Kom hier met mij Dostojewskiknuffelen, Gogolaaien, of Tolstojkussen.
op mijn werk krijgen de bewoners individuele begeleiding, blijkt dat 1 van de begeleiders aan 1 van mijn bewoners uit tolstoj voor zat te lezen.
(verstandelijk gehandicapte man van laag niveau)
moest er wel erg om lachen, hoe kom je daar nou bij om dat te gaan doen 
quote:Om de drommel niet.
Op donderdag 27 november 2003 17:17 schreef Patron het volgende:
Maxim Gorki mag dus niet meedoen?
Waarom weet ik ook niet, ik had zin om dat te zeggen.
.
Maar toch blijft Flaubert de grootste. De grootste, zeg ik!.
Ivo
Van Gogol ken ik niets
[Dit bericht is gewijzigd door okee6 op 28-11-2003 23:22]
Oorlog en Vrede quote:Dat was één week heel hard aanpoten, maar wat een gevoel toen ik het uithad!
Op zaterdag 29 november 2003 22:50 schreef Meneer_Aart het volgende:
Natasha
Überhaupt is 19e eeuwse literatuur zeer goed om te lezen, maar de Russen staan toch in een eigen klasse 
Tolstoj's Oorlog en vrede is geniaal. Ik ben gewoon de personificatie van Pierre.
Ik wil verdomme ook een Andrej zijn. Natasha quote:Ja,
Op zaterdag 29 november 2003 15:03 schreef SportsIllustrated het volgende:
Puh. Het is Flaubert en Lamartine, overgeplant naar het achterlijke steppe-boeren-popespland.
, mooi he.Overigens kan ik iedereen "De Gebroeders Karamazow" aanraden van Dostojewski. Overigens vond ik "Misdaad en Straf" en "De idioot" ook goede boeken van Dostojewski.
Van Tolstojs Anna Karenina was ik minder onder de indruk, inderdaad een beetje een damesromannetje. (nou ja -tje..)
Ook heel leuk: Oblomov van Gontsjarov, hoewel dat op een gegeven moment een beetje in romantisch geneuzel ontaardt.
quote:
Op dinsdag 2 december 2003 19:47 schreef JantjeB het volgende:
Dostojevski vind ik echt de man.
Van Tolstojs Anna Karenina was ik minder onder de indruk, inderdaad een beetje een damesromannetje. (nou ja -tje..)
Ook heel leuk: Oblomov van Gontsjarov, hoewel dat op een gegeven moment een beetje in romantisch geneuzel ontaardt.
ja het eerste deel van oblomov is hilarisch, (die knecht is geweldig!)
maar zodra de liefde in het spel komt, wordt het saai,
toen ben ik afgehaakt.
bij dostojevski wordt je soms moe dat hij elke bijfiguur tot figurant toe bij het verhaal wil betrekken, terwijl ze soms er nergens toe doen...maar het is lang geleden dat ik hem las (misdaad en straf) dus ik zou het weer eens moeten herlezen.
quote:Ja, ik, maar al lang geleden. Een goed, niet te lang werk. _Misdaad en straf_ heb ik reeds driemaal gelezen, erg sterk en filosofisch.
Op dinsdag 2 december 2003 19:56 schreef _The_General_ het volgende:
iemand van jullie de speler gelezen/
quote:Bovendien is het meer dan 104 jaar oud.
Op zaterdag 29 november 2003 15:03 schreef SportsIllustrated het volgende:
Puh. Het is Flaubert en Lamartine, overgeplant naar het achterlijke steppe-boeren-popespland.
.Geef mij maar Heidegger, die is tenminste de eerste mens in de geschiedenis die het Zijn gedacht heeft.
quote:
Op dinsdag 2 december 2003 19:56 schreef _The_General_ het volgende:
iemand van jullie de speler gelezen/
Dramatisch verhaal, maar wel amusant.
Dostojewski wordt in 1849 ter dood veroordeeld, maar op het laatste moment nog door de tsaar begenadigd. Hij wordt naar een Siberisch tuchthuis in de buurt van Omsk gestuurt. De autobiografische ervaringen in het tuchthuis worden door D. zeer indringend en aangrijpend beschreven. Je krijgt een levendige indruk van de daar heersende, verschrikkelijke omstandigheden. Niet alleen de hygiëne van toen, maar ook de willekeur van de bewakers, het omkopen om het leven iets eenvoudiger te maken, maken het boek zeer lezenswaardig. Het is een psychologische studie van het gedwongene leven van een man van (welliswaar lagere) adel tussen moordenaars en dieven. Hier wordt de basis gelegd voor D.s thematiek, die in zijn latere romans en novellen een grote rol speelt.
Voor andere tuchthuisboeken - Tsjechovs De reis naar Sachalin en Solzjenitsins Goelag Archipel (taai) - te prefereren. Misschien slechts door Een dag uit het leven van Ivan Denisowitsj geevenaard, maar dan zijn we ruim honderd jaar verder ...
quote:ik heb ook nog een amstelveen -pocket vertaling gelezen die schuldenboete heette. geweldig boek.
Op woensdag 3 december 2003 13:31 schreef Merijntje het volgende:
Mijn favoriete, russische boek, naast Misdaad en Straf (Ik heb het nog als Schuld en Boete gelezen),
raskolnikov die in een delirium door petersburg dwaalt, vond het de tweede keer vooral een boek die over de stad gaat.
De idioot , Aantekeningen uit het ondergrondse en Aantekeningen uit het dodenhuis.Gogol: Alles.
En als Russen uit de 20e eeuw ook mee mogen doen:
Fjodor Sologoeb (Fjodor Koezmitsj Teternokov): Een kleine demon.
Michail Boelgakov: Zwarte sneeuw.
quote:
Op woensdag 3 december 2003 22:49 schreef OllieA het volgende:
Michail Boelgakov: Zwarte sneeuw.
! Boelgakov! ! Ik heb alleen (in engelse vertaling) Master and Margarita en Heart of a Dog van hem gelezen, en dat zijn gewèldige boeken. Vertel mij eens vlug Ollie, is het boek dat jij hier noemt ook zo mooi?
[Dit bericht is gewijzigd door zodiakk op 04-12-2003 11:04]
quote:Wat dacht je van onze eigen Eline Vere?
Op donderdag 4 december 2003 10:58 schreef zodiakk het volgende:
emotionele hogedrukvaten.
Misdaad en straf is ook een van mijn favorieten, maar eveneens bijzonder fraai is Jevgeni Onegin van Poesjkin.
ik trek die lewin figuur vooral niet.
anna zelf is ook niet sympathiek.
heeft iemand het ooit uitgelezen?
(en daarbij wist ikook al hoe het AF zou lopen)
quote:Uitgelezen heb ik 'm wel. Dat was ook niet zo'n probleem. Maar zoals al gezegd, ben ik er niet zo kapot van.
Op zaterdag 6 december 2003 16:04 schreef ajuu het volgende:
anna karenina lukt me niet.
ik trek die lewin figuur vooral niet.
anna zelf is ook niet sympathiek.heeft iemand het ooit uitgelezen?
Ivo
quote:Ik vind Zwarte sneeuw nog mooier dan De meester en Margarita. Hondehart ken ik niet, dus fluks naar de bibliotheek gestapt.
Op donderdag 4 december 2003 10:25 schreef Gellius het volgende:[..]
Ik heb alleen (in engelse vertaling) Master and Margarita en Heart of a Dog van hem gelezen, en dat zijn gewèldige boeken. Vertel mij eens vlug Ollie, is het boek dat jij hier noemt ook zo mooi?
Maar we gaan wel erg off-topic met die 20e eeuwers. Sorry, zadiokk
quote:die ga ik ook weer eens herlezen zo meteen.
Op donderdag 4 december 2003 18:33 schreef Gellius het volgende:[..]
Wat dacht je van onze eigen Eline Vere?
Beeldspraak is altijd leuk. Maar wervelwinden die door de pagina's heenwalsen is net zoiets als met lichtvoetige tred over de keien stampen, of zo. Maar je hebt natuurlijk gelijk wat betreft de vrouwelijke hogedrukvaten van Dostojevski. Met die kanttekening dat het natuurlijk niet alleen de vrouwen zijn; ook de mannelijke hoofdpersonen zijn altijd op de toppen van hun zenuwen (of juist van een kalmte die ieder moment kan omslaan in geëxalteerde furie). Dit is typerend voor Dostojevski, die zelf ook niet de meest stabiele persoonlijkheid was.
Groet.
quote:Nou, ik vind dat toch wel een meesterwerk. Hij beschrijft een groot aantal personen op zo'n onvoorstelbaar machtige wijze... Ben nu met 'Opstanding', of 'Voskresenje' bezig. Is ook super.Op vrijdag 28 november 2003 15:55 schreef ultra_ivo het volgende:
Niet alles van Tolstoj vind ik goed. Vooral Anna Karenina is mij wat teveel broodschrijverij. Meer een soapserie uit de 19e eeuw...
quote:De 'haat' jegens zijn eigen hoofdpersonen lijkt een beetje eigen aan Tolstoj, je krijgt bij hem weinig kans om echte sympathie voor mensen te voelen, hooguit bij sommigen wat minder antipathie.Op zaterdag 6 december 2003 16:04 schreef ajuu het volgende:
anna karenina lukt me niet.
ik trek die lewin figuur vooral niet.
anna zelf is ook niet sympathiek.
heeft iemand het ooit uitgelezen?
(en daarbij wist ikook al hoe het AF zou lopen)
IK had het zelf sterk bij Oorlog en Vrede, die ene rijkeluiszoon die de hele tijd behorlijk hautain is, maar als hij gewond is geraakt in die grote slag en lange tijd bezig is te sterven begint hij steeds sympathieker te worden.
Overigens heb ik ook Oorlog en Vrede weggelegd bij de laatste 100 tot 50 bladzijden, toen had ik werkelijk het idee door Tolstoj enkel 'verarscht' te worden, en heb besloten dat gewoon het wegleggen van dat boek ook een mooi genoeg einde voor mij betekende (en dat misschien ook wel eens de beste manier dat boek af te sluiten)
Momenteel wil ik aan 'Het grauwe paard' ('The Pale Horse' oof wel 'memoires van een terrorist) van Boris Savinkov beginnen:
geschreven in 1909.
Savinkov was een (socialistisch-revolutionair) terrorist, leider (althans, hij viel onder agent-provocateur Azev, ook een schilderachtig figuur) was van de beweging die meermaals russische leiders vermoorde door bomaanslagen (Revolutionair Socialisten) en in 1917 werd hij zelfs minister van Oorlog onder Kerenski.
The Pale Horse is juist een roman over een (zelfmoord-)terrorist, over de morele afwegingen die hij doet, zijn psyche, zijn zucht naar de dood, maar tevens de twijfels over het doden van de onschuld.
Juist de combinatie van enerzijds de relatie met de aktualiteit, maar ook de diepe verbintenis tussen 'traditioneel' russische thema's; als schuld, veroordeling en het vluchten voor zichzelf intrigeren me er wel in.
Tot nu toe vind ik 'em boeiend, laagdrempeliger dan ik aanvankelijk had verwacht.