* Indigo-II kijkt uit over een meer van gras, grotendeels goud-gekleurd door het seizoen. Hier voelt hij zich op zijn gemak. Hij bekijkt het terrein aandachtig en maakt in zijn hoofd plannen voor een woning. Indigo-II inhaleert.
En ziet beneden zich een figuurtje staan uitkijkend over de grasvlakte .. hmm eens zien wie dat is ..
De landing wordt in gezet.. en Mnementh land zacht in het gras..
F'lar stapt af loopt op de man af , en vraagd ..
Hai, ik ben F'lar en dit is m'n draak Mnementh, toevallig patrouilleerde we hier en zagen we je staan..
wie ben jij ? en bevalt het uitzicht je ??
Some day you shall flee, Panted and weak - Master, Passion, Greed.
Indigo-II verdwijnt in het hoge gras.
F'lar maakt een plek om te overnachten en besluit de vreemdeling eens een beetje in de gaten te houden, zodat die niet in problemen komt ..
Some day you shall flee, Panted and weak - Master, Passion, Greed.
Vanuit het hoge gras gebaart Indigo-II dat dit de plaats is waar ze moeten beginnen met graven. De drie machines gehoorzamen. Na verloop van tijd hebben de drie zich onder het aardoppervlak genestelt en beginnen ze aan het werk waarvoor ze gemaakt werden. Ze volgen hun programering, er is geen plaats voor fouten.
Het zijn een zevental kleinere machines die de gravers nu volgen. Ze glijden behendig in het gat en verdwijnen in de duisternis. Hun taak is het om orderlijke ruimte te scheppen in die duisternis. De grond trilt onder zijn voeten, het teken dat het werk precies zo verloopt als dat het moet verlopen.
Voor Indigo-II is het afwachten dat de wonderbaarlijke machines hun werk hebben gedaan. Zij zijn het die zijn woonplaats daar diep onder de grond creeren.
Hmm dat ziet er erg spectaculair uit allemaal..
laten we dat maar eens vanaf hier rustig in de gaten houden.
Het kan vast geen kwaad een oogje in het zeil te houden, mischien vind hij met die machines nog wat vlamstenen of blauw peroniet dat kunnen we goed gebruiken.
Het ziet er in iedergeval erg high-tech uit en erg indrukwekkend, hopelijk krijgen we geen verzakkingen door dat gegraaf.. het lijken wel metalen mollen die graaf dingen.
"even een mentaal bericht sturen"
L.D. laat de magische schilden diep onder de grond van het kasteel doordringen , er zijn hier metalen moleln aanwezig en ik ben er niet overuit of ze goed of kwaadaardig zijn. dus neem alle maatregelen die nodig zijn om een aanval van onder af te schermen.
"einde mentaal bericht"
[Dit bericht is gewijzigd door Lord Dreamer op 19-06-2001 13:48]
Some day you shall flee, Panted and weak - Master, Passion, Greed.
Some day you shall flee, Panted and weak - Master, Passion, Greed.
Een zevental machines volgen Indigo-II naar beneden. De schacht waarin ze afdalen is ruim en bied voldoende ruimte voor een viertal mensen. De machines dalen een voor een af, voor hen is de schacht net groot genoeg.
Eenmaal de bodem te hebben bereikt ontsteekt Indigo-II een fakkel, het licht onthuld datgene dat Indigo-II had verwacht, een enorme ruimte. Achter hem klinkt het geruststellende gezoem van electronica, de zeven machines beginnen aan hun werk.
De eerste twee soorten machines wachten in stilte af. Zij hebben hun programma opgevolgt en rusten uit. Deze machines zullen nooit meer een zonsopgang zien. Ze worden afgebroken en gebruikt voor de bouw van de enorme pilaar. De pilaar reikt van de bodem tot aan het plafond van de holte en biedt de mogelijkheid aan, voor een kleine honderd mensen om er te wonen.
Het geluid van de werkende machines weerkaatst tegen de wanden. Spoedig zullen ze klaar zijn met hun werk aan dan begint de tweede fase...
hai allen .. 
Heer L.D .. en buigt even..
tja het valt mee , er komt geen normaal woord uit , toen ik hem vroeg wie hij was en me zelf voorstelde verdween die in het gras.
even later kwamen die gravende metalen dingen eraan en doken de grond in.. ik heb geen idee wat die aan het doen is .. maar het ziet er indruk wekkend uit ..
* Lord Dreamer zegt goed werk F'lar blijf jij hier de wacht houden ?
* F'lar ja L.D dat doen we .. aleen kan ik wat vuurhagedissen krijgen , die kunnen een tunnel onderzoek doen, en mentale beelden doorgeven , of heeft iemand een beter idee ?
Some day you shall flee, Panted and weak - Master, Passion, Greed.
De machines werken gestaag door.
Oke als jij hier blijft, F'lar, gaan wij weer verder naar de grotten. 
* Lord Dreamer : hee F'lar ..klasse werk man .. spreek je later
Some day you shall flee, Panted and weak - Master, Passion, Greed.
[/offtopic]
Er word licht gegenereerd van binnen in het complex.
Zo berekent als een van de kille apparaten, breekt Indigo-II een van de machines open en haalt er een vreemd apparaat uit. Deze word zorgvuldig op de grond naast het levenloze machineraat geplaatst.
De taal die hij spreekt is onverstaanbaar, maar het is overduidelijk een taal. Als een reactie op zijn handelen gaan er een drietal lampjes branden en een monotone, onaangenaam hoge, toon neemt bezit van de ruimte. Alsof hij doof is, staat Indigo-II op en kijkt naar de schacht. De locale fauna blijkt nieuwsgieriger te zijn dan hij had verwacht.
Een klein obstakel dat zal worden verwijderd als de tijd ervoor is aangebroken. Op dit moment ziet Indigo-II weinig, tot geen, complicaties. Zijn gedachten gaan uit naar de wezens die hij aan het oppervlakte zag. Voor zijn geestesoog speelt zich een mogelijke gebeurtenis af, maar deze fantasie verdwijnt als sneeuw voor de zon en word vergeten.
De vuurhagedis .. verdwijnt in de schacht.. een vaag geluid , irriteerd z'n geluidssensoren .. maar is niet hinderlijk genoeg om niet verder tegaan ..
verder de schacht vliegt hij in, de grote ruimte in ..
een vage hal met machinale dingen erin .. dan vliegt hij op een signaal van de draak die buiten is terug de schacht door naar buiten ..
hopelijk hoeft hij er nooit meer in .. het is daar beneden niet zo prettig .. gelukkig heeft hij z'n taak voldaan en kan terug naar het kasteel om te rusten in de heerlijke zon.
F'lar .. denkt na over de dingen die hij doorkreeg van de vuurhagedis via z'n draak .. hmmmm vreemde dingen.
En gaat rustig wachten op de dingen die komen gaan.
Some day you shall flee, Panted and weak - Master, Passion, Greed.
Indigo gebruikt de schacht om naar het oppervlakte te geraken, daar kijkt hij voor een tweede maal uit over de grasvlakte, die ditmaal versierd word door een groot gat, de ingang van de schacht die naar het complex onder de grond leid.
Geduldig wacht Indigo af op de eerste lading...
De logge machines volgen hun programering zonder vragen en zonder kritiek.
Tevreden staart Indigo-II naar het tafereel en besluit om met een van de voertuigen mee af te dalen naar beneden. De monotone hoge toon blijft voortduren, maar ditmaal is de frequentie ervan verandert.
Indigo-II begint met het instaleren van het vele materiaal dat zojuist is binnegekomen in de pilaar. Hij werkt stevig door zonder ook maar een woord te verspillen.
Een web van draden verdwijnt, tezamen met een arsenaal aan electronica, in de pilaar waar het een nieuw thuis vind. Het monotone geluid verandert nogmaals ditmaal is het een drastische verandering, de toon is laag en onheilspellend duister.
.
Boven het eiland cirkelen een klein aantal metalen constructies die iets weg hebben van een zwerm bijen. Ze produceren een sereen, zoemend geluid dat zich als een golfbeweging door de lucht beweegt. Met een zekere finesse dalen ze neer en verdwijnen onder het aardoppervlakte. Indigo-II verwelkomt ze met open armen.
Vier kleine mannen stappen uit de voertuigen, gekleed in een steriel wit pak beginnen ze de bij-achtige voertuigen uit te laden. Ze zijn niet groter dan het gemiddelde kind van 15, en komen zeer fragiel over, de dunne armen en benen bewegen sierlijk en geco-ordineert maar toch lijken ze op ieder moment om te kunnen knakken.
Ze brengen de lading van de bij-vormige voertuigen razendsnel de pilaar binnen. Er valt voor hen geen tijd te verliezen, de manier waarop zij hun werk uitvoeren bepaalt het leven van een kleine 80 personen.
Wanneer de pilaar eenmaal is volgeladen begint er een gerust-stellend gebrom de ruimte op te vullen. Indigo-II gebaart een van de mannen hem te benaderen en spreekt hem toe in een vreemde taal die slechts bekend is bij 1 volk, het zijne.
Kalmek, deze plaats moet gezuiverd worden, de locale fauna moet buiten onze deur worden gehouden.
In stilte ziet hij toe hoe Kalmek zijn werk doet. Zijn ogen glijden door de ruimte om een vluchtig beeld te kunnen scheppen van de kwaliteit van Kalmek's werk. Indigo-II knikt tevreden zijn hoofd, degene naar wie die dit gebaar is gericht, reageert met een zwakke glimlach.
Achter hem bewegen de drie overgebleven figuren chaotisch door de ruimte, druk in de weer met een arsenaal aan vreemd ogende, electronische apparatuur.
Statig begeeft hij zich richting de schacht en naar de wereld aan de oppervlakte.
.
wat gebeurt daar eigenlijk beneden ... en besluit toch maar weer een vuurhagedis naar beneden te sturen ..
het diertje komt vanuit het kasteel en verschijnt naast F'lar, die hem vraagt om nogmaals een verkennings toch uit te voeren.
Het diertje heeft weinig zin maar gaat toch.
de vuurhagedis duikt de tunnel in en zend de beelden van het hightech spul in het complex naar
de draak van F'lar.
F'lar krijgt de beelden van z'n draak en vraagt zich af wat er eigenlijk gebeurd daar beneden, wat is die apparatuur en wat is die pilaar daar in het midden.
hmmm allemaal vreemd spul ..
F'lar kan er weinig van maken.. het lijkt op magie daar
beneden aleen dan heel anders.. een heel ander soort magie.. het heet technologie.
Some day you shall flee, Panted and weak - Master, Passion, Greed.
Razendsnel beweegt Kalmek richting het ongedierte en weet het met succes te vangen en op te sluiten. Vol trots brengt hij zijn vangst naar de pilaar.
.
gave van het "tussen" gaan belemmerd in deze spelonken.
het enige wat de vuurhagedis nog kan doen is beelden door sturen van wat hij ziet en merkt en voelt.
* F'lar is verontrust.. de vuurhagedis stuurd aleen nog maar beelden van het komplex en de pilaar, hij weet inmiddels dat de vuurhagedis gevangen is genomen. F'lar stuurd nog wel even een bericht naar L.D om aan te geven dat de "bewoners" van het gat de vuurhagedis gevangen hebben genomen, wat eigenlijk een daad van geweld is aangezien de vuurhagedis germerkt is als zijnde een ingeprente vuurhagedis van het kasteel. L.D stuurd een antwoord terug , dat F'lar rustig moet afwachten en geen overhaaste beslissingen moet nemen. F'Lar gaat daar op weer rustig zitten wachten op de dingen die komen gaan.
Hmm wat moeten ze nu met een vuurhagedis.. weten ze niet dat ze er niets aan hebben, behalve voor autopsie
want inprenten gaat niet meer..
Hopelijk zijn ze slim genoeg om achter de gaven van de vuurhagedis te komen, voordat het arme diertje gedood wordt.
Some day you shall flee, Panted and weak - Master, Passion, Greed.
De eerste man verdween in het duister en na een kleine periode uit zicht te zijn geweest stond deze man nu zichtbaar voor het gezelschap al badend in het licht in de eens zo duistere kamer.
Achter de kleine man waren een aantal apparaten te zien die met elkaar verbonden waren door tal van buizen en draden. Het licht weerkaatste op het oppervlak van het koude metaal en gladde zwart-grijze kunststof. Kalmek stapte met zijn buit de kamer binnen en knikte tweemaal naar de man die hem was voorgegaan.
De overgebleven twee mannen kregen een aparte opdracht.
Zijn magere hand reikte naar een van de drie bedieningspanelen aanwezig in deze kamer vol met apparatuur. Nadat zijn slanke vingers over een zevental knoppen hadden gedanst begon er een rustgevend groen licht te schijnen in plaats van het felle witte licht dat de kamer voorheen vulde.
Nu begon voor hen pas het echte werk. Dit ongedierte was een terugkomende nuissance, en om het beter te begrijpen zal dit mormel aan verschillende tests worden blootgesteld.
Het waren ijskoude handen die op de vuurhagedis een behoorlijke hoeveelheid sensoren bevestigden en het beest iets toe dienden waardoor het zijn bewustzijn verloor.
.
[Dit bericht is gewijzigd door Indigo-II op 21-06-2001 15:51]
Neolith groet Indigo, en het leger verdwijnt in het ondergrondse.
Samen bewaken ze de tunnel...
"Geachte bewoners van dit ondergronds complex"
gaarne zouden wij onze vuurhagedis heel en zonder
verdere onderzoeken terug hebben, dit diertje is
een inteligente levensvorm, en behoord zodanig met respect behandeld te worden, i.p.v als ongedierte
als jullie een vuurhagedis willen , dan kan het geregeld worden dat jullie eieren krijgen die als ze uitkomen ingeprent kunnen worden.
Dit dier is een bewoner van Het Kasteel van Lord Dreamer, en zodanig vrij te gaan en staan op het eiland
waar het maar wilt, aangezien jullie niet hebben aangeven dat jullie geen bezoekers willen
is het een misdaad dat jullie de vuurhagedis gevangen
houden voor nader onderzoek.
Er zijn pogingen gedaan om in contact te treden met
jullie, zonder een enkel resultaat. Wat jullie plannen
ook zijn, bij schade aan de vuurhagedis zowel lichamelijk
als mentaal volgen er maatregelen.
met vriendelijke groet
F'lar berijder van Mnementh
Vleugelleider van Lord Dreamer.
Na overleg met L.D is het briefje goedgekeurd en
wordt met een beetje magie afgeleverd pal naast de vuurhagedis.
F'lar is van mening dat het niets uithelpt en wil harde
acties om z'n vuurhagedis terug te krijgen, maar L.D wil
eerst de diplomatieke weg bewandelen ..
Some day you shall flee, Panted and weak - Master, Passion, Greed.
Zal ik de aard van de tests veranderen, of zullen we toegeven aan hun eisen en het stuk ongedierte vrijlaten? * vraagt Kalmek, in zijn stem klinkt slechts een greintje afkeuring. Zijn persoonlijke visie op deze situatie is er, door deze toon, aan af te lezen.
Nee. We geven niet toe. Zij hebben, bij deze, toegegeven dat ze een spion hebben geplaatst, misschien zelfs erger. Ik spreek er schande van dat ze naast het bekennen van spionage ook nog eens eisen stellen, of moeten dat bedreigingen zijn? Nee Kalmek, wij geven niet toe aan deze vorm van chantage. Verander de aard van de tests.
* Kalmek knikt en met een zwakke glimlach stemt hij toe. Indigo glimlacht en meld met een zekere trots in zijn stem dat Neolith en zijn N-Mity zijn geariveerd.
.
Dit was een aanval op de veiligheid van zijn eigen thuis, en het in gevang nemen van een figuur dat die veiligheid in gevaar bracht was, is en zal voor altijd zijn, een noodzakelijke maatregel.
Een heldere stem verbrak het monotone gezoem van de machines. Een simpel verzoek om zich bij de rest van de groep te voegen.
De vraag rees op, waarvoor is deze kleine bijeenkomst? Is het om de afgelopen periode te evalueren? Ik vraag me af wat ze dit keer van me verlangen. Telkens weer moet ik mezelf kunnen verantwoorden. Vrijwel meteen staat het antwoord klaar en beseft hij dat het antwoord juist is. Een daad zonder vaste grond kan zoveel meer schade aanrichten.
Zonder te treuzelen begeeft hij zich naar de ontmoetingsplaats. Het gevoel van veiligheid is terug gekeerd, dankzij Neolith en zijn N-mity. In stilte bedank Indigo-II zijn bondgenoten.
kijk maar naar boven, ze komen er aan
F'lar kijkt naar boven en slikt.....
[Dit bericht is gewijzigd door Lord Dreamer op 23-06-2001 22:03]
Some day you shall flee, Panted and weak - Master, Passion, Greed.
Het lijkt wel of de lucht in vuur en vlam staat.. angsaanjagend is het ..dan breekt een donkere massieve vorm zich door het wolken dek heen..
Ze zijn gekomen ... De lang verwachte steun voor L.D.
Magie tegen Technologie .. het kan maar is zwaar .. daarom zijn zij er ..
Techno versus Techno .. De Robotech Forces
Langzaam zakt het gigantische schip naar de aarde en blijft boven de vlakte hangen .. de hele vlakte in de schaduw van de SDF 1 (Super Dimension Fortress One) zo heet het gigantische transformeerbare schip.
Diverse soorten Fighters cirkelen rond de SDF 1 ..
De omgeving wordt veilig gesteld .. de wachters van Indigo kompleet genegeerd, als of het niets meer dan insecten zijn
Dan landen er groepen Valkyrie VF-1 Veritech fighters op de vlakte rond de ingang van de ondergrondse basis en stellen zich op in een afwachtende verdedigende houding.
en dan komen er een paar Alpha SF3 Veritech Fighters uit de SDF 1 zetten , en vliegen naar de vlakte .. een enkele Alpha SF3 Veritech Fighter land bij de ingang van de ondergrondse basis .. en zend het intergalactisch signaal voor onderhandelingen uit naar de basis
een andere vliegt naar F'lar en de vlieger spreekt met hem..
* De vlieger zegt: F'lar doe de groeten aan Lord Dreamer van ons .. we zijn zo snel als het maar kon gekomen .. met een klein gedeelte van de intergalactische vloot .. de SDF 2 is onder weg, maar moet eerst langs onze basis op Alpha Centauri 9 aangezien er daar rellen zijn uitgebroken en er een militair geschil is tussen de volkeren daar onderling
Ondertussen voeren groepen QF-3000E Ghost drone fighters verkennings tochten uit over de vlakte en maken zich op om zich in te graven als het nodig mocht zijn.
* Lord Dreamer .. zucht zacht als hij de berichten hoort, was dit nu allemaal nodig geweest? waarom zijn die nieuwe bewoners zo hard en koud, met een klein beetje meer begrip voor de situatie was dit niet nodig geweest. z'n gezicht is in een frons ..
in iedergeval, de nieuwe bewoner is niet de enige met hoogwaardige technologie want De Robotech Forces zijn gekomen.
Some day you shall flee, Panted and weak - Master, Passion, Greed.
"Hoe durven ze! Al onze vermoedens zijn bevestigd, en we zijn zelfs meer te weten te komen over deze achterlijke barbaren! Wie denken ze wel niet dat ze zijn?" jammerde Kalmek aan zijn linkerzijde.
"Het zijn net kleine kinderen die, als ze hun zin niet krijgen, gaan dreigen en gaan treiteren!" galmde een lage stem die zo verdraaid klonk, dat het bijna onmogelijk leek dat dit geluid zich uit de keel van de kleine man voortplantte.
"Ik weiger te te geven aan deze vorm van chantage! Denken ze werkelijk dat wanneer ze met hun wapens zwaaien, ze hun zin krijgen!? Als we dit keer toegeven dan verloochenen we onze voorouders, dan verloochenen we onze toekomst. Ik kan dit niet toestaan."
"Wij verkiezen de dood boven het verlies van eer! Zeg hen dat maar!" brulde de man rechts van hem, met zijn lage, bijna onnatuurlijke, stem.
"Mijne heren, ik zie nog steeds geen reden om ons met deze barbaren in te laten. De daden van deze wezens laten ons zien op welke schaal hun beschaving staat, ze tonen het politieke inzicht en de competentie aan van hun leiders." klonk de heldere stem van Indigo-II. Iedere vorm van angst, onzekerheid en woede was verborgen. Perfecte kalmte straalde hij uit. Hij vervolgde zijn toespraak, "We blijven dezelfde politiek voeren die we vanaf het begin hebben gevoerd. We geven niet toe aan dit gedrag, wij staan boven hen en alle communicatie blijft uit. Ze zullen niets van ons horen. Al branden onze lichamen door hun toedoen, ze zullen nog geen schreeuw horen! Wij zijn wie we zijn en wij geven nooit op!"
Het was een steelse blik richting Neolith, een ongesproken afspraak. Een tactische zet buiten zijn metgezellen om. Mocht deze situatie uit de hand lopen dan waren er altijd nog de N- Mity. Mocht het nodig zijn.
"Hier is het hen om te doen, deze kleine spion!" sprak Indigo de kleine groep toe, terwijl hij wees naar een grote vierkante kist gemaakt van een gladde zwarte stof.
"Mijne heren, wat doen we hier mee?"
"Dood het!" schreeuwde Kalmek. Zijn uitbarsting vertelde meer over de persoon en zijn gedrag in een geladen situatie dan over de uiteindelijk beslissing die moest worden genomen. De anderen van de groep lieten merken dat ze het hiermee eens waren. Vreemd, het doden van dit stuk vuil zou hetzelfde zijn als de oorlog verklaren. Alsof deze groep, de dood bewust op zich afriepen. Impulsief, het verkiezen van de dood boven eerverlies, betekent niet dat de dood niet word vermeden.
"Zo zal het gebeuren," zuchtte Indigo, "en moge God ons genadig zijn." De groep knikte instemmend en ze verdwenen richting hun vertrekken. Indigo bleef achter om het vuilste werk op te kanppen. Zonder te aarzelen bracht hij de kist naar zijn vertrek waar het ongeroerd bleef. Indigo was niet van plan om zijn eigen doodvonnis te tekenen en dit beest zou meer waard zijn levend dan dood.
Die verloekte Shi'Ah hadden hem liever dood gezien. Het viel hem op dat deze drie zo snel vervielen. Shi'Ah hadden een langere levensduur, misschien lag het aan de atmosfeer?
Drie Shi'Ah die op hetzelfde ogenblik vervielen? Dat kon geen toeval zijn geweest. Was hier een derde partij bij betrokken? Waren de Shi'Ah zo geprogrameerd dat bij de eerste tekenen van een vijandige situatie zij richting de ondergang stuurden?
Dat zou betekenen dat Indigo-II was verraden door zijn eigen volk, naar deze plaats gestuurd om hoe dan ook te falen. Kalmek was de eerste Shi'Ah die stierf, hij was duidelijk de leider van de drie Shi'Ah's, in stilte ondervonden de andere twee magere mannen hetzelfde lot als Kalmek, een snelle dood.
Shi'Ah genetsch gemanipuleerde adviseurs, gecreerd en geprogrameerd om te adviseren. Deze wezens zijn gekweekt om te dienen, normale levensduur 9 a 12 jaar.
* Neolith kijkt toe hoe zijn uitermate goed getrainde N-mity de Eva's gereed maken voor een eventuele slag.
Plots voelt hij een hand op zijn schouder. Het is Indigo. De ongesproken boodschap hangt in de lucht.
* Neolith knikt ter bevestiging."Uiteraard, mijn heer. Enkel als het niet anders kan..."
[Dit bericht is gewijzigd door Neolith op 24-06-2001 11:41]
* Na kort overleg met L.D besluit de Commander van de SDF 1 om de meeste troepen weg te halen er dreigt geen onmiddelijk gevaar voor de troepen en voor de SDF 1. Een enkele Alpha SF3 Veritech Fighter blijft achter bij de ingang van het ondergrondse complex om de wacht te houden, om de zoveel tijd het intergalactisch signaal voor onderhandelingen te sturen en om een eventuele boodschap in ontvangst te nemen.
De Valkyrie VF-1 Veritech fighters worden terug geroepen en ook de Alpha SF3 Veritech Fighters komen terug naar de SDF 1.
De piloten van de toestellen genieten van hun rust en de toestellen worden grondig nagekeken en hervult voor komende missies.
* Er komt een bericht binnen van de SDF 2, het is onwaarschijnlijk dat het zich kan vervoegen met de SDF 1, de rellen op de planeet Alpha Centauri 9 zijn gigantisch uit de hand gelopen en men verwacht er een global nuclear war. Dus de SDF 2 gaat daar proberen de situatie te redden voor het helemaal uit de hand loopt. Sorrie voor dit bericht mar de SDF 1 moet het aleen klaren.
Enkele comando's van het Southern Cross Tactical Strike Team, maken hun kamp op vlak bij de Alpha SF3 Veritech Fighter en houden de ingang van het complex in de gaten. Dit zijn gewone comando's, geen bionische(bioroid's).
Ze vragen zich af wat er eigenlijk in het ondergrondse complex afspeeld en over welke technologische kennis hun theoretische tegenstander beschikt.
Maar ja hopelijk komt er snel een einde aan deze patstelling.
Ze blijft even staan en kijkt om zich heen.
Lord_Dreamer?? Waar zit je??
te voorschijn, en roept streng !!
Mevrouw !!, Wie bent U ? , Wat doet u hier ??
Het is levensgevaarlijk waar u staat !
Ziet U die 2 wachters daar bij de ingang niet ?
Als u niet oppast wordt u ook gevangen genomen net als de vuur hagedis van Lord Dreamer.
Ohh vergeef m'n manieren ..
Luitenant Simon Carnagy van het 181st commando brigade van het Southern Cross Tactical Strike Team.
tot u orders .
* een kleine glimlach verschijnt om de mond van de commando, zacht en beleeft vraagt hij verder :
want hij beseft dat de dame in kwestie nog nooit gehoord heeft
van het 181st commando brigade van het Southern Cross Tactical Strike Team
kunnen we u ergens mee helpen ? en hoort die vliegende draak bij u ?
Onhoorbaar maant ze Gandalf tot rust, die al was opgesprongen en klaar stond een ieder te verscheuren die zijn meesteres zou bedreigen.
Hai ik ben Equilan Ik mag Simon zeggen??
Simon ik ben hier omdat ik zojuist een boodschap kreeg van een van je meesters, Lord_Dreamer??
* Ze ziet dat Simon de naam herkent en weet nu zeker dat ze met het juiste volk te maken heeft.
Hij vertelde me dat jullie hier allemaal waren en dat die figuren in de tunnel de vuurhagedis niet willen terug geven. Eerlijk gezegd bezwaard het me een beetje dat het meteen zo is geescaleerd, wat zullen die nieuwe bewoners wel niet van van ons denken??
Nee nee!! * Equilan steekt haar hand op ik weet wel dat ze die vuurhagedis niet hebben terugegeven, maar weet jij veel op wat voor manier we hen beledigd hebben met die hagedis?? Misschien is het wel het toppunt van obsceniteit in hun cultuur om iemand een hagedis te sturen... ja oke onwaarschijnlijk, maar laten we alles open houden.
Wat is het laatste dat jullie door gekregen hebben van het beestje??
electronic database supporter (EDS).. Hij wacht even op het antwoord. Equilan - ElvenGodin bewoner van een toren aan de westkant van het eiland, voorzichtigheid geboden, bezitter van magische krachten en Draken
hmmm magie ? dat is minder . die draak geen probleem voor een Vertitech Fighter. Ze lijkt vriendschappelijk maar wel bazig .. nu ja .. laat ik haar maar de informatie geven.
Mevrouw Equilan ? .. de laatste informatie die wij hebben mogen ontvangen is dat er zicht hieronder een grote ruimte bevind met een pilaar in het midden en zeer hoogwaardige electronische apparatuur.
de vuurhagedis is in een van de kamers in de pilaar gebracht en verder weten we niets aangezien het contact toen is verbroken. We weten helemaal niets van de bewoners van het ondergrondse complex.
Behalve dan die 2 wachters, de man die de vuurhagedis gevangen nam en de eerst gearriveerde bewoner is er nog niets gezien van verdere bewoners.
De wachters zien er gevaarlijk genoeg uit om als een ras van strijders te worden gekwalificeert ..
Hopelijk heeft u iets aan deze informatie, wij zouden het zonde vinden als we de vernietigende krachten SDF 1 zouden moeten inzetten tegen deze bewoners. Het liefst zien wij een vreedzame oplossing.
Wat we nu moeten doen, is het misverstand uit de wereld helpen. Op de een of andere manier zijn we elkaar zeer vijandig gaan benaderen terwijl daar helemaal geen aanleiding toe was.
Oke de eerst aangekomene reageerde niet op F'lar, maar dat kan aan een taalbarriere te wijten zijn of een cultuurverschil. Vervolgens hebben wij die vuurhagedis de tunnel ingestuurd. Foute zet van ons achteraf, we hebben veel te wantrouwend gereageerd.... zelfs als blijkt dat ze kwade bedoelingen hebben, hadden we die hagedissen beter achter de hand kunnen houden.
Die hagedis van ons was een blijk van (ongepaste)nieuwsgierigheid, die zij helaas hebben opgevat als een teken van spionage... tenminste dat denk ik want anders hadden ze dat dier wel laten gaan.
Het lijkt mij dus dat we een manier moeten verzinnen om een boodschap over te brengen, mee eens??
ehh Mevrouw Equilan .. * simon kijkt om zich heen naar de wachters
Ik wil niet veel zeggen maar de bewoners van dit ondergronds complex willen niet communiceren, er staat nog altijd een enkele Alpha SF3 Veritech Fighter bij de ingang van het ondergrondse complex die om de zoveel tijd het intergalactisch signaal voor onderhandelingen te sturen en om een eventuele boodschap in ontvangst te nemen.
Dus wat wordt onze volgende stap ? een excuus aandragen voor de hagedis en onze nieuwsgierigheid ??
ik denk niet dat dat zomaar gebeurt. Wij zijn niet zomaar hier gekomen, Deze grasvlakte kunnen we zelf ook wel gebruiken althans een deel er van om een ondergrondse bunker te bouwen waar de SDF-1 inpast.
* weer is er het geluidloze overleg tussen simon en de SDF-1
Maar aan de andere kant, we willen graag wel een vreedzame oplossing. Ik denk niet dat we daarmee hoeven te overleggen met Lord Dreamer, die wil aleen hoe dan ook z'n vuurhagedis terug, en wel levend en ongedeerd. maar voor ons van de SDF-1 wij kunnen niet zomaar terug een groot deel van onze protoculkuur bronnen voor de aandrijving van de SDF-1 is geslonken.
Dus we zitten wel eventjes aan deze planeet vast.
Mevrouw Equilan, U als dame kan mischien wel communiceren met deze bewoners ? , mischien zien ze een dame niet als directe tegengestander aangezien u er vreedzaam en ongewapend uitziet , al lijkt het ons verstandig dat u, mocht u een poging tot communicatie waagt, uw draak achterlaat hier.
mag ik u, in de tussentijd een verfrissing aanbieden in de commando tent ?
Dit is een kinderachtig spel van wie het het langste uithoud, en ik weiger om op te geven. Wij zijn hier de meerdere, wij staan boven hun. Opgeven betekent het bekennen van zwakte en het tonen van inferieuriteit.
* Indigo-II keert zich tot Neolith. Deze figuur bezit meer kennis over het militairistische spelletje dat daarbuiten wordt gespeeld. Zijn ogen zijn naar de grond gericht terwijl er meerdere scenarios door zijn hoofd heen flitsen, geen van allen is voldoende.
Neolith, heb jij nieuws van het front? Ik heb dringend advies nodig van een expert, over deze situatie.
.
Mijn raad is als volgt:"Bouw door aan onze ondergrondse stad zodat ons volk eindelijk een nieuwe plaats heeft om in te wonen. Laten wij in deze vruchtbare grond op zoek gaan naar kostbaar erts dat wij kunnen gebruiken bij de constructie van in de eerste plaats een fusiereaktor. Misschien als het volk boven ons toch nog goed gezind blijkt te zijn, dat we dan een soort symbiose kunnen vormen tussen onze twee volken. Wij leveren hen stroom en zij ons goederen die wij nodig zouden kunnen hebben."
"Maar vergeet vooral geen ectra onderkomens te bouwen. Ik hou nu nog een afwachtende houding aan, jegens onze buren..."
Uitstekend. De machines zullen hun werk doen en zij zullen onder mijn toezicht deze plaats voldoende uitbreiden. Ik dank je Neolith voor je raad.
* Indigo-II zwijgt een paar seconden lang. De stilte komt geforceerd en beladen over totdat Indigo-II hem verbreekt met een wederom trage stem. Ditmaal is er een zeker plezier te herkennen in het geluid
Neolith, in mijn vertrekken staat een kist, daarin bevindt zich hun misserabele spion. Ik laat dit wezen aan jou over. Het ongedierte is deels verantoordelijk voor de creatie van deze situatie en ik twijfel er geen moment aan dat, wanneer in jouw handen geplaatst, het een uiterst... beslissende uitwerking heeft op deze situatie.
Ik vertrouw je Neolith, maar maak de kist niet open.
* Indigo-II loopt richting een tweetal van de machines die voor deze ruimte hebben gezorgd en bedenkt zich over het verraad van de drie Shi'Ah en zijn afhankelijkheid van Neolith.
Dit kleine beestje, garant voor vrede of oorlog...
Dan komt er een gehaaid plan boven in de gedachten van de krijgsheer. * Neolith drukt op een aantal knoppen op het toetsenpaneel voor hem. Hij loopt richting de doos en plaatst zijn handen op de deksel. De twijfel is te lezen in zijn complete houding. langzaam opent hij de doos...
De vuurhagedis schiet zo snel als kwik de doos uit. De hagedis rent richting de open deur.
Neolith rent naar het knoppenpaneel en drukt razendsnel op een aantal toetsen.
Neolith schreeuwt door de microfoon voor hem:"Grijp die hagedis, schiet hem niet neer, vang hem! Maar waag je niet naar buiten!"
De N-mity in de corridor naast de kamer waar Neolith zich bevind rennen meteen achter de hagedis aan.
* Grijnzend keert Neolith zich naar het scherm.
Op het scherm voor hem is te zien dat alle deuren richting de uitgang geopend zijn. Alle andere deuren in de corridor zijn gesloten. Er is maar een weg uit. Naar buiten...
"Mijn heer, het veile creatuur is ontsnapt..."
De N-mity met de hoogte rang knikt.
"Ga dan..." "Üiteraard, mijn heer"
Zodra de N-mity het1 vertrek verlaten hebben, ploft Neolith in de stoel die bij het bureau staat. Zijn gedachtemn malen door zijn hoofd... "Was dit wel de juiste keuze? Volgens mij was dit nu de enige directe manier om ons te redden van oorlog en ons niet zwak te tonen aan de buitenwereld...maar wel tegen een gruwelijke prijs...Indigo had nog zo gezegd dat ik de doos niet mocht openen. Neolith weet wel dat de vuurhagedis nu denkt dat ie op eigen kracht is ontsnapt en dat er geen kostbare informatie is uitgelekt. Maar spoedig zal blijken of de prijs het waard is...
"Mmm, Indigo doet wel steeds vreemder de laatste tijd. Hij lijkt zo schuchter. Zijn paranoia kan mij mijn kop wel kosten."
Met een grijns die enkel onzekerheid uitstraalt zegt hij tegen zichzelf: "Wat is nou een leven op enkele duizenden?" Maar in zijn achterhoofd:"Het is wel mijn leven..."
[Dit bericht is gewijzigd door Neolith op 26-06-2001 18:31]
Dacht hij dat ik er niet achter zou komen!?
* Traag staat hij op uit zijn stoel en draait zich richting de deur van zijn vertrek. Iets in hem vertelt hem dat dit precies was wat hij had verwacht, verraad. Alsof hij hierop uit was toen hij het stuk vuil aan Neolith overhandigde.
Ik kan dit niet ongestraft laten gebeuren, er wordt iets van mij verwacht, een passende reactie op wat er zich heeft afgespeeld, maar wat is een passende reactie? Straf? Dood?
* Het komt tot hem als een klap bij heldere hemel, een valse grijns verschijnt op zijn gezicht en met snelle passen begeeft hij zich richting de machines die zo hard werken aan de uitbreiding van dit complex. Machines, loyale en perfecte werkers, plegen geen verraad.
Laat hem maar langzaam beginnen te twijfelen over mijn reactie en zijn daad. Hij zal er spoedig achter komen wat ik van plan ben.
* Terwijl Equilan met Simon meeloopt naar de tent, praten ze verder.Ze reageren dus niet op die boodschap, tja dan is inderdaad de vraag of ze op mij zullen reageren. Maar inderdaad, jullie zijn natuurlijk niet zo goed van start gegaan met dat machtsvertoon van beide kanten, misschien dat een "onschuldige eilandbewoner" wel contact kan krijgen.
* Op dat moment vangen de scherpe oren en neus van Gandalf bepaalde signalen op, die hij ogenblikkelijk doorgeeft aan Equilan.
Wacht!! Er gebeurt iets in de tunnel!! * Simon en Equilan draaien zich allebei om en op dat moment komt een vuurhagedis de tunnel uitgerend.
Is dat jullie vuurhagedis niet?? Ze hebben haar vrijgelaten!!
Ja dat lijkt me een uitstekend idee, zij zullen misschien wel weer meer informatie uit hem kunnen halen.
Zeg, er gebeurt niets verder, laten we even afwachten wat de vuurhagedis ons brengt en dan kijken we verder. Ik ga nu terug naar het dorp, ik ben met nog een zaak bezig... als er nieuws is weet LD me wel te vinden.
Zorg ervoor dat alles zoveel mogelijk rustig blijft hier en ga vooral niet met alles te koop lopen... Ten eerste omdat dat vervelend over zou kunnen komen en ten tweede willen we natuurlijk niet dat zij alles al van ons weten.
Ik ga ervan door, veel succes!!
* Equilan klimt op de rug van Gandalf en getwee-en gaan ze ervandoor, richting het dorp.
[Dit bericht is gewijzigd door Lord Dreamer op 26-06-2001 21:03]
Some day you shall flee, Panted and weak - Master, Passion, Greed.
Heren ! .. De vuurhagedis is veilig bij Lord Dreamer aangekomen, hij is blij met z'n hagedis en laat hem door drakenverzorgers onderzoeken, het lijkt er inderdaad op dat de vuurhagedis is ontsnapt aan z'n bewakers. Op het oog gezien heeft de vuurhagedis geen schadelijke gevolgen ondervonden aan z'n gevangenschap en lijkt goed behandeld te zijn.
* Simon wijst naar de bos rand tegen de tuinen van fok en zegt:
laten we daar ons basis kamp opzetten en een aantal basis faciliteiten opzetten. Ik laat vanaf de SDF 1 een klein basishoofdkwartier overkomen dat bij de bosrand geplaatst wordt. Net zoals jullie vind ik deze planeet en dit eiland uitermate geschikt voor een permanente bevooradingsbasis voor de SDF 1.
* De mannen knikken en beamen het gezegde
Laat onze buren voorlopig met rust, houd ze in de gaten en probeer wel communicatie te krijgen met ze, aangezien ze onder de grond willen wonen, kunnen ze mischien de mineralen vinden die zij weggooien terwijl wij die kunnen gebruiken.. graag zou ik hun geschiedenis willen weten.
De opdrachten worden gegeven.
even later vliegt er een Frandlar Tiluvo class logistics dropship vanaf de SDF 1 naar de grond en er wordt Montana Forest Station gerealiseerd, onder het commando van de 36th Forest Division, 1st Army of the Southern Cross.
er worden wat ondersteunende genie troepen aan gevoerd terwijl de verkenning eenheden van 181st commando brigade van het Southern Cross Tactical Strike Team de omgeving en vooral het ondergrondse complex en hun bewakers in de gaten houden.
De vlag wordt gehesen, Robotech heeft officieel voet gezet op aardse bodem en ze voelen zich thuis. nu alleen nog een normale relatie opbouwen met hun technologisch even hoogbegaafde buren en na tuurlijk met de rest van het eiland , al kennen ze daar nog helemaal niemand van, behalve de vrouw genaamd Mevrouw Equilan De ElvenGodin en natuurlijk Lord Dreamer
De eenzame Alpha SF3 Veritech Fighter blijft achter bij de ingang van het ondergrondse complex om de wacht te houden en stuurd trouw om de zoveel tijd het intergalactisch signaal voor communicatie en wacht geduldig op antwoord, terwijl de piloten om de zoveel tijd afgelost worden.
Nu er ruimte is, werken de mechanische monsters gehoorzaam verder aan een vreemd ogend bouwsel in het midden van de cirkel, die de vloer is. Indigo-II knikt geruststellend richting de bouwers en besluit om met een redelijk tempo zich naar de Pilaar in de andere ruimte te begeven. Het is tijd voor hem om Neolith te confronteren met wat hij weet.
Blokkeer dat vervloekte signaal! Raast er door zijn hoofd wanneer hij de pilaar betreed en merkt dat dit irritante geluid zich boven de geruststellende mechanishe klanken van de Pilaar uitkomt. Zijn handen dansen over een aantal toetsen en het signaal sterft af. Hij hervat zijn zoektocht naar Neolith.
"Neolith, dacht je werkelijk dat ik het niet door zou hebben!? Dit is een daad van verraad. Jij hebt mij verraden door die vervloekte kist open te doen, en je hebt alles zo in positie gezet dat het stuk vuil met gemak kon ontsnappen. Ik ben niet blind, en jij zou beter hebben moeten weten, een mechanisch oog is en blijft een middel van observatie."
* Indigo-II verandert de toon van zijn stem, zijn woorden klinken lichtelijk geirriteerd, maar met een zeker sarcasme gericht tegen Neolith.
"Dus mijn beste, vertel eens... waarom deed je het? Vertel me dat goddelijke plan achter deze daad, ik neem aan dat er een plan achter zat, want hier doet men niets zonder een goede reden."
Nauwkeurig zijn woorden kiezend begint hij te vertellen:"Mijn heer, uit ons onderzoek is gebleken dat de vuurhagedis signalen uitzend naar zijn soortgenoten. Als ik hem had teruggegeven aan de bewoners hadden ze gedacht dat we gezwicht zijn voor hun show daarbuiten. Als ik hem had vermoord zouden wij zijn aangevallen, een dergelijke overmacht kunnen wij nu nog niet de baas. Dit was dus een kritische beslissing."
* Als Neolith een korte adempauze neemt, houdt Indigo hem nog steeds scherp in de gaten. Vlug praat hij verder:"Door nu de doos niet te verplaatsen en de weg naar de uitgang zo te maken dat deze hagedis er maar op een manier uitkan, heb ik ons nog wat respijt bezorgd. De hagedis denkt dat hij op eigen kracht is ontsnapt, dat wordt nog versterkt door het feit dat ik er N-mity achteraan heb gestuurd. Door deze zet denkt de vijand dat we zwakker zijn, dan we werkelijk zijn. Plannen achter plannen, dus. Vanaf nu zal onze vijand ons voorlopig zwakker inschatten dan wij zijn, en dat maakt ons weer sterker."
"En wat nu?"
Ik heb besloten om de bovenwereld te verkennen, ongeacht wat er zich buiten onze deur bevindt, heb ik de wens om alleen te gaan.
* Met grote passen begeeft hij zich naar een van de bijvormige voertuigen, dezelfde voertuigen waarmee zijn verraders waren geariveerd. Met een zekere arrogantie in zijn houding betreed hij het kleine voertuig en schakelt het systeem aan dat er voor zorgt dat hij zijn korte reis kan beginnen. Een sereen zoemend geluid vult de ruimte in en om het voertuig heen op. Het moment dat zijn voertuig contact maakt met het open luchtruim en het zonlicht is voor Indigo in het hart van zijn kleine Bij, haast onmerkbaar.
Met een vloeiende beweging stijgt het onnatuurlijke apparaat op en glijdt het door de koele lucht die er in het complex hangt. Al dansend begeeft het zich richting de uitgang.
Waarom ben ik voor deze missie gekozen!? Dit vervloekte, barbaarse eiland heeft me niets dan problemen opgeleverd.
Het enige lichtpuntje in deze vervloekte situatie is dat we voorliggen op het bouwschema. Zodra de anderen arriveren...
* Zijn gedachtengang wordt ruw verstoord door een fenomeen in de verte. Iets nieuws, iets onbekends, iets dat zijn aandacht en tijd misschien wel waardig is. Hij besluit om hoger te gaan vliegen en zet een koers richting datgene dat zijn aandacht heeft gegrepen. Misschien hebben deze barbaren toch nog iets dat de moeite waard is om te onderzoeken. Een zwakke glimlach verschijnt er om zijn lippen.
Misschien
* Indigo beseft zich donders goed dat zijn bewegingen nauwkeurig worden geregistreerd, hij besluit om met een zekere voorzichtigheid te werk te gaan. Deze wezens mogen niet meer kennis bezitten over hem en de zijnen, dan dat hij wil dat ze bezitten.
.
[Dit bericht is gewijzigd door superbam op 28-06-2001 20:22]
Snel geeft hij het door aan de centrale eenheid in Montana Forest Station. "De opdracht luid, observeren, niet ingrijpen."
Rustig wacht hij wat de gedaante gaat doen .. mocht de gedaante iets vijandelijks willen doen tegen de mensen van het ondergrondse complex, kan hij altijd ingrijpen.
* Het 36th Forest Division van het 1st Leger of the Southern Cross mag niet de schuld krijgen van eventuele vijandelijheden tegen de bewoners van het ondergrondse complex.
* "onder tussen in Montana Forest Station wordt de vliegende bij nauwkeurig geobserveerd.. en de conclusie is inderdaad dat de bewoners van het ondergrondse complex inderdaad over hoogwaardige technologie beschikken."
ps offtopic - willen mensen die reageren eerst het hele topic lezen voordat ze reageren, je kunt niet er zomaar injumpen en de rest negeren dank u
[Dit bericht is gewijzigd door RoboTech op 28-06-2001 21:59]
volgens mij weten jullie niet wat je willen de ene keer is het zo de andere keer is het weer anders ik doe het ook nooit goed 
jullie moeten de volgende keer maar zeggen wie er wel en niet mag reageren dan is dat duidelijk.* Loopt weer weg want is blijkbaar niet welkom hier
quote:-offtopic-
Op donderdag 28 juni 2001 22:41 schreef Ilyana het volgende:
* Loopt weer weg want is blijkbaar niet welkom hier
sorrie dat ik je misschien beledigde , maar het is niet zo dat wat je niet weet dat er niet is in dit topic ..
daarom is dit ook een echt soort verhaal geworden
wat verder uitgebreid wordt iedereen is welkom maar je kunt helaas niet zomaar naar het gat toe er staat daar bewaking van indigo en ik zelf heb verkenners overal dus je bent opgemerkt als je de posting had gelezen dan had ik je er al inverwerkt ..
sorrie voor het feit dat je je persoonlijk aangesproken voelt dat is niet de bedoeling.
-offtopic-
Wat ik van Robotech begrijp is: je bent meer dan welkom hier. Absoluut.
Maar ze zijn wel zeer creatief met een verhaal bezig, en als er iemand daar slechts gedeeltelijk op inhaakt, kan het oorspronkelijke verhaal een beetje een klap krijgen.
quote:Klopt wel een beetje, maar je kunt wel proberen een beetje creativiteit te gebruiken? (Want "stiekum" heb je toch wel het topic gelezen, waardoor je wel weet wat er gebeurt.
Ik heb heus wel het hele topic doorgelezen hoor maar ik dacht het hier net als in het echt was namelijk dat waar je niet bij geweest bent dat je dat ook niet weet
)quote:Nee. Je moet niks. Maar probeer een beetje creatief jezelf in het verhaal (en vooral de verhaalstijl) te mengen.
ik moet dus...
Watch how I soar.
Geen onverwachte gebeurtenis heeft zich voorgedaan, tot zijn groot genoegen, en zelfs op dit moment is er niet waar hij zich zorgen over moet maken. Met een gerust hart begint hij de verzamelde gegevens van zijn reis in het systeem in te voeren, waar ze ontleed, geanalyseerd en verwerkt kunnen worden.
Het beeldscherm waar zijn aandacht naar uitgaat is gesitueerd in een hoek, rechts bovenaan. Een onopvallend scherm waar doorgaans niets meer dan een reeks cijfers en statistieken te zien zijn. Ditmaal is er een kleine rode cirkel te zien met een viertal tekens en lijnen. Nieuwe informatie rolt over het scherm, gepaard met een signaal, krijgt dit van Indigo-II de hoogste priotiteit. Haastig vliegen zijn vingers over de verschillende panelen en weet hij, door middel van een viertal codes, het signaal dat hem wordt toegezonden te ontcijferen en te combineren met de extra informatie die eraan is vastgekoppeld.
"Verdomme! Ze zijn te vroeg!" * vloekt hij zachtjes tegen het scherm. Zijn paniekerige houding verandert bij het zien van een nieuwe streng informatie, "Ach ze nemen materiaal mee. Uitstekend."
* Opgewonden verlaat hij zijn vertrek en baant zich een weg naar een van de vertrekken die bestemd is voor datgene dat hij verwacht. Zijn ogen schieten chaotisch door het vertrek en controleren of alles is zoals het moet zijn. Met een tevreden uitdrukking op zijn gezicht gaat hij naar een tweede vertrek en voert ook hier een snelle controle uit.
"Neolith!" * klinkt zijn luidde stem, gevuld met vreugde door de corridor, "Neolith! Bereid je voor, de anderen zullen spoedig arriveren! En ik wil dat alles perfect is. Zorg ervoor dat die barbaarse inheemsen ons geen strobreed in de weg liggen. De veiligheid van ons volk gaat nu voor alles, het doel heiligt alle middelen."
Genie en constructie soldaten van het 1e Satyros Tactical Corps Engineering komen uit het dropship, samen met een paar CER-12 Satyros Engineering Robots.
Achter het Montana Forest Station worden tussen de bomen een paar lanceerplatforms gebouwd .. niet verborgen maar ecologisch beschut, zodat het minder opvalt.
Deze platforms zijn puur voor vrachtschepen. tevens worden er uit Frandlar Tiluvo class logistics dropship enkele Boeing Space TS 3 Transporter Shuttles gerold die ophun plaatsen op de platforms gezet worden. klaar voor gebruik.
Deze shuttles zijn uitermate geschikt voor het transport van en naar de aarde vanaf de ruimte. helaas niet geschikt voor interstelaire reizen.
Plotseling wordt de rustige omgeving binnen het Montana Forest Station verstoort.. de gevoelige ontvangers ontvangen een signaal .... hmmm het signaal lijkt gecodeerd, er is geen touw aanvast te knopen.
Waar komt het vandaan ? .. van wie is het .. het is in iedergeval gestuurd naar die ondergrondse basis maar van wie ?
Een kopie van het signaal wordt naar de SDF 1 gestuurd voor nadere bestudering en het proberen te kraken/decoderen van de code.. mischien komen we dan eindelijk meer te weten over deze bewoners van het onderaardse complex.
* Ondertussen wordt Montana Forest Station in gereedheid gebrachtom mogelijke verder signalen of andere bewegingen vanuit het onderaardse complex te kunnen beantwoorden. De uitkijk posten worden verdubbeld maar er is nog niets te zien van enige activiteit vanuit het ondergrondse complex
[Dit bericht is gewijzigd door RoboTech op 29-06-2001 16:29]
Het beeld verandert in een met lichamen bezaaid grasveld, rood gekleurd door het bloed van zij die leven lieten tijdens een verschrikkelijk slachting. Niemand is gespaard gebleven, vrouwen liggen geschonden op het grasveld, getekend met een wreed mes van een vijand die al geruime tijd dit slachtveld achter zich liet. De lichamen van kinderen zijn te zien, sommigen van hen liggen met hun gezicht naar de aarde gekeerd, van anderen is het gezicht naar de hemel gekeerd, grote delen zijn verbrand. Aan de horizon is een rood oranje gloed zichtbaar, voor Indigo is dit het beeld van een hevige veldslag die de slachtoffers negeert.
Het beeld verandert nogmaals, ditmaal is het de steriele ruimte van een voertuig waarin zich talloze figuren bevinden die huilen om een onzichtbaar verlies. Het gejammer hangt in de lucht en roept slechts meer gejammer en ellende op. Buiten is onzichtbaar op dit beeld, maar de situatie die zo goed uit dit beeld is verstoten staat in zijn geheugen gebrand. Het beeld van talloze mensen die zich in de strijd werpen om zoveel mogelijk tijd te rekken om de voertuigen te laten ontsnappen. Mensen van vlees en bloed die zich opofferen voor de toekomst van hun volk, of offeren ze zich op omdat ze niets meer hebben.
Ze hebben nooit een kans gehad om deze vijand te verslaan, ook al stormen ze vol overgave op de vijand af, ze weten dat nog voordat ze de vijand kunnen bereiken dat hun smeulende lichamen eerder de grond zullen bereiken. Op deze manier denken ze een barriere te creeren van lijken die de vijand tijd kost. En deze wanhoopsdaad heeft succes.
Indigo's ogen blijven droog, in het verleden zouden er tranen hebben gerold over zijn wangen, maar nu laat het hem koud.
De beelden verdwijnen en het eindeloze gejammer verstomt. Dit is een deel van zijn verleden en meteen zijn doel voor morgen. Om ervoor te zorgen dat de belofte aan zijn stervende volk, om te overleven, wordt ingewilligd.
Hij bekijkt informatie van het heden en maakt plannen voor de toekomst. Het doet hem deugd dat de orders tot het doorvoeren van nieuwe beveiligingsmaatregelen, vorderen en dat de bouw in de Tweede Ruimte enorme vooruitgang boekt. Maar toch kent hij geen rust, hij voelt zich niet op zijn gemak, er zijn zoveel dingen die hij niet compleet kan vetrouwen. Neolith is daar een van, hij verbergt iets, een eigen plan misschien? De rest van die barbaren die aan de bovenkant leven, bereiden zij een misschien een aanval voor? Op sommige momenten is de stilte een vijand die de twijfel voed.
Indigo besluit om een signaal naar de bovenwereld te sturen, maar het moet zo gebeuren dat het resultaat precies is wat hij had verwacht. De informatie die hij bezit over hen is beperkt maar gezien het verleden is er een grote kans dat dit plan slaagt. Indigo gaat zorgvuldig te werk in het opstellen van een bericht dat zijn plan in beweging moet zetten.
Een ramp? Dat zou hun aandacht kunnen trekken, maar dan zullen ze ongetwijfeld via de schacht binnendringen om wie weet wat voor eisen te stellen. Alhoewel...
"Mijn God! De centrale, een fout in het ontwerp en de uitwerking heeft voor een onstabiele situatie gezorgd. Alle gangen zijn afgesloten, de Pilaar zal geen hinder ondervinden van een mogelijke ecologische ramp. De straling zal voor ieder levend wezen dodelijk zijn. Mijn God dit is een ramp! Wat doen we met de Bovenwereld!? We kunnen niets doen!"
Een moment van ruis, opzettelijk toegevoegd voor het effect.
"Sluit de Schacht af, anders zal de straling via de Schacht binnenlekken en ons allemaal doden. Moge God die barbaren en hun gematigde technologische kennis genadig zijn, want zij zullen sterven!"
Perfect, Indigo voegt er enkele coordinaten bij, net buiten het eiland, diep onder het aardoppervlakte. Ver weg van de Eerste en Tweede Ruimte. Daar zullen ze niets vinden, maar het houd ze voorlopig even weg.
Hij telt zorgvuldig af....
3
2
1
Verzend!
Een communicatieonderofficier stormt de commando kamer in met een bericht in z'n handen .. al roepend Luitenant Simon Carnagy ... we hebben een bericht onderschept uit het ondergrondse complex.
Luitenant Simon Carnagy leest het bericht ...
"Mijn God! De centrale, een fout in het ontwerp en de uitwerking heeft voor een onstabiele situatie gezorgd. Alle gangen zijn afgesloten, de Pilaar zal geen hinder ondervinden van een mogelijke ecologische ramp. De straling zal voor ieder levend wezen dodelijk zijn. Mijn God dit is een ramp! Wat doen we met de Bovenwereld!? We kunnen niets doen!"
"Sluit de Schacht af, anders zal de straling via de Schacht binnenlekken en ons allemaal doden. Moge God die barbaren en hun gematigde technologische kennis genadig zijn, want zij zullen sterven!"
geef het bericht en de mogelijke coordinaten die wijzen naar een plaats net buiten het eiland, diep onder het aardoppervlakte door aan de SDF 1 en aan de commandopost bij het kasteel van Lord Dreamer.
* simon denkt even na ..hmm toch vertrouw ik het niet helemaal . eerst alles in code en dit bericht gewoon ongecodeerd.. hmm vreemd.
Korporaal ! .. * Yes Sir ! Geef de mannen de opdracht extra op hun hoede te zijn.. beveilig de shuttles en hou de omgeving van de schacht in de gaten. De SDF 1 kan samen met de eiland bewoners het bericht nachecken en maatregelen nemen maar wij blijven hier ..
Montana Forest Station is onze basis en hier zijn wij thuis, niemand krijgt ons hier meer weg..
Om dat te benadrukken slaat Simon met z'n vuist op de tafel.. * Yes !!! Sir ... wij blijven !!
De korporaal gaat weg om het nieuws en de opdrachten te verspreiden aan de troepen..
* simon herhaalt dat in gedachten nog maals .. nee niets of niemand krijgt ons hier weg ..
Montana Forest Station is klaar voor wat komen gaat.
Zijn geluk is dan eindelijk gekeerd, en voor zover zijn bronnen melden is er aan de bovenwereld precies datgene aan de gang dat hij had verwacht. Eigenlijk verloopt alles redelijk soepel op dit moment, zodra de anderen arriveren zal het leven slechts beter worden.
Neolith zal uitermate tevreden zijn als hij hoort dat de constructie in de Tweede Ruimte eindelijk voltooid is.
* Een diepe zucht glijd van Neolith's lippen. "Gelukkig, we mogen niet te paranoia worden, maar ook zeker niet te voorzichtig..."
* Neolith bekijkt de nieuwe kamer in aanbouw. Een van zijn experimenten staat opgesteld in een hoek. De vrucht groeit goed.
Een kort ogenblik blijft hij staan staren naar het bubbelende water. Dan loopt hij naar de barakken waar het 2e regiment N-mity gelegerd is.
Met een stem vol onovertroffen leiderschap spreekt hij zijn mannen aan:"Ik wil dat er buiten rondom de ingang een verdedigings parameter wordt opgezet. Betonnen muren, tessla spoelen en conventioneel geschut. Die robotech dreiging bevalt mij niets, als ze komen wil ik er klaar voor zijn..."
Boven het punt aangekomen . wordt er een diep duikende ingravende sonde naar het punt toe gestuurd met in de sonde een probe ..
de sonde duikt diep het aardoppervlak in ..
* vol spanning worden de gegevens bekeken die de sonde en de probe terug sturen .. verbijstering is op de gezichten te lezen .. er is helemaal niets daar alleen maar aarde .. de coordinaten en het bericht worden nomaals gelezen ..ja het moet daar zijn.. maar er is niets ....
maar waarom ??? is dit een afleiding manouvre ?? maar waarvoor ?
De sonde komt tot een einde op het punt van bestemming .. en blijft daar als een baken zitten..
* vanuit het centraal informatie centrum in de SDF 1 wordt er een bericht gestuurd naar alle eenheden op het eilandelijk oppervlak dat er geen enkel teken van straling of maar een aanwezigheid van een centrale op het punt van de coordinaten. Het moet een afleiding zijn geweest aleen weten we niet waarvoor.
Hier is wat je moet doen, bedek de wanden van de ontvangstzaal in de Pilaar met paarse doeken, Zorg ervoor dat er niets wordt onthuld. Onze gast zal slechts toegang hebben tot de ontvangstzaal, waar hem een grootse maaltijd staat te wachten.
Wees gerust deze verspilling van voedsel zal ons amper schaden, de anderen arriveren in niet al te lange tijd en met hen arriveert er vers voedsel en materiaal. Je hoeft niet met deze smerige varkens aan tafel te zitten, ik begrijp het als je afslaat, maar besef dat dit een wanhoopsdaad is en dat we op deze manier toch nog een kans kunnen maken. We tonen onze gastvrijheid aan, we tonen onze polsen.
Als je toch besluit om te komen, verberg dan zoveel mogelijk van je gezicht en lichaam.
Wij nodigen slechts een van de uwen bij deze uit om heden avond te dineren.
ik weiger het om meer woorden vuil te maken aan die barbaren, dit moet voldoende zijn. Als ze deze uitnodiging afslaan, dan vertelt het meer over hen dan over ons. Wees gerust Neolith.
Wij nodigen slechts een van de uwen bij deze uit om heden avond te dineren.
* Luitenant Simon Carnagy leest de boodschap en denkt er even over na .. Er wordt even overlegt gepleegt met de SDF 1 hmm inderdaad, als wij gaan kunnen we het de bewoners wel uitleggen, maar wie sturen we.. een lagere officier kan een belediging inhouden. hmmm ik denk dat ik zelf maar ga, aangezien ik hier de commandant ben.
hmm wie zullen ze bedoelen ? Een van de oorspronkelijke bewoners of ons ?
Mochten ze toch vijandelijke bedoelingen hebben tja dat is gewoon het risico van het vak
De opdracht wordt gegeven om tijdens zijn afwezigheid de basis scherp te houden en op te letten ..
ik verwacht snel weer terug te zijn. meld ik me niet op het afgesproken tijdstip probeer me dan op te roepen lukt dat niet neem dan contact op met de bewoners en de SDF 1,
want dan ben ik of gevangen genomen of .... Dood.
* Luitenant Simon Carnagy stapt in een simpele jeep en rijd rustig naar de ingang van de ondergrondse basis af .. hmm het ziet er echt uit als een vesting.
Hij stopt voor de massieve poort en maakt zich bekend.
Luitenant Simon Carnagy - Commander Montana Forest Station, 1st Army of the Southern Cross. Ik heb een uitnodiging ..
[Dit bericht is gewijzigd door RoboTech op 01-07-2001 17:39]
Al wat er te zien is, zijn lange dunne paarse kleden die de wanden uitstekend weten te verbergen, het getuigt van een vreemde smaak en creert een bijna onbeschrijbare sfeer.
Voor het tweetal wacht al spoedig een gesloten deur om geopend te worden. Indigo-II zwijgt en onderneemt geen actie om de deur te openen. De stilte die er is geschapen schept een wachtende sfeer. Achter zijn gewaad vormt zich een duivelse glimlach. Met een metaalachtige holle stem spreekt hij zijn gast toe
Wij hopen dat u zich amuseert heden avond...
De metaalachtige stem geeft hem kippevel en automatisch voelt hij even over z'n heup ..het gevoel van z'n dessert eagle stelt hem gerust.
Wie is wij ?.. Wat spreekt de man in raadsels en waarom is alles met die paarse kleden bedekt .
en dan die zin "Wij hopen dat u zich amuseert heden avond..." het klinkt zo sarcastisch, wat staat hem nog te wachten..
Simon verwacht nu eigenlijk niets meer, dan de dood te vinden achter de gesloten deur.. mocht hij het overleven dan zal hij nooit meer aleen gaan.
Achter de deur ligt een kamer met in het midden daarvan een tafel, langwerpig van vorm en gemaakt van een zwart gekleurd metaal. Ook in deze kamer zijn de wanden bekleed en verborgen met de lange, dunne doeken van paarse stof.
De tafel is gedekt, en ziet er ietwat sober uit, er is geen decoratie, slechts een reep paarse stof die over de lengte van de tafel is getrokken. Deze reep stof is dunner dan de tafel zelf waardoor er een weerszijden een smalle strook van de tafel zelf te zien is.
Heeft u behoefte aan... muziek? * klinkt de metalen stem van Indigo, die zijn gast gebaart te gaan zitten.
Hij gaat rustig zitten, z'n armen losjes, z'n ogen nemen de ruimte op ..hmm sober.. strak.. wel een aardige ruimte.. Z'n gastheer vraagt of hij muziek wil.
Graag.. Ik ben benieuwd naar de muziek die u heeft.
* hmm het lijkt wel een psychologisch spelletje, nou dat kan ik ook
Eeen korte vraag misschien .. maar mag ik uw naam weten dat spreekt wat makkelijker. en misschien kunt u me wat vertellen van uw geschiedenis, aangezien wij niets van u weten ?
[Dit bericht is gewijzigd door RoboTech op 01-07-2001 18:56]
Somber, maar toch rustgevend.
Siknahim, zo kunt u me noemen * klinkt de metalen stem wat is uw naam?
Simon, Simon Carnagy is de naam .. en tja .. ik ben dus de bevelhebber van de commandopost tegen de bosrand.
* Simon luistert naar de muziek.. wat een pijn en droevenis zit er in verwerkt, wat hebben deze mensen meegemaakt dat ze dit soort muziek hebben gemaakt
Maar verteld u eens meneer Siknahim.. ik denk dat u hier een nieuw thuis wilt vestigen,en gelijk heeft u, maar waar komt u eigenlijk vandaan ..
Ik kan niet voor de hele planeet spreken, maar Wij zijn wel erg benieuwd naar onze buren, en ik voel me toch wel verplicht om onze excuses aan te bieden voor het feit, dat we misschien zonder dat we de situatie nader hebben onderzocht. Met een teveel aan vertoon van macht voor uw deur stonden.
Mijn excuses daarvoor namens De Robotech en namens mijzelf in persoon.
* simon kijkt naar Siknahim en hoopt dat z'n poging tot verzoening werkt. Hij heeft geen zin in een conflict met deze mensen van wie hij en De Robotech helemaal geen last hebben..
Aaaah meneer Carnagy, u draait niet om de zaken heen. Laat ik dat dan ook niet doen. Laat het duidelijk zijn dat wij nergens vandaan komen, wij hebben geen thuis.
Uw vertoon leerde ons wat voor een type u was. U en de uwen, waren een eindeloze bron van irritatie voor ons. Uw wantrouwen liet ons uw ware aard zien.
Verteld u mij eens waarom wij uw excuses zouden moeten aanvaarden?
Heel simpel meneer Siknahim, u hoeft het niet te doen natuurlijk onze excuses aan te nemen, wij bieden het aleen maar aan.
Het type wat wij zijn . tja dat is een soort schil, geleerd door de ervaringen die wij hebben .. Wij zijn eeuwenlang opgejaagd en hebben ons kunnen redden door dat wij de robotechnologie hebben beheerst een thuis wereld hebben ook wij niet , hoog uit wat verspreide buitenposten door het universum, wij vliegen met onze schepen door de oneindige ruimte op zoek naar een goede thuiswereld en om de zwakkeren te helpen tegen overheerser.
Alleen ben ik bang dat wij in dit geval een fout hebben gemaakt. Wij verwachtte hier een beginnende overheerser aan te treffen die nadat hij z'n basis had versterk het eiland zou proberen over tenemen. we vertrouwde blindelings op de bewoners van het eiland.
maar helaas het bleek niet zo te zijn.
* simon neemt nog een klein hapje van de soep. om even wat rust te nemen.. al vorens verder te gaan
Tja en ons wantrouwen. Wij hadden een thuisplaneet, een beetje vergelijkbaar met deze planeet. op een morgen storte daar een groot ruimte schip neer, de voorloper van de SDF 1, het schip dat u misschien bedreigend voorkomt.
Er zat geen leven in, aleen maar technologie, de Robotechnologie. wij hebben decenia geleerd van de inhoud van het schip en gewerkt om de technologie ons meester te maken .. En toen kwamen zij .. De Invids .. Ze zagen ons als incecten en kwamen hun schip terughalen.
* Simon zwijgt even voor het effect en spreekt dan heel zacht verder
We hadden geen kans, binnen 24 uur was de invasie voltooid .. onze grote mooie steden platgegooid vernietigd, miljarden doden en de overlevende weggevoerd als een soort kweekjes voor de invids.
Een kleine groep overgeblevende vluchtte in een soortgelijk schip dat we nagebouwd hadden, en zo zijn we begonnen ..
* Simon spreekt iets luider en gaat verder
Nog steeds zijn we van mening dat de invids er zijn, aleen dit keer is de rol omgedraaid. Wij zijn klaar voor hen. En vandaar dat we eigenlijk iedereen wantrouwen, soms is dat verkeerd .. Soms willen volkeren/rassen met rust gelaten worden omdat ze ook hun eigen verdriet nog niet hebben verwerkt.
Het spijt me ..
Meneer Carnagy, binnenkort arriveren er meerderen van ons, zij komen hierheen om een nieuw bestaan op te bouwen. Ik neem aan dat we niets te vrezen hebben van u en de uwen?
* Hij staat op uit zijn stoel en staat kaarsrecht met zijn rug naar zijn gast terwijl hij spreekt. Op zijn gezicht is geen greintje medeleven te bespeuren, maar goed dat het verborgen ligt.
Het spijt me als ik u mijn complete levensverhaal niet meteen vertel. Het is mij verboden, ik neem aan dat u voor zaken zoals de deze begrip kunt tonen, maar wat mij wel toegestaan is, is om uw excuses te aanvaarden.
* Het tweede gerecht wordt opgediend, een bord met vlees en groenten die afkomstig zijn van dit eiland. Erbij staat een glas met een diep-rode vloeistof. Indigo neemt zijn plaats aan tafel weer in
Vertelt u eens, was u bang om hierheen te komen? Vreesde u wat u hier zou aantreffen meneer Carnagy?
Meneer Siknahim om antwoord te geven op u eerste vraag. Of u en de uwen die nog gaan komen iets te vrezen hebben. Dan is het antwoord heel simpel.
Nee dat heeft u niet ..
Wij wensen liever geen conflicten met onze naaste buren te hebben, aangezien we een geschiedenis hebben van conflicten en eindelijk rust willen.
Ik denk ook dat ik er op kan vertrouwen dat ook wij niet van u en de uwen te vrezen hebben, desnoods steunen wij u tegen mogenlijke indringers van buiten af.
* Simon zwijgt even
Ik, Wij hopen alleen dat u niet geallieerd bent met De Invids, ik denk niet dat u dat wilt zijn.
Wij zijn zeker ook blij dat u onze excuses aanneemt, en hopen dat we als buren kunnen samenleven. En uw levens verhaal dat komt terzijne tijd wel, Tijd brengt raad zeggen ze wel eens.
* simon eet even een beetje, houd het glas tegen het licht, ruikt er aan en neemt een nipje.. hmmm het lijkt op wijn, en dan wijn van een erg goede kwaliteit. Hij knijpt even z'n ogen dicht, proevend van de wijn en denkt even aan de wereld die ze kwijt zijn geraakt.
Om uw tweede vraag te beantwoorden Meneer Siknahim. Ik was niet bang om hier te komen, eerder bang om hier niet meer weg te geraken, maar het is altijd een risico van het vak. Ik verwacht de dood overal, dus ook hier verwachte ik die, wat kan je anders verwachten als je een rentree maakt in een omgeving die je door mischien je eigen gedrag je niet erg vriendelijk gezind zal zijn.
maar als u vraagt bent u bang om te sterven, dan moet ik u teleurstellen als u een bevestigend antwoord verwacht. Want geen van ons is dat. Ons hele Volk is uitgeroeid en we zijn er boven op gekomen. We zijn uitgezwermd door het hele universum. constant op de vlucht voor de Invids en op zoek naar een plaats dat we thuis kunnen noemen.
Maar U en de uwen hebben niets te vrezen , aleen kunt het beste uitleggen welke weg de uwen bewandelen, zodat we die weg voor u open kunnen houden. U moet dit niet zien als een daad van wantrouwen, maar u weet zeker dat het de uwen zijn die komen en geen invids ?
Mocht de SDF 1 in de weg hangen dan kunnen we die wel verplaatsen, dat is geen probleem.
Hoe nobel uw aanbod daarom ook moge klinken, het is mij strikt verboden om het aan te nemen.
* Indigo knikt en de muziek verandert, ditmaal is de electronica overheersend, maar heeft het een gehaast karakter. De stem van metaal spreekt Carnagy toe
Wees gerust, als mijn volk komt, dan weet ik dat ze alleen komen, dan weet ik wie ze zijn. Achterdocht is onnodig.
[me]tijd brengt raad, maar wat is tijd voor een god? galmt er door zijn hoofd.[/me]
oke dan vertrouw ik op u en de uwen ..
* Simon hoort de verandering in de klanken en snelheid van de muziek.. verwonderd kijkt hij Siknahim aan
De muziek.. de verandering .. gebeurt er wat ??
Wat zou er moeten veranderen? Behalve het gerecht? en de minuten die paseren? Ik dacht dat een verandering in muziek aangenaam zou zijn.
* simon denkt dat is ook gebeurt..
Trouwens .. waar heb heeft U deze drank vandaan ? het lijkt op de wijn van onze thuis wereld ?
Trouwens de veritech fighter die bij de poort staat,laat ik weghalen, ik denk dat we normaal kunnen communiceren zonder dat dat ding nodig is .. En m'n troepen trek ik terug .. ook die lijken me niet meer nodig al deden ze niets dan aleen maar observeren, maar dat had u al door denk ik.
* simon overhandigd een briefje met een paar frequenties
Mocht u ooit hulp nodig hebben, schroom niet en roep ons aan op een van deze frequenties. het maakt niet uit welke hulp u nodig hebt maar wij komen .. een goede buur is beter dan een verre vriend.
* simon denkt even .. die verdomde invids, We hebben niet eens een normaal thuis, laat staan goede buren
Jullie hadden toch niet echt problemen met jullie centrale he .. want we hebben het bericht nagetrokken , niets kunnen vinden maar waarmee koelen jullie de centrale ?
* Indigo gaat zijn gast voor en leid hem via dezelfde weg naar buiten. De paarse doeken zijn onveranderd gebleven tijdens het diner. Achter de zijn vermomming is een ijskoud gezicht te vinden die niet snel genoeg zijn gast naar buiten kan werken. Het gewenste resultaat is behaald, en daarmee eindigt deze poppenkast.
Alle troepen zijn teruggetrokken tot aan de basis ..
* Simon vertrouwd het niet helemaal maar het eerste contact is er. Ik weet zeker dat er meer is dan dat die Siknahim voor geen meter, z'n jarenlange soldaten ervaring verteld hem dat, maar we zullen zien.
* Simon laat een bericht naar de SDF-1 sturen dat ze alle scanners op mogelijke transferopeningen gericht moeten houden, als de rest van Siknahim's mensen arriveren, dan is het fijn om te weten hoe ze dat doen..
Ondertussen is de storm over de basis geraast en de lucht is helder, de opdracht wordt gegeven om weer diverse Veritech Fighters op verkennigs vluchten te sturen over het eiland, misschien dat de robotische voertuigen kunnen helpen bij de heropbouwing.
Het oppervlakte is net zo glad als de ei-vormige vaartuigen maar de vorm ervan is radicaal anders. Het heeft de vorm van een kegel waarbij de achterkant een halve bol is. Het lijkt gedraaid te zijn, als een soort gigantische boor. Een verontrustend gezicht omdat het zo onnatuurlijk overkomt, het is haast onaards te noemen.
Het landt, dat wil zeggen het stopt een paar meter boven de aarde en blijft doodstil hangen. Het zijn een twintigtal mensen die zich via verschillende uitgangen een weg naar de vrijheid banen, met een ingewikkeld ogen apparaat komen zij naar beneden. Hun vormen en gezichten liggen verborgen achter een creatie van beschermend materiaal en donker glas. Ze gaan richting het gat en dalen bijna automatisch af, alsof ze deze plek al kennen sinds hun geboorte.
Een moment van stilte breekt aan boven het gat.
Een vijftal minuten later ontstaat er beweging buiten het gat, het zijn de twintig vreemde wezens en een groep van N-mity troepen die met een zekere overtuigeing op het gevaarte afstappen. Ze werken zo hard en doelgericht als mieren, het gedrag is bijna slaafs te noemen. Stukje bij beetje breken ze het grote voertuig af en sturen ze het materiaal de diepte in.
Ze gaan steeds sneller werken, gehaaster, als bijna paniekerig zijn hun daden te omschrijven. Het gevaarte ordt steeds kleiner, materiaal wordt van binnenuit vervoerd terwijl op hetzelfde moment de buitenkant wordt afgebroken.
Indigo werkt tezamen met zijn broeders en zusters, in een beschermend pak. Zijn handen voelen ruw aan, ondanks de lagen van bescherming, maar hij geeft niet op en blijft hard doorwerken. in zijn hoofd galmt de boodschap na
Eindelijk
Een drietal tonen zijn vlak bij zijn rechteroor hoorbaar, het is de radio die in het beschermende pak zit. Ongemakkelijk kijkt Indigo om zich heen, hij is de enige die stil staat.
De drie tonen stelden hem op de hoogte dat de boodschap kwam van een persoon die boven hem stond, maar van wie precies bleef een raadsel omdat de figuren om hem heen zich in identieke pakken als het zijne bewogen daardoor was het vrijwel onmogelijk om onderscheid te maken en om op zicht alleen, te bepalen wie de afzender was.
Het was een monotone stem die hem toesprak, hoog maar vrijwel zeker afkomstig van een man.
"Goed gedaan, we zijn trots op je. Hoe zit het met de lokale bevolking?"
Erg direkt en confronterend. Met een simpel handgebaar zet hij de radio aan om zo zelf een bericht te versturen naar de onbekende bron.
"De Barbaren vormen geen bedreiging, ze zijn onze moeite niet waard."
"We weten dat je liegt, waarom vertel je ons niet de waarheid!?" comandeert de stem.
"Omdat ik nog niet voldoende onderzoek en aandacht heb besteed aan de wezens die zich hier bevinden. In de periode dat wij ons hier vestigden... heeft zich een klein conflict voorgedaan. Het is opgelost, de informatie die we daaruit verkregen was voor mij voldoende. Deze wezens zijn niet zoals ons. Diplomatiek blijkt niet een van hun sterkste kanten. Ze zijn zeer wantrouwend en handelen op basis van emotionele uitbarstingen. De voertuigen die u ongetwijfeld bent tegengekomen zijn daar een resultaat van. Ze probeerden ons te imponeren, te bedreigen met een vertoon van hun militaire kracht.
Ik heb ze niet hoog in het vaandel, maar als u de informatie wil inzien die we hebben verzameld sinds onze aanwezigheid hier dan bent u vrij om die in te zien. Ik denk niet dat u een andere mening zult krijgen na het zien van deze informatie." legt Indigo rustig uit.
"We zullen zien," kraakt de stem van zijn meerdere. "We zijn hier niet voor vriendschap, we zijn hier om te overleven. De laatste keer dat we ons in lieten met barbaren liep het niet goed af." wordt er gemompeld, de verbinding is verbroken.
Langzaam verdwijnen de figuren in de beschermende pakken van het speelveld en worden ze vervangen door willoze machines die het laatste beetje werk uitvoeren. Het materiaal waarmee deze nieuwe bezoekers kwamen is compleet afgebroken en verdwenen richting het gat.
Er is redelijk veel veranderd sinds het gesprek met Simon Carnagy. Er staat een kleine centrale die de energie levert in een van de ruimtes, het zijn er nu vier, er staat een groot bouwerk van blokken en bollen in een van die nieuwste hallen. De laatste ruimte is compleet gereserveerd voor de N-mity en Neophyte en ligt dieper onder het aardoppervlak dan de andere hallen.
De bouw van de vijfde Ruimte is tijdelijk halt gezet, deze ruimte ligt zelfs nog dieper dan de ruimte die er voor de N-mity is gereserveerd. De Vijfde ruimte zal dienen als een bron van voedsel voor Indigo en zijn volk.
De buitenkant van het woongedeelte van het complex zijn verlicht met een oneindig aantal kleine lampjes met een heel scala aan kleuren. Ze zijn verspreid en branden constant Maar dit is niets vergeleken met het onderzoeksgedeelte dat bijna baad in het licht van kleine gekleurde lichtjes die knipperen en patronen vormen. Het grote verschil is de verlichting aan de binnenkant, het woongedeelte word aan de binnenkant verlicht door een rood-gelig licht en het onderzoeksgedeelte heeft wit licht afkomstig van redelijk grote lichtbronnen.
Indigo glimlacht als hij merkt wie de informatie inkijkt, het is de leider van deze groep, dit is de figuur die hem via de radio aansprak. Het merendeel van de mensen is verdwenen richting het woongedeelte om zich daar te vestigen en om zich daar op te frissen.
"Je hebt juist gehandeld," verteld de man zonder op te kijken van het scherm, "maar ik heb meer informatie nodig over wat er zich daarboven bevind. We moeten voorbereid zijn op een mogelijke aanval van bovenaf."
De zon die hoog boven hen straalt bereikt hen niet op deze ochtend, en ze zal geen van hen bereiken deze gehele dag.
Het werk waar ze dag en nacht aan hebben opgeofferd is voltooid. Ze zijn vrij van de wrede grip die het nieuwe begin met zich meebracht. Langzaam begeven de eersten zich richting de kamers die zijn ontworpen voor hun vertier, daarbinnen wacht op hen het verleden. Een ingenieus apparaat dat ieder individu terug kan brengen naar een periode in zijn of haar leven dat gewenst is, al is het maar tijdelijk. De reis die ze maken is een reis van de geest, terwijl de ziel zich onderdompelt in tijden van geluk, blijft het gekwelde lichaam in het hier en nu.
Indigo bekijkt zijn broeders en zusters en ziet de ongelukkige staat waarin ze verkeren. Ze hebben alles verloren dat hen lief was, het is onvervangbaar.
Een vreemd gevoel van jaloezie overkomt hem, de wereld boven hen wordt bevolkt door wezens die geluk ervaren, een doel hebben. Daarboven hebben ze alles en zij hebben niets meer.
Zijn handen dansen over een nabij gelegen paneel en een waterval aan informatie word aan het bestaande net toegevoegd. Het is informatie over de bovenwereld, informatie over de dingen die hij haat en tegelijkertijd benijdt. Het is zijn taak om de toevoer van informatie te regelen, hij bepaald wat er wordt onderzocht daarboven, wat er wordt doorgesluisd naar zijn meerderen.
Een hele eer voor hem, maar op hetzelfde moment plaatst deze eer hem in een positie van macht.
Hij verstuurd een eenzaam bericht naar Neolith en zijn N-mity troepen. Het is een verzoek om de strategische punten van een bovenwereld in hun handen, op te sommen. Wat zouden wij ermee winnen als onze keus de bovenwereld was geweest en niet de onderwereld waar ze zich nu bevonden.
Indigo besluit om zich bij zijn broeders en zusters te voegen in het verleden.
De tijd sleept zich voort buiten de machine, traag en pijnlijk leeft Indigo in de realiteit. Het is een ware hel van nutteloosheid. Zonder een doel, zonder een richting, zonder motivatie om te beginnen aan een nieuw avontuur in zijn leven. Onder zijn ogen zijn wallen te vinden, hij heeft al in geen dagen meer een echte droom gehad.
De Neolith zijn stil en Indigo weet niet wat hij moet doen, moet hij ze benaderen en ondervragen, moet hij ze motiveren, moet hij hen overhalen tot handelen. Het doet hem weinig, de vragen die hij zichzelf stelt zijn pijnlijk en laten hem zijn tekortkomingen zien, hij verlangt wederom naar de perfectie van zijn eigen verleden.
De kamer ziet er verwaarloost uit, hij voelt zich niet verplicht om actie te ondernemen. Hij voelt zich steeds nuttelozer en depresiever. Zijn lichaam is zwak en beweegt zich lusteloos door de ruimte, het beeld dat hij krijgt als hij een spiegel passeert is dat van een zwak figuur zonder ziel en zonder vonk. Het negatieve beeld voedt zijn naargeestige stemming.
Hij slentert naar een van de machines die een speciaal doel hebben, de voortplanting. Hij wast zijn gezicht en ontkleed zich. Zijn naakte lichaam neemt plaats in de nis die speciaal voor het lichaam is bedoelt.
Het apparaat sluit zich en er is niets meer dan duisternis. Indigo voelt hoe een scherpe naald zich in zijn slaap boort. De pijn is verschrikkelijk, maar het laat hem koud. Een viertal andere naalden boren zich door zijn huid heen, langzaam vinden ze hun doel, een tweetal slagaderen en een tweetal aderen.
Een dikke naald boort zich een weg door zijn schedel, hij voelt het achterin zijn hoofd. De duisternis neemt bezit van zijn geest en zijn bewustzijn verdrinkt in een mix pijn en apatie.
de bouw van een fantastisch apparaat...
een heuse...
T I J D M A C H I N E
...
Het begint met een monotoon gezoem, het gezoem word een heldere toon die van laag naar hoog gaat. De toon klimt tot hoog boven de grenzen van het menselijk gehoor.
In een fractie van een seconde is het dan zover, het is verleden tijd geworden.
Wat zich in het hier en nu bevind is iets ouds, versleten en vergeten door de tijd.
Vanuit een andere ruimte kijkt een viertal onderzoekers glimlachend toe. Het experiment is geslaagd en hiermee opent zich een geheel nieuwe cosmos.
As the nanoseconds slipped through his fingers like grains of golden sand, he looked upwards to the ceiling. His eyes dull and lifeless were extremely succesfull in hiding his thoughts from the world outside. They say that the eye is a window to the soul, if this were true, his soul lay hidden behind an endless gallery of thick black curtains.
He was the next person to take the step into the endless stream of time. Fear seemed unable to poison his state of mind, all he could think of was the possibities that he would get, not long from now.
...
He had lost a layer of skin, or so it seemed. Sensitive, that's a word to describe the state his body was in while undergoing the process. He could feel every single movement of the air around him, he could hear the faintest whisper, and then there was a vacuum of senses, there was nothing. It lasted, not even a single second, but it was long enough to almost drive him mad.
He had arrived at the place... (or should that have been: Time?) he was bound to arrive at. A single thought ran through his head as he opened his eyes...
So this is the year 2001?
Stilte danst door de lege vertrekken.
Wat hier binnen is gebeurt zal een raadsel blijven, een verhaal dat een eeuwigheid zal moeten wachten voordat het verteld kan worden.
Met ieder stap die hij neemt, komt hij dichter bij zijn doel. Hoe dieper hij afdaalt, hoe sneller en harder zijn hart gaat kloppen. Bloed stroomt razendsnel door zijn aderen.
Een ziekelijk geluid vult de hal waarin hij zich bevindt. Een kleine man verschijnt uit het niets. Het wezen verteld waar hij zich op dit moment bevindt en welke keuzes hij ter beschikking heeft. PhalanX luistert aandachtig naar de instructies. Het wezen is een gids, niet van vlees en bloed, maar van licht. Het beeld is een redelijk simpele hologram, het geluid komt uit een luidspreker die aan de rechterwand is bevestigd.
Precies zoals Leto had voorspelt.
De hologram verdwijnt nadat het PhalanX heeft uitgelegd dat hij zes kanten op kan. In het Oosten liggen een aantal kamers die zijn gemaakt voor het plezier van de voormalige bewoners. In het Westen en Zuiden liggen woonvertrekken, in het Noorden kan men trainen en zich inschrijven voor de defensie, Omhoog daar ligt de buitenwereld en Omlaag daar draaien verschillende projecten.
De hologram scheen niet bepaald onder de indruk te zijn van wat zich daarboven bevond. De manier waarop het eiland werd beschreven was allerminst aanmoedigend. Barbaren, gevaarlijk, verboden waren in de korte beschrijving sleutelwoorden. De beschrijving van wat er in het Noorden bevond was gericht op het gevoel van veiligheid, loyaliteit en het eergevoel van de bewoners.
Wat zich Omlaag bevond bleef mysterieus. De hologram maakte het duidelijk dat de projecten van tijd tot tijd veranderden en gaf toe, met een humoristische inslag, dat hij hij er niet veel over mocht zeggen.
PhalanX kijkt om en ziet dat het hologram-programma zich nogmaals afspeelt. Wat eens erg grappig leek, was nu overgegaan in iets dat irritatie opwekte. PhalanX vervloekte het mechaniek dat hij activeerde toen hij binnenstapte.
Eenmaal aangekomen in Omlaag, begon er weer een charmant wezen te ratelen, ditmaal wees het onding erop dat PhalanX toch echt wel uit moest kijken, want niet alles was toegankelijk voor het grote publiek. Overtreders konden op een fikse boete rekenen en zelfs "disciplinaire straffen afhankelijk van de overtreding en het gedrag bij aanhouding" volgens de glimlachende hologram.
Na een aantal minuten na het gezever van het wezen te hebben aangehoord besluit PhalanX om verder te gaan. De hologram maakt zijn verhaaltje netjes af, en begint daarna weer opnieuw.
Alles is precies zoals het moet zijn. Zelfs de enorme deur, die tussen PhalanX en de tijdmachine staat. Hij begrijpt niet waarom het ding niet op slot is, met redelijk wat fysieke inspanning weet hij de deur open te duwen en kan hij naar binnen glippen.
Alweer een hologram, ditmaal is het een jonge vrouw. Helaas is de luidspreker defect en maakt het geen geluid. PhalanX kan slechts gissen naar wat ze hem probeert uit te leggen. Ze ziet er vriendelijk uit, ze geeft de indruk dat ze het geheel presenteert. Met haar armen maakt ze het gebaar dat hij door kan lopen. PhalanX glimlacht en denkt de gedachten die zijn heer en meester had verteld dat hij op dit moment zou denken.
Het duurt een tijdje maar uiteindelijk weet PhalanX precies hoe alles werkt. Hij loopt de grote ronde kamer uit en pakt een lange metalen buis van de muur.
Met alle geweld slaat hij op een kale wand in de ronde kamer. En dat is precies wat hij moest doen.
Met een aantal razendsnelle bewegingen weet hij de juiste code in te toetsen op een paneel dat achter een wand verborgen lag, een wand die hij zojuist heeft verbrijzeld met de lange metalen buis.
Een venijnige streek, dat moet PhalanX wel toegeven, omdat de luidsprekers het niet doen, kan hij niet horen hoe een vriendelijke stem aftelt. Hij zegt een gebed op ter ere van Leto. Zijn woorden hebben zijn leven gered en dat van dit hele eiland, en waarschijnlijk ook de hele mensheid.
Het verbaast hem dat het zo makkelijk gaat. Er is geen enkel systeem dat hem tegenhoud, geen deuren die dichtslaan, geen verrasingen die hem om de hoek opwachten. De hologrammen die hem de weg wezen ratelen nog steeds door alsof er niets aan de hand is.
De voormalige bewoners moeten wel erg zeker zijn geweest van hun veilige positie dat ze zo'n slechte beveiliging hebben. Misschien is de beveiliging met de rest van hen vertrokken? De gedachte komt bij hem op, dat de afwezigheid van geluid in de ronde kamer, de kamer waar de tijdmachine zich bevond, waaschijnlijk zo bedoeld was. Degene die probeerde om de kamer te gebruiken zonder de juiste code zou zichzelf opblazen en waarschijnlijk de rest van het complex. Eigenlijk was het logisch, als er iemand al zo diep kon komen zonder tegen te worden gehouden dan was de rest waarschijnlijk niet meer aanwezig, als er wel mensen aanwezig waren dan zouden ze ongetwijfelt weten dat het complex ten onder zou gaan... alleen PhalanX ziet nog niet hoe.
Er gaan nog een tweetal andere theorieen door zijn geest en ze zijn, net als de eerste, redelijk logisch, maar met een aantal overduidelijke gaten die hij bij een gebrek aan informatie niet kan opvullen.
Eenmaal buiten in het zonlicht beland zet hij het op een lopen. Volgens Leto heeft hij nu nog maar bar weinig tijd om te ontsnappen aan wat er zo direkt zal gebeuren.
Diep onder het aardoppervlak smelt het metaal door een verzengende hitte die afkomstig is van een onbekende krachtbron. Gitzwarte rook ontsnapt uit de uitgang van het complex, de enige uitgang. Als er iemand daar beneden zat dan zou deze nu niets meer zijn dan... dan... PalanX wil niet eens denken aan wat er zou zijn gebeurd als hij zich nu daar beneden bevond. De grond trilt niet, brandt niet, maar lijkt van een dikke soort stroop te zijn gemaakt.
Eenmaal op een veilige plaats te zijn aangekomen, komt PhalanX tot rust. Hij haalt moeizaam adem door zijn mond en zet vervolgens een koers terug naar de Kerk van de Universele Waarheid.
Op de terugweg neemt hij rustig de tijd om na te denken over wat zich daar beneden bevond, over wat Leto hem vertelde, over wat zou kunnen zijn geweest.
Hij voelt zich niet slecht en niet goed, hij voelt zich emotieloos, koud en slaafs aan de grillen van Tijd. PhalanX reflecteert kort op zijn wezen en zijn leven en neemt de tijd om te filosoferen over zijn God en zijn Noodlot.
Is it alive, or is it Phalanx?
--- Cameron Hodge ---
Ik moet maar eens wat aan mijn sociale leven gaan doen.
* Icarusje loopt op het meisje af en begroet haar.
Goeieavond, wat sta jij hier stil en alleen midden op de vlakte. Gaat het wel een beetje?
Huh, ja, het gaat wel.
* Maar eigenlijk was ze even kwijt waar ze nou ook alweer was en wat ze hier deed. Kent ze deze persoon eigenlijk al?
Ik heet Tamea en ik woonde bij Equilan, maar zwerf nu in het rond.
Weet jij wat er hier gebeurd is? Waardoor de grond er hier zo gek uitziet?
Maar het is wel vreemd, het lijkt niet verbrand ofzo, maar wat het wel is? Het is zo 'vloeibaar' 
Dit is heel vreemd spul, ik zou zeggen dat het geen aarde is maar iets buitenaards ofzo. Het is echt heel vreemd
* Tamea trekt haar schoen los uit de blubber
Maar wat kan het veroorzaakt hebben? We hebben hier toch geen buitenaardse wezens?
* Icarusje loopt een eindje weg en komt dan snel weer terug.
Wil je even meekomen Tamea, er zit daar iets nog veel vreemders, een stevig zwart blokje zomaar ertussen.
* Tamea loopt mee en ziet dan wat Icarusje bedoeld. Het blokje is net zo in en in zwart als de rest van de plek, maar is het enige dat overeind staat.
Het lijkt steviger dan de rest van de grond, niet zo soppig. Maar waarom staat dit overeind en verder niks? Het is ook volledig onherkenbaar... Wat zou het geweest kunnen zijn?
Lijkt me wel een leuk plekje om te wonen hierzo Als het niet zo zwart zou zijn geweest.
Maar ik denk dat het nu gevaarlijk is om hier op te bouwen. Volgensmij zak je dan weg.
Maar jij hebt hier dus niks bijzonders zien gebeuren?
Waar in het bos woon je eigenlijk?
* Icarusje wijst naar het bos, vlak aan de rand in een boom. Ik heb er zelf een huisje gebouwd en woon er erg fijn. Heel wat beschutter dan diegene die hier ooit gewoond heeft
Maar wel leuk huisje.
De toren van Equilan is ook mooi, maar daar woon ik niet meer 
Zullen we er anders eens even gaan kijken? Dan begrijp je waar ik het over heb.
* Samen verlaten ze de vreemde zwarte plek en lopen ze naar het Icarusjes Boomhuis
Weet jij wat we nog meer kunnen doen? Of wie het zou kunnen onderzoeken?
Ik heb gehoord over ene Lurky, die wetenschapster was en hier woonde, maar die is er geloof ik niet meer.
Dan weet ik het ook niet, laten we maar naar dat lab gaan. Weet jij waar het is? Ik heb die Lurky helemaal niet gekend en weet ook niet waar haar Lab was eik...
* Tamea stopt het flesje diep in haar zak weg en samen lopen ze weer terug naar de boomhut van Icarusje.
Onee
Hier lijkt geen redden aan
* Icarusje pakt snel het potje en vult het met het zwarte spul
Snel snel, naar het Medisch Centrum Fok!eiland II
Terra Leviosa
* Niets verroert zich. Tamea probeert nog een aantal spreuken, maar ook die hebben geen effect.
Nou, magie werkt in elk geval niet hier. Gaan we terug naar het kasteel? Of hadden we die holtemeter al meegenomen?
* Icarusje draait aan wat knopjes en wat schakelaartjes en plots begint eht ding zacht te zoemen.
Ah, dat zal wel de ON knop zijn geweest. Nu is de vraag hoever boven de grond dat ding moet. Hij geeft hier grote holte aan, maar dat lijkt me de lucht.
Kan jij toevallig een touw toveren zodat we hem kunnen alten zakken?
* Tamea tovert een touw tevoorschijn en bindt het vast aan een lus op de meter.
Zakken Quantarianth
Owja, lekker, nu kunnen we hem dus niet aflezen. Wat heb ik dat weer handig bedacht al zeg ik het zelf
Euh, iemand een suggestie?
bewegend met z'n vleugeltoppen houd hij zich in de lucht, zodat z'n passagiers de meter nu wel af kunnen lezen.
* Icarusje pakt de hand van amea vast en probeert de meter af te lezen.
Hm, nu is er een probleem: Of we zitten neit laag genoeg of er zit inderdaad een holte onder. Laten we maar eerst terug gaan en het aan de wijze Lord vragen.
Uitgeput en verbaasd staan ze te kijken. Het zwarte spul lijkt weg, maar is het dat ook? Hoe het ook zij, het is zo diep in de aarde verzonken dat zij er niets meer aan kunnen doen.
Credits voor dit mooie icoontje gaan naar__Saviour__
Opgelost in het niets, dat kan toch niet
Of zou het zijn weggevloeid toen het complex instortte? Dan zou het nu onder de grond zitten en dan is het gevaa nog niet weken.
Dat lijkt me een latere zorg, het is eerst tijd voor een beetje rust.
Wat dachten we van een lekker hapje in het VTC?
ligt nog het een en het ander aan rotzooi , een van de Pretorian Guards rommelt wat in de zooi op zoek naar de mogelijke overblijfselen van Dr_tekno .
* Opeens vind hij een stukje papier , daar hij het niet interessnat vindt gooit hij het weg , een windvlaag pakt het op en gooit het recht in het gezicht van Tamea .
Die vind het wel raar dat in zo'n Techno-zooi papier te vinden is , het papiertje is gedeeltelijk afgescheurd .Ze begint te lezen .
. op een eiland genaamd :.................... dit metaal is zeer zeldzaam en waardevol , daarom is het van allergrootst belang ........... te waarborgen ........en troepen ......... doden .............. vrijbrief voor diplomatieke en tactische beslissingen ......... hebt tot u ...... Tactical Force en........ oopers ............
Heavy Ta.............
Doet u alles wat i........dat metaal te krijgen......
............bijpro........zwart spul........gevaarlijk........vreet overal doorheen Voorzicht is hier toepasselijk want als...........
was gete.........
Timo.........
Taemea snapt er niks van en besluit het briefje naar LD te laten brengen die er wellicht meer van zal snappen .
[Dit bericht is gewijzigd door Dr_Tekno op 12-05-2002 14:24]
Credits voor dit mooie icoontje gaan naar__Saviour__
* Helaas moeten de Guards meteen verslag van hun missie gaan uitbrengen bij Lord Dreamer. Tamea geeft het rare briefje dan ook aan hen mee.
Sorry jongens, ik zou het wel zelf willen gaan brengen, maar ik moet nu echt eerst wat gaan eten, val zowat om.
* De Guards vertrekken naar het Kasteel van LD, Icarusje en Tamea gaan naar het VTC.
De dieren die in de buurt van de krater woonde waren zoiezo al op de hoede na het gedoe met het zwarte spul. Maar nu werden ze nerveus, ze begonnen raar gedrag te vertonen. Sommige dieren verlieten hun verblijven op zoek naar een beter leefgebied. Andere dieren begonnen spontaan soort-en leefgenoten aan te vallen en op te eten.
Er was iets goed mis met deze plek, een sfeer van duister en zwarte magie lag over deze plek heen.
Credits voor dit mooie icoontje gaan naar__Saviour__
Aangekomen bij de rand van de krater bleef de ruiter een tijdje in het zadel zitten. Zachtjes begon hij te zingen, de woorden lifte mee op de wind. Een huivering doorvoer het woud toen het gezang luider begon te worden. Woorden in een taal die nog nooit door een mensenoor gehoord waren, woorden nog zwarter als de nacht gingen op zoek naar bondgenoten.
Credits voor dit mooie icoontje gaan naar__Saviour__
"Dr_tekno....Eindelijk ben je gekomen......in al die decenia dat ik hier al zit.....heb ik gewacht op een zwarte magiër die me......zou bevrijden.......Ik zal de poorten van Hador openen dan moet jij......me vrijlaten"
Rillende ontwaakt Dr_tekno uit zijn trance. Dit zou hij voor geen goud weer doen. Zo koud en kil, zo vervuld van haat en nijd kon toch geen levende wezen zijn. Ik hoop maar dat Timothay weet wat hij hier mee ontketend.
Dr_tekno plaatst zijn vingertoppen tegen zijn hoofd en zend een mentaal berichtje naar Timothay dat de poort van Hador binnen een paar minuten geopend zal worden.
Credits voor dit mooie icoontje gaan naar__Saviour__
Huiverend schrikt hij wakker. Het vuurtje waar hij gisteren een konijn boven heeft klaargemaakt gloeide alleen nog maar. Zijn Mitrhas ligt rustig ademend een eindje van het vuur weg te slapen, dan pas ziet hij haar. Ze stond een eindje van hem af naar hem te kijken met ogen die zacht leken te gloeien. Ze was naakt op een pikzwarte boog en pijlenkokerdie om haar schouders hingen na. Ravenzwart haar hing in strengen tot op haar heupen, ogen als kooltjes zo zwart lagen tussen haar grappig gevormde kleine neusje.
Haar borsten waren niet echt klein te noemen, ze hingen niet naar beneden maar stonden strak naar voren gericht. De kleine tepels stonden fier overeind, mischien van de kou maar mischien ook van iets anders, slank als ze was had ze toch brede heupen en een mooi gevormde buik. Toen hij de vage zwarte driehoek tussen haar benen zag begon hij ongemerkt zwaarder adem te halen. Haar slanke gespierde benen en voeten stonden stevig op de grond. Net of ze wouden zeggen 'Hier ben ik, en ik zal voor niemand wijken.'
'Wie, wie ben jij' Vroeg hij aarzelend, helemaal verrast door zoveel vrouwelijk schoon.
Helder klonk haar gelach door de frisse ochtend lucht. 'Je hebt me gisteren bevrijd en nu al herken je me niet meer?'
'Maar, maar...je bent een vrouw'
'Technisch gezien ben ik onzijdig, maar ik kan elke gestalte aannemen die ik wil.'
'Dus ik heb jou bevrijd, en wat nu' mompelde Dr_tekno zachtjes nog steeds niet helemaal wakker.
'Nou ik heb eigenlijk wel zin in wat eten, na duizende jaren gevangen gezeten te hebben krijg je honger.' En met die woorden nam ze plaats aan de andere kant van het vuur. Zwijgend reikte Dr_tekno haar een stuk koude overgebleven konijnebout aan , toen hij per ongeluk haar hand aanraakte voelde hij een tinteling door zijn arm gaan.
Credits voor dit mooie icoontje gaan naar__Saviour__
"We kunnen ons dit nog voor de geest halen. Al was het iets dat zich gisteren op deze plaats voltrok, of langer geleden. Het is niet zo belangrijk. Niet meer. Niet op dit moment."
"We kunnen het hier laten beginnen. Als we dat willen. Wat is jullie oordeel?"
"Het maakt ons niet veel uit, we kunnen overal heen. We zijn vrij om te gaan en te staan waar we ook willen. Om ons eigen pad te kiezen op deze zoektocht. Voor ons is er geen voorkeur op dit moment. We zullen moeten kijken naar de meest strategische gekozen lokatie. Geen overbodige drama. Het heeft geen zin om iets op te zetten als kiezen voor de optie die falen als grootste mogelijkheid heeft. We gaan voor hetgeen op dat moment het beste uitkomt."
Credits voor dit mooie icoontje gaan naar__Saviour__
"Dit is een magische samensmelting, hiermee zal de macht van de Chaos bewezen worden. Ik zal je hiervoor belonen door je tot mijn generaal te benoemen. Ik geef je de oneindige macht in handen."
Verbaasd keek hij haar aan."Maar waarom ik?" vroeg hij. "Jij bent een van de enigste overgeblevenen van het oude volk, als ik met jou samensmelt zal mijn en jouw kracht oneindig stijgen. De macht van het oude volk die diep in jouw verborgen ligt zal ontwaken, duisternis en chaos zal over dit land komen. Een moment dacht hij na over wat ze hem gezegd had. "Oneindige macht past wel in mijn plan, Timothay zou me zoiets nooit gegeven." Toen gaf hj zich helemaal over aan haar, en in beide lichamen ontwaakte de dierlijke instincten die diep verborgen lagen. En op het moment van de samensmelting werd de hemel rood boven hun hoofden.
Duisternis kwam over het land, vogels vlogen geschrokken op en dieren raakten van slag. Mensen en andere wezens keken omhoog, bang dat de tijd van vrede maar van korte duur was.
In de verschillende geesten van de magiers en magische wezens die over het eiland zwierven werd een grote magische kracht merkbaar.
[Dit bericht is gewijzigd door Loth op 10-05-2003 16:51]
Faat: *zucht* zoals gewoonlijk hoor Sitethief weer in de bocht >:)
Meteen nadat hij in slaap was gevallen kwam hij in een droom terecht, in tegenstelling tot al zijn andere dromen was deze droom levensecht. Hij kon de bloemen ruiken en voelde de wind door zijn haar waaien, zelfs de ene tinteling langs zijn rug voelde zo echt dat hij onwillekeurig moest huiveren . De droom stelde hem gerust, zorgde ervoor dat hij langzamer ging ademhalen, zijn hart ging langzamer steeds langzamer tot dat het stopte. Hij verstijfde in paniek en wachtte totdat het weer begonnen te kloppen. Hij bedacht zich dat als dat wat je je hele leven normaal en gewoon vindt en waar je verder niet bij stil staat opeens ophoudt je opeens diep in je ziel een stilte voelt. Zijn ademheling haperde toen hij zich langzaam aan realiseerde dat zijn hart niet meer zou gaan kloppen. Tegelijkertijd bedacht hij dat hij nou al een paar minuten op iets zat te wachten dat maar niet kwam maar ondertussen gewoon bleef leven.
Langzaam aan ontspande hij zich weer en keek omzich heen, hij bevond zich in een witte ruimte, nou jah ruimte, het was meer een leegte, hoever hij ook keek hij zag alleen maar wit. Zijn hersens vertelde hem dat dit niet klopte, hij stond ergens maar er was geen bodem noch plafond. Toch sweefde hij niet, hij stampte een paar keer met zijn voet maar stopte daarmee toen hij voelde dat hij zijn evenwicht begon te verliezen en een stukje omhoog (voorzover men in zo een omgeving kon bepalen wat onder en boven was) vloog. Opeens bedacht hij zich dat de omgeving waar hij zich in het begin van de droom van bewust was eigenlijk langzaam aan verdwenen was, de geur van de bloemen en de wind door zijn haar waren ongemerkt verdwenen toen hij op zijn hart lette. Ook merkte hij dat hij niks kon ruiken. Op dat moment ging zijn ademhaling raar doen, het haperde en piepte aan alle kanten. Het was net of hij in een vacuum terecht was gekomen. En toen stopte ook zijn ademhaling ermee.
Dit keer raakte hij niet meer zo erg in paniek, als je meemaakt dat je zonder het kloppen van je hart kunt overleven kijk je nergens meer van op.
Credits voor dit mooie icoontje gaan naar__Saviour__
Wat Loth betreft, die ging gewoon weer terug waar ze vandaan kwam, tot dat ze weer gewekt zou worden zoor iemand van het oude volk.
The End
Credits voor dit mooie icoontje gaan naar__Saviour__
|
|
