Liverpool - JFT 96 - Never forgotten
quote:Lijkt me het minste! Hij is hier ontdekt!
Op maandag 19 januari 2004 09:36 schreef Doc het volgende:
mm, plaats je je columns ook nog hier?
www.thuisuiteten.nl
quote:Er zijn columnisten die hun column per definitie ook in het forum plaatsen. Geen probleem uiteraard
Op maandag 19 januari 2004 19:26 schreef methodmich het volgende:
Voor de users hier die nooit de FP lezen, wil ik ze wel posten natuurlijk. Wel met één dag vertraging dan waarschijnlijk.
Die dag vertraging hoeft ook niet wat mij betreft. Maar dat is aan method zelf.
quote:me too !
Op dinsdag 20 januari 2004 21:51 schreef tong80 het volgende:
Graag want ik kom nooit op de FP.
[Column]Hoera, prijs gewonnen!
'Zo gewoon en toch zo bijzonder,
Zo alledaags maar nog steeds een wonder' Maud 07-07-2005
quote:me neither
Op dinsdag 20 januari 2004 21:51 schreef tong80 het volgende:
Graag want ik kom nooit op de FP.
quote:Op de wat??
Op dinsdag 20 januari 2004 21:51 schreef tong80 het volgende:
Graag want ik kom nooit op de FP.
quote:Zal snel het antwoord voor je posten, ben ook een keer finaal afgefikt toen ik dit vroeg....het antwoord is FrontPage
Op woensdag 21 januari 2004 12:58 schreef DivineJester het volgende:[..]
Op de wat??
[Column]Hoera, prijs gewonnen!
'Zo gewoon en toch zo bijzonder,
Zo alledaags maar nog steeds een wonder' Maud 07-07-2005
Grappig detail: voor mijn column was ik ook al bijna een jaar niet meer op de FP geweest geloof ik.
www.thuisuiteten.nl
-----------------
Niet bij Abe alleen
De Abe Lenstra Boulevard? Alsof er geen andere Heerenveense sporthelden zijn.
De Abe Lenstra Boulevard. Verzin het maar. Abe is een legende en dat zullen we weten ook. Dus wordt hij uitgemolken tot de laatste druppel.
Zijn voetbalschoenen staan tentoongesteld in de Pronkkeamer, er is een musical over hem gemaakt, de legende heeft een eigen kledinglijn, het stadion is naar hem vernoemd en er staat een indrukwekkend beeld van hem bij de ingang van dat stadion.
Je kan niet zeggen dat er niet aan de beste man wordt gedacht. En niet zonder reden. Waarom zouden we niet trots zijn op een voetballer die in één adem wordt genoemd met Johan Cruyff, Faas Wilkes, Dennis Bergkamp, Piet Keizer en Marco van Basten. Abe hoort tot de groten van de Nederlandse voetbalwereld en en daar mogen we niet om heen.
Dat Abe een monument is en dat zijn voetbalkunsten fabelachtig waren, daar doe ik niks aan af. Maar ik kan me nog goed mijn irritatie herinneren toen er gecollecteerd werd voor zijn nieuwe huis. Abe zat in een rolstoel en er was geld nodig voor een drempels-weg huis. Ik vroeg aan mijn moeder of al die andere gehandicapten dan geen huis nodig hadden
En ik wil er niet aan denken wat voor commentaar Abe anno 004 mogelijk had gegeven op de multiculturele samenleving. Met zoveel woorden: hij was ook maar een mens.
Het komt nogal armoedig over om alweer een straat naar de voetbalvedette te vernoemen. Alsof er geen andere sportmensen met ons lieflijke dorpje Heerenveen verbonden zijn. Wat te denken van Falko Zandstra, Hilbert van der Duim, Atje Keulen Deelstra, Yep Kramer, Larry van Wieren, Renske Endel en dan sla ik nog veel namen (waaronder het korfbal bij gebrek aan parate kennis). Als Heerenveen een sportstad is, maak er dan ook een sportstad van!!! En blijf niet leunen op 1 legende.
Want ook het voetbal heeft Heerenveen meer gebracht dan Abe alleen. Spelers van naam maar ook mindere goden die door hun inzet en wilskracht de club hebben gemaakt tot wat die nu is. Dus nog maar even wat suggesties voor de stratennaamcommissie: het Reinder Dolstra steegje, de Maarten de Jong Weg, de Tiemen Feenstra Rotonde, het Foppe de Haan Rusthuis en de Jeffrey Talan Allee. Om er maar eens een paar te noemen.
quote:
Op woensdag 21 januari 2004 22:02 schreef SCH het volgende:
Speciaal voor Aldostuta. Met de opmerking dat er een plan in Heerenveen is om nog maar weer eens weg naar Abe te vernoemen.-----------------
Niet bij Abe alleenDe Abe Lenstra Boulevard? Alsof er geen andere Heerenveense sporthelden zijn.
De Abe Lenstra Boulevard. Verzin het maar. Abe is een legende en dat zullen we weten ook. Dus wordt hij uitgemolken tot de laatste druppel.Zijn voetbalschoenen staan tentoongesteld in de Pronkkeamer, er is een musical over hem gemaakt, de legende heeft een eigen kledinglijn, het stadion is naar hem vernoemd en er staat een indrukwekkend beeld van hem bij de ingang van dat stadion.
Je kan niet zeggen dat er niet aan de beste man wordt gedacht. En niet zonder reden. Waarom zouden we niet trots zijn op een voetballer die in één adem wordt genoemd met Johan Cruyff, Faas Wilkes, Dennis Bergkamp, Piet Keizer en Marco van Basten. Abe hoort tot de groten van de Nederlandse voetbalwereld en en daar mogen we niet om heen.
Dat Abe een monument is en dat zijn voetbalkunsten fabelachtig waren, daar doe ik niks aan af. Maar ik kan me nog goed mijn irritatie herinneren toen er gecollecteerd werd voor zijn nieuwe huis. Abe zat in een rolstoel en er was geld nodig voor een drempels-weg huis. Ik vroeg aan mijn moeder of al die andere gehandicapten dan geen huis nodig hadden
En ik wil er niet aan denken wat voor commentaar Abe anno 004 mogelijk had gegeven op de multiculturele samenleving. Met zoveel woorden: hij was ook maar een mens.Het komt nogal armoedig over om alweer een straat naar de voetbalvedette te vernoemen. Alsof er geen andere sportmensen met ons lieflijke dorpje Heerenveen verbonden zijn. Wat te denken van Falko Zandstra, Hilbert van der Duim, Atje Keulen Deelstra, Yep Kramer, Larry van Wieren, Renske Endel en dan sla ik nog veel namen (waaronder het korfbal bij gebrek aan parate kennis). Als Heerenveen een sportstad is, maak er dan ook een sportstad van!!! En blijf niet leunen op 1 legende.
Want ook het voetbal heeft Heerenveen meer gebracht dan Abe alleen. Spelers van naam maar ook mindere goden die door hun inzet en wilskracht de club hebben gemaakt tot wat die nu is. Dus nog maar even wat suggesties voor de stratennaamcommissie: het Reinder Dolstra steegje, de Maarten de Jong Weg, de Tiemen Feenstra Rotonde, het Foppe de Haan Rusthuis en de Jeffrey Talan Allee. Om er maar eens een paar te noemen.
Zijn Koninklijke Lafaard
Johan Cruijff wordt alom beschouwd als het grootste icoon dat het vaderlandse voetbal heeft voortgebracht. Zijn naam staat voor voetballiefhebbend Nederland synoniem voor geniaal. Cruijff kan dan ook niets fout doen, hij is immers de man die het Nederlandse voetbal zo vele successen en memorabele momenten schonk. De Trilogie met Ajax begin jaren 70, het zilver op het WK in Duitsland een jaar later. De vele magistrale doelpunten, die bij velen nog op het netvlies staan gebrand.
Cruijff is de man die het Nederlandse voetbal veel schonk. Natuurlijk getuigen al deze momenten van kwaliteit en inderdaad genialiteit. Maar in hoeverre kan de huidige generatie spreken van Johan Cruijff als het boegbeeld van de Nederlandse voetbal cultuur. Wij kennen JC van de beelden. Wij zien Cruijff in zwart-wit debuteren, in zwart-wit zijn wereldgoal maken na misschien wel de mooiste aanname ooit. Ongetwijfeld zullen deze momenten live nog veel mooier zijn geweest, ondanks de charme van zwart-wit beelden.
Maar naast deze beelden heb ik een heel ander beeld van JC, anders dan de gemiddelde voetballiefhebber die Zijne Koninklijke Voetbalhoogheid tot God van het Nederlandse voetbal hebben gepromoveerd. Zijn aandeel in het zilveren Oranje van 1974 zal ongetwijfeld groot zijn geweest, maar zijn afwezigheid in 1978 heft die sublieme prestatie meteen weer op. Volgens Cruijff liefhebbers was Nederland met Cruijff toen wereldkampioen geworden. Dan had-ie maar mee moeten doen, dan was er geen ruimte meer voor speculaties.
Na zijn actieve carrière, waarin JC zich ook nog eens van zijn beste kant liet zien door zichzelf een seizoen lang boven Ajax te posteren, werd de meester echt meester. Cruijff stortte zich in het trainersvak, om ook daar successen te boeken, met als hoogtepunt natuurlijk het winnen van de Europa Cup 1 met Barcelona op Wembley. Nu wist de Cruijff liefhebber het zeker; Hij is de grootste aller tijden. Jammer genoeg besefte Cruijff dat zelf ook maar al te goed. De natie schreeuwde om Cruijff in 1994, toen Nederland met Dick Advocaat opgescheept zat om naar het WK af te reizen. En dat was niet de laatste keer dat Cruijff de roep van het volk naast zich neer zou leggen. Johan hoefde niet meer zo nodig, hij was immers al de grootste, zeiden zijn volgelingen.
Onzin. Johan was bang. Het volk wilde Johan Cruijff, synoniem aan geniaal en als bondscoach synoniem voor wereldkampioen. Johan was bang dat hij voor het oog van heel het land zou falen. Hij besefte dat als de wereldtitel niet gehaald zou worden, Johan niet meer de meester zou zijn. En dus besloot hij keer op keer niet thuis te geven. Nederland ging in 94 ten onder in de kwartfinales, in 98 in de halve finales en tijdens het tussenliggende EK was wederom de kwartfinale het eindpunt. Volgens Cruijff liefhebbers was Nederland met Cruijff minimaal één keer wereldkampioen geworden. Dan had-ie maar mee moeten doen.
Johan Cruijff wordt geroemd om zijn analytisch vermogen. Daaraan kun je aflezen wat een talent en spelinzicht de man moet hebben. Of moet hebben gehad. Ik weet het eigenlijk niet. Sinds de winst van de EC-1 met Barcelona in 1992 is het akelig stil geweest rond Zijne Koninklijke Voetbalhoogheid. Mijn generatie heeft Hem dan ook alleen maar horen praten over hoe goed hij wel niet moet zijn geweest. Kent de zwart-wit beelden en de verhalen. Volgens Cruijff liefhebbers was hij de grootste. Volgens mij is Cruijff een lafaard.
Than to face another night
In Southern Sun
And your love is all around
www.thuisuiteten.nl
quote:oké, dan zal ik niet in je vaarwater gaan zitten, ik had eenzelfde idee, ik verzin wel even iets anders
Op zaterdag 24 januari 2004 15:05 schreef methodmich het volgende:
Volgende column zal vermoedelijk over de Afrika Cup gaan.
PSV, de logische kampioen
Proud To Be VBL User
Hiphop Purist
quote:Dan doe je Blatter, die vrouwen in strakke broekjes wil zien voetballen.
Op zaterdag 24 januari 2004 15:17 schreef Tony_Montana67 het volgende:[..]
oké, dan zal ik niet in je vaarwater gaan zitten, ik had eenzelfde idee, ik verzin wel even iets anders
www.thuisuiteten.nl
Voor de volledigheid:
quote:
Ik houd van de Africa CupVorige week zaterdag is in Tunesië het toernooi om de African Nations Cup of Afrika Cup weer begonnen. Dit toernooi is het Afrikaanse equivalent van het Europees Kampioenschap. Na een lange kwalificatiereeks hebben 15 landen zich geplaatst voor het toernooi, waarop zij samen met gastland Tunesië mogen bepalen wie zich kampioen van Afrika mag noemen. De teams zijn verdeeld in vier groepen van vier, waarin elke ploeg één keer tegen elkaar speelt. De nummers één en twee uit de poules gaan door en via knock-out duels komen er dan twee teams in de finale. De winnaar daarvan kroont zich weer twee jaar tot de beste ploeg van Afrika, een titel die nu nog gevoerd mag worden door Kameroen. Voor Tunesië, geleid door een sportgekke president, is het toernooi tevens een sollicitatie naar de organisatie van het WK in 2010, dat op het Afrikaanse continent gehouden zal worden.
Ik kijk altijd reikhalzend naar dit toernooi uit. De Afrikaanse spelers zijn namelijk stuk voor stuk technisch vaardig. Dit is te verklaren uit hun achtergrond: het merendeel komt uit arme landen en speelde daar soms blootsvoets op hobbelige ondergronden. Daarmee kweek je vanzelf een goede balbeheersing. Daarbij zijn de spelers stuk voor stuk zeer atletisch en hebben ze dezelfde spontaniteit als kleuters die voor het eerst naar school gaan. Dit wordt allemaal gekoppeld aan een enorm tactisch onvermogen. Soms worden er dribbels gemaakt in het eigen strafschopgebied, waarop in het Europese voetbal zo'n beetje de doodstraf staat. Men is verder ook niet te beroerd er een Afrikaanse tackle uit te gooien. Leest u dit vooral als: een tackle waarbij de man harder wordt geraakt dan de bal.
Het voetballende plaatje is dus al fraai, maar de supporters maken het af. Armoede en ellende tellen even niet tijdens dit toernooi. De mensen komen in de fraaiste uitdossingen naar de stadions, om hun favorieten daar zingend, dansend en met tromgeroffel naar de overwinning te leiden. Omdat elk land ook nog een medicijnman of voodoopriester meeneemt, die met ingewikkelde rituelen de opponent tracht te vervloeken, doet het voor de nuchtere Europeaan allemaal wat mysterieus en onwerkelijk, maar tegelijk zeer aantrekkelijk aan.
Zo kent het toernooi inmiddels al een rijke historie. Begin jaren '90 werkten Ghana en Ivoorkust een finale af, die pas na strafschoppen werd beslist. Pas toen beide teams zo'n 20 penaltys genomen hadden, wist de Ivoriaanse doelman Alain Gouamaine de held te worden en de beker naar Abidjan te brengen. Onvergetelijk is ook de deelname van Gabon halfweg de jaren '90. Voor elk duel verzamelden de spelers zich in een kring, waarna de aanvoerder op het veld urineerde om de aarde gunstig te stemmen. Dit had geen succes, want Gabon werd geen kampioen. Mozambique zorgde ook nog voor een memorabel moment, dat even triest als charmant was. De rugnummers en namen van de spelers werden met veiligheidsspelden achter op de shirts bevestigd, zodat het straatarme land ze bij elk duel opnieuw kon gebruiken. Kameroen zorgde op dit toernooi ook voor een halve kledingrel, door met mouwloze shirts aan te treden. In de huidige editie doen ze dit dunnetjes over, met een soort hansopjes.
Alle sterren van het Afrikaanse voetbal schitterden op dit toernooi: Hossam Hassan, de Egyptenaar die ooit wereldrecordinternational was, Roger Milla, de veteraan uit Kameroen die beroemd werd op het WK '90 met zijn goals en bijbehorend dansje, George Weah, de eerste Afrikaan die Europees en Wereldvoetballer van het jaar wist te worden en Rabah Madjer, de Algerijn die namens FC Porto met een legendarische hakbal scoorde in een Europacup 1-finale. De sterren van de jaren '90, zoals Mustapha Hadji, Abedi Pelé, Anthony Yeboah, Rachidi Yekini en Nwankwo Kanu waren er, maar ook recentere vedetten als Samuel Eto'o en El Hadji Diouf.
Dit jaar lijken de landen die in 2002 namens Afrika deelnamen aan het WK favoriet te zijn. Gastland Tunesië, aangevoerd door Ajacied Hatem Trabelsi, met hun nieuwe spits Francileudo dos Santos. Dat is een Braziliaan die ooit in Tunesië voetbalde en nu furore maakt bij het Franse Sochaux. Hij werd gevraagd een Tunesisch paspoort aan te nemen en accepteerde die invitatie. Zulke merkwaardige naturalisaties komen vaker voor rond grote toernooien, maar het blijft vreemd aandoen. Nigeria, met RBC-speler Pius Ikedia, is weliswaar afgereisd met een jonge ploeg, maar is altijd een kanshebber, nadat het in de jaren 90 hét land in opkomst werd in de voetbalwereld. Zuid-Afrika is de stiekeme favoriet, terwijl ook Senegal - finalist in 2002 en kwartfinalist op het WK in datzelfde jaar - zich tot de favorieten mag scharen. Titelverdediger Kameroen lijkt met haar uitgebalanceerde selectie vol spelers van Europese topclubs echter weer de beste papieren te hebben.
Noord-Afrika levert met Algerije, Marokko en Egypte - met ex-Ajacied Mido en Feyenoorder Ghali - drie outsiders, die altijd technisch verzorgd voetballen. De opvallendste deelnemer is Rwanda, dat enkele jaren geleden nog gebukt ging onder een wrede burgeroorlog, maar inmiddels weer zo'n eenheid is dat men een voetbalteam kan sturen. Lid van de selectie is Gatete, ooit een politiek vluchteling te Uden, waar hij voor amateurclub UDI '19 speelde. De andere ploegen zijn Guinea, de Democratische Republiek Congo, Mali - met Kanouté, tot voor kort nog Fransman -, Burkina Faso - met Rahim van FC Twente -, Kenia, Zimbabwe en Benin.
Niets staat een leuk toernooi in de weg, lijkt het. Ik vrees echter wel de invloed van de Europese trainers, die als moderne missionarissen naar Afrika zijn getrokken. Dit keer niet met kraaltjes, kettinkjes en spiegeltjes, maar met termen als positioneel dekken, inzakken en temporiseren. Spelers die te veel risico nemen, worden gewisseld of niet opgesteld. Dat gaat ten koste van de amusementswaarde en dus de charme van de Afrika Cup. Daarom vraag ik hen om zich in te houden, zodat de Afrika Cup het enige voetbaltoernooi ter wereld blijft waar tactiek een ondergeschikte rol speelt. En wat als ze niet luisteren? Dan kan ik altijd mijn ooit na twee hoofdstukken aan de kant geschoven cursusboek voor beginnende voodoopriesters weer eens tevoorschijn halen...
www.thuisuiteten.nl
Lekker om te lezen en inhoudelijk ook prima !
keep up the good work
[Column]Hoera, prijs gewonnen!
'Zo gewoon en toch zo bijzonder,
Zo alledaags maar nog steeds een wonder' Maud 07-07-2005
Than to face another night
In Southern Sun
And your love is all around
Maar een goed begin mien jong.
Voor mijn volgende column lijkt Co me een fraai onderwerp.
www.thuisuiteten.nl
quote:Kun je misschien eerste een interview houden met de communicatie manager van Roda, weet je vast de vragen !
Op zondag 1 februari 2004 16:03 schreef methodmich het volgende:
Ja, die uitleg aan het begin heb ik ingevoegd omdat ook niet voetbalkenners moeten weten wat voor toernooi het is...Voor mijn volgende column lijkt Co me een fraai onderwerp.
[Column]Hoera, prijs gewonnen!
'Zo gewoon en toch zo bijzonder,
Zo alledaags maar nog steeds een wonder' Maud 07-07-2005
