Nog deze maand moet ik een open hartoperatie ondergaan. Ik krijg dan een nieuwe hartklep.
Uiteraard weet ik heel goed dat dit tegenwoordig routine-operaties zijn, maar toch...
Ik ben heel bang dat ik die operatie niet overleef, of dat ik na de operatie complicaties krijg.
Ik heb twee nog vrij jonge kinderen, 9 en 11, en ik zou het vooral voor hen zo erg vinden.
Kent iemand mensen die dit ook hebben ondergaan? Viel het mee? Of tegen? Zijn er mensen als gevolg van deze operatie overleden?
Maar hoe groot zijn de risico's als je niets laat doen? Dat zou, denk ik, voor mij de belangrijkste factor zijn.
Tuurlijk is het logisch dat je je zorgen maakt om deze operatie. Het zou zelfs vreemd zijn als je dit niet had.
ze zijn in Maastricht geopereert...
quote:Die risico's zijn er bij alle operaties....Ik ken ook iemand die zo'n operatie gedaan heeft.....ook helemaal 100 % goed gekomen.
Op woensdag 3 december 2003 16:21 schreef Bioman_1 het volgende:
Ken wel een paar mensen die deze operatie hebben ondergaan en ze leven allemaal nog. Maar natuurlijk, er zijn altijd risico's.
Maar hoe groot zijn de risico's als je niets laat doen? Dat zou, denk ik, voor mij de belangrijkste factor zijn.
Komt vast goed hoor!
quote:Is het ook.
Op woensdag 3 december 2003 16:21 schreef Bioman_1 het volgende:
Ken wel een paar mensen die deze operatie hebben ondergaan en ze leven allemaal nog. Maar natuurlijk, er zijn altijd risico's.
Maar hoe groot zijn de risico's als je niets laat doen? Dat zou, denk ik, voor mij de belangrijkste factor zijn.
Ik heb 2 weken geleden een slokdarm echo gehad en heb toen ook zelf gezien hoe erg die klep lekt. Wordt ook met de week sneller moe. Ben dan ook nog banger dat ik dood ga, als ik me niet laat opereren. Dus de operatie gaat zeker door. Maar toch...
Hoe neem ik vantevoren afscheid van mijn kinderen en mijn man. Die blijft overigens bij mij in het ziekenhuis. Mijn kids zie ik dan een paar dagen niet. Maar da's niet zo heel erg.
Ik zie er heel erg tegenop, en toch ben ik ook bang.
quote:Ben eigenlijk ook wel een beetje nieuwsgierig naar het resultaat.
Op woensdag 3 december 2003 16:23 schreef Mkleinman64 het volgende:
Kennis van mij heeft zelfs tot twee keer toe een open hart operatie gehad. Die is er 100% bovenop gekomen. Mocht meende ik zelfs na de laatste operatie vrij snel weer naar huis.Tuurlijk is het logisch dat je je zorgen maakt om deze operatie. Het zou zelfs vreemd zijn als je dit niet had.
Volgens de cardioloog in het Catharien heb ik dit al van kinds af aan. Ik weet dus eigenlijk niet hoe het is om me fit te voelen. Was als puber ook altijd al erg gauw moe, maar ja, ik rookte en had bronchitis. Ik schoof dat dus maar daar op af.
Sinds 4,5 jaar rook ik niet meer en voel me dus ook veel beter. Ben dus erg benieuwd hoe dat straks zal zijn.
Mijn man is bang dat ik in het voorjaar meteen aan de grote schoonmaak ga, zo fit als ik dan zal zijn. 
quote:even een heel brutale vraag, waarom heb je precies die slokdarm echo gehad?(als het om je hart gaat...) En afscheid nemen blijft moeilijk, zorg iig dat er niemand boos is op je
Op woensdag 3 december 2003 16:25 schreef Gia het volgende:[..]
Is het ook.
Ik heb 2 weken geleden een slokdarm echo gehad en heb toen ook zelf gezien hoe erg die klep lekt. Wordt ook met de week sneller moe. Ben dan ook nog banger dat ik dood ga, als ik me niet laat opereren. Dus de operatie gaat zeker door. Maar toch...
Hoe neem ik vantevoren afscheid van mijn kinderen en mijn man. Die blijft overigens bij mij in het ziekenhuis. Mijn kids zie ik dan een paar dagen niet. Maar da's niet zo heel erg.
Ik zie er heel erg tegenop, en toch ben ik ook bang.
Ik zou het iig niet te dramatisch proberen te maken, maakt het voor je kinderen (en voor jou) heel erg moeilijk lijkt me, probeer de instelling te krijgen van, ik zie jullie over een paar dagen weer. Wens je iig heel veel succes de komende tijd!En dat weet je echt zeker, als het er op aan komt.
Dan weet je ten diepste pas hoe bang je er voor bent.
quote:Slokdarmecho houdt in dat ze met een slang in de slokdarm een echo maken van het hart. Op die manier kunnen ze alles beter in beeld krijgen dan met een echo via de buitenkant, omdat dan de ribben in de weg zitten.
Op woensdag 3 december 2003 16:29 schreef Jipje het volgende:[..]
even een heel brutale vraag, waarom heb je precies die slokdarm echo gehad?(als het om je hart gaat...) En afscheid nemen blijft moeilijk, zorg iig dat er niemand boos is op je
Is overigens een heel vervelend onderzoek, zo'n slang in je slokdarm.
De kinderen weten van het risico af. Ze weten ook dat het risico op overlijden groter is als ik me niet laat opereren. Ben zelf nogal emotioneel. Ik vrees dat de kids dit zullen merken bij het afscheid nemen. Ik mag het uiteraard ook niet rooskleuriger voorstellen dan het is. Heb met mijn man afgesproken dat ze pas op bezoek komen als ik er niet meer zo eng uitzie. (Dus niet te veel slangen en toestanden.) Op de IC mogen ze toch al niet komen.
Kan alleen maar hopen dat het allemaal goed gaat. Ik loop hier nu al 4,5 jaar mee rond en het is langzaamaan steeds erger geworden. Denk dat mijn psychische toestand hier ook wel meespeelt. Een beetje een vicieuze cirkel dus. Ik ben moe en ga dus niet sporten. Omdat ik niet ga sporten wordt mijn conditie slechter en word ik steeds sneller moe.
quote:Catharina in Eindhoven.
Op woensdag 3 december 2003 16:42 schreef Fixxxer het volgende:
Waar wordt je geopereerd?
quote:Heb laatst een docu gezien over bijna doodervaringen. Dan sta je er toch wel bij stil. Waren allemaal hartpatienten die aan het woord kwamen.
Op woensdag 3 december 2003 16:56 schreef _BouwiE_ het volgende:
Ik wil niet dood.
En dat weet je echt zeker, als het er op aan komt.
Dan weet je ten diepste pas hoe bang je er voor bent.
Het is zo onwerkelijk, de dood. Je gaat onder narcose en stel dat het mis gaat....daar weet je dan zelf niets meer van. Het houdt gewoon op. En dat wil ik dus niet.
Volgend jaar gaat mijn oudste naar de middelbare school. Wil ik zo graag bij zijn, meemaken. Hun eerste verkering. Kleinkinderen. Ik wil nog zoveel meemaken.
Maar daarom ook die operatie. Doe ik dat niet, dan heb ik misschien nog maar een paar jaar. Het vooruitzicht is dan hartfalen en uiteindelijk hartstilstand.
Is echter wel heel eng. Vooral nu. Dat wachten!
Ik krijg binnen een paar weken een gesprek met de cardioloog en een rondleiding en dan is het wachten op de oproep. Lig er misschien wel met de kerstdagen in, maar ach, volgend jaar weer kerst, toch!
Die angst zul je pas kwijtraken als je eenmaal weer wakker wordt uit de narcose, vrees ik. Wat je misschien tot die tijd kunt doen: iets 'ter afscheid' schrijven/maken voor je kinderen, dat je ze niet geeft, maar wel ergens in huis neerlegt. Mocht je niet meer wakker worden, dan vindt iemand dat wel en heb je toch een beetje afscheid kunnen nemen. Als je wel wakker wordt (en die kans is toch verreweg het grootst!) dan kun je 't gewoon weggooien. Op die manier maak je ze niet bang, en heb je voor jezelf toch de gemoedsrust dat je iets ter afscheid hebt gedaan. Zoiets?
Sterkte!
quote:Dank je.
Op woensdag 3 december 2003 17:16 schreef thaleia het volgende:
Kan het me heel goed voorstellen. Toen ik onder volledige narcose moest, was ik ook als de dood dat ik niet meer wakker zou worden. En dat ging dan nog om een ingreep die niets voorstelde.
Die angst zul je pas kwijtraken als je eenmaal weer wakker wordt uit de narcose, vrees ik. Wat je misschien tot die tijd kunt doen: iets 'ter afscheid' schrijven/maken voor je kinderen, dat je ze niet geeft, maar wel ergens in huis neerlegt. Mocht je niet meer wakker worden, dan vindt iemand dat wel en heb je toch een beetje afscheid kunnen nemen. Als je wel wakker wordt (en die kans is toch verreweg het grootst!) dan kun je 't gewoon weggooien. Op die manier maak je ze niet bang, en heb je voor jezelf toch de gemoedsrust dat je iets ter afscheid hebt gedaan. Zoiets?
Sterkte!
Heb ik inderdaad ook al aan gedacht. Ga ik ook nog zeker doen. Hoewel dat ook wel moeilijk is, emotioneel en zo. Als ik er een goed moment voor vind, ga ik er gewoon even voor zitten.
Veel sterkte met de operatie trouwens.
quote:Bedankt.
Op woensdag 3 december 2003 17:22 schreef WattaFakka het volgende:
Praat erover met de betreffende arts. Die kan je wel geruststellen waarschijnlijk.Veel sterkte met de operatie trouwens.
Zal ik ook zeker doen. In het catharien krijg ik ook te maken met een sociaal verpleegkundige waar ik met mijn zorgen terecht kan.
Het is alleen dat wachten nu, wat het allemaal erger maakt. En dan mijn moeder, die iedere dag belt: Is de post al geweest? Zat er iets bij?
Alsof ik niet zelf bel als ik iets hoor. Goed bedoeld natuurlijk van mijn moeder, weet ik wel, maar soms wil ik er ook weleens even niet aan denken.
En 's avonds in bed lig ik vaak te piekeren. Gevolg, volgende morgen weer zo moe als wat.
Zal blij zijn al het 2004 is. Als het goed is, is het dan achter de rug.
Stuur dus ook geen kerstkaarten dit jaar, maar alleen nieuwjaarskaarten. Kan ik iedereen meteen op de hoogte stellen van mijn toestand en mezelf verheugen op een gelukkig nieuwjaar.
En heb ik wat te doen in het ziekenhuis. Kaarten schrijven.
het ergste wat er kan gebeuren is dat je dus alles onvoorbereid achterlaat (levensverzekering, evt. 'spaarpotjes' voor de kinderen etc. snappie?)
quote:Neuh, daarover hoef ik me geen zorgen te maken, dat is allemaal geregeld. Gelukkig wel.
Op woensdag 3 december 2003 17:45 schreef PietF het volgende:
dood ga je toch, maar zoals bij de boyscouts: be prepared
het ergste wat er kan gebeuren is dat je dus alles onvoorbereid achterlaat (levensverzekering, evt. 'spaarpotjes' voor de kinderen etc. snappie?)
Het is bij mij alleen de emotionele kant waar ik me zorgen over maak en dan vooral voor de kinderen. Ze zijn nog zo jong en als ze dan al hun moeder zouden moeten missen!
Zelfs als alles van een leien dakje gaat met die operatie, dan nog is het best ook heel ingrijpend voor die twee. Ze vragen veel, zoals: hoeveel kleppen hebben mensen eigenlijk? Alsof die andere drie wel als reserve kunnen dienen. Ik probeer het dan zo goed mogelijk uit te leggen, zonder al teveel in detail te treden.
*zucht*
Ik hoop maar dat het gewoon allemaal goed gaat.
Toch allemaal bedankt voor de lieve reakties.
quote:Gia, ik kan me je angst erg goed voorstellen.
Op woensdag 3 december 2003 19:59 schreef Gia het volgende:
Het is bij mij alleen de emotionele kant waar ik me zorgen over maak en dan vooral voor de kinderen. Ze zijn nog zo jong en als ze dan al hun moeder zouden moeten missen!
Ik ben zelf een keer onder narcose geweest, en ik was ook vreselijk bang. En dan heb ik nog niet eens kinderen. Ik vind de tip van Thaleia wel een goede, jij kennelijk ook.
Probeer echt je ratio in deze de overhand te geven. Informeer je maar hoeveel operaties wél goed lukken. Hou dát voor ogen en probeer niet allerlei doemscenario's uit te denken en voor je te zien.
Sterkte hoor!
quote:Ik houd jullie via dit topic wel op de hoogte.
Op woensdag 3 december 2003 20:02 schreef Troel het volgende:
Gia, het zal niet makkelijk voor je zijn, maar ik wil je heel veel sterkte wensen, en dat je inderdaad heel fit uit de operatie komt!
Wacht nu dus op een brief van het catharina met een oproep voor een gesprek. Zal deze week of volgende week binnenvallen.
Persoonlijk verwacht ik dat de operatie rond 23 december zal zijn. Ben ik net met oudjaar thuis.
Ik laat mijn man hier wel posten hoe de operatie is verlopen en zo.
Zogauw ik kan zal ik zelf posten hoe ik me voel. Kan er alleen maar beter op worden, toch? 
Een vriend van mij loopt stage bij het Catharien in Eindhoven, en ik kan je verzekeren dat je bij een van de betere ziekenhuizen zit van Nederland. Daarnaast heb ik zelf veel studie gedaan naar kunstmatige hartkleppen, en je kunt er wel prat op gaan dat die dingen ook doen wat ze moeten doen. Gaat het om je mitraalklep of je aortaklep?
quote:Heb ik gedaan.
Op woensdag 3 december 2003 20:06 schreef Moonah het volgende:
Probeer echt je ratio in deze de overhand te geven. Informeer je maar hoeveel operaties wél goed lukken. Hou dát voor ogen en probeer niet allerlei doemscenario's uit te denken en voor je te zien.
Sterkte hoor!
Bij 5 tot 10 % gaat het verkeerd.
Vind ik nog best veel.
Aan de andere kant ben ik natuurlijk wel fitter dan een bejaarde van een jaar of 70. Dus die zullen eerder bij die 5 tot 10 procent horen.
Ach, gaat gewoon goed. Tjakka!
quote:Dus zul jij bij die 90-95% horen!
Op woensdag 3 december 2003 20:14 schreef Gia het volgende:
Aan de andere kant ben ik natuurlijk wel fitter dan een bejaarde van een jaar of 70. Dus die zullen eerder bij die 5 tot 10 procent horen.
quote:
Op woensdag 3 december 2003 20:15 schreef Moonah het volgende:[..]
Dus zul jij bij die 90-95% horen!
quote:Ik weet dat dit zo ongeveer het beste ziekenhuis is op dat gebied.
Op woensdag 3 december 2003 20:14 schreef Stereotomy het volgende:
Gia,Een vriend van mij loopt stage bij het Catharien in Eindhoven, en ik kan je verzekeren dat je bij een van de betere ziekenhuizen zit van Nederland. Daarnaast heb ik zelf veel studie gedaan naar kunstmatige hartkleppen, en je kunt er wel prat op gaan dat die dingen ook doen wat ze moeten doen. Gaat het om je mitraalklep of je aortaklep?
In mijn geval gaat het om de mitralisklep. Uit de TEO is gebleken dat dat ding al op jeugdige leeftijd kapot is gegaan (keelontsteking met gewrichtskoorts), gezien de ernst van de lekkage. Dit wil ook zeggen dat een reparatie zeer waarschijnlijk niet mogelijk is.
Vanwege mijn leeftijd, pas 40, wordt het dan vrijwel zeker een kunstklep.
Maar even een vraagje:
Ik heb als gevolg van een fout bij de bevalling van mijn oudste en vier hersteloperaties aan mijn sluitspier, nogal veel last van aambeien. Ook heb ik regelmatig last van steenpuisten gehad. Nu is dat onder controle met de dianepil en clindamycine depvloeistof. Heb al anderhalf jaar geen ontstekingen meer gehad.
Nu dan mijn vraag : Wat gebeurt er precies als een ontsteking op die klep slaat? Is er dan accuut gevaar? Is dat dan zonder operatie weer op te lossen?
Die vraag ga ik niet beantwoorden, want dan fok je jezelf alleen maar veel te veel op. Binnen een afzienbare tijd krijg je toch een kunstklep (ik neem aan geen pericardklep, maar eentje van kunststof) dus daar kan geen ontsteking op ontstaan, en als er een stent omheen zit, zal die wel gecoat zijn. Samenvatting: GEEN ZORGEN DAAROVER. 
Er zijn op het moment 3 soorten kleppen die gebruikt worden. Ball-Cage (balletje in een kooitje), Tilting disk (1 ronde klep) en Bi-leaflet (2 halve klepjes). De arts maakt altijd de keuze die het best bij je past, en die dingen gaan zo'n 20 jaar of langer mee. 20 jaar!! Kun jij je je nog een dag in 1980 herinneren, en hoeveel je daartussen hebt meegemaakt? Fantastisch toch?
Nee Gia, maak je je maar geen zorgen. De ontwikkelingen staan niet stil op dit gebied, nieuw materiaal, nieuwe coatings etc. je krijgt alleen het beste van het beste wat de medische technologie te bieden heeft. Een ding kunnen we je niet bieden: en dat is jouw vertrouwen in jezelf dat het goed gaat. Die zul je zelf moeten hebben. Dus: niet piekeren, het komt goed! 
quote:Juist ja, ik studeer biomedische technologie en ik en mijn vriendjes doen er alles aan om die hartkleppen beter en beter te maken.... Het zal niet lang meer duren of je kunt beter een kunsthart hebben dan een echt hart
Op woensdag 3 december 2003 20:32 schreef Stereotomy het volgende:Nee Gia, maak je je maar geen zorgen. De ontwikkelingen staan niet stil op dit gebied, nieuw materiaal, nieuwe coatings etc. je krijgt alleen het beste van het beste wat de medische technologie te bieden heeft. Een ding kunnen we je niet bieden: en dat is jouw vertrouwen in jezelf dat het goed gaat. Die zul je zelf moeten hebben. Dus: niet piekeren, het komt goed!
quote:Ik hoor jou te kennen, maar ik herken je niet van de foto.
Op woensdag 3 december 2003 20:35 schreef Harmonius het volgende:[..]
Juist ja, ik studeer biomedische technologie en ik en mijn vriendjes doen er alles aan om die hartkleppen beter en beter te maken.... Het zal niet lang meer duren of je kunt beter een kunsthart hebben dan een echt hart
Anyway, Harm heeft helemaal gelijk. 
quote:Mijn eigen cardioloog, in Geldrop, had het over een metalen klep. En hij maakte zich duidelijk wel zorgen over die ontstekingen. Ik zal ook onder behandeling van een trombosedienst komen, omdat ik bloedverdunners moet gebruiken.
Op woensdag 3 december 2003 20:32 schreef Stereotomy het volgende:
Gia,Die vraag ga ik niet beantwoorden, want dan fok je jezelf alleen maar veel te veel op. Binnen een afzienbare tijd krijg je toch een kunstklep (ik neem aan geen pericardklep, maar eentje van kunststof) dus daar kan geen ontsteking op ontstaan, en als er een stent omheen zit, zal die wel gecoat zijn. Samenvatting: GEEN ZORGEN DAAROVER.
quote:Vind jij jezelf met 60 oud genoeg?
Er zijn op het moment 3 soorten kleppen die gebruikt worden. Ball-Cage (balletje in een kooitje), Tilting disk (1 ronde klep) en Bi-leaflet (2 halve klepjes). De arts maakt altijd de keuze die het best bij je past, en die dingen gaan zo'n 20 jaar of langer mee. 20 jaar!! Kun jij je je nog een dag in 1980 herinneren, en hoeveel je daartussen hebt meegemaakt? Fantastisch toch?
Mijn oudste zoon is dan 31. Natuurlijk moet ik niet zeuren, er zijn mensen zat die zo oud niet worden, maar toch.
Vraagje: De schoonvader van mijn schoonzus heeft een biologische klep gekregen. Schijnbaar doen ze dat als ze de levensverwachting van de patient korter dan 10 jaar inschatten. En dan? Stel die man leeft nog 10 jaar. Wordt hij dan opnieuw geopereerd?
Wat als mijn klep over 20 jaar het begeeft, krijg ik dan weer een nieuwe klep? Of moet ik me er bij neerleggen dat ik doodga als mijn klep het begeeft?
Ja, doemdenken, maar ik wil gewoon alles weten. Op dat soort vragen komt vaak een vaag antwoord in de trant van: Zover zijn we nog niet, daar hoeven we nu nog niet aan te denken.
Vandaar dat ik het jullie vraag.
Hoop niet dat jullie dat drammerig vinden, maar ik wil gewoon een beetje in kunnen schatten hoe het verder gaat.
quote:Ja, de ontwikkelingen gaan steeds verder. Gelukkig maar.
Nee Gia, maak je je maar geen zorgen. De ontwikkelingen staan niet stil op dit gebied, nieuw materiaal, nieuwe coatings etc. je krijgt alleen het beste van het beste wat de medische technologie te bieden heeft. Een ding kunnen we je niet bieden: en dat is jouw vertrouwen in jezelf dat het goed gaat. Die zul je zelf moeten hebben. Dus: niet piekeren, het komt goed!
Jullie doen geweldig werk, waarvoor mijn hartelijke dank.
[Dit bericht is gewijzigd door Gia op 03-12-2003 21:27]
quote:Waarschijnlijk kreeg je opa een biologische klep. Is tenminste gebruikelijk bij oudere mensen.
Op woensdag 3 december 2003 21:02 schreef Zsa het volgende:
Mn opa is zo'n 8 jaar geleden overleden na een operatie aan de hartklep.. De nieuwe klep begon na een aantal dagen te lekken en vervolgens werd hij nooit meer wakker...kgeloof dat er wel een beetje sprake was van een medische fout (Dijkzigt ziekenhuis Rotterdam)
Maar dan toch, die moeten ook een jaar of 10 meegaan.
Misschien had je opa ook nog zwakke bloedvaten, dan werkt zo'n klep misschien ook minder. Ben uiteraard geen expert, maar probeer mee te denken.
Toch wel erg voor je opa en jullie familie.
quote:Gia, het is heel logisch dat je álles wil weten.
Op woensdag 3 december 2003 21:21 schreef Gia het volgende:
Ja, doemdenken, maar ik wil gewoon alles weten. Op dat soort vragen komt vaak een vaag antwoord in de trant van: Zover zijn we nog niet, daar hoeven we nu nog niet aan te denken.
En ik vind dat artsen eerlijk zouden moeten antwoorden.
Het was een routine ingreep die vaak werd gedaan, maar er was een risico wat dus helaas fataal is afgelopen.
Maar om even terug te komen op wat ik eigenlijk zeggen wou, is dat mijn vader ons heeft verteld wanneer het fout mocht gaan hij van ons hield en dat ook al was hij niet meer aanwezig hij toch altijd bij ons zou blijven in onze herrineringen.
Niet dat we ons er minder kut onder voelden toen hij overleed maar het was toch wel een troostende gedachten die je wel moed gaf in het verwerkingsproces.
Helaas kan ik je niet verder helpen....
Veel sterkte.... en laat het weten als het achter de rug is hoe het met je gaat. Daarna ben ik nu ook wel nieuwsgierig.
Groetjes,
Rodeo
Eerst een kleine opmerking, ik mag dan wel met mijn neus in de onderzoeken zitten naar de kleppen, het is toch zeer fundamenteel onderzoek, en ik heb weinig ervaring met de praktijk. Ben een keer of wat bij een operatie gaan kijken, maar implanteren zal ik het nooit, noch zal ik behandelend arts zijn. Wij zijn ingenieurs, ontwerpers in spé, geen artsen, en vandaar dat jij voor al je klinische vragen eigenlijk niet ons moet geloven, maar altijd even de arts moet raadplegen. Dat je niet denkt dat wij superdoktoren zijn. 
Okee, als je arts inderdaad denkt dat je een verhoogde kans hebt op ontstekingen dan zal dat inderdaad zo zijn, en jouw medicatie daarop aanpassen.
Nee, 60 is niet oud genoeg, maar dan wordt je klep vervangen. Inderdaad zoals je zegt, misschien door een biologische klep, omdat de hemodynamische eigenschappen beter je natuurlijke eigen klep benaderen dan de huidige kunstmatige kleppen - maar jij als jonge meid hoeft geen bij benadering perfecte hemodynamische bloedflow te hebben, en heb je meer aan duurzaamheid, vandaar de keuze van kunstkleppen bij jonge mensen. Trouwens echt, als jij 60 bent, zijn er kleppen op de markt voorbij onze fantasieën, (toekomstdroom: hartkleppen gekweekt van je eigen cellen op een scaffold, die hopelijk even goed zijn als je natuurlijke kleppen), ik kan daar geen voorspellingen over doen, maar neem maar van mij aan dat de verbeteringen niet stilstaan. En om in de trant van witter dan wit wast witte reus te blijven, dat betekent NIET dat de huidige kleppen niet goed zijn. De toekomstge kleppen zijn gewoon nóg beter. 
Tja, persoonlijk mis ik dat wel een klein beetje, contact met de patient. Misschien had ik toch geneeskunde moeten studeren. 
Maarja, wie zou dan de doktoren van nieuwe technologieën moeten voorzien? 
http://www.bmt.tue.nl (even reclame maken voor de faculteit)
[Dit bericht is gewijzigd door Stereotomy op 03-12-2003 21:43]
quote:Ik denk dat ze het piekeren van patienten weg willen nemen. Hoop dat de artsen in Eindhoven spraakzamer zijn. Neemt niet weg dat ik een heel goeie, aardige cardioloog heb in Geldrop. Hij kent zijn vak en wil niet ingaan op vragen die weer beter door de chirurg beantwoord kunnen worden.
Op woensdag 3 december 2003 21:32 schreef Moonah het volgende:[..]
Gia, het is heel logisch dat je álles wil weten.
En ik vind dat artsen eerlijk zouden moeten antwoorden.
Ik ga in elk geval een lijstje maken met vragen voor de cardioloog, voor de chirurg en voor de narcotiseur. Kan ik ook niks vergeten.
quote:Ben van plan om voor alledrie mijn mannen een brief na te laten, voor het geval het toch mis zou gaan. Zodat ze nog iets tastbaars hebben als herinnering.
Op woensdag 3 december 2003 21:34 schreef RodeoCowboy het volgende:Maar om even terug te komen op wat ik eigenlijk zeggen wou, is dat mijn vader ons heeft verteld wanneer het fout mocht gaan hij van ons hield en dat ook al was hij niet meer aanwezig hij toch altijd bij ons zou blijven in onze herrineringen.
Veel sterkte.... en laat het weten als het achter de rug is hoe het met je gaat. Daarna ben ik nu ook wel nieuwsgierig.
Groetjes,
Rodeo
Enneh. Ik houd je op de hoogte. Zal dit topic bij elke nieuwe ontwikkeling wel een schopje omhoog verkopen.
Vind het geweldig, al die reakties. Doet me echt goed. Bedankt.
quote:Ik zal je straks, in januari of zo, wel vertellen hoe ik me voel. En of ik nog wat te klagen heb.
Op woensdag 3 december 2003 21:38 schreef Stereotomy het volgende:Tja, persoonlijk mis ik dat wel een klein beetje, contact met de patient. Misschien had ik toch geneeskunde moeten studeren.
http://www.bmt.tue.nl (even reclame maken voor de faculteit)
Nee, blijf jij maar gewoon je werk doen. Als ik jouw toekomstplannen zo lees, heb ik liever dat jij geen geneeskunde studeert. Stel je voor zeg! Dan komen al die geweldige gadgets er nooit!
Vooral doorgaan!
quote:Dat heb ik al van meer mensen gehoord.
Op woensdag 3 december 2003 21:41 schreef Captain_Chaos het volgende:
Mijn vader heeft september vorig jaar precies zo een operatie ondergaanHij heeft het er ook steeds over dat hij het jaren eerder had moeten laten doen.
Succes en nog heel veel gezonde jaren
Bij mij hadden ze het 4,5 jaar geleden al bijna gedaan. Het is, denk ik, destijds uitgesteld omdat het toen accuut was, maar ik erg goed reageerde op de medicatie. En uiteraard knapte ik toen heel erg op omdat ik gestopt was met roken.
Kan best zijn dat ik straks ook zeg, hadden ze het maar eerder gedaan of hadden ze het maar eerder ontdekt.
Maar aan de andere kant: Stel dat ze het eerder hadden ontdekt, dan had ik misschien wel geen kinderen mogen krijgen.
Ben al bijna gebleven in de eerste bevalling. De tweede is met keizersnee geboren.
Hadden ze toen gezocht naar een oorzaak voor die uitputting, dan hadden ze 11 jaar geleden die kapotte klep al ontdekt. Maar ja, daar denken ze niet aan bij een vrouw van 28.
Het zal wel allemaal zo hebben moeten lopen.
Door al deze reakties kijk ik er toch weer iets positiever tegenaan.
Als ik me even down voel, lees ik gewoon even dit topic door.
Hoorde 2 weken geleden, dat ik binnen 2 weken een oproep zou krijgen voor een gesprek, maar heb tot nu toe nog niks ontvangen.
Dat wachten is zoooo erg.
*zucht*
quote:Het kan dan technisch een goed ziekenhuis zijn, op het gebied van medemenselijkheid hebben ze blijkbaar nog een hoop te leren
Op donderdag 11 december 2003 12:12 schreef Gia het volgende:
En maar wachten!!Hoorde 2 weken geleden, dat ik binnen 2 weken een oproep zou krijgen voor een gesprek, maar heb tot nu toe nog niks ontvangen.
Dat wachten is zoooo erg.
*zucht*
... eerst geen antwoord op je vragen en nu dit weer... ik wens je heel veel sterkte bij het wachten en hoop dat het niet al te lang zal duren en je het nieuwe jaar inderdaad als een 'geheel vernieuwde uitgave' kan beginnen quote:Snap je nu ook mijn onderschrift: User under construction.
Op donderdag 11 december 2003 13:43 schreef miss_dynastie het volgende:[..]
Het kan dan technisch een goed ziekenhuis zijn, op het gebied van medemenselijkheid hebben ze blijkbaar nog een hoop te leren
Ben heel erg benieuwd hoe het zal zijn als ik weer helemaal opgeknapt ben. Meer energie, misschien raak ik dan eindelijk die kilootjes eens kwijt. (Wat ook nog vocht zou kunnen zijn) Ik voel me al goed nadat ik 4,5 jaar geleden ben gestopt met roken, maar schijnbaar is dat nog niet hoe een gezond iemand zich zou voelen. Maar we wachten af.
Zo gauw ik iets hoor, zal ik het posten. En zal mijn mannetje opdracht geven de afloop van de operatie te melden.
Dus, hopelijk, tot gauw.
Nog een vraagje, misschien weet jij of iem anders: hoe kom je er achter wat een goede klepchirurg is? zijn er gegevens bekend van succespercetages openhart (klep operaties)? Ik weet dat het UMC Utrecht een hoog sterfte percentage heeft na hartoperatie?
Hoe weet ik dat ik in veilige handen ben straks?
Hubertine
Ik ben net als jij rond de veertig en heb twee jonge kinderen. Net als jij moet ik een klepoperatie ondergaan. Ik hoop voor je dat je snel aan de beurt bent, een maand na de operatie kun je gelukkig ''je leven weer opnieuw gaan opbouwen"dan heb je het ergste gehad. en ben je van die vreselijke onzekerheid af!
Veel sterkte.
Renate
quote:Hoi Renate,
Op zondag 14 december 2003 20:42 schreef hubertina het volgende:
Hallo gia,
Ik ben net als jij rond de veertig en heb twee jonge kinderen. Net als jij moet ik een klepoperatie ondergaan. Ik hoop voor je dat je snel aan de beurt bent, een maand na de operatie kun je gelukkig ''je leven weer opnieuw gaan opbouwen"dan heb je het ergste gehad. en ben je van die vreselijke onzekerheid af!
Veel sterkte.
Renate
Wat ik gehoord heb ligt de kans op verkeerde afloop op 5 à 10 %, maar dat zijn dan vaak wel mensen met toch al een hoger risico. Rokers, te dik, oud, longaandoeningen etc.
Ik ben te dik, 92 kilo, dus dat is wel een risico, maar verder wel gezond, geloof ik.
Weet jij al iets, van wanneer je aan de beurt bent en zo. Of zit je nog in de voorbereidende fase.
Bij mij hebben ze al mijn tanden getrokken, vanwege tandvleesproblemen. Ook al zo fijn!
Maar goed, ik wens ook jou heel veel sterkte en een spoedig herstel. We kunnen elkaar iig steunen.
Els
quote:Nee, verdorie, ik zou dit jaar nog aan de beurt zijn, maar het wordt nu toch wel kort dag. Ik had afgelopen twee weken een oproep moeten krijgen voor een gesprek met de cardioloog in Eindhoven, maar tot nu toe nog niks ontvangen. Ik hoorde van een andere hartpatient dat het na dat gesprek meestal nog een week of twee duurt.
Op maandag 15 december 2003 15:12 schreef miss_dynastie het volgende:
Gia, weet je al iets?
Ga er nu maar vanuit dat het in elk geval niet meer voor de kerst gebeurt, maar wie weet, tussen kerst en nieuw. Zou nog kunnen. Maar het mag van mij uiteraard ook wel pas in januari. Na de feestdagen.
Als ik iets hoor hou ik jullie op de hoogte.
quote:Kun je zelf niet even bellen? Het wil toch ook wel eens voorkomen dat ze iemand gewoon (
Op maandag 15 december 2003 15:22 schreef Gia het volgende:
Ga er nu maar vanuit dat het in elk geval niet meer voor de kerst gebeurt, maar wie weet, tussen kerst en nieuw. Zou nog kunnen. Maar het mag van mij uiteraard ook wel pas in januari.Als ik iets hoor hou ik jullie op de hoogte.
) vergeten?? Bah, ik vind het echt balen, al die onzekerheid voor je quote:Als ik vrijdag nog niks gehoord heb, ga ik bellen. Want dan zijn er zelfs drie weken om. (Ik zou binnen twee weken bericht krijgen) Het kan natuurlijk ook wel zo zijn, dat ze het uitstellen vanwege de feestdagen.
Op maandag 15 december 2003 15:24 schreef miss_dynastie het volgende:[..]
Kun je zelf niet even bellen? Het wil toch ook wel eens voorkomen dat ze iemand gewoon (
Maar ja, het was fijner als je een richtdatum had, nu is het maar afwachten.
Wie weet, is er morgen post!
(Of verkeerd bezorgd? De straatnamen lijken hier nogal op elkaar!)
quote:Da's goed.
Op maandag 15 december 2003 15:22 schreef Gia het volgende:
Als ik iets hoor hou ik jullie op de hoogte.
Het lijkt me vreselijk om zo af te moeten wachten. Succes daarmee hoor!
Misschien kun je wat steunen vinden in het geloof 
Mijn moeder is vrij oud en heeft een vrij zwakke gezondheid (maar wel een echte fighter-spirit!) en bij haar is het hartstikke goed gegaan!
Hou er alleen wel rekening mee dat het tikken van die klep erg wennen is als je 's nachts in bed ligt. Verder: no problem! Ze voelt zich echt een HEEL stuk beter, alsof ze nu ineens veel meer zuurstof in haar lichaam heeft. (Tja het hart kan het bloed nu beter rondpompen he.)
Go for it! ^o^
Enne; angst om te sterven; tja dat heb ik ook. Stél dat er geen hiernamaals is enzo........maar don't worry about that yet. Je zult je kids echt nog wel op kamers zien gaan, hun rijbewijzen zien halen, zien trouwen, kinderen zien krijgen enz.
quote:Dank je. Als ik in de kerk ben voel ik wel veel vertrouwen. Alleen, als ik 's avonds in mijn bed lig, begin ik toch weer te piekeren.
Op dinsdag 16 december 2003 08:29 schreef pro_jeex het volgende:
Sterkte,Misschien kun je wat steunen vinden in het geloof
Ik moet me er maar gewoon aan over geven, maar ik zal blij zijn als ik weer bijkom uit de narcose.
quote:Dank je voor je bemoedigende woorden. Inderdaad, dat laatste vind ik het ergste van doodgaan. Verder heb je er zelf namelijk weinig last van, tuurlijk.
Op dinsdag 16 december 2003 08:35 schreef ToT het volgende:
Joh, komt echt wel goed!Mijn moeder is vrij oud en heeft een vrij zwakke gezondheid (maar wel een echte fighter-spirit!) en bij haar is het hartstikke goed gegaan!
Hou er alleen wel rekening mee dat het tikken van die klep erg wennen is als je 's nachts in bed ligt. Verder: no problem! Ze voelt zich echt een HEEL stuk beter, alsof ze nu ineens veel meer zuurstof in haar lichaam heeft. (Tja het hart kan het bloed nu beter rondpompen he.)
Go for it! ^o^
Enne; angst om te sterven; tja dat heb ik ook. Stél dat er geen hiernamaals is enzo........maar don't worry about that yet. Je zult je kids echt nog wel op kamers zien gaan, hun rijbewijzen zien halen, zien trouwen, kinderen zien krijgen enz.
Dat tikken van die klep, had ik al gehoord van iemand dat dat zo is. Lijkt me wel lachen. Is dat hard? Ik lig namelijk weleens wakker als mijn mannetje snurkt. Kan ik hem ook wakker houden!
(Vroeger knarsetandde ik, maar dat kan niet meer.)
Ik heb vanmiddag gebeld en gevraagd waarom ik nog niets gehoord heb. Nu blijkt dat ze in Eindhoven nog een foto missen van mijn kaak en sinussen, van na het trekken van de tanden en kiezen. Deze foto had schijnbaar vorig jaar al gemaakt moeten worden, maar is om nog onduidelijke reden niet gebeurd.
Daarom werd ik niet opgeroepen voor een pre-operatieve screening en gesprek met de cardioloog.
Dus had ik niet gebeld, dan had ik tot St. Juttemis kunnen wachten denk ik, want in Eindhoven zaten ze op die foto te wachten en in Geldrop wisten ze niet beter of alles was al gebeurd.
Voordeeltje is wel dat ik nu in elk geval niet meer dit jaar aan de beurt ben, dus lekker kerst en oud/nieuw kan vieren.
Geldrop heeft net al meteen gebeld en ik kan volgende week even die foto laten maken. Hoef ik geen afspraak voor te maken, gewoon zoals het mij uitkomt. Zal dat maandag dus meteen maar even doen.
Dan is het weer wachten op bericht van Eindhoven.
Maar voor nu: Alvast prettige kerstdagen en een goede jaarwisseling.
quote:Me vader heeft eronderhand al 2 ondergaan. 2x met hartklep. Ging allebei helemaal goed geen complicaties etc. Dus echt niet veel om druk over te maken echt niet!
Op woensdag 3 december 2003 16:17 schreef Gia het volgende:
Ik loop er al een tijd over te dubben of ik hier een topic over zou openen en zo ja, waar.Nog deze maand moet ik een open hartoperatie ondergaan. Ik krijg dan een nieuwe hartklep.
Uiteraard weet ik heel goed dat dit tegenwoordig routine-operaties zijn, maar toch...Ik ben heel bang dat ik die operatie niet overleef, of dat ik na de operatie complicaties krijg.
Ik heb twee nog vrij jonge kinderen, 9 en 11, en ik zou het vooral voor hen zo erg vinden.
Kent iemand mensen die dit ook hebben ondergaan? Viel het mee? Of tegen? Zijn er mensen als gevolg van deze operatie overleden?
Ik maakte me erniet eens druk over, ik had het idee dat het zo ie zo wel goed ging, me moeder niet natuurlijk.
quote:Als het mijn vader was, zou ik ook niet zo bang zijn. Maar het is toch anders als je zelf moet. Dat is met elke operatie zo.
Op vrijdag 19 december 2003 17:14 schreef pimpin het volgende:[..]
Me vader heeft eronderhand al 2 ondergaan. 2x met hartklep. Ging allebei helemaal goed geen complicaties etc. Dus echt niet veel om druk over te maken echt niet!
Ik maakte me erniet eens druk over, ik had het idee dat het zo ie zo wel goed ging, me moeder niet natuurlijk.
Mijn ouders zijn ook allebei hartpatient en hebben al talloze malen in het ziekenhuis gelegen met ritmestoornissen en zo. Maar dat is toch heel anders. Als toeschouwer is het minder eng dan als patient.
quote:
Op vrijdag 19 december 2003 19:35 schreef Zwelgje85 het volgende:
Ik kan er niks over zeggen , maar ik wens je heel erg veel sterkte met de operatie!!T komt wel goed..
En toen was het weer wachten.
We zijn inmiddels alweer zo'n 4 weken verder en ik heb nog steeds niets gehoord/geen oproep voor de screening en/of gesprek met de cardioloog ontvangen.
Afgelopen vrijdag heb ik dus maar weer gebeld. De hele zaak weer uitgelegd en gevraagd hoe het er voor stond en of het dossier nu in elk geval wel compleet was, voor wat betreft de zaken die Geldrop af moet handelen.
Het dossier is in elk geval compleet en ze kon me meedelen dat ik deze week in elk geval er nog niet bij zit en of ik er eventueel volgende week bijzit kon ze nog niet zeggen. Dan moet ik vrijdag maar weer bellen.
Tja, en daar heb ik dus geen zin in, hè, elke vrijdag bellen.
Sowieso, ben ik dat wachten en telkens naar de brievenbus rennen behoorlijk beu. Ik heb me nu 2 maanden druk gemaakt, alleen omdat zo'n dokter zegt dat ik nog voor de nieuwjaar aan de beurt zou zijn.
Ik heb dus besloten dat ik nu eens even gewoon doorga met mijn leven en me pas ergens druk over ga maken als die oproep voor die screening or whatever in de bus valt.
Na die screening kom ik dan op de wachtlijst en die is nu 5 weken. Dus het zal wel maart worden of zo.
Had al niet op de kerst gerekend, kan ik straks ook nog carnavallen.
Maar goed, tot zover een update. Jullie horen het zodra ik ook iets hoor.
sterkte met de operatie
quote:Geen ervaring met open hart operaties, maar wel met het Catharina.
Op woensdag 3 december 2003 17:09 schreef Gia het volgende:
Catharina in Eindhoven.
Heel fijn ziekenhuis, prettig personeel en het eten is bovengemiddeld voor een ziekenhuis, .
Succes met je operatie!
Ik ga er gewoon vanuit dat het allemaal goed gaat (al kan ik me je zorgen ontzettend goed voorstellen) en dat je ons straks allemaal kunt vertellen hoe goed je je voelt met je nieuwe kleppie.
Mijn zoontje moet zeer waarschijnlijk ook deze operatie ondergaan, dus ik ben dubbel benieuwd, zeg maar.
Sterkte met het wachten.
quote:Ik neem ook de ziekenhuizen niets kwalijk of zo, het is gewoon een miscommunicatie geweest.
Op dinsdag 20 januari 2004 22:09 schreef Barb het volgende:[..]
Geen ervaring met open hart operaties, maar wel met het Catharina.
Heel fijn ziekenhuis, prettig personeel en het eten is bovengemiddeld voor een ziekenhuis,
Succes met je operatie!
En wat betreft het eten ben ik eigenlijk een heel gemakkelijke patient. Ik lust bijna alles.
En over het algemeen is het eten in de ziekenhuizen gewoon heel goed. Ik denk altijd dat mensen die daar over klagen gewoon niks gewend zijn.
quote:Bedankt voor je medeleven, maar goh, dat kun je zelf ook wel gebruiken.
Op dinsdag 20 januari 2004 22:18 schreef shmoopy het volgende:
Jeetje Gia, wat een gedoe steeds, en het is al zo zwaar om jezelf alsmaar mentaal op te peppen.Ik ga er gewoon vanuit dat het allemaal goed gaat (al kan ik me je zorgen ontzettend goed voorstellen) en dat je ons straks allemaal kunt vertellen hoe goed je je voelt met je nieuwe kleppie.
Mijn zoontje moet zeer waarschijnlijk ook deze operatie ondergaan, dus ik ben dubbel benieuwd, zeg maar.
Sterkte met het wachten.
Wat dat betreft heb ik dit liever zelf dan dat ik als moeder aan het bed van een van mijn zoontjes zou moeten zitten.
Dus jij ook heel veel sterkte gewenst.
En als ik eerder ben, want je weet maar nooit hoe lang het nog gaat duren voor mij, dan vertel ik nadien uitgebreid hoe het was, hoe ik me voelde en dergelijke, zodat jij je voor kunt stellen hoe het voor je zoontje moet zijn, als hij geopereerd is.
Ik ben erg nuchter, misschien een beetje te, dus ik wacht het onderzoek van zijn hartje af(over een paar maanden wordt ie weer onderzocht), dan kunnen ze zien hoe de klepjes zich hebben ontwikkeld.
Op dit moment is er voor hem sowieso ook infectie-gevaar wb 'invasieve procedures', maar daar sta ik alleen bij stil als ie eens ergens gaat logeren oid, zodat ze op de hoogte zijn mocht er iets gebeuren.
We houden elkaar wel op de hoogte.
quote:Hij is nu 7.
Op dinsdag 20 januari 2004 22:56 schreef miss_dynastie het volgende:
Shmoopy, hoe oud is je zoon?
Onderzoek was zo'n 2 jaar geleden, en we moesten rond deze tijd weer een afspraak maken om de echo's te vergelijken.
Weten jullie het al vanaf zijn geboorte of is het later pas ontdekt? Is hij al eerder geopereerd?
sterkte iniedergeval!
quote:Hij was veel te vroeg geboren en had vanaf het begin al een ruisje dat niet meer weg is gegaan, en hoewel ze ons wel hebben voorgehouden dat daar waarschijnlijk ooit iets aan zou moeten gebeuren, was dat altijd wat luchtig, iig niet paniekerig.
Op woensdag 21 januari 2004 08:23 schreef miss_dynastie het volgende:
Jeetje, dat is wel erg zwaar voor zo'n jong kindje
Weten jullie het al vanaf zijn geboorte of is het later pas ontdekt? Is hij al eerder geopereerd?
Daardoor ben ik er zelf misschien ook wel rustig onder tot nu toe.
Maarja, het moment is nog niet daar, dus tegen die tijd zal ik er wel anders over denken, vrees ik.
Dan mag het nog zo'n relatief eenvoudige ingreep zijn, het is wel z'n hartje natuurlijk.
Pfieuw, ik moet er maar gewoon niet teveel over na gaan denken.
Moet a.s. dinsdag om 9.00 in Eindhoven zijn en het gaat alles bij elkaar een uurtje of 7 duren. Als alles goed is, ben ik vanaf woensdag oproepbaar voor de operatie, welke ook binnen een paar weken zal plaatsvinden.
Ik word dan één dag voor de opname opgebeld.
Heel spannend allemaal.
Aan de ene kant ben ik vreselijk bang, maar aan de andere kant ook vreselijk benieuwd hoe ik me over een paar maanden zal voelen. (Er vanuit gaand dat alles gewoon goed gaat!)
Vertel dinsdagavond wel even hoe het gegaan is, welke onderzoeken en hoe de gesprekken verliepen.
Een gezond leven is je gegund!!
!!!'t Komt nu wel heel dichtbij, maar ja, het moet toch.
quote:Ben ook zelf niet zo bang om te sterven, merk je toch niets van, maar zou het zo erg vinden voor mijn kinderen. Ik vind ze nog veel te klein om hun moeder te moeten missen. (9 en 11)
Op vrijdag 6 februari 2004 19:04 schreef Megumi het volgende:
Tja. De dood daar doe je niks tegen. In mijn ogen geen reden dus om bang te zijn. Wens je verder zeer veel sterkte toe de komende tijd. En hoop dat je er helemaal boven op komt.
quote:Je doet er ook niets tegen. Maar een risicovolle operatie ingaan, maakt denk ik iedereen wel ff bang. Bovendien is denk ik bijna niemand bang om dood te zijn, maar om het proces dat eraan vooraf gaat (ziekte, pijn?) en wat je achterlaat.
Op vrijdag 6 februari 2004 19:04 schreef Megumi het volgende:
Tja. De dood daar doe je niks tegen. In mijn ogen geen reden dus om bang te zijn. Wens je verder zeer veel sterkte toe de komende tijd. En hoop dat je er helemaal boven op komt.
quote:Gia, heel begrijpelijk, het wordt nu écht spannend. Maar maak je alsjeblieft niet te druk. Heel veel sterkte met het afwachten.
Op zondag 8 februari 2004 11:44 schreef Gia het volgende:[..]
Ben ook zelf niet zo bang om te sterven, merk je toch niets van, maar zou het zo erg vinden voor mijn kinderen. Ik vind ze nog veel te klein om hun moeder te moeten missen. (9 en 11)
Dus nu alvast een kort verslag, zal er nog uitgebreider op terugkomen.
In elk geval ben ik verder goed gezond. Bloed is goed, hart-long foto was goed, heb geen enge ziektes die de operatie in de weg kunnen staan.
Alleen heb ik nog een ontstekinkje wat eerst moet genezen.
Moet dus doorbellen als het zover is. Ben dan direct oproepbaar.
Heb hier iets voor gekregen, dus zal wel met een weekje over zijn.
Hoe de dag verder ging en zo, vertel ik nog een andere keer.
Rust maar lekker uit en krijg die ontsteking maar gauw onder controle
iig succes bij je operatie... zal wel goedkomen, nederland is prima geregeld qua operaties.
Voor je het weet zit je weer lekker te Fokken! Ik beloof het je.
quote:Komt goed Gia, ook ik duim voor je!
Op vrijdag 13 februari 2004 20:25 schreef Gia het volgende:
Ik had eigenlijk dinsdagavond al een verslag willen doen, maar was toen te moe. Rest van de week is het er nog niet van gekomen.Dus nu alvast een kort verslag, zal er nog uitgebreider op terugkomen.
In elk geval ben ik verder goed gezond. Bloed is goed, hart-long foto was goed, heb geen enge ziektes die de operatie in de weg kunnen staan.
Alleen heb ik nog een ontstekinkje wat eerst moet genezen.
Moet dus doorbellen als het zover is. Ben dan direct oproepbaar.
Heb hier iets voor gekregen, dus zal wel met een weekje over zijn.Hoe de dag verder ging en zo, vertel ik nog een andere keer.
De vader van een vriendin van mij heeft trouwens een maand geleden dezelfde operatie laten uitvoeren. Alles piekfijn in orde. Is ondertussen volledig gerevalideerd!
You'll do just fine.
x TDK
En ik ben razend benieuwd naar hoe je je gaat voelen als dit allemaal achter de rug is.
Sterkte met het afwachten.
He Gia, ik heb er ook alle vertrouwen in hoor, ik duim ook voor je en denk positief he, dan trek je ook positiviteit aan
Tot snel
O en lieve Shmoops natuurlijk ook heeeel veel succes met je zoontje
We moesten ons om 9 uur 's morgens melden bij de poli preoperatieve screening. Daar moesten we een vragenformulier invullen. Vervolgens kregen we een gesprekje met de anestesist over wat hij precies allemaal doet en of er ooit problemen zijn geweest met narcose in het verleden.
Daarna was het wachten tot 10 uur, maar werd wel 10.30.
We kregen een film te zien over het reilen en zeilen op de afdeling en wat er allemaal gebeurt op de operatiedag en de dagen erna. (ze lieten geen operatie zien)
Er lagen ook kleppen, die je kon bekijken en aanraken.
Na veel uitleg en het beantwoorden van diverse vragen, mochten we op speurtocht.
Bloedprikken, hart-longfoto's en hartfilmpje maken. Pfft, wat een groot ziekenhuis.
Daarna konden we gaan lunchen. Hiervoor hadden we de tijd tot 14.10, maar we waren al een uur eerder klaar.
Hebben toen maar even een blokje om gewandeld. Even eruit hoor!
's Middags hadden we achtereenvolgens een gesprek met een cardioloog, een cardio-chirurg en een sociaal verpleegkundige.
Al met al was het 4 uur eer we weg waren.
Het vreemde was, dat het daar allemaal niet zo eng leek. Och, gewoon een operatie, zo gepiept. Maar thuis denk je er dan weer anders over.
Maar goed. 't Is nu even afwachten. Zal nog een weekje of twee duren, denk ik. Maar ik, of anders mijn mannetje, houden jullie wel op de hoogte.
quote:Ja, maar wacht nu even tot ik ongesteld ben. Moet ik vandaag of morgen worden. Heb ik dat ook maar gehad. Lijkt me anders behoorlijk lastig als je zo'n pijn hebt aan je ribbenkas en zo.
Op dinsdag 17 februari 2004 09:25 schreef miss_dynastie het volgende:
Jeetje, dat is me een behoorlijk programma. Is de ontsteking nu onder controle?
Dus waarschijnlijk bel ik er morgen naartoe.
Moet trouwens ook nog vragen hoe het nou zit met de pil. Zat gisteren namelijk de bijsluiter te lezen en daar stond dat ik 6 weken voor een grote operatie moet stoppen met de pil. Heb in het ziekenhuis wel verteld dat ik de pil, die pil (Diane), gebruik, maar werd niks over gezegd verder.
Dus vraag ik ook morgen wel even na.
Mijn vader heeft 2 van die operaties gehad, en is er goed overheen gekomen, eigenlijk iedereen met die hartkwaal in de familie is er aan geopereerd, en is er goed uit gekomen, Kop op!
succes, en je zelf niet zo druk maken, da's niet goed voor je hart
ook hier wordt geduimd voor je!
Heb een dag of 9 geleden doorgegeven dat ik wmb opgeroepen kan worden, maar tot nu toe nog niks gehoord. Verwacht eigenlijk wel komende week een oproep. Bibber. Misschien morgen wel.
mijn man heeft 3 jaar geleden een byepass operatie gehad.
4 omleidingen,en hij loopt weer als vroeger
werkt weer halve dagen en gaat harstikke goed.
maar ik weet ook ....wat je ook zeg nu niet echt bij je doordring,over een half jaar ben je het meeste alweer vergeten.
nou ik wens je veel sterkte toe.en ook je gezin want die worden zo gouw vergeten en hebben het zeker zo zwaar.
Oma was 81 jaar oud,.. Daardoor overleed oma donderdag j.l.
quote:Gecondoleerd. Wat verdrietigOp zondag 29 februari 2004 08:57 schreef Dovenwereld het volgende:
Oma heeft wel operatie gehad maar helaas zijn er diverse complicaties ... .Als gevolg kreeg zij een bloedvergifitiging
quote:Duim nog steeds voor je!Op zondag 29 februari 2004 02:10 schreef Gia het volgende:
Even een schopje omhoog.
Heb een dag of 9 geleden doorgegeven dat ik wmb opgeroepen kan worden, maar tot nu toe nog niks gehoord. Verwacht eigenlijk wel komende week een oproep. Bibber. Misschien morgen wel.
[ Bericht 76% gewijzigd door zwaaibaai op 01-03-2004 15:30:47 (raad eens) ]
quote:Edit: reactie op editOp zondag 29 februari 2004 19:39 schreef MariekeP het volgende:
Edit
[ Bericht 19% gewijzigd door zwaaibaai op 01-03-2004 15:31:16 ]
quote:Sterkte gewenst met dit verlies.Op zondag 29 februari 2004 08:57 schreef Dovenwereld het volgende:
Oma heeft wel operatie gehad maar helaas zijn er diverse complicaties ... .Als gevolg kreeg zij een bloedvergifitiging
Ook al is 81 een mooie leeftijd, het overlijden van een dierbare doet altijd pijn.
't Zijn ook meestal complicaties waardoor mensen sterven. De operatie op zich slaagt meestal wel.
quote:De dood is voor diegene die het overkomt relatief niet zo erg. Voor de nabestaande is het altijd erger.Op zondag 8 februari 2004 11:44 schreef Gia het volgende:
<blockquote><font size="1" face="verdana, arial, helvetica">quote:</font><hr>Op vrijdag 6 februari 2004 19:04 schreef Megumi het volgende:<br>Tja. De dood daar doe je niks tegen. In mijn ogen geen reden dus om bang te zijn. Wens je verder zeer veel sterkte toe de komende tijd. En hoop dat je er helemaal boven op komt.<hr></blockquote>Ben ook zelf niet zo bang om te sterven, merk je toch niets van, maar zou het zo erg vinden voor mijn kinderen. Ik vind ze nog veel te klein om hun moeder te moeten missen. (9 en 11)
quote:Kop op. Een zware operatie in het vooruitzicht is nooit leuk.Op woensdag 3 december 2003 16:17 schreef Gia het volgende:
Ik loop er al een tijd over te dubben of ik hier een topic over zou openen en zo ja, waar.<p>Nog deze maand moet ik een open hartoperatie ondergaan. Ik krijg dan een nieuwe hartklep.<br>Uiteraard weet ik heel goed dat dit tegenwoordig routine-operaties zijn, maar toch...<p>Ik ben heel bang dat ik die operatie niet overleef, of dat ik na de operatie complicaties krijg.<p>Ik heb twee nog vrij jonge kinderen, 9 en 11, en ik zou het vooral voor hen zo erg vinden.<p>Kent iemand mensen die dit ook hebben ondergaan? Viel het mee? Of tegen? Zijn er mensen als gevolg van deze operatie overleden?
Zijn er risico's? Ik zou liegen als ik ontkende dat er altijd wel risico's zijn. Maar je moet hier nou eenmaal doorheen. Flink blijven, dus. Je bent in elk geval in goede handen. Laat het nu maar aan de professionals over.
Voor je het weet, ben je weer thuis bij je kinderen. Houd moed!
Belde gisteren naar het ziekenhuis hoe het stond met de wachtlijst. Bleek dat ik voor a.s. woensdag ingepland was. Alleen kan dat nu niet, omdat ik die antibiotica nog tot donderdag heb.
Wordt nu ingepland voor week 12. Dus over ruim een week. Maar goed, nu weet ik dan ook iets concreets.
Succes met je herstel, heb je het idee dat de antibiotica werkt?
quote:Ja, de koorts is al weg. De gezollen klieren nog niet helemaal. De ontsteking is al wat minder, dus het werkt wel. Heb nu sowieso nog een hele week om weer helemaal boven jan te komen.Op zaterdag 6 maart 2004 12:18 schreef miss_dynastie het volgende:
Fijn dat je nu in elk geval zekerheid hebt!
Succes met je herstel, heb je het idee dat de antibiotica werkt?
Ben woensdag echt flink beroerd geweest.
Kan me de laatste keer niet meer herinneren dat ik me zo lam voelde. (behalve met de carnaval
)Bel vrijdag weer naar het ziekenhuis om te vragen op welke dag ik die week daarna ben ingepland.
Het kan dan alsnog veranderen is me al gezegd. Stel ik ben voor 's woensdags ingepland, dan bellen ze 's maandags. (ook als ik vrijdags al zelf heb gebeld) Als ze op die maandag dan niet bellen, ben ik nog niet aan de beurt en moet ik afwachten of ik dan een dag later gebeld wordt of zo.
Dus voorlopig kan ik er van uit gaan dat ik in week 12 aan de beurt ben, maar helemaal 100 % zeker is dat niet.
Zelf heb ik zo'n operatie ondergaan in Nieuwegein,vorig jaar 19 maart,ben 17/3 opgenomen en op 18/3 een ablatie gehad(dat is het doorbranden van een ritme storing) en een slokdarm echo.
ook ik kon maar weinig meer heb tot half februari halve dagen gewerkt,daarna ben ik gestopt.
Ik kon niet meer fietsen of een stuk lopen,ook de otto naar de straat brengen moest mijn vrouw doen,mijn 83 jarige moeder was fitter en sterker dan ik.
Na de operatie heb ik een vervelende 14 dagen gehad,was erg ziek,misselijk koorts en ritme storingen.
11 dagen na de operatie mocht ik naar huis,ben toen gaan revalideren( met heel veel hulp van mijn lieve vrouw) 7 weken na de operatie ben ik naar de hart revalidatie gegaan,9 weken lang 2 x per week.we hadden sport en toestel oefeningen,dat ging goed.
onder tussen veel last van mijn hoofd,migraine en erg duizelig,dit had ik voor de operatie ook al,en is erna heftiger geworden.
Begin november moocht en kon ik weer 3 x 2 uurtjes per week werken bleef wel veel last van ijn hoofd houden.
op dit moment werk ik al weer 5 x per week 3 uur per dag,het gaat op wat ritme storingen na goed met mij,over 2 weken ga ik halve dagen werken,mijn hoofd klachten zijn wel minder geworden maar nog niet weg,die klachten hebben niets met de operatie te maken,zijn alleen iets erger geworden na de operatie.
Ga zo positief mogelijk de operatie in,en ga niet over eventuele risico's en gevolgen inzitten,het gaat sneller beter met je dan je denkt,en als je eenmaal geopereerd bent ,ben je net als ik als herboren, ik heb al weer 1500 km gefietst en kan al bijna alles weer,en voor de dood ben je na zo'n operatie nooit meer bang.
Heel veel succes en wees niet bang,het klinkt gek ,maar dat is eigelijk niet nodig geloof me.
Groet Gerrit.
Sterkte Gia
quote:Dank je Gerrit, dat je met dit verhaal mij een 'hart' onder de riem wil steken.Op zondag 7 maart 2004 20:23 schreef willy.gerrit het volgende:
Verhaal van Gerrit.
Maar een ablatie gebeurt toch via catheterisatie, dacht ik? Niet dat ik het wil bagatelliseren of zo, natuurlijk.
Een catheterisatie heb ik namelijk ook al gehad, twee jaar terug, niet als operatie, maar meer als kijkoperatie. Heb ik verder geen last van gehad.
Een slokdarm echo (TEO) heb ik een paar weken terug gehad en was vreselijk.
Ik kan morgen bellen wanneer ik volgende week aan de beurt ben. Zou dus zomaar kunnen betekenen dat ik zondag opgenomen moet worden. Bibber!
Maar ik hoop dat het met jou snel beter gaat.
Ik kan straks in elk geval rustig revalideren omdat ik ook vanwege andere lichamelijke redenen in de WAO zit. Er is dus geen druk voor mij om aan het werk te gaan.
Wel wil ik in de toekomst gaan kijken of ik op freelance basis telewerk kan doen. Kinderboeken vertalen vanuit het Frans of Engels bijvoorbeeld. Voel ik me toch nog een beetje nuttig en kan ik mijn tijd zelf indelen.
Stevig balen, dus, en een flink potje janken.
We wachten maar weer af!
Schuif het van je af en vertrouw op het personeel waarbij je onder het mes gaat.
wel eens gehoord dat iemand klaar was voor de ok en toen als nog werd weggestuurd.
ook bij mijn man werd het toen een week verzet.en dat was nog maar een keer.
ik hoop dat je snel geholpen wordt nu want het is steeds weer een klap als je zo voorbereid ben,en het gaat niet door.
nogmaals veer sterkte.ik duim voor je dat het nu snel gaat.
groetjes jose
quote:dat is zonder meer een feit, die dokters weten wat ze doen.Op vrijdag 12 maart 2004 18:26 schreef Piro het volgende:
Schuif het van je af en vertrouw op het personeel waarbij je onder het mes gaat.
Ik heb ook heel vaak onder het mes gelegen, wel is waar voor iets minder ernstig dan een hartklep
maar vlak voor de narcose denk ik soms ook wel en als ik nu niet meer wakkker wordt. dan gaan de koude rillingen wel over je lijf
quote:De kans op overlijden is uiteraard niet zo groot. Slechts 5 tot 10 %. De kans dat ik uiteindelijk overlijd als ik er niets aan laat doen is gewoon 100%. Ik word dan steeds vermoeider, mijn hart zou er op den duur onder gaan lijden, waardoor vergroting van de linker kamer, vervolgens hartfalen en uiteindelijk dood.Op vrijdag 12 maart 2004 18:26 schreef Piro het volgende:
Misschien een beetje cru verwoord en ik kan ook best begrijpen dat je je druk maakt, maar zo kun je je over alles druk gaan maken, ik weet wel zeker dat de betreffende arts(en) niet tot zoiets overgaan als het risico op overlijden groter is dan wanneer je er niks aan gaat doen.
Schuif het van je af en vertrouw op het personeel waarbij je onder het mes gaat.
Ik wil ook niet zeuren en het is ook absoluut niet de eerste keer dat ik onder het mes moet.
Maar ik ben dit topic begonnen omdat ik daar best wel mee bezig ben. Een openhartoperatie is wel effe iets anders dan het verwijderen van een appendix! Daarbij heb ik twee, nog vrij jonge, kinderen.
In de loop van het topic heb ik verschillende mensen belooft ze op de hoogte te houden van de gang van zaken, zoals Schmoopy, wiens zoontje wellicht ook deze operatie moet ondergaan.
En geloof me, als je te horen krijgt dat je in week 12 aan de beurt bent en het gaat dan niet door, om wat voor reden dan ook, dan is dat wel effe janken, hoor.
En ik vertrouw heus wel op het personeel, maar niet zo op mijn eigen lichaam. Ik ben gewoon zo gauw ontzettend moe, dat ik de angst heb dat mijn hart niet meer wil nadat het een tijdje stil heeft gelegen.
Ik hoop echt dat ik tegen de zomer heel hard kan lachen om mijn angst en ook dat zal ik dan melden.
't Is echt niet zo dat ik me druk maak om NIKS.
Het is nu dus precies 6 weken na de screening.
Sterkte met het wachten, meis.
Wachten is vreselijk...
), maar wat een gedoe 
Zoals was afgesproken met Gia....
Het is nu ineens in een stroomversnelling gegaan. Terwijl we aan het wachten waren op een telefoontje (nu niet, dan volgende week of de week erop...om moedeloos van te worden) ging vanavond (dinsdag om 17.00 uur) ineens de telefoon. Het ziekenhuis dus. Of ze er klaar voor was om opgenomen te worden om morgen geopereerd te worden!!! En dat terwijl wij dus zaten te wachten op een telefoontje dat ze dan de volgende dag zou worden opgenomen om dan de dag daarna geopereerd zou worden. Ze is ermee akkoord gegaan en toen moest alles nog allemaal snel geregeld worden...veel telefoontjes etc etc... en daarna emotioneel afscheid van de kids, de jongste en meestal de branie had het er het moeilijkst mee. Ze zijn toen met haar ouders meegegaan. Ik heb haar naar het ziekenhuis gebracht waar we goed zijn opgevangen. Niettemin is ze alsnog erg bang maar heeft ze tegelijkertijd ook veel vertrouwen in de kunde van de chirurgen. Woensdagmorgen ga ik er nog even voor de operatie naar haar toe...
...en ik hou jullie op de hoogte.
Je hebt nu zoveel aan je hoofd,
maar ik wilde je even laten weten dat ik met spanning uitzie naar wat nieuws, goed nieuws uiteraard.
Gia is ongetwijfeld in goede handen,
maar wat zul je je zorgen maken.
Daarom ook voor jou en de kinderen heel veel sterkte in deze spannende tijd,
we denken aan jullie.
Ik ben vanmorgen nog even bij haar geweest en ze was best wel positief. Ze zou geopereerd gaan worden zo tussen 11 en 1 maar ze had eigenlijk al wel dat ze liever meteen kwamen. Dat was natuurlijk wel een voordeel dat ze nu minder tijd had om te piekeren als je normaal gesproken eerst gebeld wordt dat je de volgende dag opgenomen gaat worden om de dag erna te worden geopereerd. Om kwart voor 12 kwamen ze haar halen en ben ik meegegaan tot aan de OK.
En de operatie is nu achter de rug. Volgens de chirurg (hij belde om 3 uur) ging het allemaal zonder problemen en was de vervangen hartklep niet veel soeps meer. Hij heeft me meteen na de operatie gebeld. Om 5 uur was ik bij haar en toen kwam ze net uit de narcose. Voor degenen die het willen weten....er staken dus overal slangen uit, uit haar mond, haar neus, haar nek, haar buik...allemaal ten doel om alles onder controle te houden. Als je ooit naar van die medische programmas kijkt weet je wel wat ik bedoel....het is echt zo. Het geeft ook best wel een veilig gevoel wetende dat ze elk onderdeel van je lichaam in de gaten houden en dat ze meteen kunnen ingrijpen. Uiteraard was het voor haar natuurlijk niet het eerste gevoel...aangezien ze eerst nog aan de beademing lag (om 5 uur) kon ze ook niet praten. Ze was ook nog erg suf en weet niet veel meer van dat bezoekje. Op een gegeven moment wilde ze me wat zeggen maar ja.... dus maakte ze duidelijk dat ze wat wilde opschrijven. Degene die op de IC werkte zei nog dat dat niet zal lukken omdat ze nog niet veel controle heeft over haar spieren en dat ze nog wat wazig ziet en zo...maar ha! ze kon het... 'vanavond terugkomen'....schreef ze vrij duidelijk! En natuurlijk deed ik dat...
Toen (was 9 uur) was ze een stuk levendiger en was de beademing eraf en kon ze tenminste weer praten. De meeste pijn en last had ze op dat moment van de 'drains' die het wondvocht moeten afvoeren en ze had wat moeite met ademen als ze plat op haar rug lag. Verder had ze nog wel de rest van de slangetjes maar ze was al weer een stuk monterder. Ben een half uur gebleven.
Het gaat goed!
Oveigens, als iemand specifieke vragen heeft of zo, vraag maar. Ik zal ze proberen te beantwoorden en anders binnenkort Gia wel. Die is sowieso meer op de hoogte van het medische.
geven? Ze is zo ontzettend dapper geweest al die tijd!! Hoe is het met jullie jongens? En weet ze al wanneer ze misschien naar huis mag? Ook heel veel sterkte voor jou, ook jij moet met een behoorlijke angst hebben gezeten, en dan moet je ook nog vanalles regelen....Ik ben zo vreselijk benieuwd hoe ze zich straks, als ze hersteld is zal voelen, dat moet als herboren zijn.
Dus doe haar ook van mij een dikke beterschapszoen geven,
ik ben gewoon hartstikke blij voor jullie!
Montagui, wil je haar van harte gelukwensen namens ons allemaal!!
Ik wilde nog reageren op haar angst om dood te gaan, maar dat zal ik nu maar laten varen
letten jullie maar goed op elkaar,want vaak gaat het hele gezin mee in deze situatie.
dus sterkte voor allemaal.
Maar zoals ik het begrijp is eea positief verlopen? Heel fijn.
Veel sterkte met het herstel Gia!
Om 5 uur s'morgens was ze al van de IC af en lag ze op de hartbewaking. En toen ik smiddags kwam was ze al op de 'afdeling'. Het gaat allemaal erg snel. De slangen aan de bovenkant zijn eruit. Alleen die in de buik (en die ook het meeste last geven, helaas) voor het wondvocht zitten er nog.
Ze is nu wel erg moe, logisch. Maar het gaat allemaal boven verwachting goed!
En... ik moet, en wil, bekennen dat toen ik vanmorgen naar het ziekenhuis reed ik opnieuw verliefd ben geworden.
quote:Lief!Op vrijdag 26 maart 2004 00:52 schreef Montagui het volgende:
Jeetje mina.... Ik ben getrouwd met een superwoman!
En... ik moet, en wil, bekennen dat toen ik vanmorgen naar het ziekenhuis reed ik opnieuw verliefd ben geworden.
quote:De jongens zijn er voortreffelijk onder, alhoewel ik moet zeggen dat ze het niet echt beseffen hebben hoe kritiek het allemaal was. Op het moment dat de chirurg belde dat alles goed was verlopen en ik het hen vertelde zei de oudste: "Poeh, dat is een hele opluchting!"..... de nuchtere.Op donderdag 25 maart 2004 09:29 schreef miss_dynastie het volgende:
Wat fijn dat het goed met haar gaat, wat een ontzettende opluchting? Wil je haar veel sterkte van me wensen en een dikke
Normaal gesproken zal het zeker een week of iets langer duren voor ze naar huis mag.
En bedankt dat je ook aan mij denkt....
Op dit moment voelt ze haar hart nog wel kloppen. Ja wat wil je, het werkt nu weer optimaal en vantevoren was het maar lapperdepoepie, maar dat gaat wel wennen. Overigens kun je ook de hartklep best goed horen. Dat wordt nog wat straks in bed...
Ik verwacht dat de volgende reply wel van haarzelf zal zijn. En uiteraard kan zij beter zelf vertellen hoe het allemaal door haar ervaren wordt.
Veel geluk!!! Ik ben er weer, ALIVE AND TICKING!!
Voel me nog erg moe, maar wil toch gauw effe reageren. Allemaal heel erg bedankt voor de lieve woorden, Monty heeft het allemaal doorgegeven.
Op dit moment is alles nog erg beurs, wat het slapen bemoeilijkt, zo niet onmogelijk maakt. Op mijn rug liggen doet pijn, want daar heb ik al zolang opgelegen, dat de druk van een bed of de rugleuning van de bank al zeer doet. Op mijn zij is lastig, omdat ik vooraan heb gestaan toen de borsten verdeeld werden. Dat trekt dus als een gek. Vanmorgen in het ziekenhuis heb ik dus een stapel kussens op de tafel gelegd en ben op een stoel gaan zitten met mijn kop tegen een kussentje tegen de muur. En toen sliep ik heerlijk. (Niet als een roos maar meer als een muurbloempje dus.)
Voor de pijn, die zo overdag wel te hebben is, moet ik paracetamol nemen. Als ik dat niet doe zou ik me namelijk teveel inhouden en dat is niet goed voor het herstel. Dus, verplicht paracetamol.
Verder heb ik ook nog behoorlijk wat last van de wondjes van de drains. Die hechtingen mogen er maandag uit. Mijn ademhaling is al best wel goed. Wel hoor ik dus de hele dag die klep tikken. Net alsof je een horloge tegen je oor houdt, zo hard. Maar dat zal op den duur wel wennen denk ik.
Ik moet nu dus de rest van mijn leven bloedverdunners blijven gebruiken en dat is nu nog best wel een eng idee. Het komt nogal nauw dat innemen. Als je het een keer vergeet moet je al meteen de trombosedienst bellen en zo. Maar ach, ook dat zal wel wennen en ik ga er natuurlijk alles over opzoeken.
Genoeg maar even, voel me al weer een beetje moe en mijn lieve Monty gaat zo koken.
Als jullie, en vooral Schmoops dus, vragen hebben, stel ze maar gerust. Ik kijk vanavond weer even.
Gia
!!! Doe je best om je rustig te houden, geniet van je jongens en laat je lekker verwennen!!Sterke vrouw!!
quote:Dat laatste was ik wel effe van plan, ja.Op donderdag 1 april 2004 17:06 schreef miss_dynastie het volgende:
Gia, wat fijn om van jou zelf te horen, geweldig dat je weer thuis bent
Monty is zeker nog 3 tot 4 weken thuis, of zolang het nodig is en we bezuinigen niet op zijn vakantiedagen. Hoe beter ik hiervan opknap, des te meer plezier we daar in de toekomst van hebben. Op vakantie gaan we dit jaar toch niet, tenminste niet in de zomer. Eind deze maand gaan we met de hele familie van mijn kant, een weekje naar een park in de buurt van Emmen. Lekker relaxen, wandelen, schaapjes tellen.
Volgende week moet ik in het ziekenhuis bij een sportarts komen en wordt voor mij een revalidatieprogramma besproken. 4 weken 2 keer per week of 6 weken 3 keer per week. Heb gisteren en eergisteren ook al een beetje aan fysiotherapie gedaan. Moest van de Cardioloog om te bepalen of ik ver genoeg was om naar huis te mogen. Spierpijn!!! Ook dat nog erbij. Probeer met een gespleten borstbeen maar eens zo hard mogelijk met een bal te gooien. Maar die therapeut....
(Als ik een jaar of 15 jonger en single was, zou ik het wel weten! )Maar goed, het wordt dus niet echt stilzitten de komende weken. Deze week gaan we het thuis ook al een beetje opbouwen door af en toe naar mijn moeder te wandelen (500 meter), kopje koffie en weer terug. Of eventueel te voet boodschappen doen.
Dinsdag moet ik voor de eerste keer naar de trombosedienst in het ziekenhuis. Daarna kan ik voortaan hier in de wijk terecht voor de controles.
Woensdag dus naar een sportarts om de fysio te regelen.
Verder staan er nog een aantal afspraken in de weken en maanden erna.
Ook één met de chirurg die mij geopereerd heeft. Wat wil ik die man graag een hand schudden! En uiteraard de oren van het hoofd vragen.
Houdt jullie wel op de hoogte.
quote:Zou wel willen dat ik me al zo voelde, maar het gaat goedkomen, heb er nu wel vertrouwen in.Op donderdag 1 april 2004 17:08 schreef Oblivion het volgende:
Fijn dat je zo goed uit de operatie bent gekomen!
Sterke vrouw!!
Hoewel ik nog wel wat angstig ben, i.v.m. de bloedverdunners en eventuele bijwerkingen. Ga daar nu even wat over opzoeken en zo.
Gaat helemaal goed komen!!
The only way is up!!
Mijn opa heeft 40 jaar bloedverdunners geslikt, de lieve man heeft de leeftijd van 82 mogen bereiken! En heeft dus al vanaf zijn 40 ste 7 hartinfarcten/aanvallen gehad!
Heel erg gefeliciteerd met de geslaagde operatie.
Ik vroeg me al een paar dagen af hoe het met jouw/jullie was en een "google/fok search" deed wonderen wat dat betreft.
Goed om te lezen dat alles zo voorspoedig gaat.
Jappie
p.s. Jullie hebben nog ongeveer een week om verder aan te sterken, daarna gaat de nederlandse "puzzletome" variant van start.
Nog een paar maandjes en je bent echt weer als nieuw.... en nog nieuwer.
Ik heb immers mijn pa als blakend voorbeeld van gezondheid
die je kan helpen om de operatie anders te ondergaan..
die tape maakt je rustiger......
quote:Anders lees je even het hele verhaal.Op vrijdag 2 april 2004 23:08 schreef zhe-devilll het volgende:
Er is een tape van Louise L hay
die je kan helpen om de operatie anders te ondergaan..
die tape maakt je rustiger......
Gia is de operatie AL ondergaan...
quote:LOL, asjeblieft niet nog een keer.Op vrijdag 2 april 2004 23:08 schreef zhe-devilll het volgende:
Er is een tape van Louise L hay
die je kan helpen om de operatie anders te ondergaan..
die tape maakt je rustiger......
quote:Op dit moment nog moeilijk te geloven, gaat nu erg langzaam en heb nog erg veel pijn.Op vrijdag 2 april 2004 23:06 schreef Captain_Chaos het volgende:
Fijn je weer in alle gezondheid aan de 'tap' te zien
Nog een paar maandjes en je bent echt weer als nieuw.... en nog nieuwer.
Ik heb immers mijn pa als blakend voorbeeld van gezondheid
Maar goed, maandag gaan de drainhechtingen eruit.
Dinsdag naar de trombosedienst.
Woensdag naar de sportarts.
Ben ook nog van plan om eens een keertje te kijken of zo'n praatgroep wat is.
De avond voor de operatie had ik een kamer alleen, omdat ik zo onverwacht werd opgenomen. Heb dus vooraf geen kans gehad te praten met patienten die de operatie al achter de rug hadden. Achteraf vind ik dat wel jammer, want ik merkte later zelf dat mensen dit wel als prettig ervaren. Je ziet tenslotte mensen na 4 dagen alweer rondlopen en lachen.
Dus misschien is zo'n praatgroep wel heel nuttig voor tips en adviezen en zo.
Je hebt de operatie dus achter de rug en gaat nu de weg omhoog in. Ik hoop dat je goed herstelt en dat jullie met zijn viertjes een mooie tijd tegemoetgaan.
Succes en sterkte met de revalidatie.
Ben gisteren in het ziekenhuis bij de sportarts geweest. Vanaf 21 april, dus 4 weken na de operatie, start de fysiotherapie. 6 weken lang, 3 keer per week. Ik heb ook meteen een doorverwijzing voor de diëtist gekregen, waar ik zeker ook gebruik van ga maken. Ben alleen vanmorgen nogal laat opgestaan, te laat om te bellen. Doe ik dan morgen maar of zo.
Eergisteren is een lotgenoot op bezoek geweest. Nou, die had dus een heel ander verhaal.
Viel steeds flauw, kon niet naar de trombosedienst, werd dus thuis geprikt en heeft niet zo'n mooi litteken. Staat een beetje open en is helemaal rood.
Bij mij ziet het er allemaal heel mooi uit.
Dank u Dokter Ramjankhan!!
Kijk erg uit naar het gesprek met die chirurg. Hij is na de operatie al wel aan mijn bed geweest, maar toen was ik nog te suf om dat te beseffen.
Ben hem heel dankbaar.
quote:Volhouden, joh. Dan komt het allemaal goed!Op donderdag 8 april 2004 13:39 schreef Gia het volgende:
Dank je wel.
Ben gisteren in het ziekenhuis bij de sportarts geweest. Vanaf 21 april, dus 4 weken na de operatie, start de fysiotherapie. 6 weken lang, 3 keer per week. Ik heb ook meteen een doorverwijzing voor de diëtist gekregen, waar ik zeker ook gebruik van ga maken. Ben alleen vanmorgen nogal laat opgestaan, te laat om te bellen. Doe ik dan morgen maar of zo.
Eergisteren is een lotgenoot op bezoek geweest. Nou, die had dus een heel ander verhaal.
Viel steeds flauw, kon niet naar de trombosedienst, werd dus thuis geprikt en heeft niet zo'n mooi litteken. Staat een beetje open en is helemaal rood.
Bij mij ziet het er allemaal heel mooi uit.
Dank u Dokter Ramjankhan!!
Kijk erg uit naar het gesprek met die chirurg. Hij is na de operatie al wel aan mijn bed geweest, maar toen was ik nog te suf om dat te beseffen.
Ben hem heel dankbaar.
't Is nu een kwestie van een lange adem hebben en door je rotdagjes heen bijten.
Vandaag heb ik samen met mijn pa fijn de wielen van m'n LandRover getrokken om te sleutelen. September 2002 heeft-ie dezelfde operatie ondergaan. Neem je rust en tijd maar bijt je vast wanneer je kan.
quote:Daar is ook die fysiotherapie vooral op gericht. Ik ben wel van plan om eens te informeren naar die praatgroepen. Misschien is dat iets voor me. Verder ben ik lid van een fitness-club, daar wil ik graag na de revalidatieperiode weer naartoe.Op vrijdag 9 april 2004 22:38 schreef Captain_Chaos het volgende:
Misschien kan je in de toekomst contact zoeken met HIB; da's hart in beweging. Die maken je langzaam maar zeker vetrouwd met je nieuwe capaciteiten en beperkingen.
Heb afgelopen week wel een pestdag gehad. De eerste dagen na de operatie gaat het allemaal zo snel vooruit en dan na de vijfde dag is het milimeterwerk. Het lijkt maar niet op te schieten. Kan nog steeds moeilijk op mijn zij slapen, dus lig veel wakker. Af en toe neem ik 's avonds een slaappil, wil daar geen gewoonte van maken. (Heb er wel een boel voorgeschreven gekregen, overigens.)
Maar, ik weet dat het goed komt en dat ik me straks beter zal voelen dan voor de operatie en daar kijk ik erg naar uit.
Eind deze maand, de eerste week van mei, gaan we met de hele familie een weekje naar een bungalowpark in de buurt van Emmen. Zal me zeker ook goed doen. Is in elk geval een goede afleiding en daarna ben ik weer een week verder.
Ik had uiteraard al wel gelezen dat alles goed was gegaan, en eerlijk gezegd was ik best opgelucht want het is geen kleinigheidje geweest.
Dusseh: welkom terug, beeb!
(en toch nog even rechtzetten, LKM heeft toch net iets anders dan wat jij had, nl dat hij een klepje mist in zijn aorta, waar er normaal gesproken 3 zitten heeft hij er 2, en over 2 weken weten we of hij geopereerd moet/kan worden)
Ik ben heel benieuwd hoe je dat tikken van de klep nu ervaart, is dat erg storend of went het al een beetje?