O wat voel ik me ellendig, ik verzuip zowat in mijn tranen. Hoe moet ik verder leven zonder baan, huis, liefde en al het andere wat belangrijk is in mijn leven? 
* weemoedig treedt Hoekie de grotten binnen en gaat op zoek naar het allerdonkerste plekje om daar het einde van zijn leven in stilte verdrietig af te wachten
een thermosflesje met koffie en een knuffel.
Kopop Hoekie, we bouwen wel weer een nieuw huisje voor je
Ik heb nooit wat fout gedaan. Welke kwade kracht(en) heeft het op mij gemunt en waarom?
Tot ziens Faat
*zwaai*
Hoekie's aanraking heeft er voor gezorgd dat wat eens in een ietwat oncomfortabele houding zat nu in een soortgelijke houding ligt.
Het oppervlakte van het voorwerp is droog en gerimpeld, het voelt aan als leer. Met ieder straalte licht dat er bij komt wordt het duidelijker.
Het is het uitgedroogde half vergane lijk van een oud eilandbewoner! De ingewanden zijn door nacht dieren weggevroten, het gat in zijn buik is daar het bewijs van. De ogen zijn al een tijdje vergaan, of hebben hetzelfde lot gevonden als de ingewanden van deze arme stakker.
Stevig in zijn handen geklemd is een gouden medaillion waarin zijn naam staat gekerfd met sierlijke letters...
CAIRON
[Dit bericht is gewijzigd door Breuls op 25-06-2001 11:29]
Dit kan Cairon niet zijn, die is al een hele tijd geleden gestorven. En hoe komt zijn lijk dan hier?* Na van de schrik te zijn bekomen bestudeerd Hoekie het lijk toch wat nauwkeuriger
Cairon z'n medaillon zit wel nog om de nek van het lijk, dus zou het dan toch waar zijn. Is dit Cairon's lichaam? Of is dit weer een streek van die kwelgeest of kwade kracht die mij al dit onheil heeft laten overkomen?
Het lichaam is nog intact, wat ook wel vreemd is want Cairon is toch al een tijd niet meer in leven. Misschien heeft het lichaam hier niet de hele tijd gelegen of bevat deze grot een atmosfeer die ervoor zorgt dat het lichaam geconserveerd blijft?
Wat moet ik nou doen? Zal ik anderen over het lichaam inlichten? Zullen ze niet schrikken?
* Dit alles heeft Hoekie toch wel erg geraakt. Hij gaat op een steen liggen en besluit even te kalmeren
Hoekie?? Hoekie!! * Er komt geen reactie.
Wat doen we Ardeum, zullen we naar binnen gaan?? * Equilan haalt uit een zak van haar jurk een kleine maar degelijke zaklamp te voorschijn en knipt hem aan. Ze schijnt er mee de grot in, maar de lichtstraal verdwijnt in de duisternis zonder iets te onthullen.
Hallo Hoekie, wat doe jij hier?
Hoekie?? Gaat het wel?? * Ze knielt naast hem neer en legt haar hand op zijn schouder. Zachtjes schudt ze een beetje. Hoekie!! Zeg eens wat!!
[me-Nog] steeds geen reactie. De elfengodin draait zich om naar Ardeum.[/me] Hij is erg koud, laten we hem naar buiten dragen en in het zonnetje zetten, misschien knapt hij daar wat van op
* Ardeum en Equilan pakken Hoekie onder zn schouders en slepen hem naar buiten. Daar zetten ze hem neer tegen een rots en gaan naast hem zitten.
Hij lijkt wel in een soort trance.. alsof hij vreselijk geschrokken is...
Waarvan zou iemand die helemaal alleen in een grot zit kunnen schrikken?
Zitten er spoken daarbinnen ofzo, of vleermuizen mischien?
) nooit echt ver gekomen. Deze grotten zijn eeuwen lang gebruikt door ieder die dat wilde voor duistere en minder duistere zaakjes... Hij kan van alles tegen zijn gekomen!!Maar goed, we kunnen allicht even zijn verblijfplaats onderzoeken... bekijk jij de grot nog even goed, dan zal ik proberen of ik Hoekie weer bij bewustzijn kan krijgen oke??
* Equilan gaat er goed voor zitten en legt dan haar handen in Hoekie zijn nek. Voorzichtig glijden haar koele vingers over zijn huid, op zoek naar energetische drukpunten. Met langzame bewegingen masseert ze bepaalde punten, haar handen gaan gloeien en een prachtig gekleurde wolk verschijnt rond Hoekie's hoofd. Langzaam ontspannen de trekken van zijn gezicht.
Ik zat toch in de grot? Ik snap er niks meer van....
Ik ben zo in de war
* Op dat moment komt Hoekie bij zn positieven. Equilan draait voorzichtig zn hoofd een kwartslag zodat hij ziet waar hij is; voor de ingang van de grotten.
Hoekie blijf maar even rustig zitten. We hebben je gevonden in de grot, hier vlak vooraan, je wilde niet wakker worden.. is er iets gebeurt in de grotten??
* Equilan haalt uit een andere zak van haar jurk een heupflacon en zet deze aan Hoekie's lippen. Hier een hartversterking... goed vertel maar ..
Hé Equilan, wie is die vreemdeling daar?
* Hoekie kijkt angstig in de richting van Ardeum
Heeft hij wat te maken met het lijk van Cairon dat daar in de grot ligt? En met het mooie medaillon eraan?
Het lijk lijkt nog helemaal in goede staat te zijn, terwijl Cairon al een tijd geleden gestorven is. Dat was nadat hij eerst door die geheimzinnige pilletjes van geslacht was veranderd.
Ik snap helemaal niet hoe het kan dat het lichaam nog niet vergaan is. En hoe komt het lichaam uberhaupt hier in de grot? En hoe lang ligt het er al? Heeft de atmosfeer in de grot het lijk geconserveerd?
En is het eigenlijk Cairon wel? Zijn medaillon hangt wel om het nek van het lichaam, maar na die geslachtsverandering is ook zijn lichaam helemaal qua vorm veranderd. Dus zelfs daar ben ik niet zeker van.
* Hoekie nog steeds vol van bangheid en vragen valt weer terug in Equilan's wonderschone armen. Hij heeft zijn ogen scherp gericht op Ardeum en wacht af of Equilan wat licht op deze rare zaken kan geven
[Dit bericht is gewijzigd door Hoekie op 26-06-2001 14:55]
Heeft U iets misdaan waarom U verwacht te zullen sterven. Een moord of iets in die geest?
Hoekie wat heb je in de grot aangetroffen dan?? En waarom wilde je niet meer leven wat is ergebeurt??[Dit bericht is gewijzigd door equilan op 26-06-2001 15:03]
ik wil niet meer leven. Zoveel ongeluk is mijn deel geworden de laatste tijd. Mijn huisje kapot en afgebrand, mijn baan als koerier kwijt, er is geen liefde in mijn leven. Alles zit gewoon tegen..... het lijkt wel of een kwade kwelgeest het op mij gemunt heeft
Ik besloot daarom in de grot, ver van alle andere eilandbewoners, mijn dood af te wachten in stilte en verdrietig.
Faat is nog langs geweest om me wat te eten en drinken te brengen. Vervolgens liep ik verder de grot in en stootte plotseling tegen een raar voorwerp.
Of een moi verzonnen vrhaal, wie heeft het op U gemunt dan? Voor wei was U koerier? Neit toevallig voor En Sahab Nur?
Hoekie sorry maar er zijn vreemde dingen gaande hier.. maar eerst, wat kwam je tegen Hoekie?? * Equilan kan zich niet aan de indruk onttrekken dat er iets gebeurt is in de grot waarvan Hoekie zo ondersteboven is geraakt. Elke keer weer laat hij merken dat er iets was, maar hij gaat er niet op door... wat is het??
Equilan, loop maar met me mee. Ardeum blijf jij maar even buiten, het is niet zo groot in de grot.
Zo, Ardeum houd ik wel even van het lijk vandaan* denkt Hoekie
Hij loopt te piekeren, plots loopt hij weg. In de richting van het ziekenhuis.
* Equilan wil zich omdraaien en Ardeum erbij roepen, als ze ziet dat hij al weggelopen is. Dat is vreemd, waar gaat hij nou naartoe?? Nouja dat merk ik straks wel.. wat loopt hij trouwens te pushen over die moord... wat weet ik eigenlijk van Ardeum?? Mijn god ik ben niet in de wieg gelegd als detective.... Nouja Ardeum is al weg... Hoekie komop, laat me zien wat je bent tegen gekomen in de grotten. * Equilan is er half en half van overtuigd dat het om niet meer gaat dan een vleermuiskolonie, die kunnen namelijk erg afschrikwekkend zijn in het donker als je ze niet verwacht.. hooguit een half vergaan dierenlijk. Maar in de staat zoals Hoekie was schrik je natuurlijk overal van, denkt ze vergoeilijkend.
Ze lopen door het donker, hun pad alleen verlicht door de kleine zaklamp van de godin, als Hoekie opeens stil staat.
Daar voor me op de grond kijk maar.....
* Hoekie wijst naar het lijk en pakt de zaklamp van Equilan over. Hij richt de lichtstraal recht op het medaillon waardoor het een goud-gele heldere glans afgeeft. De schittering staat in schraal contrast met de witte bleke kleur van het lijk.
Zie je dat medaillon Equilan? Zo mooi... maar met een afgrijselijke naam erop, namelijk Cairon.
Kan dit lichaam echt Cairon zijn? Weet jij hoe nog hij er uit zag nadat hij van geslacht veranderd was? Hij is al zo lang dood? Ik snap het allemaal niet.
Lijk?? Alweer een lijk?? Met een wit gezicht zakt de godin langzaam op de grond, naast het ontzielde lichaam. Wat is dit hoe kan dit?? Twee lijken na elkaar gevonden, is dat toeval?? Op dit eiland??
Voorzichtig probeert ze het medaillon uit de stijve greep van het lijk te halen, het lukt net.
Hoekie, sinds wanneer weet je dit?? Heb je het lijk verder aangeraakt??
Ik.. ik weet niet of het Cairon is, dat kan ik niet zien in dit licht... Cairon is al... drie maanden dood?? Langer?? Nee dat weet ik niet precies...
Hoekie we kunnen hier niet blijven we moeten dit melden. Ik stel voor dat we het lijk naar het ziekenhuis brengen, voor autopsie. Dan word vanzelf wel duidelijk wie dit is en hoe het komt. Ik zal Gandalf roepen voor transport.
* Equilan denkt even na en zet dan een stap naar Hoekie toe. Onderwijl laat ze ongemerkt het medaillon in een zak van haar jurk glippen. Ze legt een arm om hem heen en praat op zachtere toon tegen Hoekie. Hoekie, lieverd, ik begrijp best dat je het allemaal niet meer zag zitten... tegenslag na tegenslag... maar het is jou tijd nog niet, er is nog teveel voor je te doen. Beschouw dit als een fase waar je doorheen moet en waar je sterker uitkomt... Durf je mee terug te gaan naar het dorp?? Blijf vanacht maar bij mij, ik zal een goed maal voor je in elkaar draaien en dan heb je in ieder geval een vertrouwd dak boven je hoofd.. wat denk je??
Equilan regel jij alles maar met dit lijk. Ik heb er in ieder geval niet aangezeten, want alleen de gedachte al dat ik weer iets met Cairon te maken zou moeten krijgen boezemt me angst in
Ga jij maar lekker buiten in het zonnetje zitten, we gaan zo. * Equilan geft Hoekie nog het heupflaconnetje sterke drank en dirigeert hem naar buiten toe. Daar fluit ze twee keer schel op haar vingers en het duurt niet lang voor Gandalf en Aurian aan komen vliegen. Samen met Gandalf loopt Equilan de grot weer in en sjort het lijk van Cairon met alle mogelijke voorzichtigheid op zn rug. na het goed bevestigd te hebben klimt ze erachter en dan loopt Gandalf naar buiten.Hoekie, ik moet eerst naar het ziekenhuis dat lijk weg brengen... wil je mee of liever niet?? In dat geval brengt Aurian je naar mijn toren en volg ik zo snel mogelijk
* Na afscheid van elkaar te hebben genomen scheiden Equilan's en Hoekie's wegen
Gandalf en Equilan vetrekken niet veel later naar het medisch centrum
De grotten liggen er weer stil en verlaten bij, zoals altijd.
in het koude, vochtige pikdonker ligt een vastgebonden hoopje mens te rillen. Na dagen op de prop in haar mond te hebben gekauwd is hij eindelijk weg.
[/voice over]
*hoest*
...hhhhh...
*snikt*
...hhhhelp...
WAAROM HOORT NIEMAND MIJ...IJ...ij...ij...?
snik
boehoehoe mammie
quote:* Lola hoort iemand lopen. Toch niet mijn ontvoerder?*
Op vrijdag 27 juli 2001 14:14 schreef Ali Salami het volgende:
Op een van zijn wandelingen door zijn zelf ontdekte grotten, komt hoort Ali opeens geluid... Wat is dat????
*gokt*
...hhhhhheeeeeeeellllllpppp.....
*uche uche uche*
Crouton staat nu buiten voor een grote opening dat toegang biedt tot de Grotten van FOK...
Hmm, dit moet de ingang zijn...
Hoop dat er niets aan haar mankeert... Hier gaan we dan...
* Doet zijn zaklamp aan en stapt naar binnen *
...hhhhhheeeeeelp....
quote:LOL
Op maandag 30 juli 2001 14:39 schreef Lola het volgende:
3 jaar later......hhhhhheeeeeelp....
[RL] Moet zo even weg.. [/RL]
* Dr_Crouton gaat de Grotten van Fok in en zijn zaklamp loodst hem door de donkere gedeeltes waar nog geen verlichting is geïnstalleerd voor toeristen.
Lola? Looola.. * , fluistert hij om de eventueel aanwezige ontvoerder niet te alarmeren.
* Opeens hoort hij een zacht gepiep in een donkere spleet van de gang. Voorzichtig nadert hij de bron van het piepgeluid en... Tot zijn schrik ontdekt hij een tijdbom dat nog maar 30 seconden te gaan heeft!!
Shit!!!!!
<28>
De uitgang is te ver om het ermee naar buiten te brengen...
<26>
Geen gereedschap...
<23>
Geen Stop-knop...
<20>
Aargh...
<18 seconden>
Wacht...
<16 seconden - wacht niet>
Hrmm, ik hoop maar dat ik het nog kan namaken... 
* Even later klinkt er een luide ontploffing op zee. Ooggetuigen kunnen nog net het water zien opstijgen en weer in een wolk van mist naar de oppervlakte zakken.
* Zonder zijn superhandige teleporteermachine gaat hij nu verder op zoek naar Lola
Lola moet nu wel vlakbij zijn.... Lola!! * Rent op haar af en geeft haar een dikke 
Wat ben ik blij jou weer te zien..
* En gaat verder met zoenen... Iets tè enthousiast dus.. 
Want nu merkt hij pas dat Ali ook aanwezig is *
Wie is deze man? Waarom heeft hij zo lang in de grotten gezeten? En waarom komt hij er nu weer uit?
*SCHROP SCHROP* *SOP SOP*
Hè, hè, eindelijk weer eens mezelf gewassen denkt de man met het lange haar.
* Nog steeds is de man niet te herkennen als een bekende eiland-bewoner. Wie zou het toch zijn?
Die vodden haal ik straks wel op
Zo nog ff mijn kleren aantrekken en dan lekker een nachtje slapen op het warme strand
Waaah... Wie ben jij?!?!
Had je me niet herkend? Hoe gaat het met je?
Trouwens nu ik je toch tegenkom... ken jij een klein meisje dat hier laatst op het eiland is aangekomen? Ik ben op zoek naar haar.
Hebben we alles? Licht, kaart en gereedschap? En is iedereen er klaar voor?
Kunnen we hier ook hier holtemeter gebruiken om te kijken hoever bovenons die holte zit? Of registreert dat ding dan alleen maar deze grotten als holte?
Het zou moeten kunnen ja, in principe maakt het niet uit waar de holte zich bevind , dus probeer het maar.
Ik verwacht zelf dat als dat zwarte spul hier boven zit dat de meter een uitslag zal geven ..
* Hij geeft orders naar z'n mannen om extra alert te zijn.
Onee, wat nu!
* Icarusje rent verder door de gangen met de overebleven leden van de groep om niet te worden ingesloten door stenen aan de andere kant.
Iemand toevallig een brilliant plan om ons te redden?
* Eén van de Guards kijkt op de GPS apperatuur.
We zitten nog steeds onder de zwarte plek.
Zullen we dan nu hier die holtemeter even laten bepalen hoe groot die zooi is en dan maar maken dat we wegkomen? * zegt Tamea.
Ja dat lijkt me het beste.
Het enige wat ze kunnen doen is voor zichtig steen voor steen kijken of ze de doorgang weer open kunnen krijgen
De rest zit aan de andere kant van de berg stenen en weet dat boven hun de zwarte plek is. De holte meter wordt weer tevoorschijn gehaald en idd er is een holte daar.
Hmm wat doen we nu ?? .. Er zit een holte boven ons en waar een holte zit zit geen vieze zwarte drap * zegt één van de Guards. Een ander prikt eens in de stenen boven het gezelschap en z'n tikken klinken hol als of het plafond erg dun is. Als we het plafond openbreken dan kunnen we misschien bij een holte komen , want er zit een holte.
Nee hoor, dat kan geen kwaad, zoveel hoeven we niet weg te hakken.
Ok dan maar.
* Ze pakken houwelen en hakken een gat in het plafond van de grot. Het blijkt inderdaad erg dun te zijn en na 10 minuten hakken, kunnen ze de holte inklimmen.
Als ze daar met zijn zessen zijn, zien ze dat de wand op sommige plekken uit het vreemde zwarte spul bestaat.
* Eén van de Guards geeft iedereen opdracht zichzelf te controleren op het zwarte spul.
Niks.
Ik ook niet.
Clear.
* Niemand blijkt het spul opgelopen te hebben toen ze de holte binnengingen.
* Het zestal loopt de holte rond en in een van de wanden zit een gat.
Kijk, hier kunnen we naar binnen.
* Ze wagen het er op en lopen het gat in. Het wordt al snel lager en lager tot het punt dat ze moeten moeten kruipen.
Wat nu?
Laten we terug gaan, oppert een van de Guards
Nee, terug niet, we moeten en zullen de bron van het zwart vinden. Zitten we niet weer vlak naast een andere holte ofzo?
Wat ?? Een nieuwe ruimte .......
OMG, dit is een heel ondergronds complex?!
H....o, .k ..n ....ie ga.....uw.
W...om, .n ..ze ..d..gr..dse ..sis.
Wat zegt U, ik versta er niks van.
Wat is dit alles ?? En wat brabbelt die beeltenis ..
* Dan geeft de guard opdrachten aan de andere 3
Beveilig de omgeving terwijl wij dit bekijken.
* De Mannen verspreiden zich.
Wow, wie kan dit gemaakt hebben? Versta jij wat ze zegt Icarusje?
* Icarusje loopt kijeknd in de rondte en zie overal lampjes en schakelaartjes.
Nounou, dit meot een flinke klus geweest zijn om te maken.
* Tamea besluit uit te proberen of het hologram ook mensen verstaat.
Hallo, hoe heet jij?
* Inmiddels hebben de Guards de omgeving afgezocht maar niets kunnen vinden verder, alleen dat het een groot complex is met vage vreemde machines
Nou, dat schiet weer lekker op. Ik probeer wel eens zo'n schakelaar.
* Icarusje zoekt een grote schakelaar en haalt hem om. Het is even angstig stil en dan begint er iets te ratelen in het plafond.
Kijk, er komt een soort liftje naar beneden.
Alleen kunnen we nooit met z'n allen tegelijk in die lift.
2 keer 3 man dan maar?
Ik wil wel met de eerste groep mee.
* Tamea stapt in de lift en dan, nog voor 1 van de mannen iets heeft kunnen zeggen of doen, verdwijnt de lift weer naar boven.
Tamea!!!!!!!!!!!!
* Icarusje haalt de schakelaar over en de lift stopt weer. Halverwege de zaal hangt Tamea in het bakje.
Kan je zelf wat regelen in dat ding dat je weer naar beneden komt?* schreeuwt icarusje door de zaal.
[Dit bericht is gewijzigd door Icarusje op 17-04-2002 20:57]
Nee ik kan hier niks doen. Kan jij die schakelaar niet weer omhalen?
Euh, tja
En nu? Nu staatie dus weer stil en is ze nog verder weg.
Hebben jullie een touw en kunnen julie dat naar boven gooien?
Ehmmm zit er aan de zijkant bij de muur ook niet zo'n zelfde kastje met knoppen en zit er ook niet zón knop bij met een soort van beeltenis die naar beneden wijst ?
Misschien krijgen we zo die lift naar beneden ?
* Een andere guard rommelt alvast in z'n rugzak naar een lang stevig stuk touw dat ze als 2e optie naar boven kunnen gooien.
* Tamea drukt op een knop
Er gebeurd niets
* Ze probeert een andere en die doet wel wat. Het bakje zakt langzaam weer naar beneden. Even later staat ze weer bij Icarusje en de Guards met beide voeten op de grond.
Je bent er weer
* Icarusje omhelst Tamea
Gelukkig maar
Maar wat doen we nu? We moeten eigenlijk iets vinden dat dat zwarte spul aanmaakt ofzo.
Ik zou niet weten hoe we het sneller kunnen vinden.
* Icarusje went zich tot een Guard.
Nou? Wat denk je er van? Heb je er misschien een metertje voor?
Zo te zien is de grootste bron van energie een paar gangen verder naar links
* Het zestal loopt door de stille gangen en volgt het signaal van de meter. Even later staan ze in een ruimte die hoger is dan de andere en een grote metalen machine bevat met een heleboel knoppen en schakelaars.
Dit is de energiebron?
wat denken jullie ervan?
Ik durf het wel aan.
Is dat wel zo'n goed plan? Voor hetzelfde geld gaat alles hier dan op zwart en komen wij ook nooit meer weg.
Welkom vreemdelingen in mijn nederig vertrek ,
Wel dit is dan mijn lab/basis , a.u.b negens aankomen het kon weleesn nare gevolgen hebben .
Wel jammer dat ik ontedekt ben maar het moest er van komen , zo goed was ik nou ook weer niet verstopt .
* Het groepje staat er wat verbaasd bij. Tamea fluistert naar Icarusje.
Dit was toch van Indigo? Dat zei Lord Dreamer toch voordat we vertrokken?
Ja, dat hoorde ik ook.
* Het blijft lang stil...
Inderdaad dit is het complex van Indigo en z'n volk, hmm vaag..
Ehmm Meneer, Wie bent u en hoe komt u hier. Dit is het complex van Indigo en zijn volk. Maar u komt niet in de oude legendes over dat volk voor ?
* Dr_Tekno drukt op een knop , ineens een flits en ze zitten op een grasvlakte . Ze zien een draak langsvliegen , Indigo in het gras springen , ruimteschepen komen en gaan . dan gaat alles opeens heel snel , maar toch op de een of andere manier krijegn ze toch alles mee van wat er gebeurd is .
Als een van de Pretorian Guards probeert iets aan te raken merkt hij dat hij niks kan aanraken , net als een geest .
------------------------FLITS!!-----------------------------
En ze zijn weer terug in de Grotten .
Ik ben een levend wezen maar ook weer niet, ik heb vaardigheden die jullie nog niet eens kunnen bevatten .
Mischien is het wel beter zo dat jullie mij tenslotte ontdekt hebben , want anders zou de geschiedenis van Indigo's volk vergten worden .
En wat is er eigenlijk met die beschaving gebeurd?
neeh ...stop dit.......geschreeuw..........wapengekletter.......doodskreten ..aaarrghhh.....en..die..hoofd.....pijn..pijn ..... . . .
* Dr_Tekno schudt even met zijn hoofd .
willen jullie dat echt weten ?? ik zal het jullie laten zien door de ogen van Indigo-II , dan kunne jullie meevoelen
* Dr_Tekno drukt weer op een knop
---------------------FLITS!----------------------------------------------------------------------
Indigo kijkt naar het tafereel dat er voor zijn ogen ontvouwt. Een jonge vrouw, met gouden haar, een vriendelijk, rond gezicht en heldere, groene ogen die zich met trage passen richting een altaar begeeft. De omgeving waar zij zich in bevind bestaat uit strakke lijnen, en kenmerkt zich door symetrie. Om haar heen bevinden zich slechts enkelen, gehuld in feestelijke kledij, een regenboog aan kleuren, maar missen een bijpassend gezicht.
Het beeld verandert in een met lichamen bezaaid grasveld, rood gekleurd door het bloed van zij die leven lieten tijdens een verschrikkelijk slachting. Niemand is gespaard gebleven, vrouwen liggen geschonden op het grasveld, getekend met een wreed mes van een vijand die al geruime tijd dit slachtveld achter zich liet. De lichamen van kinderen zijn te zien, sommigen van hen liggen met hun gezicht naar de aarde gekeerd, van anderen is het gezicht naar de hemel gekeerd, grote delen zijn verbrand. Aan de horizon is een rood oranje gloed zichtbaar, voor Indigo is dit het beeld van een hevige veldslag die de slachtoffers negeert.
Het beeld verandert nogmaals, ditmaal is het de steriele ruimte van een voertuig waarin zich talloze figuren bevinden die huilen om een onzichtbaar verlies. Het gejammer hangt in de lucht en roept slechts meer gejammer en ellende op. Buiten is onzichtbaar op dit beeld, maar de situatie die zo goed uit dit beeld is verstoten staat in zijn geheugen gebrand. Het beeld van talloze mensen die zich in de strijd werpen om zoveel mogelijk tijd te rekken om de voertuigen te laten ontsnappen. Mensen van vlees en bloed die zich opofferen voor de toekomst van hun volk, of offeren ze zich op omdat ze niets meer hebben.
Ze hebben nooit een kans gehad om deze vijand te verslaan, ook al stormen ze vol overgave op de vijand af, ze weten dat nog voordat ze de vijand kunnen bereiken dat hun smeulende lichamen eerder de grond zullen bereiken. Op deze manier denken ze een barriere te creeren van lijken die de vijand tijd kost. En deze wanhoopsdaad heeft succes.
Indigo's ogen blijven droog, in het verleden zouden er tranen hebben gerold over zijn wangen, maar nu laat het hem koud.
De beelden verdwijnen en het eindeloze gejammer verstomt. Dit is een deel van zijn verleden en meteen zijn doel voor morgen. Om ervoor te zorgen dat de belofte aan zijn stervende volk, om te overleven, wordt ingewilligd.
-----------------------------FLITS!-------------------------------------------------------
* iedereen kijkt een beetje verdwaasd
Nu weten jullie waarom hij mij hier achter gelaten heeft .
* Icarusje schrikt zich helemaal wezeloos.
Euhm, ok. Ik snap je punt. Maar waarom maak je dat zwarte spul wat over het eiland stroomt?
[Dit bericht is gewijzigd door Sitethief op 25-04-2002 08:02]
Wel heb ik ontdekt dat het niet zonder water kan en dat het leeft .
Ik snap er nu heelmaal niks meer van 
Niemand weet hoe het ding werkte en niemand weet wat voor'n vreemde buitenaardse materialen er in zaten .
Toen het werd opgeblazen werd blijkbaar niet bekeken wat het resultaat daar van zou zijn .
Ook ik weet niet of er nog overlevende van Indigo-II's volk zijn , hetzij hier op het eiland , hetzij op andere planeten . Alleen Indigo-II's mensen zouden ons een antwoord kunnen verschaffen .
Daarmee word ook meteen de noodzaak duidelijk om zijn volk -of in idere geval de informatie hiervoor- te vinden .
Helaas behoort het niet tot onze mogelijkheden om in de ruimte te reizen .
ooitwashier een volk dat wel ruimteschepen had voor deze taak,maar deze werden niet gewenst hiet op dit eiland .
Mischien kunnen we proberen ze op de een of andere manier te bereiken ??
In den beginne was ik een hologram , maaar ik begon me op de een of andere manier langzaam te materialiseren , ik leerde me zelf vaardigheden aan en begon de boel hier te onderzoeken .
Bijvoorbeeld dit labaratorium heb ik helemaal zelf gebouwd .
Ik ben nog maar pas met het onderzoek begonnen . Maar telkens als ik probeer de gedachtes van Indigo-II over dat zwarte spul of over de tijdmachine terug te roepen krijg ik barstende koppijn die niet weg wil gaan .
Maar dat vroegere volk dat ruimteschepen heeft, hoe zouden we daar contact mee kunnen krijgen? Niemand van ons wist van hun bestaan, laat staan dat we weten waar ze nu zijn... Of weet U hoe we met hen contact kunnen krijgen?
* Het duurt lang voordat er een antwoord komt en ongeduldig staat het groepje te wachten.
* Tamea snapt er nu helemaal niks meer van
Robotech? Dat zijn toch de troepen van Lord Dreamer?
* Ze kijkt vragend naar de Guards...
De Robotech horen niet bij Lord Dreamer, Ze zijn een onafhankelijk volk dat vanaf de sterren is gekomen toen indogo's volk zich openbaarde. Ze behoren niet tot Indigo's volk en hebben hun basis op een andere plek dan hier, veel dichter tegen de bosrand en het is geen beschaving die verloren is.
Ze hebben zelfs nog een vertegenwoordiger hier in de naam van Lt. Simon. Dit ondergrondse geheel lijkt te behoren tot indigo's volk wat verdwenen is.
Mischien moeten we toch eens naar de daders van de vernietiging van de tijdmachine zoeken .
Ze negeren een beetje de techno persoon die zo plotseling verscheen en zoeken verder naar aanwijzingen voor het zwarte spul en de remedie er tegen.
Guards, hebben jullie spullen om dat zwarte spul te testen?
Of het organisch of anorganisch is bijvoorbeeld en hoe het reageert op hitte enzo?
Eerst lijkt er niks te gebeuren, maar dan stijgt een onheilspellend gerommel op uit het complex en stofwolken verschijnen uit gangen.
Rennen! Alles stort in!
* Het is één grote chaos. De Guards, Icarusje en Tamea rennen 1 kant op, Dr_Tekno een andere. En allemaal proberen ze de instortingen voor te blijven Al snel verliest het groepje Dr_Tekno uit het oog. Ze rennen door de gangen; al gaat dat soms moeilijk, doordat er overal brokstukken puin liggen.
RENNEN! NU!
* Nog net op tijd kunnen ze er allemaal langs komen en kruipen ze door het gat de natuurlijke grotten van Fok!eiland weer binnen. Achter ze stort het complex met groot geraas verder in.
We kunnen het beste hier snel wegwezen * zegt één van de Guards het is erg waarschijnlijk dat het instorten van het complex ook een deel van de grotten zal laten instorten.
* Ze kruipen en sluipen door de soms smalle grotspleten en de plaatsbepalings apperatuur van de Guards bewijst ze goede diensten. Na een lang en donker uur staan ze weer buiten. Een hoop ervaringen rijker, maar eigenlijk niet verder gekomen. De Guards besluiten te gaan kijken wat er aan de bovenkant van het complex met het zwarte spul is gebeurd en hoe groot de krater van de instorting is.
--------------------------------FLITS------------------
Met vrome passen loopt hij door de regen. Grote bliksemschichten verlichten zijn pad. Het bos is donker, de bomen huilen, de dieren vluchten voor de tranen. De grond raakt doorweekt. De man versnelt zijn pas.
Hij peinst, overweegt de mogelijkheden en besluit voorzichtig aan te doen. Niet te veel tegelijk. De tot nu toe bezochte doelen leverden niks op. Het is tijd voor rust. Hij sjokt verder...
Niet veel later klaart het iets op, de zon is onder dus het blijft donker, maar de treurige sfeer van de regen is voorbij. In de verte verschijnen de grotten van Fok in beeld. De ideale schuilplaats voor de eenzame man. Hij stapt naar binnen en ontdoet zich van zijn cape.
Van diezelfde cape rolt hij een kussentje, met wat spreuken ontstaat er een vuurtje en zo brengt hij denkend bij het ligt van het vuur de avond door. Zodra het tijd is om te slapen mindert hij het voor, gaat languit liggen. Nestelt zich tegen de muur en valt in slaap.
Ooit zal hij wederkeren in het bewoonde deel van het eiland.
Zal er soms iemand in de grotten zijn?
* pluisje besluit de persoon zijn eigen weg te laten gaan, hij zal zich redden en duikt vast weer op wanneer de tijd rijp is
* Voor de zekerheid zet ze een grote kan ranja bij de ingang van de grot, voor het geval hij wat steun kan gebruiken...
Lieve Dago, het ga je goed, maak er wat moois van
Ha, mijn prooi is in de buurt 
* Hij neemt een slok, loopt naar een watertje in de buurt en frist zich op. Een week lang slapen heeft de man goed gedaan, hij is weer op krachten gekomen, voelt zich goed en heeft zin in zijn taak. Hij pakt zijn spullen bij een en begint aan zijn tocht, een lange zwaar tocht bij het invallen van de schemering. (Tis hier nu 14:00) Met grote passen schreid hij voort, het spoort van ranja is overduidelijk. Dagobert loopt voor uren en uren totdat hij het spoor ziet eindigen bij de ingang van het Nationaal Park.
Langzaam schuift een klein houten bootje het zilvergrijze strand op. Het hout is verweerd door het zeewater waaraan je kan zien dat het een aardige tijd in het water heeft gelegen.
In het bootje liggen een paar peddels. Eentje is er afgebroken. Verder ligt er een dik deken in met daaronder de contouren van een lichaam. Het duurt nog zeker 2 uur totdat er ineens beweging in komt. Er komt een verkreukeld hoofd met een enorme bult op het voorhoofd onder het dekentje vandaan. Een zongebruind gezicht, licht bedekt door wat blond baardhaar.
Hij klimt de boot uit, maar door de lange reis zakt hij meteen weer door zijn knieen in het zand.
Hij wrijft eens in zijn ogen. Duidelijk verward kijkt hij in het rond en probeert zich een beetje te orienteren. Hij voelt nog een beetje onwennig aan de bult op zijn voorhoofd. Het doet duidlijk nog zeer.
Hij doet een tweede poging om op te staan en deze keer met succes. Zijn kleren zijn erg smerig maar duidelijk uit de westerse wereld.
Hij rekt zich even flink uit kijkt om naar het bootje.
Ineens begint hij enorm te lachen.
Hahaha....YES!! Hij heeft het gehouden! Woohoo..
* Plots begint het te draaien voor zijn ogen en vormen zich lichtgevende puntjes in zijn zicht.. Hij strompelt over het strand todat hij een grot ziet.. Hij wankelt de grot binnen. Zijn ogen moeten nog wennen aan de duisternis en hij gaat met zijn handen langs de muur de grot verder in. Door een losliggende steen struikelt hij en valt op de grond..
Hij voelt nog even een snerpende pijn in zijn hoofd en dan wordt het zwart....
De muren voelen een beetje vochtig en ruw aan.
Hij ruikt een brandlucht, hij gaat op de geur af en ziet een gedoofd houtvuurtje op de grond. Het voelt nog warm aan. Hij krabt even aan zijn hoofd *zou ik niet alleen zijn hier?*.
Hij pakt een half verkoold stokje uit het vuur en rommelt wat in het vuur. Tussen het as door gloeien nog wat kooltjes op.
Even staart hij nog naar de resten van het vuur. Dan loopt hij de grot uit. Het is inmiddels al donker geworden en ook flink wat kouder. Doordat de maan behoorlijk fel is kan hij de contouren van het bos naast zich zien. Hij kijkt even vluchtig om zich heen en loopt dan naar de rand toe....
Wanneer hij wat takken verzameld heeft loopt hij weer met een behoorlijk tempo naar de grot toe. Hij legt de takken op het oude vuur en steekt met zijn aansteker een kleintje aan. Gelukkig is het hout kurkdroog en verspreidt het vuur zich rap.
Hij merkt dat hij behoorlijk honger begint te krijgen, maar door de warmte van het vuur wint de slaap het van de honger en valt hij langzaam in slaap....
zich om en roept iets . Dr_tekno komt ommiddelijk aangelopen
We hebben levenstekens gesignaleerd in een van de de Grotten , ze zijn wel heel zwak , mischien is het een dier
Neeh , hier kan geen enkel dier meer overleven na de ramp met het lab . Kom we gaan kijken wei of wat het is . Laad je wapens door
* De mannen -12 in totaal- laden snel hun Multiguns en stappen uit , de tweede tank is alleen met de nodige gevechtsbemanning bemand ,en richt zich op verkenning van de omgeving met passieve radar Na een kort onderzoek keren de mannen weer terug met een bewusteloze man tussen zich in
We vonden alleen deze bewusteloze man hier
neeh dat is hem niet , hij moet hier geweest zijn ik weet het zeker . Geen andere sporen??
Neeh wel waren er sporen van meerdere vuurtjes wat zou kunnen duiden op andere personen die daar geweest zijn
* De jonge luitenant pakt zijn revolver en wil de man door zijn kop schieten
NEEH !! we mogen geen sporen achterlaten
* De Mannen stijgen weer in hun tank en gaan richting hun basis
[Dit bericht is gewijzigd door Dr_Tekno op 11-09-2002 19:28]
Hoe kom ik hier nou weer terecht?
* Hij staat op en klopt het zand van zich af. Bij de boot aangekomen schuift hij het deken opzij en pakt een klein boekje wat er onder lag. Hij kijkt schichtig in het rond, kijkt er even in en deze in zijn zak.. Hij keert om en loopt richtig bos, hij merkt dat zijn maag behoorlijk hol is...
Hij kijkt even vluchtig in het rond totdat hij zijn boot in de verte ziet liggen.
Op zoek naar eten..............
[Dit bericht is gewijzigd door IAMUSEMUSE op 11-09-2002 20:46]
Bij de ingang staat een grote kan. Het handvat ruikt naar Dagobert. Zijn geur herkennen de mieren uit de Brandende Bramenstruikkerk waar hij de Eiland-Heilige smeekte een einde te maken aan alle ranja op het eiland.
De mieren zijn met alle andere mierenvolkjes bezig alle ranja van het eiland naar de kerk te brengen en beklimmen de kan. Rustig drinken ze zich vol. Met elk een druppeltje in hun maagjes trekken ze in een stoet naar de kerk om daar de ranja achter te laten.
Zodra de kan leeg is, blijven een stel mieren achter in de grot. Je weet maar nooit... ranja kan ieder moment aangevuld worden. Het is nog nooit iemand gelukt alle ranja op te krijgen...
Dagobert kijkt er naar, een rond stukje metaal hangt aan de veter. Het glimt, het ziet er mooi uit. Dagobert weet niet waar hij is. Hij is totaal gedesorienteerd. Het enige dat hij zich kan herinneren is dat hij van de rotsen af de zee in sprong. Hij kijkt om zich heen. Hij probeert of hij de zee kan horen. Het blijft stil.
Voorzichtig krabbelt Dagobert overeind. Hij staat op. En dan...*bonk*. Hij valt neer. Een kleine buil verschijnt op zijn hoofd. Het doet pijn. Dagobert blijft maar even liggen....Niet veel later valt hij in slaap.
Dagobert heeft geen flauw idee waar hij is. Het is zo donker, toch weet hij dat er iets tastbaars is war hij nu is. Hij kruipt langzaam doch gestaag verder.
Uren gaan voorbij. Het blijft maar donker. Totdat er plots een lichtpuntje verschijnt. Dagobert wacht. Hij weet niet wat er buiten is. Langzaam kruipt hij verder. Telkens wacht hij even tot zijn ogen aan het licht gewend zijn. Op een gegeven ogenblik lijkt hij buiten te zijn. Het is helemaal licht, hij ziet de wolken boven zijn hoofd. Hij hoort het klotsen van de zee. Dan beseft hij zich dat hij terug is op het eiland.
Hij is zo blij als een kind. Als hij zichzelf bekijkt wordt die blijdschap al snel minder. Van zijn cape is niks meer over. Hij heeft geen schoenen aan en zijn broek is ook niet meer wat het geweest is.
Iets wat teleurgesteld begint hij te lopen. Geestelijk voelt hij zich goed. Geen problemen en dilemma's die hem dwars zitten. Tijd voor wat nieuws.