdag 27 juni 2001 @ 20:42 |
http://home.worldonline.nl/~csnel/jz/dwaas.html | |
youngbloodmusic | woensdag 27 juni 2001 @ 20:43 |
quote:lees maar verder op pagina twee voor mijn reacties..op dit topic | |
youngbloodmusic | woensdag 27 juni 2001 @ 20:50 |
quote:Ik ben blij dat er zoveel mensen uberhaupt interesse hebben naar dit topic. Het is ook een heel gevoelig topic, want het bepaald voor het kind een groot deel van de manier waarop het opgroeit. Ik heb zelf een goede jeugd gehad gelukkig...en ik wil dit dus ook voor mijn kleine mannetje. Vreemd, ik wil zoveel zeggen, maar ik weet eigenlijk niet zo goed waar te beginnen..eigenlijk zouden jullie toegespitste vragen moeten stellen, in order to make me reply as thoroughly as possible | |
weerdo | woensdag 27 juni 2001 @ 20:51 |
quote:Moet je eens opletten hoe makkelijk dat gaat.. Als het kind nog ongeboren is, en het ongehuwde stel gaat uit elkaar, dan kan de moeder als optie 'vader onbekend' invullen. Dat is fraude, maar dat is zeer moelijk te bewijzen. Als 'pluspunt' krijgt zij het absolute voogdijschap ten opzichte van het kind, en is de vader MACHTELOOS. De vader kan hoog springen, laag springen, maar de moeder heeft het absolute veto-recht in dezen.. En de wetboek staat aan haar kant. Probeer maar eens zonder medewerking van de moeder je gelijk te bewijzen.. Hoe bedoel je emancipatie? | |
youngbloodmusic | woensdag 27 juni 2001 @ 21:07 |
Ik zei eerder in het topic-gebeuren dat de moeder van mijn kind (29) geestelijk gestoord was. Nu is zij geestelijk niet in orde, maar het is ook niet zo dat ze in een dwangbuis zit ofzo.. (anders had ze ook niet zulke mentale klappen kunnen uitdelen) Ik heb vandaag een afspraak gehad bij de kinderbescherming voor een situatieschets van hoe de vork in de steel zit.. Dit is een onderdeel van de behandeling van het in werking stellen van de omgangsregeling. Guess what?? Ik kom daar aan..een mevrouw neemt mij apart..en ze verteld me dat het helemaal niet nodig was voor mij om vandaag te komen,,, omdat mevrouwtje (de moeder van mijn kind) af had gebeld. Nu, als je een serieus persoon bent, en beseft hoeveel van belang deze regeling is, dan doe je niet zoiets als dit. Ze gooide vandaag haar eigen glazen in. Ps, ik dacht altijd dat ik boos op haar was. Ik ben er nu achtergekomen dat ik gewoon droef ben. Dat heb ik de mevrouw van de kinderbescherming ook gezegd. | |
Friese_Motormuis | donderdag 28 juni 2001 @ 09:53 |
quote:Nee, dat klopt en daarom was ik nou juist benieuwd naar bv wat wordt opgegeven als reden waarom jij je kind niet mag zien. Met wat ik vandaag van je las, kan ik me inderdaad wat meer voorstellen van je situatie. Overigens zag ik ook dat je ergens gepost had dat je eventueel je kind kon zien in een speciale ruimte. Wat is de reden dat ze dit willen en niet gewoon bij je thuis? Want als het inderdaad alleen maar zo is dat de moeder psychisch problemen heeft, lijkt me dat jouw bezoekrecht niet perse in een speciale ruimte hoeft te zijn. Waarom willen ze het dan daar over hebben? | |
#ANONIEM | donderdag 28 juni 2001 @ 11:02 |
quote:Mijn ouders gingen scheiden, mijn vader kocht mij om met dure kadootjes en te laat laten opblijven, uit eten gaan. Dit terwijl hij mijn moeder geen alementatie betaalde, doet dit nogsteeds niet. Terwijl wij uitgingen at mijn moeder niets om mijn broertje en zusje een boterham te laten eten s'avonds. Dit liep echter uit de hand, ik bleef als 12 jarige tot over 1 uur op dat terwijl ik in cito periode zat. Ik werd dus door de kinderbescherming uit huis gehaalt, en dat zinde mijn vader niet. Hij ging rond het huis lopen s'avonds etc... allemaal zeer kut wat meer dan 2 jaar heeft geduurd. Kortom hij heeft zich niet normaal gedragen en nu als 19 jarige heb ik als iemand die totaal niets meer met mijn moeder te maken heeft in principe (ik woon op mezelf) niets met mijn moeder te maken dus... Dit is de keuze die ik zelf heb genomen. | |
youngbloodmusic | donderdag 28 juni 2001 @ 12:40 |
quote:Omdat het kind in een vertrouwde omgeving moet 'wennen' aan de vader. Na een paar keer daar, mag ik hem mee naar huis nemen. De mensen daar bepalen wanneer mijn kind en ik daar klaar voor zijn. Ik zeg dit nu heel informeel allemaal, maar dat komt omdat dat zo vaak in mijn oren is gezegd met die rechtzaak, dat het bijna niet anders te zeggen is. Ik heb mijn mannetje dan ook erg lang niet gezien. | |
youngbloodmusic | donderdag 28 juni 2001 @ 12:43 |
quote:Liep hij om het huis omdat hij jou wou zien? Ik denk dat hij in de scheidingstijd inderdaad bang was om jou kwijt te raken, maar dat hij door alle omkoperij het juist verloor. Ik weet in ieder geval dat ik dat noooit zou doen, al voordast ik dit las.. Maar je ouders blijven je ouders.. Je moeder je moeder Je vader je vader | |
sataN | donderdag 28 juni 2001 @ 12:51 |
quote:Als ze zich liefdevol gedragen wel ja. Als ze zich nergens voor interesseren is het een heel ander verhaal. | |
#ANONIEM | donderdag 28 juni 2001 @ 13:03 |
quote:Ik denk dat je je daar in vergist, ik zie mijn vader niet meer als mijn vader. Ik heb nooit wat aan hem gehad en ik wil ook niets aan hem hebben. Een sperma donateur was meer een vader geweest voor mij, die liet me tenminste met rust en had me niet totaal verneukd voor de rest van mijn leven. Mijn moeder is mijn moeder. | |
youngbloodmusic | donderdag 28 juni 2001 @ 14:05 |
quote: je bent erg verdrietig, zeker | |
Halinalle | donderdag 28 juni 2001 @ 14:27 |
quote:Disclaimer: ik ken jouw situatie natuurlijk niet, dus misschien slaan mijn vragen/opmerkingen als een tang op een varken. Waarom heb je bij je huwelijk en andere bijzondere gelegenheden je vader niet gewoon uitgenodigd en de persoon die biologisch jouw moeder is niet tot "persona non grata" verklaard? Je was toch inmiddels volwassen. Of stond jij sterk onder haar invloed? | |
MiSS_TiquE | donderdag 28 juni 2001 @ 15:09 |
Vroeger dwong ik mijzelf en mijn broertjes om me vader te bezoeken. Op een gegeven moment besefte ik dat ik dit niet deed uit liefde maar uit medelijden voor hem. Door zijn niet zo fijne karakter heeft hij meer vijanden dan vrienden. Ook voor ons is hij niet aardig. Nu voel ik alleen nog meer medelijden voor hem. Vaak zie ik op documentaires oude mensen met verdriet omdat ze niet worden bezocht door hun kinderen. Dat vind ik dan verschrikkelijk nu weet ik dat ik zelf ook zo een verschrikkelijk persoon ben. En als dwong ik mijzelf om te gaan. Dan ben ik nog steeds een hypocriet. | |
#ANONIEM | donderdag 28 juni 2001 @ 15:09 |
quote:pardon? Waarover, een vader die ik nooit heb gehad? Verdriet? Nooit, ik weet niet wat ik mis dus voel er ook geen verdriet over... | |
aego | donderdag 28 juni 2001 @ 16:23 |
quote:Onredelijke zaken: een omgangsregeling onderling treffen (die vervolgens niet wordt nagekomen ) ; zwart worden gemaakt door ex en anderen bij vrienden ( maar gelukkig vrienden hebben die daar volwassen mee omgaan ); een omgangsregeling moeten afdwingen bij rechterlijke macht en daar een advies krijgen over je kind van een organisatie ( kinderbescherming ) die geen contact heeft gehad met noch vader noch familie van ex; die omgangsregeling vervolgens niet nagekomen zien worden ; omgangsregeling na waarschuwing door rechter weer ingesteld zien worden maar getraineerd zien worden door ex ; je emoties inhouden wanneer je je zoontje ophaalt, en een opmerking door je ex geplaatst wordt die reacties uit kan lokken (gelukkig zelf volwassen genoeg zijn om te zien dat dit juist haar intentie is...) Uiteindelijk komt die emotionele maalstroom wel tot rust; als mensen eerder zouden onderkennen dat ze hier in zitten, zouden ze anders (lees rationeler) reageren. Een tip van de ene muzikant(hoewel amateur) voor de andere; reageer je mogelijke woede af in je muziek, dan heb je er tenminste nog wat aan.... | |
ElizabethR | donderdag 28 juni 2001 @ 16:42 |
quote: quote:Als je heel je leven, van jongs af aan, niks anders gewend bent is het als volwassene moeilijk die cirkel te doorbreken. Dat is mij een aantal jaren geleden gelukt en daar ben ik heel erg blij mee | |
Catootje | donderdag 28 juni 2001 @ 16:54 |
quote:Nou, weet ik het niet hoor...maar dat kan dus volgens mij niet: je hebt toc ooit bij je vader gewoond, en nu ben je hardstikke boos. Kan ik mij heel goed voorstellen, maar ik denk dat het gemakkelijker is om je boos op te stellen dan je verdriet te voelen over het feit dat je vader een lul is...dat denk ik, en ik weet dat het heel soft klinkt, maar ach: It takes one to know one..as they say | |
youngbloodmusic | donderdag 28 juni 2001 @ 17:27 |
quote:je moet niet al te hard zijn voor jezelf..dat is gemakkelijk gezegd, en een waarheid als een koe, maar ik heb hetzelfde als jij..ik geef mezelf liever de schuld dan niemand anders...wat dat betreft zal jij geen treurig oud vrouwtje worden, denk ik.. Ik denk dat er veel lagere eisen worden gesteld aan een oma dan jij denkt | |
youngbloodmusic | donderdag 28 juni 2001 @ 17:29 |
quote:sla ons gesprek op, en kijk er ooit nog eens naar..misschien verandert je mening met de jaren nog eens | |
youngbloodmusic | donderdag 28 juni 2001 @ 17:35 |
quote:he aego..dat is het helemaal..alles wat je zegt gebeurt nu ook.. enne wat betreft mijn muziek..ik ben hierdoor helemaal leeg geworden... ik kan niets uit mijn vingers of hoofd krijgen | |
Boondock_Saint | donderdag 28 juni 2001 @ 17:46 |
quote:* Boondock_Saint kan hier niet over meepraten maar wenst ybm veel sterkte | |
#ANONIEM | donderdag 28 juni 2001 @ 18:42 |
quote:Lol Dit is een lachertje, ik mag die man niet, ik zal hem nooit mogen en ik erken hem niet als mijn vader. Je hebt nooit in een soortgelijke situatie gezeten, hoe kan je dan zeggen dat ik dit niet zo zie, ik zie het al zo vanaf mij 13de. Beetje lang 6 jaar om andere dingen te voelen die er zouden zijn... | |
Catootje | donderdag 28 juni 2001 @ 18:46 |
quote:*auw, bijt niet* Op de eerste plaats wilde ik je niet beledigen, maar een ander gezichtspunt laten zien. Op de tweede plaats weet jij niet hoe mijn leven er heeft uitgezien. Dus gelieve je voorbarige conclusies voor je te houden. En mensen zijn in staat om hun hele leven dingen te verstoppen. Nogmaals, no harm intended! | |
sataN | donderdag 28 juni 2001 @ 20:26 |
Ik wil hier toch even voor Aneurism opkomen. Soms kunnen mensen je leven zo structureel verwoesten dat je er voor kiest ze nooit meer te zien. | |
ElizabethR | donderdag 28 juni 2001 @ 20:38 |
quote:Precies! quote:Heb ik 34 jaar over gedaan. quote:Je laat je inderdaad tot het uiterste tergen voor je eindelijk voor jezelf kiest, althans, ik wel. quote: quote:Dat is mijn grootste nachtmerrie Daar zou ik zelfs voor willen bidden, dat dat nooit, never gebeurt. En ik ben zeer overtuigd Atheïst. | |
#ANONIEM | donderdag 28 juni 2001 @ 21:54 |
quote:Ik begrijp zeer je ideeen daarover Elizabeth, stel je voor dat ik zo met mensen om zou gaan. Dat gevoelens zo weinig voor me betekenen, en dat ik door mijn gedrag iedereen kwijt raak die van me hield of had gehouden. Stel je voor dat ik net als hem zou worden, iedere paar jaar een nieuwe vrouw. Dat op een leeftijd van over de 50... Ik kan het niet, mijn god dat kan ik echt niet. Hij is een van de redenen waarom ik nooit oud wil worden, hij heeft laten zien hoe dom je kan zijn op zo'n leeftijd. En hoe alleen je wel niet kan zijn, ook al mag je iemand naast je zijde hebben... | |
weerdo | donderdag 28 juni 2001 @ 22:19 |
Vraag ik me dan toch af hoe vaders het zouden moeten aanpakken in een echtscheiding... [edit: extreem zwartgallig en mogelijk kwetsend stuk weggehaald] [Dit bericht is gewijzigd door weerdo op 28-06-2001 22:46] | |
Catootje | vrijdag 29 juni 2001 @ 09:36 |
quote:Ik wil hier toch even ook voor mezelf opkomen .. Ik weet niet of je ook op mijn reacties doelde hoor, maar als dat zo is, dan wil ik toch nog es een poging doen om dingen recht te zetten. Zoals ik volgens mij al vertelde, snap ik Aneurism's keuze om zijn vader niet te zien, heel goed. Daar gaat het mij ook niet om, waar ik op reageerde was de reactie die hij daarop gaf. Hij vertelde boos te zijn op zijn vader (net als ElizabethR), en daarop vertelde ik dat boosheid soms verdriet/teleurstelling verbergt. That's it. Hij ziet dat anders, en dat mag. Mijn mening hierover is echter het volgende: je begint je leven altijd met maar twee mensen die er echt toe doen: je ouders. Kinderen zijn heel kwetsbaar, en doen hun uiterste best om hun ouders gelukkig te zien. Wanneer ouders problemen hebben, proberen kinderen die op kinderlijke wijze op te lossen. Dat uit zich in meerdere manieren: lastig zijn, of heel lief zijn, of noem-maar-op....zo hopen ze dat hun ouders ahw geen tijd hebben om boos te zijn op elkaar, of de vrede in huis te bewaren, of aan te geven: hee, hou es van mij, hier ben ik! Als dan ouders scheidden, of een van de ouders is incapabel om de kids op te voeden, frustreert dat enorm. Het kind ziet om zich heen andere kinderen waarvan de ouders wel van hun kind houden. Dat frustreert en doet pijn (Ik ben zo stom, dat zelfs mijn vader/moeder niet van mij houdt), ook al is dit denkbeeld van het kind niet juist: de PIJN is er niet minder om. Het kind heeft het idee gefaald te hebben bij de twee meest belangrijke mensen in zijn leven. Later, als het kind groter is, kan het meer inzicht verwerven in de manieren en gewoonten van de ouder(s). Rationeel kan je dan weten: hee, het is gewoon een etter, het ligt niet aan mij! De pijn wordt bedekt door de woede over het (gebrek aan) karakter van de ouder. En het kind kan dan een rationeel besluit nemen. Maar, emotioneel gezien, kan het kind zich enorm in de steek gelaten voelen. En dan kom ik dus aan bij het punt dat ik in deze discussie wil maken. Vanuit het gezichtspunt van de ouders: Een kind zal zich altijd schuldig, verdeeld, verward, verlaten voelen over een scheiding en zeker als een van de ouders niet meer in beeld is (waarom is dat, ben ik niet lief genoeg). Zelfs in gevallen van incest moet vaak aan het kind worden uitgelegd dat het niet aan hem ligt dat papa niet meer komt. De verantwoordelijkheid voor het emotionele welzijn van dat kind ligt bij de ouders. Daarom vind ik dat ouders zich buitengewoon moeten inspannen om het kind te vertellen (in woord en daad) dat het niet aan het kind zelf ligt. (en dan bedoel ik niet verwennen met cadeautjes, dan doel ik op een veilige gezinssituatie met structuur en liefde) Het kind heeft twee ouders, en ook al zijn de ouders gescheiden en haten ze elkaar: het kind is daar een produkt van. En draagt dus alle genetisch consequenties met zich mee (als je pa een lul vindt, wat maakt dat dan je kind?).... Een beangstigend vooruitzicht voor het kind, zoals Satan al zei. Vanuit het perspectief van het (volwassen) kind: Een kind is gewoon de lul wanneer ouders niet in staat zijn de scheiding in goede banen te leiden, of wanneer een ouder onstabiel blijkt te zijn. Dat is niet het schuld van het kind, en ook niet zijn/haar verantwoordelijkheid. De emoties die daarbij horen zijn navenant. Anders word het als het kind volwassen wordt/is. De emotionele erfenis van je ouders wordt in je rugzak gestopt en dat mag het kind(nu volwassen) meezeulen. Mijn punt is deze; nu ben jij er voor verantwoordelijk! Is niet eerlijk, maar imho wel waar. Als je blijft steken in de woede die je terecht voelt over het leed dat je is aangedaan, doe je jezelf tekort. Ik denk dat het belangrijk is om niet alleen die woede te voelen, maar ook het verdriet en en pijn en de angst en teleurstelling.
en als ik nog een tip mag geven: als iemand zegt dat hij geen contact meer heeft met iemand. Respecteer dat besluit, Zoals al eerder gezegd: tis heel irritant als mensen je daarop beoordelen of veroordelen. | |
sataN | vrijdag 29 juni 2001 @ 10:46 |
Woede over het leed wat je is aangedaan? je doet net alsof dat een emotie is die je eik niet zou mogen voelen. Oh jee, ben je boos, daar verbitter je van, wordt maar snel verdrietig en verwerk het, anders zeul je het met je mee! Ik denk dat het zo niet zit. Ik denk dat je op gegeven moment beseft hoe het zit, en dat je dan verdrietig wordt, en daarna pas boos. Daar kan je een tijd mee rondlopen, maar op gegeven moment kan zo iemand je niets meer schelen. Hij kan doodvallen, nog 100 jaar doorleven, maakt het mij uit, als ik er maar niets mee te maken heb. Dat is geen woede, dat is onverschilligheid. Omdat je je totaal van iemand heb afgesloten door je beslissing diegene nooit meer te willen zien. | |
Catootje | vrijdag 29 juni 2001 @ 11:06 |
quote:Tuurlijk mag je woede voelen, en terecht! Maar waar ik mijn vraagtekens bij zet, is dat iemand (alleen maar)woede voelt voor iemand die je nooit meer ziet. Geldt die woede die persoon of wat die persoon heeft gedaan? En als het dat laatste is, heb je dat dan goed verwerkt (oef, dat klinkt erg therapeutig) als je nog zoveel woede voelt? Jij zegt onverschilligheid, maar wat ik bijv. bij ElizabethR lees, en bij Aneurism..is woede. Dat is een andere emotie dan onverschilligheid, of medelijden dat zo'n persoon zo in elkaar zit, of een andere emotie. Ik zeg niet dat je geen woede mag voelen, god weet dat ik daar niet bepaald vrij van ben. Maar de vraag die ik onszelf dus stel: wat betekent dat dan? Voor jezelf, niet voor die personen die uit ons leven zijn. | |
#ANONIEM | vrijdag 29 juni 2001 @ 11:59 |
uit eigen ervaring kan ik je vertellen dat ik nooit aan de man denk tot ik op een of andere manier met hem word geconfronteerd, dan voel ik alleen woede niets meer niets minder. | |
youngbloodmusic | vrijdag 29 juni 2001 @ 12:38 |
quote:catootje...heb jij vannacht hiervoor in de boeken gezeten, of ben je overvallen met het goddelijke inzicht? Ik denk dat je er goed over na hebt gedacht..dit zou wel eens de beslissende slotconclusie kunnen zijn wat betreft dit onderwerp.. Maar het onderwerp is natuurlijk altijd nog open. Nogmaals.. blijf schrijven, ik vind het erg fijn om te zien hoe het er aan toegaat met bepaalde mensen..Zijn er ook nog moeders die de vader van hun kinderen weg willen houden van hun kind?? Schrijf dan ook!! Iedereen mag wat zeggen...ook al weet je er niets van | |
judge | vrijdag 29 juni 2001 @ 12:44 |
Okay laat ik me er dan ook maar bijvoegen he, ik mag me kindje ook niet zien *zucht* | |
youngbloodmusic | vrijdag 29 juni 2001 @ 12:55 |
quote:leg eens uit..die zucht | |
judge | vrijdag 29 juni 2001 @ 13:04 |
Er is een tijd geleden een heel uitgebreide topic over geweest, waar ik alles in vertelde, maar dat is al weer een tijd terug. Maar het gaat gewoon hier om, mijn ex(nu mijn ex dus) heeft me toen we samenwoonde (2 jaar) gek gemaakt omdat ze perse al een kind wilde, ik wilde dat nog niet, ik zat toen nog op school. Toen werd opeens haar vriendin zwanger en ik zag de bui al hangen, zeur zeur, letterlijk iedereen in mijn omgeving waarschuwde me, pas op, dalijk is ze ook opeens zwanger, en paf, ja hoor anderhalve maand later, was ze ook zwanger... achteraf genoeg vermoedens dat het met opzet is geweest ga ik hier verder niet op in... We hebben toen veel ruzies gehad, meer van haar kant, ik had zoiets van, ja mag ik hier ook even van bijkomen, ik wilde wel graag kinderen, maar nog niet zo vroeg... Toen op een dag kwam ik thuis, had ze het halve huis leeggehaald en nog heel veel andere dingen gedaan, die me nu nog pijn doen als ik eraan terug denk. Vervolgens waren haar laatste woorden Nu, weet ik via via, dat het vorig jaar augustus is geboren, maar ik weet niet eens hoe het heet, ik hoorde dat het een zoontje was... En er gaat geen dag voorbij dat ik niet verlang om mijn kindje te mogen zien, geen dag. Eerlijk gezegd mogen moeders die daar zo simpel over denken, van "is mijn kind" NAAR HELLLLLLLL LOPEN, stelletje grote klote egoisten *sorry voor het woordgebruik* maar van binnen ga ik wel iedere dag beetje bij beetje kapot, maar dat BESEFFEN dat soort moeders vaak niet, tja of juist wel... | |
Puckzzz | vrijdag 29 juni 2001 @ 19:51 |
quote:Dat vind ik dus echt heel lame en heel erg laag van dat meissie. Klinkt ook niet erg volwassen, hoe oud is ze eigenlijk? Jij zei dat je nog opschool zat, dus zo oud zal dat wel niet zijn dan. | |
youngbloodmusic | zaterdag 30 juni 2001 @ 03:06 |
quote:Ik heb maar een raad... Ga hem opzoeken doe wat je kunt doen Praat met haar voor zover het nog kan.. Zoek hem in ieder geval op Laat je gezicht zo vaak mogelijk zien Probeer met haar een soort van omgangsregeling te fixen haal hem op ofzo van de creche neem het zware werk uit haar handen Laat zien dat je het aankan En BOVENAL: LAAT NOOIT OVER JE HEENLOPEN........HOE MOEILIJK HET OOK IS!!!!!!!!!!!! ik heb teveel over me heen laten lopen daarvan heb ik geleerd 1 jaar is nog niet te laat Denk eraan dat het je bloed is Het zal je toch moeten aanvoelen als iemand speciaals Mijn zoontje weet ergens wel dat ik iemand belangrijker ben dan anderen...maar hij weet het ook niet helemaal zeker..denkik hij wordt 3 binnenkort hoe heet jij? hoe oud ben jij waar woon je?? Ik ben 24 ik was ook nog op school toen het gebeurde ik ben er ook ingeluisd HET IS NOG NIET TE LAAT VOOR JOU EN JE ZOON!!!!!!!!!! neem actie NU!!!!!! je hebt je niet aangemeld als wettige vader Eis een dna-test kost wel ongeveer 3500 gulden.. maar dan weet je meteen of het een hoer was of niet met alle respect, natuurlijk. Trouwens.. dan weet je meteen of je gerechtelijk iets kunt uithalen zonder je vingers te verwonden... Je hebt jezelf bij de burgerlijke stand niet aangemeld als zijn vader zijn bio-vader..als je test positief uitwijst...doen!! neem een advocaat..vertel hem alles.. doe nou maar anders blijft je leven en het zijne zo......voor altijd | |
judge | maandag 2 juli 2001 @ 09:11 |
Ik ben nu 25, toen het gebeurde was ik dus, 23 ik was net klaar met me opleiding, en opeens paf, op 5 december 99 hoorde ik het... ben ik oko meteen gestrekt tegen de vloer gegaan van schrik. Zij was een jaar ouder als ik. Het is geboren vorig jaar rond augustus, maar ik heb zelfs geen geboorte kaartje gehad... Ik heb via via moeten horen dat ik een zoontje heb, en zelfs dat heb ik alleen maar gehoord. De enige pijnlijke woorden die ik nu nog heel goed herinner toen ze wegging (ze was toen nog zwanger) Ik heb mijn kind dus niet kunnen erkennen, ze was toen al weg, het enige wat ik van mijn eigen kindje heb gezien, is de echo *zucht* en zelfs die foto's had ze meegenomen... Er zijn dagen dat het heel goed met me gaat, maar ook dagen dat ik kapot ga van binnen van verdriet. het is zo raar, het is net alsof het je blijft trekken, het laat je niet met rust... En over me heen laten lopen doe ik zeker niet meer, dat heb nu 2 keer laten gebeuren, NOOIT meer... Ik kwam erachter dat haar beste vriendin een site had, over baby's en ik had zelfs het vermoeden dat er ook foto's van mijn kleintje opstaan, alleen ik denk dat ze die weg heeft gehaald. Ik heb nu een beetje de eerste stapjes gezet, en ik zet nu door, want ik wil gewoon me kind zien, want hoe goed iedereen ook komt met al hun raad, ik kan het niet los laten, ik heb het een jaar lang geprobeert, en ik weet gewoon, het zal me nooit met rust laten. Ik vind het zo gemeen, als ze zo graag kinderen wilde, waarom ging ze dan niet van me weg, en naar de sperma bank ofzo, maar waarom dit?... Maar -->youngbloodmusic, hoe ben jij er dan ingeluisd? hoe is dat bij jou gegaan???? | |
youngbloodmusic | maandag 2 juli 2001 @ 16:53 |
quote:nou..moetjeluisteren Ik zat op dezelfde school als zij. Zij was 4 jaar ouder. Ik ging goed met haar om, en van het 1 kwam het ander. Dit was in mijn ogen gewoon gezellig, en ik heb n=haar dat ook vanaf het begin gezegd. Ik heb altijd open kaart gespeeld met haar. Nu is het erg gemakkelijk om iemand te pakken op zijn eerlijkheid, door oneerlijk terug te doen. Zij ging met mijn luchtige opvatting van de 'omgang' tussen ons akkoord, maar ze heeft ondertussen eventjes stiekem 7 maanden zwanger rondgelopen, zonder dat ik het wist. Dat ik het niet doorhad komt doordat ze nogal dik is, en periodes heeft dat dat verandert. Dus....ze was dus zwanger.. 7 maanden...en ik moest geloven dat ze er al die tijd niets vanaf wist.. Tot op de dag van vandaag toe geloof ik haar niet. Ik was dus helemaal niet klaar voor het vaderschap, zoals je kennelijk nu begrijpt.. Ik zat in mijn tweede jaar van mijn HBO, en ik was 21. Vanaf toen is het helemaal fout gegaan. Zij wilde mij dus gaan vastbinden, met als hulpmiddel en dreigement het kind. Ze dwong me haar als vriendin voor te stellen aan iedereen om mij heen en dat is heel erg fout gegaan. Toen zei zij dat ze me een tijdje niet wou zien, en dat vond ik best zo, maar ik wou mijn kind wel gewoon kunnen zien. Dat is niet goed verlopen.. | |
joep | maandag 2 juli 2001 @ 21:46 |
Dag Ik heb met interesse jullie gedachtenwisseling gelezen. Ik schrijf af en toe over dit onderwerp. Ik bereid nu een tweede boekje voor over dat onderwerp weer in opdracht van het Platform SCJF. Ik zou jullie op het hart willen drukken niet te snel te geloven dat er iets mis is met de ouder die je niet ziet. Zelfs als dat wordt bevestigd door rapportages van kinderbescherming en dergelijke. Als jullie er meer van willen weten hoor ik dat graag. Jullie zijn welkom om mij te mailen: Ik weet niet of ik elke dag naar de reacties op deze plek kan kijken. Dus als je mij persoonlijk iets wilt vertellen, mail me dan. met vriendelijke groet Joep Zander | |
#ANONIEM | maandag 2 juli 2001 @ 22:25 |
quote:dit is een grap zeker Ouders leren haten, meneer Joep u moet eens goed leren luisteren. Ik heb niemand leren haten, ik heb nooit iemand gehaat tot mijn vader zijn acties ondernam. Ik heb 3 jaar in een angst moeten leven, en heb het een en ander meegemaakt waar ik een tijd voor in behandeling ben geweest. Dit heb ik niet geleerd dit is door mijn strot geduwd door een man die 6 kinderen bij 3 verschillende vrouwen heeft gekregen, een man die !ALLE! en dan meen ik echt !ALLE! kinderen niet ziet. Dan ben ik de middelste, mijn halfzuster van over de 30 wil hem al niet eens meer zien en dat was al zelfs voor ik geboren was. Kinderen leren hun ouders niet te haten, kinderen worden bedrogen door hun ouders en sommige ouders willen alleen de kinderen om zichzelf en de tegenpartij pijn te doen. Ik was een jongen van 12, ik heb dus beter geweten dan een baby van 2 maanden die weg word gehouden. Ik denk dat dit tevens zo beschouwd word door elizabethR omdat we beide deze keus hebben gemaakt op latere leeftijd, maar dat is aan haar om te bepalen. Dus zeg niet dat kinderen leren te haten, ouders hebben daar geheel hun eigen vinger in. En ik geef toe dat elke situatie anders is. Dit heb ik erover te zeggen en ik hoef niet te mailen, ergens op dit forum dwaalt er nog een verhaal over wat mij is aangedaan in 3 jaar tijd lees dat en leer ervan. Veel sucsess met het schrijven van je boek. Aneurism | |
pmponer | dinsdag 3 juli 2001 @ 10:20 |
pfff... moeilijke verhalen allemaal... Anurism==> ik ben het gedeeltelijk met je eens inderdaad het wordt je niet "geleerd" het wordt je gewoon door je strot geramd... Waar ik echter een beetje van je afwijk is dat ik denk dat de haat die je nu voelt voor je "vader" niet de laatste fase in je verwerkings proces is... en dat er misschien nog wel verdriet zou kunnen komen (soms weet je niet eens waar het vandaan komt maar het zou daarvan kunnen komen) Ik heb in een soort gelijke situatie gezeten alleen zie ik dan mijn moeder niet meer... van mijn 12e tot mijn 17e heb ik haar elke week bezocht samen met haar nieuwe man en heb daar ook dingen gezien die ik niemand wat toe wens... en inderdaad zoals al eerder in het forum vermeld komt de stap om te "breken" eigenlijk (te) laat ikzelf heb besloten om op mijn 17e niet meer met mijn zogenaamde moeder om te gaan... deze beslissing heeft dus lang geduurt... ik was op mijn 17e ook erg boos op die mensen en wat me is aangedaan heb lang lopen twijfelen over een eventuele aanslag (gelukkig kwam ik erachter dat het meer na dan voordelen op leverde) Op dit moment ben ik 24 (bijna een kwart eeuw) Ik heb dat hoofdstuk helemaal afgesloten en leef mijn leven zoals ik dat wil ik voel geen haat of verdriet meer voor haar... ze is gewoon iemand uit mijn verleden waar ik geen enkele binding (geestelijk, gevoelsmatig) meer mee heb... Dat wilde ik even kwijt... Ik hoop voor iedereen met problemen dat ze er uiteindelijk uit komen en positief het leven in kunnen kijken Allen SUCCES | |
Catootje | dinsdag 3 juli 2001 @ 10:35 |
quote:Ja Psies wat ik bedoelde en zelf ervaren heb. Toch moet ik er ook wel een kanttekening bij plaatsen: ik heb veel uit mijn omgeving gezien (kwa echtscheidingen), en wat ik merk is dat veel ouders hun kids inzetten als (s)pion. (nou, die moeder van jou, vinnik toch wel raar dat..) En wat ik merk aan de generatie van mijn ouders in ieder geval (ikzelf ben dertig jaar oud), is dat met name de vrouwen geneigd zijn om hun kids emotioneel te chanteren: als jij je vader wilt zien hoef je niet meer op mij te rekenen, na alles wat ik voor jou heb gedaan...etc. Daarnaast moet ik ook wel eerlijk bekennen dat die dwaze vader-organisatie mij behoorlijke jeuk bezorgt. | |
pmponer | dinsdag 3 juli 2001 @ 11:09 |
[quote]Op dinsdag 03 juli 2001 10:35 schreef Catootje het volgende: [..] en wat ik merk is dat veel ouders hun kids inzetten als (s)pion. (nou, die moeder van jou, vinnik toch wel raar dat..) En wat ik merk aan de generatie van mijn ouders in ieder geval (ikzelf ben dertig jaar oud), is dat met name de vrouwen geneigd zijn om hun kids emotioneel te chanteren: als jij je vader wilt zien hoef je niet meer op mij te rekenen, na alles wat ik voor jou heb gedaan...etc. Daarnaast moet ik ook wel eerlijk bekennen dat die dwaze vader-organisatie mij behoorlijke jeuk bezorgt. | |
Catootje | dinsdag 3 juli 2001 @ 11:12 |
Die ene zin bedoel ik meer als voorbeeld, ik hoor moeders dat vaak zeggen, en mijn vriendinnen bijv. zijn op die manier gechanteerd: voor wie kies je dan? | |
pmponer | dinsdag 3 juli 2001 @ 11:26 |
ah okay... ja dat gebeurd zeker maar ik was het ook wel erg met je eens hoor met je reply's op anurism (begint wel erg op slow chatten te lijken) ow ja.. en ik denk dat je in zulke situaties als kind niet kan kiezen... die keuze wordt voor je gemaakt | |
Barca | maandag 17 juni 2002 @ 14:17 |
Er zullen vast ouders (zowel vaders als moeders) zijn die iets fout hebben gedaan, er zijn er ook die niets fout hebben gedaan maar die toch hun kind(eren) niet mogen zien. Mocht een van de ouders zich niet aan de bezoekregeling houden, is er dan niet iets mogelijk als wisseling van voogdij? Of kinderen laten ophalen? Komt er zo'n banenpoeler bij zo'n rijtjewoning: "Goeiesmiddags mevrouw Doorzon, ik kom de kiddo's halen. Ja, ik breng ze netjes thuis en ze hoeven dan niet meer te eten." |