Nog deze maand moet ik een open hartoperatie ondergaan. Ik krijg dan een nieuwe hartklep.
Uiteraard weet ik heel goed dat dit tegenwoordig routine-operaties zijn, maar toch...
Ik ben heel bang dat ik die operatie niet overleef, of dat ik na de operatie complicaties krijg.
Ik heb twee nog vrij jonge kinderen, 9 en 11, en ik zou het vooral voor hen zo erg vinden.
Kent iemand mensen die dit ook hebben ondergaan? Viel het mee? Of tegen? Zijn er mensen als gevolg van deze operatie overleden?
Maar hoe groot zijn de risico's als je niets laat doen? Dat zou, denk ik, voor mij de belangrijkste factor zijn.
Tuurlijk is het logisch dat je je zorgen maakt om deze operatie. Het zou zelfs vreemd zijn als je dit niet had.
ze zijn in Maastricht geopereert...
quote:Die risico's zijn er bij alle operaties....Ik ken ook iemand die zo'n operatie gedaan heeft.....ook helemaal 100 % goed gekomen.
Op woensdag 3 december 2003 16:21 schreef Bioman_1 het volgende:
Ken wel een paar mensen die deze operatie hebben ondergaan en ze leven allemaal nog. Maar natuurlijk, er zijn altijd risico's.
Maar hoe groot zijn de risico's als je niets laat doen? Dat zou, denk ik, voor mij de belangrijkste factor zijn.
Komt vast goed hoor!
quote:Is het ook.
Op woensdag 3 december 2003 16:21 schreef Bioman_1 het volgende:
Ken wel een paar mensen die deze operatie hebben ondergaan en ze leven allemaal nog. Maar natuurlijk, er zijn altijd risico's.
Maar hoe groot zijn de risico's als je niets laat doen? Dat zou, denk ik, voor mij de belangrijkste factor zijn.
Ik heb 2 weken geleden een slokdarm echo gehad en heb toen ook zelf gezien hoe erg die klep lekt. Wordt ook met de week sneller moe. Ben dan ook nog banger dat ik dood ga, als ik me niet laat opereren. Dus de operatie gaat zeker door. Maar toch...
Hoe neem ik vantevoren afscheid van mijn kinderen en mijn man. Die blijft overigens bij mij in het ziekenhuis. Mijn kids zie ik dan een paar dagen niet. Maar da's niet zo heel erg.
Ik zie er heel erg tegenop, en toch ben ik ook bang.
quote:Ben eigenlijk ook wel een beetje nieuwsgierig naar het resultaat.
Op woensdag 3 december 2003 16:23 schreef Mkleinman64 het volgende:
Kennis van mij heeft zelfs tot twee keer toe een open hart operatie gehad. Die is er 100% bovenop gekomen. Mocht meende ik zelfs na de laatste operatie vrij snel weer naar huis.Tuurlijk is het logisch dat je je zorgen maakt om deze operatie. Het zou zelfs vreemd zijn als je dit niet had.
Volgens de cardioloog in het Catharien heb ik dit al van kinds af aan. Ik weet dus eigenlijk niet hoe het is om me fit te voelen. Was als puber ook altijd al erg gauw moe, maar ja, ik rookte en had bronchitis. Ik schoof dat dus maar daar op af.
Sinds 4,5 jaar rook ik niet meer en voel me dus ook veel beter. Ben dus erg benieuwd hoe dat straks zal zijn.
Mijn man is bang dat ik in het voorjaar meteen aan de grote schoonmaak ga, zo fit als ik dan zal zijn. 
quote:even een heel brutale vraag, waarom heb je precies die slokdarm echo gehad?(als het om je hart gaat...) En afscheid nemen blijft moeilijk, zorg iig dat er niemand boos is op je
Op woensdag 3 december 2003 16:25 schreef Gia het volgende:[..]
Is het ook.
Ik heb 2 weken geleden een slokdarm echo gehad en heb toen ook zelf gezien hoe erg die klep lekt. Wordt ook met de week sneller moe. Ben dan ook nog banger dat ik dood ga, als ik me niet laat opereren. Dus de operatie gaat zeker door. Maar toch...
Hoe neem ik vantevoren afscheid van mijn kinderen en mijn man. Die blijft overigens bij mij in het ziekenhuis. Mijn kids zie ik dan een paar dagen niet. Maar da's niet zo heel erg.
Ik zie er heel erg tegenop, en toch ben ik ook bang.
Ik zou het iig niet te dramatisch proberen te maken, maakt het voor je kinderen (en voor jou) heel erg moeilijk lijkt me, probeer de instelling te krijgen van, ik zie jullie over een paar dagen weer. Wens je iig heel veel succes de komende tijd!
Loesje
Australie is veel te leuk! En tijd gaat veel te snel....
En dat weet je echt zeker, als het er op aan komt.
Dan weet je ten diepste pas hoe bang je er voor bent.
quote:Slokdarmecho houdt in dat ze met een slang in de slokdarm een echo maken van het hart. Op die manier kunnen ze alles beter in beeld krijgen dan met een echo via de buitenkant, omdat dan de ribben in de weg zitten.
Op woensdag 3 december 2003 16:29 schreef Jipje het volgende:[..]
even een heel brutale vraag, waarom heb je precies die slokdarm echo gehad?(als het om je hart gaat...) En afscheid nemen blijft moeilijk, zorg iig dat er niemand boos is op je
Is overigens een heel vervelend onderzoek, zo'n slang in je slokdarm.
De kinderen weten van het risico af. Ze weten ook dat het risico op overlijden groter is als ik me niet laat opereren. Ben zelf nogal emotioneel. Ik vrees dat de kids dit zullen merken bij het afscheid nemen. Ik mag het uiteraard ook niet rooskleuriger voorstellen dan het is. Heb met mijn man afgesproken dat ze pas op bezoek komen als ik er niet meer zo eng uitzie. (Dus niet te veel slangen en toestanden.) Op de IC mogen ze toch al niet komen.
Kan alleen maar hopen dat het allemaal goed gaat. Ik loop hier nu al 4,5 jaar mee rond en het is langzaamaan steeds erger geworden. Denk dat mijn psychische toestand hier ook wel meespeelt. Een beetje een vicieuze cirkel dus. Ik ben moe en ga dus niet sporten. Omdat ik niet ga sporten wordt mijn conditie slechter en word ik steeds sneller moe.
quote:Catharina in Eindhoven.
Op woensdag 3 december 2003 16:42 schreef Fixxxer het volgende:
Waar wordt je geopereerd?
quote:Heb laatst een docu gezien over bijna doodervaringen. Dan sta je er toch wel bij stil. Waren allemaal hartpatienten die aan het woord kwamen.
Op woensdag 3 december 2003 16:56 schreef _BouwiE_ het volgende:
Ik wil niet dood.
En dat weet je echt zeker, als het er op aan komt.
Dan weet je ten diepste pas hoe bang je er voor bent.
Het is zo onwerkelijk, de dood. Je gaat onder narcose en stel dat het mis gaat....daar weet je dan zelf niets meer van. Het houdt gewoon op. En dat wil ik dus niet.
Volgend jaar gaat mijn oudste naar de middelbare school. Wil ik zo graag bij zijn, meemaken. Hun eerste verkering. Kleinkinderen. Ik wil nog zoveel meemaken.
Maar daarom ook die operatie. Doe ik dat niet, dan heb ik misschien nog maar een paar jaar. Het vooruitzicht is dan hartfalen en uiteindelijk hartstilstand.
Is echter wel heel eng. Vooral nu. Dat wachten!
Ik krijg binnen een paar weken een gesprek met de cardioloog en een rondleiding en dan is het wachten op de oproep. Lig er misschien wel met de kerstdagen in, maar ach, volgend jaar weer kerst, toch!
Die angst zul je pas kwijtraken als je eenmaal weer wakker wordt uit de narcose, vrees ik. Wat je misschien tot die tijd kunt doen: iets 'ter afscheid' schrijven/maken voor je kinderen, dat je ze niet geeft, maar wel ergens in huis neerlegt. Mocht je niet meer wakker worden, dan vindt iemand dat wel en heb je toch een beetje afscheid kunnen nemen. Als je wel wakker wordt (en die kans is toch verreweg het grootst!) dan kun je 't gewoon weggooien. Op die manier maak je ze niet bang, en heb je voor jezelf toch de gemoedsrust dat je iets ter afscheid hebt gedaan. Zoiets?
Sterkte!
quote:Dank je.
Op woensdag 3 december 2003 17:16 schreef thaleia het volgende:
Kan het me heel goed voorstellen. Toen ik onder volledige narcose moest, was ik ook als de dood dat ik niet meer wakker zou worden. En dat ging dan nog om een ingreep die niets voorstelde.
Die angst zul je pas kwijtraken als je eenmaal weer wakker wordt uit de narcose, vrees ik. Wat je misschien tot die tijd kunt doen: iets 'ter afscheid' schrijven/maken voor je kinderen, dat je ze niet geeft, maar wel ergens in huis neerlegt. Mocht je niet meer wakker worden, dan vindt iemand dat wel en heb je toch een beetje afscheid kunnen nemen. Als je wel wakker wordt (en die kans is toch verreweg het grootst!) dan kun je 't gewoon weggooien. Op die manier maak je ze niet bang, en heb je voor jezelf toch de gemoedsrust dat je iets ter afscheid hebt gedaan. Zoiets?
Sterkte!
Heb ik inderdaad ook al aan gedacht. Ga ik ook nog zeker doen. Hoewel dat ook wel moeilijk is, emotioneel en zo. Als ik er een goed moment voor vind, ga ik er gewoon even voor zitten.
Veel sterkte met de operatie trouwens.
quote:Bedankt.
Op woensdag 3 december 2003 17:22 schreef WattaFakka het volgende:
Praat erover met de betreffende arts. Die kan je wel geruststellen waarschijnlijk.Veel sterkte met de operatie trouwens.
Zal ik ook zeker doen. In het catharien krijg ik ook te maken met een sociaal verpleegkundige waar ik met mijn zorgen terecht kan.
Het is alleen dat wachten nu, wat het allemaal erger maakt. En dan mijn moeder, die iedere dag belt: Is de post al geweest? Zat er iets bij?
Alsof ik niet zelf bel als ik iets hoor. Goed bedoeld natuurlijk van mijn moeder, weet ik wel, maar soms wil ik er ook weleens even niet aan denken.
En 's avonds in bed lig ik vaak te piekeren. Gevolg, volgende morgen weer zo moe als wat.
Zal blij zijn al het 2004 is. Als het goed is, is het dan achter de rug.
Stuur dus ook geen kerstkaarten dit jaar, maar alleen nieuwjaarskaarten. Kan ik iedereen meteen op de hoogte stellen van mijn toestand en mezelf verheugen op een gelukkig nieuwjaar.
En heb ik wat te doen in het ziekenhuis. Kaarten schrijven.
het ergste wat er kan gebeuren is dat je dus alles onvoorbereid achterlaat (levensverzekering, evt. 'spaarpotjes' voor de kinderen etc. snappie?)
"once again, you save the day captain obvious! without your obviousness the world would suck." (bash.org)
quote:Neuh, daarover hoef ik me geen zorgen te maken, dat is allemaal geregeld. Gelukkig wel.
Op woensdag 3 december 2003 17:45 schreef PietF het volgende:
dood ga je toch, maar zoals bij de boyscouts: be prepared
het ergste wat er kan gebeuren is dat je dus alles onvoorbereid achterlaat (levensverzekering, evt. 'spaarpotjes' voor de kinderen etc. snappie?)
Het is bij mij alleen de emotionele kant waar ik me zorgen over maak en dan vooral voor de kinderen. Ze zijn nog zo jong en als ze dan al hun moeder zouden moeten missen!
Zelfs als alles van een leien dakje gaat met die operatie, dan nog is het best ook heel ingrijpend voor die twee. Ze vragen veel, zoals: hoeveel kleppen hebben mensen eigenlijk? Alsof die andere drie wel als reserve kunnen dienen. Ik probeer het dan zo goed mogelijk uit te leggen, zonder al teveel in detail te treden.
*zucht*
Ik hoop maar dat het gewoon allemaal goed gaat.
Toch allemaal bedankt voor de lieve reakties.
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
quote:Gia, ik kan me je angst erg goed voorstellen.
Op woensdag 3 december 2003 19:59 schreef Gia het volgende:
Het is bij mij alleen de emotionele kant waar ik me zorgen over maak en dan vooral voor de kinderen. Ze zijn nog zo jong en als ze dan al hun moeder zouden moeten missen!
Ik ben zelf een keer onder narcose geweest, en ik was ook vreselijk bang. En dan heb ik nog niet eens kinderen. Ik vind de tip van Thaleia wel een goede, jij kennelijk ook.
Probeer echt je ratio in deze de overhand te geven. Informeer je maar hoeveel operaties wél goed lukken. Hou dát voor ogen en probeer niet allerlei doemscenario's uit te denken en voor je te zien.
Sterkte hoor!
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
quote:Ik houd jullie via dit topic wel op de hoogte.
Op woensdag 3 december 2003 20:02 schreef Troel het volgende:
Gia, het zal niet makkelijk voor je zijn, maar ik wil je heel veel sterkte wensen, en dat je inderdaad heel fit uit de operatie komt!
Wacht nu dus op een brief van het catharina met een oproep voor een gesprek. Zal deze week of volgende week binnenvallen.
Persoonlijk verwacht ik dat de operatie rond 23 december zal zijn. Ben ik net met oudjaar thuis.
Ik laat mijn man hier wel posten hoe de operatie is verlopen en zo.
Zogauw ik kan zal ik zelf posten hoe ik me voel. Kan er alleen maar beter op worden, toch? 
Een vriend van mij loopt stage bij het Catharien in Eindhoven, en ik kan je verzekeren dat je bij een van de betere ziekenhuizen zit van Nederland. Daarnaast heb ik zelf veel studie gedaan naar kunstmatige hartkleppen, en je kunt er wel prat op gaan dat die dingen ook doen wat ze moeten doen. Gaat het om je mitraalklep of je aortaklep?
quote:Heb ik gedaan.
Op woensdag 3 december 2003 20:06 schreef Moonah het volgende:
Probeer echt je ratio in deze de overhand te geven. Informeer je maar hoeveel operaties wél goed lukken. Hou dát voor ogen en probeer niet allerlei doemscenario's uit te denken en voor je te zien.
Sterkte hoor!
Bij 5 tot 10 % gaat het verkeerd.
Vind ik nog best veel.
Aan de andere kant ben ik natuurlijk wel fitter dan een bejaarde van een jaar of 70. Dus die zullen eerder bij die 5 tot 10 procent horen.
Ach, gaat gewoon goed. Tjakka!
quote:Dus zul jij bij die 90-95% horen!
Op woensdag 3 december 2003 20:14 schreef Gia het volgende:
Aan de andere kant ben ik natuurlijk wel fitter dan een bejaarde van een jaar of 70. Dus die zullen eerder bij die 5 tot 10 procent horen.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
quote:
Op woensdag 3 december 2003 20:15 schreef Moonah het volgende:[..]
Dus zul jij bij die 90-95% horen!
|
|
