Maak hier een mooi topic van

Which alters when it alteration finds,
Or bends with the remover to remove:

O no! it is an ever-fixed mark
That looks on tempests and is never shaken;

It is the star to every wandering bark,
Whose worth's unknown, although his height be taken.

Love's not Time's fool, though rosy lips and cheeks
Within his bending sickle's compass come:

Love alters not with his brief hours and weeks,
But bears it out even to the edge of doom.

If this be error and upon me proved,
I never writ, nor no man ever loved.

William Shakespeare

eigenlijk zou ik nu voor de lol een moderator wille zijn, en een vliegtuig een een reistas.

Dan zou ik namelijk met heeeeeel onzin naar een mooi eiland gaan vliegen en neem ik alle naakte kleding mee!

Zo, nu allemaal geld storten op mijn rekening.

Voor het nummer moet je ff melen naar
reizen@hetzelfdemaardananders.net

The Sad Shepherd

There was a man whom Sorrow named his friend,
and he, of his high comrade Sorrow dreaming,
went walking with slow steps along the gleaming
and humming sands, where windy surges wend:
and he called loudly for the stars to bend
from their pale thrones and comfort him, but they
among themselves laugh on and sing alway:
and then the man whom Sorrow named his friend
cried out: 'Dim sea, hear my most piteous story!'
The sea swept out and cried her old cry still,
rolling along in dreams from hill to hill,
he fled the persecution of her glory
and, in a far-off, gentle valley stopping,
cried all his story to the dewdrops glistening,
but naught they heard, for they are always listening,
the dewdrops, for the sound of their own dropping.
And then the man whom Sorrow named his friend
sought once again the shore and found a shell,
and thought: 'I will my heavy story tell
till my own words, re-echoing, shall send
their sadness through a hollow, pearly heart;
and my own tale again for me shall sing,
and my own whispering words be comforting,
and lo! my ancient burden may depart'
Then he sang softly nigh the pearly rim;
but the sad dweller by the sea-ways lone
changed all he sang to inarticulate moan
among her wildering whirls, forgetting him

John F(ok!) Kennedy

Lief eeuwig kind, en waar
gij zijt verbeeld ons beiden,
die, zoekend t geen gij hebt
in volle mate alrêe
verlangen ver van u
aan t lastig voorbereiden
der ruste, die ons wacht
na deze wereldzee.

zo iemand, zeg je, is buiten jezelf
in deze bistro opvallend alleen te herkennen,
niet de voorkomende man, maar
onmiskenbare vertoning van zijn solitude

over de hoofden verlicht
in een nog aan te boren gezicht
laat zich eender welke afstand scheppen

zo ben je nooit
voorgoed verlaten, vergeven
van terstond verslonden beelden

een tafelgenoot ontzegt je -
vlug bekomen gedachten wijken
hier in het luidop likken aan de glazen

voor wie je in de ogen valt strookt
en glimt de dansvloer op een afstand -
die je al wiegend over die vloer verlegt

de zoete walm om je kleren -
wat straks in een kleiner kamer doet
dommelen en een lichaam lang verbloemt

het samenvallend verhaal
plotkaal onder lakens van lavendel
vonkend als een schrijversdaad tussen de regels

andere gedachten ook weer die je de straat
opstuurden, je handen voor ogen brachten -
afgelopen of aan elkaar geslapen nachten

(Ook moderne gedichten hebben hun charme. )

De man van wien ik dit verhaal vertel
keerde voor kort naar zijn geboorteland;
't wordt nu een jaar dat hij zijn intrek nam
boven het vredig makelaarskantoor
dat op den hoek tussen twee grachten ligt
aan 't plein dat als een zeester in het zand
zijn schachten uitzendt in de mijn der stad.
rechts ziet zijn raam het krimpende gelid
der smalle bruggen de verbinding slaan
naar feodale deuren -- een huizenrij
die met zijn kelders in het water staat --,
links raakt het scherend zoeklicht van zijn blik
den top der bomen die geworteld staan
in de verzakte werven van de gracht;
en als een lege krater ligt het plein
in het zieltogend duister uitgespreid
van 't helse neonlicht der dode stad.

De kamer waar hij werkt is als een cel.
geen schilderij, geen bloemen, geen portret.
niets dat verteedring of herinnering wekt
aan dood of liefde; de wanden naakt en licht,
de ruimte leeg, en in de ramen stijgt
het jong en blauw profiel der dageraad
waarin de sporen van den nacht vergaan.
een ijl vertrek, een absoluut wit nu,
door niets gevlekt dan door 't verweerd papier,
het palimpsest van het gemene leven,
dat hij ontraadslen moet en lezen als gedicht;
een stilte, vol van de insectenplaag
van zijn gedachten --

op het bureau een lamp,
het enig wezen dat hem gadeslaat
en dat hem bijlicht als de zee rondom
zo hol en donker naar den hemel gaat
dat hij den oever niet bereiken kan;
de lamp -- drie stangen draaiend om hun as
en iedre as doorwentelt een heelal --
de lamp, die knielen kan als een kameel
en rijst als een giraffe.

Naar deze rede zenden zon en maan
hun zwevend schip met dromen; zie, de jacht
der bliksemende vleugels in hun val
sneeuwen voorbij zijn raam; hij peinst en schrijft,
en langzaam vult zich het geduldig blad
met tekens die zijn hand bevreemd herkent
als letterbeelden uit een dood visioen;
en als 't papier doorschijnend wordt en zwart
van woorden uit een blinden onderlaag
van de moerassen der vergetelheid,
bezweert zijn schrift als een mystiek getal
het sterrenbeeld dat in zijn dromen hing
en dat nu, volgezogen van 't geheim
der noodlotsgronden, neergeslagen ligt
in 't blanke veld, dat langzaam blauw en goud
zich kleurt als 't byzantijns missaal
dat hij als jongen las: wéer klinkt de taal
der catacomben, ruisend als een bron.

Het oud gesternte gloeit, en in den nacht
leest hij het spijkerschrift van het heelal,
dat in de sterren stond van Babylon
en klinken zal wanneer de kinderstem
het dies irae zingt bij de Bazuin;
en diep in 't microscopisch onderzoek
van 't peilloos hart, hoort hij de nachtegaal
de vlammen uitslaan van het pinkstervuur
en in een vergezicht ziet hij den tuin
die aan het einde blinkt van het Verhaal;
want eenmaal zal het luiden van de schel
den klank verkrijgen van een nieuw metaal.

het wordt nu langzaam duister in de stad,
en opziend van het dichtbeschreven vel
draalt hij een oogwenk bij het avondraam,
vóor hij het grijs struweel der schemering
scheidt van het witte donker van zijn cel.

HILLEGOM - Een 61-jarige man uit Hillegom is woensdagmiddag op heterdaad betrapt bij het onzedelijk betasten van drie jonge meisjes. De man had de kleuters van vier, vijf en zes jaar oud in zijn huis gelokt.

Dat maakte de politie donderdag bekend. Buurtbewoners waarschuwden de politie toen ze de man naakt in huis zagen rondlopen. Toen de agenten arriveerden, werd meteen duidelijk dat de man ontucht pleegde.

De ouders van de drie meisjes hebben inmiddels aangifte gedaan. De man zit in de cel.

FarmaNova onderzocht de instellingen aan de hand van de jaarverslagen van de afgelopen jaren van de academische en algemene ziekenhuizen. De conclusies zijn verwerkt in het rapport 'Wat doen ziekenhuizen met ons geld?' Het maakt duidelijk dat de financiële positie van de ziekenhuizen niet rooskleurig is. FarmaNova voorziet de komende jaren een verdere verslechtering, omdat de inkomsten via het ziekenhuisbudget ontoereikend zijn voor de uitgaven aan personeel en medische middelen, zoals medicijnen.

In het rapport wordt de verwachting uitgesproken dat, ondanks alle maatregelen van de overheid, de wachtlijsten in het westen niet binnen afzienbare tijd spectaculair korter worden. De reden hiervoor is dat in het westen het aantal beschikbare handen aan het bed ver achtergebleven is bij de oplopende zorgvraag en werkdruk.

"De groeicijfers voor de personeelsformatie zijn geflatteerd als er niet wordt gecorrigeerd voor de invoering van de 36-urige werkweek in 1998", zo valt in het rapport te lezen

Van de passagiers bleken 36 personen besmet te zijn met de tuberculosebacterie. Niemand bleek aan open tbc te leiden. De GGD heeft de besmette personen aangeraden zich preventief te laten behandelen.

Volgens de gezondheidsdienst hebben hooguit 18 van de 36 reizigers de besmetting opgelopen door de Utrechter met open tbc, die vorig jaar tussen augustus en december driemaal per week met de stoptrein tussen Utrecht en Tiel pendelde. De overigen moeten de infectie op een andere manier hebben opgelopen omdat ze nooit in dezelfde trein hebben gezeten als de Utrechter.

Volgens de GGD worden bij ieder tbc-onderzoek geïnfecteerden gevonden waarvan niet duidelijk is hoe ze de besmetting hebben opgelopen.

In een straal van 1 kilometer rond Chemproha zijn de wegen afgezet. Bewoners in een straal van 500 meter rond het bedrijf zijn gewaarschuwd ramen en deuren gesloten te houden.

Het is nog onduidelijk wat er precies is gebeurd. De stadsbrug, die Zwijndrecht en Dordrecht met elkaar verbindt, is gesloten. De A16, die vlak langs Chemproha loopt, is gewoon open.

Chemproha Chemical Distributors BV distribueert chemische- en farmaceutische grond- en hulpstoffen naar afnemers binnen en buiten de Europese Unie. Het hoofdkantoor zit in Dordrecht. Het bedrijf verhandelt meer dan driehonderd soorten chemische producten. Een aantal daarvan kan worden ingedeeld in de gevarenklassen brandbaar, giftig, corrosief en milieugevaarlijk. Chemproha maakt deel uit van het Duitse Brenntag AG.

quote:

---

Op vrijdag 27 juli 2001 02:48 schreef PingPong het volgende:

[..]

Mooi.

Van wie is het?

---